Vandaag stond een wedstrijd van het Achro-criterium in Hérinnes op het programma. Eigenlijk wel een wedstrijd die mij ligt, nochthans is de lastigheidsgraad ervan tamelijk hoog te noemen. Toch kon ik er in 2007 en 2008 de overwinning wegkapen maar toen was de conditie picco-bello. Deze middag moest ik het voorlopig nog stellen met een mindere conditie dan voorbije edities maar toch is die conditie steeds beter aan het worden.
Toch wou ik vandaag het beste van mezelf geven en er dus volluit voor gaan. Torenhoog favoriet vandaag was Istace José die me vertelde dat hij vandaag er wel een lapke op zou geven. Nochthans had hij vorige week een zware trail achter de rug maar besloot er vandaag toch vol voor te gaan. Een overwinning was bij de aanvangsfase van de wedstrijd reeds een utopie. Omstreeks 15u stonden zo'n 470 begenadigden aan de startlijn. Net na het startsignaal besloot Istace reeds resoluut de kop te nemen. Vanlede poogde nog even mee te gaan maar wijselijk liet hij hem even verder begaan.
Ondertussen na een km was reeds een achtervolgend groepje ontstaan met zo'n 7-tal man. Voornaamste mannen hierin waren Demaret, Vanlede, Huyghe en Phelizon. Eigenlijk zat ik meteen goed in de wedstrijd want het was ikzelf die het tempo kon bepalen in de groep. Enkele weken geleden was dit nog even anders toen ik steeds moest aanklampen om nadien te moeten lossen. Maar nu voelde ik me duidelijk de betere en besloot rond km 3 tijdens een strook vals plat even door te trekken. Ik zag dat iedereen, behalve Demaret, aan de rekker ging. Even later hield ik de benen terug stil omdat ik geenzins van plan was om constant aan kop te sleuren tegen wind. Zo kwam het groepje weer samen.
Rond km 5 was er een kleine doch pittige afdaling waarbij Demaret zich volledig liet gaan. Ik trachtte zijn spoor te volgen wat eigenlijk aardig lukte. Hierdoor konden we onmiddellijk een kloofje slaan op Vanlede en co. Demaret en ikzelf waren nu op elkaar aangewezen om de wedstrijd verder af te maken. Tussen km 5 en 6 bij een lange strook trachtte ik Demaret de kop op te dringen. Dit lukte wel maar voelde wel dat hij er niet vol voor ging zodoende het achtervolgende groepje met Vanlede dichter kwam. Dit wilde ik niet laten gebeuren waardoor ikzelf maar terug beginnen tempo maken ben om de achtervolgers op afstand te houden.
Tijdens een lastige beklimming rond km 6 poogde Demaret even te gaan versnellen maar die aanval kon ik gemakkelijk counteren. Ondertussen volgden de kilometers elkaar snel op en wist ik dat we buiten schot zouden blijven op de achtervolgers. Vanaf km 10 stond er ons nog een gezapig klimmetje te wachten van een goeie anderhalve kilometer. Uit het niets en totaal onverwacht schoot Demaret van achter mijn rug weg. Ik poogde hem nog even te volgen maar zijn versnelling was verschroeiend. Hierdoor kon hij een kloof slaan die ik niet meer zou dichten. Nochthans geloofde ik dat ik hem misschien tijdens die beklimming nog zou kunnen terugpakken maar helaas was de vogel gaan vliegen.
Overduidelijke winnaar van de dag werd dus Istace José en Demaret Grégory tweede. Ikzelf werd net als vorige week terug 3de. Best tevreden alhoewel mijn laatste 2 kilometer ietwat tegenvallend waren. Wat ik wel weet is dat de conditie steeds beter wordt en dat ik klaar zal zijn om aan te treden in de halve van Velaines. Volgend weekeinde is er geen wedstrijd voorzien dus zullen dit nodige trainingskilometers worden. Tot schrijfs. Groetjes Delombaerde
Deze middag moesten we tijdig vertrekken richting Basècles voor de 6de wedstrijd van het Achro-criterium. Enerzijds omdat Basècles toch een kleine 60 km rijden is, anderzijds omdat de wedstrijd van start ging om 14u30 in plaats van 15u. Na het oppikken van Ignace Bekaert vertrokken we met veel gelach en gezever richting bestemming.
De heenreis verliep voorspoedig zodoende we rond 13u30 reeds aanwezig waren. Na het inschrijven en de wekelijkse begroetingen van menige loopcollega's doorstaan te hebben was ik klaar voor mijn opwarmingsronde samen met Steven Hocedez. Tijdens onze verkenning ervaardden we dat een matig windje lastig te verteren zou zijn. Niettegenstaande was de temperatuur best aangenaam te noemen want het zweet brak me letterlijk uit.
Enkele minuten voor 14u30 begaven we ons vlug naar de startlijn om toch maar een mooi plaatsje te bemachtigen in de voorste gelederen van het peleton. De man die ik vandaag graag wou kloppen was immer sympathieke Steven Hocedez maar aangezien hij ook goed op dreef is was dit geen sinecure. Alvorens van start te gaan was er nog een leuke anekdote enkele meters voor de startlijn. Een ouder koppel die vlakbij woonden hadden blijkbaar problemen met een overvolle beerput. Een heleboel menselijke resten, ook wel stront genoemd, kwam op de zijkant van de weg terecht. Het koppeltje behielp zich met schuurborstel als 2 bezetene om het goedje zo snel mogelijk bij het dichtstgelegen rioolputje te krijgen. De straat blonk achteraf wel maar de omliggende geur was niet te harden.
Ondertussen werd het startsignaal gegeven en pepte ik mezelf op om vandaag mijn vooringenomen ambities te bewerkstelligen. De eerste km klokte ik af op 3min.14sec. en zat ik in een kopgroepje met Steven, Demaret, Gruloos, Descamps en jonge snaak Lelong Raphael. Na anderhalve km versnelde Descamps waardoor er nu 3 koplopers waren. Ikzelf volgde op een 10-tal meter met Steven Hocedez. In die beginfase van de wedstrijd beukte Steven er stevig in. Na 2km passeerden we in 6min40sec. en de 3de km in 10min.10sec. waarbij we reeds een helling te verteren kregen.
Na die 3de km begon ik het echt moeilijk te krijgen om ontketende Steven nog te volgen. Even trachtte ik nog aan te klampen maar jammergenoeg moest ik lossen. Ik moest het nu alleen zien te klaren krijgen en daar had ik best wat moeite mee. Met een tegenwind en toch wel een mentale tik gekregen te hebben moest ik me zo vlug mogelijk herpakken of het wedstrijdje zou wel eens in mineur afgesloten worden. Rond km 4 kwamen het duo Bruno Mas en Cedric Cannoot me vergezellen.
Ondertussen was ik enigszins wat gerecupereerd en kon ik mijn wagentje aanpikken bij dit duo. Halfweg koers ondervond ik dat het terug een stuk beter ging want toen ik aan kop kwam ondervond ik dat mijn metgezellen het moeilijk kregen. Tijdens een zeer lange strook rechtdoor zag ik dat we stilaan naderden op Steven Hocedez. Ondertussen moest Bruno Mas een gaatje laten en was ik nu alleen met Cédric Cannoot. Wanneer hij op kop liep zag ik dat Steven terug afstand nam van ons. Ikzelf moest iets ondernemen wilde ik Steven alsnog kunnen kloppen.
Rond km 8 besloot ik dan maar alles op alles te zetten en demareerde weg van Cannoot. Nu kwam het erop aan om serieus door te vlammen tot ik bij meneer Hocedez kwam. Ik slaagde in mijn opzet en kon de aansluiting vinden met Steven rond km 9. Toen ik bij hem kwam moest ik wel effen op mijn plooien komen want mijn inhaalbeweging had serieus wat krachten gekost. Ondertussen zagen we dat nu ook Marc Descamps in ons vizier kwam maar de kloof was nog te groot om hem enigszins te verontrusten. Bij het ingaan van de laatste km versnelde ik wat om een kloofje te slaan met Steven. Dit lukte wel, al moet gezegd worden dat dit niet echt van een leien dakje verliep. Het kostte me heel wat moeite om een ijzersterke Steven achter mij te houden.
Uiteindelijk werd Nico Gruloos verdiend winnaar en Marc Descamps 2de. Als laatste mocht ikzelf de 3de podiumplaats invullen. Opdracht volbracht en uiteraard tevreden. Enig minpuntje misschien waren de tijden die niet spectaculair oogden. Was het toch de wind die vandaag enige spelbreker was of iets anders, ... daar heb ik het raden naar. Maar aangezien bij iedereen die tijden niet echt schitterend waren kan ik moeilijk de oorzaak bij mezelf zoeken uiteraard. Ondertussen blijven we gretig verder trainen en hopelijk zet mijn heropstanding zich door.
Deze middag richting Blicquy getrokken alwaar de 5de wedstrijd van het Achro-criterium doorging. Vandaag werd ik vergezeld door charmant gezelschap. Joost Dewaele, die deze voormiddag zo maar eens eventjes een duurloopje van 2u45min uit de benen geschud had, schonk mij het volledige vertrouwen zijn vrouw onder mijn hoede te nemen. Samen met Ulrike trok ik naar mijn thuisfront waar vaderlief en grootouders hun opwachting maakten. Groot was dus ook hun verwondering toen ik plotseling met een "andere vrouw" de veranda betrad.
Samen trokken we dus met z'n allen naar het nederige Blicquy, die een deelgemeente van Leuze bleek te zijn. Na vele landelijke wegen kwamen we omstreeks 14u op onze bestemming aan. Het viel terug op dat de Vlamingen allom present waren. Carlo Verleyen, Dieter Vandewalle en nog vele andere bekenden hadden ook hun pijlen gericht op deze leuke wedstrijd.
Na het afhalen van het borstnummer en nadat ik mijn loopplunje had aangetrokken, vertrok ik samen met Dieter Vandewalle en Claude Putman voor een opwarmingsronde van een kleine 5-tal kilometer. Aangezien het parcour vandaag redelijk vlak was, op een paar stroken na, wou ik vandaag mijn gemiddelde snelheid toch de hoogte injagen. Na een goeie trainingsweek van een goeie 100-tal km was het vertrouwen om te slagen in mijn opdracht vrij groot. Enig minpuntje was misschien toch wel de afstand die 12 km bedroeg.
Na enkele pittige versnellingen was ik er klaar voor en samen met 590 andere begenadigden zocht ik de startlijn op. Ik was vandaag van zinnens om onmiddellijk het spoor van Duvivier en Bruno Mas te volgen want ik wist dat zij op redelijke vlakke parcours vrij snel waren. Om 15u stipt werd er gestart en weg waren we...
Doordat de 1ste km lichtjes naar beneden ging werd er van bij de beginfase tamelijk vlug doorgevlamd. Bij passage van die 1ste km klokte ik af op 3min14sec. en liep toen omstreeks de 15de positie. Rond km 2 passeerde ik Carlo Verleyen die klaarblijkelijk een vliegende start had genomen. Er begon zich nu toch stillaan een kompacte groep te vormen van een 10-tal man. Voor ons liep een groepje met kleppers als Loquet, Demaret en Dieter Vandewalle. Zij zouden voor de overwinning strijdden. De achtervolgende groep waar ik dus bij zat was ook goed vertegenwoordig met de voornaamste mannen als Descamps, Vanlede, Cannoot en natuurlijk Duvivier en Bruno Mas.
Rond km 3 plaatste Descamps een versnelling waardoor onze groep compleet uiteen gereten werd. Descamps en Lelong Raphaël liepen nu enkele meters voorop gevolgd door mezelf en natuurlijk het duo Duvivier-Mas. Achter ons werd een kloof geslagen. Om die mannen niet meer te laten terugkomen hadden Duvivier, Bruno Mas en mezelf een fantastische verstandhouding om telkens afwissellend een hondertal meter kopwerk te verrichtten. Dit werkte voortreffelijk want hoe verder de wedstrijd vorderde hoe groter het kloofje werd. Rond km 10 wist ik dus ook dat ik vandaag zeker een top10 plaats te pakken zou hebben.
Ondertussen werd Loquet winnaar van de dag en Dieter Vandewalle, terug uit rustperiode, verdienstelijk tweede. Tussen ons drieën gingen we opmaken wie beslag kon leggen op de 6de stek. Bij het ingaan van de laatste km besloot ik mij achteraan schuil te houden om nog enigszins mee te dingen naar die 6de plaats. We bleven samen en alles bleef rustig tot de laatste 400 meter. Veel eerder vertrekken zou zelfmoord geweest zijn aangezien we toch wel aan elkaar gewaagd waren. Bovendien werd de weg steeds steiller richting aankomst dus enige terughoudendheid was wel nodig.
De eerste die de knuppel in het hoendehok gooide was Duvivier. Ikzelf kon zijn zog net volgen maar het was Bruno Mas die ijzersterk remonteerde en een kloof kon slaan. Hij werd dus verdiend 6de. Ondertussen bleef ik op enkele meter van Duvivier strandden maar had de benen niet meer om over hem heen te gaan. Sprint verloren van mijn metgezellen en dus als 8ste over de eindmeet.
Dat ik het vandaag niet kon afmaken in een sprint zal wel te maken hebben met het gebrek aan te weinig interval. Niettegenstaande was ik zeer tevreden met mijn prestatie want voor het eerst dit jaar kon ik de kaap van 17km/u overschrijdden. Met een gemiddelde snelheid van 3min.28sec./km wordt de wederopstanding stillaan een feit. Ik heb er goeie hoop op dat ik tegen 17 april reeds kan beschikken over een tamelijk goeie form. Want dan staat de halve marathon van Velaines op het programma. Een eerste waardemeter voor wie meedingt naar het hoogste schavotje van het Achro-criterium.
Zaterdag had ik enigszins familiale verplichtingen aangezien ik aanwezig moest zijn op een verjaardagsfeestje. Aangezien het feestje doorging bij de Waalse kant van de familie was ik amper een boogscheut verwijderd van Kain alwaar de 4de manche van het Achro-criterium doorging. Dit was een goed excuus om er effe van onder te muizen om deel te nemen aan deze wedstrijd. Blijkbaar een goed excuus want iedereen maalde er niet om, zelfs vrouwlief niet. En dit laatstgenoemde is wel het doorslaggevende argument, nietwaar?
Desondanks stond ik omstreeks 14u paraat in het vredige Kain om hopelijk terug te bevestigen dat we op goede weg zijn. Het parcour valt niet te onderschatten maar toch kon ik er de voorbije edities voortreffelijk voor de dag komen. Twee jaar terug werd ik er 3de in een verloren sprint met Dieter Vandewalle in een tijd van 34min19sec.
Meneer Dewaele was ook present en toen ik hem dit meedeelde klonk dit als muziek in de oren om deze tijd te breken. Met een teveel aan zelvertrouwen van mijnentwege beloofde ik hem een fles champagne indien hij deze toch wel scherpe tijd kon breken. Met de goeie form die meneer Dewaele momenteel bezit zou ik wel eens de dupe kunnen worden van mijn groot bakkes.
Wat mij betreft was het vooral ervoor te zorgen dat ik terug iets beter presteerde als de week ervoor. Een stijgende conditiecurve kunnen voorleggen is altijd goed voor het vertrouwen als je begrijpt wat ik bedoel. Ook werkcollega Johan Descheemaecker was aanwezig om eens kennis te maken met de flanken van de Mont St.-Haubert. Over hem moest ik me vandaag ook geen zorgen maken want in zijn huidige conditie is hij nog veel te sterk voor mij.
Om 15u werd het peleton wederom op gang geschoten. Met meer dan 600 genadigden kon men weeral van een groot succes spreken. Onmiddellijk na de start besloot ik direct het zog te volgen van Duvivier en Mas Bruno. Vorige week moest ik na 7 km lossen van die mannen dus vandaag hopelijk mee tot het einde. De eerste kilometers kon ik me goed schuilhouden in een achtervolgend groepje samen met Colle, Timperman, Duvivier en Mas Bruno. Dit schuilhouden was wel nodig want de eerste 4 km van de wedstrijd stond een vennijnige noordooster pal op kop te blazen.
Tijdens een moeilijk stuk te belopen passage begon ons groepje uiteen te vallen. Bij doortocht rond km 5 waren we nog met z'n 3. Samen met Duvivier en Mas kon ik beginnen aan een lange afdaling. De wedstrijd vorderde en alles verliep vlot. Kon gemakkellijk mijn 2 kompanen volgen en wist dat ik met hen naar de meet zou gaan.
Door een versnelling van Duvivier rond km 9 moest onzen Bruno Mas een gaatje laten. Ook ik had het even moeilijk maar kon toch nog de aansluiting vinden bij Duvivier. Jammergenoeg kwam ik in een lange eindsprint iets tekort om schooldirecteur Duvivier te kloppen. Tevreden en voldaan kwam ik als 10de over de meet.
Achteraf was ik uiteraard happy dat ik vandaag vlotjes meekon met die mannen. Drie weken geleden was zoiets nog ondenkbaar. Langzaam maar zeker probeer ik de kloof te dichten op de mannen die vandaag streden voor de overwinning. Joost Dewaele werd knap 2de en Johan Descheemaecker zeer verdienstelijk 3de. Of Joost de champagne mocht laten klinken kunnen jullie wel opmaken aan de uitslag hieronder en mijn vermelde tijd, 2 jaar geleden.
Groetjes en tot de volgende. (Merci fam.Putman voor de foto)
Résultats de "JOGGING DE L INSTITUT LIBRE DES METIERS"
Format PDF
