Gisterenavond nog afscheid genomen van vrienden en
familie. Ik begin echt op Hyacinth te
lijken, ik wil ook van alles en nog wat organiseren en eigenlijk heb ik daar
geen tijd voor . Tja, het zit in mijn genen zeker Gelukkig hebben we
vrienden die twee handjes geholpen hebben, merci beaucoup.
Vroeg uit de veren vandaag, want zoals gewoonlijk lopen we
achter op ons schema. De laatste bidons diesel leeggegoten in onze tank, de watertank gevuld, de kasten (lees Ikeazakken)
volgestouwd met kleren, een plaatsje zoeken voor onze
scrabble, de auto thuis gaan afzetten en met de vouwfietsen naar de
jachthaven. Man, man, man amper zeven
kilometer, maar naar mijn gevoel was het minstens dubbel zo ver - mijn conditie is toppie.
Kapitein Jan was op het appèl, hij zal in zijn eigen gevloekt
hebben, want we vertrekken met een ongepoetst schip. Hij heeft vorig weekend al het verniswerk
behandeld (afbijten en vernissen) zodat we met een toonbare meid op stap konden
. Wij zijn er jammer genoeg niet in geslaagd om haar te kuisen. We zijn niet goed bezig, shame on us .
Pascale, Tony en Basiel hebben hun werkzaamheden in de steek
gelaten om - in de gezonde uitlaat van
ons bootje - afscheid te nemen.
Ook nog een baai, baai, zwaai , zwaai van de Jabi en dan
begon het écht.
In Rieme stond de papa van Richard ons uit te wuiven, leuke
verrassing. En iets verderop, aan den
Totalsteiger, stonden onze vrienden Kathleen en Nico te waaien (Antwerps voor zwaaien). Dat was geen verrassing. PS De gin zal smaken.
En nu gedaan met de stress, we hebben nu een zee (of om bij de locatie te blijven een Wester-
en Oosterschelde) van tijd. Hmm echt
gedaan met de stress? Alleen nog een
beetje in de sluizen, bij het aanmeren, oproepen via de marifoon, veel wind,
een geschikte plaats vinden in de jachthaven/natuur . Maar voor de rest, ben ik de rust zelve.
Ons programma voor vandaag: een stukje West- en
Oosterschelde door de Bergsediepsluis, daar aanleggen en gaan pitten. Maar . de steiger was een paradijs . voor meeuwen.
Dus bedankt, maar toch bedankt.
We zijn verder gevaren naar Tholen
Goeie beslissing (al zeggen we het zelf): heel rustig, één van de voordelen van buiten
het seizoen varen We liggen hier naast een super-de -luxe jacht, ene met
zilveren fenders (allez zilverkleurig).
En dat geeft/heeft voordelen: niemand ziet ons liggen achter zon mastodont,
ook de havenmeester niet hier is zeker geen Patrick havenmeester). Richard heeft een fotootje getrokken, we kunnen ons spiegelen in zijn steven ...
Straks nemen we een douche- voor degenen die de verhalen
over onze badkamer beu zijn STOP met de blog te volgen, ik ga het er nog
dikwijls over hebben. Vandaag is het
geen overbodige luxe: we stinken uren in
de wind (ok overdreven, maar toch zeker een kwartier).
Nog een weekje ... en we gaan er weer vandoor. Het was beslist, dit jaar geen blog.
Ten eerste: we gaan deze keer niet naar een wereldstad, we gaan naar Friesland.
Ten tweede: het is niet simpel om iedere dag onze avonturen neer te pennen (niet altijd inspiratie, niet altijd een internetverbinding)
Ten derde: het kan niet ieder jaar feest zijn
Maar ... we zijn bezweken onder de druk ... er is ons vriendelijk verzocht, lichtjes gesmeekt, redelijk over gezaagd om onze bevindingen weer met de mensheid te delen. Dus ... lezen zullen jullie, 46 dagen aan een stuk .... en alles zullen jullie weten, vanaf we onze oogjes opendoen tot we op het einde van de dag in ons bedje kruipen (de tijd tot we weer opstaan gaan we wel voor ons eigen houden, wie wil er tenslotte lezen dat Hyacinth wel eens durft snurken ).
Tot volgende week - wij zijn er alvast klaar voor.
Zaterdag, 27 juni
2015 (Oudenaarde Langerbrugge => een beetje voorbarig, maar we gaan ervan
uit dat alles goed gaat vandaag J).
We zitten met kleine
oogjes te genieten van ons laatste ontbijt van deze vakantie. Het bierfeestje hier in Oudenaarde heeft tot
een uur of drie geduurd we hadden beter opgestaan en ook naar het optreden
gaan kijken, maar het is en blijft vakantie, dus we mogen lui zijn J
Zes en een halve
week (die halve week vertelt Richard er altijd bij) verlof, het kan tellen de
wereld blijft doordraaien we hebben (anders dan op andere reizen) geen nieuws
gevolgd afgezien van de nieuwtjes van familie en vrienden via blog of gsm
zijn we dus een beetje wereldvreemd geworden dat zal nieuwtjes en kranten
verslinden zijn bij onze thuiskomst terug naar het normale leven en dan zijn
we weer gewoon Peter & Conny
Als afsluiter
mogen we morgen nog naar het lentefeest van Angelina een mensch kan zich maar
beter feestend voorbereiden op een nieuwe werkweek J
Zo dit was het
het laatste berichtje op deze blog en aan onze lezers: DANK JE WEL om via
onze schrijfsels een klein beetje met ons mee te varen J.
Het was fijn om te
schrijven het was leuk om de reacties te lezen en het is super gemakkelijk,
nu hoeven we niets meer te vertellen jullie weten al alles! J
Jullie hebben
allemaal de groeten van Hyacinth & Richard!!!!!!!!!
Ligplaats: onze
vertrouwde stek in KYCG Langerbrugge
Fffpppfff wat
een dagje onze laatste vakantiedag een specialleke zulle
Om 7 uur werden we
gewekt door een generator onze buurman, een oude schipper uit Molenbeek met
ligplaats in Mendonk was speciaal vroeg opgestaan om een wasmachine te laten
draaien Maar geen probleem, we moesten vandaag een deftige trip varen we
waren van plan om naar Gavere te varen, rustig liggen aan een passantensteiger
Vandaag de zelfde
weg terug als op de heenreis bekend terrein dus.
Maar links en
rechts hadden we een probleempje
Eerst en vooral de
afwas: die heeft geduurd van Péronnes tot Tournai J
En dan de sluizen
natuurlijk wat hadden jullie gedacht
in een sluis (Hérinnes) waren er gisteren problemen en in Kain waren ze
aan het werken aan de sluisdeuren stremming, stremming en nog eens stremming
eerst hebben we vijf spitsen moeten laten voorgaan en de sluismeester en
sluismeesteres hadden redelijk wat stress, want in de opvaart moesten de
schepen heel lang in de sluis blijven liggen omdat er ondertussen aan de
sluisdeuren gewerkt werd we hebben een paar Franse scheldwoorden bijgeleerd
want sommige beroepsschippers kregen het serieus op hun heupen en
dreigementen van police en garde zijn wel eens gevallen Frans avant la
lettre! J
In de sluis van Hérinnes
konden we direct mee met de eerste lichting we waren het eerste plezierbootje
achter de beroepsscheepvaart er was behoorlijk wat wind en er was een schip
die heel wat moeilijkheden had om te manoeuvreren in de sluis (yep, ook beroepsvaart
kan dwars in de sluis liggen). Wij dus
gewacht (niet evident met de wind en het schroefwater én zonder boegschroef)
tot het schip aan de kant lag besluit hij toch om zijn schroef te laten
draaien. Hyacinth vroeg aan de sluismeesteres
(in deze sluis leek het meer op een ander soort meesteres) om door te geven
aan de schipper dat hij zijn schroef even uit kon zetten. Begint dat vrouwmensch een sermoen af te
steken dat we dan maar de volgende schudding moeten nemen, blablabla
Maar ondertussen
hebben we al heel wat geleerd van onze Nederlandse medevaarders doen alsof je
ze niet begrijpt en gewoon je goesting doen.
En uiteindelijk, om een lang en heel warm verhaal kort te maken er
zijn nog twee jachten tegen ons gevaren in
de sluis (één tegen onze zwemtrap en één in onze flank) maar op het
eerste zicht nog altijd geen schade oef stel je voor
Uiteindelijk zijn
we dan maar gestopt in Oude Aarde En
hebben we een heel leuke avond doorgebracht eerst met de havenmeester nog een
paar pinten gedronken. Zon man waar je
uren naar kunt luisteren, van alle markten thuis. En dan gaan eten bij zijn
zoon op het restaurantschip. Lekker, eg
lekker! Hebben we ook nog een
beroemdheid in de tafel naast ons gehad - allez als je iets van veldrijden kent toch
en al langer dan 10 jaar het veldrijden volgt J Het was namelijk Mario
De Clercq. Hij herkende ons niet J.
En ons lot ons
triestige lot we hebben in onze korte vaarcarrière al verschillende keren in
Oudenaarde gelegen, altijd super rustig.
Maar niet deze keer het zijn bierfeesten in Oudenaarde en de muziek
we kunnen er mee van genieten (op dit ogenblik Alexandrie, Alexandra) voor de zoveelste keer deze reis yep we
zijn eg wel party animals J.
Nog één keer
slapen en onze wereldreis zit er op het is fijn geweest, het is super
geweest, het mocht van ons gerust ietske meer zijn een jaartje of zo J.
Wel opvallend,
vandaag meer smsjes gekregen dan anders vooral van mensen die ons eraan
herinnerden dat de reis er bijna op zit J. En eentje van Richards
dochter met het heuglijke (maar niet anders dan verwachte nieuws) dat ze
geslaagd ende afgestudeerd is. Proficiat!
Fijne mensen
ontmoet, mooie plaatsen gezien en vooral genoten van het varen, van het avontuur,
van Frankrijk, een heerlijk vaarland, en van elkaar en ook wel van de blog
het was leuk om onze indrukken, onze (sluis)ervaringen en small talk met jullie
te delen.
Probleempjes met
internet gisteren nochtans verbinding met de jachthaven en een half uur wifi
zo maar cadeau gekregen van Di Rupo (via culturele hoofdstad van Europa) maar
helaas, onze computer had er geen zin in dus geen blog.
Ook vandaag lukt
het niet, we liggen in Péronnes en kunnen normaal gezien 3 uur op internet voor
2 euro maar het systeem ligt hier plat.
Ook kunnen we hier niet eten, want de havenmeester/clubbar uitbater/kok
heeft niets in huis, hij kookt enkel in het weekend. Maar geen nood, onze
biefstuk van een paar dagen geleden lag nog op ons te wachten in de ijskast.
Dus onze Cobb uitgehaald en lekker buiten gekookt. En verder is het hier heerlijk rustig op het
ogenblik, een watertje glad gelijk een spiegel, rustige buren, zalig zulle.
Een van onze buren
vaart daar met een joekel van een jacht en komt ons complimenteren met ons
bootje hij wist dat het van Engelse makelij was (hijzelf is trouwens ook van
Engelse makelij). Hij dacht dat het een
vrij nieuw schip was We think he has forgotten his glasses in England J.
Vandaag in het
kanaal Nimy-Blaton-Péronnes gevaren en één sluis getrotseerd: onze 200 ste van
deze reis! Dat moeten we vieren J.
In Péronnes hebben
we onze fietsen van boord gehaald en zijn we naar het dorpje gereden om onze
laatste mondvoorraad op te slaan vooral water en frisdrank, want onze laatste
vakantiedagen beloven nog warm te worden, joepie!
Daarna nog wat
gedronken in de clubbar, en dan naar ons drijvend huisje om te eten en nog wat te lezen voor ons mag de
vakantie nog een week of zes duren op zijn minst J.
We gaan de avond
afsluiten met een Limoncello en dan gaan we een zwoele nacht tegemoet ;-).
Gisterenavond niet
meer gekookt iets gegeten in de cafetaria én een dessert gegeten: Richard een
coupe speculoos en Hyacinth een coupe fraises (enkel te verkrijgen in het
seizoen), dus ze had daar een portie aardbeien verwacht om u tegen te zeggen,
er lagen welgeteld één aardbeien op, in schijfjes gesneden weliswaar .
Ik wil het ook nog
eens hebben over de wasmachines in de jachthavens ze deugen niet!!! In Sillery hebben we een wasje gedaan op
40°C, in een nieuwe wasmachine, er zat zelfs een lichtje in de trommel, heel
chique alleen ging ze na gebruik niet open en hebben we tot s anderendaags
moeten wachten tot de havenmeester terugkwam om onze was uit de machine te
halen. Maar dat is niet zo erg, veel
erger is dat je was zo heel erg krimpt in die machines: ik heb een redelijk
spannende broek gewassen en nu is die zodanig gekrompen dat ze niet meer toe
kan ze deugen niet die wasmachines J.
We zitten al ganse
dag in het zonnetje. Zalig weertje zulle
Richard heeft wat
klusjes gedaan en Hyacinth niet J
In de namiddag nog
eens naar Mons gefietst Hyacinth heeft een alternatieve weg gekozen, op het
gevoel was een stukje langer dan normaal J, maar ondanks het omweggetje, heeft ze in het terugkeren
opnieuw de route mogen kiezen en dat was toch redelijk rustig fietsen (geluk
gehad dus J).
Nu nog wat
genieten van het zonnetje, de capriolen van een varend wrak aan het bekijken
het bootje lijkt een beetje op de Tonia of hoe heette het ook alweer dat aan
het brugje ligt/lag om naar het veer van Langerbrugge te rijden. Een
kleinigheidje gegeten, een glaasje gedronken .
Dat is het zowat voor deze lazy Wednesday.
Op ons gemakske
opgestaan, ontbeten en ons en den Estée S klaargemaakt.
Richard heeft deze
morgen de fenders opgeruimd we zijn Frankrijk doorgevaren met 18 fenders aan
ons schipke 18 fenders voor een jachtje van nog geen 10 meter kan tellen hé
als we de romp dan nog zouden beschadigen
We doen het nu met 12 fenders (dat is nog altijd 2 meer dan we gewoon
zijn, maar zolang de boegschroef niet hersteld is, geen risicos).
Vandaag 2 sluizen
gehad (verval van 10 en 5 meter) en de scheepslift van Strépy (verval 73
meter). Afgezien van de wachttijd in Strépy (50 minuten maar we zijn in
vakantie, dus we hebben tijd) is alles vlot verlopen.
In de jachthaven
van Mons liggen we op hetzelfde plaatsje als vorige keer, aan de cafetaria J.
Vorig jaar hebben we hier een vrouw tussen wal en schip zien vallen aan
de bezoekerssteiger, daar gaan wij niet gaan liggen zulle zij had ribben
gekneusd, ellenboog gebroken, Moest
het niet zijn dat de autostrade hier niet al te ver vandaan loopt het was
hier rustig. Maar we weten uit ervaring
dat het constante geroezemoes geen beletsel is om te slapen.
We hebben onze
fietsjes gepakt en zijn eens naar de Grand Place gereden, en zoals op alle Grote
Markten, zijn hier de biertjes ook een ietsiepietsie prijziger dan in het
cafeetje om de hoek. Maar het is een
mooi plein, leuke terrasjes, het stadhuis van Elio staat er ook en we hebben
ons onledig gehouden met mensen kijken (en Hyacinth kijkt niet alleen, ze
geeft ook nog eens gratis commentaar) één van onze favoriete bezigheden.
Nog wat
boodschappen gedaan (onze laatste Leffe hadden we uitgedeeld in Namen (we zijn
te goed voor deze wereld J) en terug
naar ons bootje.
Straks gaan we
eens kijken of er iets te bikken valt in de cafetaria en anders bakken we (met
aan een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal het Richard zijn) wel een
biefstukje (om compleet te zijn: een steak au poivre met gebakken aardappelen
en schulperwtjes). Speciaal voor de mensen die vanavond niet weten wat
gereedmaken, een kleine tip J.
Het valt me ineens
in dat we hier vorig jaar een film beginnen bekijken zijn van Monty Python,
maar we zijn dan die vrouw gaan helpen en hebben niet meer verder gekeken
misschien doen we dat wel vanavond.
Mooie slogan om de dag mee te beëindigen: Always look on
the bright side of life J
Fotos
De scheepsbak van
Strépy.
Helemaal alleen in
de grote sluis
Le Grand Place van Di Rupo
Ligplaats: jachthaven Le Grand Large - Mons
Aantal sluizen: scheepslift
van Strépy + 2 gewone sluizen
Weerbericht: bewolkt,
soms wat regen, soms wat zon, ± 19°C.
Maandag, 22 juni 2015 (Marchienne-au-Pont tot Seneffe).
Oeps, een paar foutjes gisteren (het was dus wel degelijk zondag en we lagen niet in Marcinelle-au-Pont, als dat al bestaat, maar in Marchienne-au-Pont), Hyacinth was duidelijk nog van slagL.
Marchienne-au-Pont is een relatief goede ligplaats als je van Mons, Brussel, Namen of Seneffe naar Charleroi vaart, moet je wel een kilometertje of drie verder de Samber op, een proper steigertje net buiten het industriegebied. Een bijna stiltegebied ware het niet dat er een schip rechtover ons lag met een behoorlijk luidruchtige generator (gelukkig uit tussen 23 en 7 u) en dat in een bebouwde kom!. Maar het schip is te koop, dus voor in de toekomst: Marchienne-au-Pont: rustig liggen, geen autos, weinig passage, groen aan de kant van de passantensteiger, een kerkschip. Je hebt in ieder geval niet het geraas van de treinen zoals in Auvelais (het enige andere alternatief of je moet voor een sluis gaan liggen).
Ze hebben hier de grauwheid een beetje proberen verhullen met graffiti er zijn een paar kunstwerkjes bij
We zijn vandaag opgestaan met regen, we hebben uren gevaren in de regen en nu liggen we in Seneffe inderdaad, in de regen! We genieten van ons Belgisch zomertje kan je tenminste na iedere sluis van tenue wisselenJ.
Vorig jaar, hebben we hier ook gelegen in juni zitten puffen van de warmte, s avonds een bbqtje groter kan het verschil niet zijn. Wat niet veranderd is: de kindjes op het water: ook met dit weer zijn ze aan het surfen en kanovaren dappere mensjes!
Wij blijven lekker binnen, drinken een wijntje, spelen scrabble en luisteren naar de muziek (als de roffelende regen het geluid niet overstemt tenminste).
Tot de volgende!
Fotos
Geen foto's vandaag... Signaalsterkte Wifi is te zwak...
Ligplaats: jachthaven S.N.E.F in Seneffe
Aantal sluizen: 3 (met vlottende bolders)
Weerbericht: Eerst regen, daarna regen en het eindigt met regen, veel regen en koud, ± 16°C
Zaterdag, 21 juni
2015 (Namur tot Marcinelle-au-Pont).
Zomer vandaag, en
we hebben het geweten we hadden een rustige nacht verwacht, maar dat was buiten
het zomerfeestje van de jachtclub gerekend.
Er was een summer party tot 4 uur in de morgen. Maar toch hebben we relatief goed geslapen,
als we af en toe wakker werden, was het iedere keer met muziek uit onze
jeugdjaren nostalgie dus.
Gisterenavond zijn
onze Nederlandse buren (Hans en Ginny) bij ons komen aperitieven echt sympathieke
mensen vol interessante verhalen. We hebben genoten van hun gezelschap en de
Leffe viel ook in de smaak van Hans J.
Deze morgen heeft
Richard hen (en Hyacinth) getrakteerd op chocoladekoeken.
Om iets voor 9 uur
zijn we dan vertrokken. En nu komt het
sluizenverhaal, een schaamrood item van deze keer. Richard zou het niet verteld
hebben (heel lief van hem om de stommiteiten van Hyacinth te verzwijgen), maar
ah, waarschijnlijk staat er al een filmpje op het internet voordat deze blog
verschijnt 191 sluizen heeft het goed
gegaan deze reis, Richard heeft ondertussen een tiental sluizen zonder
boegschroef - met verve genomen maar dat is zo saai voor de blog hé
Gelukkig is er dan Haycinth om wat schwung in het leven te brengen. Maar ik houd jullie nog even in spanning,
jullie krijgen het ganse verhaal Vandaag delen we alle sluizen met 2 Nederlandse
jachtjes uit Dordrecht. In de 4de sluis moeten we allemaal naar
boven niemand heeft blijkbaar geldige papieren om door Wallonië te varen, dus
krijgen we allemaal een officieel printje van de sluismeester. Een gedreven ambtenaar aan het werk op
zondag, ze bestaan! En Hyacinth (omdat
ze het best frans spreekt ???) krijgt een omslag mee die ze de volgende sluis
moet afgeven. En neen, daar ging het ook
nog altijd goed: de sluiswachter bleef in zijn bastion, dus Hyacinth van boord
en braafjes postbode gespeeld. OK, nu komt eindelijk de nachtmerrie van iedere sluisvaarder
(ik kan niets meer uitvinden om het uit te stellen) Sluis nummer 6 van de dag,
Richard meert perfect aan, Hyacinth legt perfect vast de sluiswachter doet
heel lang over het vullen van de sluis (een minder gedreven ambtenaar, we
kregen ook al geen antwoord via de marifoon, Hyacinth heeft nog opgeroepen om
het licht op groen te zetten). Haycinth
neemt de foute beslissing om het meertouw te verleggen naar een andere
bolder op het moment dat er een windstoot door de sluis komt. Gevolg: de boeg volledig weg van de kant
(hadden we nog een goed werkende boegschroef, zou het vandaag een kort
verslagje geweest zijn). Richard probeert nog iets te ondernemen maar de wind
en de stroming zijn te sterk. We drijven
af naar de andere kant van de sluis.
Hyacinth smijt nog een touw naar het jachtje voor hen, maar de man moet
ook lossen omdat zijn vrouw hun eigen jacht niet meer kan houden. Gevolg: schaamrood, schaamrood, ellende,
ellende dwars in de sluis. Hoe? Geen idee, maar uiteindelijk is Hyacinth van
boord gesprongen (en wonder boven wonder heeft ze eerst nog haar meertouw
bevestigd aan de Estée S en heeft ze het schipje recht kunnen trekken. Schade aan het schipje: 0,0 schade aan ego
van Hyacinth: 100%.
En het ergste van
al, er stond dat eentje aan de wal die alles zag gebeuren, en in plaats van te
komen helpen heeft hij zijn gsm gepakt en alles gefilmd. Hyacinth moet er nog aan wennen dat in dit
digitaal tijdperk spectaculaire beelden belangrijker zijn dan behulpzaamheid.
Daarna moest arme
Richard, volledig in het zweet om alles in goede banen te leiden, ook heel hard
op zijn tellen passen als hij Hyacinth aanspreekt (en letterlijk aanspreken hé,
ze kreeg niet eens op haar donder omgekeerd zou het wat anders geweest zijn J).
Kort daarna varen
we door Charleroi, er zijn festiviteiten aan de gang dus veel volk dus veel
portrettentrekkers die ons schoon schipke op de pellicule zetten. Normaal
gezien zit Hyacinth er dan deftig bij, met een blik van yes, its me, the lady
of the boat nu was het even anders: armen over de borstkas, voeten op tafel
(very ladylike) en een blik van et alors.
Maar haar
negatieve bui heeft maar geduurd tot de volgende sluis . Waar alles gelukkig
goed ging.
En nu liggen we
dus in Marcinelle-au-Pont, moederziel alleen aan een passantensteiger. En -
het is tenslotte vandaag zondag, kerkdag liggen we rechtover een kapel (een
heilig schip zeg maar, het komt dus
allemaal goed als we tenminste niet zot worden van die strakke wind J).
Maar wij, ervaren zoetwatermatrozen weten ondertussen dat de wind met
de avond gaat vallen.
Beste lezers van
deze blog: Richard & Hyacinth wensen jullie op deze 21ste juni
een warme, gelukkige en vreugdevolle zomer!
Fotos
Net zoals Parijs:
mooie brug + Eifeltoren J
Ontmoeting met
James Bond
Onze buren
Ligplaats: kade
Marchienne au pont
Aantal sluizen: 7
Weerbericht: Eerst
regen, daarna droog, veel wind, ± 20°C zonnig
We zijn vandaag op
hetzelfde uur vertrokken als onze Nederlandse buren, we varen dus samen tot in
Namur wel gemakkelijk als ze nog eens in panne vallen J
Dus varen we
telkens met hen in de sluizen. De eerste sluis moeten we eveneens delen met een
beroepsvaarder en eigenlijk kan je bijna op voorhand zeggen als ze al dan
niet rekening houden met lichte motorbootjes (als ze niet opkijken, dan mag je
er bijna donder op zeggen dat ze geen respect hebben voor plezierbootjes). En deze keek dus niet op, vaart ons volle vaart voorbij, test de kracht
van zijn schroef een paar keer in de sluis, dan weet je het wel. We hebben wijselijk besloten om hem de
volgende sluizen alleen te laten nemen, wat natuurlijk wel betekent dat we
iedere keer een twintigtal minuten voor de sluis liggen dobberen, maar safety
first!
In de vierde sluis
van de dag ging het pas echt fout Hyacinth was het water aan het bekijken met
een bedenkelijke blik, er dreef daar een serieuze troep in die sluis
(houtblokken, piepschuim, zelfs citroenen, )
en in één keer horen we een klop en de boegschroef doet het niet
meer! Helaas, ze heeft geen dienst
gedaan aan citruspers, het moet iets serieuzer zijn dat de schroef geraakt
heeft. Niet onoverkomelijk, maar heel vervelend (is toch een leuk speeltje dat
je achter de hand kan houden als de kant te dicht bij je schipke komt J).
De volgende
sluizen is het dus op een iets andere manier aanmeren, maar het heeft gelukkig
geen problemen gegeven.
Vandaag zijn we
langs het Latem van de Ardennen gevaren, langs de kanten van Wépion (even voor
Namen) moeten de villas zeker niet onderdoen, de Maas is natuurlijk wel iets
minder lieflijk dan de Leie.
In Namur
aangekomen is er geen plaats meer aan de kade, enkel nog een plaatsje of twee
aan de vingersteigers. Vorig jaar hadden
we daar ook gelegen, en door de sterke stroming hadden we een klein schartje
(van een centimeter of 50) opgelopen - ondertussen weten we hoe we het best
dwars op de stroom moeten aanleggen maar zonder extra hulpmiddel zag Hyacinth
het niet zitten. Dus eerst ergens gaan
aanmeren waar we niet mochten liggen - Hyacinth heeft dan haar Speedootje
aangetrokken en is in het water gesprongen.
In de boegschroef zit dus niets . Dit wil zeggen dat er een ander
probleem is, Richard heeft ons bed ontmanteld om via de binnenkant de handel te
bekijken, maar daar is niet direct iets
te zien dat wordt dus een extra tripje naar Terneuzen na de reis. Ondertussen waren ook alle vingersteigers
bezet en zijn we maar naast onze Nederlandse buren gaan liggen (die hadden het
laatste plaatsje ingepalmd). We liggen helemaal niet graag dubbel, maar soms
breekt nood wet (of zoiets).
Er is één, niet te
versmaden voordeel: we gaan lekker slapen vanavond. Vorig jaar hebben ze hier in Namen onze
fietsen proberen stelen dit jaar is de kans dat ze opnieuw proberen quasi
nihil. Dat worden sweet dreams vannacht
J.
En verder liggen
we hier te klotsen en te botsen er passeert hier redelijk wat plezier vaart
zo van die huurbootjes met zatte gasten en een schipper die geen vaarbewijs
nodig heeft en dus geen flauw benul heeft welke golven hij veroorzaakt. Maar tussen onze bootjes liggen genoeg
fenders, zelfs een oorlogsbodem kan ons niets maken J.
En hoe het komt
dat we vandaag opnieuw onze blog kunnen versturen? Met dank aan hotel Beauregard zij leveren
ons ongewild het nodige (free wifi) om jullie op de hoogte te houden J.
Fotos
Rotsklimmen
Mooi optrekje
Ligplaats: kade
Namur
Aantal sluizen: 6
Weerbericht: ± 20°C
bewolkt, tegen de avond zonnig
Vrijdag, 19 juni
2015 (Vireux-Molhain tot Dinant).
Gisterenavond is
de fanfare nog langs geweest om ons uit te wuiven sympathiek toch hé. Tja, je kan het maar hoog in je bolle hebben.
Ze waren op stap om de wereldoorlog te herdenken, ze zijn gestopt aan het
monument van de gesneuvelde soldaten en hebben daar The Last Post en de
Marseillaise gespeeld. En dan de brug
over om aan de overkant nog alles eens te herhalen dat heb je als er twee
dorpjes samengevoegd worden, dan moet de kerk in het midden blijven (allez,
hier is dat eigenlijk de Maas J).
We hebben nog niet
verteld wat een supergoed ijskastje we hebben onze drank staat altijd lekker
fris. Ze gaat zo goed, dat wanneer je de
etenswaren iets te dicht bij het vriesvakje legt, die dan ook maar solidair
zijn en mee bevriezen. En mag dat nu
toch het geval geweest zijn met onze heerlijke kazen dus eerst alles in
stukjes moeten kappen (dan was het vlugger ontdooid) en dan eten maar niet
echt smeuïge kaas, maar we hebben het niet aan ons hart laten komen.
Haycinth was
gisteren aan het vertellen dat de reis in Frankrijk eindigt zoals het begon:
moederziel alleen aan een ligplaats dat had ze nu echt niet moeten doen
Want dat betekende dat we alle twee gaan slapen zijn met in ons achterhoofd die
nozemkes op ons schipke in Valenciennes.
Gevolg: bij het minste geluidje stak Richard zijn hoofd door het luik om
te checken of alles ok was. Er is hier
geen mens gepasseerd, dus zorgen voor niets.
Is het lang
geleden dat ik het over sluizen gehad heb?
Wel het is gedaan met zelf sluiswachter spelen, we hebben onze
afstandsbediening moeten afgeven L. Vanaf nu is het weer
oproepen via de marifoon en soms antwoorden de sluiswachters, even veel keer
krijg je geen respons. Maar het beste
maak je je daar niet al te druk in, uiteindelijk openen ze toch altijd de
sluisdeuren J
Terwijl Hyacinth
zit te bloggen zit Richard bij de buren (oude bekenden, we hebben er al over
verteld zij die vroeger zo graag een klapke deden met de sluiswachters, maar
geen woord Frans spreken J). Ze hebben motorpanne en Richard is aan het
kijken of hij het kan verhelpen. Na drie kwartier had hij het euvel gevonden,
super Richard. Alleen jammer dat zijn
broek en t-shirt vol vet hangen. Maar
hij heeft twee mensen content gemaakt, dat is mooi meegenomen. En we mochten een biertje komen drinken, we
vreesden voor een Heineken, maar gelukkig waren het pintjes van de Aldi J.
Het was wel gezellig, wij kunnen uren naar vaarverhalen luisteren.
Van motorpech
gesproken, we volgen ook nog altijd de avonturen van de Pallieter, die hadden
gisteren ook een probleem met de motor. En dat nadat ze pas een mechanieker aan
boord hebben gehad om één en ander te vervangen. Blijkbaar is die man gevraagd
om verschillende boten op één dag te checken. Hopelijk kunnen ze vandaag weer
verder.
We gaan nu
spaghetti klaarmaken (is al lang geleden zulle), het zal ons smaken ;-).
Ondanks de
aanvragen, geen fotos van mijn schortjurk verkrijgbaar, die zijn gecensureerd J. Of
misschien trek ik het wel aan op één of ander feestje J. Is
misschien nog zo geen slecht idee van Wai Jing een modeshow maar dan van miskopen, we gaan dat
voorstellen aan de feestmadammen van de club. Zou nog wel eens een hilarische
winteractiviteit kunnen zijn, met de verkiezing van het lelijkste kledingstuk. En er nog een prijsje aan vastkoppelen
bijvoorbeeld een bon voor een dagje shoppen in Milaan J.
En over fotos
gesproken als ons fototoestel het om een of andere reden laat afweten, we
kennen een perfecte hulplijn in Zottegem ze kunnen ons onmiddellijk goed
weer fotos van de streek leveren J.
Maar nu terug naar
de serieuzere dingen van het leven: onze blog J
Gisteravond zagen
we bij valavond over de Maas honderden en honderden muggen zwermen, echt wolkjes
van muggen. En één, maar dan ook slechts
één van die beestjes is erin geslaagd om mee binnen te glippen en die vond het
nodig om Hyacinth nog even te pesten in haar bed, de snoodaard! Maar hij was niet de enige die me uit mijn
slaap hield, de warmte deed ook dik zijn best gelukkig is het beginnen
regenen en koelde het een beetje af.
Vandaag zijn we
weer niet zo heel ver gevaren, het is onze laatste dag op Franse wateren, we profiteren
er nog even van.
Varen in Noord
Frankrijk ik had me er iets anders van voorgesteld of beter gezegd, ik kon
me er niet echt een voorstelling van maken.
Mijn broer en schoonzus zijn enkele jaren geleden in Zuid Frankrijk gaan
varen en de verhalen die ze vertelden over hun reis waren om te
watertanden. Ik wist dat er in het
noorden geen sprake kon zijn van typische zuiderse, charmante dorpjes, ricard,
jeux-de-boules, platanen, ik had het me veel lelijker en grauwer voorgesteld
(een beetje zoals bij ons in Charleroi: veel industrie, druk vrachtverkeer, ).
Niet dus, vanop het water ziet er het
allemaal groen en prachtig uit. En één van de grootste voordelen van varen in
Frankrijk is dat je ook met lage boten over de oevers kan kijken (nu weten we
hoe leuk het moet zijn om te varen met een White Beauty of een Mac Kuloni). Het loont echt de moeite om hier te varen
het heeft waarschijnlijk niet de charme van het zuiden, maar wie van rust houdt
juni is de ideale maand om hier te toeven. Dank je wel Richard, je hebt een
mooie vaarroute uitgestippeld, je mag me in de toekomst nog meer verrassen met
zulke tochtjes (enkel onze bazen nog overtuigen om weer 6 weken verlof toe te
staan, zal geen makkie zijn).
Onze laatste
ligplaats in Frankrijk is dus Vireux-Molhain.
En we liggen hier moederziel alleen (voorlopig toch), dit is het rare
aan de aanlegkades of ze liggen vol of er komt geen kat. Misschien wordt ons morgen duidelijk waarom
er hier niemand ligt Alles is hier
nochtans voorhanden: bakkers, beenhouwer, supermarkt, bloemenwinkels, kappers,
wassalon, En ok aan de overkant van de
oever is een drukke autoweg, maar enkel vrachtwagens ervaren we als iets of wat
storend.
Richard is op dit
ogenblik water aan het bijtanken gelukkig zit ik binnen. Eerst schiet de kant van de wal los:
stuurboordzijde + een passerende wielertoerist een douche, en nadien vliegt de
slang langs alle kanten aan bakboord die kant is bij deze ook eens
afgespoten. Dat is wat ze noemen 2 vliegen (de arme fietser niet meegerekend) in
één klap J
Voor de volgende
dagen weten we niet of we alle dagen onze blog zullen kunnen versturen ons abonnement
voor één maand is enkel geldig in Frankrijk op de Belgische wateren moeten we
afwachten of de jachthavens wifi voorhanden hebben
Dus tot we nog
eens wifi hebben J
Fotos
Vireux-Molhain
De Estée S op haar
laatste Franse ligplaats (van deze reis toch )
Stille
marktkramers zulle, niets gehoord, dus lang geslapen.
Vandaag geen zin
om veel te doen, zelfs geen zin om vijf kilometer verder te varen. Het is hier rustig, er zijn douches en we
moeten nog niet echt de grens over even uitstellen dus.
Over douches
gesproken, enkele weken (yep, inderdaad weken geleden, we zijn ondertussen vijf
weken onderweg) geleden schreven we dat
de Franse norm qua hygiëne niet al te hoog lag dat het smerige douches waren. We moeten onze mening helemaal herzien, 90%
van de badruimtes zijn heel proper en van alle comfort voorzien. Enkel de duurste jachthaven viel dus tegen en
Rethel, daar stond de douche aan de steiger en voor iedereen toegangelijk en
het was er duidelijk aan te zien.
Marktdag dus, dus
Richard & Hyacinth naar de markt.
Natuurlijk kan je de markten niet vergelijken met de gezellige marktjes
in het zuiden van Frankrijk (daar zie je ook geen 3 matrassenverkopers op één
markt), maar als je niets nodig hebt, is het plezant snuisteren tussen/aan en
in de kraampjes.
Hyacinth heeft er
zelfs een heel luchtig kleedje gekocht Richard zegt dat het heel ouderwets
is, dat het op de schort van zijn grootmoeder lijkt. Maar het zit heel lekker (ik heb het dan ook
een maatje te groot gekocht tegen de groei J) en met dit goede weer leuk om dragen. Alleen heb ik het daarjuist in de spiegel
gezien lijkt inderdaad op iets dat Richard zijn meetje zou dragen. Zal dus enkel bij heel goed weer gedragen
worden en als niemand me kent of om te poetsen J.
Ook nog een
hammetje gekocht aan een kraam ons eten voor vandaag.
Verder een
vakantiedag gelijk een vakantiedag hoort te zijn: wat lezen, zwemmen in de
Maas, ijsje eten, aperitiefje drinken, klapke doen met oude bekenden (je komt
regelmatig dezelfde zoetwatermatrozen tegen), fenders kuisen (Richard hé, hij
kan niet stilzitten), en Genieten met de grote G dus.
Op dit eigenste
ogenblik komt er een windje op zorgt voor wat afkoeling, maar voorlopig
moeten we nog niet naar binnen het leven heeft zich vandaag vooral afgespeeld
in ons kuipke.
Normaal gezien
gingen we vandaag tot Revin varen, maar juist voor ons vertrek kwam er een
bekend jachtje (van zien toch) aanleggen aan de kade van Monthermé (de
Tuizenfloot eentje uit Gent). Ze wisten te vertellen dat de Nederlandse vloot
is losgelaten op de Franse waterwegen en dat het superdruk is in de
opvaart. Ze moesten soms anderhalf uur blijven
dobberen voordat ze geschut konden worden.
En dat Revin niet te doen was, dat de Nederlandse jachten al dubbel aangemeerd
lagen.
We zijn veel van
onze Noorderburen tegen gekomen vandaag, maar vermits wij de Maas afvaren, valt
het wachten voor de sluizen wel mee (maar inderdaad, zelden een lege sluis in
de opvaart). We zijn toch naar de
jachthaven van Revin gaan kijken, maar de informatie klopte niet zulle best
dat we zelf gecheckt hebben. Het lag er
wel rijen dik, maar met Duitsers J. Dus zijn we op onze
stappen teruggekeerd en door de tunnel van Revin gevaren, nog wat sluisjes
gedaan om te eindigen in Fumay.
Als er geen schip
passeert is het hier aangenaam liggen. De omgeving waar de boten aanmeren is
goed onderhouden. We zijn dan eens door Fumay gewandeld en onze eerste indruk
is dat er veel leegstand is. Ook heel
veel winkels zijn gesloten. We hebben
onze boodschappen (dus vooral zakken chips en nootjes en voor de volledigheid
ook TUC koekjes J) gekocht
in een supermarchéetje waar je thuis geen voet zou binnen zetten, veel te warm
voor voedingswaren, verf overal afgebrokkeld, fietsband of een plastiek
bloemstukje, geen probleem allemaal verkrijgbaar. En als je wil, neem maar zo mee want aan de
kassa geen kat te zien. Maar wij hebben
natuurlijk braaf gewacht op de jongen die tegen zijn zin moest werken En we klagen niet, we hebben de versheidsdatum
overal van gecontroleerd en niets over datum ça va nog allemaal.
Maar wat ze hier
wel hebben is een Rue de Bouchers (eigenlijk heet het Rue François Mitterand)
ze hebben hier 3 beenhouwerijen/charcuteriewinkels in één straat op minder
dan honderd meter afstand. We hebben de
eerste (en hopelijk de beste) gekozen om ons vlees voor vanavond te halen.
En wie geen zin
heeft om te koken het frietkot is vlak aan de kade
Morgen is het hier
op de kade marktdag dat betekent voor 7 uur al lawaai, maar ook verse
producten
Enfin, meer valt
er niet te vertellen vandaag. We gaan
een hapje eten, nog wat lezen en vroeg in onze vooronder waarschijnlijk toch.
Maandag, 15 juni
2015 (Joigny-sur-Meuse tot Monthermé)
Rustig dagje
vandaag onze gasten hebben het tot 7:30 volgehouden in hun logeerbedje.
Het weer is iets
minder zeggen de verwende reizigers. Het was toch nog een graad of 22°C, wat
veel wind, nog wat bewolking maar we
hebben toch buiten kunnen ontbijten. En
luxe verse baguettes (de winkel was
eigenlijk gesloten, maar de vriendelijke winkeldame heeft toch nog vers brood
naar ons schipke gebracht).
Emmet heeft zich
gewassen in één van de grootste badkamers ter wereld: de Maas. Ook zijn tanden gepoetst en maar best ook,
gisteren zijn we allemaal gaan slapen met een gekleurde tong de grote kinders
hadden M&Ms gegeten (veel M&Ms J). Ter info: de blauwe
verkleuren het best J.
Na het ontbijt
zijn we (Emmet dus) niet al te ver gevaren, tot Monthermé, een typisch Ardeens
plaatsje, rustig zeker in het begin, toen lagen we hier alleen. Op dit
eigenste ogenblik hebben we aan bakboord een motorhome of 25 en op de steiger
een schip(ke) of 7 ... rustig dus J.
Emmet en Richard
zijn dan de met de fiets naar Joigny-sur-Meuse gereden (als je hun verhalen
aanhoort volgens mij kunnen ze zo meedoen aan de Tour de France en die dan nog
winnen ook J) om de
auto van Emmet op te gaan halen.
Elisabeth en Hyacinth hebben dan (hoe kan het ook anders) ondertussen
een aperitiefje (of twee) gedronken.
De rest van de dag
hebben we op het gemakske door gebracht.
s Middags (zolang we in Frankrijk zijn) du vin, du pain en du boursin
(of een andere franse kaas) gegeten. Daarna ons eten laten verteren lees platte
of minder platte rust. Nadien een wandeling in het stadje gemaakt (lekkere
reuzenkersen gekocht) en lap voor je het weet is het weer aperitieftijd J.
Het is maandag,
dus net zoals in België zijn er weinig restaurants open dus met de auto van
Emmet op zoek naar een restaurant noppes, nulla, nougatballen of dicht, of
aan het verbouwen of als er al iets open was, zag het er niet al te appetijtelijk
uit. Dus terug naar Monthermé en lap
op een boogscheut van onze Estée S was er een heel net restaurant. En ondanks het feit dat de uitbaters
duidelijk een voorkeur hadden voor het mannelijk geslacht, hadden Elisabeth en
Hyacinth de grootste porties gekozen. Al
ooit 2 gambas gegeten als hoofdgerecht?
Neen, één adres: Monthermé J.
Maar door het
zoeken naar een restaurant hebben we toch een andere omgeving en een ander
riviertje kunnen bewonderen: de Semoy.
Sightseeing vanop de weg is eens iets anders
Een uurtje later
dan voorzien zijn onze gasten richting Langerbrugge vertrokken, voor hen is het
morgen werkendag. Ze zijn nog niet goed en wel weg of we denken al weer aan
Emmet: we zien hier op dit moment iemand zijn kruimeldief uitkuisen J.
Enne Elisabeth iedere keer als we een muntje eten zullen we aan jou
denken J.
Nu nog genieten
van één van onze laatste avonden in Frankrijk en morgen zijn we er weer met
meer weer.
Zondag, 14 juni 2015 (Charleville-Mézières tot
Joigny-sur-Meuse).
Wat een rotnacht! We
hadden gehoord van Nederlanders (bekend, we hadden al eens een sluis gedeeld)
dat er s nachts redelijk wat lawaai geweest was in de jachthaven
Maar goed, we zien wel eerst Charleville-Mézières
bezoeken, een mooi stadje heel mooi plein, gezellige cafeetjes en
restaurants, voor de shoppers veel winkels je kan er wel een dagje voor uit
trekken. Richard en Hyacinth hebben ook
eens aan cultuur gedaan (van ver toch), naar het geboortehuis van Rimbaud
geweest en ook naar zijn museum (maar ze waren beide gesloten, misschien wel
logisch als je pas om 19:00 gaat kijken J).
Als de grootste hitte voorbij was zijn we in ons bedje
gekropen, en blijkbaar was dat nu net op hetzelfde uur waarop de hangjongeren
hun feestje beginnen bouwen. Lawaai geroep, dribbelen met een bal,
glasgerinkel ambiance! Maar Richard zegt
tegen Hyacinth dat ze dat moest negeren en dat ze ook ooit jong geweest
is. Lukte aardig tot het moment ze op
onze steiger kwamen en ze in huurbootjes
de hooligans begonnen uit te hangen Hyacinth door haar luik, eens goed haar
gedacht gezegd, ze waren serieus onder de indruk, ze liepen er vandoor gelijk
hazen. OK, kleine nuance, Hyacinth zei
jappelle la police et vous êtes filmé
en ze gingen op hun dooie gemakje terug naar hun vriendjes ondertussen
Hyacinth imiterend tja, toen ik het hoorde, ik was ook niet echt onder de
indruk, maar enfin, ze hebben toch het zekere voor het onzekere genomen en rond
een uur of half vier in de ochtend zijn ze vertrokken en Hyacinth ook eindelijk rust!
Vandaag varen we niet ver, een sluisje of twee verder een
rustig plaatsje zoeken en aanleggen maar
Nu wachten we op Elisabeth en
Emmet
Vroeger dan verwacht horen we getoeter en yep daar zijn
ze ...
We houden het eenvoudig du pain, du vin en nog wat fromage
meer moet dat niet zijn. Genieten dus ...
Op dit eigenste ogenblik zijn Richard en Elisabeth aan het
afwassen, Emmet ligt ergens op het
voordek (dus ettelijke meters verder J) uit te blazen van de
autorit, Hyacinth is aan het bloggen ieder doet waar hij goed of minder goed
in is hé J.
We gaan nog een slaapmutsje drinken en dat is het voor
vandaag.
Aan alle papas nog een gelukkige vaderdag!
Tot de volgende keer!
Fotos
Een selfie van Hyacinth, Elisabeth, Richard en Emmet J
Ligplaats: halte
fluvial Joigny sur Meuse
Aantal sluizen: 2
Weerbericht: rond
de 26°C, zonnig!
Aantal motoruren:
1,81u
PS Gisteren problemen met internet... Vandaag lukt het terug!
Zaterdag, 13 juni
2015 (Le Chesne Charleville Mésières).
Deze nacht heeft
het geregend een welkome verfrissing!
Nu hebben we een aangenaam temperatuurtje van een graad of 25, wel al
gans de dag bewolkt, maar na de hitte van de afgelopen dagen, hoor je ons niet
klagen. En schoonzus, niet panikeren, we hebben nog vlug een zak met mooi weer
gevuld, die brengen we mee de 28ste J.
Even een
tussendoortje (gewoon het slechte karakter van Hyacinth, ze kan het niet
laten): gisteren staan babbelen met Nederlanders over - hoe kan het ook anders - het varen
in Frankrijk. De mensen waren in de 70 (ze zeiden 70 en half, bleek achteraf 75
te zijn J - ze zagen er wel nog goed uit, het moet
gezegd). Ze voeren al jaren in Frankrijk, dus vroeg Richard of ze de taal
ondertussen wel een beetje onder de knie hadden. Hyacinth wist wel beter: ze
hadden gezocht naar de marché le mardi op een vrijdag! (ze hadden nochtans een
bordje zien hangen). Maar eind goed al goed, vlakbij was er een klein
supermarktje waar ze het een en ander verkochten J. Maar terug naar de clou
van het verhaal: de taal. De man vertelt
dat hij er zonder de taal van Molières ook wel komt hij had twee maal de
sluiswachter moeten oproepen en het enige wat hij te zeggen had, écluse
numéro zoveel en panne en kijk, de sluiswachter was er binnen de 5
minuten. Nu komt het hij vond het
vroeger wel leuker om in Frankrijk te varen, toen waren de sluizen nog niet
geautomatiseerd en kon je nog eens praatje maken met de sluiswachter Maar alle gekheid op een stokje, we horen het
wel meer, dat er een stuk van de charme verloren gegaan is. We vinden varen in
Frankrijk nu al super, wat moet het vroeger (toen alles beter was J) geweest zijn?
Vandaag doen we
het laatste stuk van de vrij ondiepe Canal de Ardennes een prachtig stukje
alleen hadden we het gevoel niet langer in Frankrijk te varen, dit lijkt echt
op de Belgische Ardennen (logisch natuurlijk) nog even varen en we zitten in
België (dus echt op de terugweg L). En even hadden we
ook een nostalgisch gevoel er voer een toeristenboot door het kanaal en door
de ondiepte wordt de aarde van de bodem omgewoelt, dus bruin in plaats van
groen water (bijna gelijk in Langerbrugge J).
Hyacinth heeft
quasi de ganse dag mogen varen plezant zulle.
Nu liggen we in
Charlesville-Mézières een grote, bijna lege jachthaven probleem voor
Hyacinth om het beste plekje te vinden zelfs Richard verloor er bijna zijn
geduld mee maar uiteindelijk had ze haar keuze gemaakt. Hier gingen we onze
volgende gasten ontvangen (en weer speelt het slecht karakter van Hyacinth op
we gaan hen Emmet en Elisabeth heten - qua karakters trekken ze er totaal niet
op, maar we konden hem toch niet naar de pastoor vernoemen - dat zou pas bij het haar getrokken zijn J). Maar het is hier druk, lawaaierig, niet
onze dada (en ook van hen niet trouwens), dus morgen varen we nog een stukje
verder en zoeken we een leuker plekje. Meetje Langerbrugge, neem nog maar een
fotootje van je kleinkind vanavond, dan kunnen we zien hoe hij er uit ziet!
Voor de rest van
de dag gaan we oordopjes in onze oren steken J.
Tot morgen, bij
leven en welzijn
Fotos
Bewolkte morgen
Kleine sluis in de
Franse Ardennen
Eerst tunnel dan
sluis, het houdt niet op
Landelijk dorpje
Ligplaats: Jachthaven
Charleville Mésières
Aantal sluizen: 10
Weerbericht: rond
de 25°C, half bewolkt, aangenaam!
Voor de
verandering is het Richard die niet goed geslapen heeft (te warm en te veel pizza).
Maar vandaag is
het werkendag dat zijn we niet meer gewoon op een vrijdag J. Dus vroeg uit onze master bedroom want we
moeten 28 sluizen bedwingen/overwinnen en dit over een afstand van 10 km.
Eerst iets over de
klimatologische omstandigheden: het is doef weer, het is laf weer, het is
vermoeiend weer, een verfrissend regenbuitje zou zelfs welkom zijn.
Dus 28 sluizen
we zullen ze eens allemaal opnoemen zie J: de eerste sluis is de sluis van Attigny, de tweede sluis is
sluis 27 (sluizentrap van La Vallée de Montgon) de derde sluis is sluis 26
en zo moet je (net zoals bij de bochten van Alpe dHuez) de sluizen aftellen
tot sluis 1 (maar wel in het frans uiteraard).
Vandaag hebben er 2 de volledige trap gedaan (onze Deense volgers
Danish Dynamite met hun Mahogny) en wij dus (we zijn een half uur voor hen
gearriveerd in Le Chesne je moest de smile op hun smoeltje zien toen ze
zeiden dat ze ons achtervolgden). Verder
ligt er hier ook nog een Nederlander, maar die heeft de trap in 2 keer gedaan
(maar 19 sluizen vandaag). Tip voor een mevrouw uit onze jachthaven die angst
heeft voor sluizen en veerponten: dit tripje eens doen en dan heb je al direct
een fobie minder J
En het moet gezegd
de schippers en hun bemanning van de drie schepen zijn moe. Hyacinth heeft
vandaag bedacht dat ze met nieuwjaar een fitness abonnement gaat nemen: iedere
keer de ladder op, iedere keer de sluis rond om de bediening te activeren. We mochten van de sluiswachter niet vastliggen
aan de ladder waar de bediening stond, maar vermits dat de enige ladder aan
bakboordzijde was (iemand zegt altijd links en het zijn niet Richard en
Hyacinth J) waren we verplicht om stuurboord aan te
leggen (en dan moest Hyacinth de sluis oversteken dat arme mens heeft
afgezien op iedere ladder een half oerwoud dat tierig weelde op de moet
(voor de leken onder ons, moet = mos dat op de sluiswanden blijft
plakken/hangen (zo is onze vaarcursus toch voor iets goed geweest J), dan over pas gemaaid gras (meestal toch)
dan over de sluis, meestal via een wankele passerelle (als dat er al was)
soms een leuning, soms geen, soms langs twee kanten een leuning, maar zo smal
dat het weelderige lijf van Hyacint er met moeite tussen kon (één zekerheid was
er wel: spinnenwebben), insecten à volonté (we hebben zelfs in deze hitte even
met onze deuren en ramen toe moeten varen, de dazen hielden namelijk een feestje)
en uiteindelijk weer de ladder af. Morgen is ze gegarandeerd stijf! De
laatste drie sluizen is Richard de ladder opgekropen toen stond de bediening
eindelijk waar het volgens ons hoorde, nl. achteraan de sluis! Maar dan kon
Hyacinth niet meer
Slechts één keer
de sluiswachter moeten oproepen sluis 4 (quatre) stond dubbel rood!
En nu liggen we
dus in Le Chesne moe en nog lang niet voldaan (door de opeenvolging van
sluizen hebben we geen tijd gehad om te eten).
We gaan het
vanavond nog rustig aan doen en morgen zijn we er weer, met meer weer!
Fotos
Sluis in
voorbereiding De volgende is ook al te zien
Het beloofde een
warme dag te worden, want we konden buiten ontbijten en de zon heeft haar
belofte gehouden alle ramen zijn afgedekt en het is nu nog 35 graden binnen
buiten ook lekker warm, ik weet niet hoeveel vermits onze thermometer niet in
de schaduw hangt.
Gisterenavond
hadden we allerlei plannen gemaakt voor vandaag eerst wat klusjes op het
schipke en in de namiddag een fietstochtje. En wat hebben we geleerd
vandaag? Plannen maken op vaarloze dagen
in je vakantie? Nutteloos, nodeloos werk
(en werk en vakantie gaan nu eenmaal niet samen).
Maar klussen en
vakantie wel J. Richard heeft een nieuw zoeklicht
geïnstalleerd (laat de onverlichte tunnels maar komen) en Hyacinth heeft haar
Ikea opstapje afgeschuurd en een eerste keer gevernist. Dat opstapje heeft echt een multifunctionele
functie (in Belzele dienst gedaan om de korte beentjes van Hyacinth te upgraden
tijdens verfwerken het zat dan ook onder de verfvlekken) en aan boord dient
het als opstap om in ons bed te geraken (je wordt ouder Hyacinth, geef het maar
toe), als zitbankje in de kuip (lekker uit de wind), als bijzettafel Ikea, in dit geval, goed idee!
En nog een
heleboel andere klusjes gedaan allemaal pruts- en kuiswerkjes waar veel tijd
in kruipt, maar die op het einde van de rit toch voldoening geven.
Maar het is warm,
heel warm dus hebben we een solar douche kunnen/mogen/moeten nemen: een verkwikkende
douche, maar niet echt een verfrissende douche, het water is heet. Maar alles
opnieuw proper, mens en schip of zoals ze zeggen een corpus propra in uno
schipo propro J.
Onze Deense
volgers (neen niet van de blog maar van de route) de Denen waarvan Richard
dacht dat het Zwitsers waren (beloofd Richard, het is de laatste keer dat ik je
daarmee plaag) zijn hier ook toegekomen.
Sinds Sillery hebben we ze al alle dagen gezien. Vandaag hadden ze zich serieus vast gevaren
(hun zeiljacht heeft een diepgang van 1,65m) het is hun met veel moeite
gelukt om ons toch nog tegen te komen J. Ja we hebben een
beetje een band, zij zijn ook op weg naar huis en ze zijn, net als wij vertrokken
in mei zij in mei 2014 . Op dit
eigenste moment zit Richard samen met den Deen op een bankje te babbelen over
de zin van het leven. Hyacinth houdt
altijd haar hart vast als Richard van boord gaat om of een fotootje te trekken
of een vuilzak weg te dragen ik weet altijd wanneer hij vertrekt, maar nooit
wanneer hij terug keert overal blijft hij hangen, mijn sociaal dierken J.
Richard en ik
hadden het er vandaag over, varen in Frankrijk is de max we kunnen er gerust
nog maanden en maanden varen aan breien (zeggen we nu omdat we echt wel geluk
hebben met het weer).
Maar dan moet
Holande die lawaaierige mobilettes verbieden J (we worden allebei ouder J) maar dat is echt een degoutant geluid (er zijn er hier
juist twee voorbij gereden, vandaar).
De rest van de
planning voor vandaag? We gaan een
Richarke, ik bedoel een Ricarke drinken straks een pizza gaan halen in het
dorp en genieten van de zonsondergang.
Heerlijk geslapen
op voorhand een beetje gevreesd voor de buurt: vuil sanitair, veel hangjongeren,
een heavy motorclub vlakbij (viel dik mee, niks van last of je moest niet tegen
de geur van hun vette worsten op de bbq kunnen J), al 2x de combi van de gendarmerie langsgereden, een vaart
vol met lege Heineken flessen en pas toen waren we gerust, oef, ze drinken
maar Heineken J. Het was er uiteindelijk rustig, niets gehoord,
niets gemerkt een ok aanlegplaats (en een supermarkt vlakbij ook handig).
Eerst nog met onze
fietsjes naar Rethel gereden kleine verkenning van het stadje maar het was
ons al te druk, dus zijn we iets na 10 uur vertrokken naar onze volgende
bestemming: Attigny.
Over de sluizen
kunnen we kort zijn: vier stuks geen echte problemen toch niet in de
sluizen zelf J.
Juist voor de
sluis van Seuil, had de Estée S de neiging (met dank aan het strakke windje) om
sterk naar stuurboord te trekken. Hyacinth zag de sluisdeur met rasse schreden
naderen - dat kan natuurlijk niet, wij
naderden redelijk zere. Ik kijk nog
met een groot vraagteken in mijn ogen naar Richard hij kijkt terug met een
blik van trust me, I know what Im doing en hij gebruikt zijn boegschroef
die niet werkt (de tweede keer deze reis, er is veel groen in het water en soms
komt er wat in de boegschroef en dan blokkeert ze - het komt wel goed, maar
vandaag met die naderende sluisdeur, niet goed voor Hyacinth haren tikker). Alles in achteruit en de sluisdeur bleef 1
meter afstand houden. Oef!
Na de derde sluis
moesten we achter een spits blijven varen, slenteren, soms manoeuvreren. Er
wordt hier met moeite rapper gevaren dan 5 à 6 km/uur veel diepgang (op de
diepste plaatsen tussen 1,80 à 2 meter) is er hier niet, zelfs motorjachten met
een diepgang van 1,25 lopen soms vast. We komen regelmatig dezelfde spitsen
tegen er zijn er hier een aantal die baggerspecie vervoeren (ze hebben nog
een tijdje werkzekerheid). Die mannen lopen regelmatig vast we hebben er
eentje gezien die 2x prijs had maar die mannen doen hele dagen niets anders
en het lukt hun wel om zich los te werken een bruin spoor en enkele dode
vissen achter zich latend.
En nu liggen we
dus in Attigny het is hier bakje vol! Maar we liggen als laatste in de rij,
met ons smoeltje in de zon (bijna, we hebben
eigenlijk de parasol opgezet, want het is te warm). Het dorpje al eens verkend
moet iets te maken hebben met keizer Karel, want bijna alle zaken hebben
Charlemagne in hun naam.
Waarschijnlijk
blijven we hier een dagje liggen ons moreel voorbereiden op de sluizentrap
stroomafwaarts lukt dat gemakkelijk maar stroomopwaarts (onze richting dus)
zal het werken geblazen zijn. Leve de
vakantie! J
PS De gin zal smaken.
om onze bevindingen weer met de mensheid te delen. Dus ... lezen zullen jullie, 46 dagen aan een stuk .... en alles zullen jullie weten, vanaf we onze oogjes opendoen tot we op het einde van de dag in ons bedje kruipen (de tijd tot we weer opstaan gaan we wel voor ons eigen houden, wie wil er tenslotte lezen dat Hyacinth wel eens durft snurken 
).
En we klagen niet, we hebben de versheidsdatum
overal van gecontroleerd en niets over datum ça va nog allemaal.
