't Is triestig den laatsten tijd op mijn blogske waarvoor mijn welgemeende excuses. Anderzijds is dit wel te wijten aan mijn kutblessuurke die me nu reeds een 2-tal maanden parten speelt. Ondanks ik dit jaar in mineur moeten eindigen heb, was ik toch wel tevreden over mijn seizoen. Met 7 behaalde overwinningen kan ik niet anders dan blij zijn natuurlijk. Om nog maar te zwijgen over het aantal ereplaatsen.
Mijn mooiste overwinning dit jaar was toch wel de zware wedstrijd in Wodecq waar ik menig concurrentie halfweg koers achterwege liet. Toen was het echt kicken om een "challenge-wedstrijd" van het achro-criterium naar mijn hand te kunnen zetten. Ook in de "Run for fun" beleefde ik gloriemomenten alwaar ik meneer Dewaele Joost in de laatste kilometer achterwege liet. Kan er eigenlijk nog steeds van genieten als ik eraan terugdenk.
Op een derde plaats denk ik ook aan mijn overwinning die ik behaalde in Vichte (schaliënhofloop). Te duchten tegenstander was toen Pedro Dujardin die ik toen uiteindelijk verschalkte in de laatste honderden meters. Een bevochten overwinning die achteraf zeer zoet smaakte. Jammergenoeg ligt Pedro net als ik reeds geruime tijd in de lappenmand (kwetsure buikspieren). Bij deze wens ik hem een zeer spoedig herstel toe.
Aangezien Delombaerde een man van uitersten is , waren er ook wedstrijden die een desastreus gevolg kenden. Op die eerste plaats is er ongetwijfeld de 20 km van Velaines alwaar ik na 1 km stikkapot was. In plaats van op te geven vond ik het toen nodig om de wedstrijd als een ware calvarietocht uit te lopen. Plus jamais!!!! Ook in "Dwars door Geluwe" kende ik een echte off-day alwaar ik iedere ronde wegdeemsterde naar de buik van het peleton.
Dit waren voor mij de momenten die als het jaar 2009 in mijn geheugen gegrifd staan. Waarschijnlijk ben ik er nog wel enkele vergeten. Ondertussen naderen we met rasse schreden het nieuwe jaar 2010. Hopelijk kan ik in januari stillaan terug wat beginnen trainen. 'k Ben wel van plan om zeer rustig op te bouwen want ik wil in geen geval terug hervallen. Als ik nu 2 of 3 maand stil lig maakt me eigenlijk geen fluit meer uit. Er zal toch vanaf nul weer moeten heropgebouwd worden.
Hopelijk kan ik in 2010 nog iets presteren in de zomermaanden en het najaar. We zullen zien, want met de geboorte van een 2de dochter (yes, it's a girl again) die gepland is in mei, staat mij een druk jaar te wachten. Aan allen wens ik een fantastisch eindejaar toe en een hele goeie gezondheid in 2010. Ten slotte is dit toch wel het belangrijkste. See you next year.
De voorbije 14 dagen ben ik stillaan terug wat beginnen lopen. Mijn blessure was reeds veel verbeterd en kreeg dus ook het groen licht van de sportarts om terug de loopschoenen aan te trekken. Tijdens die enkele trainingen die ik reeds achter de rug heb kon ik tamelijk pijnvrij lopen maar toch had ik het gevoel dat de blessure nog niet helemaal geheeld was.
Deze week had ik reeds 2x gelopen (zeer rustig) en toen contateerde ik dat er echt nog iets sluimerde in mijn linkeronderbeen. Heb dan maar het zekere voor het onzekere genomen en meteen gestopt met lopen. Vervolgens terug een afspraak met dr. Termote waarbij ik gisterenavond (vrijdag) op consultatie mocht gaan. Er werd vastgesteld dat er nog steeds op een bepaald punt een klein beetje ontstekingsvocht aanwezig was vlak tegen mijn scheenbeen.
Erg was het niet maar toch voldoende om mij nog steeds uit roulatie te houden. Hij adviseerde mij nog een dagje of 10 te rusten wat ik dus ook zeker en vast van plan ben. Ik denk er zelfs over na om dit jaar de loopschoenen niet eens meer aan te trekken. Zo kunnen we het nieuwe jaar dan misschiens inzetten met een propere lei.
'k Ben er mij nu toch wel van bewust dat scheenbeenvliesontsteking toch wel een smerige blessure is. 'k Moet zeggen toen ik over 3 jaar in het gips moest van mijn stressfractuur was ik er nadien wel meteen vanaf. Het voordeel is nu wel dat ik me berust heb in het feit dat ik dit jaar toch wel een degelijk seizoen achter de rug heb en dat ik niet meer hoef te presteren. Desondanks doet het me wel pijn dat ik de kerstcorrida in Deerlijk zal moeten missen.
Aan allen die deze wedstrijd lopen wens ik eveneens een prachtprestatie toe. In ieder geval zal ik zeker aanwezig zijn om te supporteren. Linksboven nog een fotootje van hoe ik den laatsten tijd de loopwedstrijden beleef. Klik om te vergroten.
Ik had mezelf voorgenomen tijdens mijn rustperiode (blessure) mijn blogske niet te verwaarlozen maar dat is niet zo vanzelfsprekend. Vorige week terug de loopschoenen aangetrokken maar daar is jammergenoeg ook alles over gezegd. Deze week heb ik slechts 3x een klein uurtje gelopen. Mijn condititeverval heeft nu toch echt een forse duik gemaakt en ik moet zeggen dat het me vorige week ontbrak aan de nodige motivatie om te trainen.
Veel zal wel met het slechte weer te maken hebben van de voorbije dagen. Ben nu wel van plan om vanaf morgen (maandag dus) weer te gaan trainen als vanouds want dit begint nu toch stilletjesaan tijd aan het worden. Tijdens deze looploze periode ben ik er wel achter gekomen dat hoe langer het duurt hoe meer ik het me ontzie om er terug aan te beginnen. Ik spreek nu wel over mezelf natuurlijk.
Niettegenstaande beginnen we er volgende week vol goeie moed tegenaan en hopelijk zijn we nu eindelijk verlost van alle pijntjes en kwaaltjes. Ik heb namelijk nog serieus wat ambitie voor volgend jaar.
