Zit aan mijn PC mailtjes te checken en ga door mijn haar en heb meteen plukken in mijn hand. There we go Ik roep op Joke of ze met mij naar Aalst kan. Ik bel naar de kapster en ik kan pas morgen om 14 u gaan. Gaat het mama? Mijn lieve meid is meer onder de indruk dan ikzelf. Gaan al uw afspraken wel lukken vandaag? Maar ja, het valt niet allemaal ineens uit hé.
Heb ondertussen een verre neef uit Niger in mijn gastenboek teruggevonden. Ja hoor Markito, je bericht is toegekomen ( twee keer zelfs )
Gisteren met Annie naar Decascoop Gent voor " Le gamin au vélo " Goeie film voor wie van het genre houdt en leuke avond. Bedankt Annie. Ga nu boodschappen doen en deze namiddag naar de kiné en op kraambezoek en vanavond bij vrienden op bezoek. Ge ziet, heb bezigheden genoeg voor de moment.
Het hoofd koel houden vandaag , dat mijn tooi er niet ineens afvalt
Maandag ga ik voor de tweede kuur chemo ( dan zit ik al in de helft van de zware kuren ) en dinsdag moet ik gaan voor de simulatie ( dan krijg ik een surrealistisch schilderij op mijn torso waar Jan Hoet jaloers op zou zijn ) en woensdag terug voor een CT scan ( alweer , ik weet ook niet wat ze nu nog moeten scannen) En dan beginnen we de maandag erop voor de stralenbehandeling ( radiotherapie ) die ik zal beëindigen op 10/8. Dagelijks met James naar het UZ sjeezen en merendeel rond de middag zodat ik noch in de voormiddag noch in de namiddag nog 's iets kan doen. Ze hebben mij natuurlijk buiten de spitsuren gezet , waarvoor ik hen dankbaar ben.
Ik heb mijn haar nog; nu hoop ik dat ik toch voor 2/7 op iets zal trekken want nu is het lang en verkleurd en kan er niets meer mee doen.Sebiet moet ik toch nog naar de kapper om het wat te fatsoeneren. Ik roep er niet op en we zien wel!
Voilà; de rest is voor volgende week . OP hoop van zegen!
Vriend
Je hebt iemand nodig, stil en oprecht, die als het erop aan komt, voor je bidt en voor je vecht, Pas als je iemand hebt, die met je lacht en met je grient, dan pas kun je zeggen: ' k heb een vriend Toon Hermans
PS: en zo heb ik er velen die er zijn voor mij , waarvoor ik oprecht dankbaar ben. Elke dag word ik wakker met de gedachte dat er zovelen zijn die om me geven en dat geeft mij moed om de dag goed door te komen!
Mijn haar doet pijn. Dit is de voorbode dat het zal gaan uitvallen en ik in de pruikentijd beland.Ik moet wel op 2/7 naar een trouwpartij; wat zal het zijn ? mijn eigen haar of die vermaledijde pruik. We zien het wel. Ik denk dat ik ook deze klop een beetje aan het verwerken ben.
Het onvermijdelijke zal gebeuren en daar is niets tegen te beginnen . Enkel gelaten aanvaarden wat nog komen zal.
Joke is gisteren gaan verven in haar leuke appartementje. Ook dit is wel wat ongelegen, want ik zal het zonnetje in huis missen. Maar ze moet haar weg gaan en deze K kan dat niet in de weg staan. Ze woont dan ook niet zo ver en in de vakantie zal ze nog veel tijd hebben om samen iets te doen. Zoals Weeds kijken. IK ben verslaafd aan Weed. Nee niet echt natuurlijk Maar deze reeks is zo hilarisch dat het mij verstrooïng brengt op de avonden dat er niets op TV is ( elke avond dus ). Ik ben er eindelijk aan begonnen Leentje en het is echt tof! Els heeft mij gisteren verrast met een etentje in de Buchemi.Het was super gezellig . Bedankt Els, je weet niet half hoeveel plezier me dit doet. Ik moet toegeven dat ik echt wel in de wattekes wordt gelegd en dat dit mijn gemoedstoestand in de juiste richting blijft sturen. 's Avonds opnieuw onze klassieker afgestapt ( 7 km ) en daarna tractatie voor Roel zijn verjaardag! Moe maar voldaan in bed gekropen na eerst een slaapmiddeltje te hebben ingenomen en als een blok in slaap gevallen. Van 12 tot 05 geslapen als een roos en dan was het gedaan. Nog een uurtje gedraaid en gekeerd en dan maar opgestaan om mijn boek uit te lezen.Toch een vreemd slaappatroon; ik vermoei mij nochtans wel een beetje en toch is mijn slaap volkomen verstoord.
Maar kom, niet getreurd, ik kan mij afkappen als ik moe begin te worden
Ik denk dat ik vandaag het plan opvat om een klein beetje te poetsen, eten te maken een boodschapje te doen ; mijn boekenbon opmaken en de flitser gaan halen voor Joke haar verjaardag; zodat ze als volleerde fotografe de fotoshoot kan doen op Elke haar trouw.Mij gasten zijn all-round he: Annelies zorgt voor de esthetische kant van de zaak ( zij zal gelaatsverzorging en Make-up bij Elke en familie doen) en dan zal Joke dit allemaal vastleggen voor de eeuwigheid . Zij gaan bovendien de ceremonie opluisteren door het brengen van enkele liedjes. Leuk toch? Ik zal moeten tissues voorzien om te voorkomen dat mijn make-up naar de vaantjes is. En vanavond ga ik Roel vergezellen ; hij gaat de laatste kasseien opladen bij Elke alwaar er een klein feestje aan de gang is voor de verjaardag van Marie. En morgenavond ga ik naar Gent met Annie voor de film: le gamin au vélo van de gebroeders Dardenne. Zo zie je maar dat ik mij geen seconde verveel en bovenal zoals Guido het zo plastisch uitdrukt: de Hedwigepolder krijgen ze niet klein!!!
Gisteren weer zenuwachtig gelopen voor de controle chemo - en radiotherapie. Je weet nooit wat je eigenlijk te wachten staat en je komt bij artsen die je nog niet kent. Maar in het UZ ben ik nog nooit op iemand gestoten die onvriendelijk of harteloos is. Om 14u30 heeft James mij opnieuw feilloos afgeleverd aan de polykliniek. Als een volleerde patiënte schrijf ik me zelf in aan de automatische balie en ga ik gezwind op mijn doel af naar de balie oncologie alwaar ik verwezen word naar de bloedafnames.Het is onmiddellijk aan mij en een vriendelijke verpleegster plant een naald in mijn o zo dunne ader zonder moeite ( ik heb er nochthans al veel weten sukkelen ) en de tubetjes worden in ijltempo onderzocht in het lab want nog geen 5 minuten later ligt het resultaat al bij de chemoarts . Hij komt mij persoonlijk uit de wachtzaal halen en heeft in eerste opzicht een norse blik maar algauw stelt hij mij op mijn gemak en begroet hij mij met een glimlach.Hij bekijkt de analyse en er komt een diepe frons tevoorschijn: je witte bloedcellen zijn serieus gedaald ( alsof het mijn fout is zeg, ik heb die troep niet in mijn aders gedumpt ) 1900 heeft de computer berekend alwaar een mens in goede conditie er 3000 à 7000 blijkt te moeten hebben. Oei , amai, dat is even schrikken en slikken. Maar dit is nu eenmaal zo; je weestand daalt, dat wisten we al. En hoe is de eerste chemo verlopen? Wel al bij al redelijk goed dokter: mijn maag heeft enkele dagen tegengesputterd, maar dit was een klein ongemakje. Maar nu heb ik denk ik toch een infectie aan de blaas, want een branderig gevoel bij het plassen. Geen nood, we geven je wat antibiotica om de cellen wat bij te staan en dit zal ook deze infectie ten goede komen. Ik kreeg ook een beginnende koortsblaar en heb mezelf beholpen met een pilletje dat ik nog liggen had ( want heb dat ook regelmatig ) en heb ze daarmee kunnen bedwingen. In het vervolg moet ik bellen om raad te vragen en niet op eigen houtje pilletjes nemen. Voor de rest houden we aan het schema tenzij de bloedanalyses er anders over beslissen en kan de datum van de volgende kuur worden uitgesteld. Ga ik de volgende keer meer last ondervinden? Dit is eigenlijk niet gezegd: het kan zijn dat de hinder tot dat beperkt blijft en ongeveer 1 maand na de eerste kuur ga je je haar verliezen. Ok, als ik dit zo mag doorspartelen, dan ben ik een gelukkige vrouw. Opnieuw plaatsgenomen in dezelfde wachtzaal met mijn boek ( ik kan niet zitten te zitten en niets doen hé ) maar nog geen 2 lijntjes later was het weer aan mij . Gesprek met de stralenarts.
Jij hebt al wat meegemaakt hé sedert begin mei? Tegen wie zeg je het dokter, dit was een serieuze klap. Maar we gaan je helpen met de stralen om de plaatselijke cellen die er nog zouden zijn kapot te krijgen. Je komt eerst voor een simulatie en zij zal tekens op mijn torso plaatsen ter hoogte van de borststreek en de streek van de klieren. Daarna starten we de behandeling en ik verwacht dit 25 keer te doen. Kan ik zo snel mogelijk starten zodat ik nog klaar ben tegen begin augustus? Dit wordt krap want het is hier namelijk heel druk: hier worden dagelijks 200 mensen bestraald :oeps: Heb ik dat nu goed gehoord? Ik moet het de volgende keer nog 's opnieuw vragen, want ik begin eigenlijk aan mezelf te twijfelen of ik dat wel goed gehoord of verstaan heb ( met mijn slechte oren en mijn geheugen vol gaten ! ) Dus denk ik dat het krap wordt en zie ik onze trip naar de Ardéche aan ons voorbij gaan. Maar er komen nog vakanties, nietwaar. Ik ben blij dat ik het haar zo hoor zeggen en kan het niet nalaten nog ' s te vragen hoe men kan zien of er uitzaaïngen zijn? Zie je dat in het bloed. Inderdaad, klopt. En zijn er bij mij uitzaaïngen, wil ik nog weten? Neen , want anders zou je niet bestraald worden en zou je therapie er helemaal anders uitzien. Plots breken de tranen door bij het horen van dit hoopgevende nieuws. Het is toch onwaarschijnlijk met hoeveel onzekerheid je toch blijft zitten. Prof Lamote had mij nochthans ook verzekerd dat er geen waren en toch heb ik een tweede bevestiging nodig gehad om deze gedachte uit mijn hoofd te bannen. Het gesprek ging nog door over het genetisch bepalen ( wat ik zeker ga laten doen ) en hoe die tumor toch plots zo groot kon zijn terwijl ik toch elk jaar gescreend werd. Meer kon ik toch niet doen? Ook dit schuldgevoel heeft ze mij kwijtgescholden. Ja , ik voelde me eigenlijk een stuk schuldig terwijl men uiteindelijk via de medische beeldvorming deze grote tumor niet heeft kunnen detecteren.
Oef , opgelucht en een half uur vroeger gelost dan voorzien bel ik mijn jeugdvriendin op die me een kwartier later in haar auto laat plaatsnemen om naar Relegem te rijden. Ze heeft een frambozentaart gebakken ( wat word ik toch verwend en in de wattekes gelegd, het heeft geen naam ) en we praten bij over ditjes en datjes en familiequeesten. Roel arriveert een paar uur later met Daniëlleken om naar de plaats van afspraak te rijden en een avondje onder collega's met partners door te brengen. Het was super gezellig en rond middernacht ronden we af. Snel, want Roel verjaart en die heeft niet zo graag al die aandacht .53 is mijne grootste schat geworden in de auto onderweg naar huis. Rond kwart voor een zijn onze dochters nog niet gearriveerd uit A'pen alwaar ze een repetitie hadden met Karen voor de trouw van Elke. Ze gaan samen 3 liedjes zingen met Karen die backing vocal is van Barbara Dex en nog zo veel meer zangers en zangeressen. Ik kijk er naar uit naar de trouw van Elke om mijn twee talenten te zien zingen. Ik bel dan maar want ik ben weer ongerust en een half uur later komt Joke ons nog wat vergezellen . Ik zou toch moeten moe zijn? Om 2u 's nachts duik ik in bed maar om 3 u lig ik nog wakker. Wat is dat nu weer? Ik sta op en neem plaats in Joke haar zetel en lees het boekje van Frieda Joris quasi uit. Roodborstje, haar verhaal die ze in 2001 in het laatste nieuws liet verschijnen en toen in boekvorm uitgegeven werd. Het is net of ik het zelf geschreven zou hebben; de beleving is dezelfde! Om 5 u de 2de poging die dan toch beter gelukt is en we slapen uit, want toch niets in de weg vandaag. Het boekje van Frieda is al uit, ik absorbeer het gretig zoals een spons. Ik heb er nood aan om lotgevallen in mij op te nemen. Dan voel je je minder alleen
PS: ik heb net op mijn eigenste blog ontdekt dat mensen ook iets schrijven in het gastenboek. Techneut die ik ben, al die lieve wensen misgelopen maar gelukkig weer ingehaald!
Ik heb een aantal leuke dagen achter de rug: dinsdag bezoek van Ronny ( van ziekenzorg en ook uit eigen naam natuurlijk, waarvoor nogmaals dank ) en 's avonds de 2 molenwandeling in Galmaarden met Hilde en An.En gisteren Isabelle en Liselotte op bezoek en 's avonds opnieuw een wandeling in het prachtige Vollezele. En bijgebabbeld met ons Daniëlleke. Vandaag naar de begrafenis van de vader van Yves ( van onze joggingclub ) en deze namiddag Kiné en wat rusten, want dat durf ik precies wat te vergeten. Er begint een koortsblaar op mijn onderlip te verschijnen en dat is een teken dat ik mij toch wat moet intomen. Mijn lichaam wijst mij de weg maar mijn geest wil altijd wat meer... Zolang ik me goed voel doe ik die dingen, maar ik moet toch opletten want koste wat het kost moet ik infecties vermijden.
Morgen in de namiddag moet ik op consult voor de chemo en de radiotherapie. Het is blijkbaar enkel een gesprek, dus de tattoo zal voor later zijn. Ik vrees dat ik niet klaar zal zijn voor einde juli!!! Maar mijn gezondheid gaat voor en dan moet Joke of Annelies maar intrekken in het huisje dat we huurden!
Mijn nieuw wasmachien draait op volle toeren en de zon probeert weer wat te schijnen , dus alles oké voor de moment!!
Vrijdag rond 15 u vertrokken ; file file file, regen, regen en nog 's regen. Dit belooft niet veel goeds. We hebben file gehad op de Brusselse ring natuurlijk, rond Luik en net over de grens in Duitsland. Met 2 uur vertraging toegekomen. Rond de klok van achten ons geïnstalleerd op ons piepklein kamertje van het 4 sterrenhotel in Zeltingen-Rachtig. Maar het ontbijtbuffet en de 2 keer 3 gangenmenu hebben dit ruimschoots goedgemaakt. Er was ook Wellness-Spa aanwezig , maar daar heb ik jammer genoeg geen gebruik kunnen van maken. Was ook niet echt nodig , want we hebben 2 zonnige dagen gehad.
In de voormiddag hebben we het dorpje verkend: de Moezel met links en rechts de steile flanken waar reeds eeuwenlang wijnranken op staan.Je vraagt je af hoe de seizoenarbeiders daar moeten aan beginnen om te plukken, echt wel heel steil en met een mand op je rug Vandaar zijn we naar Trier gereden, wat een interessante stad is met de vele Romeinse overblijfselen. De volgende dag hebben we een schitterend kasteel bezocht ( Elst ) en de toeristische trekpleister Cochem.
We hebben genoten . Op de stille momenten en in de auto dwalen mijn gedachten steeds naar die vervloekte K met alles wat erbij komt kijken. Vele vragen dwarrelen door mijn hoofd en of je nu wil of niet, het houdt je eigenlijk constant bezig. Ik heb dan ook de kleine gênes voor het ogenblik zoals de wonde die zich laat voelen ( de gevoelloosheid gaat eruit en het trekt en nijpt toch wel ) en de arm die nog steeds voos is en niet verdraagt van tegen de nog steeds gezwollen zijkant te schuren. Aan de andere kant wringt de catheter soms tegen. Al bij al heb ik toch flink doorgestapt en niet anders gedaan dan anders. Dus, ben ik blij dat dit WE ndje alvast is kunnen doorgaan. En onze Roel was ook nijg content.
Hij had nogal wat bewondering voor "den Dosj": het zijn groene jongens die Duitsers . Onderweg bespeur je langs de einder ontelbaar veel windmolens.Zij hebben maar 20% kernenergie meer en ze bouwen alles af. En den Dosj is vriendelijk , en proper en je merkt aan alles de Duitse Grundlichkeit. Als we oud zijn , keren we zeker nog 's terug ( zeer in trek voor de derde leeftijd ! )
En Pinkstermaandag heeft Joke mij op sleeptouw genomen . Met vriendinnen van haar hebben we Geraardsbergen zoals de echt toerist bezocht.Na de markt te hebben afgeschuimd ( na 22 jaar de eerste keer de markt van G'bergen gedaan!)de formidabel mooie Bartholomeüs kerk en de steegjes-poëziewandeling gestapt met als hoogtepunt de Muur met een goeie pint in het Hemelrijk. Voilà; dat was het pinksterweekend : kwiek en in goeien doen. Hopelijk volgen er nog veel zulke goeie mooie dagen.
De ene dag is de andere dag blijkbaar niet.Dinsdag was ik toch in goeien doen.?! Een leuke avond gehad met de joggingvrienden, en de maag ging redelijk.De volgende morgen was het alweer wat minder.Mijn huisgenoten hadden zich nochtans uitgesloofd om het mij naar m'n zin te maken op mijn verjaardag.
Roel heeft mij op sleeptouw genomen naar meubelzaken.We zijn op zoek naar 2 clubzeteltjes voor in onze veranda.Dit ging eigenlijk niet zo goed:; mijn arm wilde niet zo goed mee en ik was wat ongemakkelijk. 's middags ( rond 14 u welliswaar) een slaatje gegeten , wat niet zo zwaar op de maag hoeft te liggen.' En toch...
De ovenschotel van Smakelijk 1 pag 217 ( ovenschotel met pasta en fetakaas ) was overheerlijk.Joke had dit voor ons vijven gefixt.Ik had geen hongergevoel en heb er maar een klein beetje van opgekregen. Deze morgen op de weegschaal ( zou ik die niet beter wegzetten ) en er was wat bij! Er zit ook cortisone in de chemo waardoor ik zou opzwellen. Is het dat ? Het is wel raar dat ik minder eet en toch bijkom. Help!!!
Ik zal beter naar mijn lichaam moeten luisteren want was toch wel wat moe! Ik moet op dit ogenblik aanvaarden dat ik niet functioneer als anders!
Al bij al toch een leuke dag gehad hoor! De zeteltjes volgen wel, we moeten nog 's alles op een rijtje zetten!
Ik wil langs deze blogweg iedereen bedanken voor de fijne wensen en ik hoop dat ik op 8/6/12 een heel ander verhaal heb!
Dat eten is toch niet zo goed gelukt: mijn sterke maag heeft maar 1 hespenrolletje verdragen en normaal kan ik er wel 2 op. De geur van het eten sloeg ook wat tegen, dus vermoed ik dat ik reeds een voorproefje heb wat het zou kunnen zijn na de 2de keer. Daarvoor moet ik dan Litican innemen , met toestemming van de ziekenkas. Ik was ook redelijk moe na een dag ziekenhuis ( je moet niet vragen hoe moe de mensen wel niet zijn die er dag in dag uit moeten werken;ik lag tenslotte maar op een bed ) en om 10u niet onder maar boven de wol gekropen ( opvliegers zeker) Natuurlijk stond dedees om 2u 's nachts klaarwakker beneden met een hongertje ; potje youghourt binnengelepeld en een slaappilletje genomen en rond 7 u er weer uit. Uiteindelijk toch nog een deftige nacht gehad.
En vandaag is het marktdag in Ninove en gaan we wat inkopen doen voor mijn feestmaaltijd van morgen. En ook versnapering voor vanavond op de afterloopclub, na mijn uurtje stappen.Het is de gewoonte dat de jarige tracteert hé. Om 16u30 kiné dat mag ik ook niet vergeten. En dan vrijdag paraat voor een WE ndje Moezel.( zonder soyascheuten )
Zo, tot de volgende keer amigos
PS: ik krijg soms reacties op mijn blog van mensen die ik ongetwijfeld ken , maar soms is de voornamm niet genoeg want ik ken verschillende Ingrids. Wil laatste Ingrid zich kenbaar maken ?Misschien is het best ook een stuk of eerste letter van de achternaam erbij te zetten want anders weet ik het niet meer. Mercikes
Kuur 1 zit erop. Op tijd daar toegekomen met mijn limo en James heeft mij begeleid tot waar ik moest zijn, hij kent zijn weg. Eerst een bloedafname langs de katheter, maar dat ging niet: er was geen reflux of zoiets heb ik ze horen zeggen. Dan maar adertje prik, maar dat is geen erg.Dan bij de dokter : toch 1 die nog overbleef.Alle oncologen zaten op het vliegtuig op weg naar een wereldcongres in de VS. Als die vlieger zou crashen , hebben we geen oncologen meer. Men mag er niet aan denken!
Ik had een goede laag Emlazalf op de katheter gelegd zodat het vel goed verdoofd was en de prik niet voelbaar was.We zijn vertrokken; zakje na zakje wordt eraan gehangen en als het een leeg is begint het te piepen en dan weer de volgende. DE boosdoener ziet rood ( het is die die mij haar gaat verdistruëren ) en je plast ook rood, maar het is geen rodebietensap!
Amina is geweest ( vriendin van mijn vriendin) en zij heeft mijn wond geïnspecteerd ( ze is erin gespecialiseerd ) en ik moet niet meer afdekken. Twee keer daags met de blauwe Nivea wrijven om te hydrateren en zeker met de chemo droogt uw vel uit, dus ik heb direct de grootste pot uit de Colruyt meegebracht. Dan mezelf wassen met zeep zonder zeep ( is dat niet iets voor Thijs, dat is dan toch minder vervuilend?), maar als ik stralen krijg niet meer douchen want hun tekening mag er niet af . En met losse en geen te schoon kleren komen, want dat goedje geeft af op de kleding. Wat steken ze toch allemaal uit met een mens;-)
Ondertussen heeft Regina een gaatje gevonden om even bij te praten ( het was nog maar van gisteren geleden nietwaar ) en is de sociaal verpleegster gekomen een en ander te verduidelijken.
Niks pijn , niks last voor mijn eerste keer en zelfs honger , dus dat is een goed teken. Gelukkig heeft Joke deze voormiddag in de potten geroerd en nu nog wachten op mijn ventje die vastzit op een defecte trein!
Zo, nu ga ik lekkere hesperolletjes eten en tot de volgende keer
Vandaag is de dag. Snel nog een berichtje vooraleer James voorrijdt met zijn Limo om mij op te halen. Mijn blog gaat voort maar soms moet je in de historiek klikken op de laatste datum om op de goede pagina te geraken. Heb wat zenuwen maar komt wel goed; Er is Amina een vriendin van Regina op de dienst en Regina komt onder de noen ook even piepen. Ik breng mijn zalfje aan op de prikplek van de Katheter zodat die plek wat verdoofd is en breng een goed boek mee om mij te verstrooien. En de rest vertel ik straks wel. Alvast bedankt aan eenieder die reeds aan mij dacht SMS of mailsgewijs.Dit doet echt deugd dat er zoveel steun is. Echt waar!!!!
Het ging goed op de ring, rond 08u45 waren Annelies en ik reeds in het UZ. Nog tijd voor een drankje en een klapje ( met Marc de Zutter ) en dan richting borstkliniek.".Dag Jan." "Hedwige ,je ziet er schitterend uit;wat doet dit me plezier!" Ik was nochtans bang om op controle te komen, wat eigenlijk ongegrond was, maar de angst zit er toch wel wat in. Mensen zijn altijd bang van mij beweert Jan, wat voor hem toch ook niet zo plezant is.Hij heeft dan ook niet de gemakkelijkste job, nietwaar? Angst is het enige dat moeilijk te remediëren valt, daar bestaat geen pilletje voor. Dit moet ik zelf gaandeweg zien te overwinnen. Jan inspecteert de wonde en dat blijkt allemaal normaal te zijn, buiten een lichte vochtophoping onder de oksel. Vivke de verpleegster heeft de laatste draden van het "haute couturewerk " van Jan eruit gehaald en dan nog wat afspraken voor de radiotherapie en het was alweer tijd om naar de MR te gaan. Daar viel het heel goed mee; het was een ander machien dan de vorige keer en ik heb er hooguit 10 minuutjes onder gelegen . Ik had deze keer alles onder controle!!
We maken van de nood een deugd en zijn een broodje gaan eten in de Chalet de Dieleghem: een mooi etablissement aan de rand van het Laarbeekbos, Dieleghembos en Boudewijnpark.Een uniek stukje natuur in Brussel en gezellig om te vertoeven. Vandaar is het nog geen 5 minuutjes rijden naar Oma en Opa.Ze waren opgetogen over ons bezoek. Het doet hen plezier, want zo vaak zien ze niet iemand passeren in de week.
In Ninove nog een boodschapje of 2 gedaan en ik was net op tijd bij Krist de Kinesist om 15 u.
De dag zit er weer op en nu is het op naar de volgende afspraak 6/6 voor de eerste chemo!
Ik ga eerst nog genieten van een lang deugddoend WE en dan gaan we ervoor, strijdlustig en vol goede moed!
Morgen op controle. Ben wel wat bang. Ik hoop dat alles goed is tot hiertoe. Heb wel wat "goed"nieuws nodig. Twijfels blijven in mijn hoofd rondspoken. Annelies heeft verlof en rijdt met mij naar Jette: om 09u30 Jan Lamote en 11u30 MR hart. Zal pilletje moeten innemen om kalm te blijven want dat groot machien maakt mij enorm nerveus en angstig. Het is net of ik alle controle verlies! Gisteravond leuke avond gehad: Jean-Marie en Martine 30 jaar getrouwd. Klein feestje in hun tuin met alles erop en eraan: Cava, schnabbels, hot-dogs, echte frieten in frietzakken, koffie , taart...30 man en de regen bleef weg. Proficiat Martine en JM; het was fijn dat we erbij mochten zijn.
Vandaag wat poetsen, samen met de poetsvrouw en Joke een stofzuiger in haar handen duwen, want dat is nog te zwaar.
Deze week is het wat rustiger geweest qua bezoek maar toch vliegen de dagen voorbij. Gisteren met Annelies naar OLV Aalst geweest bij de haarmadam.Wij hebben 2 uur pruiken en sjaaltjes, petjes en hoedjes gepast. De eerste pruik die ik aanhad benaderde het best mijn kapsel .
Het is wel fijn dat ze er zoveel tijd kunnen voor uittrekken. Deze zaak bestaat nog maar 1 jaar en is voor iedereen toegankelijk. Van het ogenblik dat ik 1 pluk haar verlies race ik er naartoe en zal zij mij kortzetten en meteen mijn pruik aanmeten die ik nu reeds heb laten opzijleggen. Ik zal wel mijn portemonnée moeten meehebben want dit synthetisch haarstukje is zo maar even 700 waard. 180 legt de ziekenkas bij en dan maar hopen dat mijn hospitaalverzekering er ook nog kan tussenkomen. Mijn hoedje is ook niet voor niets maar dat doen mijn kinderen cadeau voor mijn verjaardag.
Daarna genoten in 't stad van het schitternde "lente"zonnetje en een outfit gaan kiezen voor de trouwpartij van mijn metekind Elke. Ik had tot hiertoe nog geen zin gehad om te gaan shoppen, maar gisteren kreeg ik het toch ineens te pakken. IK wil er toch vooral goed blijven uitzien voor mezelf en de buitenwereld. Een lekker ijsje op een terrasje en voor Annelies nog een outfit gaan kiezen. ( dit is voor haar onweerstaanbaar; voor elke gelegenheid moet ze een kleedje hebben . Ze komt dan ook altijd uit een doosje hé mijn fiere lieve dochter! ) Dan bij haar thuis gaan kokkerellen en genoten op haar terras van een Sangria terwijl ze mijn nagels manikuurde. That's life:genieten van de dingen die zich op dat moment voordoen en geloof me, ik geniet momenteel zelfs met al mijn miserie! Want ik weet niet wat mij de komende maanden zullen brengen dus geniet ik nu nog al wat ik kan.Deze K krijgt mij momenteel nog niet klein!!!
Dinsdag ben ik met mijn loopvriendin gaan wandelen. Ze houdt het momenteel rustig wegens haar rugproblemen en daarmee heb ik toch een kilometer of 5 gewandeld. Mijn jogvrienden waren opgetogen van mij daar zo te zien; ik kreeg van iedereen een dikke welgemeende knuffel! En als afsluiter de afterjogging zoals vanouds: een goeie pint bij Nadine aan het station van Galmaarden.Een gezellige babbel en een schnabbel!Meer moet dat niet zijn!
Een week voorbij....gevlogen. Nog veel bezoek, soms wel 3 op een dag. IK woon voor sommigen dan wel ver, maar iedereen vindt de weg naar het rustige Zandbergen. Veel valt er momenteel niet te vertellen. Ik heb wel gesproken met mijn kapster die mij al 20 jaar mooi maakt. Zij zal ervoor zorgen dat ze me thuis komt scheren als het zover is. Dan ben ik er nog niet uit of het een pruik wordt of niet. Volgende week ga ik met Annelies naar het ASZ Aalst alwaar ze een zaak hebben die handelt in pruiken en bandana's. Op 1/6 ga ik prof Lamote op controle en nog een MR doen van mijn hart. Dit om te zien of mijn hart die chemicaliën wel kunnen verdragen! En dan 2 dagen voor mijn verjaardag beginnen we aan de eerste ronde.
Ik ben deze week wel onze voucher gaan halen van het WEndje Moezel die ik reeds lang geboekt had . Dit zit er wel in dat dat zal lukken omdat de eerste kuur nog niet zo erg is op gebied van nevenwerkingen. En dan hopen dat we de eerste week van Augustus 1 weekje Ardéche kunnen meepikken. ZE houden er in elk geval rekening mee in het UZ. Zij weten ook dat het voor de moraal goed is er effen tussenuit te zijn.
Zo, dit was het voor deze keer. Vol goeie moed op naar week 2 na operatie 2.
De dagen zijn goed gevuld, een boodschapje links een bezoekje rechts. Mijn boek van Congo ligt daar, want ik heb deze week nog geen tijd gehad om erin te lezen.Natuurlijk wel andere lectuur gehad met Knack en Humo en de boekskes kwestie van vanalles op de hoogte te blijven. Ik wens in dit stukje eigenlijk alleen maar te zeggen hoe dankbaar ik iedereen ben die zo met mij en mijn gezin begaan is.Dank aan allen die mij reeds plezierden met een bezoekje en met de fijne attenties. Het is ongelofelijk hoeveel positieve energie deze richting uit komt door de vele lieve en hartverwarmende woorden.In deze moeilijke tijd besef je pas goed wat liefde en vriendschap vermag Ik hoop op die manier mijn positieve instelling te kunnen handhaven.
Waar waren we gebleven. Mijn weekje kliniek zal ik kort houden. Dat is heel goed verlopen; de verzorging was optimaal en ik heb heel veel bezoek gehad. Zondag mocht ik dan naar huis met een voorlopige prothese en een aantal voorschriften voor de kine en de wondverzorging. Gelukkig kan ik rekenen op een vriendin die verpleegster is en op Christ de Kinesist die ik nog ken van mijn gebroken pikkel 4 jaar geleden , met wie ik heel goed kan opschieten. Zondagvoormiddag de laatste drain eruit en Roel is mij dan komen halen. Een uurtje thuis gezeten en dan naar de reuzebbq in Appelterre. Iedereen was wel verrast van mij zo al op de been te zien. Ik heb dat nodig om zo normaal mogelijk te doen. Gisteren thuis wat voor eten gezorgd en Christa en Joris op bezoek gehad en 's avonds ons Daniëlleke. Vandaag wat licht huishoudelijk werk en naar de Kiné voor de eerste keer voor de Lymfedrainage. Terwijl Leen daarna mijn wonde aan het verzorgen was, Annelies op bezoek gehad. En zo gaan de dagen goed door. IK vermoed dat eens mijn therapie zal starten begin juni, de dagen ook wel snel zullen gaan. Vanaf 6/6 starten we met de chemo en tegelijkertijd stralen. Ik zal in totaal 6 maanden bezig zijn met die therapie. Ik kijk er niet echt naar uit maar hopelijk vallen de nevenwerkingen nog mee en kan ik deze donkere bladzijde in mijn leven omdraaien.
De therapie zal een heuse aanslag zijn op mijn mijn sterke burcht. Hopelijk zal het prinsesje in de bovenste kamer dat goed verwerken om daarna bevrijd te worden en een nieuw leven te beginnen. Een " leven zoals voorheen "
Ben zondag 15/05 in de voormiddag ontslagen uit het UZ te Jette na de zware ingreep. De gevreesde okseluitruiming heeft dus ook plaatsgevonden . IK heb meer last van de linkerarm dan van de grote wonde ter hoogte van de borst. Al bij al valt de pijn nog mee. De verpleegsters komen vaak aandraven met Dafalgan die ik dan niet innam. Ze hadden toch liever dat ik ze innam, om de mobiliteit van mijn arm te verhogen. Morgen vertel ik verder, wegens nu geen tijd meer. Ja zelfs al zit ik thuis, heb ik toch nog mijn bezigheden.
Kan het niet laten nog even naar mijn blog te gaan en de reacties te lezen. Hartverwarmend hoe iedereen zo begaan is. Ieder op zijn manier. Mien en Ivo, bedankt voor de prachtige bos bloemen die je hebt opgestuurd; dit was echt een verrassing. Vandaag een rustig dagje na de leuke BBQ van gisteren. Ik ben redelijk rustig en er klaar voor. Het moet en het moet, er is geen weg terug. Rond 19u zal ik terug naar het 4de verdiep gaan en waarschijnlijk kamer 438 hebben. Ik neem de bos bloemen mee , Ivo en Mien; ik wil er geniet van hebben vanop mijn ziekenhuisbed. Ik installeer mij en ga naar Terug naar Oosterdonk kijken;een fantastisch goeie reeks.Ik ga wat pilletjes krijgen om nog wat rustiger te worden en hopelijk moet ik de volgende dag niet zo lang wachten om naar het OK te worden gevoerd , Roel ocharme was er dan veel te vroeg natuurlijk! Allé bon , op de goede afloop en tot zeer binnenkort
Gisteren om 11 u afspraak op de radiologie. Een 2de visie van de andere borst om zekerheid te hebben dat niets werd over het hoofd gezien. Kan het dat de twee borsten tegelijk worden afgezet. Indien er aanwijzingen zouden zijn zou dit zeker het geval zijn. Oh my God , stel je voor . Dit zou pas een nachtmerrie zijn. Gelukkig kon ze mij snel verlossen uit deze onzekerheid, want de tweede borst is clean. Gauw even een verfrissing halen en een broodje in de cafetaria , want het zal nog tot 12u30 duren eer Prof Lamote gedaan heeft met opereren. Roel is gelukkig meegekomen, want een tweede slechtnieuwsscenario zou ik niet alleen hebben aangekund.Hij heeft zich kunnen vrijmaken op zijn werk.Het is een echte schat, onbetaalbaar is de steun die ik van hem krijg! Prof Lamote vertelde dat hij maandag vanaf 11 u het resultaat zal hebben van de verklikkerklier die ze hebben verwijderd.Met die onzekerheid moet ik nog het hele WE verder; hij zal het mij waarschijnlijk maandag ook niet meer kunnen vertellen dus kan het zijn dat ik wakker word met een okselklieruitruiming. Ik blijf hopen dat ik van die miserie gespaard kan blijven want een weerbarstige arm kan ik best missen. Er wordt rechts een catheter geplaatst om een maand later met de chemo te beginnen. Zes kuren met telkens 3 weken tussen en tegelijk radiotherapie. Dit om zeker te zijn dat er geen metastasen zijn die ze niet zouden gezien hebben!Zekerheid voor alles, zelfs al is er 50% kans dat het niet nodig is. Daarna nog een uitvoerig gesprek met Magda, die klaar staat met de nodige info en steun en koffie. Om 3 u het UZ verlaten en nog een teraasje meegepikt.Daarna boodschappen en de dag was om. Mijn ventje heeft mij nog verwend met een etentje. Elk afleidingsmaneuver is welkom.
Ruud tegengekomen in het UZ; ocharme die mens was verschoten. Hij pakte mij een paar keer vast; wat een lief gebaar van iemand die ik eigenlijk niet zo goed ken. Vanaf nu reken ik hem wel tot mijn vriendenkring, want zijn reactie was zo oprecht!
We gaan het WE terug met enige onzekerheid in , maar ik slaag er toch in mijn huishouden te doen, maar die K krijg ik niet uit mijn hoofd. Dit is ongelofelijk allesbepalend op dit moment! Straks een BBQ met ons gezinnetje en Huge en Vera komen op bezoek. De Duvel staat koud Vera!
Mijn volgend schriftuur zal een week op zich laten wachten want ik ga maandag binnen voor 5 à 7 dagen. Een nieuw tijdperk treedt voor mij in! Ik hou mijn moraal nog hoog. Zien wat volgende week brengt!
Ik roep op Joke of ze met mij naar Aalst kan. Ik bel naar de kapster en ik kan pas morgen om 14 u gaan. Gaat het mama? Mijn lieve meid is meer onder de indruk dan ikzelf. Gaan al uw afspraken wel lukken vandaag? Maar ja, het valt niet allemaal ineens uit hé.
Maar deze reeks is zo hilarisch dat het mij verstrooïng brengt op de avonden dat er niets op TV is ( elke avond dus 
). Ik ben er eindelijk aan begonnen Leentje en het is echt tof!
. Dit zou pas een nachtmerrie zijn. 
