Het is weken geleden dat ik nog iets in mijn blog heb gezet. Het is een rare periode, de wereld staat hoe langer hoe meer op zijn kop. De planten en bomen beginnen terug te bloeien en andere verliezen  hun bladeren en denken dat het herfst is. Ik heb niet veel tijd over in al mijn miserie.Monique moet terug geopereerd worden in November. De stunt is er weer geweest in het jan Ieperman zieken huis verleden week.We zijn naar de specialist geweest voor mijn vrouw.We hadden vrije consultatie daar we anders voor een afspraak meer dan een maand moesten wachten. Ze hadden ons gezegd drie uur,bij aankomst was het reeds wachten tot zes uur. we hebben a u b vijf uur moeten wachten voor we bij de dokter waren. We wisten rap hoe laat het was knie versleten een andere knie. Operatie 9 november.
Woensdag is het mijn toer om te gaan. Wat zijn we toch een bende sukkels. Goed leven met parkinson, ik zal het nooit aanvaarden. Met al die zever ik had mijn pensioen wel anders voorgesteld. het stopt hier nooit en de lach erin houden is soms moeilijk. ik heb met al die miserie niet veel tijd meer over. Leer er mee leven zeggen ze. IK zal het moeten aanvaarden dat ik bij de oude generatie begin te horen, alhoe wel ik ijn ouder dom verwens. Ik zal terug beginen zeemans verhalen schrijven de tijd van vroeger. Het is ook mijn verjaardag geweest,veel gelukwensen ze hebben me niet vergeten.Radio Parkies bestaat ook een jaar. Ik hoop maar dat alles blijft rond draaien en dat er samenwerking is. Wij zijn allemaal zieke mensen en die chat avonden een beetje muziek erbij moet toch blijven bestaan. Het doet ons een beetje de sleur van het ziek zijn vergeten. Ik heb deze week veel onverwacht bezoek gekregen, ik geloof dat de mensen dat aan voelen dat er iets op til is.
Ik zal afsluiten met mooi nieuws die we zojuist gekregen hebben.Die mensen waar we  vroeger op vacantie gingen in het zuiden van Frankrijk die vrouw is gestorven. Gerookt in haar bed en verkoold. We zijn er alle twee het hart van in!!

18-09-2011 om 20:39 geschreven door puppus