Coen had een route uitgestippeld op het knooppuntennetwerk, daarbij geholpen door zijn vrouw Christiane, die het onleesbare gekrabbel van manlief netjes op een kartonnen kaartje had overgepend.

Voor het eerst sinds we samen wandelen had Coen zijn hond meegebracht, een prachtige 8 jaar oude kortharige bordercollie met Welsche roots, luisterend naar de naam 'Jane'.

De wandeling verliep in het begin wat stroef doordat Coen het knooppuntennetwerk even had verward met de GR paden. Een raadpleging van de meegebrachte kaart en een kleine wijziging en we konden vertrekken . We liepen richting de Lork, een centrum voor jeugdtoerisme.

Er was een stralende zon maar door het vroege uur was het nog tamelijk fris en we konden onze jassen goed verdragen. De eerste die het te warm kreeg was merkenman Jacques, die voor de gelegenheid zijn grijze Mc Gregorbroek onder zijn nieuwe Quechuajas had aangetrokken, een broek waarvan hij besloot de pijpen in zijn Burlingtonsokken te steken om hem niet al te vuil te maken.

Het viel op dat Coen de streek kende als zijn broekzak doordat hij er samen met zijn vrouw meermaals per jaar naar toe trekt om er braambessen te oogsten om er daarna confituur van te maken; over elk huis of boerderij en zijn bewoners wist hij wel een of andere sappige anekdote te vertellen.

Rond de middag kwamen we in Dranouter, bekend om zijn folkfestival. De kroeg De Zon was reeds open en door het goede weer besloten we te eten op het kleine terras. De vriendelijke waardin wist ons allerlei interessants te vertellen en stopte me enkele toeristische folders in de hand.

Het café deed zijn naam geen eer aan en de zon verdween achter de wolken waarna het ineens  enkele graden kouder werd. We besloten echter om buiten te blijven want Coen wilde niet dat we binnen gingen omdat er ook een hond aanwezig was.

We vertrokken dus tamelijk rap en moesten nog via Loker naar onze startplaats.

We bereikten een zeer laag gelegen prachtig stuk natuur waar we door moesten, het lag zeer drassig en we merkten een viertal koeien in de bosjes die netjes achter een afsluiting lagen te herkauwen. Na een flinke klim bereikten we de baan naar Loker. Coen had de wandeling zo uitgestippeld dat we langs de flanken van de Kemmelberg liepen nadat we de Scherpeberg waren overgetrokken. We passeerden nog de mooie camping en rond 15 uur bereikten we onze startplaats.

We bezochten café Het Labyrint en na een tweetal biertjes -chauffeur Coen hield het bij koffie- en na enkele rake filosofische overpeinzingen van diezelfde Coen vertrokken we moe maar tevreden richting Ruddervoorde na een  alweer prachtige dag.

Knooppunten : 80, 85, 82, 83, 73, 72, 65, 23, 22, 21, 51, 50, 43, 44, 45, 47, 32, 31, 38, 37, 29, 50, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 6, 5, 4, 3, 2. 1, 66, 68, 67, 57, 56, 10. 44, 45, 49, 50, 51, 54, 55, 75, 71, 76, 80