Die rotwinter blijft maar duren. ik heb geen goesting voor niks. En dan met mr park op uw rug en berekoud aan genaam! Alles blijft liggen niets dat vooruit gaat, we moeten weeral onze courage bijeen sprokkelen!!
Dit gedicht is de nagel op de kop
Ne schonen oude dag...
Oud mogen worden is een zegen,
maar 't zijn de jaren die wegen.
Het geheugen laat het weten,
men begint alles te vergeten.
't Gehoor,'t gezicht is aangetast,
en iedere beweging zorgt voor last!
Slapen zoals voorheen,
vergeet dit maar meteen.
Want slapeloze nachten,
dat staat u te wachten!
En, medicijnen die worden voorgeschreven,
dat is voor gans uw verder leven.
Begin maar iedere morgen,
met u goed te verzorgen!
U mag ook niet vergeten,
wat u niet meer mag eten.
En voor het drinken, wat zal het zijn?
Altijd en alleen nog vogelwijn!
Over de vermoeidheid spreek ik niet,
het volstaat dat u ons goed beziet!
Trappen werden vroeger op en af gelopen,
nu is het eerder op en af gekropen!
Reizen, feesten, 't was een lust.
Nu zoekt men alleen nog de rust!
Winkelen of wandelen, gaan
of lang recht blijven staan,
is ook al uit den boze,
't zorgt voor pijn, 't is artrose!
Dit alles en nog meer
Zorgt voor last en dat doet zeer!
Dit noemt men de schonen ouden dag...
Laat mij even toe dat ik eens lach...
