We liepen door eindeloze bossen en we naderden de streek van St. Hubert, gekend voor de jacht. Het stond hier dan ook vol van alle soorten uitkijktorens en constructies waarachter de jagers zich kunnen verstoppen zodat het wild recht op hen afkomt en ze lafweg de dieren kunnen afschieten.

De weg leek eindeloos en toen we rond de middag op een van die uitkijkposten onze lunch opaten begonnen de eerste druppeltjes regen neer te vallen, gelukkig aten we op dit moment want het zou niet meer stoppen. Met enige tegenzin haalden we onze regenkledij uit onze rugzak. De aangeschafte regenponcho voor Brigitte kon meteen zijn waarde bewijzen, ikzelf heb een tamelijk oud regatta-regenjasje dat niet zo waterdicht is als beloofd zodat ik altijd een kleine paraplu bij heb. Het probleem echter was dat ik hem gisteravond heb laten liggen in het Italiaans restaurant waar we aten. Nonkel Eric en tante Simonne komen morgen op bezoek en ze brengen er een mee ofwel rijden we er om naar Libramont. De enige twee dorpjes die naam waardig die we tegenkwamen vandaag waren Bras Bas en  Bras Haut.

Om ongeveer 14.45 arriveerden we kletsnat in B&B Gaussignac in Hatrivat waar we ondanks het vroege uur  toch binnen mochten . 

Een warme douche en de verwarming aangezet en we waren direct andere mensen, het enige probleem is de wel heel slechte kwaliteit van de wifi op onze kamer, ik zit hier dan ook half verkleumd in een soort onthaalruimte deze woorden in te typen terwijl Brigitte een verdiend 'tukje'aan het doen is.

Om ongeveer 8.45 namen we onze zware rugzakken en vertrokken voor de eerste etappe.

De Gr 151 loopt te slingeren op hoofdzakelijk landelijke boerenwegen door dorpjes als Tournay , Verlaine en Sberchamps,  telkens niet meer dan een bescheiden kerkje en wat oude boerderijen, hoofdzakelijk runderbedrijven. Om 11 u namen ws plaats op een oude boerenkar om een appeltje te eten en een korte rustpauze te nemen.

Het weer viel ondanks de voorspellingen geweldig mee: er was overwegend zon en nu en dan kwamen er wolken dreigen maar die haalden het niet. Bij momenten in de felle zon was het zelfs zeer warm.

Na een tijdje kwamen we door het prachtig en mooi bebloemde Flohimont, een oud gebouwtje bevatte een  wasbassin uit 1906, waar de dorpelingen indertijd hun was kwamen doen en nu beschemd is. 

In Presseux moesten we linksaf richting Libramont en hier liep het GR pad 151 samen met de 57.

Om ongeveer 14 u bereikten we het station van Libramont en recht erover was er een mooi cafe, waar we onze dorst konden lessen. Het werden een cola light , een koffie en daarna toch een Delirium Tremens Rouge, een kriekbiertje van 8°.

Ons restte nog een kleine km naar onze slaapplaats CH d'hotes Esprit Campagne.

Op de treinrit worden we verrast door onze nieuwe wandelpartner Gaby die ons, ter gelegenheid van zijn verjaardag komende zondag, trakteert op een zelfgebakken appelcake waarin er -verschiet niet - wel 4 appels in verwerkt zijn. We krijgen er ook nog een kop koffie bij, weliswaar zonder suiker of melk, maar wie maalt daarom?

In één van de boeiende gesprekken oppert Jacques dat we waarschijnlijk door het 'kwartier' zullen passeren; wij laten deze zin even bezinken en dan durft Gaby te vragen of het een voor- of achterkwartier betreft, we dachten dat hij een varken geslacht had maar eigenlijk ging het om het schipperskwartier en Jacques , discreet als hij is , durfde in een volle trein de term niet uitspreken en hoopte maar dat we gingen begrijpen wat hij bedoelde , wat getuigt van een lichte overschatting van onze intellectuele capaciteiten...

Goed, de toon was meteen gezet en het was een begin van een dag vol dubbelzinnigheden en rondvliegende kwinkslagen allerhande.

Om 8.23 konden we starten en meteen gingen we de eerste koffiezaak binnen die we tegenkwamen. Het werd een naar ons doen trage start met nog een stopplaats op de grote markt waar we in een volkscafé van nog een koffie genoten te midden van reeds talrijk aanwezige sinjoren. 

Nu kon de eigenlijke wandeling beginnen dwars door het  absolute centrum van A'pen. Er waren voor de tijd van het jaar geen lage temperaturen voorspeld maar de gevoelstemperatuur lag zeer laag en niemand had het echt warm genoeg, ook niet terwijl we flink doorstapten. Ondertussen had ik mijn schoonzus in Brussel opgebeld om het adres te weten van hun zoon en schoonzoon Kris en Frederik, die in de Keistraat bleken te wonen. We gingen wel zien of we er zouden passeren en dit was natuurlijk buiten J gerekend die onmiddellijk zijn GPS opende en de straat opzocht; we moesten eventjes zoeken maar toch konden we er, mits een kleine omweg, passeren . Ik vroeg of iemand een foto wilde nemen van het huis terwijl ik achteloos op de bel drukte. Plots hoorden we een stem van boven en Frederik bleek thuis te zijn, wat ik helemaal niet verwachtte.

Hij liet ons binnen en mijn makkers konden het huis, dat dateert van 1640 , even bewonderen.

We waren inmiddels in het 'kwartier' beland en ondanks het vroege uur  waren de meeste etalages al te bewonderen . Iedereen doet dit op zijn eigen manier: de één kijkt zogezegd heel de tijd op het scherm van zijn smartphone terwijl de andere klaagt dat hij 's avonds pijn in zijn nek zal hebben van constant zijn hoofd te moeten draaien.

Goed, tegen iets over elven belandden we in het noorden van de stad en aten onze boterhammen op in een oud , gezellig visserscafé terwijl we ongeveer 10 km op de teller hadden. Er restte ons nog een lange tocht en door het tijdverlies zetten we er flink de pas in met Gaby als koploper gedurende het hele traject.

We passeerden stukken van de Antwerpse fortengordel en stapten ook door het prachtige domein Rivierenhof om uiteindelijk rond 16 u aan de bushalte in Wommelgem te arriveren waar we , ondertussen helemaal verkleumd , de bus namen naar Berchem.

Een weeral prachtige wandeldag was voorbij, we zijn een schitterende ervaring rijker...

Het werd een knooppuntenwandeling op het netwerk 'meetjesland'.

Ik kon gemakkelijk mijn auto kwijt op de ruime parking naast de kerk en vertrok in een dikke mist die het zicht beperkte tot een vijftigtal meter. De wandeling liep langs het oude militaire vliegveld, door het 'drongengoed', een uitgestrekt bosgebied met een rijke geschiedenis, te merken aan de vele informatieborden langs het pad; zo liep er heel lang geleden een Romeinse heirbaan door het drongengoed richting Brugge. Op een bord stond het verhaal te lezen hoe deze baan 500 jaar  geleden in onbruik raakte door de vele overvallen op reizigers en passanten door grote bendes struikrovers. Ik maakte een ommetje toen ik in de verte een oude boerderij opmerkte. Dichterbij gekomen ontmoette ik een koppel waarvan de man een fototoestel had met een wel zeer grote lens. Hij vroeg me of ik al reetjes had gezien en dat was niet het geval terwijl er nochtans tientallen aanwezig zijn. De prachtige oude hoeve waarvan hieronder twee foto's te zien zijn dateerde van eind jaren 1700 en oogde prachtig. De laatste kilometers liepen bijna volledig gelijk met de streekGR 'Uilenspiegel'

Ondanks de mist toch een heel mooie en rustige wandeling.

Het traject van vandaag liep van Waarloos tot op de gekende Meir in Antwerpen,  nabij het Centraal  Station. 

Jacques, Gaby en mezelf namen de trein in Brugge om 5.53 en in Gent moesten we overstappen naar Antwerpen Berchem. Van daaruit namen we  bus 91 naar Waarloos, heel dicht bij het punt waar we de vorige keer gestopt waren. Vanwege de slechte weersvoorspelling  en de dreigende lucht besloten we alle drie om maar meteen onze regenbroek aan te trekken. Ondertussen merkte J op dat we moesten opletten dat onze stuuten niet 'versmoeterd' werden. Mijn beide compagnons hadden zich een paar nieuwe wandelschoenen aangeschaft en vol frisse moed doken we het GR -pad in, een pad dat lange tijd op een oude spoorweg liep. Het moet gezegd dat het weer geweldig meeviel, er was slechts een lichte regenval.

Toen we in Kontich kwamen stond een oudere heer klaar om zijn  frietkot binnen te gaan. Naar oude gewoonte besloot J om maar meteen een praatje te slaan met de man en deze nodigde ons uit een koffietje bij hem te drinken. Zijn heel wat jaren jongere vrouwtje trof ondertussen de voorbereidingen om de zaak om 11.30 u te openen. De man bleek een oud profvoetballer te zijn die indertijd het mooie weer hielp maken bij o.a. den Beerschot: Rene Mucher, een naam die alleen bij mij een belletje liet rinkelen.

Tegen de middag bereikten we het Universiteitsplein in Wilrijk waar we in een gezellig café onze boterhammen opaten.

Van daaruit was het nog een 12tal km naar Antwerpen. In dat laatste stuk waren er veel mooie parken waar de bewegwijzering meestal niet goed was. De intrede in A'pen was niet zo spectaculair als in Brussel,  mede door het feit dat we veel grote wegen en ringbanen moesten oversteken. 

Later dan verwacht bereikten we het station en besloten goed onze tijd te nemen om na te praten in het prachtige buffet.

We besloten nog maar eens dat we een mooie dag beleefden, gespijsd met de nodige grappige toestanden en luchtige zevering van de deelnemers. Een 26 km zat   er op voor vandaag...

Mijn auto geparkeerd aan de kerk van Koksijde en rond 9 u vertrokken voor ongeveer 20 km. Al meteen hoorde ik zwaar motorengeronk vanuit de luchtmachtkazerne en dat bleef maar duren, het moet een hel zijn als je daar dicht bij woont . Aan de rand van het militair domein lag een paal op de grond en ik was mijn richting kwijt. Gelukkig was daar 'osmand' die mij terug op de goede weg zette. Zeer mooie wandeling in uitstekend wandelweer.

Om 8.05 vertrokken in het donker en rond 8.20 werd het al mooi klaar. Er waren 4 rustposten en ik heb er 2 overgeslagen.

Vandaag gaan wandelen vanuit Heist op het netwerk 'het zwin'.

De knooppunten: vertrokken vanop Maes en boerenboomplein tussen 29 en 30,  naar het einde van de stadhuisstraat linksaf richting zee tot aan knooppunt 30 en vervolgens 28, 26, 23, 22, 21, 4, 14, 13, 12, 11, 10, 8, 7, 6, 16, 5, 2, 17, 20, 19, 24, 25, 27, 29.

Net vóór knooppunt 5 is er een café. Bij kn. 5 moet je linksaf naar kn. 2 terwijl het pijltje naar rechts gericht staat waardoor het wel eventjes zoeken is.

Mooie wandeling langs de dijken van Heist, Duinbergen en Knokke om daarna terug te keren langs een ongeveer evenwijdige weg landinwaarts.

De camping viel heel goed mee: we hadden een stacaravan van 6 personen ter beschikking en alles was er on- Frans proper; de Engelse maar perfect Nederlands sprekende uitbaatster was heel gedienstig en vriendelijk. Onze bagage was met een golfkarretje ter plaatse gebracht en om 19.30 u werden we in het restaurant  verwacht . De ober was een geval apart: als je hem in je beste schoolfrans aansprak antwoordde hij steeds in het schoolengels. Hij was ook op een kruiperige manier gedienstig en daarin overdreef hij zodanig dat Basil Fawlty nooit ver af was. Bij elk contact antwoordde hij onophoudelijk met " you 're welcome",  soms wel 3 keer in 10 seconden. Het eten echter was heel lekker en mijn biefstuk was perfect gebakken( als je in Frankrijk een steak  saignant  wil moet je hem bien  cuit vragen en dan is hij perfect)

De geserveerde frieten waren ondanks de zeer  donkerbruine kleur verbazend lekker. We kregen als amuse foie gras met peperkoek, een ongewone maar zeer lekkere combinatie.

Vanochtend dus de laatste etappe en het regende om 8.30 onophoudelijk ; ik bekeek de buienradar en besloot pas om 10 u te vertrekken, een beetje tussen de buien in. De wandeling zelf was behoorlijk lastig met lange  gestage klimpartijen ( ik heb ze liever kort en hevig). Bovendien begon het nu en dan fel te regenen en toen we rond de middag aan kapel Sainte Germaine kwamen viel de regen met bakken te gelijk uit de hemel. Er stonden  plastieken  stoelen in de kapel en we gebruikten die om onze picknick op te eten in het portaal. Er wachten ons nog een vijftal kilometer en we hebben zeker 4 keer van tenue moeten veranderen doordat het afwisselend regende , waaide of zonnig was. 

Om 14 .30 aangekomen in Condom, in de Vieux Carmel, een zeer oud karmelietenklooster en dit om een beetje in de pelgrimsfeer te zijn op de laatste dag. We slapen in een soort cel zonder enig comfort en we betalen 45 euro voor slapen, het "diner" en het ontbijt; voor 2 personen welteverstaan. Ik vrees dat het niet te vet zal zijn maar we zien wel...

Morgen worden we om 7.30 opgehaald door transportfirma Claudine, die ons via Cahors  en de andere maatschappij le Male Postale terug naar onze auto in Conques brengt, meer dan 300 km hier vandaan.

Morgen rijden we dan nog tot in Chateauroux, waar we overnachten  om dan donderdag terug naar huis te keren waar onze kindjes voor een warm onthaal en dito maaltijd zullen zorgen.

Het is mooi geweest, we hebben veel bijgeleerd i.v.m. Het voorkomen van blaren in de toekomst en we kunnen beginnen plannen maken voor volgend jaar, waar we op de laatste etappe de Pyreneeën  over moeten, één lange klim van 20 km tot in Roncevaux.

Na ongeveer 9 km bereikten we Marsolan, een grote kerk en enkele huizen , maar we wisten dat er een klein winkeltje was. We kochten er onze maaltijd voor de middag en dronken er op het buitenterras een lekkere koffie. 

Ik merkte dat B begon noties te krijgen van de Franse taal en toen de uitbaatster haar "bonne  route" toewenste antwoordde ze met "bonne route". Ik heb haar dan uitgelegd dat de waardin waarschijnlijk niet van plan was ook te wandelen en dat het beter was gewoon "merci" te antwoorden in dit geval en het andere antwoord te gebruiken voor collega-wandelaars. Alle begin is moeilijk maar ze doet in elk geval een verdienstelijke poging.

We vertrokken en het ging voortdurend op en neer tussen de tarwe - of roggevelden, ik ken helaas het verschil niet. B wandelde al fluitend en ik merkte dat haar conditie uitstekend was tijdens de soms wel pittige beklimmingen.

We vonden geen bank om onze maaltijd te nemen en aten onze picknick dan maar gewoon in de graskant op.

Anderhalf uur later kwamen we in het prachtige La Romieu, een stadje dat zij naam dankt aan een Italiaanse pelgrim die hier enkele honderden jaren geleden passeerde. Het stadje is ook een kattenstad wat je kan merken aan de vele beeldjes en de namen van de plaatselijke horeca.

Speciaal is wel dat wij deze keer overnachten in een stacaravan op de mooie camping " le camp de Florence". Na de douche verkennen wij die even en wie weet komen we hier nog wel eens met de hele familie.

Nog 1 etappe en we kunnen onze matten oprollen, het zal mooi geweest zijn maar we zullen toch ook blij zijn terug in onze gewone omgeving te zijn.

Nathalie of Nat zoals ze zelf verkoos was allerliefst en alles ging een beetje trager dan doorsnee maar ze heeft zich echt wel uitgesloofd: een goede basic maaltijd na de aperitief, voldoende wijn en een lekkere, zij het ietwat aangebrande aardbeientaart, kortom, we mochten echt niet klagen en tijdens de nacht was het werkelijk muisstil. We maakten er ook kennis met Alain en zijn dochter Marie uit de Elzas en met Jean-Piere,die we al enkele keren ontmoetten .

Hoewel niet aangekondigd bleef het bijna onophoudelijk  regenen gedurende de voormiddag en rond 11.30 kwamen we in Lectoure.

Alain zat ons op te wachten en hij had mijn batons meegenomen en pas later gemerkt dat er doppen op zaten. Ik was in de veronderstelling dat ik mijn doppen gelijktijdig was verloren en we wisselden onze identieke stokken.

Daar we nog zeer vroeg waren besloten we iets te gaan eten: B bestelde een escalope  de veau en ik een salade met foie gras; voor dit menu, 2 porto 's en een klein karafje wijn betaalden we 43 euro.

Nadien zochten we onze gite de Marquisat op waar we een lekkere douche namen , B een tukje deed en ik in de gastenzaal mijn blog begon te schrijven.

Moet nog gezegd dat B geen pijn meer heeft  en we de oorzaak kennen van de blaren: haar spiksplinternieuwe lederen, duur betaalde wandelschoenen. We besloten dat zij voortaan nog enkel haar lichtere New Balance- schoenen zou dragen en we er een extra paar zouden kopen om te kunnen wisselen bij hevige regen.

De wandeling ging eerst door het hoger gelegen Auvillar met zijn prachtige stadhalle. Eenmaal buiten de stad moest ik , na eerst enkele op- en afrittencomplexen te zijn voorbij gelopen zeer steil in een bos dalen en de grond lag er zeer slijkerig bij : overal kon je de sporen zien van weggebleven voeten en het was een hels karwei om recht te blijven, de wandelstokken kwamen goed van pas. Het zou een constante worden gedurende de ganse dag: smalle paadjes die verraderlijk glad waren, het was een soort kleverig slijk dat zeer vervelend aan de zool bleef hangen. Na achttal kilometer stopte een auto aan de kant van de weg en de bestuurster keek achteruit naar mij, ik zag B naast haar zitten en sloeg een praatje. Even verder stond een jongedame in het dorpje St.- Antoine drankjes te verkopen en ik kocht er een koffie.

We waren ondertussen in het departement Gers aangekomen en dat was te merken: gedaan met muurtjes langs de weg, de heuvels waren uitgestrekter en niet meer zo hoog, het was anders maar ook zeer mooi. In Flamarens stond een oudere Brusselaar dranken te verkopen in een kraampje en in Miradoux dronk ik een Kronenbourg biertje bij gebrek aan cola light . 

Om 15.30 kwam in onze gite Chez Nat, bij een ietwat oudere dame die op eerste gezicht een licht beschonken indruk gaf maar ik kan mis zijn.

De laatste 3 etappes zijn minder lang en mijn maatje heeft gezegd ze hoe dan ook te willen wandelen.

Morgen slechts 10 km, een soort rustdag dus in het mooie Lectourne...

De wandeling was 21 km lang en B had beslist opnieuw te proberen. We kozen voor een variante langs het canal des 2 mers en dat was dus 15 km zo plat als bij ons. 

We hadden beslist dat B zou proberen met haar bottines maar dat viel geweldig tegen: zij voelde hier en daar wat ongemak aan haar linkervoet en in het dorpje Pommevic besloten we eens te kijken, je gelooft het of niet maar ze had vier nieuwe blaren op dezelfde linkervoet. Ik behandelde ze zoals steeds en ze deed haar lichtere schoenen aan, de pijn bleef echter en we wachten morgenochtend af. Ik vrees echter dat het terug taxi zal worden want morgen zijn er 24,5 km af te leggen.

Het grootste nieuws vandaag is echter dat we in een echt kasteel (chateau Lastours), slapen dat uitgebaat wordt door een Nederlander. De folder oogt prachtig maar de werkelijkheid is helemaal anders: het mooie zwembad is totaal niet onderhouden, geen water en allemaal vuiligheid in en rond; lege plastieken flessen en kapotte tuinmeubelen liggen her en der verspreid, kortom, het trekt helemaal op niks . We kregen de bruidsuite, ook al vergane glorie. Maar soit, we zien wel wat er komt...