Coen moest terug naar de tandarst en dus trokken we nog maar eens met zijn tweetjes de hort op.

De trein van 6.10 u bracht ons met een tiental minuten vertraging vanwege een panne in de bovenleiding van Brugge naar Hennuyeres, een dorp in Waals - Brabant ergens tussen Tubeke en 's Gravenbrakel.

De wandeling heette 'Rébecq, flanerié entre Senne et Coeurcq' , dat laatste waarschijnlijk gewoon als 'kurk' uitgesproken...

Het eerste gedeelte van de tocht verliep bijna hoofdzakelijk over heel smalle paadjes die het landschap van uitgestrekte weiden en akkers en kleine bosjes fel stijgend en dalend doorkruisten.

Tegen elven kwamen we bij de étangs et cascade de Coeurq, de tweede grootste waterval van Belgie met een verval van 7,5 m en twee prachtige visvijvers, omringd met treurwilgen. De kantine nodigde ons uit om daar te picknicken en de uitbaatster deed haar best ons in het Vlaams te woord te staan. Na de maaltijd probeerden we bij de benedenloop van de waterval te komen om een foto te nemen maar dit bleek onmogelijk door privetoestanden ; we namen dan maar een foto van bovenaf en vertrokken voor de rest van de wandeling ; het was genieten van het mooie landschap en het prachtige weer , de temperatuur was zo te voelen zeker vooraan in de 20°, ideaal wandelweer dus.

Eenmaal in Virginal gekomen konden we, na een frisse cola op de marktplaats, genieten van de oude molens die het zicht van het centrum overheersen en die blijkbaar eeuwenoud zijn.

We zouden graag de trein genomen hebben van 15.27 u maar door onoplettendheid waren we mislopen en het werd zeer nipt, zodanig dat de treinwachter reeds gefloten had om te vertrekken en wij na enig misbaar en gezwaai toch nog de deuren openkregen en richting Brugge konden reizen.

                                                           

                                                          

Samen met Jacques, Coen had een afspraak met de tandarts,  vertrokken we met de trein om 6.10 u vanuit Brugge naar Ninove.

De wandeling kwam uit de GR-gids dagstappers Oost-Vlaanderen en bedroeg 24,5 km.

De bedoeling was dat we een bos zouden bezoeken waar de boshyacint bloeide en uit de kranten hadden we vernomen dat het nu de laatste kans was om de bloemen nog te zien vóór ze verwelkten. J. had het internet afgespeurd en gezocht naar een alternatief voor het zeer bekende en druk bezochte Hallerbos en was zo uitgekomen bij het Neigembos. Het bleek een schot in de roos want volgens ons was dit bos nog veel mooier en authentieker, er waren diepe erosiekloven van 12 000 jaar oud en de bodem was bedekt met een prachtig paars tapijt van boshyacinten en even dieper in het bos zagen we ook grote stukken bedekt met daslook,die prachtig bloeide en hier en daar een bosanemoon.

De bijgevoegde foto's spreken voor zich.

Eenmaal we het bos verlieten kwamen we aan de kapel van Onze Lieve Vrouw van Bevingen, gebouwd in de 13de eeuw , waar regelmatig eucharistievieringen plaatsvinden en waar elk jaar een stoet naar toe trekt vanuit het dorp Neigem.

De wandeling verliep verder door het Pajottenland en kreeg van ons een 8 op tien vanwege het zeer mooie landschap en de grote diversiteit aan wandelwegen waardoor de wandeling nooit saai werd. Het betrof een stuk van de GR 512 Diest - Geraardsbergen.

In het onooglijke Lieferinge aten we onze picknick op en na de middag dronken we een cola in de Kroon in Denderwindeke, een zaak met een heel groot terras achteraan en zeer vriendelijke uitbaters.

Het laatste deel van ons traject liep langs de meanderende Dender en rond 14 uur zat de wandeling erop.