Even bloggen om te zeggen dat ik ben gaan joggen. Ik ben tot aan de kerk van Grimminge gelopen en even gestretcht en op het gemakje terug. Twintig minuutjes om te beginnen, niet slecht vind ik zelf! Ik voel mij fit en goed, buiten enkele akefietjes die mij parten spelen. Mijn arm is nogal opgezet. Zou dit te wijten zijn aan de vliegtuigreis? In de paasvakantie was de kiné een weekje afwezig en de week erop ben ik ook maar 1 keer geweest. Is blijkbaar geen optie om minder dan twee keer in de week te draineren. Maar het was zeer de moeite om anderhalf uur in de lucht te hangen: de citytrip Berlijn was super! Het is een bruisende stad met mooie brede lanen, proper en weinig verkeer! Het openbaar vervoer is tiptop ; we hebben de verschillende stadswijken bezocht en opvallend is de vele nieuwbouw met glas en staal. De "ampelmannetjes" vertelden ons of we ons in het oosten dan wal het westelijk deel van de stad bevonden. Berlijn heeft zijn geschiedenis wel gehad met die verdomde muur!
Ik heb net mijn diensthoofd aan de lijn gehad: ze moet mijn deeltijdse werkhervatting nog aanvragen. En mijn trolley moet ik ook nog krijgen! Ik moet er wat achter zitten..... .
Positief
Wie positief kan denken is minder gazuw ziek, en sneller beter.
Het is Paasmaandag en ik heb even tijd om te bloggen en te bezinnen. We zijn reeds een jaar verder en alles verloopt naar wens. De revalidatie is goed verlopen ( mijn conditie is van zeer goed naar uitstekend gegaan ) , mijn gewrichtsklachten zijn min of meer onder controle, de mammo- en echografie is achter de rug en alles was ok! Ik kan weer voort met mijn leven; alles valt stilaan weer in de plooi. Vanaf mei herneem ik mijn activiteiten welliswaar halftijds om er stilaan terug in te komen. Dit zal nodig zijn, want een jaar thuis is toch lang; ik zal mij moeten aanpassen. Het paasweekend was zeer fijn: zaterdag zijn we gaan eten bij Hugo en Vera en de traiteursdienst was voortreffelijk ( koken is aan hen niet besteed ) en op Pasen zelf zijn mijn kinderen "komen eten" en ik heb hen een mooi paasmenu voorgeschoteld ( met dank aan de kookles van KVLV) Verleden WE zaten we met de collega's ( 7 kwetterende vrouwen) in Rochehaut. Het laatste deel van het cadeau voor Daniëlle haar brugpensioen.Het was super; we hebben keiveel gelachen en ons wreed geamuseerd. Maar de Semois is en blijft mijn ongeluksplek.Zes jaar geleden heb ik er mijn voet gebroken en nu ben ik op mijn staartebeentje gevallen. Anneke heeft er een zere knie aan overgehouden. Zot zijn doet geen zeer zeggen ze dan Ik draag er nog de gevolgen van. Dinsdag heb ik afgesproken in Leuven met 2 vriendinnen van de scouts van Laken . We hadden elkaar sedert 1980 niet meer weergezien. Ik was toch wat opgewonden ( vandaar mijn koortsblaar ) We hebben een hele leuke dag gehad. Dertig jaar bijpraten is niet niks En volgende donderdag vertrekken we naar Berlijn voor 4 dagen. Weeral leuke vooruitzichten Vanaf nu zal de blog op een laag pitje staan....ik ben zowat uitverteld maar nog niet uitgeteld
WETEN
Dat we hier 'zijn' heeft een bepaalde reden. Ik voel het aan het licht en aan de duisternis.
Maar weten? Nee, alleen bijkomstigheden. Je kunt niet weten omdat leven wonder is.
Gisteren op consult geweest bij de professor genetica: ik heb samen met de verpleegster de stamboom van mijn familie opgesteld langs vaderskant, omdat daar wel wat kankergevallen in voorkomen. Drie in eerste lijn zijn een voldoende reden om dit dure onderzoek aan te vragen. Aan de hand van een bloedanalyse en de stamboom, probeert men gericht te zoeken naar een of ander ( gemuteerd )gen.Het is ahw zoeken naar een naald in een hooiberg;daarom duurt het ook 3 maanden eer er resultaten zijn. Als er iets wordt gevonden, hebben mijn kinderen 50% kans ook drager te zijn . Is geen opbeurende gedachte, maar ze kunnen beter verwittigd zijn en op hun hoede .Daarna een boke gegeten in de" orangerie "van de borstkliniek met de immersympathieke Vivke en Magda. Zij verwelkomen je steeds met zoveel enthousiasme ,wat hartverwarmend is; Chapeau voor hen om deze job op die manier in te vullen Even van tenue veranderd om mijn oefeningen te doen op de revalidatieafdeling. Ik heb er de 15de keer opzitten . Dit betekent dat ik nog 7 weken te gaan heb. Mijn plan is om tot zover mijn arbeidsongeschiktheid te verlengen . Even op bezoek bij Regina op dermato en daarna op consult bij prof Lamote. Alles is goed, mijn arm is wel oke. De lymfedrainage misschien wat opdrijven, zodat de vochtophoping terug wat minder wordt. Ik overleg met Krist de kinesist
Proberen
In zekere zin is verlangen:vooruitlopen Dat is angst ook. Is het zo dat wie zijn verlangen beperkt, ook zijn angsten beperkt? Je kunt het allicht es proberen.
Voelen jullie het ook al? De lente hangt in de lucht. Joepie, een nieuwe lente, een nieuw geluid! Momenteel is alles onder controle: ik volg 2 keer per week de revalidatie en terwijl ik op de fiets zit te zwoegen, komt Sofie mij een hart onder de riem steken. Zij vertelt mij, dat mijn vermoeidheid heel normaal is!Ik moet 6 maand tellen na mijn laatste chemokuur, vorrdat dit allemaal wat uit mijn lijf is. Mijn pijnlijke gewrichten zijn te wijten aan de menopauze. De femara versterkte dat nog, waardoor ik 's nachts wakker werd van de pijn. Het is iets beter, maar ik kan mij moeilijk positioneren in bed. De pijnen steken de kop op tijdens de slaap en na lang stil te hebben gezeten. Ik moet mij dan opnieuw in gang trekken! Bewegen is de boodschap; vandaar mijn wandeltochten waar ik zeer veel deugd aan beleef. Mijn arm is ook nog steeds dik; na 80 beurten is er nog geen zichtbare beterschap en niet te voorspellen hoe dat gaat evolueren Mijn leven kabbelt rustig verder en gaat zijn gewone gangetje; zo hou ik het nog wel effen vol. Oh wee, als ik terug zal hervatten Ik hoop dat de vemoeidheid er tegen dan wat zal uit zijn
Toon Hermans weet ook wat van revalidatie af; lees maar.....
Als je revalideert ben je druk doende je lijf weer in conditie te brengen. Je fietst, je loopt, je gooit met ballen en als je daar niet mee bezig bent , praat je erover.Het lichaam staat wat je noemt: centraal.Het lichaam is het middelpunt. Toch zijn de mooiste dagen de dagen waarop je je lichaam niet voelt. Het is er gewoon niet.Het zegt je niets! Het speelt geen rol. Althans, het valt niet op. Het vraagt geen enkele aandacht, zoals het vanzelfsprekend hoort. Zodra dat lijf weer alle aandacht krijgt, slaat de weegschaal van dat net bereikte evenwicht weer door. Je gaat je lichaam dan weer voelen en voor je het weet zit je midden in het gezeur. Zonder lichaam leef je lichter, veel lichter. Je moet je lichaam natuurlijk niet opzettelijk links laten liggen .Eten, drinken en vrijen doe je bijvoorbeeld met je lijf.Maar wat ik wil zeggen,is dat je je niet voortdurend van je lichaam bewust moet zijn.Daarom is het goed je zo spoedig mogelijk tussen de mensen te voegen. Wanneer je je aandacht, je interesse, ja, ze maar je liefde op andere mensen richt, dan vergeet je die egocentrische gevoelens waarin je lichaam zo overbewust centraal staat. En dat scheelt een jas. Wat zeg ik? Een jas? Misschien wel een jas en een hoed en een shawl.
De arm gaat beter , de roodheid is weg, maar hij staat enorm dik. Wat vervelend toch, dat ik daar zo snel een infectie kan van opdoen.Ik moet eraan denken de afwas te doen met een handschoen, want ik heb blijkbaar niet zichtbaar een kwetsuur opgelopen en het hek is van de dam. Eens je het gehad hebt, kan het gemakkelijk terugkeren, wist de dokter er nog aan toe te voegen Ik zal dus extra op mijn hoede moeten zijn.
Donderdag ga ik naar de revalidatiearts en daarna naar Ternat om te teamen. Benieuwd wat daar allemaal uit de bus zal komen, want ik moest er deze keer bij zijn. Hopelijk geen te al te grote veranderingen. Er zijn wel budgettaire problemen op het werk, waardoor natuurlijke afvloeIIngen niet meer zouden vervangen worden. Waar gaat dit heen?!?
Voilà, ik ga jullie laten, want zou graag wat poetsen boven en als ik hiet blijf plakken, komt er weer niets van!
Tot later en hopelijk bij wat minder barre temperaturen
Dagboek moest het zijn met de Madammenkwis en niet dagboek van Anne Frank! Heb het er toch nog goed vanaf gebracht. 50 multimediabonnen, niet slecht.Met dank aan Daniëlleken om te komen supporteren en aan André voor de welgekomen hulp!
Heb momenteel een probleem: mijn slechte arm heeft een ontsteking; hij is helemaal rood en gezwollen! Ik moet zware antibiotica nemen, en als het slechter wordt, moet ik een paar dagen binnen om een baxter te krijgen. Het is niet slechter, maar ook nog niet beter! Ben pas sedert gisteren gestart met de antibiotica! De koorts is wel gezakt en hopelijk verdwijnen de wuffels snel! Ik moet mij een paar dagen koest houden en rusten! Heb ik gisteren gedaan, maar nu ben ik moe van het vele rusten!
VRAAG
Vandaag is het geluk je deel en morgen vallen klappen oh er gebeurt zo veel zo veel waar wij geen barst van snappen
Heb net een heel blogbericht geschreven en op een verkeerde knop gedrukt en ben alles kwijt. Dus begin ik opnieuw , maar zal het wat korter houden , want het is sneu alles kwijt te zijn Dat komt ervan als je uit de routine bent geraakt van het bloggen. Heb vandaag mijn catheter laten verwijderen. Goed nieuws dus, want dat wil zeggen dat er geen sprake meer is van chemo en ik op de goede weg ben. Opnieuw een stap verder.
Ik heb vandaag de oncologe gesproken omdat ik zo pijnlijke gewrichten heb. ' s nachts word ik wakker van pijn in beide schouders. Ze zal een ander soort hormonen voorschrijven, wat hopelijk soelaas zal brengen. Ondetussen doe ik de oncorevalidatie twee keer per week, wat heel fijn is. Dit geeft mij afleiding en ik heb opnieuw een doel en een verzet. Je komt ook medepatiënten tegen die in hetzelfde schuitje zitten , waardoor je zeer waardevolle conversaties hebt.
Ondertussen pep ik mezelf op om vanaf april mijn gewone leven weer op te nemen. Het zal mij zwaar vallen, maar ik moet er opnieuw voor gaan. Halftijds zal dat zeker lukken.
HULDE
Ik hoef geen hulde en geen kostbare boeketten, ik hoef geen lauwerkrans, geen pluimen op m'n hoed, ik hoef geen lofzang van wel zeventien koepletten, maar zo'n zetje af en toe , dat doet je goed.
Eerste blogbericht van het nieuwe jaar. Ik hoop op een beter jaar en ben dan ook hoopvol voor de toekomst!Mijn algemene toestand is bevredigend ware het niet dat ik met stijfheid in de gewrichten zit. Ik kan soms niet recht uit een stoel of een zetel. Eens ik in gang ben, gaat het weer.Deze stramheid is te wijten aan het feit dat ik in de menopauze werd gezet. De hormonen zouden er voor iets tussen zitten! De boodschap is dus, blijven bewegen, en dat ben ik ook van plan. Naast mijn wandelactiviteiten ,en mijn fietssessies op de hometrainer, ga ik nu ook 2 keer per week naar het UZ voor de oncorevalidatie. Ik ben op gesprek geweest en de test was zeer goed: mijn conditie is nog prima. We gaan verder werken op die conditie en ook op die vermaledijde gewrichten. Ik heb recht op 30 beurten en het UZ biedt dit volledig gratis aan; mooi meegenomen. Ik maak wel telkens de verplaatsing, maar buiten de spits valt dit heel goed mee. Dan wip ik ook 's binnen bij m'n schoonmoeder, die nu helemaal alleen blijft in dit grote huis. Mijn schoonvader is sedert gisteren overgeplaatst van het revalidatiecentrum naar het rusthuis St.Antonius in Zaventem. Hoe sneu dat ze op hun hoge leeftijd van elkaar gescheiden zijn! En zij is maar al te blij dat ze 's iemand ziet!
Mijn haardos begint serieus aan te dikken en te groeien; maar grijs!!! Ik wist niet hoe grijs ik wel was. Ik moet nog even wachten vooraleer ik terug met kleuring aan de slag kan; velen vinden zelfs dat het mij staat.Maar mijn dochters zijn niet akkoord en een moeder moet soms ook naar de kinderen luisteren he
Voor het overige glijden mijn dagen voorbij als zand door de vingers. Ik verveel me niet, het zal hard zijn om weer aan de slag te gaan. Ik herbegin op 2/4 , na het week-endje dat we met de collegatjes gepland hebben. Daar kijken we met z'n allen naar uit!! Naar het WE welteverstaan. Ik ga evenwel deeltijds hervatten om er stilaan opnieuw in te vallen. Ik zal net geen jaar zijn thuisgeweest!
Lente en ouderdom
't Is pas half januari-en toch is het net of sommige struiken al uit gaan botten.
Hoe ouder je wordt, hoe vroeger je meent de lente te zien komen.
Cees Buddingh
( Cees weet niet dat de krokussen echt al boven staan, en dat dit niet met ouderdom te maken heeft , maar met ons klimaat . De natuur is zijn kluts kwijt )
Superlang geleden dat ik nog naar jullie schreef, maar er was weinig vernoemenswaard buiten het feit dat mijn arm nog wat dik staat en ik met vermoeidheid kamp. Ik ben deze week op controle geweest en alle resultaten waren goed: de echo van de lever en de RX van de longen alsook de bloeanalyse waren OK. Een hele geruststelling dat er geen kankermarkers meer in het bloed te vinden zijn en hopelijk kan dat zo blijven. Nu moet ik enkel nog gedurende 5 jaar een behandeling volgen met hormonen, om de tumoren weg te houden omdat mijn kanker hormoongevoelig was. Maandag ga ik een botscan doen, omdat de hormoonbehandeling botontkalking tot gevolg kan hebben.Moet allemaal worden opgevolgd. Vanaf nu zijn de onderzoeken eerder gespreid:ik moet terug op controle in februari en april. Ik kan ook nog een revalidatie volgen, maar ik ga eerst informeren wat dit allemaal inhoudt omdat ik vind dat ik al goed revalideer op mijn eigen( elke dag 20' op de hometrainer en gemiddeld 2 keer per week gaan wandelen.
Vandaag heb ik een leukere activiteit achter de rug: ik ben nl met dochter Annelies haar trouwkleed gaan kiezen. Een hele voormiddag heeft deze klus in beslag genomen, maar het resultaat zal super zijn en meer mag ik niet verklappen.
De feestelijkheden staan voor de deur en ik zal volgende week mijn beste beentje voorzetten om het mijn familie naar de zin te maken: ik verwacht nl 19 man om het kerstdiner te komen verorberen. Met oudejaar zijn we te gast bij Daniëlle samen met de collega's
Ik wil van deze feestelijke gelegenheid gebruik maken om jullie allen hartelijk te bedanken voor de vele steunbetuigingen.Jullie weten maar half hoeveel deugd me dat heeft gedaan te weten dat er zoveel mensen aan mij hebben gedacht . Ik heb mijn (kale) hoofdje inderdaad niet laten zakken Ik heb mijn operatie en mijn behandelingen goed doorstaan en mijn moraal is opperbest gebleven omdat ik zo goed omringd ben! Echt waar, ik weet niet hoe jullie allen te bedanken. Ik wens jullie in alle geval veel mooie dagen voor het eind van dit ( trieste ) jaar en zeker een beter 2012: een betere tijd , een goede gezondheid ( zijn voor mij geen loze woorden meer!) en leuke dagen in het verschiet!
Tot volgend jaar
GEZOND
Gezond zijn is behaaglijk, maar het houdt je leven als het ware op één lijn. Als je ziek wordt kan het je duidelijk worden, dat hoe negatief ziekte ook moge lijken, het je goed doet. De ziekte brengt ons vaak een geestelijke groei. Je komt er verder mee, ook al lijkt dit aanvankelijk niet zo te zijn.
Voilà, het zit erop. De behandelingen althans, want ik word nog van zeer nabij gevolgd. Binnen 3 weken moet ik op controle bij de chirurg en de week erop heb ik een complete bloedafname en een RX van de longen en een echo van de lever. Het resultaat van dit alles wordt de dag erop besproken met de arts van de chemo ( Dr.Fontaine ). Zij zal ook beslissen over de hormonentherapie. En om de 3 weken moet de catheter worden gespoeld; deze verwijderen ze nog niet onmiddellijk voor het geval dat...Ik voel me redelijk; nog wat gezwollen en moe en soms is alles voor mij zo irreëel. Het is net of ik het zelf vanop een afstand bekijk. Ik weet niet of ik mijn toestand al volledig aanvaard heb. Dit zal nog wat tijd vragen.
Mijn vervoersdienst heeft door de band goed gewerkt, behalve voor deze laatste dag. Ik zou vergeten te melden hebben dat ik om halfelf in het UZ moest zijn.Ik ben zeer zeker dat ik mijn vervoer besteld heb!Mijn geheugen laat het afweten maar zo erg is het nu ook weer niet. Ik herinner het mij omdat ik over een openstaande factuur uitleg heb gevraagd. Ze hebben mij snel nog iemand kunnen sturen , maar 's avonds liep het compleet mis. Ik had om halfvier gedaan en ze zijn mij pas rond kwart voor zes komen ophalen. Mijn ventje had speciaal recup gepakt om mij te verwelkomen met Champagne en een nieuwe orchidee ; en Annelies en Joke waren mij aan het opwachten. Rond 7 u pas thuis beland Ik was niet meer in de mood Maar mijn lieve gezinnetje heeft zich zeer attent getoond
Ondertussen zetten we ons leventje verder en hebben we concrete plannen in het vooruitzicht. De trouw zal er misschien eerder zijn dan we denken!
Straks ga ik bij Daniëlleke die bezoek heeft van haar nichtje en collega Joke.En morgen zijn we te gast bij Guido en Regina, ons kersvers getrouwd koppeltje die er een reis naar Bali hebben opzitten. We gaan lekker eten en een reportage te zien krijgen. Afgelopen week was het ook niet zo rustig: vrijdag met heel de familie naar Poperinge gereden naar het columbarium van mijn mama ( en ook mijn papa zijn naam staat erop vermeld ) ,gevolgd door een etentje in " den strooien henne " waar we elk jaar opnieuw op ons gemak zitten en waar de kinderen bewegingsvrijheid hebben. Ze zijn zeer braaf geweest, we hebben ze niet gehoord! Zaterdag heb ik herfstblaren geruimd; wel een klus in mijn toestand! Ik ben snel moe . Ach ja, met geduld en tijd en boterhammen gaat dit ook wel weer over zeker. ' sAvonds richting Relegem bij Roel zijn neef. Gezellige avond gehad en de dag erop 11 11 11 in Laken. De drieëndertigste keer aub Wij waren er van het eerste jaar reeds bij Waar is de tijd! Het is plezant omdat je mensen van vroeger terugziet, die op die 33 jaar nog bijna geen haar veranderd zijn. Bij sommige mensen heeft de tand des tijds ogenschijnlijk geen vat! Daarna hebben we Roel zijn vader bezocht in het revalidatiecentrum Scheutbos. Hij verheugde zich op het leuke bericht dat Annelies en Filip gaan trouwen; hij zal wel heel erg zijn best moeten doen om de revalidatie tot een goed einde te brengen. Op mentaal vlak loopt het niet zo gesmeerd
Ik zal zo vaak niet meer bloggen, omdat ik zowat uitgepraat ben.Ik hou me eraan terug te grijpen naar de blog als er iets vermeldesnwaard is.Ik heb dit graag gedaan, en ben dankbaar dat zoveel mensen mij op die manier gevolgd hebben.
Je hart moet teder zijn om het lijden van een ander te kunnen voelen
Vincent Shigedo Oshida
En Toontje heeft het laatste woord ( ik kan het niet laten hé!!!!)
Actie
Het leven speelt met je. Doet met je wat het wil- daar ben je je van bewust. Het laat zich niet door jou de wetten voorschrijven. Maar toch vraagt het leven onder alle omstandigheden actie van je initiatief....durf. Moed en vertrouwen in eigen kracht hebben te maken met gezondheid en geluk.
De afgelopen week heb ik nog niet beschreven, die lijkt al zo veraf ; de tijd vliedt snel! Gisteren de voorlaatste, jawel de voorlaatste. Ik ben een dag opgeschoven omdat er op maandag geen plaats meer was, dit geeft te denken nietwaar!?Alles goed verlopen, de Lasix begint te werken, mijn gewicht blijft op peil, de arm is nog steeds dikker en ik draag nu mijn vermaledijde kous . Ik verzeker jullie, dit is niet leuk. Het spant en doet mij pijn aan het hand, maar als ik wil helpen om die dikke arm terug wat dunner te krijgen, moet ik maar een beetje afzien! Ik ben ook moe , moe, moe!! Het begint zich werkelijk op te stapelen: ik slaap als een marmot een gat in de dag en heb overdag niet meer zoveel fut om wat dan ook te doen. Lezen lukt nog net en mijn huishouden spreid ik over verschillende dagen. Zo blijft het haalbaar. Ik luister naar mijn lichaam; ben gisteren ook niet gaan stappen. Maar afgelopen week zat weer goed vol. Woensdag ben ik met Daniëlle naar Aalst geweest voor het onderhoud van mijn pruikje en dan zijn we nog wat gaan shoppen. Ik heb moeten kopen want geraak nauwelijks nog ergens in. En ik had ook een outfit nodig dat paste op mijn aanwinsten van " Les Cordes" Donderdag is Lut mij komen bijstaan met het verwerken van 7 kg wortelen.Van halfdrie tot halfzes hebben we nonstop geschraapt en gepraat. Het was fijn om dit zo gezamelijk te doen. Als er iemand wortelen wil uit onze tuin, kan ze altijd gratis komen halen. Er staan er nog in voor een heel regiment. Vrijdag had ik dan bezoek van oud-collega's uit Haacht die Elly meebrachten die net op brugpensioen is en onze andere bruggepensioneerde heeft zich mooi gekweten van haar taak als " gateaubakster". De Biscuit was voortreffelijk!Dank je wel Daniëlleke.Het avondeten was reeds klaar want Annelies en Filip komen elke vrijdag eten. Roel is Joke met haar vriendin gaan halen naar Charleroi na een weekje Milaan! Bijpraten met ons vijven ; heel gerzellig!! ' s Avonds zijn we onder lady's naar een voorstelling van Els De Schepper gaan zien in het Arjaantheater in G' bergen. Het was super: voor mij was het de eerste keer en we hebben echt lol gehad. Daarna nog iets gedronken in het gezelschap van onze 2 dochters en Hans en Ingrid. Moe genoeg, maar niet kunnen inslapen. Té moe misschien? Ik weet het niet? Eens ik slaap , gaat het echt goed maar het inslapen lukt soms niet en dan moet ik wel Stilnoct slikken. De volgende avond hebben we weer ons cultureel peil opgeschroefd met een voorstelling van Pieter Embrechts met een Bigband "The New Radiokings". Zoals die man op een podium staat en kan Croonen. Hij heeft een zalige stem en zijn liedjes in een Fifty's jasje gestoken waren formidabel. Zondag was het Boek Borrel Babbel van het Davidsfonds. Twee boeken gekozen, twee glaasjes gedronken en hapjes genuttigd in het gezelschap van fijne mensen van ons dorp en Grimminge. Meer moet dat niet zijn voor een zondagvoormiddag. Moe maar voldaan in mijn zetel gekropen en er van heel de dag niet meer uitgekomen.
Ik slaag het boekje open van Toon Hertmans op pagina 53 en vind volgend gedichtje zeer toepasselijk voor deze tijd waarin we leven; een tijd van crisis en onzekerheden ( zowel op algemeen als persoonlijk vlak)! Hier komt het:
Pijn
wie om zich heen naar deze droeve wereld kijkt die vraagt zich af wat hebben we bereikt met àl die wetenschap dat wikken en dat wegen te veel gepraat, niet lang genoeg gezwegen
jawel, maar toch begint er ergens iets te dagen de pijn die nu geleden wordt heeft ergens zin de mensheid was nooit eerder zo teneergeslagen misschien zijn dit de weeën van een nieuw begin
PS: zijn versjes zijn niet gedateerd hé en blijven toepasselijk. Zalig hoe hij het zo simpel op papier krijgt!
Vandaag geen te beste dag. Om 11u30 bij de kine van het UZ gepasserd waar ik meewerk aan een onderzoek. Mijn linker arm is wel duidelijk dikker en er zit een knobbeltje in de plooi van mijn arm. Ik besluit de arts maar te zien na de bloedafname.Zij vindt ook dat ik opgezwollen ben en dat is duiedelijk te zien aan mijn linker voet die heel erg dik staat. Ze schrijft mij een vochtafdrijvend middel voor en beveelt een echografie aan. Na mij chemo word ik dan om 15u30 daar verwacht. Een vriendelijk verpleegstertje gebiedt mij m'n arm vrij te maken een plaats te nemen op een stoeltje met de elleboog op de onderzoekstafel in afwachting dat de arts komt. Er komt nog een andere verpleegster binnen de mij vertelt dat ik best mijn hemdje uitspeel en als ik terug wil plaatsnemen op dat draaistoeltje bitst ze mij toe dat ik daar niet mag gaan op zitten maar dat ik me op de onderzoekstafel moet leggen . De arts is gelukkig wat vriendelijk en hij komt tot het besluit dat er eigenlijk niets te zien is. Gelukkig maar! Het is geen tromboseke zoals Dr Fontaine dacht en ook geen knobbel die te maken heeft met de vochtophoping. Om 16u rijd ik naar huis en mijn dag zit er weer op! ik neem een tas soep omdat ik geen hap door mijn keel kreeg vandaag en rij snel achter mijn medicatie. Mijn gemoed staat in schril contrast met afgelopen WE waar ik onder vrienden en onder een stralende zon kon genieten van deugddoende herfstwandelingen en mijn hart kon ophalen door 's avonds songs te kwelen onder mijn gitaarbegeleiding en die van Ivo. Mijn gitaar was echter zo lang niet bespeeld geweest dat ze niet meer te stemmen viel, maar dat kon de pret niet bederven; het liedboek werd uitgezongen.Mijn slaap was wel weer niet OK want rond 4u30 had ik nog geen oog dichtgedaan daar waar ik mij nochtans vermoeid had door het lange wandelen. Ik kreeg deze morgen telefoon van een vriendin die met hetzelfde geconfronteerd wordt . Het houdt niet op en ik kan het nauwelijks bevatten hoeveel vrouwen er door die hel moeten! Ik ben er echt niet vandaag, tot Guido mij belt en met zijn eeuwig enthousiaslme mij wat opbeurt. We worden uitgenodigd en ben echt benieuwd hoe hun stekje er nu uitziet na hun verbouwing.
En we tellen af, nog 3 Nu gaat het ineens allemaal zeer snel, en goed en wel.Vandaag opnieuw de Dokter gezien en ze meldde dat mijn bloed altijd zeer goed is en behalve de tintelingen, is alles onder controle. De weegschaal laat wel iets anders weten; van de slag heeft ze mijn cortisone geschrapt. Mijn vreetbuien zijn dus te wijten aan de cortisone. Laat ons hopen dat ik het nu wat stabiel kan houden, want ik moet er goed uitzien tegen volgende zomer. Er staat immers een grote gebeurtenis op til: jawel Annelies en Filip trouwen Dit kreeg ik te horen tijdens ons week-endje Champagne! Filip heeft zaterdag haar hand gevraagd. Het W-E was superleuk. De eerste dag hebben we rondgehangen in Reims: het was er zo koud dat mijn ventje verplicht geweest is een truitje te gaan kopen in de Gallerie Lafayette Zondag hebben we een grote Champagneproducent bezocht nl. Mercier. Deze heeft kilometerslange kelders dertig meter onder de grond. We zakten af met de lift en gedurende deze liftrit kregen we een spektakel te zien door de glazen wand : sculpturen en een evocatie van de Champagneproductie .Daarna kregen we een audiogids en werden we met een treintje door de lange gangen gereden om tenslotte het productieresultaat te savoureren. We hebben nog 2 kleinere boeren bezocht en de laatste heeft ons allen zeer bekoord met zijn uitleg over het maken van de Champagne:hoe de flessen worden gekeerd ( 7000 flessen met de hand) hoe het bezinksel wordt bevroren en hoe de bevroren prop eruit wordt geknald, hoe de Brut en demisec en de rosé wordt bekomen, wat een premier cru is enzovoort enzovoort. We hingen aan Benjamin zijn lippen en de laatste proeverij heeft heel wat kooplustigen opgeleverd. Het herfstlandschap was betoverend en het weer was supergoed; een geslaagd opzet vanwege onze sociale dienst...en de compagnie was ook in orde.
We hebben vorige week ons Daniëlleke uitgewuifd tijdens een drink voor het team van Leuven en donderdag is ons team aan de beurt.De Cava staat al koel Als het weer goed blijft heb ik komend week-end weer een sortietje met onze vrienden van Laken. Dan zitten we de kanten van Chimay; moest het nu pijpenstelen regenen dan zie ik die onderneming niet zo goed zitten en zou ik naar het feestje gaan van Anneke van ons team die 50 geworden is en een feestje geeft! Maar het ziet er redelijk goed uit zoals het zonnetje momenteel schijnt.
Na de chemo ben ik eventjes op bezoek geweest bij mijn schoonvader die in het UZ ligt na een heupoperatie. Dat ziet er momenteel niet te best uit: hij krijgt zuurstof en ligt aan allerlei monitoren. Na zijn anesthesie was hij heel verward en trok hij zijn baxters uit. Hopelijk kan hij het huwelijksfeest van onze dochter nog meemaken ; daar zou hij heel graag bij zijn!
Een mens moet geduld hebben. Je verlangen moet zijn als een traag en statig schip, varende over eindeloze oceanen, en niet op zoek naar een ankerplaats. En plotseling, onverwacht, vindt het dan toch voor een moment een ankerplaats.
Binnen een maand is alles achter de rug en kan ik op mijn gemakje op mijn effen komen. Vanaf 2012 zal ik het werk hervatten, zij het deeltijds, maar ik zal toch proberen. Ik merk dat fysieke inspanningen zwaar doorwegen: gisteren met Roel gaan stappen in Gooik. Prachtig weer maar het parcours was zeer heuvelachtig en dat heeft zwaar doorgewogen. Ik was stikkapot en kon vandaag moeilijk uit mijn bed, zo moe was ik. Als ik terug aan de slag ga, zal dat mijn grootste probleem zijn. Daar is ons Daniëlleke vanaf: zij presteert morgen haar laatste halve dag en legt voorgoed het bijltje erbij neer. We hebben haar uitgebreid gevierd in "De Voet van Keizer Karel". Met haar GPS moet ze nu overal haar weg vinden!!En ze heeft ook nog een WEndje tegoed in maart;Dat wordt lachen geblazen. Maar eerst naar de Champagnestreek met ons werk zaterdag en zondag. Dat wordt ook dolle pret met onze collega's die er lappen kunnen op geven. Ik kijk er echt naar uit. Hopelijk is mijne Roel dan wat beter , want hij kweekt een dikke verkoudheid! En Joke gaat proberen enkele Gonopdrachten uit te voeren met het openbaar vervoer! Dappere meid.
Zo, deze kuur zit er ook weer op en ik begin echt uit te kijken naar het einde, dat stilaan in zicht komt.
Hemel
Soms voel ik me als 'n ouwe krant het lukt niet, voor geen meter soms is de hemel op m'n hand en gaat het stukken beter.
Over de helft! Yes, ik kan aftellen op één hand!!De enige hinder die ik ondervind zijn tintelingen in de vingers en de tenen. IK moest normaal de arts niet zien, maar wegens onrust heb ik mij toch laten onderzoeken. Het is niet dramatisch , maar wel op te volgen, omdat dit fenomeen neurologisch onomkeerbare letsels kan opleveren. Mijn onrust vertaalde zich direct in een verhoogde bloeddruk ( 15/8 ) Ik krijg redomex erbij ( pillen tegen depressie!!!als ik de bijsluiter goed versta ) en indien de klachten blijven aanhouden wordt de dosis van de Taxol aangepast. OK, daar kan ik mee leven. Minder leuk is mijn gewichtstoename. Heb ik indertijd zoveel moeite gedaan om een schoon figuur te hebben, maar dit wordt nu volledig teniet gedaan door de menopauze. Mijn drang naar zoet is onvoorstelbaar en sterker dan mezelf. Ik mag nu niet op dieet , maar het houdt me wel bezig. Ik hoop dat ik tegen nieuwjaar toch wat kilo's opnieuw kan kwijtraken en van die onweerstaanbare drang naar zoet afgeraak. Het voornaamste is wel dat ik genees en dat besef ik ten volle. Mijn gewicht is in dit licht bijkomstig! Belangrijk is ook de toestand in mijn familiekring: 2 accidenten op 1 dag is wel wat veel. Mijn schoonvader is zaterdag gevallen al naar de brievenbus te gaan, en heeft zijn heup gebroken.Hij werd gisteren succesvol geopereerd. Mijn schoonmoeder vertoont opnieuw last in haar ruggewervels. Ochgod toch, zo'n oude dag en op de sukkel. Hoe moet het nu verder? Gaan ze nu eindelijk inzien dat ze niet meer zo veilig zijn in hun groot huis in Laken? Een serviceflat zou ideaal zijn, maar ze moeten willen hé. Enfin accident nummer 2 kwam 's avonds;Joke heeft haar schouder uit de kom gehad met de voetbal. Ze werd met de 100 afgevoerd naar Jan Palfijn in Gent alwaar ze onder een korte volledige narcose haar schouder terug hebben geplaatst. Ze heeft een brees en ze mag 3 weken niet per auto rijden. Aiaiaiaiai, ze werkt nog maar net en nu kan ze die Gonbegeleidingen niet opstarten. Haar privépraktijk lukt dank zij taxi mama! Ik ben zeer kwaad op de voetbal omdat ze een broos gestel heeft, maar ze is gebeten door die microbe en is er niet vanaf te brengen. Hoe moet dit verder? Zorgen genoeg dus. Een kozijn van Roel is gevallen met de fiets en heeft kneuzingen en schaafwonden en zijn vrouw een wervel gebroken. En zitten onze schamele spaarcentjes nog wel veilig bij Dexia? Wat een tijd Hopelijk zijn er betere in het vooruitzicht!
SOMS
Soms lijkt het leven droefenis en pijn alsof je duizend dingen plotseling bedreigen Soms is't alsof je armen vleugels zijn en je in de blauwe hemel op kunt stijgen.
Yes, we zijn in de helft.Kuur 6 goed gepasserd: veel wachten op de dokter en op mijn ziekenvervoer. Ik had rond 15u gedaan en ze zijn mij pas rond 16u komen halen. Van de nood een deugd gemaakt en te voet naar de chalet in het Boudewijnpark en mezelf getracteerd op een theetje met een pannenkoek.Voor het overige geen noemenswaardige bijwerkingen: ik neem mijn vitaminen tegen de tintelingen en spierpijnen zijn over. Ik heb de laatste tijd wel meer slaap nodig; de vermoeidheid steekt toch de kop op. Ik heb dan ook veel activiteiten en plannen is voor mij moeilijk:ik ont-hou niets. IK plan twee dingen op dezelfde dag en vergeet dat er dingen gepland stonden. ( We zijn vergeten naar les " Truttes "te gaan Was gratis bij ons abonnementje in het Vondel!!)Hoe ga ik dat doen op mijn werk? Zorgen voor later en mijn geheugen trainen met kruiswoordraadsels en sudoku's. Het Week-endje was rustig en zorgeloos:Annelies is vrijdag komen mosselen eten en zaterdag zijn wij tweeën gaan shoppen in Aalst. Je kon er op de koppen lopen: de parking van de Keizershallen was volledig volzet.Dan maar op de parking van Securex gaan staan en dat stukje te voet terug. Een outfit voor de komende kille maanden aangeschaft en er was 10% af met de braderie. Zondag zijn Roel en ik gaan stappen in Ternat; het was een supermooi parcours langs veldwegen in St.maartens Bodegem ed. Zo kort bij Brussel en toch zo landelijk mooi en dan nog schitterend weer.Thuis op ons terras genoten van een Poperings Hommelbiertje!Schol Bertin, dat heeft gesmaakt Vandaag is het wat minder: poetsweer. Mijn poetsvrouw is toegekomen en zij "doet de beneden en ik den boven" en op een halve dag is de klus geklaard en is dedees de gelukkigste mens.
Vrijdag zal ik nog een mens gelukkig maken want dan moet ik voor de tweede maal gaan telenetzitten bij Joke:de eerste afspraak was mislukt want die pipo was daar al om 9u30 terwijl ze 10u gezegd hadden. IK heb mij nu wel nuttig kunnen bezighouden met een afwas van nog maar 1 week oud en stof afgenomen en gestofzuigd. Boven het sanitair ook een beurt gegeven. Die twee meisjes zullen een goed WE tegemoet gaan met al het werk dat ik hen uit handen heb genomen. Het zijn 2 superdrukke vrouwen die geen tijd hebben voor al die ontzettend vervelende karweien en een moeder kan dat toch niet zien staan hé.
Joke maakt dan wel tijd om zondagavond te komen eten en daarna met ons naar dat" Goddelijke monster" te kijken.Ah ja, want ze heeft nog geen telenetaansluiting. Ze zijn gelukkig en dat is hetgeen telt voor mij!
Mama! Waar heb jij het geluk gelaten? Ik had het hier neergelegd en nou is het weg!
Je zult het wel ergens hebben laten slingeren of het is gestolen of per ongeluk weggegooid.
Voilà, kuur 5 ook goed gepasseerd Het gaat snel. Ik geniet nu van de laatste dagen goed weer, onder de parassol , In de Knack lezen en lekker niet veel doen. Wat een luizenleven, en toch mag ik mij dat even permitteren . Het zit wel stevig in ons ingebakken, dat we ons moeten bezighouden en onze tijd nuttig indelen en vanalles doen Ach, die stressy-tijd zal er rapper weer zijn dan ik denk.Nu denk ik alleen maar aan genieten en aan mezelf ( en ook nog wel een beetje aan mijn kinderen en aan mijn man en mijn lieve collegaatjes en de vele vrienden en familie....) Zondag waren we te gast bij familie in een voorstadje van Rijsel; een nicht van mij ( 73 jaar !! ) haar dochter nodigde ons uit samen met haar ouders en tante Cecile en haar broer Laurent. Ik heb in mijn jeugdjaren heel veel gespeeld met Martine ( ik woonde in Jette en zij in Koekelberg ) Ze is Franstalig , want haar moeder is getrouwd met een Fransman en zij is nu ook getrouwd met een man uit Rijsel. L'histoire se répète Zij leerden mij frans, wat mij nu heel goed van pas komt. We zijn echt goed ontvangen geweest en gelukkig was het schitterend weer en hebben we heel de namiddag buiten gezeten . Maandag had Roel ook verlof en zijn we in de namiddag naar La Louviére gereden en vandaar de Canal du Centre gevolgd met de fiets. Daar heb je 4 scheepsliften ( werelderfgoed, echt waar!!) en dan daarnaast heb je de nieuwste lift van Strépy-Thieu. Deze verzet de boot in een enorme waterbak en trekt hem 60 m naar omhoog. Spec-ta-culair!!! Echt eens de moeite en niet eens zo ver af!Als afsluiter nog een goeie St.Feuillen gedronken in Soignies! Het moet maar zo goed niet zijn! Dinsdag ben ik dan samen met mijn 8 jaar oudere zus ( en niet mijn moeder zoals iemand suggereerde ) mijn nicht Bernadette gaan bezoeken in de St.Michielskliniek in Etterbeek. Roel vond dat we beter de metro konden nemen dan ons te gaan avonturieren in 't stad. Als twee volwaardige leken hebben we ons dan geavonturierd in de Brusslese Metro. Mijn zus was al bijna het metrostel opgesprongen zonder een geldig vervoersbiljet. Rap een biljet getrokken en ontwaard. Nerveus de metrolijnen bestudeerd en gezien dat we best konden overstappen in Beekkant. We waren te ver ( mijn schuld ) en dan maar Weststation genomen. Maakt eigenlijk allemaal niet zo veel uit , want de afstand was echt wel klein. In Weststation lijn 1 richting Stockel. Maar wij moeten toch niet naar Stockel opperde mijn zus. Maar neen Herlinde, dit is richting Sockel en we stappen uit in de Merode . Met onze 2 verstandshelften bijeen , hebben we dit toch tot een goed eind gebracht en vonden we nog relatief snel de kliniek. Mijn nicht Bernadette moest een totale hysterectomie ondergaan. Van nabij Poperinge ( Westouter ) heeft ze zich hier laten opereren. En alles gaat goed; morgen mag ze naar huis!!!
De laatste dagen zijn besteed aan ziekenbezoeken want vrijdag bezoeken Daniëlle en ik onze voormalige turnjuf die 7 ribben heeft gebroken en haar man Piet werd geopereerd van een Hernia.
Zo zie je maar : een grote familie en kennissenkring houdt je op de been!
Actie
Het leven speelt met je. Doet met je wat het wil- daar ben je je van bewust. Het laat zich niet door jou de wetten voorschrijven. Maar toch vraagt het leven onder alle omstandigheden actie van je initiatief...durf Moed en vertrouwen in eigen kracht hebben te maken met gezondheid en geluk.
Heb woensdag een scan moeten doen omdat ik pijnen had in mijn linkeroogkas. Vrijdag mocht ik dan het resultaat gaan halen: Ge-luk-kig was alles in orde Oef... een pak van mijn hart. Zeer waarschijnlijk heb ik wat te kampen met migraine maar in mijn schedel lijkt alles nog in orde... Behalve mijn vergeetachtigheid.We zouden samen met Daniëlle naar Gilberte gaan , een collega die ook thuis is met een hernia. Ik spreek vrijdag af met Daniëlle , omdat we dan al in het UZ zijn en vandaar naar Londerzeel is het niet meer zo ver. Om 14 u waren mijn beide afspraken al gebeurd ( ik moest ook nog bij de arts van de radiotherapie en deze was uiterst tevreden over het genezigsproces van mijn huid ) en reden we eerst naar An ( weer een andere collega die in Steenhuffel woont ) We hebben wat gewacht op haar terras, wat onkruid gewied ( tot groot jolijt van Luc die ons fantastische vrouwen vindt ) maar ze zat in de tandartsstoel en kon dus niet weg. Dan maar doorgereden naar Gilberte. Peut, de bel! Geen reactie Hoe, die verwacht ons toch???? Gebeld en wat bleek? Ik was gewoon vergeten te bevestigen dat we op vrijdag kwamen en zij ging ervan uit dat het niet kon doorgaan. Maar Gilberte panikeert niet, bestelt doodrustig 3 extra steacks en we hebben nog een heel gezellige avond gepasseerd!
Mijn geheugen is dus nog niet op orde, en dat maakt mij soms wat onrustig. Hopelijk gaat dat ook weer over!
Ouder worden is leven, en leven is zich voeden, nadenken, liefhebben en geliefd worden.
Ouder worden, leven dus, dat is een scherpzinnige en ondersteunende stap zetten, dat is herinvesteren
Kuur 4 achter de rug;ben al een maand bezig en nog 2 maanden te gaan dus 1/3de gedaan.Aftellen op alle mogelijke manieren om het zo voordelig mogelijk te laten lijken.Gisteren mijn klachten medegedeeld aan de arts:hij schrijft vitamine B voor om de spierpijnen wat te verminderen.Heb nog een bijkomende klacht:sedert zaterdag zit ik met stekende pijn in mijn linkeroogkas ter hoogte van de sinussen. Hij heeft er een andere arts bijgehaald en deze beval onmiddellijk een scan aan. Woensdag moet ik deze doen en vrijdag weet ik dan de uitslag.Hopelijk is het maar een onnozele sinusitis , maar ze laten niets aan het toeval over en maar goed ook.
Mijn WE aan zee is goed verlopen: ik heb practisch alle wandelingen meegedaan en we hebben een leuke zoektocht gedaan in Blankenberge.De compagnie aan tafel was ook goed; bijgepraat met Sabine van het werk! Patrick met zijn grappen en zijn grollen, An en Dany met hun avontuurlijke verhalen en ons moe de mama van Sabine en niet te vergeten; Lut met wie het gezellig keuvelen is.Zondagnamiddag hebben we nog een laatste korte wandeling gedaan in Brugge: het was er autoloze zondag en de stad bulkte van de toeristen, maar het was fijn nog eens in Brugge te zijn. Om 18u04( ik werd om 18u verwacht thuis ) werd ik door Patrick en Lut afgezet waar er mij een dineetje wachtte die mijne Roel liefdevol klaargemaakt heeft: een uitmuntende vissoep met daaropvolgend parelhoentjes met gestoofde peertjes en puree. Overheerlijk; de kinderen hebben ook duimen en vingers afgelikt. Dank je lieve schat; je bent de beste chef-kok in huis. Op restaurant zou het niet beter zijn geweest.
Ik slaag het boekje van Toon Hermans open op pagina 118 en ziehier her versje dat op dit ogenblik best mijn gevoelens weergeeft: RITME
Soms overweldigt mij de vreugde, lacht de hemel diep in mij, ik loop van levenslust te schreeuwen, loop te zingen door de wei, ik proef de wijn,ik smaak het eten, dans door de regen zonder jas, ben opeens totaal vergeten, hoe in en in bedroefd ik was.
) en op Pasen zelf zijn mijn kinderen "komen eten" en ik heb hen een mooi paasmenu voorgeschoteld ( met dank aan de kookles van KVLV)
Wat vervelend toch, dat ik daar zo snel een infectie kan van opdoen.Ik moet eraan denken de afwas te doen met een handschoen, want ik heb blijkbaar niet zichtbaar een kwetsuur opgelopen en het hek is van de dam.
Dat komt ervan als je uit de routine bent geraakt van het bloggen.
Ik was niet meer in de mood
Maar mijn lieve gezinnetje heeft zich zeer attent getoond
. Ach ja, met geduld en tijd en boterhammen gaat dit ook wel weer over zeker.
