Vrijdag, 27 mei 2016.

Richard heeft geen al te prettige nacht achter de rug, de arme mens staat vol insectenbeten.  Die rotbeestjes doen zijn armen en benen eruitzien alsof hij de mazelen heeft.  Overdag had hij er geen last van, maar ’s nachts hebben ze hem uit zijn slaap gehouden.  En bovendien heeft hij last van stramme spieren.  En dat is allemaal te wijten aan het kuisen van de romp (je weet wel, aan bakboordzijde J). Op de steiger zat het vol met ongedierte en Richard was al van ’s morgens aan de slag in T-shirt en korte broek – hij was met andere woorden een godenmaaltijd voor het ongedierte. En die stijfheid, een eivormige romp poetsen, daar moet je je al eens redelijk ver voor uitrekken. Maar ondertussen hebben we een verzachtende crème gekocht (voor zijn beten dan hé) – eentje met een typische Hollandse naam: “Na de beet crème” (klinkt alsof vampiers echt bestaan).

Door leuke plekjes gevaren vandaag, onder andere door Warten. Vaar je dwars door het dorpje en dan moet je even wachten aan een bruggetje – die gaat voor je open – moet je zorgen dat je de klomp pakt, die de brugwachter naar je bootje smijt en moet je er twee euro in werpen. Een beetje gelijk op de kermis de “floche” trekken J.  In Leeuwarden was het ook van dat, maar daar was de brugwachter behendiger (misschien omdat de buit ook groter  is, nl. 7 euro).

Vandaag ook een staaltje van nonchalance gezien – we vrezen voor redelijk wat schade.  Maar niet panikeren, beste lezer.  Het was niet aan onze Estée S, maar aan La Déesse, een mooi zeiljacht. Na de doortocht van Warten is zij ons opgelopen (wij voeren op dat moment een snelheid van 11 km/u).  De godinnen waren haar vandaag alleszins niet welgezind. Iets verderop zien we de schipper naar zijn voordek gaan, het roer onbemand achterlatend en blijkbaar moet zijn helmstok iets geraakt hebben (of stond het gewoonweg niet recht).  Het bootje wijkt van zijn route af en vaart volle kracht tegen de kant.  Die lag vol met rotsblokken – ai, ai … daar zal meer dan een krasje opzitten.  Iets verder was een ligplaats, moest hij dat malheur daar gehad hebben, kon een andere boot ook schade opgelopen hebben.  Kon …. Maar er lagen op dat moment geen boten   Het was zo al er genoeg voor dienen mensch. We hebben even gewacht om te zien of we moesten helpen (en ook omdat hij het vaarwater blokkeerde J) maar hij kon op eigen kracht terugkeren (waarschijnlijk rechtstreeks naar een jachtwerf, ze hebben er daar massa’s in de buurt).

Het weer valt dik mee – de ganse dag zon, er blijft wel een kil briesje waaien.

Nu liggen we dus in Leeuwarden, ter hoogte van de Prinsentuin.  We hebben ons bewust aan de overkant van het park gelegd (we hebben nu uitzicht het ganse park en diene scheve toren).  Want parken, dat trekt hangjongeren en nog een ander soort mensen aan (dan denk ik aan het Citadelpark in Gent J) – en we hebben al een paar keer negatieve ervaringen gehad (voor alle duidelijkheid met hangjongeren J). Nadeel, we liggen ’s avonds niet in het zonnetje, maar we blijven maar enkel aan boord om te douchen en de blog te schrijven.  

Leeuwarden is best een gezellig stadje, voor elk wat wils.  Er zijn helaas ook boekenwinkels … onze bibliotheek breidt zich nog maar eens wat uit.  We hebben op de markt ook een boekje van 1937 gekocht met de havenbewegingen van Gent (4-talig). Er staat o.a. dat er in dat jaar, 2.218 schepen van Gent zijn binnengevaren (150 meer dan in 1936).  En ook ons bedrijf, toen nog PURFINA, heeft reclame gemaakt in dat boekje. De jachthaven hebben we niet teruggevonden J.

En nu we het toch over boeken hebben, er is er nog eentje in onze tas belandt met de titel:  “Een vrouw van staal”.  Het gaat over het leven van een vrachtschip (misleidende titel he  J).  Toen ze haar  begin de twintigste eeuw te water hebben gelaten heette ze “Marie-Alfons”.  En we kennen iemand die deze namen ook op zijn identiteitskaart heeft staan.  Een trouwe lezer van onze blog, met een grote grijze snor J.

We stoppen ermee voor vandaag – we gaan onze “zondagse” kleren aandoen en we gaan een hapje gaan eten.  We denken dat onze commodore en onze verantwoordelijk voor de clubuitstappen hier in het wapen van Leeuwarden gegeten hebben.  We vertellen morgen wel waar wij terecht gekomen zijn.

Aan allen een fijn weekend gewenst!

Foto’s:

Zou die meer vis vangen dan Richard? J

De scheve toren van …. Leeuwarden (voor- en achterkant)

Groetjes,

Richard & Hyacinth

27-05-2016 om 19:04 geschreven door Richard & Hyacinth  

Donderdag, 26 mei 2016

Richard overtuigen om hier nog een dagje te blijven liggen, dat viel dik mee … ik heb maar twee vingerkootjes moeten breken J.  Bijlange niet, hij was direct akkoord  - waarschijnlijk omdat het vanavond koopavond is in Leeuwarden J.  Ook niet de reden.  We zijn nu eenmaal  allebei liefhebbers van zo’n plekjes, daar moeten we niet over discuteren.  Of het weer moet tegenzitten of we zouden in tijdnood komen, dan zou Richard zijn veto stellen.

En het weer zit mee! Twee weken onderweg en eindelijk in shorts kunnen lopen.  Vandaag nog licht bewolkt en een temperatuur van 20 à 21 graden … we moeten er geen tekeningetje bij maken, dit is genieten x 100. En zo hebben we ook eindelijk wat rendement van ons zonnepaneel.

Voor ik verder schrijf, eerst twee rechtzettingen van gisteren.  Dat wokken, dat is er niet meer van gekomen (met dank aan de aperitiefhapjes en de overschotjes die of voer voor de vissen waren of voer voor een steenbok en een weegschaal).  We hebben voor de laatste twee opties gekozen ;-).  Dus wokken,  dat gaan we vandaag doen, op onze Cobb, buiten! Joehoe! 

En dan over dat vissen, één per uur … dat was schromelijk overdreven: in ’t totaal heeft Richard 3 (drie dus) vissen gevangen, en spreek ik over de buit van 3 (drie dus) dagen vissen J. Just is just.

Op onze extra ligdag, hebben we onze Estée S onder handen genomen – enfin, de bakboordzijde toch.  Op voorhand hadden we beslist om haar eens volledig op te poetsen, maar ze had zo’n behoefte aan een wellness treatment – dat we haar langs één kant grondig hebben aangepakt.  Haar  andere kant zullen we een volgende keer behandelen (als ik weer gevoel in mijn vingers heb – de massages vielen vrij zwaar J).  En dat zal zeker gebeuren, stuurboord = zichtbare kant in onze jachthaven J. Maar aan bakboord blinkt ze dus gelijk een spiegel – geen spatje roest meer te bespeuren J J.  Kunnen we wel mee uitpakken hé, met onze dame van polyester. We hadden een tip gekregen van Patrick: wondersponsjes van de Aldi.  Hij heeft gelijk, daar krijg je hardnekkige vlekken mee weg.  Maar het grootste wonder van die sponsjes is dat ze in het niets verdwijnen, na een tijdje schiet er gewoon niets meer over van dat sponsje.

En nu nog een wist-je-datje (het is lang geleden).  Richard heeft sinds een jaar zijn baardje J J.

Morgen naar Leeuwarden, we zullen jullie er alles over vertellen.

Groetjes,

Richard & Hyacinth

PS Richard las de blog en hij vond dat er vier vissen moesten staan, maar die vierde was juist voor het opscheppen van de haak gekomen – dat telt niet mee hé?  Toch?

Foto’s: geen.  Het zouden dezelfde zijn van gisteren, met dat verschil dat ze vandaag zouden baden in het zonnetje J.

26-05-2016 om 17:18 geschreven door Richard & Hyacinth  

Woensdag, 25 mei 2016

Vandaag liggen we op grondgebied Earnewâld (zo heet het officieel – maar voor de niet Friezen hebben ze ook een vertaling: Eernewoude)   – weer op een Marrekriteplaats, met een, weeral prachtig weids zicht (en tot nu toe liggen we hier nog alleen).  Deze plaats is een oud veengebied – het is een van de mooiste moeraslandschappen van Europa. Dat merk je nog wel als je even van boord gaat – je zakt hier nog redelijk diep weg in het veen.

En we zijn in ons element: wij alleen op de wereld, en het lukt ons bovendien om eindelijk nog eens buiten te zijn – het is nog altijd bewolkt, maar er is weinig wind  en de temperatuur is opgelopen tot 17°C en juist tot nu (1700) is het droog gebleven. Na zo’n paar dagen slecht weer, zijn we hier allang content mee.  Zo tevreden dat Hyacinth hier morgen ook een dagje wil blijven liggen.  Normaal gezien moeten we verder naar Leeuwarden.  We zullen zien … alles hangt af van het weer en onze mondvoorraad. Het bier is sowieso op, Richard zoek Belgische bieren in blik, maar die zijn hier niet gemakkelijk te vinden.  Volgende keer doen we het lood uit onze boot en doen we er bier voor in de plaats.  Grapje hoor!

Hyacinth is in haar nopjes omdat de giek eindelijk hangt waar een giek hoort te hangen.  Tot nu toe lag die gewoon op het dek, te niksen.  Door het slechte weer, ontbrak ons de zin om buiten onze stuurhut te komen – maar vandaag heeft Richard zich van die taak ontfermt. En, ze is ook in haar nopjes omdat er hier geen koekoek in de buurt is (op onze vorige plaats was dat wel het geval).  Dat is nog erger dan een haan, om vier uur ’s morgens was hij al aan het koekoeken. Hier niet ver vandaan zitten/zwemmen wel honderd meeuwen op het meer (ongeveer hé, we hebben ze niet geteld), maar die zitten aan de andere kant, dus daar hebben we geen last van (tenzij ze besluiten om en masse over ons schipke te vliegen L).

En Richard is zeker in zijn nopjes – Hyacinth is in haar nopjes én (dat vooral) hij vangt hier vis J.  Ongeveer één vis per uur, maar vissers malen daar niet om. 

Onze tocht vandaag, maar een kilometer of vijftien, was ook eentje om u tegen te zeggen.  We zijn langs de Kromme Ee gekomen – dat is zo’n beetje gelijk de Leie in Latem, maar dan zonder de villa’s J.

Wat we nog niet tegengekomen zijn op de Friese meren zijn landgenoten.  Naast de Nederlanders zijn het voornamelijk Duitsers die de waterwegen onveilig maken (bij manier van spreken hé).   Duitsland is uiteindelijk niet zo ver weg van hier. Er varen hier ook redelijk wat gehuurde jachten en charters rond.

Vanavond gaan we wokken - helaas wel terug binnen.  We gaan voor een combinatie van Chinees, Indonesisch en Vietnamees, multicultureel dus – met dank aan Albert H. J

Nog een fijne woensdagavond, en voor de lottospelers: veel succes!

Foto’s:

Dit is een Marrekrite-boei.  Je kan daar in je eentje aan vastliggen (touwtje in het midden van je boot aan de boei en zien in welke richting de wind draait).  In de zomer moet dat zalig zijn, want dan ligt het hier blijkbaar allemaal redelijk vol.

Het worden saaie foto’s, we weten het, maar we krijgen niet genoeg van al dat groen.

Groetjes,

Richard & Hyacinth

25-05-2016 om 18:08 geschreven door Richard & Hyacinth  

Dinsdag, 24 mei 2016

Berekoud, de temperatuur duidt al de ganse dag  12°C, maar het voelt veel frisser aan.

Zo jammer, vandaag varen we weer naar een Marrekrite aanlegplaats, idyllisch, midden in de natuur, ver weg van god en klein pierke, een echt stiltegebied …. ’t Is te zeggen, zou het kunnen geweest zijn, moest onze Webasto ons niet warm moeten houden.  Het is zo’n lawaaierig dingske, maar we zijn heel blij dat we verwarming hebben aan boord.

En verder valt er vandaag eigenlijk niet veel te vertellen – geen blunders, geen opmerkelijke zaken,  niet goed voor onze blog, wel goed voor onze gemoedsrust.

We liggen nu op grondgebied Grou, op de Wijde Ee.  Deze plek is ons aanbevolen door een Fries echtpaar.  Was een opmerkelijk gesprek met die mensen.  En omdat het pruimentijd is in blogland, krijgen jullie het gesprek ook te lezen J

Zij: “Jullie komen van Gent?” 

Wij: “Ja, inderdaad” (en we dachten: als er thuishaven Gent op de achtersteven staat zou dat wel eens kunnen).

Zij:  “Er zijn mooie aanlegplaatsen in Grou en in Earnewâld”

Wij: “Dank je wel voor de tip”. 

Zij: “En jullie zijn met deze boot helemaal naar hier gevaren?”

Wij: “Euh, ja inderdaad” (en we dachten: hoe zou de Estée S hier anders geraakt zijn?)

Zij: “Wij zijn ook al eens met onze zeilboot naar Gent geweest”.

Wij (met een licht Hollands accent): “Oh leuk! En in welke jachthaven hebben jullie gelegen?”

(We dachten met een staande mast, waarschijnlijk bij ons in Langerbrugge).

Zij: “Dat weten we niet meer, maar we konden met de “trem” naar het centrum rijden.” (en dat kan dus niet vanuit Langerbrugge).

Zij nog steeds: “Maar varen in dat kanaal Gent-Terneuzen vonden we niet leuk. Echt eng met al die grote zeeschepen”.

Wij: “Valt goed mee, wij zijn dat natuurlijk ook gewoon.” (Dat is al een beetje snoeverig héJ).

Zij: “Ja maar dat was niet het ergste. We hebben ook problemen gehad met die bruggen, het duurde heel lang vooraleer ze die open maakten”

Wij:  “Het kan soms lang duren, ligt aan het drukke verkeer.  In het weekend kan het vlotter.”

Zij: “Ja, we hadden ook het verkeerde marifoonkanaal opstaan, we konden niet communiceren”

Wij (nog altijd met een Hollands tongvalletje): “Nou, euhm, tja … euhm lekker weertje hé”

En vanaf toen hebben ze met twee een “monoloog” gehouden (of is het duoloog?).  We zijn nog te weten gekomen dat ze twee weken in Spanje gezeten hebben, om zeker te zijn van goed weer.  En ook dat er een vriend gestorven is toen hij zich aan het scheren was. En dat er een Belgische vrouw getrouwd was met een Fries.  Na een tijdje waren ze uitverteld en konden wij aperitieven J.

Onze trip vandaag: Sneek – Prinses Margrietkanaal  - Sneekermeer – weer Prinses Margrietkanaal – Pikmeer – Peenster Ee – Wijde Ee (grondgebied Grou).

Foto’s:

Vriendelijke mensen, die Friezen

Onze groene, helemaal in ’t groen

Morgen zijn we er weer met meer weer.

De groeten,

Richard & Hyacinth

24-05-2016 om 17:49 geschreven door Richard & Hyacinth  

Maandag, 23 mei 2016

Regen, regen en nog eens regen … als het ook tegen zit hé.

De flikken gisteren … die zijn ons twee keer gepasseerd, maar ze zagen dat wij lieve menschkens waren (en ze zijn ons dus straal voorbij gevaren).

Deze nacht regelmatig wakker geworden van de regen tegen ons zolderraam (vluchtluik bekt niet zo lekker).  En het houdt niet op … we hadden een drukke taakverdeling tijdens het varen van het Heegermeer naar Sneek: Richard moest ons in goede banen leiden en Hyacinth was ruitenwisser … constant moest ze de condens van de ruiten verwijderen.  Ze hebben ons eens verteld dat je tandpasta op de ramen moet wrijven om dit probleem op te lossen …  Nog niet uitgeprobeerd, zijn we ook niet van plan.  Wij hebben een beter voorstel: zon, zon en nog eens zon – meer moet dat echt niet zijn.  Zo, nu stop ik met mekkeren over het weerbericht.

Varen op de Friese meren – Richard en ik verschillen daar een beetje van mening in.  Je vaart dus tussen betonning en dat lijkt een beetje gelijk over de autosnelweg varen – zeker in het weekend.  Je komt constant schepen tegen en vaart zelf ook in een colonne. Dat vindt Richard niet leuk en hij heeft een punt.  Maar Hyacinth vindt het dan weer gemakkelijk: je moet niet voortdurend opletten dat je in een ondiepte vaart (in het Biesbosch moesten we daar goed opletten, maar de kaart van Stentec duidt alles perfect aan (we zijn trouwens vandaag voorbij Heeg gevaren, daar komt onze software vandaan).  Nog een ander voordeel (weer volgens Haycinth): je moet niet naar de zeilers omkijken.  Op het Marker- en IJsselmeer moest je voortdurend rekening houden met zeilers, zij hebben namelijk voorrang. Het is daar een paradijs voor zeilers, met het gevolg dat ze dan ook van alle kanten komen.

Nog een voordeel van varen in Friesland: onze mast moet niet gestreken worden (wel dringend eens gevernist).  Leve de staande masten!

En van Stentec gesproken – de blunder van de dag gaat naar ….. Hyacinth!   Ze voldoet 100% aan het cliché dat vrouwen geen kunnen kaart lezen.  Er staat op de kaart: aquaduct. Maar er staat geen hoogte van de brug bij, geen telefoonnummer, geen marifoonkanaal.  Hoe moeten wij nu in hemelsnaam de brugwachter diets maken dat we eraan komen?  Richard zegt nog dat hij helemaal geen brug ziet – en Hyacinth reageert verontwaardigd dat ze er toch een ziet staan op de kaart.  Het was dus een … tunnel onder de waterweg!  Tja, ze hadden  het ook gewoon tunnel kunnen noemen.  Hyacinth heeft op school geleerd dat een aquaduct uit de tijd van de Romeinen komt en ze heeft er eentje bezocht in Frankrijk, de Pont du Gard … en die was BOVEN water!!!! Tssss ….

We zijn in Sneek, dus we bezoeken Sneek, ook al regent het oude wijven.  Lang zijn we nergens blijven staan.  Gauw wat proviand ingekocht en terug naar den bateau.  We waren van plan om iets te gaan eten vanavond, maar ik doe mijn dikke pyjama aan en kom niet meer van boord (tenzij er mij iemand een zeevruchtenschotel of een aspergemenu aanbiedt ).

Het is hier ook niet slecht zulle – lekker warm en er passeren regelmatig bootjes.  Die worden nog meer gekeurd en becommentarieerd dan een vrouw … onze kwebbel  (ok vooral diene van Hyacinth)   staat niet stil. 

Onze vaarroute vandaag:  Heegermeer – Wijde Wijmerts – Ijlst – Geeuw – Sneek

 Foto’s: allemaal van Sneek

De waterpoort

Het stadshuis

Onze ligplaats

Vanavond branden we een kaarsje – voor de gezelligheid en om beter weer af te dwingen, we liggen tenslotte rechtover een kerk.

Natte, maar we laten het toch niet aan ons hart komen, groetjes van

Richard & Hyacinth

23-05-2016 om 17:44 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zondag, 22 mei 2016

Ons schipke heeft haar naam niet gestolen – Estée is een afgeleide van Estelle, wat ster betekent.  En zo gedraagt ze zich ook, als de ster van de reis, de diva met haar kapsones.   Gisteren hadden we besproken om van de zondag een rustdag te maken.  We gingen lang uitslapen, Richard ging een lijntje uitsmijten en voor de rest gingen we genieten van de natuur en de rust.  Dat was tegen de zin van onze Estée S – een ganse dag zonder dat zij ook maar een rol van betekenis zou hebben  … daar ging ze wel een stokje voor steken.

Wat een luxe: slapen in een kalm, windvrij watertje, zonder storende geluiden.  Ze hebben onze oogjes niet moeten dicht doen. We hebben heerlijk geslapen … tot … zes uur.   En toen vond onze madame het hoog tijd om eens een alarm te laten afgaan. Ze heeft gekozen voor het gasalarm.  Na een check-up bleek het bilgewater vrij hoog te staan. Richard heeft het boeltje opgekuist, dan alles uit de kuipruimte gehaald, met zijn lange lijf in die kleine ruimte de gland (zo heet dat toch denk ik) aangehaald.  En we zijn – om onze dame content te stellen – en haar zo ook een paar regeltjes in onze blog te gunnen - een paar kilometers verder een plekje gaan opzoeken. En ook  (vooral – maar dat moet ons groen monsterke niet weten) omdat we toch altijd een drang hebben om te varen en nieuwe plaatsjes te ontdekken.

Die aanmeerplaatsjes in Friesland zijn de max.  Zo kunnen we het gerust 2 weken volhouden. Nu liggen we aan de buitenkant van een eilandje, helemaal alleen (in de binnen aanlegplaats is het niet diep genoeg).  We liggen uit de wind, maar sowieso is het water ietsje woeliger (maar dat valt al bij al dik mee – en dat is toch maar zolang er scheepvaart is), daarentegen krijgen we een weids uitzicht ter compensatie.

Deze middag hebben we voor de eerste keer deze reis in de kuip kunnen eten – zonder dat we een dikke jas moesten aantrekken.  Het was gewoonweg zalig, genieten tot en met … maar langer dan twee uur heeft het niet geduurd.  Toen trok er een onweerszone over, veel wind, wat nattigheid, …  En de rest van de dag heeft het gedruppeld, geregend, gegoten.

Ik heb nog juist tijd gehad om de vogelpoep van de boot en van mijn schoen op te kuisen.  Het grote nadeel van in de natuur te liggen.  Volgens mij doen die vogels een “schijt-je-rijk” op de bootjes. En de schoenschijter heeft gewonnen.

En Richard,  kan eindelijk proberen om de grootste vis van het meer te vangen. Ik heb er al zin in, vanavond een lekker visje in de pan. Grapje zulle, we hebben dat nog nooit gedaan,  die vissen worden tenslotte niet gefileerd gevangen hé. Maar de buit van vandaag: een vislijn!!!  Richard doet er alles aan om mijn blog interessant te maken.  Hij probeert zijn vislijn te fixeren aan onze boot (en onze dame blijft narrig, ze moet er niet van weten) en dat mislukt dus.  Plons, een klein fortuin aan vismateriaal (over de mais spreken we niet J) zinkt direct naar de bodem.  Maar hij is een fixer en dit is hem ook gelukt, met een andere vislijn is hij er – van de eerste keer zelfs – in geslaagd om het handeltje weer op het droge te krijgen.  Oef, oef … dat was even zweten …. By the way: het wordt dus worst vanavond.

We gaan nog verder genieten van de stilte en de rust.  Denken we toch, want in de verte vaart er een politieboot … als die langs hier komt, horen jullie morgen alle smeuïge details.

Foto's:

Richard maakt de vislijn klaar (om straks te laten zinken )

Het slechte weer komt eraan 

Tot morgen,

Richard & Hyacinth

22-05-2016 om 18:07 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zaterdag, 21 mei 2016

Aan mij is duidelijk geen madame Soleil verloren gegaan.  Van dat goed slapen is niets in huis gekomen.  In eerste instantie werden we zacht in slaap gewiegd door de zacht kabbelende golfjes, maar midden in de nacht is het tij gekeerd: een stevige bries: wiegen werd plots heen en weer rollen.  En het geluk om ver van het gewoel van de haven te liggen – ook pech: iets verderop een zeiljacht vol jonge gasten – luidruchtig tot ze straalbezopen  waren (dat was na 0300).  Het had vroeger gekund, maar ze dronken Heineken J.

Vandaag steken we het Markermeer en Ijsselmeer over – pittig vaartochtje bij windkracht 5 à 6.  Maar het was een ZZW-wind, dus dat viel al bij al nog mee.  Op het IJsselmeer, vooral zeiljachten … dus dat is toch extra opletten.  Die Friese zeilboten (tjalken, dacht ik) zijn prachtig om ze te zien varen. 

Na het IJsselmeer de Johan Frisosluis in Stavoren ingevaren en we zijn officieel in Friesland. En ik moet van Richard het verhaal vertellen van het Vrouwtje van Stavoren (ikzelf kende het niet, voor mij dus ook een wist-je-datje).  Zij was een rijke redersvrouw die aan haar kapiteins de opdracht gaf om het kostbaarste ter wereld mee naar huis te brengen.  Een kapitein kwam terug met zijn ruim vol graan.  Het vrouwmensch was woedend en heeft de ganse lading overboord gekieperd.  Als straf voor haar hoogmoed is de haven verzand en is er een einde gekomen aan de welvaart en rijkdom van Stavoren.

En nu is Stavoren eigenlijk een langgerekt jachthaven, maar na die stadjes zijn we toe aan een rustig plekje.  Dus varen we verder tot een eilandje in de Fluessen waar we in een beschermde inham liggen (dat is wel nodig, want het lijkt nog altijd meer herfst dan lente). We liggen ver van alle drukte, in de vrije natuur. Er is geen water of walstroom voorzien en je mag er maximum drie dagen liggen.  Nu zijn er nog een paar dagjesmensen, allemaal van de rustige soort, vanavond zal hier niet veel volk meer liggen.  Deze plaatsjes (in Friesland zijn er zo’n 250 aanlegvoorzieningen worden onderhouden door een organisatie “De Marrekrite”.  En je steunt hen door een wimpel van hen te kopen.  Ieder jaar is het een ander kleur, dit jaar is het roze ……

Zo, Richard en Hyacinth gaan met volle teugen genieten van de natuur J

Foto’s: 

zo’n paar zeilen, niet slecht voor de stabiliteit op ruw water

Enkhuizen

Tot de volgende keer

Richard en Hyacinth

21-05-2016 om 17:37 geschreven door Richard & Hyacinth  

Vrijdag, 20 mei 2016

Onverwachte omstandigheden vandaag.  Raar dagje.

Ook al omdat Richard iedere dag de krant download en me vandaag wekte met  bericht dat er een vliegtuig was neergestuikt … bomaanslag?   … daar sta je toch even bij stil … ook al  ben je met vakantie.  En zeker als je weet dat kapitein Jan en Trees vandaag het vliegtuig  op moeten…

Deze nacht wakker geworden – er stond namelijk een stevig briesje en iets veroorzaakte een hels lawaai,  maar niets te zien op de steiger en/of op de boot. Richard een paar keer uit zijn keve …  de oorzaak gaan zoeken van het kabaal.  We hebben dat iedere reis wel een keer, veel lawaai, maar niets te merken als je buiten staat, maar binnen hoor je veel  storende geluiden.  Na twee uur eindelijk de oorzaak gevonden, ons windvaantje (vlag vooraan aan de boeg) rammelde een beetje.  Problem solved … eindelijk nachtrust.

Vandaag rond 10:00 vertrokken van de steiger richting Edam.  Na 100 meter de eerste brug, krijgen we de melding dat ze soldeerwerken aan het doen zijn aan de volgende brug – deze is gestremd tot 1400.  Even gecheckt in onze woordenboek: geduld – niet gevonden, dan naar de Nederlandse versie gaan kijken: effe wachten – ook niet gevonden.  Dus besloten om rechtsomkeer te maken en via een klein omweggetje naar Edam te varen.  Onze gps stuurde ons langs een lieflijk watertje – diepgang 1,40 meter – nipt voor onze Estée S (diepgang 1,35) – maar ah we hebben de IJzer afgevaren en dat is ook gelukt.  Maar toen we een bord zagen staan met binnen 4000 meter de diepgang 75 cm ...   Richard, de avonturier, wou wel proberen en zien of we al dan niet door konden, maar er was ook nog Hyacinth, de voorzichtige die zei: keirde e keir were, wij gaan dat risico niet nemen.

En vooraleer jullie denken, verstandige Hyacinth … er was langs de andere route een veer – met de waarschuwing: “zolang het oranje licht brandt, niet verder varen”.  Het veer was allang aangemeerd en de auto’s waren van boord, dus Hyacinth vond dat ze lang genoeg gewacht had (jullie weten het al: geduld en Hyacint = no match).  Gelukkig was er Richard die (in het grijze miezerige weer) de kabels die over de vaart gespannen waren, had opgemerkt.  Stel je voor – een headline in de krant: de Estée S onthoofdt – door het ongeduld van de schipperin.

Enfin, deze omweg betekent wel dat we op deze manier ook eens de achterkant van het centraal station van Amsterdam te zien k rijgen.Eens door de Oranjesluis komen we via ‘T Ij op het Markermeer. Het weerbericht van de RWS (Rijkswaterstaat): windkracht 4 tot 5, ZW-wind, hoogst gemeten golf: 1 meter (die hebben wij niet gezien). 

Uiteindelijk zijn we iets voor 1600 in Volendam aangekomen.  Gisteren een fietsbordje: Purmerend – Volendam: 14 km.  Met de Estée S: bijna 6 uur. Maar we genieten van iedere minuut vaartijd.

Zotte bedoening in Volendam.  In de jachthaven krijgen we een ligplaats aangewezen aan de buitenkant (ver weg van de horecazaken) – en dit hebben we te danken  aan het feit dat we douche en wc aan boord hebben. We liggen tussen een ST 57 (Estée 57) en een Cornelia (mijn alter ego).  Ze zijn beiden wel een ietsepietsie groter dan onze stoere madame, maar toch voelen we ons thuis.

Volendam,  een echt toeristenoord.  Veel bezoekers, van alle nationaliteiten (die vanuit Amsterdam een dagje Volendam meepikken).  Dit betekent het ene souvenirwinkeltje (met pluchen klompen en andere prullaria) na het andere.  

Grappig om te zien: iedere toerist op een terras zit hier bier te drinken: BELGISCH BIER – Brugse Zot,  Affligem, Westmalle, Duvel.  Je kan er de lokalen er zo uithalen: die drinken Heineken.

De visgeur, specialiteit hier zijn de kibbelingen, worden als het ware je neusgaten ingeduwd – het kan niet anders of vanavond eten we vis.

In restaurant V.D. Hogen hebben we sliptongetjes gegeten. Op de menukaart staat slibtong.  Maar weer tijd voor een “wist-je-datje” van tante Hyacinth; de correcte schrijfwijze is wel degelijk sliPtong (Sliptongen zijn zo klein dat ze door de zeef SLIPPEN.  Er is dus geen verband met slib (modder).

Dit restaurant is echt een aanrader. Ook al zijn de eigenaars vorige week naar Brugge geweest en vonden ze dat een super stad (tja, ze zijn er geweest toen Club Brugge kampioen speelde – er zal wel ambiance geweest zijn). In ieder geval heeft Hyacinth ze warm gemaakt voor de Gentse Feesten, als we geen kampioen zijn in de voetbal, zijn we het wel in het feesten … en daarbij … een Nederlander meer of minder tijdens die periode ….

Ik denk dat we hier goed gaan slapen … ik ben het bijna zeker …  Straks toch.  Nu is er iemand – hoe kan het ook anders in het mekka van de schlagers – een optreden aan het doen, de ene smartlap na de andere … het echte levenslied.

Aan iedereen een fijn weekend gewenst en tot de volgende zitting.

Groetjes,

Richard & Hyacinth

Extra berichten

 @ Harald: dat terrasje – het zal voor een andere keer  zijn … Volendam is het verste dat we varen … we steken morgen het Ijselmeer over en varen richting Friesland: Stavoren.

@ mijn kleine broer.  We waren van plan om met onze - in de landmachtkleur gecamoufleerde  - boot binnen te dringen in de zeemachtbasis van de Helder, maar we gaan het risico niet nemen.  Stel je voor: wij omsingeld door de grijsaards … en ik dan zeggen dat ik gewoon goeiedag tegen mijn broer wou zeggen ….

Foto's: 

Origineel en creatief zijn ze wel, de Nederlanders

Het Centraal Station in Amsterdam, van de achterkant

Hyacinth en water bij de wijn ??????

Jan en Hyacinth

20-05-2016 om 21:54 geschreven door Richard & Hyacinth  

Donderdag, 19 mei 2016

Een week onderweg, het vliegt voorbij. 

Vandaag liggen we in Purmerend.  We hadden gedacht een klein plaatsje in Holland – lekker rustig, niets te beleven.  Tja, valt dik tegen, er zijn hier ook nog genoeg winkels en het is kermis J.  We hebben even op de – redelijk grote- foor  gelopen, en meteen ons stalen karakter getoond: we hadden een beetje honger en toch zijn we van de “Vlaamse frites”, de poffertjes, de suikerspinnen, de loempia’s en de hamburgers af gebleven … een huzarenstukje J.

Om 15:00 zijn we in dit stadje aangemeerd.  Voor mijn schoonzus (van Richards kant J ): het is nog 14 kilometer naar Volendam van hier.  Spiksplinternieuwe, ruime steigers, voorlopig nog geen elektriciteit en water, maar tegen juli zou dat in de sacoche komen.

Wat hebben we eerst gedaan: een terrasje bezocht, in  tegenstelling tot gisteren (toen was het een overdekt terras om te schuilen voor de regen) was het er vandaag eentje om van de zon te genieten.  Je ziet het, alle redenen zijn goed.  En voor de rest, zijn we  …  gaan shoppen … als het zo doorgaat leggen we ons straks op het IJsselmeer,  pal in het midden voor anker … gedaan met wereldse verleidingen.  Gelukkig is onze ankerketting niet lang genoeg J

Maar over onze route vandaag,  we hebben bewust gekozen voor een alternatieve route  De meeste mensen varen langs de Zaan, maar wij wilden rustigere watertjes opzoeken.  En dat is wonderwel gelukt, we zijn op ons traject (de Nauernasche Vaart en het Noord Hollands Kanaal) slechts drie jachtjes tegen gekomen.  En de ganse tijd kan je kilometers ver over de oevers kijken.  We hebben er allebei super van genoten.

En dat gaan we nog een beetje verder doen.  Voor de eerste keer deze week, moeten we niet bij verwarmen, de zon heeft onze stuurhut opgewarmd tot 26°C, buiten zitten is iets moelijker, er blijft een schrale wind waaien.

Foto’s:  nul, nul , weer een slechte internetverbinding

Tot de volgende zitting!

Richard & Hyacinth

19-05-2016 om 18:53 geschreven door Richard & Hyacinth  

Woensdag, 18 mei 2016

Deze morgen een  halfuurtje gelopen langs de Leidense grachten.  Dan een douche genomen, ontbeten en ons klaargemaakt voor vertrek.  Vandaag een viertal uurtjes gevaren naar Haarlem, via de Kaagerplassen, de Zijl, de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en de Spaarn.

Regelmatig moeten wachten aan de bruggetjes, als je schip minder hoog is dan 2,5 meter dan kan je hier bijna overal door , wij zijn, met gestreken mast, 2,75 meter hoog -  dus pech.

In Haarlem wordt er ons een ligplaats aangewezen vlakbij een drukke  baan – na al die rustige plaatsen is dat toch even wennen.  Als je door Haarlem vaart, moet je een “doortocht” betalen – dit is afhankelijk van de grootte van je schip (in ons geval is dat 10 euro) – maar om aan de kade te liggen mét elektriciteit betaal je dan 2 euro extra – dat valt dan weer mee.

Het is de ganse dag redelijk weer geweest – behalve toen we de stad introkken, dan was het een regenbui om u tegen te zeggen – we zijn moeten gaan schuilen in een café, van moeten hé …

Haarlem draagt Vlaanderen redelijk hoog in zijn vaandel – ze hebben in de middeleeuwen veel handel gedreven.  Er staan hier nog een pak statige woningen, sommige met verwijzingen naar Vlaanderen.

We hebben rondgedoold in een vintage winkel – het is gelijk terugkeren naar onze jeugd: de cinemastoelen, de schoolbanken, het behangpapier, de landkaarten (zoals ze in de klas hingen), de bakelieten telefoons, …  alleen kosten ze nu tien keer meer dan “in onzen tijd”.  Nieuwe spullen zijn volgens mij goedkoper.

Verder wordt het tijd dat we de stadjes de rug toekeren:

-          ze trekken allemaal op elkaar (overal grachtjes, en overal deuren in het donkergroen geschilderd- ik vraag me af of dit verplicht is in Nederland?).

-          ze kosten ons een te groot deel van ons vakantiebudget  - vandaag weer niet kunnen weerstaan aan de lokroep van de boekenwinkels.  Als het zo doorgaat moeten we lood overboord smijten of we geraken overladen.  Grapje zulle, het valt al bij al wel mee.

Vandaag het broertje van de Oryx gezien, onze buurman in onze jachthaven.

We zijn moe van het rondslenteren, nog wat lezen en we kruipen in onze vooronder.

Foto's: broertje van de Oryx

Hyacinth aan het schuilen voor de regen

Vlaanderen - Haarlem - een match

Een kerkske in Haarlem

Groetjes van Richard & Hyacinth

18-05-2016 om 18:54 geschreven door Richard & Hyacinth  

Dinsdag, 17 mei 2016

Vandaag is het weer een pak beter, nog een frisse wind, maar geen regen – zo hebben we het liever.

Hyacinth is vanmorgen met het verkeerde been uit bed gestapt – en dat is al een verdienste op zich, vermits we niet uit ons bed kunnen stappen, maar eruit moeten kruipen ….

Soit, om negen uur zijn we vertrokken in Gouda, ik stond al te foeteren tegen Richard dat hij de meertouwen te hard had aangespannen, foeter, foeter, foeter … staat er een dametje ons uit te zwaaien … schaamrood, schaamrood, schaamrood …

We varen door Boskoop (van de appelen) en groot gebied vol met serres (water om te  bevloeien hebben ze hier niet te kort, ze hebben hier -tig kanaaltjes lopen).

Alphen a/d Rijn is heel plezant om door te varen – weer met dank aan de ‘openheid’ … je kan je hier blind staren aan de tuintjes en interieurs vlak aan het water.  Richard heeft vooral gevaren vandaag, Hyacinth had geen tijd  J.  Er was zoveel te zien dat ze zelfs geen foto’s getrokken heeft van al dat schoons.

Varen door Nederland betekent dat je niet al te veel sluizen tegenkomt, maar des te meer bruggen en dat betekent iedere keer oproepen via de marifoon. En de marifoon en Hyacinth is geen al te goed huwelijk.  Na het marifoonexamen was ze euforisch,  het eerste gedaan met de examens en al haar punten.  Zij en zij alleen zou verantwoordelijk zijn voor de marifoon.  Miljaar, miljaar … daar heeft ze nu al drie jaar spijt van …  Stress krijgt ze van dat ding … of ze antwoorden niet als ze oproept, of zij begrijpt niet wat ze zeggen als ze toch antwoord krijgt (maar dat kan ook liggen aan het plaatselijke dialect J).  Als Richard dan oproept, krijgt hij altijd antwoord grrrrrr

En het hoofdstuk marifoon is nog niet gedaan, vandaag voor de eerste keer controle gehad … bootje langszij, 2 beleefde mannen aan boord: marifooncontrole.  Ze wisten genoeg ….   Dit is het gekke, marifoon is niet verplicht in Nederland, maar als je er eentje hebt, kan je maar beter zorgen dat alles ermee in orde is.

Maar het is niet al kommer en kwel, we hebben geluk: vanaf morgen is de Julianabrug in Alphen a/d Rijn gestremd voor vier dagen, we zijn er juist op tijd door. We krijgen dagelijks tientallen berichten via e-mail over de stremmingen, maar het is onbegonnen werk om ze allemaal te lezen. Het zou gemakkelijker zijn moesten ze in de titel de betreffende rivier zetten.

En nog goed nieuws: Leiden heeft de langste winkelstraat van Nederland (toch volgens de controleur van de marifoon) … dus weeral shoppen, shoppen, shoppen …                 als het zo doorgaat zal ons vakantiebudget er rap door zijn.  Leiden is ook de oudste universiteitsstad van Nederland: kan je merken: er zijn massa’s boekenwinkels (wij hebben er maar 3 bezocht) en nog massa’s meer fietsers – een beetje gelijk Amsterdam, je kan zo van de sokken (moest ik er dragen) gereden worden.

Ook tof in Leiden: hun terrasjes: die liggen op schepen op het water – zalig (wel vrij prijzig als je geen Heineken drinkt).  Het heeft natuurlijk ook een nadeel, alhoewel toch een beetje  leedvermaak:  vroeg er een toerist aan een ober om een foto van hem te nemen, hij op zo’n terras met een …. Jus d’orange!  Hij schuift zijn stoel achteruit …. En  inderdaad, hij kan zich nog juist op tijd ergens aan vastnemen of hij lag met zijn klieken en klakken in het sop.  Dat zou pas een mooi plaatje geweest zijn .

Goh, ik kan bijna niet stoppen met schrijven, zoveel is er te zien vandaag. Ook voorbij jachtbouwer Mulder gevaren.  Jammer dat we nooit euromillions winnen, want het jacht dat in zijn loods lag … yep, yep dat mocht van ons zeker de Estée S II als naam dragen.

Ik ga er toch mee ophouden – een hapje eten, nog van het zonnetje genieten, fietsers ontwijken, dromen van ons nieuwe Mulderjacht, enz, enz ..

Als alles goed gaat, horen jullie opnieuw van ons vanuit Haarlem, groetjes.

De route: Gouda – Boskoop- Alphen a/d Rijn - Leiden

Vandaag geen foto’s – beperkte toegang tot het internet L

17-05-2016 om 20:34 geschreven door Richard & Hyacinth  

Maandag, 16 mei 2016

Rustdag vandaag, met Richard geen sinecure… dat is geen langslaper, dus om acht uur uit ons bedje.

Het weer valt tegen, weer veel buien en een fris windje. Maar we laten ons niet kisten, we trekken door weer en wind naar Gouda- een kwartiertje wandelen van de jachthaven.  Voor iemand die graag aan het water wil wonen, hier maak je veel kans,  massa’s grachten. Waar ik niet aan kan wennen is de ‘openheid’ en dat bedoel ik letterlijk – bijna niemand heeft gordijnen voor zijn venster hangen – je kan overal in de huizen binnenkijken – tot achteraan in de tuin.  En wees maar gerust – ik zou Hyacinth niet zijn als ik dat niet gedaan zou hebben .  En zo ben ik te weten gekomen dat de gemiddelde Nederlander op een vrije  maandag in de zetel zit met een laptop op zijn/haar schoot .

’s Middag zijn we op de Markt iets gaan eten bij een Italiaan (ok, ok,  iets = effe wachten ... een pizza dus).

En om 13 uur gaan de winkels open – shoppen, shoppen ….   Leuk als je schipje heringericht is en er extra stapelplaats bijgekomen is . En ook nog proviand indoen (niet dat het nu echt nodig is, want we gaan de volgende dagen nog enkele stadjes bezoeken – maar je weet nooit dat het oorlog wordt hé).

Vandaag nog twee bidons diesel getankt (er is een tankstation rechtover de jachthaven) – we hebben ongeveer 35 motoruren, dat kost ons 60 liter diesel – jajaja, sommige vrouwen (zoals onze Estée S) kunnen echt wel zuinig zijn.

Over motoruren gesproken, we zijn redelijk constante vaarderkes: donderdag hadden we 9,64 uur, zaterdag, 9,63 en zondag, 9,62 uren op onze teller.  Is wel veel, maar vanaf nu zal het wel minderen. 

Vanavond houden we het rustig, een beetje lezen, glaasje wijn … komt goed.   

Veel groetjes van Richard & Hyacinth

Foto's: 

Het stadshuis van Gouda

Stukkie kaas?

Bruggen?  Elk zijn eigen bruggetje hier

16-05-2016 om 18:04 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zondag, 15 mei 2016

Vroeg uit veren vandaag, het is STR-dag ofte Start To Run met Evy. De laatste 3 sessies heb ik op twee weken gedaan, er was te veel werk aan het bootje, geen tijd om te lopen.  Vrijdag kon ik niet van boord en gisteren had ik geen goesting.

Het was zalig lopen, is het altijd als je zoveel kan rondkijken en allemaal nieuwe dingen ziet,  je vergeet dan dat het lastig is .

Ondertussen is Richard te weten gekomen dat het internetsysteem dat we gekocht hebben bij KPN, smerig duur is – 30 euro, met moeite op internet gesurft (3 dagen en dan maximum een uur) en we hebben maar één euro surftegoed meer, met andere woorden, roaming is waarschijnlijk goedkoper.

Terug aan boord, ontbeten, een douche genomen en we waren klaar voor een weer redelijke vaartrip.

De passages verliepen optimaal,  nergens moeten wachten aan een brug of een sluis.

Op het Merwedekanaal nog onze eerste slaapplaats ‘ever’ met de Estée S terug gezien (nostalgie, nostalgie).  En dan op de Lek, een breed, kronkelig vaarwater, normaal met redelijk wat beroepsvaart.  Maar vandaag valt het mee, met dank aan het lange weekend.  Daarna een stukje op de Nieuwe Maas – niets voor echte pleziervaarders, maar Hyacinth vaart graag eens door een stukje haven, daar valt wat te bezien: zo hebben we de ark van Noah gezien en een olieboorschip, daar staat een pak machinerie op, om nog maar niet te spreken over de heli-platform.

Op de Hollandse IJssel waren we alleenheerser, niets of niemand tegen gekomen.  De liftenbouwers worden hier stinkend rijk.  Helaas hebben we daar geen fotootje van, dus zal ik het maar beschrijven: een Stannah lift, maar dan voor plezierjachten.   Bij ieder, niet onbescheiden, huis is er zo’n lift voorzien … luxe.  Stel je voor, je komt thuis met je (speed)boot, je legt hem op de lift, mooi uit het water en klaar is kees (begin al goed Hollands te spreken, we zijn al te lang in Nederland). 

Uiteindelijk zijn we een dag eerder dan voorzien in Gouda aangemeerd.  Hier blijven we twee nachten, de havenmeesters zijn hier een koppel, het zijn schatjes, super lieve mensen. 

Even enkele wist-je-datjes: 

-          Erasmus werd verwekt in Gouda ( is gestorven in Bazel).

-         Nederland meer dan 650 miljoen kilo kaas per jaar produceert

-          Een kaasschaaf beter schaaft als deze voor het schaven even is opgewarmd 

Ze hebben hier ook, hoe kan het anders, een kaasmuseum (de Goudse Waag). Nog niet bezocht, maar iets zegt me dat het biermuseum in Brugge interessanter is.

Ik zou willen zeggen: we zitten hier op ons gemakske op ons schipke, maar dat is de waarheid oneer aandoen … het spookt hier!  Nog nooit meegemaakt: we krijgen sms’jes dat de verwarming uit is, de lichten gaan aan, zonder dat we de schakelaar aanraken, de radio begint vanzelf te spelen, onze batterijen geven aan dat ze ‘overcharged’ zijn  … spookie ….   Richard springt van de machineruimte naar de elektriciteitskast, naar de batterijlader, naar de meters ….   En  Hyacinth, zij blogt er lustig op los … het zal wel goed komen.

Onze route: De Linge – verbindingskanaal (enkel voor pleziervaart) – Merwedekanaal (bezuiden de  Lek)  - De Lek – Nieuwe Maas – Hollandse IJssel – Gouwe – jachthaven Gouda.

Het weer: fris met af en toe een stevige bui.

Foto’s:

-           onze eerste stop/slaapplaats in 2013

-          Tiens, dat schip (varend op de Lek) komt me bekend voor

-          Den enige echte ark (maar blijkbaar vond enkel de giraf het nodig om ons welkom te heten)

-          Indrukwekkende machinerie, om nog maar niet te spreken van het feit dat onze koning er ook zou kunnen landen met zijn helikopter.

      Morgen rustdag - niet alleen voor de werkmensch - wij blijven ook een dagje in Gouda.

15-05-2016 om 21:23 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zaterdag, 14 mei 2016

Vannacht hadden we vooral af te rekenen met de wind – die heeft, jammer genoeg, alle goede weer weggeblazen.

Toen we vanmorgen wakker werden was het amper 12 graden, dan maar rap onze Webasto (verwarming voor de leek) aangestoken. Maar helaas, gans de winter hebben we kunnen genieten van zijn warmte, nu is hij blijkbaar ook met vakantie.  Hyacinth heeft haar nog eens gedraaid onder het warme dekbed en Richard is in de machineruimte gekropen om meneerke weer aan de praat te krijgen en zo de warmte en gezelligheid te herstellen.

Een lange tocht vandaag, want we gaan een omweg doen langs het BIeschosch.  Jaren geleden, toen onze boot nog een kano was, zijn we op een zonnige zondag naar Drimmelen gereden (een paar uur rijden toch) en hebben daar onze kano te water gelaten – we wilden de kleine vaarwatertjes, waar gemotoriseerde schepen geen toegang hebben gaan verkennen.

Paar probleempjes:

1)      We hadden onze info/plan thuis vergeten, dus we wisten niet goed waar we juist moesten binnenvaren.  (Hm: moeten we toegeven: ook nu zijn we onze papieren documentatie vergeten, gelukkig hebben we ook alles digitaal).

2)      Het was bootjesdag!!!!!!  Zonder overdrijven, zeker een schip of honderd in alle maten en snelheden was die dag ook op het water.  En wij daar tussen met onze kano, niets anders dan klotsen en botsen en hopen dat we niet overvaren werden.  Allez, na een uur (ingang van het rustige deel dus niet gevonden) onze kano terug uit het water.

We hadden ook onze picknick mee:  belegde broodjes, wijntje, dessertje.  Dus we gingen er nog het beste van maken en op een schoon plekje onze lekkernijen opeten.

Helaas, alle mooie plekjes waren bezet, van armoede hebben we onze sandwiches al rijdend op de autostrade opgegeten.

Vandaag dus meer geluk, we hebben de ingang gevonden!  Het weer zat tegen: veel buien, veel wind. Het mindere weer heeft zo zijn voordelen, want er is dan minder begankenis  (een woord dat ik geleerd heb van Richard).  Het Biesbosch is  zeker een aanrader, maar bootjes met iet of wat diepgang moeten wel attent zijn, want er zijn veel ondiepe plaatsen.

Nu liggen we in Heukelum (niet zo ver van Leerdam – van de kaas)  op de Linge. Deze rivier moesten we eigenlijk niet hebben, maar nieuwsgierig als we zijn, zijn we toch een kilometertje of negen (een uur dus, dit watertje opgevaren).

En als we het dan toch over de kaas hebben, normaal gezien zijn we overmorgen in Gouda. Als we tenminste weer niet besluiten om een omweggetje stuurboord of bakboord te doen.

Groetjes,

Richard en Hyacinth

Onze route:

Dintel – Mark – Markkanaal – Wilhelminakanaal – Amertak – Amer – Biesbosch – Boven Merwede -  Linge.

Weer:  veel wind, regenbuien.

Foto’s:

Een Fairline die met ons aan het racen is

Gorinchem

De Linge

14-05-2016 om 19:28 geschreven door Richard & Hyacinth  

Vrijdag, 13 mei ’16

Vandaag gevaren van Tholen naar de Dintel … we liggen iets voorbij Stampersgat (what’s in a name).

Het was zelfs leuk varen op het Schelde-Rijn kanaal, bijna geen scheepvaart, dus weinig klotsen en botsen.  Slechts één minpuntje op dat kanaal, telefoontje gehad van onze personeelsdienst, ik heb de job, waar ik voor gesolliciteerd heb, niet.  De tweede beste kandidate heeft het gehaald

Ondertussen liggen we aan onze palen vastgemeerd.  Ik weet nu al at ik deze nacht met een veilig gevoel ga slapen … we liggen een paar meter van de oever, in het midden van de natuur. Hier geraakt niemand zonder natte voeten aan boord.

Jammer genoeg, ook  hier een paar minpuntjes – het is niet voor niets vrijdag de dertiende: de boer heeft juist zijn weilanden bruin gespoten (maar ça va nog, het went … langzaam … )..   En we liggen in Nederland, dus molens … normaal dus.  Maar helaas, het zijn windturbines, het geluid lijkt een beetje op een vliegtuig dat hoog boven je hoofd vliegt.

Driemaal is scheepsrecht: geen nieuwe job, stinkende beer, achtergrondlawaai in een stiltegebied.

Nu kan het niet anders of het tij gaat keren:  we gaan subiet meedoen met de lotto

En verder gaan we de rest van de dag relaxen, genieten van het zonnetje en zalig nietsdoen.

13-05-2016 om 16:13 geschreven door Richard & Hyacinth  

Donderdag, 12 mei ’16

Gisterenavond nog afscheid genomen van vrienden en familie.  Ik begin echt op Hyacinth te lijken, ik wil ook van alles en nog wat organiseren en eigenlijk heb ik daar geen tijd voor …. Tja, het zit in mijn genen zeker … Gelukkig hebben we vrienden die twee handjes geholpen hebben, merci beaucoup.

Vroeg uit de veren vandaag, want zoals gewoonlijk lopen we achter op ons schema. De laatste bidons diesel leeggegoten in onze tank,  de watertank gevuld, de kasten (lees Ikeazakken)  volgestouwd met  kleren, een plaatsje zoeken voor onze scrabble, de auto thuis gaan afzetten en met de vouwfietsen naar de jachthaven.  Man, man, man – amper zeven kilometer, maar naar mijn gevoel was het minstens dubbel zo ver -  mijn conditie is toppie.

Kapitein Jan was op  het appèl, hij zal in zijn eigen gevloekt hebben, want we vertrekken met een ongepoetst schip.  Hij heeft vorig weekend al het verniswerk behandeld (afbijten en vernissen) zodat we met een toonbare meid op stap konden …. Wij zijn er jammer genoeg niet in geslaagd om haar te kuisen.  We zijn niet goed bezig, shame on us .

Pascale, Tony en Basiel hebben hun werkzaamheden in de steek gelaten om -  in de gezonde uitlaat van ons bootje - afscheid te nemen. 

Ook nog een baai, baai, zwaai , zwaai van de Jabi en dan begon het écht.

In Rieme stond de papa van Richard ons uit te wuiven, leuke verrassing.  En iets verderop, aan den Totalsteiger, stonden onze vrienden Kathleen en Nico  te waaien (Antwerps voor zwaaien).  Dat was geen verrassing.  PS De gin zal smaken.

En nu … gedaan met de stress, we hebben nu een zee  (of om bij de locatie te blijven een Wester- en Oosterschelde) van tijd.  Hmm … echt gedaan met de stress?  … Alleen nog een beetje in de sluizen, bij het aanmeren, oproepen via de marifoon, veel wind, een geschikte plaats vinden in de jachthaven/natuur  …. Maar voor de rest, ben ik de rust zelve.

Ons programma voor vandaag: een stukje West- en Oosterschelde – door de Bergsediepsluis, daar aanleggen en gaan pitten.  Maar …. de steiger was een paradijs ….  voor meeuwen.  Dus bedankt, maar toch bedankt.  We zijn verder gevaren naar Tholen …  Goeie beslissing (al zeggen we het zelf):  heel rustig, één van de voordelen van buiten het seizoen varen We liggen hier naast een super-de -luxe jacht, ene met zilveren fenders (allez zilverkleurig).  En dat geeft/heeft voordelen: niemand ziet ons liggen achter zo’n mastodont, ook de havenmeester niet – hier is zeker geen Patrick havenmeester). Richard heeft een fotootje getrokken, we kunnen ons spiegelen in zijn steven ... 

Straks nemen we een douche- voor degenen die de verhalen over onze badkamer beu zijn – STOP met de blog te volgen, ik ga het er nog dikwijls over hebben.  Vandaag is het geen overbodige luxe:  we stinken uren in de wind (ok overdreven, maar toch zeker een kwartier).

Tot de volgende zitting.

13-05-2016 om 16:10 geschreven door Richard & Hyacinth  

Maar ... we zijn bezweken onder de druk ... er is ons vriendelijk verzocht, lichtjes gesmeekt, redelijk over gezaagd  om onze bevindingen weer met de mensheid te delen. Dus ... lezen zullen jullie, 46 dagen aan een stuk .... en alles zullen jullie weten, vanaf we onze oogjes opendoen tot we op het einde van de dag in ons bedje kruipen (de tijd tot we weer opstaan gaan we wel voor ons eigen houden, wie wil er tenslotte lezen dat Hyacinth wel eens durft snurken ).

05-05-2016 om 22:34 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zaterdag, 27 juni 2015 (Oudenaarde – Langerbrugge => een beetje voorbarig, maar we gaan ervan uit dat alles goed gaat vandaag J).

We zitten – met kleine oogjes – te genieten van ons laatste ontbijt van deze vakantie.  Het bierfeestje hier in Oudenaarde heeft tot een uur of drie geduurd… we hadden beter opgestaan en ook naar het optreden gaan kijken, maar het is en blijft vakantie, dus we mogen lui zijn J

Zes en een halve week (die halve week vertelt Richard er altijd bij) verlof, het kan tellen … de wereld blijft doordraaien … we hebben (anders dan op andere reizen) geen nieuws gevolgd … afgezien van de nieuwtjes van familie en vrienden via blog of gsm zijn we dus een beetje wereldvreemd geworden … dat zal nieuwtjes en kranten verslinden zijn bij onze thuiskomst … terug naar het normale leven en dan zijn we weer gewoon Peter & Conny

Als afsluiter mogen we morgen nog naar het lentefeest van Angelina … een mensch kan zich maar beter feestend voorbereiden op een nieuwe werkweek J

Zo … dit was het … het laatste berichtje op deze blog … en aan onze lezers: DANK JE WEL om via onze schrijfsels een klein beetje met ons mee te varen J.

Het was fijn om te schrijven – het was leuk om de reacties te lezen – en het is super gemakkelijk, nu hoeven we niets meer te vertellen … jullie weten al alles! J

Jullie hebben allemaal de groeten van Hyacinth & Richard!!!!!!!!!

Ligplaats: onze vertrouwde stek in KYCG Langerbrugge

Weerbericht: om 9:00 bewolkt en 18°C

Aantal sluizen: 3

Aantal motoruren:   dat zullen er een 5 tal zijn

27-06-2015 om 09:14 geschreven door Richard & Hyacinth  

Vrijdag, 26 juni 2015 (Péronnes - Oudenaarde).

Fffpppfff … wat een dagje … onze laatste vakantiedag … een specialleke zulle …

Om 7 uur werden we gewekt door een generator … onze buurman, een oude schipper uit Molenbeek met ligplaats in Mendonk was speciaal vroeg opgestaan om een wasmachine te laten draaien … Maar geen probleem, we moesten vandaag een deftige trip varen … we waren van plan om naar Gavere te varen, rustig liggen aan een passantensteiger …

Vandaag de zelfde weg terug als op de heenreis – bekend terrein dus.

Maar links en rechts hadden we een probleempje …

Eerst en vooral de afwas: die heeft geduurd van Péronnes tot Tournai … J

En dan de sluizen … natuurlijk … wat hadden jullie gedacht …  in een sluis (Hérinnes) waren er gisteren problemen en in Kain waren ze aan het werken aan de sluisdeuren … stremming, stremming en nog eens stremming … eerst hebben we vijf spitsen moeten laten voorgaan … en de sluismeester en sluismeesteres hadden redelijk wat stress, want in de opvaart moesten de schepen heel lang in de sluis blijven liggen omdat er ondertussen aan de sluisdeuren gewerkt werd … we hebben een paar Franse scheldwoorden bijgeleerd want sommige beroepsschippers kregen het serieus op hun heupen … en dreigementen van “police” en “garde” zijn wel eens gevallen … Frans avant la lettre! J

In de sluis van Hérinnes konden we direct mee met de eerste lichting … we waren het eerste plezierbootje achter de beroepsscheepvaart … er was behoorlijk wat wind en er was een schip die heel wat moeilijkheden had om te manoeuvreren in de sluis (yep, ook beroepsvaart kan dwars in de sluis liggen).  Wij dus gewacht (niet evident met de wind en het schroefwater én zonder boegschroef) tot het schip aan de kant lag … besluit hij toch om zijn schroef te laten draaien.  Hyacinth vroeg aan de sluismeesteres (in deze sluis leek het meer op een ander soort “meesteres”) om door te geven aan de schipper dat hij zijn schroef even uit kon zetten.  Begint dat vrouwmensch een sermoen af te steken dat we dan maar de volgende schudding moeten nemen, blablabla …

Maar ondertussen hebben we al heel wat geleerd van onze Nederlandse medevaarders … doen alsof je ze niet begrijpt en gewoon je goesting doen.  En uiteindelijk, om een lang en heel warm verhaal kort te maken … er zijn nog twee jachten tegen ons gevaren in  de sluis (één tegen onze zwemtrap en één in onze flank) – maar op het eerste zicht … nog altijd geen schade … oef … stel je voor …

Uiteindelijk zijn we dan maar gestopt in “Oude Aarde” …  En hebben we een heel leuke avond doorgebracht … eerst met de havenmeester nog een paar pinten gedronken.  Zo’n man waar je uren naar kunt luisteren, van alle markten thuis. En dan gaan eten bij zijn zoon op het restaurantschip.  Lekker, “eg” lekker!  Hebben we ook nog een beroemdheid in de tafel naast ons gehad  - allez als je iets van veldrijden kent toch … en al langer dan 10 jaar het veldrijden volgt J  Het was namelijk Mario De Clercq.  Hij herkende ons niet J.

En ons lot … ons triestige lot … we hebben in onze korte vaarcarrière al verschillende keren in Oudenaarde gelegen, altijd super rustig.  Maar niet deze keer … het zijn bierfeesten in Oudenaarde … en de muziek … we kunnen er mee van genieten (op dit ogenblik Alexandrie, Alexandra)  … voor de zoveelste keer deze reis … yep we zijn “eg” wel party animals J.

Nog één keer slapen en onze wereldreis zit er op … het is fijn geweest, het is super geweest, het mocht van ons gerust ietske meer zijn… een jaartje of zo … J.

Wel opvallend, vandaag meer sms’jes gekregen dan anders … vooral van mensen die ons eraan herinnerden dat de reis er bijna op zit J.  En eentje van Richard’s dochter met het heuglijke (maar niet anders dan verwachte nieuws) dat ze geslaagd ende afgestudeerd is. Proficiat!

Fijne mensen ontmoet, mooie plaatsen gezien … en vooral genoten … van het varen, van het “avontuur”, van Frankrijk, een heerlijk vaarland, en van elkaar … en ook wel van de blog … het was leuk om onze indrukken, onze (sluis)ervaringen en small talk met jullie te delen. 

Foto’s

Antoing

Fietsende schoolkinderen in Doornik

Ligplaats: passantenhaven Oudenaarde

Weerbericht: zonnig

Aantal sluizen: 4

26-06-2015 om 23:22 geschreven door Richard & Hyacinth  

Donderdag, 25 juni 2015 (Mons - Péronnes).

Probleempjes met internet – gisteren nochtans verbinding met de jachthaven en een half uur wifi zo maar cadeau gekregen van Di Rupo (via culturele hoofdstad van Europa) – maar helaas, onze computer had er geen zin in … dus geen blog.

Ook vandaag lukt het niet, we liggen in Péronnes en kunnen normaal gezien 3 uur op internet voor 2 euro – maar het systeem ligt hier plat.  Ook kunnen we hier niet eten, want de havenmeester/clubbar uitbater/kok heeft niets in huis, hij kookt enkel in het weekend. Maar geen nood, onze biefstuk van een paar dagen geleden lag nog op ons te wachten in de ijskast. Dus onze Cobb uitgehaald en lekker buiten gekookt.  En verder is het hier heerlijk rustig op het ogenblik, een watertje glad gelijk een spiegel, rustige buren, zalig zulle.

Een van onze buren vaart daar met een joekel van een jacht en komt ons complimenteren met ons bootje – hij wist dat het van Engelse makelij was (hijzelf is trouwens ook van Engelse makelij).  Hij dacht dat het een vrij nieuw schip was – We think he has forgotten his glasses in England J. 

Vandaag in het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes gevaren en één sluis getrotseerd: onze 200 ste van deze reis!  Dat moeten we vieren J.

In Péronnes hebben we onze fietsen van boord gehaald en zijn we naar het dorpje gereden om onze laatste mondvoorraad op te slaan – vooral water en frisdrank, want onze laatste vakantiedagen beloven nog warm te worden, joepie!

Daarna nog wat gedronken in de clubbar, en dan naar ons drijvend huisje om te eten  en nog wat te lezen … voor ons mag de vakantie nog een week of zes duren – op zijn minst J.

We gaan de avond afsluiten met een Limoncello en dan gaan we een zwoele nacht tegemoet ;-).

Foto’s

Kanaal Nimy Blaton Péronnes

Estée S bij valavond

Ligplaats: jachthaven Péronnes

Weerbericht: zonnig

Aantal sluizen: 1

25-06-2015 om 00:00 geschreven door Richard & Hyacinth