Met deze blog wil ik mijn bevindingen bekend over mijn leven met de ziekte van Parkinson!
06-10-2010
Rug pijn
Maandag morgen kon ik bijna niet stappen van de pijn in mijn rug. Ik heb de dokter moet bellen, die heeft twee inspuitingen gegeven. In de namiddag was de pijn dragelijk, maar dinsdag morgen heb ik naar de chiropractor geweest. Mijn rug zat blok vast. Ik heb nu minder pijn, die spanning is eruit. Deze namiddag naar de kinesist geweest. Die vertelde dat het ook deels komt door Mr parkinson dat mijn rug komt vast te zitten. Zo iets dat de spieren onder spanning staan. Ik heb er niet veel van begrepen. Mr park is een ezel zou beter op iemand anders zijn rug gaan zitten. Maar ik ben niet alleen en we hebben geen keuze.
Schilderij de dood van octaaf Doom Octaaf Doom was de broer van mijn moeder, soldaat tijdens de eerste wereld oorlog. Octaaf Doom overleefde de oorlog niet en sneuvelde te Merkem op 9 Juni 1916. Op zijn grafsteen staat vermeld Doom Octaaf 1° linie regiment geboren te Bovekerke de16 Juni 1892. Stierf voor België den 9 Juni 1916. Van in mijn kinderjaren herinner ik mij nog die ovale foto tussen twee koperen hulzen die dienst deden als vazen. Wanneer ik uitleg vroeg aan ons moeder zei ze dat is nonkel octaaf, de duitsers hebben hem tijdens de oorlog van zijn paard geschoten!!! Niemand wist in feite nog juist wat er gebeurd was en waar hij juist begraven was. Wij waren een famillie van seizoen arbeiders bietemannen die een groot deel van hun leven in Frankrijk beeste werk verrichten. Ik was de jongste en was een groot deel van het jaar alleen met ons moeder. Mijn moeder was een zeer gelovige vrouw, en s'avonds voor het naar bed gaan moest er gebeden worden. Langs beide kanten zaten we dan van de leuvense stoof en moeder las voor en ik moest de rest maar achter brabbelen. Moeder had een ganse serie levenden en doden waarvoor er moest gebeden worden. Nonkel octaaf kwam er ook in voor, en dat was dan drie onze vaders en drie weesgegroeten voor octaaf en dat hij rust in vrede. Nu toen ik een jaar of twee en twintig was tijdens een verlof tussen twee reizen in vroeg ik aan ons moeder als ze niet wist waar nonkel octaaf begraven lag. Ze antwoorde waar schijnlijk in west vleteren. Niemand van de famillie die zich daar nog aan intereseerde. Ik begon mijn zoektocht en heb in feite niet lang moeten zoeken. Bij een bezoek aan de militair kerkhof te west vleteren vond ik een lijst en plan van de graven. Ik heb daar het graf van nonkel octaaf terug gevonden.Het was er zo eenzaam en beloofde op zijn graf hem nu en dan te bezoeken. Dat heb ik al die jaren gedaan en regelmatig een bloemeke gezet. De jaren gingen voorbij en toen ik begon te schilderen en ik wat ervaring had heb ik een schilderij gemaakt de dood van octaaf doom. Toen mijn broer enkele jaren geleden overleed heb ik tussen zijn foto's die vergeelde ovale foto terug gevonden van nonkel octaaf. Ik maakte nu een nieuw schilderij een oorlogs tafereel met het portret in gewerkt van Otaaf Doom.
