Donderdag, 12 mei ’16

Gisterenavond nog afscheid genomen van vrienden en familie.  Ik begin echt op Hyacinth te lijken, ik wil ook van alles en nog wat organiseren en eigenlijk heb ik daar geen tijd voor …. Tja, het zit in mijn genen zeker … Gelukkig hebben we vrienden die twee handjes geholpen hebben, merci beaucoup.

Vroeg uit de veren vandaag, want zoals gewoonlijk lopen we achter op ons schema. De laatste bidons diesel leeggegoten in onze tank,  de watertank gevuld, de kasten (lees Ikeazakken)  volgestouwd met  kleren, een plaatsje zoeken voor onze scrabble, de auto thuis gaan afzetten en met de vouwfietsen naar de jachthaven.  Man, man, man – amper zeven kilometer, maar naar mijn gevoel was het minstens dubbel zo ver -  mijn conditie is toppie.

Kapitein Jan was op  het appèl, hij zal in zijn eigen gevloekt hebben, want we vertrekken met een ongepoetst schip.  Hij heeft vorig weekend al het verniswerk behandeld (afbijten en vernissen) zodat we met een toonbare meid op stap konden …. Wij zijn er jammer genoeg niet in geslaagd om haar te kuisen.  We zijn niet goed bezig, shame on us .

Pascale, Tony en Basiel hebben hun werkzaamheden in de steek gelaten om -  in de gezonde uitlaat van ons bootje - afscheid te nemen. 

Ook nog een baai, baai, zwaai , zwaai van de Jabi en dan begon het écht.

In Rieme stond de papa van Richard ons uit te wuiven, leuke verrassing.  En iets verderop, aan den Totalsteiger, stonden onze vrienden Kathleen en Nico  te waaien (Antwerps voor zwaaien).  Dat was geen verrassing.  PS De gin zal smaken.

En nu … gedaan met de stress, we hebben nu een zee  (of om bij de locatie te blijven een Wester- en Oosterschelde) van tijd.  Hmm … echt gedaan met de stress?  … Alleen nog een beetje in de sluizen, bij het aanmeren, oproepen via de marifoon, veel wind, een geschikte plaats vinden in de jachthaven/natuur  …. Maar voor de rest, ben ik de rust zelve.

Ons programma voor vandaag: een stukje West- en Oosterschelde – door de Bergsediepsluis, daar aanleggen en gaan pitten.  Maar …. de steiger was een paradijs ….  voor meeuwen.  Dus bedankt, maar toch bedankt.  We zijn verder gevaren naar Tholen …  Goeie beslissing (al zeggen we het zelf):  heel rustig, één van de voordelen van buiten het seizoen varen We liggen hier naast een super-de -luxe jacht, ene met zilveren fenders (allez zilverkleurig).  En dat geeft/heeft voordelen: niemand ziet ons liggen achter zo’n mastodont, ook de havenmeester niet – hier is zeker geen Patrick havenmeester). Richard heeft een fotootje getrokken, we kunnen ons spiegelen in zijn steven ... 

Straks nemen we een douche- voor degenen die de verhalen over onze badkamer beu zijn – STOP met de blog te volgen, ik ga het er nog dikwijls over hebben.  Vandaag is het geen overbodige luxe:  we stinken uren in de wind (ok overdreven, maar toch zeker een kwartier).

Tot de volgende zitting.