Vorig jaar liep ik de 7 km en eindigde ik knap 4de in een tijd van 22min03sec. Aangezien de weersomstandigheden dit jaar optimaal waren wou ik het dit jaar nog eens op de lange afstand proberen (10 mijl). Een wedstrijd die loodzwaar is, en dus perfect dient ingedeeld te worden. Bij een te vlugge start, betaal je hoegenaamd de rekening. En uit ervaring weet ik, dat het dan echt afzien wordt.

Zaterdagmiddag dus met enige voorzichtigheid richting Grijsloke getrokken. Met de voorbije wedstrijden van afgelopen weken in het achterhoofd was het vertrouwen niet in die mate dat ik reeds bij aanvang hoog van de toren zou zingen. Mijn laatste 2 wedstrijden waren in stijgende lijn maar om het vandaag in Grijsloke een Vanlede lastig te maken ging ik hoegenaamd toch een tandje moeten bijsteken. Hopelijk kon ik de lijn  doorzetten om toch voor eigen volk een mooie prestatie neer te zetten.

Aan het weer zou het vandaag in ieder geval niet gelegen hebben. Er stond wel een matig windje maar door de frisse temperaturen zou Dwars door Grijsloke nu eens niet doorgaan in warme omstandigheden. Na enige opwarming begaven we ons met z'n allen richting voet van Grijsloke-berg alwaar de start plaats vond. Rond 15u30min klonk het startschot en weg waren we voor een ware slijtageslag.

De kleine ronde die we moesten afleggen besloot ik echt met de handrem wat op te lopen want ik wist uit ervaring dat als men hier reeds forceerde, het gelach later betaald werd in de wedstrijd. Ik liep dus de eerste maal de Pikkelstraat samen met Dieter Colle omhoog. Vanlede en vooral Carlos Timperman hadden reeds een kloofje kunnen slaan. Pannikeren deed ik nog niet want tijdens de afdaling besefte ik dat de benen terug beter waren als de week ervoor in Doornik. Ik zag me terug naderen op Vanlede en kon de aansluiting op hem maken op de Pikkelstraat bij het ingaan van de eerste grote ronde.

Ik wist dat als ik bij Vanlede kon blijven, ik een uitstekende kompaan had om de wedstrijd uit te maken. En wat ik in gedachten had, voltrok zich tijdens de wedstrijd. Vanlede en ik waren elkaars evenknie en samen konden we de kloof dichten op ene Carlos Timperman die wat problemen kende door een te vlugge start. Halfweg de eerste grote ronde liepen Vanlede, Timperman en ikzelf in posities 8,9 en 10. 

'k Was al zeer tevreden dat ik me in deze positie bevond halfweg de wedstrijd maar ik was nog blijer dat de benen ditmaal geen steek lieten vallen. De posities bleven dezelfde mede ook omdat er reeds grote gaten geslagen worden onder de atleten onderling. Tijdens de laatste ronde liepen we nog steeds met z'n 3 samen, maar toch ondervond ik dat Timperman Carlos begon moeilijk te krijgen. Tijdens de strook richting kerk besloot ik wat te versnellen en dit bleek genoeg om immer sympathieke Carlos te doen lossen.

Toen waren Vanlede en ikzelf terug op elkaar aangewezen om de wedstrijd uit te maken. Ik poogde nog even om wat te versnellen tijdens de afdaling maar het zou me teveel krachten kosten om Vanlede definitief op de knieën te krijgen. Bij het ingaan van de laatste kilometer en tevens de laatste helling richting aankomst rekende ik op mijn eindsprint om Vanlede achter mij te houden. Enkele honderden meter voor aankomst versnelde ik en kon ik een miniscuul gaatje slaan op Vanlede van luttele meters. Toen was het nog tanden stukbijten tot aan de aankomst om beslag te leggen op de 8ste plaats. Oefff.Opdracht volbracht!

Uiteraard was ik achteraf zeer tevreden met de geleverde prestatie. Met een tijd van 58min48sec. op deze omloop kon ik echt tevreden zijn. Maar waar ik nog het meest tevreden over was, is dat het nu vlug in stijgende lijn gaat. Zou het dan toch nog goedkomen met Delombaerde.... ik hoop het alvast ten zeerste. Na deze wedstrijd zit het terug vrij goed in het koppeke en heeft mijn vertrouwen een flinke boost gekregen voor komende weken.

Via deze manier wil ik ook nog Frederik Vandenheede willen feliciteren met zijn prachtige overwinning op de 7 km. Ook goeie vriend meneer Dewaele mag best trots zijn met zijn 2de plaats. Ook nog men oprechte felicitaties natuurlijk aan Fabrice Laga die het podium vervolledigde. Ze waren elkaar waard en menig toeschouwer heeft een mooie onderlinge strijd gezien tussen deze 3 klassebakken.

Op de 10 mijl werd Francies Van Steenbrugge verdiend winnaar gevolgd door een ijzersterke Dieter Van De Walle die knap 2de werd. Ook nen dikke proficiat aan hem natuurlijk. Hans Reigel werd 3de. Hieronder nog de top 10 van de dag en enkele sfeerbeeldjes

Groetjes Delombaerde

1	Van Steenbrugge Francies	53min.51sec.	18,339 km/u
2	Van De Walle Dieter	55min.12sec.	17,890 km/u
3	Reigel Hans	55min.45sec.	17,714 km/u
4	Colpaert Frederick	56min.00sec.	17,635 km/u
5	Van Hoey Olivier	56min.34sec.	17,458 km/u
6	Van Asbroeck Luc	57min.25sec.	17,200 km/u
7	Bleyaert Bart	57min.42sec.	17,115 km/u
8	Delombaerde Dimitri	58min.48sec.	16,795 km/u
9	Vanlede Ludovic	58min.51sec.	16,781 km/u
10	Timperman Carlos	59min.28sec.	16,607 km/u

Toch kon ik niet zeggen dat het parcours me niet ligt want vorig jaar werd ik er nog solo eindwinnaar. Toen stak ik in een uitstekende form. Jammergenoeg moet ik voor de moment met een stuk minder tevreden zijn. Mijn laatste 5 wedstrijden waren ondermaats met als slechtste prestatie mijn 32ste plaats vorige week in Pipaix. Ik wist dat ik vandaag hoegenaamd geen kans maakte op de eindoverwinning (ook door aanwezigheid van Nico Serroen), maar ik hoopte toch beter te doen dan in Pipaix.

Ik wou vandaag een stuk trager van start gaan om toch enigszins deze keer wat langer met mijn rechtstreekse concurrenten te kunnen meegaan. Om 15u stipt werd het startschot gegeven en zo gezegd, zo gedaan startte ik tamelijk rustig. Vanlede Ludo zat bij mij en ik hoopte toch om zolang mogelijk bij hem te blijven. In het begin lukte dit vrij aardig en ging ik gezwind mee, maar toen we rond km 4 een aardeweg met steengruis en dergelijke moesten trotseren kreeg ik het weereens moeilijk.

Noodgedwongen moest ik mijn naaste concurrenten weer laten gaan. Ik probeerde nu wel mijn zelfde kadans aan te houden maar dit lukte vrij moeilijk. Rond km 7 kwam Bruno Mas bij me aansluiten. Enerzijds was dit mijn geluk want ik kon zijn tempo volgen zodoende ik niet volledig in het verval geraakte. Moeizaam volgden de kilometers elkaar op en was het hard labeur om bij te blijven.

Gelukkig hield ik vol tot aan de meet. Ik slaagde er zelfs nog in om mijn metgezel te verslaan in de sprint. Na een terug moeizame wedstrijd kon ik toch nog beslag leggen op een 8ste stek. Beter dan vorige week maar toch nog altijd beneden alle peil. Om maar te zeggen dat ik vorig jaar 2min20sec. sneller liep op deze wedstrijd zegt genoeg. Heb die dag zelfs in het rood niet moeten gaan. Vandaag ging het veel moeizamer en vond ik het echt lastig. Voor de moment kan ik dus echt nog niet rekenen op een uitstekende conditie. Toch ben ik ervan overtuigd dat het stilaan terug zal beteren. Hopelijk was deze wedstrijd een teken van mijn remonte.

Groetjes Delombaerde

www.achro.be

Twee weken geleden dus heb ik besloten om definitief te stoppen met roken. Ik dus richting dokter gegaan want zonder hulpmiddeltje was ik ervan overtuigd dat ik het niet lang ging uitzingen. Mijn huisarts gaf me een voorschrift met het middel "champix". Dit geneesmiddel zorgt ervoor dat de receptoren die de zin naar nicotine opwekken, geblokkeerd worden. Wel was het zo dat ik tijdens mijn eerste week "champix-inname" nog gewoon mocht verder roken.

Die eerste dag na mijn eerste pilletje stak ik meteen een sigaret op en dacht bij mezelf dat het middel niet zou helpen. Een dag later moest ik reeds grondig mijn mening herzien want toen ik 's morgens een sigaret opstak walgde ik dusdanig van dat klereding dat ik ze meteen weggegooid heb. Sindsdien rook ik niet meer en dat zal nu bij dit moment van schrijven ongeveer 2 weken zijn. Eigenlijk ben ik daar best trots op.

Wat het lopen betreft, ... wel dat is een ander paar mouwen! De eerste week van het verlof trainde ik 150 km en de tweede week zo'n slordige 130 km. Vorig jaar had ik dat dus ook gedaan en dat beviel me nadien uitstekend. Ik had toen een uitstekende form te pakken die ik een tijdje kon aanhouden. Dit jaar daarentegen verloopt het allemaal wat stroever.

Tijdens die kilometervretende periode liep ik nog een wedstrijd in de Panne (beachcross 8 km) waar ik teleurstellend 19de werd. Enkele dagen later volgde een wedstrijdje in Wallonië alwaar ik 3de werd. Ook ontgoochelend omdat daar eigenlijk niet veel tegenstand was en ik in feite gemakkellijk moest gewonnen hebben. Toch berustte ik me erin want ik dacht dat het wel te wijten zou zijn aan de vele gelopen trainingskilometers. Een andere reden kon ik niet geven omdat ik juist voor het verlof mijn bloed liet controleren en dit was in orde te noemen.

Deze laatste week schroefde ik mijn kilometers wat terug om toch enigszins fris aan de start te staan in Pipaix. Er werd slechts 5x gelopen maar toch werd af en toe eens stevig doorgetrokken met Joost Dewaele. Tijdens deze week voelde ik echt dat de form wel degelijk aanwezig moet zijn want het snelheidswerk vormde geen probleem.

Met toch wat meer vertrouwen stond ik dus zondagmorgen om 10u15min. aan de start van "la corrida pipaissienne". Een Achro-wedstrijd die punten opleverde voor het eindklassement. Hier moest ik dus vandaag goed voor de dag komen. Jammergenoeg draaide dit even anders uit. Nochthans zag ik het best zitten na een 1ste snelle km (3min.05sec) nestelde ik me in de kopgroep en kon standhouden tot even voor km 3.

Daarna begon ik vooral mentaal terug tegen te sputteren en moest ik noodgedwongen lossen.

Het vervolg van de wedstrijd was rampzalig te noemen waardoor ik nog wegdeemsterde naar een ontgoochelende 32ste plaats. Uitslag volgt later want bij dit moment van schrijven is deze nog niet online. Na de wedstrijd was ik echt ontgoocheld en dit heeft toch bijna mijn ganse zondag naar de kloten geholpen. Normaalgezien is het de bedoeling om beter te worden dat ik stop met rook maar na zo'n prestatie heb je veel goesting om die slechte gewoonte terug op te nemen. Uiteraard ben ik dit niet van plan natuurlijk. Volgende week volgt een zware wedstrijd in Wodecq. Vorig jaar was ik daar nog winnaar, wat het volgende week wordt, dat lees je dan wel!

Groetjes

Twee weken geleden dus heb ik besloten om definitief te stoppen met roken. Ik dus richting dokter gegaan want zonder hulpmiddeltje was ik ervan overtuigd dat ik het niet lang ging uitzingen. Mijn huisarts gaf me een voorschrift met het middel "champix". Dit geneesmiddel zorgt ervoor dat de receptoren die de zin naar nicotine opwekken, geblokkeerd worden. Wel was het zo dat ik tijdens mijn eerste week "champix-inname" nog gewoon mocht verder roken.

Die eerste dag na mijn eerste pilletje stak ik meteen een sigaret op en dacht bij mezelf dat het middel niet zou helpen. Een dag later moest ik reeds grondig mijn mening herzien want toen ik 's morgens een sigaret opstak walgde ik dusdanig van dat klereding dat ik ze meteen weggegooid heb. Sindsdien rook ik niet meer en dat zal nu bij dit moment van schrijven ongeveer 2 weken zijn. Eigenlijk ben ik daar best trots op.

Wat het lopen betreft, ... wel dat is een ander paar mouwen! De eerste week van het verlof trainde ik 150 km en de tweede week zo'n slordige 130 km. Vorig jaar had ik dat dus ook gedaan en dat beviel me nadien uitstekend. Ik had toen een uitstekende form te pakken die ik een tijdje kon aanhouden. Dit jaar daarentegen verloopt het allemaal wat stroever.

Tijdens die kilometervretende periode liep ik nog een wedstrijd in de Panne (beachcross 8 km) waar ik teleurstellend 19de werd. Enkele dagen later volgde een wedstrijdje in Wallonië alwaar ik 3de werd. Ook ontgoochelend omdat daar eigenlijk niet veel tegenstand was en ik in feite gemakkellijk moest gewonnen hebben. Toch berustte ik me erin want ik dacht dat het wel te wijten zou zijn aan de vele gelopen trainingskilometers. Een andere reden kon ik niet geven omdat ik juist voor het verlof mijn bloed liet controleren en dit was in orde te noemen.

Deze laatste week schroefde ik mijn kilometers wat terug om toch enigszins fris aan de start te staan in Pipaix. Er werd slechts 5x gelopen maar toch werd af en toe eens stevig doorgetrokken met Joost Dewaele. Tijdens deze week voelde ik echt dat de form wel degelijk aanwezig moet zijn want het snelheidswerk vormde geen probleem.

Met toch wat meer vertrouwen stond ik dus zondagmorgen om 10u15min. aan de start van "la corrida pipaissienne". Een Achro-wedstrijd die punten opleverde voor het eindklassement. Hier moest ik dus vandaag goed voor de dag komen. Jammergenoeg draaide dit even anders uit. Nochthans zag ik het best zitten na een 1ste snelle km (3min.05sec) nestelde ik me in de kopgroep en kon standhouden tot even voor km 3.

Daarna begon ik vooral mentaal terug tegen te sputteren en moest ik noodgedwongen lossen.

Het vervolg van de wedstrijd was rampzalig te noemen waardoor ik nog wegdeemsterde naar een ontgoochelende 32ste plaats. Uitslag volgt later want bij dit moment van schrijven is deze nog niet online. Na de wedstrijd was ik echt ontgoocheld en dit heeft toch bijna mijn ganse zondag naar de kloten geholpen. Normaalgezien is het de bedoeling om beter te worden dat ik stop met rook maar na zo'n prestatie heb je veel goesting om die slechte gewoonte terug op te nemen. Uiteraard ben ik dit niet van plan natuurlijk. Volgende week volgt een zware wedstrijd in Wodecq. Vorig jaar was ik daar nog winnaar, wat het volgende week wordt, dat lees je dan wel!

Groetjes