De tank was toch gevuld, plannen zijn vlug gemaakt en we vertrekken naar Calais, eerst gaan we inkomen doen in de Auchan. In Calais waren we reeds te gast, maar alles gezien heb je nooit, en het is de ontspanning die telt. Op de betalende camperplaats is er plaats zat; in het hoogseizoen kunnen hier 100 campers terecht. Als we toekomen zijn er slechts een 10tal plaatsjes ingenomen, naarmate de avond nadert komt de één na de andere toe, in alle soorten en formaten uiteraard, een schouwspel die niet gauw verveeld.

We zijn er uiteraard niet alleen om naar de campers te kijken, maar maken een wandeling en ontdekken weer een nieuw stukje. We slenteren voort en komen ook in bekendere plaatsen en halen herinneringen op waar en wat we indertijd aten en dronken. Op de mooi aangelegde boulevard eten we een ijsje, het eerste van het jaar. Dat moeten we uiteraard doorspoelen op een terrasje uit de wind. We wandelen terug naar de camper en installeren ons nog even buiten voor de apero. Voor Marnix is het nog extra genieten, de oesters laten zich smaken. Wat kan het leven mooi zijn... Zeker als je de avond nog eens kan afsluiten met een heerlijke fruit de mer.

Op zaterdag maken we een fietstocht tot in de Marais, een moerasachtig gebied. Het fietspad gaat in één rechte lijn, gelukkig hebben we een aantal caches te zoeken ter verstrooiing. Alleen het laatste stuk van de terugweg wijken we wat af en blijven het kanaal volgen. Het water stroomt toch altijd naar de zee niet? En ja hoor, op de dijk zijn we net op tijd op de rondgang van Le dragon te zien. Heel wat kindermondjes vielen open van verbazing. Weer was er daarna tijd voor een terrasje en nog wat genieten van de zon bij de camper. 

Helaas was het zonnetje de volgende morgen niet meer van de partij. We hoorden het reeds aan de misthoorns van de uitvarende ferryboten. De geplande fietstocht hebben we dan maar gelaten voor wat het was. Wat een verschil met de dag voordien. Naar huis dan maar, zo kwam er wat tijd vrij om de tuinklusjes aan te vatten.