Zaterdag, 21 juni 2015 (Namur tot Marcinelle-au-Pont).

Zomer vandaag, en we hebben het geweten – we hadden een rustige nacht verwacht, maar dat was buiten het zomerfeestje van de jachtclub gerekend.  Er was een “summer party” – tot 4 uur in de morgen.  Maar toch hebben we relatief goed geslapen, als we af en toe wakker werden, was het iedere keer met muziek uit onze jeugdjaren – nostalgie dus.

Gisterenavond zijn onze Nederlandse buren (Hans en Ginny) bij ons komen aperitieven – echt sympathieke mensen – vol interessante verhalen. We hebben genoten van hun gezelschap en de Leffe viel ook in de smaak van Hans J.

Deze morgen heeft Richard hen (en Hyacinth) getrakteerd op chocoladekoeken.

Om iets voor 9 uur zijn we dan vertrokken.  En nu komt het sluizenverhaal, een schaamrood item van deze keer. Richard zou het niet verteld hebben (heel lief van hem om de stommiteiten van Hyacinth te verzwijgen), maar ah, waarschijnlijk staat er al een filmpje op het internet voordat deze blog verschijnt …  191 sluizen heeft het goed gegaan deze reis, Richard heeft ondertussen een tiental sluizen zonder boegschroef - met verve – genomen … maar dat is zo saai voor de blog hé … Gelukkig is er dan Haycinth om wat “schwung” in het leven te brengen.  Maar ik houd jullie nog even in spanning, jullie krijgen het ganse verhaal …   Vandaag delen we alle sluizen met 2 Nederlandse jachtjes uit Dordrecht. In de 4^de sluis moeten we allemaal naar boven – niemand heeft blijkbaar geldige papieren om door Wallonië te varen, dus krijgen we allemaal een officieel printje van de sluismeester.  Een gedreven ambtenaar aan het werk op zondag, ze bestaan!  En Hyacinth (omdat ze het best frans spreekt ???) krijgt een omslag mee die ze de volgende sluis moet afgeven.  En neen, daar ging het ook nog altijd goed: de sluiswachter bleef in zijn bastion, dus Hyacinth van boord en braafjes postbode gespeeld. OK, nu komt eindelijk de nachtmerrie van iedere “sluisvaarder” (ik kan niets meer uitvinden om het uit te stellen) … Sluis nummer 6 van de dag, Richard meert perfect aan, Hyacinth legt perfect vast … de sluiswachter doet heel lang over het vullen van de sluis (een minder gedreven ambtenaar, we kregen ook al geen antwoord via de marifoon, Hyacinth heeft nog opgeroepen om het licht op groen te zetten).  Haycinth neemt de – foute – beslissing om het meertouw te verleggen naar een andere bolder op het moment dat er een windstoot door de sluis komt.  Gevolg: de boeg volledig weg van de kant (hadden we nog een goed werkende boegschroef, zou het vandaag een kort verslagje geweest zijn). Richard probeert nog iets te ondernemen maar de wind en de stroming zijn te sterk.  We drijven af naar de andere kant van de sluis.  Hyacinth smijt nog een touw naar het jachtje voor hen, maar de man moet ook lossen omdat zijn vrouw hun eigen jacht niet meer kan houden.  Gevolg: schaamrood, schaamrood, ellende, ellende … dwars in de sluis.  Hoe?  Geen idee, maar uiteindelijk is Hyacinth van boord gesprongen (en wonder boven wonder heeft ze eerst nog haar meertouw bevestigd aan de Estée S en heeft ze het schipje recht kunnen trekken.  Schade aan het schipje: 0,0 – schade aan ego van Hyacinth: 100%.

En het ergste van al, er stond dat eentje aan de wal die alles zag gebeuren, en in plaats van te komen helpen heeft hij zijn gsm gepakt en alles gefilmd.  Hyacinth moet er nog aan wennen … dat in dit digitaal tijdperk spectaculaire beelden belangrijker zijn dan behulpzaamheid.

Daarna moest arme Richard, volledig in het zweet om alles in goede banen te leiden, ook heel hard op zijn tellen passen als hij Hyacinth aanspreekt (en letterlijk aanspreken hé, ze kreeg niet eens op haar donder … omgekeerd zou het wat anders geweest zijn J).

Kort daarna varen we door Charleroi, er zijn festiviteiten aan de gang … dus veel volk … dus veel portrettentrekkers die ons schoon schipke op de pellicule zetten. Normaal gezien zit Hyacinth er dan deftig bij, met een blik van “yes, it’s me, the lady of the boat” … nu was het even anders: armen over de borstkas, voeten op tafel (very ladylike) en een blik van “et alors”.

Maar haar negatieve bui heeft maar geduurd tot de volgende sluis …. Waar alles gelukkig goed ging.

En nu liggen we dus in Marcinelle-au-Pont, moederziel alleen aan een passantensteiger.  En  - het is tenslotte vandaag zondag, kerkdag … liggen we rechtover een kapel (een heilig schip zeg maar,  het komt dus allemaal goed – als we tenminste niet zot worden van die strakke wind J).  Maar wij, “ervaren” zoetwatermatrozen weten ondertussen dat de wind met de avond gaat vallen.

Beste lezers van deze blog: Richard & Hyacinth wensen jullie op deze 21^ste juni een warme, gelukkige en vreugdevolle zomer!

Foto’s

Net zoals Parijs: mooie brug + Eifeltoren… J

Ontmoeting met James Bond

Onze buren…

Ligplaats: kade Marchienne au pont

Aantal sluizen: 7

Weerbericht: Eerst regen, daarna droog, veel wind, ± 20°C zonnig

Motoruren: 7,53u

21-06-2015 om 18:16 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zaterdag, 20 juni 2015 (Dinant tot Namur).

We zijn vandaag op hetzelfde uur vertrokken als onze Nederlandse buren, we varen dus samen tot in Namur – wel gemakkelijk als ze nog eens in panne vallen J

Dus varen we telkens met hen in de sluizen. De eerste sluis moeten we eveneens delen met een beroepsvaarder – en eigenlijk kan je bijna op voorhand zeggen als ze al dan niet rekening houden met lichte motorbootjes (als ze niet opkijken, dan mag je er bijna donder op zeggen dat ze geen respect hebben voor plezierbootjes).  En deze keek dus niet op,  vaart ons volle vaart voorbij, test de kracht van zijn schroef een paar keer in de sluis, dan weet je het wel.  We hebben wijselijk besloten om hem de volgende sluizen alleen te laten nemen, wat natuurlijk wel betekent dat we iedere keer een twintigtal minuten voor de sluis liggen dobberen, maar safety first!

In de vierde sluis van de dag ging het pas echt fout – Hyacinth was het water aan het bekijken met een bedenkelijke blik, er dreef daar een serieuze troep in die sluis (houtblokken, piepschuim, zelfs citroenen, …)   en in één keer horen we een klop en de boegschroef doet het niet meer!  Helaas, ze heeft geen dienst gedaan aan citruspers, het moet iets serieuzer zijn dat de schroef geraakt heeft. Niet onoverkomelijk, maar heel vervelend (is toch een leuk speeltje dat je achter de hand kan houden als de kant te dicht bij je schipke komt J).

De volgende sluizen is het dus op een iets andere manier aanmeren, maar het heeft gelukkig geen problemen gegeven.

Vandaag zijn we langs het Latem van de Ardennen gevaren, langs de kanten van Wépion (even voor Namen) moeten de villa’s zeker niet onderdoen, de Maas is natuurlijk wel iets minder lieflijk dan de Leie.

In Namur aangekomen is er geen plaats meer aan de kade, enkel nog een plaatsje of twee aan de vingersteigers.  Vorig jaar hadden we daar ook gelegen, en door de sterke stroming hadden we een klein “schartje” (van een centimeter of 50) opgelopen - ondertussen weten we hoe we het best dwars op de stroom moeten aanleggen – maar zonder extra hulpmiddel zag Hyacinth het niet zitten.  Dus eerst ergens gaan aanmeren waar we niet mochten liggen - Hyacinth heeft dan haar Speedootje aangetrokken en is in het water gesprongen.  In de boegschroef zit dus niets …. Dit wil zeggen dat er een ander probleem is, Richard heeft ons bed ontmanteld om via de binnenkant de handel te bekijken,  maar daar is niet direct iets te zien … dat wordt dus een extra tripje naar Terneuzen na de reis.  Ondertussen waren ook alle vingersteigers bezet en zijn we maar naast onze Nederlandse buren gaan liggen (die hadden het laatste plaatsje ingepalmd). We liggen helemaal niet graag dubbel, maar soms breekt nood wet (of zoiets).

Er is één, niet te versmaden voordeel: we gaan lekker slapen vanavond.  Vorig jaar hebben ze hier in Namen onze fietsen proberen stelen – dit jaar is de kans dat ze opnieuw proberen quasi nihil.  Dat worden “sweet dreams” vannacht J.

En verder liggen we hier te klotsen en te botsen – er passeert hier redelijk wat “plezier” vaart – zo van die huurbootjes met zatte gasten en een schipper die geen vaarbewijs nodig heeft en dus geen flauw benul heeft welke golven hij veroorzaakt.  Maar tussen onze bootjes liggen genoeg fenders, zelfs een oorlogsbodem kan ons niets maken J.

En hoe het komt dat we vandaag opnieuw onze blog kunnen versturen?  Met dank aan hotel Beauregard – zij leveren ons – ongewild – het nodige (free wifi) om jullie op de hoogte te houden J.

Foto’s

Rotsklimmen

Mooi optrekje…

Ligplaats: kade Namur

Aantal sluizen: 6

Weerbericht: ± 20°C – bewolkt, tegen de avond zonnig

Motoruren: 5,19

20-06-2015 om 17:45 geschreven door Richard & Hyacinth  

Vrijdag, 19 juni 2015 (Vireux-Molhain tot Dinant).

Gisterenavond is de fanfare nog langs geweest om ons uit te wuiven – sympathiek toch hé.  Tja, je kan het maar hoog in je bolle hebben. Ze waren op stap om de wereldoorlog te herdenken, ze zijn gestopt aan het monument van de gesneuvelde soldaten en hebben daar The Last Post en de Marseillaise gespeeld.  En dan de brug over om aan de overkant nog alles eens te herhalen – dat heb je als er twee dorpjes samengevoegd worden, dan moet de kerk in het midden blijven (allez, hier is dat eigenlijk de Maas J).

We hebben nog niet verteld wat een supergoed ijskastje we hebben – onze drank staat altijd lekker fris.  Ze gaat zo goed, dat wanneer je de etenswaren iets te dicht bij het vriesvakje legt, die dan ook maar solidair zijn en mee bevriezen.  En mag dat nu toch het geval geweest zijn met onze heerlijke kazen … dus eerst alles in stukjes moeten “kappen” (dan was het vlugger ontdooid) en dan eten maar … niet echt smeuïge kaas, maar we hebben het niet aan ons hart laten komen.

Haycinth was gisteren aan het vertellen dat de reis in Frankrijk eindigt zoals het begon: moederziel alleen aan een ligplaats … dat had ze nu echt niet moeten doen … Want dat betekende dat we alle twee gaan slapen zijn met in ons achterhoofd die nozemkes op ons schipke in Valenciennes.  Gevolg: bij het minste geluidje stak Richard zijn hoofd door het luik om te checken of alles ok was.  Er is hier geen mens gepasseerd, dus zorgen voor niets.

Is het lang geleden dat ik het over sluizen gehad heb?  Wel het is gedaan met zelf sluiswachter spelen, we hebben onze afstandsbediening moeten afgeven L.  Vanaf nu is het weer oproepen via de marifoon – en soms antwoorden de sluiswachters, even veel keer krijg je geen respons.  Maar het beste maak je je daar niet al te druk in, uiteindelijk openen ze toch altijd de sluisdeuren J

Terwijl Hyacinth zit te bloggen zit Richard bij de buren (oude bekenden, we hebben er al over verteld – zij die vroeger zo graag een klapke deden met de sluiswachters, maar geen woord Frans spreken J).  Ze hebben motorpanne – en Richard is aan het kijken of hij het kan verhelpen. Na drie kwartier had hij het euvel gevonden, super Richard.  Alleen jammer dat zijn broek en t-shirt vol vet hangen.  Maar hij heeft twee mensen content gemaakt, dat is mooi meegenomen.  En we mochten een biertje komen drinken, we vreesden voor een Heineken, maar gelukkig waren het pintjes van de Aldi J.  Het was wel gezellig, wij kunnen uren naar vaarverhalen luisteren.

Van motorpech gesproken, we volgen ook nog altijd de avonturen van de Pallieter, die hadden gisteren ook een probleem met de motor. En dat nadat ze pas een mechanieker aan boord hebben gehad om één en ander te vervangen. Blijkbaar is die man gevraagd om verschillende boten op één dag te checken. Hopelijk kunnen ze vandaag weer verder.

We gaan nu spaghetti klaarmaken (is al lang geleden zulle), het zal ons smaken ;-).

Tot de volgende!

Foto’s

De laatste tunnel (in Ham)

De Chinese muur (hij trekt er toch op…)

Terug in den Belgique!

Ligplaats: Ligkade Dinant

Aantal sluizen: 3

Weerbericht: ± 20°C – frisse onaangename wind

Aantal motoruren: 5,59

19-06-2015 om 19:38 geschreven door Richard & Hyacinth  

Donderdag, 18 juni 2015 (Fumay – Vireux-Molhain)

Ondanks de aanvragen, geen foto’s van mijn schortjurk verkrijgbaar, die zijn gecensureerd J.  Of … misschien trek ik het wel aan op één of ander feestje J.  Is misschien nog zo geen slecht idee van Wai Jing – een modeshow …  maar dan van miskopen, we gaan dat voorstellen aan de feestmadammen van de club. Zou nog wel eens een hilarische winteractiviteit kunnen zijn, met de verkiezing van het lelijkste kledingstuk.  En er nog een prijsje aan vastkoppelen – bijvoorbeeld een bon voor een dagje shoppen in Milaan J.

En over foto’s gesproken – als ons fototoestel het om een of andere reden laat afweten, we kennen een perfecte hulplijn in Zottegem – ze kunnen ons onmiddellijk “goed weer” foto’s van de streek leveren J.

Maar nu terug naar de serieuzere dingen van het leven: onze blog J

Gisteravond zagen we bij valavond over de Maas honderden en honderden muggen zwermen, echt “wolkjes” van muggen.  En één, maar dan ook slechts één van die beestjes is erin geslaagd om mee binnen te glippen en die vond het nodig om Hyacinth nog even te pesten in haar bed, de snoodaard!  Maar hij was niet de enige die me uit mijn slaap hield, de warmte deed ook dik zijn best … gelukkig is het beginnen regenen en koelde het een beetje af.

Vandaag zijn we weer niet zo heel ver gevaren, het is onze laatste dag op Franse wateren, we profiteren er nog even van. 

Varen in Noord Frankrijk … ik had me er iets anders van voorgesteld – of beter gezegd, ik kon me er niet echt een voorstelling van maken.  Mijn broer en schoonzus zijn enkele jaren geleden in Zuid Frankrijk gaan varen en de verhalen die ze vertelden over hun reis waren om te watertanden.  Ik wist dat er in het noorden geen sprake kon zijn van typische zuiderse, charmante dorpjes, ricard, jeux-de-boules, platanen, … ik had het me veel lelijker en grauwer voorgesteld (een beetje zoals bij ons in Charleroi: veel industrie, druk vrachtverkeer, …).  Niet dus, vanop het water ziet er het allemaal groen en prachtig uit. En één van de grootste voordelen van varen in Frankrijk is dat je ook met “lage boten” over de oevers kan kijken (nu weten we hoe leuk het moet zijn om te varen met een White Beauty of een Mac Kuloni).  Het loont echt de moeite om hier te varen – het heeft waarschijnlijk niet de charme van het zuiden, maar wie van rust houdt … juni is de ideale maand om hier te toeven. Dank je wel Richard, je hebt een mooie vaarroute uitgestippeld, je mag me in de toekomst nog meer verrassen met zulke tochtjes (enkel onze bazen nog overtuigen om weer 6 weken verlof toe te staan, zal geen makkie zijn).

Onze laatste ligplaats in Frankrijk is dus Vireux-Molhain.  En we liggen hier moederziel alleen (voorlopig toch), dit is het rare aan de aanlegkades of ze liggen vol of er komt geen kat.  Misschien wordt ons morgen duidelijk waarom er hier niemand ligt …  Alles is hier nochtans voorhanden: bakkers, beenhouwer, supermarkt, bloemenwinkels, kappers, wassalon, …  En ok aan de overkant van de oever is een drukke autoweg, maar enkel vrachtwagens ervaren we als iets of wat storend.

Richard is op dit ogenblik water aan het bijtanken – gelukkig zit ik binnen.  Eerst schiet de kant van de wal los: stuurboordzijde + een passerende wielertoerist een douche, en nadien vliegt de slang langs alle kanten aan bakboord – die kant is bij deze ook eens afgespoten. Dat is wat ze noemen 2 vliegen (de arme fietser niet meegerekend) in één klap J

Voor de volgende dagen weten we niet of we alle dagen onze blog zullen kunnen versturen – ons abonnement voor één maand is enkel geldig in Frankrijk op de Belgische wateren moeten we afwachten of de jachthavens wifi voorhanden hebben …

Dus tot we nog eens wifi hebben J

Foto’s

Vireux-Molhain

De Estée S op haar laatste Franse ligplaats (van deze reis toch…)

Ligplaats: halte fluvial Vireux-Molhain

Aantal sluizen: 3

Weerbericht: ± 23°C –  regenbuien (vooral ’s nachts) – bewolkt

Aantal motoruren: 1,91

18-06-2015 om 16:42 geschreven door Richard & Hyacinth  

Woensdag, 17 juni 2015 (Fumay)

Stille marktkramers zulle, niets gehoord, dus lang geslapen.

Vandaag geen zin om veel te doen, zelfs geen zin om vijf kilometer verder te varen.  Het is hier rustig, er zijn douches … en we moeten nog niet echt de grens over … even uitstellen dus.

Over douches gesproken, enkele weken (yep, inderdaad weken geleden, we zijn ondertussen vijf weken onderweg)  geleden schreven we dat de Franse norm qua hygiëne niet al te hoog lag – dat het smerige douches waren.  We moeten onze mening helemaal herzien, 90% van de badruimtes zijn heel proper en van alle comfort voorzien.  Enkel de duurste jachthaven viel dus tegen en Rethel, daar stond de douche aan de steiger en voor iedereen toegangelijk en het was er duidelijk aan te zien.

Marktdag dus, dus Richard & Hyacinth naar de markt.  Natuurlijk kan je de markten niet vergelijken met de gezellige marktjes in het zuiden van Frankrijk (daar zie je ook geen 3 matrassenverkopers op één markt), maar als je niets nodig hebt, is het plezant snuisteren tussen/aan en in de kraampjes.

Hyacinth heeft er zelfs een heel luchtig kleedje gekocht – Richard zegt dat het heel ouderwets is, dat het op de schort van zijn grootmoeder lijkt.  Maar het zit heel lekker (ik heb het dan ook een maatje te groot gekocht – tegen de groei J) en met dit goede weer … leuk om dragen.  Alleen heb ik het daarjuist in de spiegel gezien … lijkt inderdaad op iets dat Richard zijn meetje zou dragen.  Zal dus enkel bij heel goed weer gedragen worden en als niemand me kent of … om te poetsen … J.

Ook nog een hammetje gekocht aan een kraam – ons eten voor vandaag.

Verder een vakantiedag gelijk een vakantiedag hoort te zijn: wat lezen, zwemmen in de Maas, ijsje eten, aperitiefje drinken, klapke doen met oude bekenden (je komt regelmatig dezelfde zoetwatermatrozen tegen), fenders kuisen (Richard hé, hij kan niet stilzitten), en Genieten – met de grote G dus.

Op dit eigenste ogenblik komt er een windje op – zorgt voor wat afkoeling, maar voorlopig moeten we nog niet naar binnen … het leven heeft zich vandaag vooral afgespeeld in ons kuipke.

Foto’s

Hyacinth in de Maas

Richard eet een ijsje

Ligplaats: halte fluvial Fumay

Weerbericht: ± 26°C – blauwe lucht

17-06-2015 om 18:03 geschreven door Richard & Hyacinth  

Dinsdag, 16 juni 2015 (Monthermé - Fumay)

Normaal gezien gingen we vandaag tot Revin varen, maar juist voor ons vertrek kwam er een bekend jachtje (van zien toch) aanleggen aan de kade van Monthermé (de Tuizenfloot – eentje uit Gent). Ze wisten te vertellen dat de Nederlandse vloot is losgelaten op de Franse waterwegen en dat het superdruk is in de opvaart.  Ze moesten soms anderhalf uur blijven dobberen voordat ze geschut konden worden.  En dat Revin niet te doen was, dat de Nederlandse jachten al dubbel aangemeerd lagen. 

We zijn veel van onze Noorderburen tegen gekomen vandaag, maar vermits wij de Maas afvaren, valt het wachten voor de sluizen wel mee (maar inderdaad, zelden een lege sluis in de opvaart).  We zijn toch naar de jachthaven van Revin gaan kijken, maar de informatie klopte niet zulle … best dat we zelf gecheckt hebben.  Het lag er wel rijen dik, maar met Duitsers J.  Dus zijn we op onze stappen teruggekeerd en door de tunnel van Revin gevaren, nog wat sluisjes gedaan om te eindigen in Fumay.

Als er geen schip passeert is het hier aangenaam liggen. De omgeving waar de boten aanmeren is goed onderhouden. We zijn dan eens door Fumay gewandeld en onze eerste indruk is dat er veel leegstand is.  Ook heel veel winkels zijn gesloten.  We hebben onze boodschappen (dus vooral zakken chips en nootjes en voor de volledigheid ook TUC koekjes J) gekocht in een supermarchéetje waar je thuis geen voet zou binnen zetten, veel te warm voor voedingswaren, verf overal afgebrokkeld, fietsband of een plastiek bloemstukje, geen probleem … allemaal verkrijgbaar.  En als je wil, neem maar zo mee … want aan de kassa geen kat te zien.  Maar wij hebben natuurlijk braaf gewacht op de jongen die tegen zijn zin moest werken   En we klagen niet, we hebben de versheidsdatum overal van gecontroleerd en niets over datum –ça va nog allemaal.

Maar wat ze hier wel hebben is een Rue de Bouchers … (eigenlijk heet het Rue François Mitterand) … ze hebben hier 3 beenhouwerijen/charcuteriewinkels in één straat op minder dan honderd meter afstand.  We hebben de eerste (en hopelijk de beste) gekozen om ons vlees voor vanavond te halen.

En wie geen zin heeft om te koken … het frietkot is vlak aan de kade … 

Morgen is het hier op de kade marktdag – dat betekent voor 7 uur al lawaai, maar ook verse producten …

Enfin, meer valt er niet te vertellen vandaag.  We gaan een hapje eten, nog wat lezen en vroeg in onze vooronder … waarschijnlijk toch.

Foto’s

Daar komen ze… Onze noorderburen…

Natuurlijk, deze kantelen?

Door de tunnel van Revin

Ligplaats: halte fluvial Fumay

Aantal sluizen: 7

Weerbericht: ± 22°C – strakke, frisse wind,  half bewolkt…

Aantal motoruren: 5,02

16-06-2015 om 18:12 geschreven door Richard & Hyacinth  

Maandag, 15 juni 2015 (Joigny-sur-Meuse tot Monthermé)

Rustig dagje vandaag – onze gasten hebben het tot 7:30 volgehouden in hun logeerbedje.

Het weer is iets minder … zeggen de verwende reizigers. Het was toch nog een graad of 22°C, wat veel wind, nog wat bewolking …  maar we hebben toch buiten kunnen ontbijten.  En luxe …  verse baguettes (de winkel was eigenlijk gesloten, maar de vriendelijke winkeldame heeft toch nog vers brood naar ons schipke gebracht).

Emmet heeft zich gewassen in één van de grootste badkamers ter wereld: de Maas.  Ook zijn tanden gepoetst – en maar best ook, gisteren zijn we allemaal gaan slapen met een gekleurde tong … de grote kinders hadden M&M’s gegeten (veel M&M’s J).  Ter info: de blauwe verkleuren het best J.

Na het ontbijt zijn we (Emmet dus) niet al te ver gevaren, tot Monthermé, een typisch Ardeens plaatsje, rustig … zeker in het begin, toen lagen we hier alleen. Op dit eigenste ogenblik hebben we aan bakboord een motorhome of 25 en op de steiger een schip(ke) of 7 ... rustig dus J.

Emmet en Richard zijn dan de met de fiets naar Joigny-sur-Meuse gereden (als je hun verhalen aanhoort … volgens mij kunnen ze zo meedoen aan de Tour de France en die dan nog winnen ook J) om de auto van Emmet op te gaan halen.  Elisabeth en Hyacinth hebben dan (hoe kan het ook anders) ondertussen een aperitiefje (of twee) gedronken.

De rest van de dag hebben we op het gemakske door gebracht.  ’s Middags (zolang we in Frankrijk zijn) du vin, du pain en du boursin (of een andere franse kaas) gegeten. Daarna ons eten laten verteren – lees platte of minder platte rust. Nadien een wandeling in het stadje gemaakt (lekkere reuzenkersen gekocht) en lap … voor je het weet is het weer aperitieftijd J.

Het is maandag, dus net zoals in België zijn er weinig restaurants open – dus met de auto van Emmet op zoek naar een restaurant – noppes, nulla, nougatballen … of dicht, of aan het verbouwen of als er al iets open was, zag het er niet al te appetijtelijk uit.  Dus terug naar Monthermé … en lap … op een boogscheut van onze Estée S was er een heel net restaurant.  En ondanks het feit dat de uitbaters duidelijk een voorkeur hadden voor het mannelijk geslacht, hadden Elisabeth en Hyacinth de grootste porties gekozen.  Al ooit 2 gamba’s gegeten als hoofdgerecht?  Neen, één adres: Monthermé J.

Maar door het zoeken naar een restaurant hebben we toch een andere omgeving en een ander riviertje kunnen bewonderen: de Semoy.  Sightseeing vanop de weg … is eens iets anders …

Een uurtje later dan voorzien zijn onze gasten richting Langerbrugge vertrokken, voor hen is het morgen werkendag. Ze zijn nog niet goed en wel weg of we denken al weer aan Emmet: we zien hier op dit moment iemand zijn kruimeldief uitkuisen J.  Enne Elisabeth … iedere keer als we een muntje eten … zullen we aan jou denken J.

Nu nog genieten van één van onze laatste avonden in Frankrijk en morgen zijn we er weer … met meer weer.

Foto’s

Fotogeniek jachtje hé!

Of was het dit schip(ke) dat de aandacht trok?

Ligplaats: halte fluvial Monthermé

Aantal sluizen: 1

Weerbericht: ± 22°C – strak windje,  half bewolkt…

Aantal motoruren: 1,96

15-06-2015 om 21:52 geschreven door Richard & Hyacinth