De ochtend les is weel heel interessant. We herhalen de trage vorm, vervolgens een nieuw stukje snelle vorm.
Shen laoshi zegt: In de vorm en jibengong onderzoek je hoe je natuurlijk kan bewegen. Hoe kan je het meeste kracht ontwikkelen, waar is je evenwicht en hoe dat te bewaren. Vorm training en basistraining zijn een vorm van zelfonderzoek. De volgende stap is onderzoek van je partner`s evenwicht, positie, postuur, ea. Dit oefen je in Push hands en toepassingen (maar natuurlijk ben je daar ook nog steeds met zelfonderzoek bezig)
Na 1.5 uur training komt Danny, een oud-student van Shen mee oefenen. We oefenen de 4 richtingen sanda vorm in, eerst alleen, daarna met partner. Ook deze oefening heeft verschillende lagen en verborgen toepassingen. Tussendoor leer ik nog een nieuwe werptechniek.
Na 3 uur training gaat Danny naar elders dus stop ik ook maar en geef de leraar verlof
Gisterenmorgen om 5.30 eruit. Ik zie vanuit mijn studio de zon opkomen net naast de oriental pearl tower, Na een uurtje Chinese studie en een stevig ontbijt fiets ik naar het park. De wind is gaan liggen waardoor het weer wat warmer aanvoelt.
Herhaal eerst de Yang stijl 24 en lange vorm (wil die niet vergeten) en merk op dat er wat Wu stijl begint in te kruipen. Vervolgens herhaling van Shen Loashi`s stuff.
Namiddag heb ik Chinese les, we hebben het tempo een beetje verlaagt en leren slechts een les per week, dat zijn afhankelijk van de les ongeveer 30-40 nieuwe karakters. De rest van de tijd spenderen we aan herhalingen en praten. Ik probeer in het Chinees enkele typisch Belgisch geplogenheden uit te leggen. Gisteren ging dat over de verwarming in Belgie
In Shanghai, wegens het warme klimaat, is de enig verwarming in huis de airconditioning, de meeste mensen gebruiken die echter niet wegens te duur, bij koud weer dragen ze gewoon wat meer kleren.
Vandaag terug prive les met Shen Tiegen. Mijn 2 Duitse medestudenten zijn naar een Liu He Ba Fa (6 harmonie, 8 manieren) festival in Hubei provincie met hun Xing Yi leraar. Naast hun studie met Shen Tiegen studeren ze Xing Yi en Wudang zwaard bij deze leraar. De leraar is heel traditioneel, tijdens 6 maanden dagelijkse training hebben ze naast nei gong en Wudang zwaard enkel de 5 basis vuisten (een soort van korte 1 beweging vorm) geleerd en dat enkel stationair, dus zonder de typische xing yi stap. Hij is nu ongeveer 80 jaar en in uitstekende conditie beweren mijn medeleerlingen.
De training dan. Shen laoshi zegt dat wij meestal geen opwarming doen omdat er zoveel te oefenen valt en niet veel tijd, vandaag laat hij mij echter in vogelvlucht en supersnel een mogelijke opwarming zien, ze verschilt niet veel van wat ik zelf doe als ik les geef of alleen oefen.
We herhalen de trage vorm, ik leer een nieuw stukje snelle vorm en dan push hands. We maken er een worstelpartijtje van , voorlopig moet ik nog het onderspit delven, maar begin Shen laoshi`s systheem toch een beetje onder de knie te krijgen en slaag er soms in om een klemmetje of werptechniek te zetten.
Hij zegt: shou fa (hand vaardigheden) zijn het belangrijkste, daarna volgen de verplaatsingen en eventueel weptechnieken. Als men iemand wil klemmen moeten we eerst in een goede klempositie staan en de klem zetten voor we ons verplaatsen of heup gebruiken, dit om te vermijden dat onze tegenstander onze beweging zal onderscheppen en overnemen.
De temperatuur is hier gedaald tot onder 13 graden. In het noorden schijnt het heel koud te zijn, wij voelen dat hier ook, er waait een koude wind. Voor een Belg is dat natuurlijk nog altijd een aangename trainingstemperatuur
Als ik mijn trage vorm oefen komt de oude man terug langs, hij heeft een stok in elke hand en staat ermee te zwaaien terwijl hij mij observeert. Regelmatig hoor ik hem hardop grijnzen. Als hij de stok tegen zijn benen slaat grijns ik Iets later wandelt hij goedgemutst verder, waarschijnlijk heeft hij nu terug iets te vertellen aan zijn lao po (Shanghainees voor vrouw)
Vandaag een tandje bijgestoken tijdens mijn eigen training, ben nu iets langer dan een maand in Shanghai. Straks Chinese les.
Deze morgen weer een lange (5.5 uur) en goede training.
Ik zie veel gelijkenissen tussen het taijiquan van mijn leraar en de aikido training die ik vroeger deed. Er zijn de evenwichtsverstoringen, cirkelvormige bewegingen, stappen, klemmen, enz.
Een belangrijk verschil is denk ik dat in de meeste Aikido de gevaarlijke technieken er zijn uitgefilterd. Ook heeft de gemidelde Aikidoko volgens mij ook niet veel ervaring met slagen en stampen, en ook is aikido over het algemeen volledig cooperatieve training.
Taiji heeft heeft deze gebreken niet en is daardoor mijn inziens een volledigere gevechtskunst.
Onthouden van de les vandaag.
taiji heeft 2 trainingsmethoden in push hands
1: power -power, de ander gebruikt power, ik ook, dit kan met goede timing en betere rooting.
2: power -zacht, de ander gebruikt power, ik trek terug, ga opzij of leidt af, daarna pas volgt de tegenbeweging.
Wu stijl vorm wordt heel natuurlijk en zacht gedaan, de trage vorm volgt de yang stijl trage vorm kwa opeenvolging van bewegingen. In de jibengong zie ik echter een heleboel chen stijl.
Shen laoshi is een beetje door mijn invloed (regelmatig maak ik, hopelijk niet te vervelende, opmerkingen over de verschillen en gelijkenissen) ook begonnen met chen en yang stijl taiji te ontleden en vergelijken met Wu stijl taiji, dat leidt tot interessante gesprekken en vergelijkingen.
Zo vinden we beiden dat veel Chen mensen te veel en onnodige tan tien (regio rond buik) bewegingen maken. De fa jin soms te uitgesproken is (te veel schudden met de handen en lichaam) en soms de arm/lichaamscoordinatie niet goed zijn. Allemaal zaken die in een gevecht contraproductief zijn. Verder valt het op dat de Wu stijl beoefenaar nog meer dan Yang stijl en veel meer dan Chen stijl verbergt wat hij doet. De Wu stijl vorm is verder heel helder duidelijk en eenvoudig. (Chen stijl kan er heel complex uitzien) Vaak worden de armen eerst bewogen en volgt de stap pas later. Een duidelijk verschil is natuurlijk het lichtjes vooroverleunen in de standen.
Deze morgen, na 3 dagen Nanjing terug begonnen met mijn training
Nanjing
Zoals in het vorig berichje geschreven breng ik de eerste dag ziek in bed door. Dag 2 voel ik me terug beter. Na een rustige morgen vertrekken we dan via het meer naar de `purple mountain`. Dit is een Ardennen achtige bergketen (tje), van ongeveer 450 meter hoog met een heleboel culturele relicten, met oa het mausoleum van Sun Yat Sen. We bezoeken echter ling gu pagode. De pagode is gewijd aan de Nationalistiche slachtoffers van de 1926-1928 revolutie. Via de Pagode volgen we een weg die rustig stijgt naar de top van de keten. Als we vertrekken vraagt mijn partner aan 2 parkwachters hoe ver het naar de top is, ze kijken ons inschattend aan, `voor die vreemdeling ongeveer een uur, maar voor jou zal het langer duren`. Er verschijnt een verbeten grijns op haar gezicht, `dat zullen we nog wel eens zien`. Ze bijt zich vast in mijn wiel-voet-rug en tegen een stevig tempo trekken we naar de top, we klokken af op 1u10 min. Ha . Eens op de top wordt het drukker, er komt namelijk een kabelbaan toe die daar toeristen loslaat.
Vanaf de top nemen we een rustig pad naar beneden, via een observatorium, het oudste in China, komen we terug op een bereden weg, het is ondertussen al donker geworden, en met de volle maan in de rug dalen we terug af naar Nanjing
De 2 de dag bezoeken we de Confusianistische tempel en de omgeving. We eten enkele Nanjing specialiteiten en op de weg naar buiten komen we door een dierenmarkt. Er wordt mij vriendelijk verzocht mijn vingers niet in de kooien van de honden te steken, niet om mijn vingers te beschermen maar om de honden ziekte vrij te houden (wist niet dat ik er zo ongezond uitzie )
De namiddag brengen we door in een park waar volgens het info bord aan de ingang `10 main scenic spots` zijn, er valt echter niets te zien, het is er wel rustig dus blijven we er wat rondhangen.
S`avonds nemen we de train terug naar Shanghai. Op de heen reis namen we een Tgv achtige sneltrein die tegen 200-250 km/u de afstand naar Nanjing in minder dan 2 uur overbrugt , op de terugweg nemen we echter de tragere trein. De treinbegeleidsters hebben elk hun eigen bijverdienste, zo wordt ons achtereenvolgens aangeboden: fruit, postzegels, munten, tijdschriften, onbrandbare kousen (kan nutig zijn), noedels... .
Om 10.30 zijn we terug en kunnen nog net de laatste metro naar huis nemen.
)
