wat een snertweertje , regen en wind , grijs en killig , het lijkt wel herfst .
Misschien wel dé gelegenheid om eens wat extra's te poetsen . Mijn hoofd kaal scheren ,een fikse oorbel, een grote borst opzetten en mij met de allures van mr. Proper aan het werk zetten . In mijn dromen dan toch
Het zal eerder puffend en kreunend mijn hele lijf verplichten om te bukken en te sleuren , zijn , in een oude maar zachte broek en dat bovenlijf , zal ik nog maar wat verborgen houden in een groot (en die heb ik ) shirt .
Als ik zonder al teveel schaamrood , Nance wil binnenvragen , dan zal ik toch wat meer glans moeten brengen . Is mijn leventje (nog ) saai en te grijs , dan maar zorgen dat mijn meubels glanzen en er toch op het eerste zicht , wat meer orde heerst . Alle rondslingerende en al wat verloren items , maar eens verzamelen en ergens wegstoppen .
Enne , dagboek , ik zit met een dilemma van hier tot in Tokio , of toch tot in West Vlaanderen . Nance vertelde me van een begrafenis in de familie , waar ze sterk tegenop ziet , maandag .
Ik weet dat er veel verdriet en pijn zit in haar verleden , veel vertelt ze niet , maar als ik al die kleine beetjes optel .. het ziet er niet goed uit , dat verhaal .. Zou ik er goed aan doen , om haar voor te stellen om met haar mee te gaan ? Haar op z'n minst tot daar te vergezellen . Is dat te opdringerig ? Mijn dagje verlof , regel ik zo . Komaan dagboek , zeg mij , nu voor één keer wat ik hiermee aan moet ?
We hadden het gisteren over een visie van haar coach : Wat je nodig hebt , komt op je weg .
Wel , boek , ik heb raad nodig , richt ik mij tot het universum of tot jou ? Wie is er eerst met de goede raad ? Het mag op een zilveren schoteltje gebracht worden , of op een roze briefje , maakt niet uit .
Tja , daar is vertrouwen voor nodig , dacht Nance , om aanspraak te maken op al die energie en hulp . Mare ... als ik dat universum zou moeten , ( kunnen )vertrouwen, dan kan ik beter beginnen bij mezelf , hoewel ik best wel wat kilo's waard ben , dan toch wel wat beter te overzien dan dat hele universum , toch ?
Hé hé , daar is mijn goede raad dan toch !!Vertrouw op jezelf en bel haar op , je kan niks fout doen om het haar voor te stellen . VERTROUW er op dat ze je dit , hoe dan ook niet kwalijk neemt !
Dan is er geen ( alé , in theorie) risico aan ! Ok , ik neem nu mijn telefoon en bel haar op !
En heb meteen een reden om het poetsen nog even opzij te zetten ... dàt had ik nu ook nog nodig , sé!
wat lig je hier weer braaf op mij te wachten , zodat ik je met mijn pen kan kietelen of ambeteren , naargelang hoe hard ik (of mijn pen) je bedruk met mijn verhalen .
Er verandert zoveel en toch draait de wereld traag verder , turbulentie of niet , die aardkloot draait op zijn eigen ritme verder .Hoeveel meditatie en yogalessen zouden daarvoor nodig zijn ? OM rustig mijn eigen ritme aan te houden , ondanks alles om mij heen , zonder gestress , gevloek , geduw .... hhhmmmm...
Misschien kan ik wel zo ver niet tellen ;-) .
Vrijdag werd er in 't Groot huis gevierd , wat Joris en ik niet durven uitspreken , straffe koek ! Wij maar aarzelen , rond de hete ( hormonaal , dan )brij , heen draaien , en ons ploegje , gaf spontaan een applaus omdat ze zo blij waren voor ons .
Tom had natuurlijk 'geklikt' , de deugniet . Die zou een koppelaars centrum kunnen opendoen .. misschien is een loungebar dat sowieso wel een beetje .Alvast een leuke voedingsbodem voor de liefde en andere relaties .
Dat zorgde wel dat we , Joris en ikzelf , zondag op onze wandeling niet meer konden doen alsof er niks aan de hand was . Onze angsten zijn dan wel van een andere orde of oorsprong , maar wel dominant aanwezig , boek .PPFFF.... wat gaan we daar toch mee doen ? Geraken we tot bij vertrouwen ? Zijn we wel voor elkaar gemaakt , of is het onze eenzaamheid die verbindt ? Of alleen maar de druk van te lang zonder liefde of seks te zijn , die door de corona quarantaine , 'iets' deed ontploffen ?
Leen , mijn coach , gaf de raad om het met een open hart te leren ontdekken . De kans te nemen , dit onder haar motto : WAT JE NODIG HEBT ,KOMT OP JE WEG !
Daar gelooft die vrouw zo oprecht diep in !
Op al mijn 'gemaar , ja en ja, maar ... ' , antwoord ze met een glimlach , dat de lente komt in maart ,met krokussen en niet met zonnebloemen .
Ja, ja dagboek , maar wat moet ik daar nu mee ? Denken dat het universum ( want een God , die daar van op een wolk eens een man zal sturen ... hmm, daar kan en wil ik eigenlijk helemaal niet meer over denken ) in zijn onmetelijke wijsheid en grootheid , voor mij klein mensje tussen al die miljarden mensen , iets voor mij zal gaan regelen ? Ik denk het niet ... maar misschien wil ik het wel hopen ?
Of met een beetje meer lef , het risico nemen en de kans om terug te leren , iemand te vertrouwen en eerlijk is eerlijk , ondertussen toch wel wat genieten van al die aandacht én de kussen .Die zijn wel écht lekker met veel onderbuikkriebels , hihihi ... dat laat me wel weer voelen , dat ik leef .Was dat lang geleden , zeg !
Ondertussen mij wat aansterken , een tante , die ooit wel eens een vriendelijk woord voor mij had , is overleden . En , ik kreeg een bericht en uitnodiging voor de rouwdienst . Dit kan geen vergissing zijn , want ik weet ondertussen , dat mijn naam geschrapt werd , uit de lijst met adressen , die voor dergelijke situaties , in de familie rondgaat .
Dus , nonkel heeft me , apart en duidelijk gevraagd , te komen . Wel vreemd ,hoor .. geschrapt uit de familie , uitgespuwd omdat ik (mijn) gevoel en principes laat voorgaan op schone schijn , geld en status .
In welke hoedanigheid moet ( euh ... wil ik daar verschijnen ? ) Schuif ik aan bij de familie , of , ga ik me (zelf) apart zetten ?
Djuu , en ik kan er niet meer met Leen over hebben , net nu ze wat zicht krijgt op de omvang van wat er achter mijn verhuis zit .
Durf ik Joris vragen om mee te gaan ? Helemaal naar West -Vlaanderen rijden ? Is wat veel gevraagd , hé , dar moet ( wil?) hij dan ook al een dag verlof voor opnemen . Potvolkoffie , dat wordt een moeilijke ... in mijn eentje dan maar .. dat overleef ik wel ,nog een nachtje slapen , misschien en dan komt er een misschien
uitweg op mijn pad ... misschien , hopelijk ...
Wordt vervolgd , dagboek van mij , suggesties zijn welkom , hoor ... stuur ze maar stilzwijgend naar mijn hoofd , deze nacht !
waw , , ik heb je wel wat te vertellen , hopelijk brengt jouw stilzwijgende goede raad mij terug wat rust .
Mijn hele lijf trilt van opwinding , jaja stress, hormonen en schrik ... voor , ja voor wat ?
Voor de liefde , durf ik dat woord wel gebruiken , is het niet eerder (ijdele) hoop en schrik voor het ontwaken in een nachtmerrie ?
Laat het mij , dagboek van mij , even vertellen ...
Woensdag was er yoga , in het Groot huis , Anke , onze juf deed ons nadenken over durven en willen en willen wat we durven of zo .. ik was niet helemaal mee . Of ze het nu bedoelde ronde de oefeningen durven beter doen ( dat is soms wel écht durven hoor , om je verder en dieper te plooien dan wat comfortabel is ) , of ze bedoelde het in de rest van ons leven ? Tja , dat laat ik maar .
In ieder geval met een hoofd vol van de woorden durven en willen , na de les , de loungebar in , onze drankjes worden gebracht en hoe het kwam ... ik weet het niet zo goed , maar daar zaten we ineens , Nance en ikzelf , handen in elkaar , rond de koffie ( met room , ggrrr) van Nance .
Onbeweeglijk , Nance brabbelde ook wat over durven , maar ik zat in een gel bubbel vast ( geen ontstmettende gel , deze keer) ... een bibberende laag , transparant en ook weer niet . Een jelly pudding waarvan die trilling helemaal in mij verder kroop.
Was het onaangenaam ? Nee , vreemd en een beetje magie , misschien .
Tot Tom , stilzwijgend onze drankjes (koud geworden) wegnam en een glaasje cava trakteerde , de bubbel spatte uiteen , we ontwaakten en giechelden als twee tieners , klonken (en dronken) ... er voelde ook iets geklonken binnenin .
En ja , boek ! Ik heb haar gekust !!Echt , voor de deur , zoals in een station romannetje . Heerlijk , maar toen toch maar snel afscheid genomen ( lees , de benen genomen ) .
Gisteren samen gaan wandelen , zij nam spontaan mijn hand , zaaaaaaaaaaaaalig !
Stilzwijgend , bijna , tot aan onze picknick ,
hoe moeilijk om dan te zeggen wat je wil en voelt en niet durft
Maar dan toch maar aarzelend een opening gegeven , uiteindelijk , ook al keken we elkaar niet in de ogen , konden we toch besluiten om 'ons' een kans te geven , onze angstjes en schrikjes ( zo noemt zij dat , voor mij zijn dat monsters) beetje per beetje te overwinnen door samen dingen te doen .
Hallo , dagboek , hoort kussen en seks daar ook bij ? Weet jij dat ? Mag ik hopen , ik zou nog liever vertrouwen .. maar dan kom ik voorbij de spiegel en zie een dikke bange man ! Hoe kan ik nu ook maar denken , dat een mooie lieve vrouw als Nance voor mij zou kiezen ?
En toch , en toch ... na het eten en onze 'praat poging' , ging ze liggen met haar hoofd in mijn schoot , oogjes gesloten , zei iets over gezellig en doezelde zowaar een beetje weg (misschien door de slapeloze nachten , die ik haar bezorgde) .
Nu ja , dagboek ... het kussen zijn we niet verleerd ! Hopen maar ? Durven en willen ?
En nu dan maar , dubbel gemotiveerd , soep gaan maken !Soep en soep en nog meer soep !
En , een kleine thermos soep naar Nance , in de winkel brengen , in ruil voor een kus .. joedeloedeloe!!!!!!!!!!!!!!!
