Met deze blog wil ik mijn bevindingen bekend over mijn leven met de ziekte van Parkinson!
27-11-2010
Sombere dagen
Vandaag de gezondheid op een laag pitje. Deze morgen na een slapeloze nacht, bitter koud ijzel en sneeuw en bij het een beetje opruimen wilden mijn benen maar moeilijk mee. De ganse voormiddag heb ik gelopen zo suf als een achterdeur en was ik aan de depressieve kant. Het is een tijdje geleden dat ik nog zo een rotdag heb gehad. Nu morgen is een andere dag. nu het zijn sombere dagen, de aanloop naar kerstmis en Nieuwjaar de kortste dagen maken het niet gemakkelijker. Het is altijd al een moeilijke periode geweest voor mij. Ik ben niet de enige, want ik herriner me nog toen ik nog op zee rond zwalpte veel bemannigs leden hadden rond deze tijd last van heimwee en sombere gedachten. Zelfs mochten we aan de andere kant van de wereld zitten, dat is die periode van het jaar. Nu morgen zien we mischien de zon en zal het beter gaan om te lachen alhoewel ik het vandaag niet heb verleert.
De laatste tijd (zijn het nu gedachten of niet) voel ik mij lichtjes verbetert. Door niet toe te geven aan het spook van park ben ik fysiek en mentaal een beetje verbetert. Het is een voordurend gevecht en de laatste weken funtioneer ik beter dan voorheen. Dat zijn de resultaten van maanden op karakter te leven. Praten over het spook kunt je alleen met iemand die deze demoon zelf in huis heeft. Een normaal mens kan niet begrijpen als ze u oppervlakkig zien wat je in feite meemaakt. Daarom ben ik de mensen die me gesteund hebben en die zelf park hebben dankbaar! Maanden heb ik geleefd van de ene dag in andere, en nu begin ik weer een beetje in de toekomst te geloven. Met alle handicaps inbegrepen ligt er nog een beetje torkomst open. Zou er dan toch een mogelijkheid zijn om dat spook een dag of twee opzij te zetten of wacht mij een nieuwe opdoffer!!!
