Echte lente kan je het nog steeds niet noemen en toch zijn we al in mei.

Vandaag een ritje richting Brussel gepland. Op tijd vertrokken zodat ik nog het laatste veer Schelle-Wintam voor de middagpauze zou kunnen nemen. Eerst reden we nog ff langst het kanaal om dan via Breendonk naar Londerzeel te rijden. Ik merkte onderweg dat ik een stuk van de brouwersroute aan het rijden was.

Net voorbij Meise moest ik van de fiets op een zeer korte maar te steile helling voor mij, ze lag net voorbij een bocht en ik had ze niet zien aankomen. Ik was al wel aan het balen, ik hou wel van een heuvelachtig toertje en vandaar dat ik Brussel vandaag aandeed, echter, ik kan wel waarderen dat de wegen een beetje menselijk zijn maar kasseiwegen of van deze zand wegels maken het klimwerk toch zwaarder. Het was de eerste keer dat ik de uiterste knooppunten net voor Brussel nam, waarschijnlijk ook de laatste keer. Buiten de minder betere wegen uitgekozen voor de knooppunten hier, waren ook de anti-fiets mentaliteit hier enorm. Op een gegeven moment moest ik van het fietspad omdat er wagens op geparkeerd stonden, k heb ze geteld, het waren er 23, ja 23 wagens geparkeerd op het fietspad in één straat. Nu snap ik ook beter de opmerkingen van de fietsersbond wanneer ze het over Brussel hebben. Tenslotte was het ook het landschap aan Vilvoorde en Machelen dat niet tot aangenaam fietsen aanleiding gaf, verlaten industrieën en troosteloze landschappen, nee, ik denk echt dat ik hier niet meer kom fietsen. Het buitenverblijf van Rubens was dan ook terug een leuke verademing.

Het landschap werd terug genietbaar en met volle moed vatte ik de terug weg aan. Ik zou vooral langst het kanaal Brussel-Willebroek terug naar de Rupelstreek rijden, is lekker rechtdoor. In Kapelle-op-den-Bos zag ik een frituurtje, net op tijd om mijn honger te stille en krachten op te doen om mijn rit van vandaag af te werken.

121.8 km hadden we afgelegd tegen een gemiddelde van 19.7 km/u maar toch een topsnelheid van 42.1 km/u gehaald.