Gisteren is Joke verhuisd. Het was me wat. Ondertussen werd ook onze boxspring geleverd en moesten we hiervoor 2 bedden demonteren en verplaatsen; we kunnen een B&Bbeginnen ( 1 dubbel bed en 2 enkele bedden op overschot ) Heel den boven stond overhoop. Gelukkig was Annelies er om de koe bij de horens te vatten. Ze heeft al mijn ruiten gekuist, helpen opruimen en alles netjes gepoetst . Beneden ook nog wat stof gezogen en het zag er al heel wat klaarder uit. Heb heel de dag goed geholpen, ik was ook in form. Dan n og een kom stoofvlees gemaakt en ermee naar de Edingsesteenweg getrokken om in haar nieuwe stekje samen te eten. Het komt er goed, het is er fijn en gezellig. Nog wat dozen uitladen en orde scheppen, wasmachien plaatsen en ze zijn vertrokken de meisjes. Het zijn 2 druk bezette dames , die allebei avondwerk doen ( de ene logopedie en de andere kiné ) Ze gaan zich moeten organiseren om alles rond te krijgen. 'S avonds moe maar voldaan met een boek en een slaappil in bed gekropen. We hebben onze nieuwe boxspring ingeslapen en het zal wennen worden. Elke keer dat Roel zich omdraat, spring ik mee in de lucht! Deze morgen Joke opgebeld om te chequen dat ze al wakker was, want ze moest om 08u beginnen in Oetingen. Ze was al wakker, en door opgebeld te worden door mij , heeft ze aan haar antibiotica gedacht.
Ik zal toch moeten loslaten want kan haar toch niet elke morgen bellen ( ze geraakt nl moeilijk uit bed ) 11 juli vandaag; dag 5 van de therapie . Zij werken gewoon door. Nog 25 te gaan. We hebben ons huisje in de Ardéche opgezegd want het reisbureau in Duitsland deed te moeilijk.We pinnen ons niet meer vast en gaan wanneer het ons past . Eind augustus zullen er veel mogelijkheden zijn en er zijn veel Chambres d'Hötes in die regio. Dus we zien wel. Zoals jullie merken, heb ik nog veel energie, wat het prinsesje hierboven in haar gehavende burcht veel plezier doet.
Dag 4 van de stralen voorbij. Het wordt stilaan routine; vrijdag is het bijtekendag ( dan kleren ze de lijntjes weer wat bij voor het WE) Ben blij dat ik toch wel kan douchen. En maandag 18/7 ga ik voor de 2: en chemo (3 ) en tussendoor stralen na de bloedprik. Ik heb nog steeds energie, en ga dat direct in de praktijk brengen want mijn stofzuiger staat al 4 dagen naar mij te lonken Morgen bezoek , dan moet het toch wat netjes zijn. En zondag verhuist Joke definitief naar haar nieuwe stekje Het lege nestsyndroom er ook nog eens bovenop. Een groot huis voor ons twee! Ik hoop dat dit snel went !
Dag 2 van de stralen is niet verlopen zoals gepland. Eerst heeft mijn vervoer op zich laten wachten en was ik nipt op tijd daar. Het blijkt niet zo erg te zijn als je even te laat bent, dan nemen ze gewoon iemand anders. Aan patiënten geen gebrek !Ik nam plaats op de tafel en wat bleek? De foto's moesten opnieuw worden genomen , want de arts was niet 100% tevreden. Naar verluidt is dit een gekend fenomeen; de eerste maal dat je op die tafel plaats neemt , ben je blijkbaar toch wat gespannen en vermits het millimeterwerk is , moet je elke dag op exact dezelfde manier plaatsnemen op die tafel en om dat te kunnen verwezenlijken moeten ze over goeie foto's beschikken. Dus opnieuw 20 lange minuten met de armen langs mijn hoofd roerloos liggen. Zelfs praten mag niet , want je weet niet hoezeer je beweegt als je je mond opendoet. En dan begint die neus te kriebelen, en mocht ik niet krabben Enfin, na afloop was de fotoshoot toch gelukt en kon ik naar de sociaal verpleegkundige die mij opwachtte in haar piepklein kantoortje. Wel lief dat je zo wordt opgevolgd. Mensen met meer problemen kunnen daar wel terecht. Rond 20 over 2 thuisgekomen en er stond een bestelwagen op onze oprit. Was ik toch vergeten zeker dat de schoorsteenvegerman langskwam om onze 2 schouwen te vegen?( na de schouwbrand in ons dorp was ik geallarmeerd!) Mijn geheugen faalt echt. Bij het manillen met Joke merk ik dat de slag nog niet goed neerligt of ik ben het reeds kwijt wat er gekaart werd!!!!
Enfin , deze man heeft mij ook nog waty in den draai gehouden zodat het pas 16 u was eer ik in mijn tuinstoel kon ploffen om te genieten van het goede weer ( in de schaduw welliswaar! ) Nog geen half uurtje later stond Daniëlleken aan mijn deur met een massa bessen. Onmiddellijk in actie geschoten met de saptrekker om gelei van aalbessen te draaien ( in nagedachtenis aan mijn moeder haar favoriete bezigheid . Als ik gelei maak is ze zeer dicht bij mij! ) En zo verlopen mijn dagen en heb ik nog veel energie. Dat zal wel verminderen volgens de sociaal verpleegkundige naarmate ik vorder in mijn therapie. Ik zal meer moe worden en ik vermoed dat ik" het" moe zal worden, want ik heb nog een lange weg te gaan. Maar zolang ik kan ; geniet ik met volle teugen en wat ik gehad heb nemen ze niet meer af.
Woensdag was het machien in onderhoud en had ik een dag vrijaf. Ideaal om met Daniëlle erop uit te trekken naar Gent.
We bezochten het huis van Alijn, wat een echte aanrader is. Je aanschouwt het leven van alledag door de jaren heen. Is heel leuk opgevat! Gent is mooi gewoon. Ik heb er mijn hart verloren en verlies er ook nog steeds mijn weg. Nu konden wij de Veldstraat toch niet onmiddellijk terugvinden zeker. Vertel dat thuis, ze lachen zich een breuk Dit verkortte onze tijd om te shoppen wat wel voordelig was voor de portemonee.Als afsluiter hebben we zalig op de graslei een terrasje gedaan tot Roel onze chauffeur ons kwam oppikken. Weer een leuke dag voorbij. Ziek zijn is niet enkel kommer en kwel. Ik geniet ten volle van mijn goeie momenten en hopelijk blijft dit nog heel lang zo
Eventjes niet meer geblogd omdat er weinig meldenswaardig was, behalve dat we zaterdag een hele mooie trouwpartij mochten beleven.De viering ging door in de Boskapel van Imde, een superlocatie en een hele toffe pastoor. Het was zeker geen stijve bedoening, en mijn dochters stonden er naast Karen om de mis op te luisteren met prachtige songs begeleid met piano. Gelukkig waren de weergoden met ons en kon de receptie buiten aan de kapel doorgaan. Een ijscoman voorzag de kids van een geweldige toeter en de meeste volwassen kids hebben daar ook van genoten. Eén glaasje Cava is er bij mij ingegaan.Drank is niet aan mij besteed voor het ogenblik. Mijn slokdarm is wat geïrriteerd en sommige zaken passeren niet zo goed. Afgezien daarvan heeft dedees zich te goed gedaan aan het voortreffelijk Italiaanse maal met lekkere antipasti en risotto en nog een pastagerecht en profiterollen als dessert. Het begon behoorlijk af te koelen in de tent die opgesteld stond in de tuin van het bruidspaar , maar gelukkig kon de fuif doorgaan in de loods die aan hun huis hangt. Het was fijn en ik heb het tot 01u30 uitgehouden en eigenlijk waren het de meisjes die moe waren , want zij waren al heel de dag ingespannen om de make-up te verzorgen en de kapel te versieren ( spécialité Annelies ) en om foto's te maken ( spécialité Joke ). De volgende morgen werd ik wel wakker met weer een joekel van een koortsblaar! Was blijkbaar toch wat te vermoeiend.
Zondag hebben we een bezoekje gebracht in Leuven bij Joris en Christa , die Oma en Opa op bezoek hadden. We hebben ze bedacht met een reuzenaardbeieintaart die Elke in overschot had . Deze werd nu bij toeval gefabriceerd in Heverlee, dus bij deze Christa en Jo. We zijn er niet zelf om geweest, maar ze heeft daarom niet minder gesmaakt he ( rechtzetting gebeurd want Roel viel natuurlijk uit de lucht dat die taart uit Heverlee kwam )
Maandag dag 1 van de radiotherapie. Leen heeft mij vervoerd en we waren ruim op tijd ( het verkeer is toch wat minder druk ) Al bij al toch een half uurtje moeten wachten eer het mijn beurt was. Doe het bovenste uit en trek daarna terug uw T-shirt aan, want hier lopen nog andere " stralende " patiënten rond! Ik werd op dezelfde tafel geïnstalleerd met mijn armen boven het hoofd, hoofd naar rechts en kussen onder de knieën. Nu een kwartier heel stil blijven liggen. Als een willoos pak, werd ik op de juiste plek op de tafel verlegd ( niet meewerken hé mevrouw ) en ze gingen weer aan het werk met hun Oostindische inkt en er werden opnieuw foto's genomen van mijn surrealistische tekening op mijn voorkant. Dan pas werd er bestraald. Wanneer dit moment er was weet ik niet, want het is allemaal SF voor mij. Ik heb zicht op een PC scherm , waar mijn foto van mijn aangezicht op prijkt ( om zeker te zijn dat ze toch de juiste bestralen, want een vergissing is snel gebeurd denk ik dan als er gemiddeld 150 per dag bestraald worden )Mmm, om eerlijk te zijn, ze hebben mij wel fotogeniek getrokken met mijn nieuwe haartooi Na wat gezoem van dat machien en heen en weer gedraai om mijn lichaam , was de klus geklaard en konden we weer naar huis. In de namiddag nog wat huishoudelijk werk in huis en tuin, want hier is altijd wel iets te doen .Ik heb exact een half uurtje rust genomen in mijn zetel buiten vooraleer ik naar de kiné ben getrokken.
Vandaag voel ik het toch een beetje aan mijn arm dat ik heel de dag in de weer ben geweest. Ik zal moeten doseren, want als ik mij goed voel ga ik mijn gangen maar ik heb toch mijn beperkingen. Mijn status is ziek, maar zo voel ik mij niet echt, eerder beperkt en met de nodige hulpstukken blijf ik er uitzien zoals ik ben !
Vandaag gaat het weer wat beter ( 6 pillen Litican geslikt gisteren en heel de dag en de nacht bijna geslapen zonder slaappil ! ) Een ontbijtje verorberd met 2 tasjes koffie, niet slecht en nog geen Litican nodig gehad. Eén vervelende dag en de volgende verloopt al weer beter. Ik mag de hemel prijzen en danken. Deze morgen bepeinsd hoe ik mij nu moet verfrissen na zo'n zweetnacht zonder mijn Mondriaan niet te veel teniet te doen. Een klein badje laten lopen in het reuzenbad dat Roel net heeft geplaatst ( om er gezellig met z'n 2en in te weken, of word ik nu wat te intiem? ?) en mij zo wat bepamperen vooraan zonder teveel te wrijven en toch zijn er al lijnen vervaagd Ik hoop dat ik er tegen maandag nog heb opstaan en dat ik geen uitbrander krijg! Ik kan het ook niet helpen dat het zo'n zweetweer is!
Mijn outfit voor zaterdag zal een stukje van mijn Mondriaan tekening onthullen want ja, het staat bijna tot in de hals moet je weten.
Straks opnieuw een ritje naar het UZ voor opnieuw een CT scan ( dat kan alleen maar op woensdag blijkbaar ! ) maar ik ben heel blij dat je in het UZ altijd op uur en tijd bediend wordt. Je moet er echt niet wachten zoals een schoolvriendin die behandeld werd in Gasthuisberg en er de muren opkroop van het lange wachten. Chappeau tot hiertoe voor het UZ. Ik ben aangenaam verrast.
En morgen plan ik een uitstapje met ons Daniëlleken ( collega ) die momenteel aan haar laatste verlof is, want bijna met brugpensioen de gelukzak. Misschien richting plantentuin Meise en Atomium wie weet ,en dan gaan we ons team in Ternat verrassen met een taartje. We kunnen echt niet zonder hé! Dan zijn we nog eens compleet denk ik , wat de laatste tijd niet meer het geval was met alle zieken en verloven! Voor het groot verlof moet het kunnen dat we nog eens allen samen zijn. We zijn een hecht team van collega's die vrienden geworden zijn!
En Guido, ik zal er wel voor zorgen dat onze Roelroel niet wegloopt van de stank hoor, ik blijf mij verzorgen hoe dan ook.( zie gastenboek )
Aan allen die binnenkort met verlof vertrekken ( Guido&Regina, Els & Stefaan, An & Hendrik en André & Gerda en alle andere fervente bloglezers ) wens ik een prachtig deugddoend verlof toe, en tot weldra
Vandaag een mindere dag. De maag pruttelt ferm tegen sedert 04u30 early in the morning. Ventilator aangezet en nog wat proberen te slapen , maar de slaappil is tegen dan uitgewerkt en geen ontkomen aan.Samen met Roel eruit en Joke om Litican gestuurd, het wondermiddel bij maagpijn. Een Danioken binnengelepeld en 2 pilletjes geslikt ; heel de voormiddag in de zetel gesoesd( de bijsluiter maakt melding van slaperigheid. Om 13 u gaat de bel en ik was nog niet klaar: mijn haar goddomme ( pruik opgezet ) schoenen aan en wijle weg richting UZ Jette. Leen vervoerde mij voor de 2de keer , een studente verpleegkunde. Jong, knap zenuwachtig ding, maar doortastend. ZE weet van aanpakken.
Ik word binnengeroepen bij weer een dokteres die ik nog nooit gezien heb en ze geeft me nog wat uitleg. De lijnen worden aangebracht in chinese inkt en verboden nog te douchen. ZE moeten er zeker opblijven tot maandag, en dan worden ze dagelijks wat bijgetekend. Vanaf nu moet ik in afdankertjes rondlopen , want dat boeltje geeft af op de kledij!
En hier sluit ik af want moet ventje oppikken in appelterre.
Ubbacci a tuti ( ik wil graag italiaans leren als ik met pensioen ben )
De tweede chemokuur zit erop en ik ben dus al in helft van de lange kuren. Nog 2 te gaan. Mijn witte bloedcellen hadden zich hersteld tot 5000 zodat ik terug een beetje meer mag zoenen nietwaar Ik ruik het eten dat RoelRoel klaarmaakt en ik heb honger; ik denk dat het zal lukken. IK had een beetje elastieken benen als ik te voet naar de kiné trok; een slaptitude.Maar ik voel me goed, het lukt en zelfs in de grote hitte heb ik mijn pruik nog op Die waterophouding onder mijn arm, zal Roel er zachtjes moeten uitmasseren!Hij zal mij zien komen! .Dus , alles onder controle momenteel. Morgen een nieuwe dag; mijn tattoo's en dan blog ik nog eens weer verder
Ik loop zenuwachtig, mijn haar doet pijn ... Het is zover: ik word aan de wasbak gezet en mijn haar wordt gewassen. Tiéns, die gaan er toch af? De hoofdhuid moet ook verzorgd worden , vandaar.Moet ik u omdraaien of ga je in de spiegel blijven kijken?. Ik doe wel mijn ogen toe als ik het niet meer kan aanzien. Annelies vertrekt naar de cafetaria , want zij kan het niet aan. Het valt allemaal wel mee; met de tondeuse scheert ze alles eraf , maar er blijft nog een halve milimeter over, een stoppelveldje. Ik ben dus niet helemaal kaal hé. Ik heb zelfs shampo en een lotion meegekregen om die stoppeltjes en de hoofdhuid te verzorgen zodat mijn haar na mijn kuren er schoon en deftig weer doorkomen en ik geen dons krijg die daarna weer moet geschoren worden.Ik krijg les in het pruik opzetten, want het is een kleine wetenschap hoe je dat ding vast op je hoofd zet. Ik ben al volleerd, het lukt en ik verdraag hem. Geen gekriebel of jeuk , ik ben het al gewend. Thuis gekomen verwelkomt Filip mij met volgende woorden: het is nog mooier dan tevoren Bedankt Filip; hij bedoelde eigenlijk dat mijn tooi meer volume heeft dan mijn eigen haar.Roel vindt het goed, Joke moet het nog zien.Ik ben weer goedgekeurd.Nu moet ik reeds 2 hulpstukken opzetten en aanmeten 's morgens. Ik heb zeker een kwartier meer nodig om mij klaar te maken.' s avonds knoop ik een sjaaltje rond mijn stoppelveld, want mijn hoofd is nog wat gevoelig . Roel keek wel raar naar mijn stoppeltjes, dan moet hij 's nachts niet verschieten als hij wakker wordt En nu ga ik nog een sjaaltje of 2 bestellen bij Rosette La Vedette zodat ik in de warmere periodes kan afwisselen. Ik zie het weer helemaal zitten. La nouvelle Hedwige est arrivée!!!
Zit aan mijn PC mailtjes te checken en ga door mijn haar en heb meteen plukken in mijn hand. There we go Ik roep op Joke of ze met mij naar Aalst kan. Ik bel naar de kapster en ik kan pas morgen om 14 u gaan. Gaat het mama? Mijn lieve meid is meer onder de indruk dan ikzelf. Gaan al uw afspraken wel lukken vandaag? Maar ja, het valt niet allemaal ineens uit hé.
Heb ondertussen een verre neef uit Niger in mijn gastenboek teruggevonden. Ja hoor Markito, je bericht is toegekomen ( twee keer zelfs )
Gisteren met Annie naar Decascoop Gent voor " Le gamin au vélo " Goeie film voor wie van het genre houdt en leuke avond. Bedankt Annie. Ga nu boodschappen doen en deze namiddag naar de kiné en op kraambezoek en vanavond bij vrienden op bezoek. Ge ziet, heb bezigheden genoeg voor de moment.
Het hoofd koel houden vandaag , dat mijn tooi er niet ineens afvalt
Maandag ga ik voor de tweede kuur chemo ( dan zit ik al in de helft van de zware kuren ) en dinsdag moet ik gaan voor de simulatie ( dan krijg ik een surrealistisch schilderij op mijn torso waar Jan Hoet jaloers op zou zijn ) en woensdag terug voor een CT scan ( alweer , ik weet ook niet wat ze nu nog moeten scannen) En dan beginnen we de maandag erop voor de stralenbehandeling ( radiotherapie ) die ik zal beëindigen op 10/8. Dagelijks met James naar het UZ sjeezen en merendeel rond de middag zodat ik noch in de voormiddag noch in de namiddag nog 's iets kan doen. Ze hebben mij natuurlijk buiten de spitsuren gezet , waarvoor ik hen dankbaar ben.
Ik heb mijn haar nog; nu hoop ik dat ik toch voor 2/7 op iets zal trekken want nu is het lang en verkleurd en kan er niets meer mee doen.Sebiet moet ik toch nog naar de kapper om het wat te fatsoeneren. Ik roep er niet op en we zien wel!
Voilà; de rest is voor volgende week . OP hoop van zegen!
Vriend
Je hebt iemand nodig, stil en oprecht, die als het erop aan komt, voor je bidt en voor je vecht, Pas als je iemand hebt, die met je lacht en met je grient, dan pas kun je zeggen: ' k heb een vriend Toon Hermans
PS: en zo heb ik er velen die er zijn voor mij , waarvoor ik oprecht dankbaar ben. Elke dag word ik wakker met de gedachte dat er zovelen zijn die om me geven en dat geeft mij moed om de dag goed door te komen!
Mijn haar doet pijn. Dit is de voorbode dat het zal gaan uitvallen en ik in de pruikentijd beland.Ik moet wel op 2/7 naar een trouwpartij; wat zal het zijn ? mijn eigen haar of die vermaledijde pruik. We zien het wel. Ik denk dat ik ook deze klop een beetje aan het verwerken ben.
Het onvermijdelijke zal gebeuren en daar is niets tegen te beginnen . Enkel gelaten aanvaarden wat nog komen zal.
Joke is gisteren gaan verven in haar leuke appartementje. Ook dit is wel wat ongelegen, want ik zal het zonnetje in huis missen. Maar ze moet haar weg gaan en deze K kan dat niet in de weg staan. Ze woont dan ook niet zo ver en in de vakantie zal ze nog veel tijd hebben om samen iets te doen. Zoals Weeds kijken. IK ben verslaafd aan Weed. Nee niet echt natuurlijk Maar deze reeks is zo hilarisch dat het mij verstrooïng brengt op de avonden dat er niets op TV is ( elke avond dus ). Ik ben er eindelijk aan begonnen Leentje en het is echt tof! Els heeft mij gisteren verrast met een etentje in de Buchemi.Het was super gezellig . Bedankt Els, je weet niet half hoeveel plezier me dit doet. Ik moet toegeven dat ik echt wel in de wattekes wordt gelegd en dat dit mijn gemoedstoestand in de juiste richting blijft sturen. 's Avonds opnieuw onze klassieker afgestapt ( 7 km ) en daarna tractatie voor Roel zijn verjaardag! Moe maar voldaan in bed gekropen na eerst een slaapmiddeltje te hebben ingenomen en als een blok in slaap gevallen. Van 12 tot 05 geslapen als een roos en dan was het gedaan. Nog een uurtje gedraaid en gekeerd en dan maar opgestaan om mijn boek uit te lezen.Toch een vreemd slaappatroon; ik vermoei mij nochtans wel een beetje en toch is mijn slaap volkomen verstoord.
Maar kom, niet getreurd, ik kan mij afkappen als ik moe begin te worden
Ik denk dat ik vandaag het plan opvat om een klein beetje te poetsen, eten te maken een boodschapje te doen ; mijn boekenbon opmaken en de flitser gaan halen voor Joke haar verjaardag; zodat ze als volleerde fotografe de fotoshoot kan doen op Elke haar trouw.Mij gasten zijn all-round he: Annelies zorgt voor de esthetische kant van de zaak ( zij zal gelaatsverzorging en Make-up bij Elke en familie doen) en dan zal Joke dit allemaal vastleggen voor de eeuwigheid . Zij gaan bovendien de ceremonie opluisteren door het brengen van enkele liedjes. Leuk toch? Ik zal moeten tissues voorzien om te voorkomen dat mijn make-up naar de vaantjes is. En vanavond ga ik Roel vergezellen ; hij gaat de laatste kasseien opladen bij Elke alwaar er een klein feestje aan de gang is voor de verjaardag van Marie. En morgenavond ga ik naar Gent met Annie voor de film: le gamin au vélo van de gebroeders Dardenne. Zo zie je maar dat ik mij geen seconde verveel en bovenal zoals Guido het zo plastisch uitdrukt: de Hedwigepolder krijgen ze niet klein!!!
Gisteren weer zenuwachtig gelopen voor de controle chemo - en radiotherapie. Je weet nooit wat je eigenlijk te wachten staat en je komt bij artsen die je nog niet kent. Maar in het UZ ben ik nog nooit op iemand gestoten die onvriendelijk of harteloos is. Om 14u30 heeft James mij opnieuw feilloos afgeleverd aan de polykliniek. Als een volleerde patiënte schrijf ik me zelf in aan de automatische balie en ga ik gezwind op mijn doel af naar de balie oncologie alwaar ik verwezen word naar de bloedafnames.Het is onmiddellijk aan mij en een vriendelijke verpleegster plant een naald in mijn o zo dunne ader zonder moeite ( ik heb er nochthans al veel weten sukkelen ) en de tubetjes worden in ijltempo onderzocht in het lab want nog geen 5 minuten later ligt het resultaat al bij de chemoarts . Hij komt mij persoonlijk uit de wachtzaal halen en heeft in eerste opzicht een norse blik maar algauw stelt hij mij op mijn gemak en begroet hij mij met een glimlach.Hij bekijkt de analyse en er komt een diepe frons tevoorschijn: je witte bloedcellen zijn serieus gedaald ( alsof het mijn fout is zeg, ik heb die troep niet in mijn aders gedumpt ) 1900 heeft de computer berekend alwaar een mens in goede conditie er 3000 à 7000 blijkt te moeten hebben. Oei , amai, dat is even schrikken en slikken. Maar dit is nu eenmaal zo; je weestand daalt, dat wisten we al. En hoe is de eerste chemo verlopen? Wel al bij al redelijk goed dokter: mijn maag heeft enkele dagen tegengesputterd, maar dit was een klein ongemakje. Maar nu heb ik denk ik toch een infectie aan de blaas, want een branderig gevoel bij het plassen. Geen nood, we geven je wat antibiotica om de cellen wat bij te staan en dit zal ook deze infectie ten goede komen. Ik kreeg ook een beginnende koortsblaar en heb mezelf beholpen met een pilletje dat ik nog liggen had ( want heb dat ook regelmatig ) en heb ze daarmee kunnen bedwingen. In het vervolg moet ik bellen om raad te vragen en niet op eigen houtje pilletjes nemen. Voor de rest houden we aan het schema tenzij de bloedanalyses er anders over beslissen en kan de datum van de volgende kuur worden uitgesteld. Ga ik de volgende keer meer last ondervinden? Dit is eigenlijk niet gezegd: het kan zijn dat de hinder tot dat beperkt blijft en ongeveer 1 maand na de eerste kuur ga je je haar verliezen. Ok, als ik dit zo mag doorspartelen, dan ben ik een gelukkige vrouw. Opnieuw plaatsgenomen in dezelfde wachtzaal met mijn boek ( ik kan niet zitten te zitten en niets doen hé ) maar nog geen 2 lijntjes later was het weer aan mij . Gesprek met de stralenarts.
Jij hebt al wat meegemaakt hé sedert begin mei? Tegen wie zeg je het dokter, dit was een serieuze klap. Maar we gaan je helpen met de stralen om de plaatselijke cellen die er nog zouden zijn kapot te krijgen. Je komt eerst voor een simulatie en zij zal tekens op mijn torso plaatsen ter hoogte van de borststreek en de streek van de klieren. Daarna starten we de behandeling en ik verwacht dit 25 keer te doen. Kan ik zo snel mogelijk starten zodat ik nog klaar ben tegen begin augustus? Dit wordt krap want het is hier namelijk heel druk: hier worden dagelijks 200 mensen bestraald :oeps: Heb ik dat nu goed gehoord? Ik moet het de volgende keer nog 's opnieuw vragen, want ik begin eigenlijk aan mezelf te twijfelen of ik dat wel goed gehoord of verstaan heb ( met mijn slechte oren en mijn geheugen vol gaten ! ) Dus denk ik dat het krap wordt en zie ik onze trip naar de Ardéche aan ons voorbij gaan. Maar er komen nog vakanties, nietwaar. Ik ben blij dat ik het haar zo hoor zeggen en kan het niet nalaten nog ' s te vragen hoe men kan zien of er uitzaaïngen zijn? Zie je dat in het bloed. Inderdaad, klopt. En zijn er bij mij uitzaaïngen, wil ik nog weten? Neen , want anders zou je niet bestraald worden en zou je therapie er helemaal anders uitzien. Plots breken de tranen door bij het horen van dit hoopgevende nieuws. Het is toch onwaarschijnlijk met hoeveel onzekerheid je toch blijft zitten. Prof Lamote had mij nochthans ook verzekerd dat er geen waren en toch heb ik een tweede bevestiging nodig gehad om deze gedachte uit mijn hoofd te bannen. Het gesprek ging nog door over het genetisch bepalen ( wat ik zeker ga laten doen ) en hoe die tumor toch plots zo groot kon zijn terwijl ik toch elk jaar gescreend werd. Meer kon ik toch niet doen? Ook dit schuldgevoel heeft ze mij kwijtgescholden. Ja , ik voelde me eigenlijk een stuk schuldig terwijl men uiteindelijk via de medische beeldvorming deze grote tumor niet heeft kunnen detecteren.
Oef , opgelucht en een half uur vroeger gelost dan voorzien bel ik mijn jeugdvriendin op die me een kwartier later in haar auto laat plaatsnemen om naar Relegem te rijden. Ze heeft een frambozentaart gebakken ( wat word ik toch verwend en in de wattekes gelegd, het heeft geen naam ) en we praten bij over ditjes en datjes en familiequeesten. Roel arriveert een paar uur later met Daniëlleken om naar de plaats van afspraak te rijden en een avondje onder collega's met partners door te brengen. Het was super gezellig en rond middernacht ronden we af. Snel, want Roel verjaart en die heeft niet zo graag al die aandacht .53 is mijne grootste schat geworden in de auto onderweg naar huis. Rond kwart voor een zijn onze dochters nog niet gearriveerd uit A'pen alwaar ze een repetitie hadden met Karen voor de trouw van Elke. Ze gaan samen 3 liedjes zingen met Karen die backing vocal is van Barbara Dex en nog zo veel meer zangers en zangeressen. Ik kijk er naar uit naar de trouw van Elke om mijn twee talenten te zien zingen. Ik bel dan maar want ik ben weer ongerust en een half uur later komt Joke ons nog wat vergezellen . Ik zou toch moeten moe zijn? Om 2u 's nachts duik ik in bed maar om 3 u lig ik nog wakker. Wat is dat nu weer? Ik sta op en neem plaats in Joke haar zetel en lees het boekje van Frieda Joris quasi uit. Roodborstje, haar verhaal die ze in 2001 in het laatste nieuws liet verschijnen en toen in boekvorm uitgegeven werd. Het is net of ik het zelf geschreven zou hebben; de beleving is dezelfde! Om 5 u de 2de poging die dan toch beter gelukt is en we slapen uit, want toch niets in de weg vandaag. Het boekje van Frieda is al uit, ik absorbeer het gretig zoals een spons. Ik heb er nood aan om lotgevallen in mij op te nemen. Dan voel je je minder alleen
PS: ik heb net op mijn eigenste blog ontdekt dat mensen ook iets schrijven in het gastenboek. Techneut die ik ben, al die lieve wensen misgelopen maar gelukkig weer ingehaald!
Ik heb een aantal leuke dagen achter de rug: dinsdag bezoek van Ronny ( van ziekenzorg en ook uit eigen naam natuurlijk, waarvoor nogmaals dank ) en 's avonds de 2 molenwandeling in Galmaarden met Hilde en An.En gisteren Isabelle en Liselotte op bezoek en 's avonds opnieuw een wandeling in het prachtige Vollezele. En bijgebabbeld met ons Daniëlleke. Vandaag naar de begrafenis van de vader van Yves ( van onze joggingclub ) en deze namiddag Kiné en wat rusten, want dat durf ik precies wat te vergeten. Er begint een koortsblaar op mijn onderlip te verschijnen en dat is een teken dat ik mij toch wat moet intomen. Mijn lichaam wijst mij de weg maar mijn geest wil altijd wat meer... Zolang ik me goed voel doe ik die dingen, maar ik moet toch opletten want koste wat het kost moet ik infecties vermijden.
Morgen in de namiddag moet ik op consult voor de chemo en de radiotherapie. Het is blijkbaar enkel een gesprek, dus de tattoo zal voor later zijn. Ik vrees dat ik niet klaar zal zijn voor einde juli!!! Maar mijn gezondheid gaat voor en dan moet Joke of Annelies maar intrekken in het huisje dat we huurden!
Mijn nieuw wasmachien draait op volle toeren en de zon probeert weer wat te schijnen , dus alles oké voor de moment!!
Vrijdag rond 15 u vertrokken ; file file file, regen, regen en nog 's regen. Dit belooft niet veel goeds. We hebben file gehad op de Brusselse ring natuurlijk, rond Luik en net over de grens in Duitsland. Met 2 uur vertraging toegekomen. Rond de klok van achten ons geïnstalleerd op ons piepklein kamertje van het 4 sterrenhotel in Zeltingen-Rachtig. Maar het ontbijtbuffet en de 2 keer 3 gangenmenu hebben dit ruimschoots goedgemaakt. Er was ook Wellness-Spa aanwezig , maar daar heb ik jammer genoeg geen gebruik kunnen van maken. Was ook niet echt nodig , want we hebben 2 zonnige dagen gehad.
In de voormiddag hebben we het dorpje verkend: de Moezel met links en rechts de steile flanken waar reeds eeuwenlang wijnranken op staan.Je vraagt je af hoe de seizoenarbeiders daar moeten aan beginnen om te plukken, echt wel heel steil en met een mand op je rug Vandaar zijn we naar Trier gereden, wat een interessante stad is met de vele Romeinse overblijfselen. De volgende dag hebben we een schitterend kasteel bezocht ( Elst ) en de toeristische trekpleister Cochem.
We hebben genoten . Op de stille momenten en in de auto dwalen mijn gedachten steeds naar die vervloekte K met alles wat erbij komt kijken. Vele vragen dwarrelen door mijn hoofd en of je nu wil of niet, het houdt je eigenlijk constant bezig. Ik heb dan ook de kleine gênes voor het ogenblik zoals de wonde die zich laat voelen ( de gevoelloosheid gaat eruit en het trekt en nijpt toch wel ) en de arm die nog steeds voos is en niet verdraagt van tegen de nog steeds gezwollen zijkant te schuren. Aan de andere kant wringt de catheter soms tegen. Al bij al heb ik toch flink doorgestapt en niet anders gedaan dan anders. Dus, ben ik blij dat dit WE ndje alvast is kunnen doorgaan. En onze Roel was ook nijg content.
Hij had nogal wat bewondering voor "den Dosj": het zijn groene jongens die Duitsers . Onderweg bespeur je langs de einder ontelbaar veel windmolens.Zij hebben maar 20% kernenergie meer en ze bouwen alles af. En den Dosj is vriendelijk , en proper en je merkt aan alles de Duitse Grundlichkeit. Als we oud zijn , keren we zeker nog 's terug ( zeer in trek voor de derde leeftijd ! )
En Pinkstermaandag heeft Joke mij op sleeptouw genomen . Met vriendinnen van haar hebben we Geraardsbergen zoals de echt toerist bezocht.Na de markt te hebben afgeschuimd ( na 22 jaar de eerste keer de markt van G'bergen gedaan!)de formidabel mooie Bartholomeüs kerk en de steegjes-poëziewandeling gestapt met als hoogtepunt de Muur met een goeie pint in het Hemelrijk. Voilà; dat was het pinksterweekend : kwiek en in goeien doen. Hopelijk volgen er nog veel zulke goeie mooie dagen.
De ene dag is de andere dag blijkbaar niet.Dinsdag was ik toch in goeien doen.?! Een leuke avond gehad met de joggingvrienden, en de maag ging redelijk.De volgende morgen was het alweer wat minder.Mijn huisgenoten hadden zich nochtans uitgesloofd om het mij naar m'n zin te maken op mijn verjaardag.
Roel heeft mij op sleeptouw genomen naar meubelzaken.We zijn op zoek naar 2 clubzeteltjes voor in onze veranda.Dit ging eigenlijk niet zo goed:; mijn arm wilde niet zo goed mee en ik was wat ongemakkelijk. 's middags ( rond 14 u welliswaar) een slaatje gegeten , wat niet zo zwaar op de maag hoeft te liggen.' En toch...
De ovenschotel van Smakelijk 1 pag 217 ( ovenschotel met pasta en fetakaas ) was overheerlijk.Joke had dit voor ons vijven gefixt.Ik had geen hongergevoel en heb er maar een klein beetje van opgekregen. Deze morgen op de weegschaal ( zou ik die niet beter wegzetten ) en er was wat bij! Er zit ook cortisone in de chemo waardoor ik zou opzwellen. Is het dat ? Het is wel raar dat ik minder eet en toch bijkom. Help!!!
Ik zal beter naar mijn lichaam moeten luisteren want was toch wel wat moe! Ik moet op dit ogenblik aanvaarden dat ik niet functioneer als anders!
Al bij al toch een leuke dag gehad hoor! De zeteltjes volgen wel, we moeten nog 's alles op een rijtje zetten!
Ik wil langs deze blogweg iedereen bedanken voor de fijne wensen en ik hoop dat ik op 8/6/12 een heel ander verhaal heb!
Dat eten is toch niet zo goed gelukt: mijn sterke maag heeft maar 1 hespenrolletje verdragen en normaal kan ik er wel 2 op. De geur van het eten sloeg ook wat tegen, dus vermoed ik dat ik reeds een voorproefje heb wat het zou kunnen zijn na de 2de keer. Daarvoor moet ik dan Litican innemen , met toestemming van de ziekenkas. Ik was ook redelijk moe na een dag ziekenhuis ( je moet niet vragen hoe moe de mensen wel niet zijn die er dag in dag uit moeten werken;ik lag tenslotte maar op een bed ) en om 10u niet onder maar boven de wol gekropen ( opvliegers zeker) Natuurlijk stond dedees om 2u 's nachts klaarwakker beneden met een hongertje ; potje youghourt binnengelepeld en een slaappilletje genomen en rond 7 u er weer uit. Uiteindelijk toch nog een deftige nacht gehad.
En vandaag is het marktdag in Ninove en gaan we wat inkopen doen voor mijn feestmaaltijd van morgen. En ook versnapering voor vanavond op de afterloopclub, na mijn uurtje stappen.Het is de gewoonte dat de jarige tracteert hé. Om 16u30 kiné dat mag ik ook niet vergeten. En dan vrijdag paraat voor een WE ndje Moezel.( zonder soyascheuten )
Zo, tot de volgende keer amigos
PS: ik krijg soms reacties op mijn blog van mensen die ik ongetwijfeld ken , maar soms is de voornamm niet genoeg want ik ken verschillende Ingrids. Wil laatste Ingrid zich kenbaar maken ?Misschien is het best ook een stuk of eerste letter van de achternaam erbij te zetten want anders weet ik het niet meer. Mercikes
Kuur 1 zit erop. Op tijd daar toegekomen met mijn limo en James heeft mij begeleid tot waar ik moest zijn, hij kent zijn weg. Eerst een bloedafname langs de katheter, maar dat ging niet: er was geen reflux of zoiets heb ik ze horen zeggen. Dan maar adertje prik, maar dat is geen erg.Dan bij de dokter : toch 1 die nog overbleef.Alle oncologen zaten op het vliegtuig op weg naar een wereldcongres in de VS. Als die vlieger zou crashen , hebben we geen oncologen meer. Men mag er niet aan denken!
Ik had een goede laag Emlazalf op de katheter gelegd zodat het vel goed verdoofd was en de prik niet voelbaar was.We zijn vertrokken; zakje na zakje wordt eraan gehangen en als het een leeg is begint het te piepen en dan weer de volgende. DE boosdoener ziet rood ( het is die die mij haar gaat verdistruëren ) en je plast ook rood, maar het is geen rodebietensap!
Amina is geweest ( vriendin van mijn vriendin) en zij heeft mijn wond geïnspecteerd ( ze is erin gespecialiseerd ) en ik moet niet meer afdekken. Twee keer daags met de blauwe Nivea wrijven om te hydrateren en zeker met de chemo droogt uw vel uit, dus ik heb direct de grootste pot uit de Colruyt meegebracht. Dan mezelf wassen met zeep zonder zeep ( is dat niet iets voor Thijs, dat is dan toch minder vervuilend?), maar als ik stralen krijg niet meer douchen want hun tekening mag er niet af . En met losse en geen te schoon kleren komen, want dat goedje geeft af op de kleding. Wat steken ze toch allemaal uit met een mens;-)
Ondertussen heeft Regina een gaatje gevonden om even bij te praten ( het was nog maar van gisteren geleden nietwaar ) en is de sociaal verpleegster gekomen een en ander te verduidelijken.
Niks pijn , niks last voor mijn eerste keer en zelfs honger , dus dat is een goed teken. Gelukkig heeft Joke deze voormiddag in de potten geroerd en nu nog wachten op mijn ventje die vastzit op een defecte trein!
Zo, nu ga ik lekkere hesperolletjes eten en tot de volgende keer
Vandaag is de dag. Snel nog een berichtje vooraleer James voorrijdt met zijn Limo om mij op te halen. Mijn blog gaat voort maar soms moet je in de historiek klikken op de laatste datum om op de goede pagina te geraken. Heb wat zenuwen maar komt wel goed; Er is Amina een vriendin van Regina op de dienst en Regina komt onder de noen ook even piepen. Ik breng mijn zalfje aan op de prikplek van de Katheter zodat die plek wat verdoofd is en breng een goed boek mee om mij te verstrooien. En de rest vertel ik straks wel. Alvast bedankt aan eenieder die reeds aan mij dacht SMS of mailsgewijs.Dit doet echt deugd dat er zoveel steun is. Echt waar!!!!
Het ging goed op de ring, rond 08u45 waren Annelies en ik reeds in het UZ. Nog tijd voor een drankje en een klapje ( met Marc de Zutter ) en dan richting borstkliniek.".Dag Jan." "Hedwige ,je ziet er schitterend uit;wat doet dit me plezier!" Ik was nochtans bang om op controle te komen, wat eigenlijk ongegrond was, maar de angst zit er toch wel wat in. Mensen zijn altijd bang van mij beweert Jan, wat voor hem toch ook niet zo plezant is.Hij heeft dan ook niet de gemakkelijkste job, nietwaar? Angst is het enige dat moeilijk te remediëren valt, daar bestaat geen pilletje voor. Dit moet ik zelf gaandeweg zien te overwinnen. Jan inspecteert de wonde en dat blijkt allemaal normaal te zijn, buiten een lichte vochtophoping onder de oksel. Vivke de verpleegster heeft de laatste draden van het "haute couturewerk " van Jan eruit gehaald en dan nog wat afspraken voor de radiotherapie en het was alweer tijd om naar de MR te gaan. Daar viel het heel goed mee; het was een ander machien dan de vorige keer en ik heb er hooguit 10 minuutjes onder gelegen . Ik had deze keer alles onder controle!!
We maken van de nood een deugd en zijn een broodje gaan eten in de Chalet de Dieleghem: een mooi etablissement aan de rand van het Laarbeekbos, Dieleghembos en Boudewijnpark.Een uniek stukje natuur in Brussel en gezellig om te vertoeven. Vandaar is het nog geen 5 minuutjes rijden naar Oma en Opa.Ze waren opgetogen over ons bezoek. Het doet hen plezier, want zo vaak zien ze niet iemand passeren in de week.
In Ninove nog een boodschapje of 2 gedaan en ik was net op tijd bij Krist de Kinesist om 15 u.
De dag zit er weer op en nu is het op naar de volgende afspraak 6/6 voor de eerste chemo!
Ik ga eerst nog genieten van een lang deugddoend WE en dan gaan we ervoor, strijdlustig en vol goede moed!
Morgen op controle. Ben wel wat bang. Ik hoop dat alles goed is tot hiertoe. Heb wel wat "goed"nieuws nodig. Twijfels blijven in mijn hoofd rondspoken. Annelies heeft verlof en rijdt met mij naar Jette: om 09u30 Jan Lamote en 11u30 MR hart. Zal pilletje moeten innemen om kalm te blijven want dat groot machien maakt mij enorm nerveus en angstig. Het is net of ik alle controle verlies! Gisteravond leuke avond gehad: Jean-Marie en Martine 30 jaar getrouwd. Klein feestje in hun tuin met alles erop en eraan: Cava, schnabbels, hot-dogs, echte frieten in frietzakken, koffie , taart...30 man en de regen bleef weg. Proficiat Martine en JM; het was fijn dat we erbij mochten zijn.
Vandaag wat poetsen, samen met de poetsvrouw en Joke een stofzuiger in haar handen duwen, want dat is nog te zwaar.
Het lege nestsyndroom er ook nog eens bovenop.
Dit verkortte onze tijd om te shoppen wat wel voordelig was voor de portemonee.Als afsluiter hebben we zalig op de graslei een terrasje gedaan tot Roel onze chauffeur ons kwam oppikken.
?) en mij zo wat bepamperen vooraan zonder teveel te wrijven en toch zijn er al lijnen vervaagd
Ik hoop dat ik er tegen maandag nog heb opstaan en dat ik geen uitbrander krijg! Ik kan het ook niet helpen dat het zo'n zweetweer is!
