Vorige woensdag na mijn consultatie bij dokter Termote was ik eindelijk opgelucht. Volgens de echografie was er van een beenvliesontsteking niets meer te bespeuren waardoor ik nu definitief groen licht kreeg om te terug te gaan trainen. Na 3 maanden is er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Bij dit schrijven zijn we nu reeds een week verder en heb ik sindsdien alle dagen de loopschoenen aangetrokken.
Voorlopig hou ik het nog op een uurtje lopen en momenteel lukt dit vrij aardig. Daarmee wil ik zeggen dat ik volledig pijvrij ben want wat de conditie betreft is het uit een ander vaatje tappen. De komende periode staat dus ook in teken om die conditie dusdanig op te krikken. Momenteel heb ik het parcours uitgekozen die zich rond de voetbalpleinen van Anzegem aftekend. De ondergrond is bestaande uit boomschors, wat voor mij nu de ideale ondergrond is om mijn beginnende trainingen op te voeren.
Als er geen kink meer in de kabel loopt start ik in Velaines halfweg februari voor een eerste loopwedstrijdje, op mijn huidig niveau uiteraard. Hopelijk kan ik na enkele maanden terug wat grote jongens een beetje het vuur aan hun schenen leggen.
Hallo luitjes. 't Is weeral eventjes geleden dat ik nog wat nieuws neergepoot heb op dees blogske dus bij deze. De maand januari is gekend bij menige atleten als een relatief rustige periode dus is het wel te begrijpen dat het relatief rustig is in bloggerland. Wat me zelf betreft moet ik eerlijk bekennen dat ik de laatste tijd maar wat aanmodder. Enerzijds de koude en gladde wegen die me binnenhouden en anderzijds die vervelende blessure die me nog steeds niet toelaat vollop te trainen.
Nochthans moet ik bekennen dat ik tijdens mijn weinige looptochtjes nog weinig hinder ondervindt van mijn blessure. Toch heb ik na de training nog steeds het gevoel dat nog niet alles geheeld is. Het gaat hem hier nog om een pijnlijk drukpunt ter hoogte van het scheenbeen. En juist op dat punt is alle misérie begonnen, daar ben ik nu wel zeker van.
Woensdagavond ga ik nogmaals op consultatie bij dr. Termote. Daar zal ik wel te horen krijgen of ik wel of niet mag beginnen om de kilometers op te drijven. Dit begint stilaan nodig te worden want met de conditie is het slecht gesteld. Mezelf kennende zal dit toch serieus wat tijd vragen om terug enig niveau te krijgen. Moet ik echter nog langer rusten dan zal ik mij daar zonder slag of stoot bij neerleggen.
Als ik nu 3 of 4 maanden stil lig maakt nu toch geen kloten meer uit. We zien wel. Als ik niet kan lopen dan doe ik gewoonweg niks want alternatieve sporten zijn echt aan mij niet besteed. Ondertussen kan ik me wel bezighouden aan het inrichten van een nieuwe slaapkamer voor Delombaerde junior die in de maand mei haar opwachting maakt. En af en toe wordt er ook wel nog een veldritcrosske meegepikt natuurlijk (zie foto). Blijkbaar zijn er nog andere bekende lopers die mijn zelfde intresse delen. Groetjes en tot over enkele dagen met het verdict voor de komende periode.
't Is triestig den laatsten tijd op mijn blogske waarvoor mijn welgemeende excuses. Anderzijds is dit wel te wijten aan mijn kutblessuurke die me nu reeds een 2-tal maanden parten speelt. Ondanks ik dit jaar in mineur moeten eindigen heb, was ik toch wel tevreden over mijn seizoen. Met 7 behaalde overwinningen kan ik niet anders dan blij zijn natuurlijk. Om nog maar te zwijgen over het aantal ereplaatsen.
Mijn mooiste overwinning dit jaar was toch wel de zware wedstrijd in Wodecq waar ik menig concurrentie halfweg koers achterwege liet. Toen was het echt kicken om een "challenge-wedstrijd" van het achro-criterium naar mijn hand te kunnen zetten. Ook in de "Run for fun" beleefde ik gloriemomenten alwaar ik meneer Dewaele Joost in de laatste kilometer achterwege liet. Kan er eigenlijk nog steeds van genieten als ik eraan terugdenk.
Op een derde plaats denk ik ook aan mijn overwinning die ik behaalde in Vichte (schaliënhofloop). Te duchten tegenstander was toen Pedro Dujardin die ik toen uiteindelijk verschalkte in de laatste honderden meters. Een bevochten overwinning die achteraf zeer zoet smaakte. Jammergenoeg ligt Pedro net als ik reeds geruime tijd in de lappenmand (kwetsure buikspieren). Bij deze wens ik hem een zeer spoedig herstel toe.
Aangezien Delombaerde een man van uitersten is , waren er ook wedstrijden die een desastreus gevolg kenden. Op die eerste plaats is er ongetwijfeld de 20 km van Velaines alwaar ik na 1 km stikkapot was. In plaats van op te geven vond ik het toen nodig om de wedstrijd als een ware calvarietocht uit te lopen. Plus jamais!!!! Ook in "Dwars door Geluwe" kende ik een echte off-day alwaar ik iedere ronde wegdeemsterde naar de buik van het peleton.
Dit waren voor mij de momenten die als het jaar 2009 in mijn geheugen gegrifd staan. Waarschijnlijk ben ik er nog wel enkele vergeten. Ondertussen naderen we met rasse schreden het nieuwe jaar 2010. Hopelijk kan ik in januari stillaan terug wat beginnen trainen. 'k Ben wel van plan om zeer rustig op te bouwen want ik wil in geen geval terug hervallen. Als ik nu 2 of 3 maand stil lig maakt me eigenlijk geen fluit meer uit. Er zal toch vanaf nul weer moeten heropgebouwd worden.
Hopelijk kan ik in 2010 nog iets presteren in de zomermaanden en het najaar. We zullen zien, want met de geboorte van een 2de dochter (yes, it's a girl again) die gepland is in mei, staat mij een druk jaar te wachten. Aan allen wens ik een fantastisch eindejaar toe en een hele goeie gezondheid in 2010. Ten slotte is dit toch wel het belangrijkste. See you next year.
De voorbije 14 dagen ben ik stillaan terug wat beginnen lopen. Mijn blessure was reeds veel verbeterd en kreeg dus ook het groen licht van de sportarts om terug de loopschoenen aan te trekken. Tijdens die enkele trainingen die ik reeds achter de rug heb kon ik tamelijk pijnvrij lopen maar toch had ik het gevoel dat de blessure nog niet helemaal geheeld was.
Deze week had ik reeds 2x gelopen (zeer rustig) en toen contateerde ik dat er echt nog iets sluimerde in mijn linkeronderbeen. Heb dan maar het zekere voor het onzekere genomen en meteen gestopt met lopen. Vervolgens terug een afspraak met dr. Termote waarbij ik gisterenavond (vrijdag) op consultatie mocht gaan. Er werd vastgesteld dat er nog steeds op een bepaald punt een klein beetje ontstekingsvocht aanwezig was vlak tegen mijn scheenbeen.
Erg was het niet maar toch voldoende om mij nog steeds uit roulatie te houden. Hij adviseerde mij nog een dagje of 10 te rusten wat ik dus ook zeker en vast van plan ben. Ik denk er zelfs over na om dit jaar de loopschoenen niet eens meer aan te trekken. Zo kunnen we het nieuwe jaar dan misschiens inzetten met een propere lei.
'k Ben er mij nu toch wel van bewust dat scheenbeenvliesontsteking toch wel een smerige blessure is. 'k Moet zeggen toen ik over 3 jaar in het gips moest van mijn stressfractuur was ik er nadien wel meteen vanaf. Het voordeel is nu wel dat ik me berust heb in het feit dat ik dit jaar toch wel een degelijk seizoen achter de rug heb en dat ik niet meer hoef te presteren. Desondanks doet het me wel pijn dat ik de kerstcorrida in Deerlijk zal moeten missen.
Aan allen die deze wedstrijd lopen wens ik eveneens een prachtprestatie toe. In ieder geval zal ik zeker aanwezig zijn om te supporteren. Linksboven nog een fotootje van hoe ik den laatsten tijd de loopwedstrijden beleef. Klik om te vergroten.
Ik had mezelf voorgenomen tijdens mijn rustperiode (blessure) mijn blogske niet te verwaarlozen maar dat is niet zo vanzelfsprekend. Vorige week terug de loopschoenen aangetrokken maar daar is jammergenoeg ook alles over gezegd. Deze week heb ik slechts 3x een klein uurtje gelopen. Mijn condititeverval heeft nu toch echt een forse duik gemaakt en ik moet zeggen dat het me vorige week ontbrak aan de nodige motivatie om te trainen.
Veel zal wel met het slechte weer te maken hebben van de voorbije dagen. Ben nu wel van plan om vanaf morgen (maandag dus) weer te gaan trainen als vanouds want dit begint nu toch stilletjesaan tijd aan het worden. Tijdens deze looploze periode ben ik er wel achter gekomen dat hoe langer het duurt hoe meer ik het me ontzie om er terug aan te beginnen. Ik spreek nu wel over mezelf natuurlijk.
Niettegenstaande beginnen we er volgende week vol goeie moed tegenaan en hopelijk zijn we nu eindelijk verlost van alle pijntjes en kwaaltjes. Ik heb namelijk nog serieus wat ambitie voor volgend jaar.
Na een goeie 3 weken gedwongen rust, werd het tijd om eens te testen hoe het met de blessure gesteld was. Ik voelde geen pijn meer en besloot vorige donderdag een 40tal minuten te gaan lopen in het Beukenhof. Alles verliep vrij goed en voelde quasi geen pijn. Daags nadien eveneens een 40-tal minuten. Zaterdag eigenlijk geen tijd gehad maar zondagvoormiddag was goed voor een uurke vrij confortabel lopen.
Deze avond werd er een klein uurtje gelopen in Waregem om vervolgens direct erna op consultatie te gaan bij dr. Termote. Die stelde vast dat mijn blessure zo goed als over is, buiten nog een beetje ontstekingsvocht ter hoogte van mijn scheenbeen. Aangezien dit blijkbaar te verwaarlozen is en nu uit zichzelf moet genezen mag ik dus blijven doortrainen.
Ben wel blij natuurlijk maar toch nog steeds wat achterdochtig uit schrik voor herval. Hopelijk betert dit gaandeweg zodat ik komende weken stillaan weer onder stoom kan komen. Groetjes Delombaerde
Hallo luitjes. We zijn nu ondertussen 2 weken loopvrij en begin het precies al gewoon te worden. Die eerste week was het hard om het lopen te moeten staken, maar nu ben ik het "niet trainen" stilaan gewoon. Natuurlijk ben ik nog gebrand om zo gauw mogelijk de schoenen aan te trekken maar ik doe er met alle plezier nog een weekje bij.
Nochthans gaat het met mijn vervelende scheenbeenvliesontsteking de goeie kant uit. Sinds enkele dagen is de pijn volledig verdwenen. Ik denk zelfs dat ik stilaan terug zou kunnen herbeginnen maar daar wacht ik dus nog een weekje mee. Ik wil het risico niet lopen dat ik zou hervallen. Toch zit de vrees erin dat ik weer pijn krijg als ik mijn trainingen terug herneem. We zien wel.
Ondertussen ook wel eens nagedacht om mij een paar kompressiekousen aan te schaffen. Reeds veel positieve verhalen gehoord over het nut ervan en de voordelen die men ervan ondervindt. Het zal wel geen zicht zijn om mij te zien rondhossen met kousjes tot kniehoogte opgetrokken, maar als het van vervelende blessures komaf maakt wil ik gerust in de geldbeugel tasten om mij zo'n paar kousjes aan te schaffen.
Bij deze wens ik jullie reeds allen een fijn weekeinde toe en tot gauw. Groetjes Delombaerde
Dus deze middag met toch wel een bang hartje richting dokter Termote getrokken om eindelijk de juiste diagnose te krijgen i.v.m mijn scheenbeen. Groot was onze verwondering dat er geen stressfractuur werd vastgesteld. (Joepie). Blijkbaar was ik er op tijd bij zodat ik niet in het gips hoef. Daarentegen heb ik wel een beenvliesontsteking opgelopen die met de nodige rust geleidelijk moet helen.
De komende 2 weken wordt dus nog niet gelopen. Als nadien de pijn volledig verdwenen is zou ik rustig aan het lopen weer mogen hernemen. Hopelijk is het ergste kwaad nu geleden zodat ik in december de loopschoenen weer mag aantrekken. En wees gerust, ik ben gebrand om mijn huidige plaats weer in te nemen. Groetjes.
Maandagvoormiddag heb ik een botscan in het ziekenhuis van Oudenaarde ondergaan. Heb nadien de foto's meegekregen. 'k Dacht natuurlijk dat ik mijn eigen diagnose zou kunnen stellen maar ik snapte er jammergenoeg geen sikkepit van. Donderdagmiddag omstreeks 11u30 ga ik dan op consultatie bij dr. Termote voor de beslissende diagnose. Wat het geworden is, wil ik u graag morgenavond mededelen op mijnen blog. Ondertussen ben ik reeds 8 dagen gestopt met lopen en heb niet de indruk dat mijn scheenbeen veel verbetert is. Live sucks bij momenten maar we slaan er ons wel door. Onkruid vergaat niet. Groetjes.
Hallo luitjes. Sommigen hebben het misschien reeds vernomen via facebook dat ikzelf in slechte papieren zit. Sinds een paar dagen voor de cross der jongeren in Waregem kreeg ik stillaan het gevoel dat er iets niet pluis was aan mijn linkerscheenbeen. Ik kon eigenlijk tamelijk pijnvrij lopen maar vooral na de training begon ik stillaan toch last te krijgen.
Deze week echter ging het van kwaad naar erger. Maandag reeds begon ik stillaan lichte pijnscheuten te voelen telkens als ik mijn aangedane linkerbeen op de grond afzette. Algauw besloot ik een afspraak te arrangeren met dr. Termote en vorige woensdagavond was ik reeds bij hem voor consultatie. Het merkte vooral een zeer pijnlijk drukpunt zo'n 10 cm onder de knie en vermoedde reeds een stressfraktuur.
Ter bevestiging wordt morgenvoormiddag een botscan genomen. Indien deze positief is (waar ik vrij zeker van ben) wordt mijnen poot voor 3 weken in het gips gestoken. Life sucks maar het is nu éénmaal zo. Bij mijn vorige stressfraktuur merkte ik ook dat gips de genezing veel vlugger bewerkstelligt. 'k Moet zeggen dat ik er toch effkes niet goed van geweest bent. De rest van dit jaar zullen er dan ook geen wedstrijden meer gelopen worden. Als alles goed gaat zoals vorige keer zou ik medio december de trainingen kunnen hervatten. Dit wordt een lange terugweg om mijn huidig niveau terug te halen, daar ben ik nu al zeker van.
Om deze periode te overbruggen zal ik wel af en toe iets neerschrijven op mijnen blog hoe het er aan toe gaat ten huize Delombaerde. Tot schrijfs en i'll be back.
Aangezien ik dit Allerheiligenweekend niet echt een wegwedstrijd gepland had besloot ik deze week in een zotte bui om voor de 1ste maal deel te nemen aan de jongerencross in Waregem. Voor mij een discipline waar ik eigenlijk niet echt ervaring mee had. De afstand bedroeg 4,5 km en bestond uit 3 plaatselijke rondes. Dus ben ik me serieus gaan opwarmen want over zo'n korte afstand is dit voor mij een must.
Samen met Joost Dewaele en even later gedoodverfde favoriet Bart Verkaemer die kwam aansluiten verkenden we de staat van het parcours. Alles lag er tamelijk vlot beloopbaar uit dus besloot ik maar om zonder de bewuste spikes te lopen. Na de opwarming en enige versnellingskes later begaf ik me naar de startlijn voor mijn eerste vuurdoop in de jongerencross van Waregem.
Toen ik aan de start zag wat een jong geweld allemaal aanwezig was was ik ervan overtuigd dat ik hier vandaag serieus ging afzien. Om 12u30min om precies te zijn werd de start gegeven en wat toen gebeurde kan ik zelfs op dit eigenste ogenblik niet vatten. De eerste honderden meter vlamden menige atleten van me weg alsof het niets was. Na een 200 m begaf ik me misschien tussen positie 20 en 25. Van op afstand zag ik dat Bart de wedstrijd meteen hard maakte door meteen fors door te gaan.
Ikzelf begon na die moordende start stillaan wat plaatsen op te schuiven zodat ik na de eerste ronde samen met Joost in positie 3 en 4 liep. Echter waren er ook nog 2 jonge snaken mee die ons groepje vergezelden. Na een versnelling van Joost besloot ik wijselijk bij mijn 2 kompanen te zitten want op dat eigenste moment zat ik op mijn limiet. Volgen kon nog maar dat was het zowat.
De laatste ronde kon ik vrij makkelijk stand houden zodat ik Michael Vanniewenhuyze en mannen als Harry Vandewalle op veilige afstand achter mij kon houden. Uiteindelijk werd ik 6de in het algemeen en 4de in mijn categorie. Opdracht volbracht en persoonlijk was ik tevreden met de beoogde prestatie. Bart Verkaemer werd oververdiend winnaar en meneer Dewaele uiteraard weereens knap 3de.
Hieronder nog de uitslag alsook enkele fotootjes waarvoor ik de familie Verkaemer zeer dankbaar ben natuurlijk.
Eindelijk zijn we terug op onzen blog beland. Dat het hier een tijdje stil is geweest heeft natuurlijk zijn redenen gehad. Na mijn klotewedstrijd in Geluwe 2weken terug heb ik me nadien toch een weekje rust gegund. Dit was nodig om even de batterijtjes weer terug op te laden. Vorig weekeinde heb ik de trainingen terug hervat maar heb dus geen wedstrijd gelopen. Vandaar mijn "lange" afwezigheid op mijn blogske.
Maar nu terug naar de orde van de dag. Vandaag nog eens sinds lange tijd richting Wallonië getrokken om deel te nemen aan een Achro-wedstrijd. Gaurain was de place to be om ons huidige formpeil eens te testen. Met start en aankomst op piste van het plaatselijke dorpje was het daar een ware overrompeling deze voormiddag.
Ik zag het wel zitten vandaag aangezien ik vorige woensdag tijdens de intervalsessie (10x 600m in 1.53min.) mij toch behoorlijk staande heb kunnen houden. Ik kon dus vandaag geen excuses inlassen want met de huidige form zit het eigenlijk best wel snor. Niettegenstaande was er toch wel flink wat concurrentie afgekomen op deze wedstrijd wat me toch wat enigszins afschrikte. Met Vanlede, Joost Dewaele, Demaret, Istace José en Pierre Denays zou een top 5 plaats beslist geen makkie worden.
Om 10u werd het startsignaal gegeven en algauw vlamde Joost Dewaele als eerste weg. Ikzelf volgde met Demaret, Descamps en Denays. Van bij het begin ging het eigenlijk al behoorlijk snel waardoor zich algauw een kopgroep vormde van 5 man. Delombaerde bevond zich in deze kopgroep maar het gezelschap was niet minnetjes te noemen. Met Istace, Dewaele, Demaret en Denays had ik een behoorlijk risico genomen om mee te gaan. Mijn kompanen waren een stuk sterker dan ikzelf maar toch voelde ik me tamelijk goed en kon ik behoorlijke tred houden.
De bedoeling was dan ook om zolang mogelijk te volgen. Dit groepje bleef gelijk totdat meneer Dewaele besloot om tijdens een afdaling tussen km 3 en 4 een cartouchke te verschieten. Dit bleef niet zonder gevolg want Demaret moest er onmiddellijk af. Ikzelf kraakte wel wat maar plooide voorlopig nog niet. Halverwege de wedstrijd was het dan Istace José zijnen toer om eens over te nemen. Hij bleef nu constant een hoog tempo lopen waardoor ik toch stilletjes in moeilijkheden geraakte. Ik kon nog even standhouden maar omstreeks km 6 moest ik toch de kopgroep laten gaan.
De laatste 3,5 km stond ik er nu alleen voor waardoor ik toch wat tijd verloor. Mijn 4de plaats kwam niet meer in gedrang maar ik wou toch blijven doorgaan omdat ik toch wel een goeie tijd op het oog had. Toen ik Joost even later ook de kopgroep zag lossen had ik nog even een opflakkering maar het beste was er toch af. Enige tijd later werd ik mooi 4de in een tijd van 31min.47 sec. Opdracht volbracht dus!
Tijdens het loslopen met Joost Dewaele vonden we toch wel dat we beiden een prima wedstrijd gelopen hadden. Het klootzakje heeft me natuurlijk weeral geklopt maar dit kon echter de pret niet drukken. Hij is gewoon de betere en daar kan ik prima mee leven. Hieronder nog eens de uitslag van vandaag. Om af te sluiten wil ik jullie mede delen dat ik volgende zaterdag voor de 1ste maal ga deelnemen aan de cross der jongeren in Waregem. 'k Zou wel eens willen weten hoe ik het daar van zal afbrengen. We zien wel. Salut.
Vandaag stond voor mij de laatste wedstrijd in Geluwe op het programma alvorens toch enige rust in te lassen. Al van bij aankomst zag ik dat het een parcourtje was dat op mijn pezige lijf geschreven was. Het was een lekker vlak parcours waar ik mijn sportieve lusten kon op bot vieren. Tijdens mijn verkenningsronde ondervond ik toch een vrij lange strook met enige tegenwind maar liet me daardoor niet uit mijn lood slaan.
Ik zou vandaag nog eens vlammen zoals de voorbije weken om dan met een zeer voldaan gevoel mijn rustweekje te beginnen. Voornaamste concurrenten vandaag waren Didier Verstraete, Mario Vanacker, Lernhout Dries en natuurlijk Vanlede Ludo. Om 15u werd gestart en algauw trok zich een meute van een 300-tal deelnemers op gang.
Aanvankelijk werd niet zo snel gestart en bevond me in een groepje met Vanlede, Verstraete, Vannacker,... Even liep ik zelfs op kop bij aanvang omdat ik dacht dat het iets te traag ging. Anderhalve kilometer verder besloot Didier Verstraete even te gaan versnellen en had onmiddellijk een kloofje. Ikzelf besloot gezwind met hem mee te gaan. Dat was serieus verkeerd gedacht en besloot wijselijk hem na een paar honderden meter aanklampen hem te laten gaan. Mijn benen waren op dit eigenste moment reeds verzuurd door die kleine cartouche die ik verschoten had.
Algauw kwam Vanlede terug aansluiten maar zelfs hier begon ik al in moeilijkheden te geraken. Dit alles speelde zich af in de eerste 3 kilometer van de wedstrijd. Ik moest gewoonweg lossen en met nog een goeie 11 km te gaan wist ik dat ik vandaag nog eens ouderwets ging scoren, ... jammergenoeg op negatieve wijze. Bij passage van de tweede ronde liep ik nog rond een 7de à 8ste positie.
Bij doortocht van de derde ronde was ik al gekelderd naar een 13 plaats om vervolgens mijn laatste ronde zo maar eventjes 11 plaatsen te verliezen en als 24ste over de streep te strompelen. Met een eindtijd van 54min.25sec over 14,6 km was de vernedering kompleet. Ik moet toegeven dat ik echt baalde als een stekker na aankomst want het was toch al een tijd geleden dat ik nog zo'n cutwedstrijd gelopen had. 'k Stel me nu steeds de vraag waar het vandaag misgelopen is maar 'k zou het begot niet weten. Vandaag, kon ik dus echt helemaal geen vuist maken en was ik echt gene stamp tegen mijn kloten waard.
Via deze link www.dwarsdoorgeluwe.be kan je de uitslag van vandaag terugvinden, want 'k heb geen goesting om hier den top 25 mee te geven. 'k Vind het vooral spijtig voor mezelf dat ik nu zo'n desastreuze wedstrijd moet lopen alvorens mijn rustweek in te gaan. Ik had veel liever in schoonheid geëindigd. Enfin, ik zal maar het goede van de voorbije weken maar onthouden zekers.
Om af te sluiten wil ik Vanlede toch feliciteren met zijn prachtige 3de plaats en supertijd. Zelfs in een goeie dag zou hij vandaag moeilijk te kloppen geweest zijn. Ik denk dat we richting de corrida's nog veel misérie zullen kennen om hem te kloppen. Hopelijk kan hij zijn huidig formpeil nog een tijdje behouden. Dit gezegd zijnde wens ik jullie allen nog een fijn weekend toe. Salut.
Deze middag de kleine verplaatsing gemaakt richting Deerlijk alwaar de jaarlijkse statieloop door ging. Aangezien er geldprijzen waren voorzien voor de eerste 3 lauraten wou ik vandaag wel eens mijn kans wagen. Het was mijn eerste keer dat ik deelnam aan deze wedstrijd dus wist ik niet wat ik kon verwachten. Wat ik wel wist was dat Dieter Van De Walle (winnaar vorig jaar) eveneens aanwezig zou zijn dus de tegenstand was best te duchten. Toen ik ook nog Patrick Soetaert, Colle Dieter in goeie doen, Deruddere Geert en eveneens Carlo Verleyen met argusogen bekeek wist ik dat ik mij vandaag geen mindere dag kon permitteren.
Tijdens mijn verkenningsronde kreeg ik al gauw in de smiezen dat de wind vandaag toch nog behoorlijk tegenviel. Een lange strook richting aankomst met wind pal op de kop maakte het toch behoorlijk lastig. Er moesten vandaag 5 rondes afgelegd dus ik voelde geen behoefte om gans de koers alleen te lopen. Gelukkig zag loopmakker Dieter Van De Walle dit ook niet echt zitten en wou mij wel die eerste 4 rondes op sleeptouw nemen.
Dit mooie plan klonk als muziek in mijn oren maar dan moest ik wel nog meekunnen natuurlijk. Ik had hoegenaamd niets te verliezen en van zodra het startschot gegeven werd vlamde ik samen met Dieter meteen naar de koppositie. Even poogde nog een andere atleet mee te gaan maar na een halve ronde moest deze man al vlug de rol lossen. Hiermee heb ik dus ook het spannendste van het wedstrijdverslag meegegeven.
Samen met Dieter bolden we onze rondjes af. De eerste 2 rondes kon ik af en toe nog eens overnemen maar naarmate de wedstrijd vorderde krijg ik het toch lastig. Gelukkig had ik toch een goeie dag want ik kon volgen. Mede ook dat Dieter wel wat medelijden met me zal hebben gehad. Bij het ingaan van de laatste ronde plaatste Dieter een verschroeiende versnelling die ik onmogelijk kon beantwoorden. Hij vlamde van me weg naar een uiteraard oververdiende overwinning. Voor mij was het vet van de soep en kon ik gewoon mijn laatste kilometers vrij confortabel uitmaken. Uiteraard tevreden eindigde ik vandaag 2de.
Na enige cola's, een elektronisch verwarmingsdeken en enige euro's rijker, keerde ik tevreden huiswaarts. Opdracht volbracht en volgende week vlammen we in Geluwe. ('t Is toch de bedoeling dat ik vlam ).
Hieronder de uitslag van vandaag. (top 5). Die 12,8 km zal wel iets te hoog gegrepen zijn aan mijn tijd te zien. Ik heb gezegd.
Na mijn twee wedstrijden van vorig weekend had ik besloten om het deze week wat kalmer aan te doen. Ik ondervond toch enige vermoeidheid in de benen en besloot reeds om vorige maandag een rustdagje in te lassen. Dit kwam mede ook omdat ik samen met vrouwtjelief op consultatie moest bij de gynecoloog. Bij deze kan ik jullie nu allen officieel mede delen dat mijn vrouw in blijde verwachting is van ons tweede kindje. Aangezien alles nog in een beginsstadium verkeerd is enige voorzichtigheid toch geboden maar momenteel ziet alles er goed uit.
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik rustig wat getraind zonder enige vorm van versnellingen of intervals. Traditioneel werd er dan op vrijdag weer gerust zodoende de beentjes toch enigszins gerecupereerd waren voor de wedstrijd in Harelbeke deze namiddag. Het mentale aspect had een kleine knauw gekregen door de iets mindere prestaties van vorig weekeinde maar dit kon ik geenszins als excuus inlassen.
Er was vrij veel volk in Harelbeke deze namiddag. Ook het aantal deelnemers mocht er best wezen. Stiekem hoopte ik op een overwinning maar met John Vanneste maar vooral Lieven Demeestere aan de start was dit geen sinecure. Er moesten vandaag 5 plaatselijke rondes afgelegd worden van telkens 2160 meter. Samen opgewarmd met Meesterke en het moet gezegd, ik had een goed gevoel in de benen.
Om 17u werd gestart, en weg waren we. In de beginfase van de wedstrijd was het vooral onder impuls van Hans Detavernier die er reeds een vrij pittig tempo op nahield. Samen met Meesterke en Vanneste volgden we zijn spoor. Toen Hans het voor bekeken hield aan het einde van de 1ste ronde besloten Meesterke en ikzelf om beurtelings de koppositie over te nemen. Dit was blijkbaar de goeie tactiek want John Vanneste kwam daardoor in de problemen waardoor we halfweg de tweede ronde samen op kop liepen.
Ik voelde me weer als vannouds en besloot meer en meer op kop te gaan lopen. Algauw kreeg ik in de smiezen dat Meesterke het stillaan moeilijk kreeg maar toch besloot ik nog te wachten om volluit mijn kans te gaan. Ge moet namelijk weten dat ik het niet zag zitten om nog 3 rondes moederziel alleen te moeten lopen. Halverwege de derde ronde waren we nog samen maar uiteindelijk besloot ik toch om het tempo wat op te krikken. Dit resulteerde in het afhaken van Meesterke waardoor ik bij het ingaan van de voorlaatste ronde alleen aan de leiding liep.
De laatste 2 rondes kon ik zonder probleem een vrij strak tempo aanhouden waardoor mijn 7de overwinning van het seizoen niet meer in gevaar kwam. Als eerste kwam ik dus over de meet in een tijd van 36min17sec. wat precies 1sec. sneller is dan Joost Dewaele het jaar ervoor. Achteraf was ik natuurlijk dik tevreden over mijn prestatie. Dit jaar werd er ook een ploegenklassement opgemaakt waarbij den dezen ook overwinnaar werd samen met ploeggenoten Meesterke, Detavernier Hans, John Vanneste en D'Halluin Yves. Hulde ook aan hen natuurlijk.
Foto's volgen nog dees dagen en hieronder nog de top 6 van de dag. Groetjes en tot gauw.
Ik ga het van deze keer kort houden. Tijdens deze wedstrijd wou ik toch wel beter doen dan daags ervoor in Vichte. De benen waren tamelijk waardoor ik vrij gemakkellijk samen met mijn compagnon van dienst John Vanneste kon samen lopen. Het moet gezegd dat ik wel de benen niet had om beter te doen dan hem gewoon te volgen. Als klein presentje voor het vele kopwerk heb ik niet meer gespurt tegen allerbeste Vanneste . Daarvoor heb ik teveel sympathie en respect voor deze atleet.
Bijgevolg kwam ik dus als 7de over de meet in een tijd van 34min.16sec. Niet slecht maar in vergelijk met vorige weken niet om over te stoeffen. De foto's hieronder staan op volgorde volgens wedstrijdverloop (met dank aan Tinneke). Veel duidelijker kan het niet zijn. Groetjes en tot de volgende.
Deze middag organiseerde de brandweer van Vichte voor de eerste maal een loopwedstrijd genaamd "Dwars door de kazerne". Deze naam was heel letterlijk te nemen aangezien we bij aanvang van de tweede ronde dwars door hun arsenaal heen moesten lopen. We wisten bij voorbaat dat de eerste 3 in deze wedstrijd dezelfde prijs kregen (handdoekenpakket) dus kwam het erop aan om deze doelstelling te bereiken.
Als het even kon wou ik ook wel voor de overwinning gaan maar dan mocht ik absoluut geen steken laten vallen want goeie vriend Joost Dewaele had ook zijn zinnen gezet op dit wedstrijdje. Tijdens mijn verkennende opwarmingsronde ondervond ik algauw dat het deze middag verdomd warm was. Precies of de zomer zijn laatste eerbetoon wou tonen alvorens de herfst binnen enkele dagen zijn intrede zou gaan maken. Het zweet stroomde al letterlijk van min bakkes en we waren nog niet eens begonnen. Het lekkere gevoel van de voorbije weken tijdens mijn opwarming was vandaag totaal afwezig. Hopelijk was dit geen teken aan de wand.
Niettegenstaande stond ik omstreeks 15u op de eerste rij van het peletonnetje (60 man, incluis deelnemers 4 km) om toch Joost enigszins het vuur aan de schenen te leggen. Er moest vandaag 8km afgelegd worden waarbij we 2 rondjes moesten afleggen. Van zodra het startschot afging vlamde Joost als een speer weg. Ik besloot onmiddellijk hem te volgen met eveneens Carlo Verleyen in mijn zog. We bleven zo'n 3-tal km samen tot ikzelf echt ondervond dat ik niet die benen van de voorbije weken had. Die dekselse warmte kwam er nog eens bij en dat maakte de zure coctail kompleet.
Vanaf die 3de km besloot ik wijselijk om meneer Dewaele te laten gaan en samen met Carlo Verleyen mijn wedstrijdje af te maken. Ik wou absoluut niet meer forceren aangezien ik morgen de 10 km in Waregem loop. Zodoende bleef ik bij Carlo tot 500 meter voor aankomst om hem dan met een kleine versnelling van me af te schudden. Oververdiend winnaar was Joost Dewaele en ikzelf dus 2de. Opdracht volbracht, maar ik heb er geen goed gevoel aan overgehouden. Kwam het van de warmte of is mijn piekje nu echt wel voorbij? Wie zal het zeggen. De wedstrijd morgen in Waregem zal in ieder geval uitsluitsel brengen. Ik hou jullie op de hoogte.
Bij deze nog een dikke proficiat aan Joost. Misschien wel een klein wedstrijdje maar met een marathon in de benen die nog geen week achter hem ligt: dikke klasse!!! Ik wou wel meer tegenstand bieden maar vandaag ging dit echt niet.
Groetjes Delombaerde en hieronder nog de top 5 van de dag:
Het was toch met enige ongerustheid dat ik deze middag richting Wallonië trok. De voorbije week op training voelde ik toch wat enige vermoeidheid in de benen. Begin van de week begon slecht met zware benen. Ik had niet echt meer dat fijne gevoel in de benen ondanks mijn 2 overwinningen vorig weekend. De trainingen verliepen echt moeizaam maar dit beterde enigszins naarmate de week vorderde. Hoedanook hield ik toch rekening met een mindere prestatie vandaag in Péronnes.
Tijdens de opwarming voelde ik me desondanks tamelijk goed. Wat ik wel ondervond was dat er een venijnige wind stond. Voor mij een teken dat ik vandaag niet aan een solo-actie zou beginnen. Omstreeks 15u stond weereens een omvangrijk peleton aan de start (480 deelnemers), klaar om aan het zware werk te beginnen. Vermoeide benen of niet, ik wou vandaag toch het beste van mezelf geven om dan zelf wel te ondervinden waar het schip zou stranden.
Het startschot werd gegeven en algauw vlamden we er vandoor. Een zeer gretige Vanlede besloot om er meteen al de beuk in te gooien en liep onmiddellijk aan de leiding. Ikzelf besloot samen met Domina en Franky Hernould zijn zog te volgen. Het tempo lag in de beginfase tamelijk hoog zodat we algauw een kopgroepje vormden van een viertal man. Atleten van dienst waren dus Domina, Vanlede, Hernould en ikzelf. Aan deze situatie veranderde niet veel tot Franky Hernould omstreeks km 5 besliste om er alleen vandoor te gaan. We wisten toen reeds dat Vanlede, Domina en ikzelf geen aanspraak zouden maken op de overwinning. Daarvoor is Hernould enkele klassen te sterk.
Onder ons 3 gingen we dus uitmaken wie aanspraak kon maken op een eervolle tweede plaats. Rond km 7 stond een stuk aardeweg op het programma die een kleine 3 km lang was. Ik probeerde af en toe wat te versnellen maar ondanks de sterke tegenwind kon ik mijn beide kompanen niet lossen. Dit bleef duren tot we rond km 11 plotseling wel de wind in ons voordeel hadden. Voor mij een uitgelezen kans om mijn kaarten op tafel te leggen. Ik besloot nu stelselmatig te versnellen om zo een kloofje te slaan. Ik slaagde in mijn opzet want Vanlede was de eerste die moest passen. Domina bleef aan mij kleven maar ondervond wel dat ook hij het nu moeilijk kreeg.
Ikzelf voelde me toppie en bleef vol doorgaan. Uiteindelijk kraakte ook Domina zodat ik bij het ingaan van de laatste kilometer alleen 2de liep. Vrij gemakkellijk kon ik standhouden en eindigde dus zeer tevreden op een 2de stek. Domina werd 3de en een imponeerde Vanlede 4de. Achteraf zeer tevreden natuurlijk want dat had ik toch wel niet verwacht. Zo zie je maar dat je toch nooit mag wanhopen na een mindere trainingsweek. De nederlaag van Zulte-Waregem tegen KV Kortrijk achteraf maakte mijn tevredenheid er niet minder om.
Hopelijk kan ik na enkele maanden terug wat grote jongens een beetje het vuur aan hun schenen leggen.
Enerzijds de koude en gladde wegen die me binnenhouden en anderzijds die vervelende blessure die me nog steeds niet toelaat vollop te trainen.
Vorig weekeinde heb ik de trainingen terug hervat maar heb dus geen wedstrijd gelopen. Vandaar mijn "lange" afwezigheid op mijn blogske.
Format PDF
Deze middag organiseerde de brandweer van Vichte voor de eerste maal een loopwedstrijd genaamd "Dwars door de kazerne". Deze naam was heel letterlijk te nemen aangezien we bij aanvang van de tweede ronde dwars door hun arsenaal heen moesten lopen. We wisten bij voorbaat dat de eerste 3 in deze wedstrijd dezelfde prijs kregen (handdoekenpakket) dus kwam het erop aan om deze doelstelling te bereiken.
Format PDF
