|
Zaterdag, 21 mei 2016
Aan mij is duidelijk geen madame Soleil verloren
gegaan. Van dat goed slapen is niets in
huis gekomen. In eerste instantie werden
we zacht in slaap gewiegd door de zacht kabbelende golfjes, maar midden in de
nacht is het tij gekeerd: een stevige bries: wiegen werd plots heen en weer
rollen. En het geluk om ver van het
gewoel van de haven te liggen ook pech: iets verderop een zeiljacht vol jonge
gasten luidruchtig tot ze straalbezopen
waren (dat was na 0300). Het had
vroeger gekund, maar ze dronken Heineken J.
Vandaag steken we het Markermeer en Ijsselmeer over pittig
vaartochtje bij windkracht 5 à 6. Maar
het was een ZZW-wind, dus dat viel al bij al nog mee. Op het IJsselmeer, vooral zeiljachten
dus
dat is toch extra opletten. Die Friese
zeilboten (tjalken, dacht ik) zijn prachtig om ze te zien varen.
Na het IJsselmeer de Johan Frisosluis in Stavoren ingevaren en
we zijn officieel in Friesland. En ik moet van Richard het verhaal vertellen
van het Vrouwtje van Stavoren (ikzelf kende het niet, voor mij dus ook een
wist-je-datje). Zij was een rijke
redersvrouw die aan haar kapiteins de opdracht gaf om het kostbaarste ter
wereld mee naar huis te brengen. Een
kapitein kwam terug met zijn ruim vol graan.
Het vrouwmensch was woedend en heeft de ganse lading overboord
gekieperd. Als straf voor haar hoogmoed
is de haven verzand en is er een einde gekomen aan de welvaart en rijkdom van
Stavoren.
En nu is Stavoren eigenlijk een langgerekt jachthaven, maar
na die stadjes zijn we toe aan een rustig plekje. Dus varen we verder tot een eilandje in de
Fluessen waar we in een beschermde inham liggen (dat is wel nodig, want het
lijkt nog altijd meer herfst dan lente). We liggen ver van alle drukte, in de
vrije natuur. Er is geen water of walstroom voorzien en je mag er maximum drie
dagen liggen. Nu zijn er nog een paar
dagjesmensen, allemaal van de rustige soort, vanavond zal hier niet veel volk
meer liggen. Deze plaatsjes (in
Friesland zijn er zon 250 aanlegvoorzieningen worden onderhouden door een
organisatie De Marrekrite. En je
steunt hen door een wimpel van hen te kopen.
Ieder jaar is het een ander kleur, dit jaar is het roze
Zo, Richard en Hyacinth gaan met volle teugen genieten van
de natuur J
Fotos:
zon paar zeilen, niet slecht voor de stabiliteit op ruw
water
Enkhuizen
Tot de volgende keer
Richard en Hyacinth
|
