Met deze blog wil ik mijn bevindingen bekend over mijn leven met de ziekte van Parkinson!
28-10-2012
zee mans verhaal
IK vertel u vandaag of morgen een verhaal die zoveel keren heb meegemaakt en grote sterke beren in het hart heeft geraakt.Het einde van de jaren zestig aan boord vaan het ms Breughel ergens in de golf van Mexico bestemming Houston!
De radio cabine vol bemanning want het zijn groeten voor zeelieden en ook voor de Breughel. De marconist zenwuachtig als geen ander!!en een hoop zagende zeemannen! De radio spuwt zijn gal uit rrrrkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr kra sisssssssssssgeeeeeeeefluit en alle soorten geluiden de marco maar aan knopppekes draaien, plots godverdomme wil je uw smoel eens houden dat ik kan luisteren!weer gesis en rare geluiden. miljaarde dju zwijgen nu of klop uw tanden eruit..
Ineens oostende radio oostende radio over. Gesis en gekraak, Oostende radio Oostende radio motor schip breughel over!!Hier zijn we dan weer met groeten voor de zeelieden! Er zijn ook groeten voor de breughel!! Verschillende berichten komen er maar half door,er zijn ook groeten voor de derde mecanicien etienne bogaert een brief van zijn moeder.Ons ma schreef altijd hetzelfde:< zeer beminde zoon, wij wensen u een goede vaart en een behouden thuiskomst. De groeten van de ganse famillie!!!!----------------------------------------------------------Groeten voor matroos andre vanlierde zijn zoontje paul!!!---------------een boom van een vent beet zijn tanden stuk------Liefste Papa-----Met ons is alles goed. IK doe mijn best op school en haal vele punten----we hopen u algauw weer te zien-We waren vertrokken voor een reis van dertien maanden. Die stem van dat kind pakte al die grote beren de tranen rolden van de vader en ook een paar anderen haalden hun zakdoek boven! Onder die ruwe schors kwam van velen het hart naar boven. de stem van een kind pakte velen op de de juiste plaats. Na dertien maanden kwamen we terug met het vliegtuig uit New york . De breughel kwam vier jaar niet nar huis!!!
De ward is hier geweest. Heb hem dat schilderij van Jolieke mee gegeven en ook eentje van linda ward is een brave jongen die veel gedaan heeft voor jolieke. IK had hem dat beloofd met de begrafenis!!! foto van ik en de Ward
We zijn onder tussen 25 oktober geworden! Veel tijd heb ik niet gehad om te schrijven. We geraaken stilletjes op ons plooi en de winter is aan het naderen!Wat ik vandaag niet gedaan krijg is voor morgen dan!!! Ik heb zitten dagdromen en iets geschreven!!!!--------De noorderwind bulderd over zeeën een oceanen mijlen ver kolkend water mist regen en het gehuil van orkanen Uit het niets komt plots een schip te voorschijn Tergend langzaan en zinderend komt de voorsteven boven in de maneschijn Voor het eerst hoorde ik haar stem als flueel zo zacht Ik dacht dat ik droomde maar het gebrul van de zee heeft me weer op deze wereld gebracht Vechtend tegen de woeste golven tuurde ik in de mist en regen Ik droomde het kon niet anders,maar onze ogen kwamen elkaar plots tegen Ze sliep maar om haar mond een glimlach Een beeld die ik nooit zal vergeten die stomachtige dag De storm maakte haar wakker, ze strekte haar armen en ik stond verbluft Wilde ze me zeggen mijn beeld gaat verder dan het menselijk vernuft Mijlen ver van huis zag ik het beeld van mijn dromen Haar glimlach was zo mooi en leek dichter te komen De zee was zo woest en onbedongen Haar beeld vervaagde en werd door de orkaan terug gedrongen Het was een droom die met de jaren vevaagde Ik zoek nog altijd omdat ik haar niet kan vergeten Haar lach was mooier dan de zon ik kan het weten De dag is er toch gekomendat ik haar terug zag lachtend als altijd Ik heb haar in mijn hart gesloten voor immer en altijd mens wat hou ik van jou!!!!!!
IK vertel u vandaag of morgen een verhaal die zoveel keren heb meegemaakt en grote sterke beren in het hart heeft geraakt.Het einde van de jaren zestig aan boord vaan het ms Breughel ergens in de golf van Mexico bestemming Houston!
