Op bezoek bij een vriendin, vertel ik tegen de aanwezige gasten dat ik een gevechtskunst beoefen, iedereen lijkt een beetje onder de indruk. Tot ik vertel dat ik taiji doe. De reactie. Ahhhhh taijiiiiii, en na enige aarzeling, ahhh jaa ge kunt daar ook mee vechten, die bewegingen komen uit het vechten.
Daarna volgt een beschrijving van een 5 lessen reeks taiji initiatie die een van de gasten meedeed. ik citeer : `wel we moesten eerst zo gaan staan, (voeten op schouderbreedte enz.) en moesten dan met ons lichaam schudden, vervolgens moesten we luid ha roepen, enz....`
Er is duidelijk nog wat werk aan de winkel om de andere taijiquan, de martiale versie, in het collectieve brein van de mensen te krijgen.
Volgens mij een redelijk interessante dvd. Hij handelt over de relatie tussen de taiji klassiekers en hoe de daarin beschreven principes toe te passen in een gevecht of push hands.
Een van de kwaliteiten van Dan Docherty is dat hij ogenschijnlijk moeilijke dingen op een eenvoudige manier kan uitleggen. Daarnaast hebben hij en zijn leerlingen een gestructureerde aanpak in het aanleren van toepassingen met en zonder wapens.
Meer info over Dan Docherty en zijn leerlingen in Belgie.
It`s 4 in the morning... Mijn biologische klok is nog steeds op China tijd ingesteld, ben om 2 uur deze morgen al fris wakker. Geen probleem natuurlijk er moet vanalles worden gedaan, een is dit blog bijwerken, een ander is een aantal foto`s en een filmpje online zetten.
Gisteren opgepikt aan de luchthaven door Tony en mr Lo. Er volgt een interessant gesprek.
Mr Lo is een Shaolin leraar in Leuven. Hij vertelt dat sinds een jaar sommige van zijn studenten bijna dagelijks met hem s`morgens trainen. Dat is een hele prestatie naar Belgische trainingsmaatstaven, waar 2 keer per week trainen meestal als redelijk wordt gezien. Hij vertelt ook over zijn trainings systeem waar oud leerlingen als ze een zeker niveau hebben bereikt de nieuwe leerlingen begeleiden. En zo de kans krijgen om al onderwijzend zelf te leren.
Er volgt ook een cultureel spraak meningsverschilletje. Tony spreekt M Lo systematisch aan met Master Lo en mij met Fred terwijl ik Tony`s leraar ben en dus eigenlijk zijn master. Mr Lo wijst hem terecht en zegt dat hij laoshi moet zeggen of gewoon Lo. De aanspreektitel Master (shifu) is eigenlijk alleen bedoelt voor mensen die een speciale band (via een inwijdingsceremonie of iets minder formele soms onuitgesproken overeenkomst) hebben met hun leraar. Deze leerlingen gaan een soort familie band aan met hun leraar, als tegenprestatie zal de leraar zijn leerling alles leren, ook de verborgen aspecten van zijn kunst.. Een gewone leerling, dat is iemand die een keer per week op ongebonden manier met zijn leraar traint, is dus geen inside student, kan zijn leraar ook niet Master noemen (volgens traditionele maatstaven ).De titel Master mag dus niet te lichtzinnig worden gebruikt.
Natuurlijk zijn wij moderne mensen. Ik zou mij verlegen voelen moest iemand mij met master aanspreken.(ook omdat dat impliceert dat je de kunst die je beoefent al meester bent) Bij ons wordt er dan ook gewoon ge- fred.
Vandaag is het mijn laatste volledige dag op Chinese bodem. Morgen vroeg start ik mijn trip huiswaarts, morgenavond, donderdag, zal ik terug in Belgie zijn. Als alles goed gaat (als ik snel een interim job vindt en dus geld kan verdienen om mijn reis te betalen) hoop ik verder te trainen en studeren in Shanghai vanaf april voor een 2 tal maanden. Ondertussen plan ik dit blog verder te zetten, maar dan wel met Belgische karakteristieken.
In januari zal ik een nieuw beginnersgroepje starten (een 10 lessen reeks) in Chen stijl en nu ook voor de eerste keer in Wu stijl. Info volgt.
Met deze wil ik ook al graag mijn meer dan waardige vervangers bedanken die tijdens mijn afwezigheid de lessen Chen stijl (Jo) en kids en ouders taiji (Karel en Ernesto) hebben verdergezet. Als jullie dit lezen, een diepe kow how voor jullie . We spreken wel af hoe we dat verder doen als ik terug ben.
Ook dank voor iedereen die dit blog leest en heeft gelezen, zonder jullie zou ik natuurlijk niet veel reden hebben om te blijven schrijven.
We beginnen de les een beetje later vandaag, wegens laat gisteren. Ben de enige leerling.
Ben nogal slaperig en niet echt in vorm , Shen maakt daar gebruik van om mij nog even al de kanten van het park te laten zien. Hij herhaalt ook nog enkele belangrijke dingen.
Push hands moet op de eerste plaats heel licht worden beoefent en is op de eerste plaats een oefening in `ting jin`
De taiji vormen en jibengong moet heel `ren zhen de`(duidelijk, klaar, zuiver) worden gedaan. De intensiteit van de beoefening kan afhankelijk van bvb de leeftijd worden aangepast.
Belangrijk is verandering.
Tijdens de oefeningen moeten we ook onze partner beschermen.
Na de les neem ik afscheid van mijn leraar.Hij maakt de groeten over aan iedereen die hem kent in Belgie en maakt ook kenbaar dat als er mensen graag met hem komen studeren in Shanghai ze welkom zijn. (zeker een aanrader, hij is een van de vaardigste taiji spelers die ik ken en daarnaast ook een vriendelijke en open mens )
Gisteren had ik al afscheid genomen van mijn XinYi leraar.
Zondagmorgen , mijn medestudenten komen niet opdagen, krijg dus 3 uur prive les, daarna oefen ik nog een uurtje alleen.
Shen herhaalt dat iedereen anders is, en dus ook anders les krijgt. Hij vindt mijn taiji blijkbaar al redelijk ok dus de les is zeer mixed martial arts achtig, we switchen van push hands naar werptechnieken, klemmen, schouder en elleboog stoten en terug. Probeer zoveel mogelijk te onthouden.
Hij zegt taiji is verandering, er bestaat dan ook geen vast strategie of techniek maar eerder een constant aanpassen aan de anders bewegingen.
Ik vraag hem naar zijn push hands training en hoe lang het duurde voor hij dat goed kon. Hij zegt 1 week Omdat hij al lang shuai jiao (Chinese judo) en xin yi oefende, was het voor de meeste andere studenten heel moeilijk om hem te ontwortelen. Goede ting jin ontwikkelen vroeg echter veel meer tijd zegt hij. Dat ontwikkelde hij pas toen hij na ongeveer 10 jaar met Ma Yue Liang begon te trainen die veel lichter oefende dan zijn eigen leraar.
We praten ook over het volgens ons grote taiji misverstand dat je met alleen zacht en ontspannen trainen ooit in staat zal zijn taiji in een echt gevecht te gebruiken. Je kan fantastisch goed zijn in het ontwijken van aanvallen, een goede vechter kan je echter slechts een paar keer ontwijken, daarna zal je mintens een tegenaanval moet plaatsen om niet op je kop te krijgen.
Hij verteld ook dat Yang Lu Chan drie soorten trainingsmethoden had. De eerst was heel zacht en ontwijkend, de tweede was heel krachtig en de derde was een combinatie van de twee. Tegenwoordig kan men nog steeds dit onderscheid in de verschillende taiji tradities zien. De beste traingsmethode is natuurlijk een combinatie van de twee.Tegen een heel sterke tegenstander gebruiken we ontwijkende bewegingen en pas daarna aanvallende technieken , een minder sterke tegenstander kunnen we met krachtige technieken snel uitschakelen.
Er zijn slechts 5 leerlingen van Shen Tiegen aanwezig. De rest is oftewel het land uit om het eindejaar met familie te vieren of heeft een date (ah dat moet ook af en toe gebeuren, zelfs taiji freaks zijn mensen )
We eten Sichuan food, hot, hot, hot... maar wel lekker natuurlijk.
Jay, die nu ongeveer 10 jaar met Shen laoshi traint is er ook. Hij vertelt enkele straffe verhalen. Shen. die nogal klein van gestalte is en een heel bescheiden mens, wordt daardoor soms onderschat door andere leraren wiens ego soms groter is dan hun vaardigheden. Dat zorgt er soms voor dat deze leraren een reality check ondergaan. T` zijn natuurlijk straffe verhalen, zoals Shen vaak zegt, andere mensen hebben ook goede kung fu, we mogen dus niet de fout maken andere scholen of systemen te onderschatten.
Maak er deze morgen een hele korte training van, het regent weer, dus oefen de vorm enkele keren, als ik te nat begin te worden maak ik een rustige wandeling door het park en maak enkele foto`s. Oa van de roze reiger. Binnenkort te zien op mijn website
F
Straks etentje met mijn Chen stijl leraar, vanavond met mijn vroegere lerares Chinees. enz...
Over minder dan een week,op 27 december, ben ik weer terug in Belgie.
Ik begin hier dan ook langzaam uit te bollen. Nog 2 trainingen te gaan met Shen laoshi, en nog 3 lessen Chinees.
Ben middelmatig tevreden over mijn taiji vooruitgang. Heb echter het gevoel dat er nog steeds een lange weg te gaan is naar meesterschap. Chinees spreken en lezen begint ook beter te gaan al gaat de studie gepaard met veel frustratie. Als ik mij tijdens de laatste les door een volgens mij moeilijke tekst had geworsteld zet mijn leraar mij snel weer met de voeten op de grond, het niveau van de tekst was ongeveer wat een 10 jarige Chinees te lezen krijgt in school zegt hij Vanavond etentje met al de leerlingen van Shen Tiegen.
Er hangt weer veel smog in de lucht deze morgen dus slaan we de trage vorm over en beginnen met de snelle vorm. De rest van de training spenderen we aan herhaling van de jibengong.
Shen vertelt dat toen hij trainde met zijn leraar, deze hen een oefening voordeed en zich vervolgens aan zijn gekooide vogel wijdde. Hij verzorgde hem en praatte met hem , na een tijdje gaf hij dan eventueel enkele verbeteringen en liet hen terug verder alleen oefenen.
Shen verschilt daarin van zijn leraar. Hij geeft veel meer uitleg, en herhaalt deze vaak. Hij wil zeker zijn dat de leerling goed verstaat waarom deze oefening te doen, en alle mogelijke nuances kent.
Een ander verschil met zijn leraar is dat Shen laoshi werptechnieken verkiest boven, palm of vuisttechnieken. Hij vindt deze minder gevaarlijk. De tegenstander kan nadat hij gevloerd is zijn leven beteren , met palm technieken kan men echter veel grotere en misschien onherstelbare schade toebrengen aan iemand.
Na de training eten we all you can eat voor 4 euro per persoon.
Tijdens mijn training deze morgen wordt ik aangesproken door een man die mij al een tijdje aan het observeren was. Ook gisteren tijdens de les observeerde hij ons een hele tijd. We stopten toen met de training, kwestie van niet alles voor niks weg te geven aan de taiji concurrentie
Vandaag is hij er weer. En spreekt mij dus aan. Hij is ook net gestart met taiji vertelt hij, de meest eenvoudige vorm, de Yang 8 vorm. Hij was onder de indruk van mijn leraar gisteren. We praten over taiji en hoe een goede beoefenaar te herkennen. Hij zegt dat het moeilijk is om aan een vorm te zien hoe goed iemand is. Ik ben het ermee eens, ik vind echter wel dat men kan zien of iemand `slecht` is. (in martiale context)
Hij vertelt het verhaal van de vogel die zich niet kan losmaken van de hand van de taiji meester. Vertel hem dat ik dat verhaal ken, maar vertel hem niet dat ik het lichtjes nonsens vindt.
De man is 50 jaar en min of meer op pensioen, hij werkt in de reclame sector, geeft nu nog enkel advies aan de jongere generatie. Hij is verbaasd als hij hoort dat ik niet getrouwd ben, op mijn leeftijd is dat heel uitzonderlijk in China. Hij zegt dat Chinese jongeren thuis blijven wonen tot ze trouwen, maar onder invloed van Westerse ideen is daar nu echter ook een beetje verandering in aan het komen. Als hij hoort dat ik les geef in Belgie spreekt hij over de uitwisseling van culturen. Yep, ik ben een echte Vlaams/Chinese culturele ambassadeur (zou ik daar geen premie voor kunnen krijgen )
Alhoewel ik het leuk vind om met de man te praten en mijn Chinees te oefenen vindt ik het ook een beetje vervelend omdat hij mij van mijn training houd.
Shen Laoshi vertelt dat zijn leraar iedereen anders trainde afhankelijk van hun persoonlijkheid en interesse. Het gevechtsaspekt van taiji leerde hij bijvoorbeeld aan slechts enkele leerlingen. Omdat Shen al een stevige achtergrond had in gevechtskunst en zijn leraar hem een geschikte persoon vond was hij een van de enkelingen die ook de jibengong leerde. In die tijd trainden ze vooral s`avond of heel vroeg als er nog niemand anders in het park was, en dan liefst in een afgescheiden stukje. Zo bleef dit aspect van taiji verborgen.
Shen laoshi maakt ook dit onderscheid tussen verschillende leerlingen, afhankelijk van het doel waarom ze oefenen en hun persoonlijkheid en achtergrond geeft hij anders les.
Zo ziet hij verschillende soorten leerlingen.
1 oefent voor gezondheid 2 voor competitie 3 voor zelfverdediging 4 om zelf leraar te worden
Voor elk soort leerlingen bestaan er andere verwachtingen en trainings intensiteit.
Ook mijn Chen stijl leraar maakt dit onderscheid. Zo vroeg ik hem ooit waarom hij mij zo strikt behandelde en een vrouwelijke studente met zoveel mildheid. Hij zij dat ons doel niet hetzelfde was, dus de training ook niet
Tijdens de les vandaag leer ik een stukje nieuwe snelle vorm. We maakten ook een kort push hands filmpje met enkele van de 13 handvormen. Wanneer ik terug ben in Belgie zal ik dat op de website zetten
Regen. Toch fiets ik naar het park. Als ik voorbij Zha Bei park fiets, zie ik dat de dansers die normaal aan de rand van het park oefenen er niet staan. De drumsters echter hebben zich verplaatst naar het midden van de dubbele expresweg (2 lagen boven elkaar) waar ze onder oefenen. Ze zijn vrolijk en levendig als altijd.
Daning park is bijna verlaten, ik wandel naar de andere kant van het park, Daning park is een van de grootste parken van Shanghai, waar ik train onder een arcade met Griekse zuilen.
Naast mij trainen een man en vrouw Chen stijl, de man is ok denk ik, alleen is zijn aandacht niet altijd goed gericht, als hij slaat naar links kijkt hij bijvoorbeeld naar rechts. Een fout die we allemaal natuurlijk soms maken
Ik doe twee keer de trage vorm. Daarna 10 keer het stuk snelle vorm dat ik ken en 10 keer het nieuwe stuk dat Shen laoshi mij gisteren aanleerde. Na 2 uur, en redelijk nat van de inslaande regen vertrek ik terug.
Er staat een roze reiger aan de kant van de vijver. Waarschijnlijk is hij hier komen overwaaien uit Zha Bei park. Een aantal jaren geleden is daar een gekwetste roze rijger aangekomen. Een man heeft hem toen verzorgt en nu is er in het park een kleine kolonie. Ze leven er naast de visvijver waar ze goed worden gevoed. De reiger is kleiner dan onze vlaamse variant.
De palmstruiken zijn omwonden met touwen en ingepakt. Waarschijnlijk om ze te beschermen tegen de winter.
Vandaag is er wat meer volk tijdens de training, mijn stukje prive les wordt dan ook ingekort tot 1.5 uur. Daarna werkt Shen Tiegen met de andere leerlingen en doe ik jibengong.
Het laatste uurtje train ik met een student die in Hangzhou woont, hij studeert daar oa. psychologie. In Hangzhou (een stad die op een 2 uur treinreis van Shanghai ligt) studeert hij ook Zhao Bao Taijiquan. Zijn leraars zijn boeddhisten en daarom weigeren ze het martiale aspect aan te leren. Hij komt dan maar bij mijn leraar trainen. We oefenen 2 werptechnieken, het terugdrijven van de aap en de slang. Hij is een stuk lichter dan ik waardoor het werpen gemakellijk gaat. Ging het maar altijd zo vlot Mijn leraar wijst hem ook op twee basis fouten. 1, niet wegkijken van je tegenstander, een andere is eerst afweren voor je de arm of hand grijpt.
Als ik deze morgen in het park toekom ligt er rijm op het gras en hangt er een beetje mist (of smog)
Als ik 3 uur later terug naar de uitgang wandel lijkt het wel lente. Alhoewel, lente met een kerstsfeertje. De open bus die toeristen door het park rijdt is versierd met kerstballen en een rood lint. Ik hoor een Chinees meisje een Chinese versie van `stille nacht` zingen. Er staat ook een mooie kerstboom in het park. Een ijsvogeltje zit op een balustrade de vissen te observeren. Als ik voorbij kom neemt hij de vleugels. Aan de uitgang verkoopt een man mandarijntjes, een andere ballonnen, Iets verder verkoopt iemand suikerspinnen.
Tijdens de training observeer ik mezelf in het glas van het gebouw waarvoor ik train. Ik merk enkele onvolmaaktheden op en probeer die te corrigeren. Alhoewel een harmonische vorm niet echt het doel is van taiji is het toch een indicatie van goede taiji. Schouders die te veel bewegen, op en neer gaan in de vorm, niet helemaal recht staan, .... allemaal zaken die in een gevecht of pushhands door een tegenstander kunnen worden gebruikt.
Shen Tiegen zegt dat taiji op de eerste plaats een zelfverdigings kunst is. Dwz dat we de ander de eerste beweging laten maken en afhankelijk van welk soort aanval er komt reageren.
Natuurlijk is het ook mogelijk om zelf het initiatief te nemen. Taiji is immers een combinatie van yin en yang. Vooral de push hands training is een duidelijk voorbeeld van dit yin - yang principe. Om de beurt spelen we de actieve en passieve rol, ondergaan we de anders beweging en voeren we ze uit.
Sinds enkele dagen is er elke dag een Jet Li film op tv. Naast zijn bekendere werk worden er ook minder bekende vertoond.
Voor de rest worden hier op tv veel kung fu series getoond. Met wisselende kwaliteit. Als de helden door de bomen beginnen te vliegen of chi blast te werpen zap ik verder. Er is echter ook een goede serie bezig. Met stevige kung fu en een goed verhaal, denk ik, ik moet nog steeds mijn fantasie gebruiken om de verhaallijn naar eigen inzicht aan te passen omdat mijn Chinees nog niet voldoet.
Enkele weken geleden schreef ik over de leraar van Shen Tiegen, Qian Chao Qun. Shen Laoshi vertelde vandaag nog eens het verhaal van de ontmoeting van Qian met zijn eerste Shaolin leraar. Vorige keer had ik dat blijkbaar niet helemaal goed begrepen. Hierbij dan de enige echte versie.
Qian ontmoette de Shaolin leraar in Shanghai. Hij gaf daar een straatvoorstelling om geld te verdienen. Na de voorstelling gaf Qian hem wat geld en praatte met hem. De man vertelde zijn verhaal. Hij was zijn geboorteplaats in Shandong ontvlucht nadat hij per ongeluk zijn zoon had gedood met een `iron palm` slag. De zoon was in een boom gekropen ondanks een verbod om dat de doen, de leraar gaf hem een lap rond zijn oren met een onverwachts gevolg. Daarna durfde hij zijn vrouw niet meer onder ogen komen en vluchtte dus naar Shanghai. Qian , die een welvarende man was, nam de leraar in huis en gaf hem werk. In ruil daarvoor leerde deze hem zijn Shaolin Quan.
De training vandaag liep zoals gewoonlijk. Het is wel kouder vandaag, dus slagen we de trage vorm over en beginnen direct met iets steviger werk om op te warmen.
Belangrijkste dat ik heb onthouden is het belang van stevige standen.
We doen ook een sanda oefening om de schouders los te maken. Na 5 uurtjes training gaan we weer huiswaarts.
Shen Laoshi maakt ook kenbaar dat indien er interesse is hij graag nog een stage in Belgie wil geven.
Als ik deze morgen toekom aan het park, vraagt de bewaakster van de fietsenparking waarom ik geen auto koop, een beetje de natte droom en ultiem status symbool van elke Chinees. Ik zeg haar dat ik daar geen geld voor over heb. Ik ben een van die gekke mensen die al hun geld besteden aan het najagen van een taiji droom.
De dagelijkse, soms intensieve, training begint effect te hebben. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam en geest meer samenwerken, voel me harmonisher. Alhoewel dat niet het doel is van de `traditionele` training die ik onderga is het een fijn neveneffect.
Nog enkele dingen die ik heb onthouden van de trainingsles van gisteren.
Onderscheid `jia de`(fake, niet echt, phony ) van `zhen de` (echt, real). Sommige trainingsmethoden en vormen van beoefening zien er misschien heel mooi en cool uit maar hebben geen echte kung fu. Shen Tiegen vertelt dat Ma Yue Liang op zijn 90 jaar nog altijd indrukwekkende kung fu bezat. Een resultaat van `zhen de ` beoefening.
Training voor competitie en training voor zelfverdediging is niet hetzelfde. In zelfverdediging proberen we het gevecht zo snel mogelijk te beeindigen, daarvoor proberen we gebruik te maken van `1 fist kung fu`. Dwz dat we proberen het gevecht met een slag, beweging te beeindigen. In de meeste competies is dat natuurlijk niet mogelijk, door beperkingen in technieken die men kan gebruiken en door eventuele bescherming die men draagt. Onze trainings methode moet dan ook de `1 fist kung fu` bevorderen.
Alhoewel Push hands training geen vechten is moeten we altijd oefenen alsof we tegenover een veel sterkere tegenstander staan die eventueel een wapen vast heeft. Dit om het oefenen van -ontwijken- te bevorderen. Een hand die op het lichaam wordt gelegd tijdens de push hands, zou in een echt gevecht indien die hand een wapen vasthoud het einde van het gevecht hebben betekent.
. We spreken wel af hoe we dat verder doen als ik terug ben.
enz... 
)
