De achterflap van dit boek (380 blz.) zegt:

Kureishi schetst een bizar en komisch beeld van het leven van Karim Amin, de zoon van een Indiase vader en een Engelse moeder. Karim woont in een buitenwijk van Londen en is onafgebroken op zoek naar avontuur, dat wil zeggen: naar al wat met seks en drugs te maken heeft. Er komt een einde aan zijn saaie leven als zijn vader, de 'boeddha van de buitenwijk' met zijn minnares Eva de wijk neemt en Karim met het opwindende grotestadsleven laat kennismaken.

De eerste zin:

Mijn naam is Karim Amir en ik ben een geboren en getogen Engelsman, zo goed als dan.

Hij is 17 jaar

Ze [moeder] was een mollige vrouw met een bleek, rond gezicht en vriendelijke bruine ogen, maar ze had weinig fysieke uitstraling. Ik geloof dat ze zich niet erg in haar lichaam thuis voelde, het beschouwde als een noodzakelijk kwaad, een omhulsel waarin ze was geboren zoals een schipbreukeling op een onbewoond eiland aanspoelt.

Vader vraagt of moeder meegaat op bezoek bij vrienden. Moeder weigert.

‘Zal ik dan maar met je meegaan naar Eva? Eigenlijk zou ik naar de schaakclub vanavond, maar als ik je daarmee een plezier kan doen, sla ik wel een keertje over.’
Ik liet het zo argeloos klinken als ik maar kon. Ik wilde niet te gretig lijken, want de ervaring had me geleerd dat als je te gretig was, de anderen ineens niet meer zo nodig hoefden. En dat als jij nie tzo nodoig hoefde, de anderen gretiger werden. Dus hoe liever ik iets wilde, des te minder liet ik het merken. (...)

Pa was al in 1950 naar Engeland gekomen en zat er nu dus meer dan twintig jaar(...). Toch leek het nog steeds alsof hij net van de boot was gestapt. Hij raakte om de haverklap de weg kwijt en stelde vragen als :’Dover ligt toch in Kent, niet?’ Ik vond dat iemand die in dienst was van de Britse overheid, een ambtenaar, zelfs al was hij nog zo ondergeschikt en slecht betaald als mijn vader, dergelijke dingen toch zou moeten weten.

Vader wordt door Karim aangeduid als 'de boeddha van de buitenwijk'. Hij is geïntrigeerd door en geïnteresseerd in zijn vaders levenswandel.
Goddank kwam op dat moment pa binnen. Hij kwam zo van zijn werk en droeg zijn beste maatpak, een geel vest, horloge-met-ketting (een cadeau van ma), en een roze met blauw gestreepte das met een knoop die zo dik was als een stuk zeep. Hij leek wel een parkiet. Zijn haar glom van de olijfoelie die hij er altijd in smeerde omdat hij dacht dat het een probaat middel was om kaalheid te voorkomen. Als je te dicht in zijn buurt kwam had dit helaas het neveneffect dat je je onwillekeurig afvroeg of er misschien ergens een salade stond die te kwistig met slasaus was overgoten.

Vader wordt verliefd op Eva. Dit zal verstrekkende gevolgen hebben voor het gezin van Karim.

Elke dag zag ik de fundamenten van ons gezinsleven verder afbrokkelen. Als pa van zijn werk kwam, sloot hij zich op in de slaapkamer om er niet meer uit te komen. Sinds kort had hij graag dat Allie [Karims vier jaar jongere broer] en ik hem kwamen vertellen wat we op school hadden meegemaakt. Ik geloof dat hij het prettig vond omdat onze stemen de kamer vulden als rookwolken waarachter hij zich behaaglijk kon verschuilen om over Eva te mijmeren. (...) We voelden onze harten langzaam maar zeker breken, als lekkende leidingen die steeds zwakker worden tot ze het ten slotte begeven.

Karims seksualiteit komt openhartig ter sprake. Hij voelt zich zowel tot meisjes als tot jongens aangetrokken. Hij is al een tijd verliefd op Charlie, Eva's zoon.

Daar lag ik dan, de tranen stonden me in de ogen, maar ik probeerde net te doen of het geen pijn deed. Charlie bleef intussen al ijsberend gebloemde kledingstukken uit het raam gooien, terwijl hij een fantastisch verhaal ophing over een op te richten politiekorps dat tot taak zou hebben rockgitaristen te arresteren en gevangen te zetten die tijdens het spelen wel eens door hun knieën zakten. 

Ook met Jamila heeft hij een losse relatie.
 
Als ik zo naar Jamila keek, bedacht ik dat er drie soorten mensen zijn: mensen die vanaf het begin weten wat ze willen, mensen die daar later achter komen en mensen die er nooit achter komen (degenen die het het slechtst getroffen hebben). Ik nam aan dat ik tot de tweede categorie behoorde, al had ik graag gewild dat ik tot de eerste behoorde.

Oom Ted en tante Jean spelen een belangrijke rol in het leven van Karim.

Daar stonden ze dan, twee doorsnee ongelukkige alcoholici, hij keurig in het pak, zij op haar roze hoge hakken. Ze zagen eruit als bruiloftsgasten, ma's lange zuster Jean en haar echtgenoot Ted, de eigenaar van Peter's Heaters, een bedrijfje dat verwarmingsketels installeerde. En ze moesten aanzien dat hun zwager, door hen steevast Harry genoemd, ten overstaan van de buren in meditatie ging. Jean zocht wanhopig naar woorden. Het was waarschijnlijk de eerste keer in haar leven dat ze ergens moeite voor deed. Eva legde haar vinger op haar lippen. Langzaam zakte Jeans mond dicht, als de Tower Bridge.

Nadat vader moeder verlaat om bij Eva in te trekken, verhuist moeder samen met Allie naar tante Jean en oom Ted. Karim besluit om samen met zijn vader naar het huis van Eva te verhuizen.

De dag dat ze bij Jean was ingetrokken, was mam meteen in bed gaan liggen en sindsdien was ze er niet meer uitgekomen.
(...) Ik belde haar elke dag, maar ik was sinds de dag dat we bij introkken niet meer bij haar geweest. Ik kon het niet opbrengen.



Deze schrijver hanteert een lichtvoetige, humoristische stijl. Het is aangenaam om lezen en zeer geschikt voor jeugdige lezers.

(deze bespreking is nog in opbouw)

24-05-2012, 00:00 Geschreven door Muilpeerd