Zondag, 22 mei 2016

Ons schipke heeft haar naam niet gestolen – Estée is een afgeleide van Estelle, wat ster betekent.  En zo gedraagt ze zich ook, als de ster van de reis, de diva met haar kapsones.   Gisteren hadden we besproken om van de zondag een rustdag te maken.  We gingen lang uitslapen, Richard ging een lijntje uitsmijten en voor de rest gingen we genieten van de natuur en de rust.  Dat was tegen de zin van onze Estée S – een ganse dag zonder dat zij ook maar een rol van betekenis zou hebben  … daar ging ze wel een stokje voor steken.

Wat een luxe: slapen in een kalm, windvrij watertje, zonder storende geluiden.  Ze hebben onze oogjes niet moeten dicht doen. We hebben heerlijk geslapen … tot … zes uur.   En toen vond onze madame het hoog tijd om eens een alarm te laten afgaan. Ze heeft gekozen voor het gasalarm.  Na een check-up bleek het bilgewater vrij hoog te staan. Richard heeft het boeltje opgekuist, dan alles uit de kuipruimte gehaald, met zijn lange lijf in die kleine ruimte de gland (zo heet dat toch denk ik) aangehaald.  En we zijn – om onze dame content te stellen – en haar zo ook een paar regeltjes in onze blog te gunnen - een paar kilometers verder een plekje gaan opzoeken. En ook  (vooral – maar dat moet ons groen monsterke niet weten) omdat we toch altijd een drang hebben om te varen en nieuwe plaatsjes te ontdekken.

Die aanmeerplaatsjes in Friesland zijn de max.  Zo kunnen we het gerust 2 weken volhouden. Nu liggen we aan de buitenkant van een eilandje, helemaal alleen (in de binnen aanlegplaats is het niet diep genoeg).  We liggen uit de wind, maar sowieso is het water ietsje woeliger (maar dat valt al bij al dik mee – en dat is toch maar zolang er scheepvaart is), daarentegen krijgen we een weids uitzicht ter compensatie.

Deze middag hebben we voor de eerste keer deze reis in de kuip kunnen eten – zonder dat we een dikke jas moesten aantrekken.  Het was gewoonweg zalig, genieten tot en met … maar langer dan twee uur heeft het niet geduurd.  Toen trok er een onweerszone over, veel wind, wat nattigheid, …  En de rest van de dag heeft het gedruppeld, geregend, gegoten.

Ik heb nog juist tijd gehad om de vogelpoep van de boot en van mijn schoen op te kuisen.  Het grote nadeel van in de natuur te liggen.  Volgens mij doen die vogels een “schijt-je-rijk” op de bootjes. En de schoenschijter heeft gewonnen.

En Richard,  kan eindelijk proberen om de grootste vis van het meer te vangen. Ik heb er al zin in, vanavond een lekker visje in de pan. Grapje zulle, we hebben dat nog nooit gedaan,  die vissen worden tenslotte niet gefileerd gevangen hé. Maar de buit van vandaag: een vislijn!!!  Richard doet er alles aan om mijn blog interessant te maken.  Hij probeert zijn vislijn te fixeren aan onze boot (en onze dame blijft narrig, ze moet er niet van weten) en dat mislukt dus.  Plons, een klein fortuin aan vismateriaal (over de mais spreken we niet J) zinkt direct naar de bodem.  Maar hij is een fixer en dit is hem ook gelukt, met een andere vislijn is hij er – van de eerste keer zelfs – in geslaagd om het handeltje weer op het droge te krijgen.  Oef, oef … dat was even zweten …. By the way: het wordt dus worst vanavond.

We gaan nog verder genieten van de stilte en de rust.  Denken we toch, want in de verte vaart er een politieboot … als die langs hier komt, horen jullie morgen alle smeuïge details.

Foto's:

Richard maakt de vislijn klaar (om straks te laten zinken )

Het slechte weer komt eraan 

Tot morgen,

Richard & Hyacinth

22-05-2016 om 18:07 geschreven door Richard & Hyacinth  

Zaterdag, 21 mei 2016

Aan mij is duidelijk geen madame Soleil verloren gegaan.  Van dat goed slapen is niets in huis gekomen.  In eerste instantie werden we zacht in slaap gewiegd door de zacht kabbelende golfjes, maar midden in de nacht is het tij gekeerd: een stevige bries: wiegen werd plots heen en weer rollen.  En het geluk om ver van het gewoel van de haven te liggen – ook pech: iets verderop een zeiljacht vol jonge gasten – luidruchtig tot ze straalbezopen  waren (dat was na 0300).  Het had vroeger gekund, maar ze dronken Heineken J.

Vandaag steken we het Markermeer en Ijsselmeer over – pittig vaartochtje bij windkracht 5 à 6.  Maar het was een ZZW-wind, dus dat viel al bij al nog mee.  Op het IJsselmeer, vooral zeiljachten … dus dat is toch extra opletten.  Die Friese zeilboten (tjalken, dacht ik) zijn prachtig om ze te zien varen. 

Na het IJsselmeer de Johan Frisosluis in Stavoren ingevaren en we zijn officieel in Friesland. En ik moet van Richard het verhaal vertellen van het Vrouwtje van Stavoren (ikzelf kende het niet, voor mij dus ook een wist-je-datje).  Zij was een rijke redersvrouw die aan haar kapiteins de opdracht gaf om het kostbaarste ter wereld mee naar huis te brengen.  Een kapitein kwam terug met zijn ruim vol graan.  Het vrouwmensch was woedend en heeft de ganse lading overboord gekieperd.  Als straf voor haar hoogmoed is de haven verzand en is er een einde gekomen aan de welvaart en rijkdom van Stavoren.

En nu is Stavoren eigenlijk een langgerekt jachthaven, maar na die stadjes zijn we toe aan een rustig plekje.  Dus varen we verder tot een eilandje in de Fluessen waar we in een beschermde inham liggen (dat is wel nodig, want het lijkt nog altijd meer herfst dan lente). We liggen ver van alle drukte, in de vrije natuur. Er is geen water of walstroom voorzien en je mag er maximum drie dagen liggen.  Nu zijn er nog een paar dagjesmensen, allemaal van de rustige soort, vanavond zal hier niet veel volk meer liggen.  Deze plaatsjes (in Friesland zijn er zo’n 250 aanlegvoorzieningen worden onderhouden door een organisatie “De Marrekrite”.  En je steunt hen door een wimpel van hen te kopen.  Ieder jaar is het een ander kleur, dit jaar is het roze ……

Zo, Richard en Hyacinth gaan met volle teugen genieten van de natuur J

Foto’s: 

zo’n paar zeilen, niet slecht voor de stabiliteit op ruw water

Enkhuizen

Tot de volgende keer

Richard en Hyacinth

21-05-2016 om 17:37 geschreven door Richard & Hyacinth  

Vrijdag, 20 mei 2016

Onverwachte omstandigheden vandaag.  Raar dagje.

Ook al omdat Richard iedere dag de krant download en me vandaag wekte met  bericht dat er een vliegtuig was neergestuikt … bomaanslag?   … daar sta je toch even bij stil … ook al  ben je met vakantie.  En zeker als je weet dat kapitein Jan en Trees vandaag het vliegtuig  op moeten…

Deze nacht wakker geworden – er stond namelijk een stevig briesje en iets veroorzaakte een hels lawaai,  maar niets te zien op de steiger en/of op de boot. Richard een paar keer uit zijn keve …  de oorzaak gaan zoeken van het kabaal.  We hebben dat iedere reis wel een keer, veel lawaai, maar niets te merken als je buiten staat, maar binnen hoor je veel  storende geluiden.  Na twee uur eindelijk de oorzaak gevonden, ons windvaantje (vlag vooraan aan de boeg) rammelde een beetje.  Problem solved … eindelijk nachtrust.

Vandaag rond 10:00 vertrokken van de steiger richting Edam.  Na 100 meter de eerste brug, krijgen we de melding dat ze soldeerwerken aan het doen zijn aan de volgende brug – deze is gestremd tot 1400.  Even gecheckt in onze woordenboek: geduld – niet gevonden, dan naar de Nederlandse versie gaan kijken: effe wachten – ook niet gevonden.  Dus besloten om rechtsomkeer te maken en via een klein omweggetje naar Edam te varen.  Onze gps stuurde ons langs een lieflijk watertje – diepgang 1,40 meter – nipt voor onze Estée S (diepgang 1,35) – maar ah we hebben de IJzer afgevaren en dat is ook gelukt.  Maar toen we een bord zagen staan met binnen 4000 meter de diepgang 75 cm ...   Richard, de avonturier, wou wel proberen en zien of we al dan niet door konden, maar er was ook nog Hyacinth, de voorzichtige die zei: keirde e keir were, wij gaan dat risico niet nemen.

En vooraleer jullie denken, verstandige Hyacinth … er was langs de andere route een veer – met de waarschuwing: “zolang het oranje licht brandt, niet verder varen”.  Het veer was allang aangemeerd en de auto’s waren van boord, dus Hyacinth vond dat ze lang genoeg gewacht had (jullie weten het al: geduld en Hyacint = no match).  Gelukkig was er Richard die (in het grijze miezerige weer) de kabels die over de vaart gespannen waren, had opgemerkt.  Stel je voor – een headline in de krant: de Estée S onthoofdt – door het ongeduld van de schipperin.

Enfin, deze omweg betekent wel dat we op deze manier ook eens de achterkant van het centraal station van Amsterdam te zien k rijgen.Eens door de Oranjesluis komen we via ‘T Ij op het Markermeer. Het weerbericht van de RWS (Rijkswaterstaat): windkracht 4 tot 5, ZW-wind, hoogst gemeten golf: 1 meter (die hebben wij niet gezien). 

Uiteindelijk zijn we iets voor 1600 in Volendam aangekomen.  Gisteren een fietsbordje: Purmerend – Volendam: 14 km.  Met de Estée S: bijna 6 uur. Maar we genieten van iedere minuut vaartijd.

Zotte bedoening in Volendam.  In de jachthaven krijgen we een ligplaats aangewezen aan de buitenkant (ver weg van de horecazaken) – en dit hebben we te danken  aan het feit dat we douche en wc aan boord hebben. We liggen tussen een ST 57 (Estée 57) en een Cornelia (mijn alter ego).  Ze zijn beiden wel een ietsepietsie groter dan onze stoere madame, maar toch voelen we ons thuis.

Volendam,  een echt toeristenoord.  Veel bezoekers, van alle nationaliteiten (die vanuit Amsterdam een dagje Volendam meepikken).  Dit betekent het ene souvenirwinkeltje (met pluchen klompen en andere prullaria) na het andere.  

Grappig om te zien: iedere toerist op een terras zit hier bier te drinken: BELGISCH BIER – Brugse Zot,  Affligem, Westmalle, Duvel.  Je kan er de lokalen er zo uithalen: die drinken Heineken.

De visgeur, specialiteit hier zijn de kibbelingen, worden als het ware je neusgaten ingeduwd – het kan niet anders of vanavond eten we vis.

In restaurant V.D. Hogen hebben we sliptongetjes gegeten. Op de menukaart staat slibtong.  Maar weer tijd voor een “wist-je-datje” van tante Hyacinth; de correcte schrijfwijze is wel degelijk sliPtong (Sliptongen zijn zo klein dat ze door de zeef SLIPPEN.  Er is dus geen verband met slib (modder).

Dit restaurant is echt een aanrader. Ook al zijn de eigenaars vorige week naar Brugge geweest en vonden ze dat een super stad (tja, ze zijn er geweest toen Club Brugge kampioen speelde – er zal wel ambiance geweest zijn). In ieder geval heeft Hyacinth ze warm gemaakt voor de Gentse Feesten, als we geen kampioen zijn in de voetbal, zijn we het wel in het feesten … en daarbij … een Nederlander meer of minder tijdens die periode ….

Ik denk dat we hier goed gaan slapen … ik ben het bijna zeker …  Straks toch.  Nu is er iemand – hoe kan het ook anders in het mekka van de schlagers – een optreden aan het doen, de ene smartlap na de andere … het echte levenslied.

Aan iedereen een fijn weekend gewenst en tot de volgende zitting.

Groetjes,

Richard & Hyacinth

Extra berichten

 @ Harald: dat terrasje – het zal voor een andere keer  zijn … Volendam is het verste dat we varen … we steken morgen het Ijselmeer over en varen richting Friesland: Stavoren.

@ mijn kleine broer.  We waren van plan om met onze - in de landmachtkleur gecamoufleerde  - boot binnen te dringen in de zeemachtbasis van de Helder, maar we gaan het risico niet nemen.  Stel je voor: wij omsingeld door de grijsaards … en ik dan zeggen dat ik gewoon goeiedag tegen mijn broer wou zeggen ….

Foto's: 

Origineel en creatief zijn ze wel, de Nederlanders

Het Centraal Station in Amsterdam, van de achterkant

Hyacinth en water bij de wijn ??????

Jan en Hyacinth

20-05-2016 om 21:54 geschreven door Richard & Hyacinth  

Donderdag, 19 mei 2016

Een week onderweg, het vliegt voorbij. 

Vandaag liggen we in Purmerend.  We hadden gedacht een klein plaatsje in Holland – lekker rustig, niets te beleven.  Tja, valt dik tegen, er zijn hier ook nog genoeg winkels en het is kermis J.  We hebben even op de – redelijk grote- foor  gelopen, en meteen ons stalen karakter getoond: we hadden een beetje honger en toch zijn we van de “Vlaamse frites”, de poffertjes, de suikerspinnen, de loempia’s en de hamburgers af gebleven … een huzarenstukje J.

Om 15:00 zijn we in dit stadje aangemeerd.  Voor mijn schoonzus (van Richards kant J ): het is nog 14 kilometer naar Volendam van hier.  Spiksplinternieuwe, ruime steigers, voorlopig nog geen elektriciteit en water, maar tegen juli zou dat in de sacoche komen.

Wat hebben we eerst gedaan: een terrasje bezocht, in  tegenstelling tot gisteren (toen was het een overdekt terras om te schuilen voor de regen) was het er vandaag eentje om van de zon te genieten.  Je ziet het, alle redenen zijn goed.  En voor de rest, zijn we  …  gaan shoppen … als het zo doorgaat leggen we ons straks op het IJsselmeer,  pal in het midden voor anker … gedaan met wereldse verleidingen.  Gelukkig is onze ankerketting niet lang genoeg J

Maar over onze route vandaag,  we hebben bewust gekozen voor een alternatieve route  De meeste mensen varen langs de Zaan, maar wij wilden rustigere watertjes opzoeken.  En dat is wonderwel gelukt, we zijn op ons traject (de Nauernasche Vaart en het Noord Hollands Kanaal) slechts drie jachtjes tegen gekomen.  En de ganse tijd kan je kilometers ver over de oevers kijken.  We hebben er allebei super van genoten.

En dat gaan we nog een beetje verder doen.  Voor de eerste keer deze week, moeten we niet bij verwarmen, de zon heeft onze stuurhut opgewarmd tot 26°C, buiten zitten is iets moelijker, er blijft een schrale wind waaien.

Foto’s:  nul, nul , weer een slechte internetverbinding

Tot de volgende zitting!

Richard & Hyacinth

19-05-2016 om 18:53 geschreven door Richard & Hyacinth  

Woensdag, 18 mei 2016

Deze morgen een  halfuurtje gelopen langs de Leidense grachten.  Dan een douche genomen, ontbeten en ons klaargemaakt voor vertrek.  Vandaag een viertal uurtjes gevaren naar Haarlem, via de Kaagerplassen, de Zijl, de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en de Spaarn.

Regelmatig moeten wachten aan de bruggetjes, als je schip minder hoog is dan 2,5 meter dan kan je hier bijna overal door , wij zijn, met gestreken mast, 2,75 meter hoog -  dus pech.

In Haarlem wordt er ons een ligplaats aangewezen vlakbij een drukke  baan – na al die rustige plaatsen is dat toch even wennen.  Als je door Haarlem vaart, moet je een “doortocht” betalen – dit is afhankelijk van de grootte van je schip (in ons geval is dat 10 euro) – maar om aan de kade te liggen mét elektriciteit betaal je dan 2 euro extra – dat valt dan weer mee.

Het is de ganse dag redelijk weer geweest – behalve toen we de stad introkken, dan was het een regenbui om u tegen te zeggen – we zijn moeten gaan schuilen in een café, van moeten hé …

Haarlem draagt Vlaanderen redelijk hoog in zijn vaandel – ze hebben in de middeleeuwen veel handel gedreven.  Er staan hier nog een pak statige woningen, sommige met verwijzingen naar Vlaanderen.

We hebben rondgedoold in een vintage winkel – het is gelijk terugkeren naar onze jeugd: de cinemastoelen, de schoolbanken, het behangpapier, de landkaarten (zoals ze in de klas hingen), de bakelieten telefoons, …  alleen kosten ze nu tien keer meer dan “in onzen tijd”.  Nieuwe spullen zijn volgens mij goedkoper.

Verder wordt het tijd dat we de stadjes de rug toekeren:

-          ze trekken allemaal op elkaar (overal grachtjes, en overal deuren in het donkergroen geschilderd- ik vraag me af of dit verplicht is in Nederland?).

-          ze kosten ons een te groot deel van ons vakantiebudget  - vandaag weer niet kunnen weerstaan aan de lokroep van de boekenwinkels.  Als het zo doorgaat moeten we lood overboord smijten of we geraken overladen.  Grapje zulle, het valt al bij al wel mee.

Vandaag het broertje van de Oryx gezien, onze buurman in onze jachthaven.

We zijn moe van het rondslenteren, nog wat lezen en we kruipen in onze vooronder.

Foto's: broertje van de Oryx

Hyacinth aan het schuilen voor de regen

Vlaanderen - Haarlem - een match

Een kerkske in Haarlem

Groetjes van Richard & Hyacinth

18-05-2016 om 18:54 geschreven door Richard & Hyacinth  

Dinsdag, 17 mei 2016

Vandaag is het weer een pak beter, nog een frisse wind, maar geen regen – zo hebben we het liever.

Hyacinth is vanmorgen met het verkeerde been uit bed gestapt – en dat is al een verdienste op zich, vermits we niet uit ons bed kunnen stappen, maar eruit moeten kruipen ….

Soit, om negen uur zijn we vertrokken in Gouda, ik stond al te foeteren tegen Richard dat hij de meertouwen te hard had aangespannen, foeter, foeter, foeter … staat er een dametje ons uit te zwaaien … schaamrood, schaamrood, schaamrood …

We varen door Boskoop (van de appelen) en groot gebied vol met serres (water om te  bevloeien hebben ze hier niet te kort, ze hebben hier -tig kanaaltjes lopen).

Alphen a/d Rijn is heel plezant om door te varen – weer met dank aan de ‘openheid’ … je kan je hier blind staren aan de tuintjes en interieurs vlak aan het water.  Richard heeft vooral gevaren vandaag, Hyacinth had geen tijd  J.  Er was zoveel te zien dat ze zelfs geen foto’s getrokken heeft van al dat schoons.

Varen door Nederland betekent dat je niet al te veel sluizen tegenkomt, maar des te meer bruggen en dat betekent iedere keer oproepen via de marifoon. En de marifoon en Hyacinth is geen al te goed huwelijk.  Na het marifoonexamen was ze euforisch,  het eerste gedaan met de examens en al haar punten.  Zij en zij alleen zou verantwoordelijk zijn voor de marifoon.  Miljaar, miljaar … daar heeft ze nu al drie jaar spijt van …  Stress krijgt ze van dat ding … of ze antwoorden niet als ze oproept, of zij begrijpt niet wat ze zeggen als ze toch antwoord krijgt (maar dat kan ook liggen aan het plaatselijke dialect J).  Als Richard dan oproept, krijgt hij altijd antwoord grrrrrr

En het hoofdstuk marifoon is nog niet gedaan, vandaag voor de eerste keer controle gehad … bootje langszij, 2 beleefde mannen aan boord: marifooncontrole.  Ze wisten genoeg ….   Dit is het gekke, marifoon is niet verplicht in Nederland, maar als je er eentje hebt, kan je maar beter zorgen dat alles ermee in orde is.

Maar het is niet al kommer en kwel, we hebben geluk: vanaf morgen is de Julianabrug in Alphen a/d Rijn gestremd voor vier dagen, we zijn er juist op tijd door. We krijgen dagelijks tientallen berichten via e-mail over de stremmingen, maar het is onbegonnen werk om ze allemaal te lezen. Het zou gemakkelijker zijn moesten ze in de titel de betreffende rivier zetten.

En nog goed nieuws: Leiden heeft de langste winkelstraat van Nederland (toch volgens de controleur van de marifoon) … dus weeral shoppen, shoppen, shoppen …                 als het zo doorgaat zal ons vakantiebudget er rap door zijn.  Leiden is ook de oudste universiteitsstad van Nederland: kan je merken: er zijn massa’s boekenwinkels (wij hebben er maar 3 bezocht) en nog massa’s meer fietsers – een beetje gelijk Amsterdam, je kan zo van de sokken (moest ik er dragen) gereden worden.

Ook tof in Leiden: hun terrasjes: die liggen op schepen op het water – zalig (wel vrij prijzig als je geen Heineken drinkt).  Het heeft natuurlijk ook een nadeel, alhoewel toch een beetje  leedvermaak:  vroeg er een toerist aan een ober om een foto van hem te nemen, hij op zo’n terras met een …. Jus d’orange!  Hij schuift zijn stoel achteruit …. En  inderdaad, hij kan zich nog juist op tijd ergens aan vastnemen of hij lag met zijn klieken en klakken in het sop.  Dat zou pas een mooi plaatje geweest zijn .

Goh, ik kan bijna niet stoppen met schrijven, zoveel is er te zien vandaag. Ook voorbij jachtbouwer Mulder gevaren.  Jammer dat we nooit euromillions winnen, want het jacht dat in zijn loods lag … yep, yep dat mocht van ons zeker de Estée S II als naam dragen.

Ik ga er toch mee ophouden – een hapje eten, nog van het zonnetje genieten, fietsers ontwijken, dromen van ons nieuwe Mulderjacht, enz, enz ..

Als alles goed gaat, horen jullie opnieuw van ons vanuit Haarlem, groetjes.

De route: Gouda – Boskoop- Alphen a/d Rijn - Leiden

Vandaag geen foto’s – beperkte toegang tot het internet L

17-05-2016 om 20:34 geschreven door Richard & Hyacinth  

Maandag, 16 mei 2016

Rustdag vandaag, met Richard geen sinecure… dat is geen langslaper, dus om acht uur uit ons bedje.

Het weer valt tegen, weer veel buien en een fris windje. Maar we laten ons niet kisten, we trekken door weer en wind naar Gouda- een kwartiertje wandelen van de jachthaven.  Voor iemand die graag aan het water wil wonen, hier maak je veel kans,  massa’s grachten. Waar ik niet aan kan wennen is de ‘openheid’ en dat bedoel ik letterlijk – bijna niemand heeft gordijnen voor zijn venster hangen – je kan overal in de huizen binnenkijken – tot achteraan in de tuin.  En wees maar gerust – ik zou Hyacinth niet zijn als ik dat niet gedaan zou hebben .  En zo ben ik te weten gekomen dat de gemiddelde Nederlander op een vrije  maandag in de zetel zit met een laptop op zijn/haar schoot .

’s Middag zijn we op de Markt iets gaan eten bij een Italiaan (ok, ok,  iets = effe wachten ... een pizza dus).

En om 13 uur gaan de winkels open – shoppen, shoppen ….   Leuk als je schipje heringericht is en er extra stapelplaats bijgekomen is . En ook nog proviand indoen (niet dat het nu echt nodig is, want we gaan de volgende dagen nog enkele stadjes bezoeken – maar je weet nooit dat het oorlog wordt hé).

Vandaag nog twee bidons diesel getankt (er is een tankstation rechtover de jachthaven) – we hebben ongeveer 35 motoruren, dat kost ons 60 liter diesel – jajaja, sommige vrouwen (zoals onze Estée S) kunnen echt wel zuinig zijn.

Over motoruren gesproken, we zijn redelijk constante vaarderkes: donderdag hadden we 9,64 uur, zaterdag, 9,63 en zondag, 9,62 uren op onze teller.  Is wel veel, maar vanaf nu zal het wel minderen. 

Vanavond houden we het rustig, een beetje lezen, glaasje wijn … komt goed.   

Veel groetjes van Richard & Hyacinth

Foto's: 

Het stadshuis van Gouda

Stukkie kaas?

Bruggen?  Elk zijn eigen bruggetje hier

16-05-2016 om 18:04 geschreven door Richard & Hyacinth