Na de maaltijd vertrokken we voor wat het mooiste stuk zou zijn en dat begon op een dijk tussen de Zenne en de grote Egleghemvijver. We liepen via het dorp Laar tot we aan de spoorweg kwamen die ons naar het vertrekpunt zou leiden, niet zonder eerst een baancafe te bezoeken waar we Steenbrugge van het vat of Rodenbach proefden.

De trein vertrok om 14.39 en deze ging rechtstreeks naar Zeebrugge en stopte bijna in elk station. We zouden in Gent overstappen op een rechtstreekse naar Brugge maar deze bleek afgelast. Zo kwamen we omstreeks 17 aan in Brugge na welgeteld 23 haltes.

Een mooie dag, de wandeling was iets minder qua kwaliteit maar de kilometers zaten er toch op.

|

Om 10.30 zijn we dan vertrokken met de wagen van Chris richting Ploegsteert, waar we nog even doorreden richting Mesen, waar we de wagen ergens aan de kant van de weg zouden parkeren. Op mijn voorstel ging Chris vragen bij een grote boerderij of we op hun hof mochten parkeren en dat was, nadat Chris uitgebreid verteld had wie hij was, waar hij vandaan kwam en welke wandeling we zouden maken, geen probleem. Het betrof duidelijk een hoppeboerderij want het domein was omgeven door hoppevelden.

We vertrokken terwijl het ijzig koud was en het begon langzaam maar zeker te sneeuwen.'s avonds hoorden we dat het de koudste 18 maart was sinds het begin van de metingen.

De wandeling verliep aanvankelijk grotendeels op de "Plugstreets", dit zijn gedeeltelijk onverharde smalle baantjes die in de Grooten Oorlog gebruikt werden door infanteristen en die nu dienst doen als parcours van de bekende wielerwedstrijd Gent -Wevelgem.

Na een vijftal kilometer kwamen we op of langs de taalgrens een café tegen dat stampvol zat, het was inmiddels 12.30 u en we werden in het Frans en met een stevige handdruk verwelkomd door de waardin. De koffie smaakte en we konden er weer tegen. We vertrokken richting Nieuwkerke en kwamen onderweg talrijke monumenten en begraafplaatsen tegen die herinnerden aan de wereldoorlogen.

Eenmaal in Nieuwkerke aangekomen  doemde vóór ons café Chaplin op en we vroegen aan de vrouwen of het wel nodig was om nog eens te stoppen. Tegen dat ze geantwoord hadden stonden ze al met één been binnen. Het bleek ook om een restaurant te gaan want in de bijhorende grote zaal zaten nog veel mensen te eten. Na de koffie of cola en het eerste voorzichtige Hoegaerdentje vertrokken we voor het derde deel van de wandeling . Langs kronkelende weggetjes kregen we prachtige vergezichten op de dorpen Wulvergem, Wijtschate en Mesen met zijn imposante koepelvormige toren die in de streek de bijnaam "dikkop" heeft.

Uiteindelijk na een lange ijzige tocht belandden we terug bij de hoppeboerderij en konden tevreden naar huis vertrekken.

We besloten er nog eentje te gaan drinken bij Bert in de Vriendschap in Waardamme. Daar troffen we de onze vrienden Sandra, Karl, Annie en Jacques aan maar door vermoeidheid van enkelen van ons besloten we vroegtijdig naar huis te gaan na een prachtige maar heel koude dag.