Vandaag is er wat meer volk tijdens de training, mijn stukje prive les wordt dan ook ingekort tot 1.5 uur. Daarna werkt Shen Tiegen met de andere leerlingen en doe ik jibengong.
Het laatste uurtje train ik met een student die in Hangzhou woont, hij studeert daar oa. psychologie. In Hangzhou (een stad die op een 2 uur treinreis van Shanghai ligt) studeert hij ook Zhao Bao Taijiquan. Zijn leraars zijn boeddhisten en daarom weigeren ze het martiale aspect aan te leren. Hij komt dan maar bij mijn leraar trainen. We oefenen 2 werptechnieken, het terugdrijven van de aap en de slang. Hij is een stuk lichter dan ik waardoor het werpen gemakellijk gaat. Ging het maar altijd zo vlot Mijn leraar wijst hem ook op twee basis fouten. 1, niet wegkijken van je tegenstander, een andere is eerst afweren voor je de arm of hand grijpt.
Als ik deze morgen in het park toekom ligt er rijm op het gras en hangt er een beetje mist (of smog)
Als ik 3 uur later terug naar de uitgang wandel lijkt het wel lente. Alhoewel, lente met een kerstsfeertje. De open bus die toeristen door het park rijdt is versierd met kerstballen en een rood lint. Ik hoor een Chinees meisje een Chinese versie van `stille nacht` zingen. Er staat ook een mooie kerstboom in het park. Een ijsvogeltje zit op een balustrade de vissen te observeren. Als ik voorbij kom neemt hij de vleugels. Aan de uitgang verkoopt een man mandarijntjes, een andere ballonnen, Iets verder verkoopt iemand suikerspinnen.
Tijdens de training observeer ik mezelf in het glas van het gebouw waarvoor ik train. Ik merk enkele onvolmaaktheden op en probeer die te corrigeren. Alhoewel een harmonische vorm niet echt het doel is van taiji is het toch een indicatie van goede taiji. Schouders die te veel bewegen, op en neer gaan in de vorm, niet helemaal recht staan, .... allemaal zaken die in een gevecht of pushhands door een tegenstander kunnen worden gebruikt.
Shen Tiegen zegt dat taiji op de eerste plaats een zelfverdigings kunst is. Dwz dat we de ander de eerste beweging laten maken en afhankelijk van welk soort aanval er komt reageren.
Natuurlijk is het ook mogelijk om zelf het initiatief te nemen. Taiji is immers een combinatie van yin en yang. Vooral de push hands training is een duidelijk voorbeeld van dit yin - yang principe. Om de beurt spelen we de actieve en passieve rol, ondergaan we de anders beweging en voeren we ze uit.
Sinds enkele dagen is er elke dag een Jet Li film op tv. Naast zijn bekendere werk worden er ook minder bekende vertoond.
Voor de rest worden hier op tv veel kung fu series getoond. Met wisselende kwaliteit. Als de helden door de bomen beginnen te vliegen of chi blast te werpen zap ik verder. Er is echter ook een goede serie bezig. Met stevige kung fu en een goed verhaal, denk ik, ik moet nog steeds mijn fantasie gebruiken om de verhaallijn naar eigen inzicht aan te passen omdat mijn Chinees nog niet voldoet.
Enkele weken geleden schreef ik over de leraar van Shen Tiegen, Qian Chao Qun. Shen Laoshi vertelde vandaag nog eens het verhaal van de ontmoeting van Qian met zijn eerste Shaolin leraar. Vorige keer had ik dat blijkbaar niet helemaal goed begrepen. Hierbij dan de enige echte versie.
Qian ontmoette de Shaolin leraar in Shanghai. Hij gaf daar een straatvoorstelling om geld te verdienen. Na de voorstelling gaf Qian hem wat geld en praatte met hem. De man vertelde zijn verhaal. Hij was zijn geboorteplaats in Shandong ontvlucht nadat hij per ongeluk zijn zoon had gedood met een `iron palm` slag. De zoon was in een boom gekropen ondanks een verbod om dat de doen, de leraar gaf hem een lap rond zijn oren met een onverwachts gevolg. Daarna durfde hij zijn vrouw niet meer onder ogen komen en vluchtte dus naar Shanghai. Qian , die een welvarende man was, nam de leraar in huis en gaf hem werk. In ruil daarvoor leerde deze hem zijn Shaolin Quan.
De training vandaag liep zoals gewoonlijk. Het is wel kouder vandaag, dus slagen we de trage vorm over en beginnen direct met iets steviger werk om op te warmen.
Belangrijkste dat ik heb onthouden is het belang van stevige standen.
We doen ook een sanda oefening om de schouders los te maken. Na 5 uurtjes training gaan we weer huiswaarts.
Shen Laoshi maakt ook kenbaar dat indien er interesse is hij graag nog een stage in Belgie wil geven.
Als ik deze morgen toekom aan het park, vraagt de bewaakster van de fietsenparking waarom ik geen auto koop, een beetje de natte droom en ultiem status symbool van elke Chinees. Ik zeg haar dat ik daar geen geld voor over heb. Ik ben een van die gekke mensen die al hun geld besteden aan het najagen van een taiji droom.
De dagelijkse, soms intensieve, training begint effect te hebben. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam en geest meer samenwerken, voel me harmonisher. Alhoewel dat niet het doel is van de `traditionele` training die ik onderga is het een fijn neveneffect.
Nog enkele dingen die ik heb onthouden van de trainingsles van gisteren.
Onderscheid `jia de`(fake, niet echt, phony ) van `zhen de` (echt, real). Sommige trainingsmethoden en vormen van beoefening zien er misschien heel mooi en cool uit maar hebben geen echte kung fu. Shen Tiegen vertelt dat Ma Yue Liang op zijn 90 jaar nog altijd indrukwekkende kung fu bezat. Een resultaat van `zhen de ` beoefening.
Training voor competitie en training voor zelfverdediging is niet hetzelfde. In zelfverdediging proberen we het gevecht zo snel mogelijk te beeindigen, daarvoor proberen we gebruik te maken van `1 fist kung fu`. Dwz dat we proberen het gevecht met een slag, beweging te beeindigen. In de meeste competies is dat natuurlijk niet mogelijk, door beperkingen in technieken die men kan gebruiken en door eventuele bescherming die men draagt. Onze trainings methode moet dan ook de `1 fist kung fu` bevorderen.
Alhoewel Push hands training geen vechten is moeten we altijd oefenen alsof we tegenover een veel sterkere tegenstander staan die eventueel een wapen vast heeft. Dit om het oefenen van -ontwijken- te bevorderen. Een hand die op het lichaam wordt gelegd tijdens de push hands, zou in een echt gevecht indien die hand een wapen vasthoud het einde van het gevecht hebben betekent.
Deze morgen eten we bitter (chi ku) tijdens een lange, ongeveer 6 uur durende, training waarvan een hele tijd jibengong. Maar, zoals meestal, is het toch weer een hele goede training.
Het regent deze morgen. De mogelijkheden om tijdens regen te trainen zijn redelijk beperkt in Daning park. Ik probeer eerst te trainen in een overdekt paviljoentje, maar dat stroomt al snel vol met oudere mensen. Ik verplaats me dan maar naar een overdekte galerij. Er is minder volk. Rechts van mij doet een dame Qi Gong, ze lijkt in een soort van extase te zijn, ze heeft een grote onwereldse glimlach op haar gezicht. Links van mij is een Xin Yi groepje aan het schuilen. Een van hen is de kung fu broer van mijn Chen stijl leraar.
Ik beperk mij tot `buiten` oefeningen. Als ik de snelle vorm train, komen de Xn Yi mensen vragen wat ik doe. We praten een tijdje. De leraar, in het park beter bekent als de brilleman, is een stevige kerel met een sterke energie. Hij zegt dat hij 37 jaar dagelijks oefent maar nog steeds niet erg goed is. Ze vragen of ik die Australier ken die in Zha Bei park Xin Yi oefent, ik heb hem eens ontmoet maar ken hem niet echt. We praten over mijn ex Xin Yi leraar en zijn nieuwe leraar (his shit is fake) over Wang Wen Long (hij voegt veel toe aan zijn taiji) over Shen Tiegen (die kleine man, en hoeveel vraagt hij voor een les). Een van de beoefenaars vraagt mij om de snelle vorm te demonstreren. Hij zegt dat ik verkeerd bezig ben. Ik lach hem vriendelijk uit, zeg dat ik dat zo heb geleerd en het niet ander wil doen, en hij druip af
Na 2 uurtjes onder voortdurende observatie van de Xin yi beoefenaars geoefend te hebben, zij oefenen niet maar kettingroken en praten, heb ik er genoeg van en vertrek nnar de internetbar.
Een andere mooie winterse zonnige dag in Shanghai.
Gisterenmiddag bezoek ik de `city of books`, een 6 verdiepingen tellende boekenwinkel. Het is er heel druk, ik wrum me naar de 6 de verdieping waar de Engelstalige boeken zijn. De metro naar huis is ook heel druk, als Belgische min of meer Gentleman laat ik iedereen voorgaan, het metrostel zit dan echter al propvol, gelukkig is mijn push hands training daarop voorzien, en een stevige duw later is er plots wel plaats . Een praktische toepassing van Taiji.
Na de training met Shen Tiegen deze morgen, ontmoet ik mijn Chen stijl leraar. Hij heeft 2 nieuwe leerlingen. Een van de twee is de vrouw waar Jan Pieter bij logeerde. Zij is 50 en net op pensioen. Ze kan nu beginnen te genieten van het leven. In Shanghai gaan vrouwen op 50 op pensioen, ze krijgen dan ook een toelage van de regering. Mannen moeten wachten tot ze 60 zijn. Later moet ik mijn vorm demonstreren. Mijn leraar is redelijk tevreden. Na lang nadenken zegt hij dat ik duidelijk onderscheid moet maken tussen, Peng, Lu, Ji en An in mijn bewegingen. Zelf doet hij zijn vorm met veel extra cirkels. Ik houd het eenvoudig en zo simpel mogelijk. Verder zegt hij dat elke taiji in wezen het zelfde is, op het basis niveau schijnen er veel verschillen te zijn, maar op een hoger niveau zijn die er niet meer.
Vanavond zullen we samen gaan eten. Ook Cao Tiezhen zal er zijn. Cao Tiezhen studeerde in Belgie waar ik hem ontmoette, ik trainde een tijdje met hem, waarna hij mij introduceerde aan Wang Wen Long, mijn Chen stijl leraar. Dat was het begin van mijn China avonturen.
Vandaag, op weg naar mijn trainingsplek ontmoet ik mijn vroegere xin yi leraar. Ik heb een tijd met hem getraind maar ben daarmee gestopt nadat ik Shen Tiegen ontmoette. Dat heeft trouwens voor een kleine rel gezorgd Mijn Xin Yi leraar, Xiao Ba Zi, (kleinste van 8, slaat op het feit dat hij de jongste van 8 kinderen is) is met een vriend aan het oefenen. Hij is heel blij met zijn nieuwe leraar, die een van de `gate keepers` is voor de Xin Yi stijl. Zijn training is veel rustiger geworden. Toen ik met hem trainde deed hij urenlang zijn oefeningen aan een sneltrein tempo. Nu traint hij echter met meer aandacht en subtieler. In de 5 minuten dat we praten slaagt hij erin om verschillende keren ji bu, ji bu, ji bu in het gesprek te werpen . (ji bu is de basis stap in Xin Yi en volgens mijn leraar zo belangrijk dat hij niet kan nalaten om het te pas en te onpas te vermelden in een gesprek ) Na enkele minuten praten gaan we elk onze weg.
Het is zonnig weer, dus is er meer volk in het park. Een man probeert een `Maya de bij` vlieger op te laten, maar er is te weinig wind, hij houd er in ieder geval een goeie looptraining aan over.
Nog 3 weken en dan is deze trainingsperiode weer gedaan.
Daarom een korte samenvatting van Shen Tiegen`s lessen in Shanghai Wu stijl.
Vorm training. De trage vorm (man quan) is op de eerste plaats een Qi Gong oefening. De vorm wordt heel traag, relax en natuurlijk uitgevoerd. De ademhaling wordt dieper het lichaam en de geest ontspannen zich. Daarnaast is de man quan een studie in mogelijke toepassingen, al worden die vaak verborgen (taiji is dan ook een nei jia quan of ook an quan = interne gevechtskunst of verborgen vuist) en ook een vorm van zelfstudie. We bestuderen ons evenwicht, verplaatsing, beste manier van kracht ontwikkeling. De snelle vorm (kuai quan) oefent fa li, fa jin (uitdrukken van kracht). De snelle vorm zou volgens mondelinge overlevering de originele Yang stijl zijn.
Push Hands Is de studie van het evenwich van onzelf en de tegenstander. De push hands wordt op de eerst plaats heel licht beoefent. Later ook met kracht. Daarnaast bestaan er verschillende Shou Fa (hand methoden) Bestaat uit 13 dubbel hand methodes, en vier enkele hand. Elke hand methode oefent een specifieke techniek of vaardigheid. Bu Fa (stap methoden) Studie van de verplaatsing.
Jibengong Hier wordt de essentie van taijiquan als een gevechtskunst beoefent. Bestaat uit een groot aantal oefeningen.
Qi Gong/nei gong Een deel van de training bestaat uit oefeningen die iemand in staat moeten stellen slagen te incasseren. Andere dienen om de kracht te vergroten. Andere om het centrum te laten zinken. Andere zijn zuiver gezondheidsoefeningen.
San Shou De san shou technieken en de jibengong liggen heel dicht bij elkaar, zoals we jibengong oefenen zo vechten we ook. Een extra is het proberen te verstoren van de tegenstanders evenwicht, de verplaatsingen, de veranderingen enz.
Wanneer ik deze morgen toekom aan het park wordt mij een folder in de handen gedrukt van een nieuw fitness centrum in de buurt. Zij bieden een promotie aan. De eerste maand kan men gebruik maken van de faciliteiten voor 58 yuan (ongeveer 5 euro).
Ik probeer de folder te ontcijferen en zie dat onder de Engelse titel `mind arts` taiji wordt aangeboden. Iets verder in de folder wordt onder de titel `fight star, save youre live` een aantal andere gevechtskunsten aangeboden, zoals, karate, taekwondo, shaolin.
Yeah, taiji is goed voor je geest en voor intellectuelen maar als je jezelf wil leren verdedigen doe je beter iets anders
Net ontdekt dat er enkele fouten staan in mijn mondeling overgedragen taiji geschiedenis van het vorige bericht. Ik ben oa de eerste generatie Wu stijl vergeten
Shanghai begint zich langzaam om te toveren tot een kerst stad. Overal verschijnen kerstmannen, kerstverlichting en versieringen. Samen met de koude wind zorgt dat voor een feestelijke sfeer vind ik.
Als we beginnen te trainen, deze morgen, is er echter nog geen wind, er hangt dan ook een dikke laag smog over de stad. Shen laoshi wil de trage vorm overslaan wegens de slechte lucht maar ik dring aan dus we volgen het normale ritme. Eerst trage vorm, vervolgens snelle vorm en dan push hands.
Ik vraag om de verschillende push hands stappen te herhalen. We herhalen qi xing bu (zeven sterren stap), jiu gong bu (negen koer, binnenplaats stap of negen palijzen stap ), en een shuai jiao stap, san dian bu (3 punten stap)
Ik vraag Shen Laoshi om enkele onduidelijkheden in de geschiedenis van Taiji. Hoe het komt dat de Wu stijl trage vorm de Yang Chen Fu stijl vorm volgt kwa bewegingen maar de snelle vorm helemaal anders is.
Hij zegt dat volgens de mondelinge overlevering Wu Jian Quan een leerling was van Yang Lu Chan, maar een inside student van Yang Ban Hou (omdat een familie lid van de keizer al inside student van Lu Chan was kon Wu geen inside student van hem worden). Hij oefende echter ook samen met Yang Chen Fu, waarschijnlijk hebben zij samen de Yang vormen verandert en elk volgens eigen inzicht aangepast. De Wu stijl snelle vorm zou de originele vorm zijn die Yang Lu Chan beoefende. De push hands die in de Wu stijl veel uitgebreider is dan in de Yang stijl zou verder ontwikkelt zijn later in het leven van Wu Jian Quan en door Ma Yue liang.
Als mijn Duitse medestudenten arriveren oefenen we eerst jibengong en vervolgens enkele nieuwe werptechnieken.
Tijdens de training deze morgen spreekt een jonge Chinees mij aan. Wat ben ik aan het doen vraagt hij (was net bezig een werp stap in te oefenen). Verel hem dat ik kung fu doe, taijiquan. Zoals vele andere jonge Chinezen is hij heel verbaast dat ik daarvoor naar China kom, voor hen is dat zoiets als een Chinees die naar Belgie zou gaan om te leren breien , taiji is immers iets voor opas en omas.
Hij vertelt mij dat hij zen beoefent. Als ik hem antwoordt dat ik ook jarenlang zen heb gedaan vraagt hij mij naar speciale ervaringen. Hij zegt dat hij voelt hoe de energie zich in zijn buik verzamelt en vervolgens via zijn ruggegraat een toertje rond zijn lichaam maakt , ik vraag hem of dat wel zen is? Is zen juist niet de beoefening van `Niets bijzonders`. Hij geeft toe dat hij zijn inspiratie in het taoisme heeft gehaald, zegt dat hij geen leraar heeft en alles uit een boek leert. Alhoewel zen in China is ontwikkelt bestaan er tegenwoordig nog weinig leraars vertelt hij. Hij heeft echter duidelijk niet veel vertrouwen in de dingen die ik zeg, hoe kan een westerling nu iets weten over iets wat bij hun is ontstaan.
Gisterenavond train ik nog een uurtje in Zhabei park, alhoewel het park kleiner en normaal veel drukker is dan Daning park, waar ik anders oefen, is het dan redelijk rustig. Ik zoek een plaatsje in het neija gedeelte (een stukje park uit het zicht van het wandelende publiek) Elk park heeft zo zijn stukje waar de beoefenaars die niet graag te publiek oefenen terecht kunnen. Na een uurtje en net voor het sluitingsuur, 6 uur, verlaat ik het park.
De ochtend les is weel heel interessant. We herhalen de trage vorm, vervolgens een nieuw stukje snelle vorm.
Shen laoshi zegt: In de vorm en jibengong onderzoek je hoe je natuurlijk kan bewegen. Hoe kan je het meeste kracht ontwikkelen, waar is je evenwicht en hoe dat te bewaren. Vorm training en basistraining zijn een vorm van zelfonderzoek. De volgende stap is onderzoek van je partner`s evenwicht, positie, postuur, ea. Dit oefen je in Push hands en toepassingen (maar natuurlijk ben je daar ook nog steeds met zelfonderzoek bezig)
Na 1.5 uur training komt Danny, een oud-student van Shen mee oefenen. We oefenen de 4 richtingen sanda vorm in, eerst alleen, daarna met partner. Ook deze oefening heeft verschillende lagen en verborgen toepassingen. Tussendoor leer ik nog een nieuwe werptechniek.
Na 3 uur training gaat Danny naar elders dus stop ik ook maar en geef de leraar verlof
Gisterenmorgen om 5.30 eruit. Ik zie vanuit mijn studio de zon opkomen net naast de oriental pearl tower, Na een uurtje Chinese studie en een stevig ontbijt fiets ik naar het park. De wind is gaan liggen waardoor het weer wat warmer aanvoelt.
Herhaal eerst de Yang stijl 24 en lange vorm (wil die niet vergeten) en merk op dat er wat Wu stijl begint in te kruipen. Vervolgens herhaling van Shen Loashi`s stuff.
Namiddag heb ik Chinese les, we hebben het tempo een beetje verlaagt en leren slechts een les per week, dat zijn afhankelijk van de les ongeveer 30-40 nieuwe karakters. De rest van de tijd spenderen we aan herhalingen en praten. Ik probeer in het Chinees enkele typisch Belgisch geplogenheden uit te leggen. Gisteren ging dat over de verwarming in Belgie
In Shanghai, wegens het warme klimaat, is de enig verwarming in huis de airconditioning, de meeste mensen gebruiken die echter niet wegens te duur, bij koud weer dragen ze gewoon wat meer kleren.
Vandaag terug prive les met Shen Tiegen. Mijn 2 Duitse medestudenten zijn naar een Liu He Ba Fa (6 harmonie, 8 manieren) festival in Hubei provincie met hun Xing Yi leraar. Naast hun studie met Shen Tiegen studeren ze Xing Yi en Wudang zwaard bij deze leraar. De leraar is heel traditioneel, tijdens 6 maanden dagelijkse training hebben ze naast nei gong en Wudang zwaard enkel de 5 basis vuisten (een soort van korte 1 beweging vorm) geleerd en dat enkel stationair, dus zonder de typische xing yi stap. Hij is nu ongeveer 80 jaar en in uitstekende conditie beweren mijn medeleerlingen.
De training dan. Shen laoshi zegt dat wij meestal geen opwarming doen omdat er zoveel te oefenen valt en niet veel tijd, vandaag laat hij mij echter in vogelvlucht en supersnel een mogelijke opwarming zien, ze verschilt niet veel van wat ik zelf doe als ik les geef of alleen oefen.
We herhalen de trage vorm, ik leer een nieuw stukje snelle vorm en dan push hands. We maken er een worstelpartijtje van , voorlopig moet ik nog het onderspit delven, maar begin Shen laoshi`s systheem toch een beetje onder de knie te krijgen en slaag er soms in om een klemmetje of werptechniek te zetten.
Hij zegt: shou fa (hand vaardigheden) zijn het belangrijkste, daarna volgen de verplaatsingen en eventueel weptechnieken. Als men iemand wil klemmen moeten we eerst in een goede klempositie staan en de klem zetten voor we ons verplaatsen of heup gebruiken, dit om te vermijden dat onze tegenstander onze beweging zal onderscheppen en overnemen.
De temperatuur is hier gedaald tot onder 13 graden. In het noorden schijnt het heel koud te zijn, wij voelen dat hier ook, er waait een koude wind. Voor een Belg is dat natuurlijk nog altijd een aangename trainingstemperatuur
Als ik mijn trage vorm oefen komt de oude man terug langs, hij heeft een stok in elke hand en staat ermee te zwaaien terwijl hij mij observeert. Regelmatig hoor ik hem hardop grijnzen. Als hij de stok tegen zijn benen slaat grijns ik Iets later wandelt hij goedgemutst verder, waarschijnlijk heeft hij nu terug iets te vertellen aan zijn lao po (Shanghainees voor vrouw)
Vandaag een tandje bijgestoken tijdens mijn eigen training, ben nu iets langer dan een maand in Shanghai. Straks Chinese les.
Deze morgen weer een lange (5.5 uur) en goede training.
Ik zie veel gelijkenissen tussen het taijiquan van mijn leraar en de aikido training die ik vroeger deed. Er zijn de evenwichtsverstoringen, cirkelvormige bewegingen, stappen, klemmen, enz.
Een belangrijk verschil is denk ik dat in de meeste Aikido de gevaarlijke technieken er zijn uitgefilterd. Ook heeft de gemidelde Aikidoko volgens mij ook niet veel ervaring met slagen en stampen, en ook is aikido over het algemeen volledig cooperatieve training.
Taiji heeft heeft deze gebreken niet en is daardoor mijn inziens een volledigere gevechtskunst.
Onthouden van de les vandaag.
taiji heeft 2 trainingsmethoden in push hands
1: power -power, de ander gebruikt power, ik ook, dit kan met goede timing en betere rooting.
2: power -zacht, de ander gebruikt power, ik trek terug, ga opzij of leidt af, daarna pas volgt de tegenbeweging.
Wu stijl vorm wordt heel natuurlijk en zacht gedaan, de trage vorm volgt de yang stijl trage vorm kwa opeenvolging van bewegingen. In de jibengong zie ik echter een heleboel chen stijl.
Shen laoshi is een beetje door mijn invloed (regelmatig maak ik, hopelijk niet te vervelende, opmerkingen over de verschillen en gelijkenissen) ook begonnen met chen en yang stijl taiji te ontleden en vergelijken met Wu stijl taiji, dat leidt tot interessante gesprekken en vergelijkingen.
Zo vinden we beiden dat veel Chen mensen te veel en onnodige tan tien (regio rond buik) bewegingen maken. De fa jin soms te uitgesproken is (te veel schudden met de handen en lichaam) en soms de arm/lichaamscoordinatie niet goed zijn. Allemaal zaken die in een gevecht contraproductief zijn. Verder valt het op dat de Wu stijl beoefenaar nog meer dan Yang stijl en veel meer dan Chen stijl verbergt wat hij doet. De Wu stijl vorm is verder heel helder duidelijk en eenvoudig. (Chen stijl kan er heel complex uitzien) Vaak worden de armen eerst bewogen en volgt de stap pas later. Een duidelijk verschil is natuurlijk het lichtjes vooroverleunen in de standen.
Deze morgen, na 3 dagen Nanjing terug begonnen met mijn training
Nanjing
Zoals in het vorig berichje geschreven breng ik de eerste dag ziek in bed door. Dag 2 voel ik me terug beter. Na een rustige morgen vertrekken we dan via het meer naar de `purple mountain`. Dit is een Ardennen achtige bergketen (tje), van ongeveer 450 meter hoog met een heleboel culturele relicten, met oa het mausoleum van Sun Yat Sen. We bezoeken echter ling gu pagode. De pagode is gewijd aan de Nationalistiche slachtoffers van de 1926-1928 revolutie. Via de Pagode volgen we een weg die rustig stijgt naar de top van de keten. Als we vertrekken vraagt mijn partner aan 2 parkwachters hoe ver het naar de top is, ze kijken ons inschattend aan, `voor die vreemdeling ongeveer een uur, maar voor jou zal het langer duren`. Er verschijnt een verbeten grijns op haar gezicht, `dat zullen we nog wel eens zien`. Ze bijt zich vast in mijn wiel-voet-rug en tegen een stevig tempo trekken we naar de top, we klokken af op 1u10 min. Ha . Eens op de top wordt het drukker, er komt namelijk een kabelbaan toe die daar toeristen loslaat.
Vanaf de top nemen we een rustig pad naar beneden, via een observatorium, het oudste in China, komen we terug op een bereden weg, het is ondertussen al donker geworden, en met de volle maan in de rug dalen we terug af naar Nanjing
De 2 de dag bezoeken we de Confusianistische tempel en de omgeving. We eten enkele Nanjing specialiteiten en op de weg naar buiten komen we door een dierenmarkt. Er wordt mij vriendelijk verzocht mijn vingers niet in de kooien van de honden te steken, niet om mijn vingers te beschermen maar om de honden ziekte vrij te houden (wist niet dat ik er zo ongezond uitzie )
De namiddag brengen we door in een park waar volgens het info bord aan de ingang `10 main scenic spots` zijn, er valt echter niets te zien, het is er wel rustig dus blijven we er wat rondhangen.
S`avonds nemen we de train terug naar Shanghai. Op de heen reis namen we een Tgv achtige sneltrein die tegen 200-250 km/u de afstand naar Nanjing in minder dan 2 uur overbrugt , op de terugweg nemen we echter de tragere trein. De treinbegeleidsters hebben elk hun eigen bijverdienste, zo wordt ons achtereenvolgens aangeboden: fruit, postzegels, munten, tijdschriften, onbrandbare kousen (kan nutig zijn), noedels... .
Om 10.30 zijn we terug en kunnen nog net de laatste metro naar huis nemen.
gisteren middag toegekomen in Nanjing, heb echter iets verkeerd gegeten, breng heel de dag ziek in bed door. Vandaag gaat het gelukkig weer ok, straks trekken we de bergen in om het Sun Yat Sen mausoleum te bezoeken. Meer info volgt
Voor de Chinees onkundigen:
Lao shi betekent : leraar dus Shen Tiegen en Shen laoshi gaat over de zelfde persoon
. Een praktische toepassing van Taiji.
