Geen strenge lockdowns die ons konden tegenhouden dit jaar, dus trokken we er 12 weekendjes op uit met onze grote vriend en huisgenoot Fons, of noemen we hem beter Fonske? Sinds hij een 'joenge puppe' kreeg als vriendin, lijkt hij wel gekrompen. Maar we zien hem daarom niet minder graag hoor. We gingen ook een weekje weg in eigen land en 2 langere reizen in la douce France lieten hem en ons dromen van meer. Totaal gereden kilometers dit jaar : 8432. 

Helaas zat een weekendje London er dit jaar weer niet in, want die Engelsen maken het supermoeilijk hun grenzen over te steken. En al missen we deze stad superhard, al die poespas van papieren en testen hebben we er toch ook niet voor over. Gelukkig maakte het weekje onder de Spaanse zon veel goed, een beetje te veel zelf voor Marnix want hij zou er stande pede zomaar naartoe willen verhuizen. 

Vooruitkijken naar volgend jaar? Ondanks de onzekere tijden, waarin flexibiliteit hoog aan te raden staat, hoop ik alleen maar op het zelfde elan voort te kunnen gaan. Gezondheid hebben we niet helemaal in eigen handen, van al de rest moeten we zelf proberen het beste te halen. Elk op zijn eigen manier, elk met zijn eigen verlangens en wensen. 

Ben je 20, 30 of 70? Leef! En maken je eigen dromen werkelijkheid! (Nee schat, jouw droom om onder de Spaanse zon te gaan wonen, berg je maar even op :))

Vrolijk kerstfeest en aan ieder een gelukkig nieuwjaar!!!!

We trekken deze keer naar Sint-Katelijne-Waver, waar we de camper kunnen neerpoten aan museum ' t Grom. Daar aangekomen willen we nog eerst even tot aan het fort, de wandeling er naartoe is leuker dan het fort zelf. We kunnen slechts een blik werpen op de buitenmuur en de vijver errond. Geen aanrader dus.

Terug op de camperplaats genieten we eerst van een boterhammetje en maken dan een mooie cachewandeling langs de fiets-o-strade. We kunnen nog even een aperootje meepikken in de bistro bij de parking en nestelen ons daarna een warme avond tegemoet. Deze nacht staan we helemaal alleen. Het is oh zo rustig.

De volgende dag plooien we de fietsjes open en rijden naar Mechelen. Deze stad heeft ons aangenaam verrast en onder een lekker herfstzonnetje gaan we op verkenning. We kunnen zowaar nog lunchen op een terrasje op de Grote Markt. En daarna proberen we nog net voor het donker de camper te bereiken, wat ons net lukt. 

Tijdens de terugreis stoppen we nog even dat bekende Zweedse warenhuis en maken we nog een wandeling in de velden van Lotenhulle. Jammer genoeg dit keer niet in de zon, maar in de miezerregen. 

Topweekendje dus, vitamientjes getankt.

Maar Fons smeekte ook om nog even op stap te gaan, dus daar moesten we gehoor aan geven. Aangezien we nog eens een lange ladder naar Ruben moesten brengen, besloten we richting Kortrijk iets te zoeken. We boekten een plaatsje in de provincie Henegouwen en maakten plannen. Maar ergens, een rare kronkel, ontbrak de sprankel, de goeste om te vertrekken. Een zot plan was aan het rijpen. Was mijn collega Nele laatst niet geheel onverwacht voor een dagje naar Parijs gereden? Als dat kon voor één dag, konden wij toch ook voor een lang weekendje vertrekken? Was er geen camping in Versailles, ook al een tijdje op het verlanglijstje? Was deze nog open? Ja hoor, nog net. Zouden we? Voorzichtjes liet ik mijn plannen weten aan Marnix maar eigenlijk wist ik het antwoord al. Wat ? Naar Parijs? Tuurlijk! En zo boekten we dezelfde avond nog een plaatsje op camping Huttopia in Versailles. De rit er naartoe was op het einde even spannend. De gps, onze Kalle, zei links aanhouden, maar laat er daar nu net een bord hangen verboden boven de 2m . Op het nippertje konden we nog van rijvak veranderen. Zo moesten we zelf verder onze weg zoeken want ze wilde ons telkens opnieuw naar diezelfde weg sturen. Uiteindelijk geraakten we er wel natuurlijk, maar de kortste weg zal het niet geweest zijn. Enfin, na een vlotte check-in en installatie op ons plekje, profiteerden we van deze heerlijke najaarsdag, om nog een boswandeling te doen. We konden daarna zelf nog even een aperitiefje buiten nuttigen. 

De volgende dag bezochten we de tuinen en het paleis van Versailles. Dit was een goed half uur stappen vanaf de camping. Onderweg kochten we nog de ticketten in het bureau van toerisme, zodat we gespaard bleven van de lange wachtrij aan het kasteel zelf. We begonnen in de tuinen omdat het kasteel enkel op een tijdslot te bezoeken was. Die tuinen alleen al, wow. Ik denk dat je hier alleen al een dag zou kunnen spenderen. Enkele weetjes : Er worden elk jaar 210000 bloemen geplant, er staan 200000 historische bomen, er zijn 55 vijvers en bassins en 2400 fonteinen, de muur eromheen is 40 km lang. Rond 14 u konden we het paleis zonder problemen binnen, even check van de tassen en pass sanitaire en de toer kon beginnen. Dit is de grootste materiële nalatenschap van Lodewijk XIV. Vooral de kapel en de spiegelzaal maakten indruk, maar ook de slaapvertrekken van de Koning en de Koningin waren de moeite waard. Elk had zijn eigen slaapplaats met daarnaast een ruimte voor hun bedienden. Van snurkende echtgenoten of echtgenotes  hadden zij toen die tijd geen last. Ja, dit bezoek was geslaagd.

Na een verkwikkende nachtrust stond er weer een uitstap op het programma. Op 10 minuutjes wandelen van de camping kunnen we de trein nemen naar Parijs. (prijs 15 euro 2 pers. heen en terug). Het is slechts een klein half uurtje sporen tot aan de voet van de Eifeltoren. Daar wandelen we langs de Seine verder. Plannen zijn er niet, we waren hier al eerder, niets moet, alles mag, gewoon genieten en ondergaan. Het weer speelt niet mee. Het miezert, het klaart op, het giet,... Zo wat alles hebben we gehad. We steken de Champs Elysees over, verder door Les Jardins des Tuileries, tot het Louvres, wandelen nogmaals aan de andere kant van de Seine tot in Quartier Latin waar we lunchen. We passeren de Notre Dame, waar in 2019 een grote brand woedde. En zo wandelen we verder tot aan Père Lachaise , de begraafplaats waar heel wat beroemdheden hun laatste rustplaats vonden. Daar aangekomen regent het pijpestelen. We hebben moeite met de combinatie paraplu openhouden, plannetjes bekijken en juiste vakken te vinden. We wilden het net opgeven als we op de valreep toch nog het graf van Jim Morrison vinden. Jammer voor de rest, maar hier kun je wellicht ook een dag spenderen. We zijn een beetje bluts gelopen en na zo'n 20 km stappen, kunnen we dan toch de trein terug nemen. Nog net op tijd om wat boodschappen te doen en de avond in de camper door te brengen.

Rest ons de volgende dag alleen nog de 350 km terug te rijden tot ons eigen stekje. 

Maar eerst gaan we onze vakantie in met ons 2-jaarlijks familieweekendje die dit jaar doorgaat in Poperinge. We zijn bijzonder happy dat we ons 'bendje' nog zo'n lange tijd weer eens bij elkaar krijgen. Hoe we het weekend invullen is minder belangrijker dan het samenzijn. Wij kijken alvast met een tevreden blik erop terug. Bedankt voor jullie gezelschap en enthousiasme gasten!

En dan is het eindelijk tijd voor vakantie met zijn tweetjes. De eerste dag rijden we ongeveer 400 km en vinden een camperplaats in Giffaumont aan de Lac du Der. Voor de vele trekvogels die hier komen overwinteren of een stop maken op weg naar het zuiden (zoals wij dus) is het nog wat vroeg, maar het weer is fantastisch. We besluiten hier een extra dagje aan te breien en rijden met de fiets het meer rond. Goed voor zo'n 42 kilometer op goed bewegwijzerde fietspaden. Een aanrader!

De volgende dag rijden we langs de Route nationale, door de Bourgognestreek. Pluspunt : je rijdt door mooie landschappen. Minpunt : je doet uren over een weinig aantal kilometers. Na een tijdje hadden we het dan ook alletwee gehad, vooral omdat we op den duur van rondpunt tot rondpunt reden. Maar goed: tweede stop in Villefranche sur Saône. Een grote camperplaats op een voormalige camping, douches en toiletten aanwezig, en dit voor de prijs van 13 euro. Veel activiteit stond er niet op het programma, maar als extra attractie kregen we wel een brandende camper op de boterham. De brandweer was snel ter plaatse, maar we hadden toch onze Fons wat verderop gezet.

Bedoeling was om de volgende dagen op een camping in Vitrolles te spenderen, we hadden er enkele uitstapjes gepland. Maar helaas bleek de camping geen camping meer te zijn. Ik had duidelijk niet goed mijn huiswerk gemaakt. Een andere camping was er niet in de directe omgeving dus we belanden in Istres, op camping Les cigalles. Niets op aan te merken maar we hadden geen idee waar we terecht gekomen waren. Na wat opzoekingswerk ontdekten we dat we via een wandelpad naar het toch wel pittoreske stadje konden en dat we er een trein konden nemen naar Marseille. En deze koe hebben we dan ook bij de hoorns gevat. Een boemeltrein van anderhalf uur, een regenbui trotseren maar dan toch een aantal uren in Marseille kunnen vertoeven. Genieten van de overheerlijke bouillabaise en een stadswandeling langs de belangrijkste bezienswaardigheden. 

We besloten ons dan maar weer te verplaatsen en konden we een plaatsje vinden in Tournon langs de Rhône. Deze camping krijgt van ons een 10 en heel misschien komen we hier wel eens terug. Langs de Rhône lopen brede fietspaden in allerlei richtingen, je bent op 20 km van Valence en we hebben er een ouderwetse lange cachereeks kunnen doen. Nog mogelijkheden genoeg om hier je dagen te vullen.

Op de terugweg bezochten we nog Langres, ongeveer 100 km ten noorden van Dijon. Deze vestingsstad telt 7 poorten, 12 torens en een 3,5 lange vestingsmuur. Een stop waard en een plaats voor de camper net aan het liftje die je naar de oude stad kan nemen. (gratis maar wel op een mix parking). 

En net voor de Belgische grens hebben we ook nog overnacht in Rocroi, waar we al eens eerder waren.

Daarna hadden we nog een date met onze vrienden Mark en Sandra die sinds kort ook eigenaars zijn van een super camper. Aangezien wij aangesteld zijn als meter en peter van hun 'Betsy' moest dit gevierd worden met een gezellig samenzijn op camping Canteclaer in Munkzwalm. Dit verblijf was trouwens nog een verjaardagsgeschenk, waarvoor nog eens dank. Suikerboontjes en drankjes werden in ontvangst genomen, de apero liep wat uit en de spaghettie smaakte. Ook de dag daarna in Oudenaarde was een voltreffer, waarna de dag werd afgesloten met een 'communie'maaltijd (joke voor de insiders). Er gaan stemmen op om hier een jaarlijkse gewoonte van te maken, maar hmm weet ik nog niet meteen hoor. En dan bedoel ik uiteraard niet het gezelschap. We'll see :) 

Zoals altijd gaan vakanties veel te snel voorbij, gelukkig kregen we nog een zonnig weekend kado in ons eigen Belgenlandje.

We werden verwelkomd met een lekker Filipijnse maaltijd, gemaakt door de dame des huizes herself. Njammie njammie. Buikje vol, tijd voor een wandeling rond de Kralingse plas. Daarna reden we nog door naar Kinderdijk, bekend om zijn waterpomp en zijn 19 molens, waar we ook nog een mooie wandeling deden.

's Avonds nog een lekker slaatje, een babbel en voldaan naar bed.

Om acht uur werd het ontbijt opgediend, wat een luxe. We bezochten de plaatselijke markt en in de namiddag reden we naar Schiedam, waar we een rondleiding kregen in het jenevermuseum. De avond spendeerden we in de omgeving van het appartement, een biertje in een pub en een avondmaal in restaurant de Rodeo. De dag vloog weer voorbij.

Op zondagmorgen deden we nog een wandeling in het museumpark en na de lunch met paëlla was het tijd om naar huis te rijden.

Bedankt Guy en Bern voor de gastvrijheid. 

 

Na het uitchecken op zondag konden we onze bagage kwijt in het station en namen we het ferrybootje naar het Ij. Daar stond Jade nog een verrassing te wachten, want boven op de ADAM-toren  kun je op de hoogste schommel van Europa. Toch een beetje eng op 100 m hoogte. Met een prachtig zicht genoten we daarna nog van een wijntje. Nog even de magen spijzen en dan terug huiswaarts met een vlottere thalys reis terug.

De volgende dag maken we de fietsjes klaar. Vanop de camping kan je direct naar het fietspad, de route Blanche, die tot Hourdel gaat. Je rijdt er rustig tussen de duinen, hier en daar lassen we een korte stop in en we kunnen zowaar zeehonden spotten in zee. Daarna rijden we verder tot in Saint-Valery-sur Somme aan de baai van de Somme. Daar doen we de fietsen op slot en maken we een wandeling in de oude stad en in de shoppingstraat. We keren terug langs de wandelpromenade, ik smul een ijsje, Marnix lest zijn dorst met een biertje. We fietsen langs dezelfde weg terug. Terwijl Marnix nog even verderrijdt voor boodschappen, probeer ik wat te lezen. De rust wordt echter verstoord want ze plaatsen een stacaravan op de plek naast ons. Een heel gedoe en gemaneuver om die op zijn plaats te krijgen, de haag moet er aan geloven, maar uiteindelijk sta het gevaarte wel op zijn plaats tegen de avond. Tijd voor onze bbq en een gezellige avond.

We verplaatsen ons op vrijdag naar Le Tréport. De camperplaats bovenop de krijtrotsen heeft op het middaguur nog heel wat plaatsjes vrij. We betalen er 7 euro per nacht. Omdat het nog steeds mooi weer is, besluiten we een wandeling langs het kanaal te maken tot in Eu, wat meer landinwaarts. Hier en daar pikken we wat caches mee en in Eu kunnen we zowaar een terrasje doen ook. Met zo'n 15 km in de benen arriveren we terug in Le Tréport. We besluiten toch maar de kabellift naar boven te nemen. Dat bespaart ons 365 trappen. 's Avonds koelt het toch wat af maar het voorspelde onweer blijft uit.  Ook de volgende dag blijft het droog. We dalen af tot het centrum en lopen even tussen de marktkramen. We gaan even tot op de pier en wandelen dan via een tweetal bruggetjes tot in Mers-les-bains. De prachtige gevels van de huizen langs de promenade hebben allerlei kleurtjes. Er zijn net een soort retro feesten en hier en daar worden al kraampjes opgezet en is er rommelmarkt. We steunen de organisatoren door een glaasje bubbels te drinken en keren daarna stilletjesaan terug. In Le Tréport gaan we lunchen en rond 16 uur zijn we terug op de camperplaats. Tijd om wat te lezen en rustig de avond in te gaan. We gaan nog een blik nemen op zee en pas rond 19 uur vallen de eerste druppeltjes.

Zondag rest er ons enkel nog een terugreis van zo'n 225 km, deze keer wel met enkele fikse regenbuien.

De volgende dag fietsen we richting de Muur en doen we een mooie toer in de nabije omgeving. De meeste caches worden gevonden, maar rond 13 u worden de eerste voorspelde regendruppels gespot. We kunnen nog picknicken onder een boom, daarna moeten we met de regenjassen aan terugfietsen en kopen onderweg nog een mattentaartje. Die wordt in Fons verorberd met een tasje koffie, terwijl we verdere reisplannen maken en in de camperboeken snuisteren. We geraken uiteindelijk nog eens binnen in de brouwerij, en ja, als je daar binnenraakt is het moeilijk er terug weg te komen. Na een rustige avond en nacht rijden we  de volgende dag rustig weer naar huis.

Eén van onze bestemmingen is Ile de Ré, een schiereiland te bereiken via een tolbrug. We maken ons basecamp in La-Couarde-sur-Mer. Vandaar maken we de volgende dagen flink wat fietstochtjes en wandelingen zodat we zowat het hele eiland kunnen ontdekken. Er zijn overal fietspaden en het staat goed aangeduid welke richting je uit kan. We komen in dorpjes met de naam Saint-Martin en Ré, Saint Marie en Ré, La Flotte, Bois Plage, ... allemaal met hun eigenheid en met één constante, de witte huisjes en de stokrozen in alle kleurtjes. Hier vind je ook overal het zout die ter plaatse gewonnen wordt. Dit eiland kan ons wel bekoren al vrezen we een beetje dat het in volle seizoen overspoeld wordt door de fietsers. 

Na een paar dagen rijden we terug het vasteland op en parkeren ons in Port Des Barques : veel stelt dit dorpje niet voor maar het is wel de vertrekplaats voor een wandeling naar Ile Madam, een piepklein eilandje die enkel bij eb te bereiken is. We bekijken goed de getijdentabel en gelukkig kunnen we op een acceptabel uur naar het eiland toe. En terug natuurlijk! Hier maken we een wandeling rond het eiland aan de hand van een cacherondje. De laatste 500 meters voor we terug bij Fons zijn, krijgen we een regenbui te verduren. We maken van de nood een deugd en zetten een bakje verse koffie. Gelukkig blijft de regen niet duren en kunnen we 's avonds nog even een avondwandeling maken. 

De zonnige dagen zijn opgebruikt. Gelukkig blijft het warm en droog en we rijden verder naar Ile d'Oleron. De brug er naartoe is tolvrij deze keer. Onze eerste slaapplaats is in Saint-Trojan-les-Bains. Te voet verkennen we de omliggende bossen en komen we ook in het leuke havenstadje. De kleurrijke kunstenaarshuisjes zijn kunst op zich. Langs de kade vind je een paar restaurantjes en ook in de binnenstad is het leuk ronddwalen tussen de alweer witte huisjes. 

Vanuit La Cotinière wandelen we naar de 'hoofd'stad Saint-Pierre d'Oleron, goed voor bijna 20 km in de benen en nog een dag later rijden we helemaal tot het verste puntje van het eiland. In Saint-Denis is er een heel grote camperplaats waar er 170! plaatsen zijn. Het stadje is een aanrader en we wandelen ook tot aan de Phare om zo langs de kust terug te keren. 

Jammer genoeg wordt het stilletjesaan tijd om terug te keren. We belanden in La Suze sur Sarthe, je kan het raden , een stadje aan de river de Sarthe. Het is er rustig maar verder valt hier niet veel over te zeggen. We willen eindigen aan de zee en besluiten richting Merleville, bij Cabourg te rijden in Normandië. Het regent pijpestelen. Moet dit echt of rijden we toch maar naar huis? Maar hé, we willen nog niet dat dit eindigt, dus we gaan koppig verder. Die dag kunnen we enkel maar lezen, spelletjes spelen, tussen de buien door even langs het strand lopen en oh ja, we doken ook even het zwembad in.

Gelukkig is het de dag daarna droog en konden we in het centrum van Cabourg genieten van een heerlijke fruit de mer. Een ferme wandeling was ons laatste wapenfeit van de vakantie.

Nog even flink wat kilometers malen en zo kwam er een veilig einde aan deze vakantie.

Op dag twee wandelen we rond het meer, niet rond het grote stuk van de l'eau d'heure maar rond het noordelijke deel de Ry Jaune. Goed voor 26 km op een goed asfaltbaantje. Het weer valt reuze mee. We kunnen zelfs picknicken in het gras en wat later een koffietje drinken op een terrasje. Het laatste stuk is niet zo goed bewegwijzerd of het kan natuurlijk aan ons liggen, zodat we het laatste stuk tot aan de camping op de grote baan moeten lopen. We drinken nog een pintje op het terras en net dan gaan de hemelsluizen even open. Gelukkig niet voor lang, maar het is dan toch te fris om nog even buiten te zitten.

Zaterdagmorgen doen we weer de wandelschoenen aan, dit keer weer eens om te geocachen. Zo komen we weer op plaatsjes waar een ander niet zo vlug komt. Heel af en toe vallen er wat regendruppeltjes, maar nat worden we niet. 's Middags vinden we een paar boomstammetjes om ons slaatje te verorberen. Jammer genoeg word ik daarna misselijk en aangezien het niet direct lijkt te beteren, besluiten we toch maar terug te keren naar de camping. We moeten eerst nog wat boodschappen doen en daarna volgt nog een lange weg terug. Eenmaal bij  Fons terug val ik als een blok in slaap. Gelukkig is het daarna een ietsje beter. Toch jammer van de wandeling.

Alvorens we zondag naar huis rijden , besluiten we nog even een bezoek te brengen aan Thuin, een middeleeuws vestingstadje bekend voor zijn hangtuinen. Het klinkt veelbelovend en de verwachtingen zijn hoog. Ze worden helaas niet ingelost. Mooi is het wel, of is het de regen dat het net iets minder aantrekkelijk maakt dan het uiteindelijk wel is? Wie weet. 

We drinken daarna nog een tasje soep en rijden daarna rustig naar huis. 

Nog één tussenstop voor we naar huis vertrekken : in Gingelom hebben we een plaatsje gereserveerd tussen de bloesems. En na de wandeling in de buurt laten we ons even bedienen met een lekkere vol-au-vent. Heerlijk en dat wordt ook het ontbijt de volgende ochtend. 

De volgende dag laten we het fietsen voor wat het is en besluiten er een wandeling van te maken. Die wandeling valt wel wat langer uit dan verwacht. 's Avonds hebben we 26 km op de teller. We wandelden van Voormezele via Wijtschate naar Mesen, het kleinste dorpje van België. In deze streek kom je overal herinneringen aan de 1ste Wereldoorlog tegen. We staan even stil bij het standbeeld van de Christmas Truce, een herinnering aan het kerstbestand van 1914, waarbij de Engelse en Duitse soldaten even de loopgraven verlieten, geschenkjes uitwisselden en zowaar een voetbalwedstrijdje speelden, zodat de gruwel even ophield en de wapens zwegen. Ook het vredespark Island of Ireland maakt indruk. In de ronde toren zijn de namen van 49000 Ierse gesneuvelden terug te vinden in de War memorial books. Op het pad naar de toren liggen 9 platte stenen met persoonlijke getuigenissen. Aan kerkhoven ook geen gebrek, soms vind je die bij wijze van spreken , in den hof van een boer, of midden in een veld. Op de terugweg doen we ook nog een toertje (eerlijk gezegd omdat er een cache ligt) rond de Pool of Peace of anders genoemd de Spanbroekmolenkrater, ontstaan tijdens de tweede slag om Mesen. Een stukje ontspanning/inspanning gecombineerd met een vleugje geschiedenis dus.

's Avonds genoten we van een lekkere kaasschotel, alhoewel ik moet bekennen, dat ik , om in het thema te blijven, al vroeg, heel vroeg sneuvelde. 

We vertrekken na het zondagse ontbijt huiswaarts, waar we op deze hoogdag vanuit de luie zetel de koers volgen.

We nemen afscheid van onze gastheer en bedanken hem en zijn echtgenote met een flesje Blonde Betsy. We rijden een eindje verder tot aan de kerk van Aaigem.  Daar starten we een cachewandeling, die voornamelijk tussen velden en stukjes bos loopt. Ik heb echter een vergissing gemaakt bij het overzetten van de caches op de gps, en er moet dus aangepast worden. Maar niet erg, want zo komen we geheel onverwacht een hoevewinkeltje tegen waar we een lekker ijsje kunnen kopen. Leuke verrassing. 

We zijn wat vroeger terug op de parking dan voorzien, maar we rijden dan maar naar onze volgende overnachtingsplaats. Op de parking van dancing De witte Hoeve in St-Lievens-Esse mogen we overnachten. Er is nu een pop-up hamburgerrestaurant en campers zijn er welkom. We zitten een paar uurtjes in het zonnetje en doen dan nog een klein toertje in de omgeving. We bestellen onze maaltijd en tegen half acht worden we verwacht op dit op te halen. De western hamburger met bijhorende wedges worden met smaak verorberd. Rond 21 u blijven de andere auto's die hun hamburgers ophalen weg en zo staan we hier helemaal in ons eentje. 

Op zondag doen we nog een wandeling in Heldergem. Op sommige stukken zakken we tot onze 'knoezels' in het slijk. Het is een stukje frisser en grijzer vandaag maar we hebben toch weer 7,5 km in de benen. Tijd om naar huis te keren en plannen te maken voor de volgende uitstap. Als ... tja als het dan nog kan, mag... want de coronacijfers gaan echt de slechte kant op. Duimen op beterschap

hier is er slechts 1 ram die al die dames mag bedienen; het zijn de mannelijke lammetjes die op de slachtbank belanden voor het Offerfeest; de schapen blijven netjes op een rij staan tijdens het melken omdat er lekkere snoepjes in de voederbak liggen; schapenmelk is heel gezond en bevat minder vetten en cholesterol dan koeienmelk; dit en veel meer komen we te weten in korte tijdspanne en ware het geen lunchtime dan werden we nog veel langer getrakteerd op allerlei informatie. We kunnen dan toch onze wandelschoenen aantrekken en genieten van de wandeling in de omgeving, stralend blauwe lucht en de prachtige heuvelachtige natuur maken dat de bijna 9 km zo voorbij zijn. Terug bij de camperplaats is het net tijd om de schapen te melken. Of we willen toekijken? Graag! Grappig om te zien hoe de hond Sam op slag in zijn rol als schapenhoeder valt. Van de boer mogen we proeven van de nog lauwe vers getapte melk, heerlijk zacht vind ik de smaak. Er zijn ook net twee kleine lammetjes geboren, ze staan nog wat wiebel op hun poten, maar dat komt goed. Voor we de camper binnenstappen, kopen we nog een ijsje en zorgen we ook voor ons dessert van die avond, een lekkere chocomousse. Deze geslaagde dag sluiten we af met een aperitiefje en een simpele spaghettie. Nee, schaapjes tellen hoeven we niet te doen om de slaap te kunnen vatten.

De volgende morgen worden we deze keer niet wakker van het gefluit van de vogeltjes, maar van het gebleit van de schapen die alweer klaar zijn voor hun volgende maaltijd. De zon is alweer van de partij en rond 10 uur zijn we klaar voor een fietstocht deze keer. Vergis je niet, het is trappen geblazen in deze streek. Niet evident met deze minifietsjes die nog steeds niet voorzien van een motortje en zeker niet als je dan eigenlijk in plaats van op de baan op het mountainbikeparcours bezig bent. Mijn eigen motortjes gaat dan ook soms in overdrive en ja stappen met de fiets aan de hand is dan de enige optie. Achteraf is de voldoening groot.

Op zondag staan we op met dichte mist. We hadden nog een wandeling gepland, we besluiten deze dan toch maar aan te vatten. Na afscheid genomen te hebben van de gastvrouw en nog wat inkopen de hebben gedaan in het piepkleine winkeltje rijden we naar het gehucht Houwaert waar we nog een mooie wandeling doen op de Houwaertseberg. Wisten jullie dat dit het meest noordelijk gelegen wijngebied van Europa is? Jammer dat het zicht wat minder is door de mist, maar het is een prachtige wandeling. Pas rond 11u30 komt de zon wat piepen en zien we wat meer bomen door het bos. 

Weer een geslaagd weekend om op terug te blikken. Op naar de volgende

Op vrijdag, na het tasje soep, fietsen we richting Temse, waar we een wandeling doen in het natuurgebied Schouselbroek. Ondertussen kunnen we natuurlijk ook een paar caches scoren, of wat dacht je? Tijdens het fietsen langs de Durme zagen we zowaar een aantal hertjes in de open vlakte. Tevreden maken we het ons 's avonds gezellig in de camper.

Op zaterdag worden we gewekt door het gefluit van de vele vogeltjes. Wat is het hier rustig! Toch tot de stroom wielertoeristen en wandelaars op gang komt. Iedereen wilt duidelijk genieten van die eerste zonnestraaltjes. Wij fietsen deze keer via Tielrode, waar we op de lokale markt nog wat proviand inslaan, weer richting Temse. Vandaag staat een cache/fietstocht op het programma. Tussen de caches zijn er heel wat hengelcaches. Wat is dat nu weer hoor ik jullie denken? Wel, het te loggen potje, hangt steeds in de hoogte. Het is de bedoeling dat je niet klimt maar deze cache probeert te pakken met een hengel. Zover hebben we het nog niet gebracht dat we ook nog een hengel meesleuren, dus er moet telkens een creatieve oplossing gezocht worden om de cache toch proberen te pakken. Soms hebben we geluk en kan Marnix door middel van een grote tak de cache grijpen, soms is de natuur ons minder goed gezind en moeten we de cache laten hangen.  Dikke pret soms, en tenslotte gaat het niet om dat ene potje meer of minder. We genieten van de natuur, de zon, de zachte temperatuur, het ontspannen gevoel. In de late namiddag zijn we terug bij Fons, waar we een koffietje drinken met een koekje erbij. Daarna maken we nog even een wandeling langs de Durme en gaan we nog even naar de plaatselijke supermarkt op 500 meter. We hebben geluk dat er naast de camper een picknicktafel vrijgekomen is en we aperitieven dan ook buiten. Ze moeten ons enkele uren weer niet in slaap wiegen.

We besluiten om op zondag na het ontbijt naar huis te rijden. Het kriebelt ook een beetje om wat in de tuin te ploeteren en in de late namiddag krijgen we nog een tuinbezoekje van Mark en Sandra. Toch heerlijk als het weer zo zacht is en je toch eens iemand kan ontvangen. 

Alweer een topweekend.

Na een rustige nacht, een lekker ontbijt en een lichaamsverzorging rijden we naar de parking van Provinciaal centrum de Boerekreek in Sint-Laureins. We parkeren onze Fons en trekken de wandelschoenen aan. We moeten nog een stukje langs een ietwat drukke baan, maar zo'n 500 meter slaan we rechts in, de velden in. We wandelen tussen de kreken, typisch voor deze streek. Het mistige weertje maakt het wat mysterieus, het zonnetje doet zijn best om door te breken, maar slaagt niet zo goed in zijn opzet. Wat een mooi stukje natuur. Het middaguur is al voorbij als we weer bij de camper toekomen. We eten een stuutje met kaas en rijden dan door naar onze volgende slaapplaats. Door corona is campermeal in het leven geroepen. Restaurants leveren hun maaltijd aan de deur van de camper. En je kan er dan blijven overnachten op hun parking. Wij hadden geboekt bij de Roste Muis, we lazen hier al veel positieve reviews over, dus dat moesten we ook eens aan den lijve ondervinden. We schuiven in de lange rij campers aan, onze keuze was al doorgegeven, we laten onze aankomst weten en we krijgen een nummer toegekend die we aan het voorraam hangen. Daarna doen we nog een korte wandeling via de knooppunten in de buurt. De aperitief hebben we zelf mee, maar stipt op het afgesproken uur, komt de gastheer met zijn quad, onze warme maaltijd leveren. Marnix koos het streekproduct, paling, ik ging voor scampi. Een dessertje was er ook voor af te sluiten. Lekker! Ondertussen is het weer zoals voorspeld, helemaal omgeslagen. Het waait enorm en regen gaat langzaam over in sneeuw. Na een onrustige nacht worden we dan ook wakker in een wit landschap. En ja hoor, ook het voorziene ontbijt wordt netjes om 9 uur afgeleverd. Wat een service. Nu nog even het ijs en sneeuw van de ramen krijgen, gaan afrekenen in het restaurant zelf en dan voorzichtjes de baan op. We luisteren bewust niet naar onze gps die ons weliswaar de kortste weg naar huis wil wijzen, maar de kortste weg is duidelijk niet die met de breedste sneeuwvrije baan. Eenmaal op de autoweg rijden we vlotjes terug richting kust. 

Wat heeft dit deugd gedaan aan 't ertje. 

Het positieve gevolg van deze tijd is dat Camperstops in het leven werd geroepen, je kan een plaatsje vinden bij boeren, bedrijven, restaurants, ... enz. Later kwam het initiatief van campermeals erbij, waar je bij een restaurant kan overnachten mits het bestellen van een maaltijd. Maar dit moeten we nog uit proberen.

De gereden kilometertjes werden helaas niet zo goed bijgehouden , dus daarover geen statistieken dit jaar. 

We kijken nu vooruit en verlangen om terug op pad te kunnen. Nog eventjes een hoge berg over en hopelijk lonkt dan terug de vrijheid. Weliswaar waarschijnlijk nog wat met  beperkingen, maar wat we vooral geleerd hebben, een mens is flexibel. 

Dus als afsluiter nog een kleine boodschap : blijf positief, blijf hoopvol en blijf de regels volgen. Alleen zo vinden we onze weg terug terug naar een vrijer bestaan. Beste wensen!