Op de treinrit worden we verrast door onze nieuwe wandelpartner Gaby die ons, ter gelegenheid van zijn verjaardag komende zondag, trakteert op een zelfgebakken appelcake waarin er -verschiet niet - wel 4 appels in verwerkt zijn. We krijgen er ook nog een kop koffie bij, weliswaar zonder suiker of melk, maar wie maalt daarom?

In één van de boeiende gesprekken oppert Jacques dat we waarschijnlijk door het 'kwartier' zullen passeren; wij laten deze zin even bezinken en dan durft Gaby te vragen of het een voor- of achterkwartier betreft, we dachten dat hij een varken geslacht had maar eigenlijk ging het om het schipperskwartier en Jacques , discreet als hij is , durfde in een volle trein de term niet uitspreken en hoopte maar dat we gingen begrijpen wat hij bedoelde , wat getuigt van een lichte overschatting van onze intellectuele capaciteiten...

Goed, de toon was meteen gezet en het was een begin van een dag vol dubbelzinnigheden en rondvliegende kwinkslagen allerhande.

Om 8.23 konden we starten en meteen gingen we de eerste koffiezaak binnen die we tegenkwamen. Het werd een naar ons doen trage start met nog een stopplaats op de grote markt waar we in een volkscafé van nog een koffie genoten te midden van reeds talrijk aanwezige sinjoren. 

Nu kon de eigenlijke wandeling beginnen dwars door het  absolute centrum van A'pen. Er waren voor de tijd van het jaar geen lage temperaturen voorspeld maar de gevoelstemperatuur lag zeer laag en niemand had het echt warm genoeg, ook niet terwijl we flink doorstapten. Ondertussen had ik mijn schoonzus in Brussel opgebeld om het adres te weten van hun zoon en schoonzoon Kris en Frederik, die in de Keistraat bleken te wonen. We gingen wel zien of we er zouden passeren en dit was natuurlijk buiten J gerekend die onmiddellijk zijn GPS opende en de straat opzocht; we moesten eventjes zoeken maar toch konden we er, mits een kleine omweg, passeren . Ik vroeg of iemand een foto wilde nemen van het huis terwijl ik achteloos op de bel drukte. Plots hoorden we een stem van boven en Frederik bleek thuis te zijn, wat ik helemaal niet verwachtte.

Hij liet ons binnen en mijn makkers konden het huis, dat dateert van 1640 , even bewonderen.

We waren inmiddels in het 'kwartier' beland en ondanks het vroege uur  waren de meeste etalages al te bewonderen . Iedereen doet dit op zijn eigen manier: de één kijkt zogezegd heel de tijd op het scherm van zijn smartphone terwijl de andere klaagt dat hij 's avonds pijn in zijn nek zal hebben van constant zijn hoofd te moeten draaien.

Goed, tegen iets over elven belandden we in het noorden van de stad en aten onze boterhammen op in een oud , gezellig visserscafé terwijl we ongeveer 10 km op de teller hadden. Er restte ons nog een lange tocht en door het tijdverlies zetten we er flink de pas in met Gaby als koploper gedurende het hele traject.

We passeerden stukken van de Antwerpse fortengordel en stapten ook door het prachtige domein Rivierenhof om uiteindelijk rond 16 u aan de bushalte in Wommelgem te arriveren waar we , ondertussen helemaal verkleumd , de bus namen naar Berchem.

Een weeral prachtige wandeldag was voorbij, we zijn een schitterende ervaring rijker...