Met deze blog wil ik mijn bevindingen bekend over mijn leven met de ziekte van Parkinson!
29-01-2012
twijfel
Het gevaarte zette zich met loeiende sirenes in gang, en één van de strafste dingen was dat de bestuurder mij vroeg waar ze moest rijden voor de kortste weg naar Ieper. Ik stamelde met moeite de korste weg en die verpleegster die bij me zat besefte de ernst van de situatie van ze zei rij maar door en zo rap mogelijk. Het ging altijd maar slechter om lucht te happen want ademen kwam er niet meer aan te pas. ik moest me vasthouden en lag daar zo gespannen want dat mens dacht geloof ik dat ze parijs dakar aan het rijden was. Ik voelde plots twijfel over de goede afloop en dacht dat de kans bestond dat ik het niet zou halen. Het was nu wel niet de eerste keer dat ik me in zo een situatie bevond maar ik voelde me zo hulpeloos vast gesnoerd in een ziekenwagen. Allerlei nare gedachten spookten door mijn hoofd,mijn ganse leven is daar voorbij geflitst in nog geen uur tijd. Na een helse rit kwamen we aan op spoed waar ze drie uur van alles en nog wat gedaan om mijn adem een beetje stabiel te krijgen. Ik heb tot half tien op spoed geweest, en dan hebben ze me verhuisd naar intensieve zorgen. Ik heb daar op spoed afgezien als de beesten. Ik begin er schrik van te krijgen en mijn moraal is ook niet meer zo goed. Dat is nog eens een opdoffer erbij!!
Maandag 23/1/2012 Het is middag, een door deweekse maandag. Middag eten, rusten geen onheil in de lucht.Ik ga naar mijn zetel vast besloten een uiltje te vangen. plots hoor ik mijn vrouw roepen in paniek? Ik ga naar buiten en ze ligt op haar rug gestruikeld. Ik dacht hetzelfde moment dat ze al gebroken was die ze had. Ik probeer haar met al de kracht die ik in me heb recht te trekken. Ineens slaat alles dicht,geen zuurstof meer. Ik strompel naar binnen en kan juist de buurvrouw carine verwittigen en verder lig ik in de zetel te rochelen. Carine komt naar hier gelopen pikt een andere buurman op en slagen er in mijn vrouw recht te trekken. Duizend gelukken ze was niets gebroken! Al babbelen komen ze naar binnen en vinden me hier in die benarde toestand in de zetel. De dokter was langs geweest rond de middag en daar ik nogal gezwollen benen had had ik een inspuiting met lasiks gekregen. Carine beld in paniek naar de dokter en die antwoord een half uur wachten en als het niet overgaat naar de kliniek. Ik voelde me wegdeemsteren heb vroeger geleerd koelbloedig te blijven maar voelde dat het slecht ging aflopen. De vrouwen bellen nog eens de dokter op maar die had zijn foon afgelegd om te eten. Het gaat slechter en slechter en kan nog uitstamelen bel de dienst 100. Ze doen het, die niet afkomt is de 100; Er is heen en weer geloop naar buiten om te zien waar die 100 blijft en ineens rijd die hier het huis voorbij. Terug gebeld naar de 100 om te zeggen dat ze voorbij gereden waren. Ineens waren ze daar toch met veel geweld. Ze sluiten zuurstof aan ploffen een berrie in de gang en ik die op mijn benen niet meer kon staan binden ze op die berrie. Blijkbaar hadden ze vergeten dat ik tot de categorie zwaar gewichten behoor. Ze krijgen me niet uit de gang en iedereen heeft moeten mee helpen om vent en berrie in die zieken wagen te krijgen. Alle mogelijke apparaten aangesloten deur dicht en de rally Beveren Ieper had groen licht!!! vervolg van de historie morgen!!!
