De inrichting was klassevol, onze kamer heel luxueus, we betaalden dan ook 112 euro voor de kamer, ontbijt inbegrepen. Ze hadden i.v.m. de social distancing een mooie luxueuze tent in de tuin geinstalleerd en het was best gezellig. Het gezelschap viel ook mee en Vlaams was de voertaal.

De maaltijd was niet van het niveau van de voorbije dagen.

Gastheer Kris, die als bioloog een lijvig boek schreef over ooievaars en vroeger in het Zwin en in Plankendaal werkte beloofde Brigitte haar rugzak te voeren naar Weris.

Onder een stralende zon vertrokken we voor een relatief korte etappe . De wandeling liep volledig op de GR 57 en steeg lichtjes. Rond 11 uur bereikten we Eresee, een mooi dorp met een Spar en een bakkerij; mijn Osmand-gps meldde geen horeca maar rechtover de bakkerij was een friture die over een kwartier open zou gaan. Ik kon bekomen dat we een cola zero konden kopen en op hun terras uitdrinken. Toen we vertrokken verschenen na een bocht twee prachtige terrassen die we jammergenoeg moesten links laten liggen , de cola lag nog te vers op de maag.

We moesten nog een achttal km overbruggen en er waren twee lange klimpartijen voorzien, bij de laatste stegen we in korte tijd van 230 naar 480 meter hoogte, zweten geblazen dus.

Omstreeks 14.45 kwamen we in Weris, gekend om zijn 5000 jaar oude menhirs. Ons interesseerde meer een fris drankje op een van de terrassen, het werd een Rocheford van 9°. Ietwat duizelig bereikten we onze nieuwe slaapplek, 'la vieille école'.

Bij het douchen bleek dat Brigitte twee tekenbeten had . De tekentang deed haar werk en ik had er ook één dicht bij mijn lies, die was blijkbaar helemaal onder mijn broek gekropen.

Door een fout in het downloaden van mijn wandeling naar mijn Osmand-gps bleek dat we morgen voor onze laatste wandeling maar 8 i.p.v 24 km moeten wandelen, er werden 2 opeenvolgende tracks samengeteld. Dat wordt morgen voor onze laatste dus een makkie en we gaan Durbuy dan maar bezoeken om af te sluiten.

We hebben vandaag ook een slang gezien, als je dit 15 cm lange diertje zo mag noemen...

Na een copieus ontbijt voerde C ons naar Marche waar we onze inkopen deden in de plaatselijke Carrefour.

Spoedig verlieten we Marche en algauw moesten we de GR 151 verlaten voor de GR 577 die ons via Marenne en Menil- Favay naar Hotton bacht. Daar bezochten we twee zaken waar we tevens onze picknick opaten.

De rest van de weg liep op de GR 57 en we passeerden hoge rotsen waar klimmers hun hobby beoefenden. We kregen ook enkele pittige klimpartijen te verwerken en plots liep de GR door een camping waar de uitbater speciaal de bar opendeed ; ik dronk een blonde Chimay en Brigitte was aan  haar vierde cola zero toe.

Vanop onze stoel zagen we het veel hoger gelegen kerkje van Soy en we hadden dus nog een heel steile klim door de bossen te goed. Om 15.45 bereikten we onze nieuwe slaapplek: 'au bord de la source' uitgebaat door een dame, afkomstig van Sint Andries Brugge.

Het eten zelf was ronduit schitterend. De drie waren trouwens broers

Vanochtend na een heerlijk ontbijt vertrokken . We namen de asfaltweg terug tot waar we gisteren gestopt hadden en moesten onmiddellijk rechtsaf het bos in, het werd een klimtocht van kilometers lang via Mormont en Masbourg, waar we een scherpe bocht namen. Plots moesten we linksaf via trapjes het woud in en dat was werkelijk een heel steile klim van wel een kleine kilometer tot helemaal boven de berg.  Ikzelf moest een tweetal keer stoppen om op adem te komen en ik dacht dat Brigitte dit niet zou halen, ik had het echter verkeerd ingeschat en op haar eigen tempo kwam ze ook zwetend boven...

 CHAPEAU,  dat had ik niet verwacht.

Wanneer we in  Nassogne aankwamen merkten we direct een vol terras, het eerste in al die dagen. De cola zero en de koffie smaakten heerlijk.

Over de rest van de wandeling kunnen we kort zijn: een keer we Ambly gepasseerd waren wqs het een praktisch vlak maar zeer saai stuk op een baantje tussen de weilanden.

Ik had beslist wegens de lastigheidsgraad onze etappes in te korten tot max. 20 kilometer en de uitbater was bereid ons naar de nieuwe vertrekplaats te voeren.

Het werd de mooiste wandeling tot hiertoe: voortdurend laveerden we onder en boven de spoorweg en nu eens links en daarna rechts van de rivier Lomme die door de hevige regen van gisteren bijna uit zijn oevers trad en fel stroomde.

Brigitte was in haar nopjes want meestal was het vlak. Tegen de middag bereikten we Mirwart, een mooi dorp met een gekend kasteel, daterend uit de jaren 900.

De namiddag wandelden we in een totaal ander landschap met prachtige vergezichten om rond 14.30 te arriveren aan ons hotel le Sabotier te Awenne, waar nonkel Eric en tante Simonne ons stonden op te wachten.

We reden nog naar St. Hubert om van koffie en gebak te genieten omdat we pas om 15 u konden inchecken.

Het viergangen -verrassingsmenu was experimenteel en werd echt gesmaakt, zo was er onder andere kaas i  combinatie met chocolade, gedurfd maar geslaagd.

 

We liepen door eindeloze bossen en we naderden de streek van St. Hubert, gekend voor de jacht. Het stond hier dan ook vol van alle soorten uitkijktorens en constructies waarachter de jagers zich kunnen verstoppen zodat het wild recht op hen afkomt en ze lafweg de dieren kunnen afschieten.

De weg leek eindeloos en toen we rond de middag op een van die uitkijkposten onze lunch opaten begonnen de eerste druppeltjes regen neer te vallen, gelukkig aten we op dit moment want het zou niet meer stoppen. Met enige tegenzin haalden we onze regenkledij uit onze rugzak. De aangeschafte regenponcho voor Brigitte kon meteen zijn waarde bewijzen, ikzelf heb een tamelijk oud regatta-regenjasje dat niet zo waterdicht is als beloofd zodat ik altijd een kleine paraplu bij heb. Het probleem echter was dat ik hem gisteravond heb laten liggen in het Italiaans restaurant waar we aten. Nonkel Eric en tante Simonne komen morgen op bezoek en ze brengen er een mee ofwel rijden we er om naar Libramont. De enige twee dorpjes die naam waardig die we tegenkwamen vandaag waren Bras Bas en  Bras Haut.

Om ongeveer 14.45 arriveerden we kletsnat in B&B Gaussignac in Hatrivat waar we ondanks het vroege uur  toch binnen mochten . 

Een warme douche en de verwarming aangezet en we waren direct andere mensen, het enige probleem is de wel heel slechte kwaliteit van de wifi op onze kamer, ik zit hier dan ook half verkleumd in een soort onthaalruimte deze woorden in te typen terwijl Brigitte een verdiend 'tukje'aan het doen is.

Om ongeveer 8.45 namen we onze zware rugzakken en vertrokken voor de eerste etappe.

De Gr 151 loopt te slingeren op hoofdzakelijk landelijke boerenwegen door dorpjes als Tournay , Verlaine en Sberchamps,  telkens niet meer dan een bescheiden kerkje en wat oude boerderijen, hoofdzakelijk runderbedrijven. Om 11 u namen ws plaats op een oude boerenkar om een appeltje te eten en een korte rustpauze te nemen.

Het weer viel ondanks de voorspellingen geweldig mee: er was overwegend zon en nu en dan kwamen er wolken dreigen maar die haalden het niet. Bij momenten in de felle zon was het zelfs zeer warm.

Na een tijdje kwamen we door het prachtig en mooi bebloemde Flohimont, een oud gebouwtje bevatte een  wasbassin uit 1906, waar de dorpelingen indertijd hun was kwamen doen en nu beschemd is. 

In Presseux moesten we linksaf richting Libramont en hier liep het GR pad 151 samen met de 57.

Om ongeveer 14 u bereikten we het station van Libramont en recht erover was er een mooi cafe, waar we onze dorst konden lessen. Het werden een cola light , een koffie en daarna toch een Delirium Tremens Rouge, een kriekbiertje van 8°.

Ons restte nog een kleine km naar onze slaapplaats CH d'hotes Esprit Campagne.