De voorbije 14 dagen ben ik stillaan terug wat beginnen lopen. Mijn blessure was reeds veel verbeterd en kreeg dus ook het groen licht van de sportarts om terug de loopschoenen aan te trekken. Tijdens die enkele trainingen die ik reeds achter de rug heb kon ik tamelijk pijnvrij lopen maar toch had ik het gevoel dat de blessure nog niet helemaal geheeld was.
Deze week had ik reeds 2x gelopen (zeer rustig) en toen contateerde ik dat er echt nog iets sluimerde in mijn linkeronderbeen. Heb dan maar het zekere voor het onzekere genomen en meteen gestopt met lopen. Vervolgens terug een afspraak met dr. Termote waarbij ik gisterenavond (vrijdag) op consultatie mocht gaan. Er werd vastgesteld dat er nog steeds op een bepaald punt een klein beetje ontstekingsvocht aanwezig was vlak tegen mijn scheenbeen.
Erg was het niet maar toch voldoende om mij nog steeds uit roulatie te houden. Hij adviseerde mij nog een dagje of 10 te rusten wat ik dus ook zeker en vast van plan ben. Ik denk er zelfs over na om dit jaar de loopschoenen niet eens meer aan te trekken. Zo kunnen we het nieuwe jaar dan misschiens inzetten met een propere lei.
'k Ben er mij nu toch wel van bewust dat scheenbeenvliesontsteking toch wel een smerige blessure is. 'k Moet zeggen toen ik over 3 jaar in het gips moest van mijn stressfractuur was ik er nadien wel meteen vanaf. Het voordeel is nu wel dat ik me berust heb in het feit dat ik dit jaar toch wel een degelijk seizoen achter de rug heb en dat ik niet meer hoef te presteren. Desondanks doet het me wel pijn dat ik de kerstcorrida in Deerlijk zal moeten missen.
Aan allen die deze wedstrijd lopen wens ik eveneens een prachtprestatie toe. In ieder geval zal ik zeker aanwezig zijn om te supporteren. Linksboven nog een fotootje van hoe ik den laatsten tijd de loopwedstrijden beleef. Klik om te vergroten.
Ik had mezelf voorgenomen tijdens mijn rustperiode (blessure) mijn blogske niet te verwaarlozen maar dat is niet zo vanzelfsprekend. Vorige week terug de loopschoenen aangetrokken maar daar is jammergenoeg ook alles over gezegd. Deze week heb ik slechts 3x een klein uurtje gelopen. Mijn condititeverval heeft nu toch echt een forse duik gemaakt en ik moet zeggen dat het me vorige week ontbrak aan de nodige motivatie om te trainen.
Veel zal wel met het slechte weer te maken hebben van de voorbije dagen. Ben nu wel van plan om vanaf morgen (maandag dus) weer te gaan trainen als vanouds want dit begint nu toch stilletjesaan tijd aan het worden. Tijdens deze looploze periode ben ik er wel achter gekomen dat hoe langer het duurt hoe meer ik het me ontzie om er terug aan te beginnen. Ik spreek nu wel over mezelf natuurlijk.
Niettegenstaande beginnen we er volgende week vol goeie moed tegenaan en hopelijk zijn we nu eindelijk verlost van alle pijntjes en kwaaltjes. Ik heb namelijk nog serieus wat ambitie voor volgend jaar.
Na een goeie 3 weken gedwongen rust, werd het tijd om eens te testen hoe het met de blessure gesteld was. Ik voelde geen pijn meer en besloot vorige donderdag een 40tal minuten te gaan lopen in het Beukenhof. Alles verliep vrij goed en voelde quasi geen pijn. Daags nadien eveneens een 40-tal minuten. Zaterdag eigenlijk geen tijd gehad maar zondagvoormiddag was goed voor een uurke vrij confortabel lopen.
Deze avond werd er een klein uurtje gelopen in Waregem om vervolgens direct erna op consultatie te gaan bij dr. Termote. Die stelde vast dat mijn blessure zo goed als over is, buiten nog een beetje ontstekingsvocht ter hoogte van mijn scheenbeen. Aangezien dit blijkbaar te verwaarlozen is en nu uit zichzelf moet genezen mag ik dus blijven doortrainen.
Ben wel blij natuurlijk maar toch nog steeds wat achterdochtig uit schrik voor herval. Hopelijk betert dit gaandeweg zodat ik komende weken stillaan weer onder stoom kan komen. Groetjes Delombaerde
Hallo luitjes. We zijn nu ondertussen 2 weken loopvrij en begin het precies al gewoon te worden. Die eerste week was het hard om het lopen te moeten staken, maar nu ben ik het "niet trainen" stilaan gewoon. Natuurlijk ben ik nog gebrand om zo gauw mogelijk de schoenen aan te trekken maar ik doe er met alle plezier nog een weekje bij.
Nochthans gaat het met mijn vervelende scheenbeenvliesontsteking de goeie kant uit. Sinds enkele dagen is de pijn volledig verdwenen. Ik denk zelfs dat ik stilaan terug zou kunnen herbeginnen maar daar wacht ik dus nog een weekje mee. Ik wil het risico niet lopen dat ik zou hervallen. Toch zit de vrees erin dat ik weer pijn krijg als ik mijn trainingen terug herneem. We zien wel.
Ondertussen ook wel eens nagedacht om mij een paar kompressiekousen aan te schaffen. Reeds veel positieve verhalen gehoord over het nut ervan en de voordelen die men ervan ondervindt. Het zal wel geen zicht zijn om mij te zien rondhossen met kousjes tot kniehoogte opgetrokken, maar als het van vervelende blessures komaf maakt wil ik gerust in de geldbeugel tasten om mij zo'n paar kousjes aan te schaffen.
Bij deze wens ik jullie reeds allen een fijn weekeinde toe en tot gauw. Groetjes Delombaerde
Dus deze middag met toch wel een bang hartje richting dokter Termote getrokken om eindelijk de juiste diagnose te krijgen i.v.m mijn scheenbeen. Groot was onze verwondering dat er geen stressfractuur werd vastgesteld. (Joepie). Blijkbaar was ik er op tijd bij zodat ik niet in het gips hoef. Daarentegen heb ik wel een beenvliesontsteking opgelopen die met de nodige rust geleidelijk moet helen.
De komende 2 weken wordt dus nog niet gelopen. Als nadien de pijn volledig verdwenen is zou ik rustig aan het lopen weer mogen hernemen. Hopelijk is het ergste kwaad nu geleden zodat ik in december de loopschoenen weer mag aantrekken. En wees gerust, ik ben gebrand om mijn huidige plaats weer in te nemen. Groetjes.
Maandagvoormiddag heb ik een botscan in het ziekenhuis van Oudenaarde ondergaan. Heb nadien de foto's meegekregen. 'k Dacht natuurlijk dat ik mijn eigen diagnose zou kunnen stellen maar ik snapte er jammergenoeg geen sikkepit van. Donderdagmiddag omstreeks 11u30 ga ik dan op consultatie bij dr. Termote voor de beslissende diagnose. Wat het geworden is, wil ik u graag morgenavond mededelen op mijnen blog. Ondertussen ben ik reeds 8 dagen gestopt met lopen en heb niet de indruk dat mijn scheenbeen veel verbetert is. Live sucks bij momenten maar we slaan er ons wel door. Onkruid vergaat niet. Groetjes.
Hallo luitjes. Sommigen hebben het misschien reeds vernomen via facebook dat ikzelf in slechte papieren zit. Sinds een paar dagen voor de cross der jongeren in Waregem kreeg ik stillaan het gevoel dat er iets niet pluis was aan mijn linkerscheenbeen. Ik kon eigenlijk tamelijk pijnvrij lopen maar vooral na de training begon ik stillaan toch last te krijgen.
Deze week echter ging het van kwaad naar erger. Maandag reeds begon ik stillaan lichte pijnscheuten te voelen telkens als ik mijn aangedane linkerbeen op de grond afzette. Algauw besloot ik een afspraak te arrangeren met dr. Termote en vorige woensdagavond was ik reeds bij hem voor consultatie. Het merkte vooral een zeer pijnlijk drukpunt zo'n 10 cm onder de knie en vermoedde reeds een stressfraktuur.
Ter bevestiging wordt morgenvoormiddag een botscan genomen. Indien deze positief is (waar ik vrij zeker van ben) wordt mijnen poot voor 3 weken in het gips gestoken. Life sucks maar het is nu éénmaal zo. Bij mijn vorige stressfraktuur merkte ik ook dat gips de genezing veel vlugger bewerkstelligt. 'k Moet zeggen dat ik er toch effkes niet goed van geweest bent. De rest van dit jaar zullen er dan ook geen wedstrijden meer gelopen worden. Als alles goed gaat zoals vorige keer zou ik medio december de trainingen kunnen hervatten. Dit wordt een lange terugweg om mijn huidig niveau terug te halen, daar ben ik nu al zeker van.
Om deze periode te overbruggen zal ik wel af en toe iets neerschrijven op mijnen blog hoe het er aan toe gaat ten huize Delombaerde. Tot schrijfs en i'll be back.
Aangezien ik dit Allerheiligenweekend niet echt een wegwedstrijd gepland had besloot ik deze week in een zotte bui om voor de 1ste maal deel te nemen aan de jongerencross in Waregem. Voor mij een discipline waar ik eigenlijk niet echt ervaring mee had. De afstand bedroeg 4,5 km en bestond uit 3 plaatselijke rondes. Dus ben ik me serieus gaan opwarmen want over zo'n korte afstand is dit voor mij een must.
Samen met Joost Dewaele en even later gedoodverfde favoriet Bart Verkaemer die kwam aansluiten verkenden we de staat van het parcours. Alles lag er tamelijk vlot beloopbaar uit dus besloot ik maar om zonder de bewuste spikes te lopen. Na de opwarming en enige versnellingskes later begaf ik me naar de startlijn voor mijn eerste vuurdoop in de jongerencross van Waregem.
Toen ik aan de start zag wat een jong geweld allemaal aanwezig was was ik ervan overtuigd dat ik hier vandaag serieus ging afzien. Om 12u30min om precies te zijn werd de start gegeven en wat toen gebeurde kan ik zelfs op dit eigenste ogenblik niet vatten. De eerste honderden meter vlamden menige atleten van me weg alsof het niets was. Na een 200 m begaf ik me misschien tussen positie 20 en 25. Van op afstand zag ik dat Bart de wedstrijd meteen hard maakte door meteen fors door te gaan.
Ikzelf begon na die moordende start stillaan wat plaatsen op te schuiven zodat ik na de eerste ronde samen met Joost in positie 3 en 4 liep. Echter waren er ook nog 2 jonge snaken mee die ons groepje vergezelden. Na een versnelling van Joost besloot ik wijselijk bij mijn 2 kompanen te zitten want op dat eigenste moment zat ik op mijn limiet. Volgen kon nog maar dat was het zowat.
De laatste ronde kon ik vrij makkelijk stand houden zodat ik Michael Vanniewenhuyze en mannen als Harry Vandewalle op veilige afstand achter mij kon houden. Uiteindelijk werd ik 6de in het algemeen en 4de in mijn categorie. Opdracht volbracht en persoonlijk was ik tevreden met de beoogde prestatie. Bart Verkaemer werd oververdiend winnaar en meneer Dewaele uiteraard weereens knap 3de.
Hieronder nog de uitslag alsook enkele fotootjes waarvoor ik de familie Verkaemer zeer dankbaar ben natuurlijk.
Eindelijk zijn we terug op onzen blog beland. Dat het hier een tijdje stil is geweest heeft natuurlijk zijn redenen gehad. Na mijn klotewedstrijd in Geluwe 2weken terug heb ik me nadien toch een weekje rust gegund. Dit was nodig om even de batterijtjes weer terug op te laden. Vorig weekeinde heb ik de trainingen terug hervat maar heb dus geen wedstrijd gelopen. Vandaar mijn "lange" afwezigheid op mijn blogske.
Maar nu terug naar de orde van de dag. Vandaag nog eens sinds lange tijd richting Wallonië getrokken om deel te nemen aan een Achro-wedstrijd. Gaurain was de place to be om ons huidige formpeil eens te testen. Met start en aankomst op piste van het plaatselijke dorpje was het daar een ware overrompeling deze voormiddag.
Ik zag het wel zitten vandaag aangezien ik vorige woensdag tijdens de intervalsessie (10x 600m in 1.53min.) mij toch behoorlijk staande heb kunnen houden. Ik kon dus vandaag geen excuses inlassen want met de huidige form zit het eigenlijk best wel snor. Niettegenstaande was er toch wel flink wat concurrentie afgekomen op deze wedstrijd wat me toch wat enigszins afschrikte. Met Vanlede, Joost Dewaele, Demaret, Istace José en Pierre Denays zou een top 5 plaats beslist geen makkie worden.
Om 10u werd het startsignaal gegeven en algauw vlamde Joost Dewaele als eerste weg. Ikzelf volgde met Demaret, Descamps en Denays. Van bij het begin ging het eigenlijk al behoorlijk snel waardoor zich algauw een kopgroep vormde van 5 man. Delombaerde bevond zich in deze kopgroep maar het gezelschap was niet minnetjes te noemen. Met Istace, Dewaele, Demaret en Denays had ik een behoorlijk risico genomen om mee te gaan. Mijn kompanen waren een stuk sterker dan ikzelf maar toch voelde ik me tamelijk goed en kon ik behoorlijke tred houden.
De bedoeling was dan ook om zolang mogelijk te volgen. Dit groepje bleef gelijk totdat meneer Dewaele besloot om tijdens een afdaling tussen km 3 en 4 een cartouchke te verschieten. Dit bleef niet zonder gevolg want Demaret moest er onmiddellijk af. Ikzelf kraakte wel wat maar plooide voorlopig nog niet. Halverwege de wedstrijd was het dan Istace José zijnen toer om eens over te nemen. Hij bleef nu constant een hoog tempo lopen waardoor ik toch stilletjes in moeilijkheden geraakte. Ik kon nog even standhouden maar omstreeks km 6 moest ik toch de kopgroep laten gaan.
De laatste 3,5 km stond ik er nu alleen voor waardoor ik toch wat tijd verloor. Mijn 4de plaats kwam niet meer in gedrang maar ik wou toch blijven doorgaan omdat ik toch wel een goeie tijd op het oog had. Toen ik Joost even later ook de kopgroep zag lossen had ik nog even een opflakkering maar het beste was er toch af. Enige tijd later werd ik mooi 4de in een tijd van 31min.47 sec. Opdracht volbracht dus!
Tijdens het loslopen met Joost Dewaele vonden we toch wel dat we beiden een prima wedstrijd gelopen hadden. Het klootzakje heeft me natuurlijk weeral geklopt maar dit kon echter de pret niet drukken. Hij is gewoon de betere en daar kan ik prima mee leven. Hieronder nog eens de uitslag van vandaag. Om af te sluiten wil ik jullie mede delen dat ik volgende zaterdag voor de 1ste maal ga deelnemen aan de cross der jongeren in Waregem. 'k Zou wel eens willen weten hoe ik het daar van zal afbrengen. We zien wel. Salut.
Vandaag stond voor mij de laatste wedstrijd in Geluwe op het programma alvorens toch enige rust in te lassen. Al van bij aankomst zag ik dat het een parcourtje was dat op mijn pezige lijf geschreven was. Het was een lekker vlak parcours waar ik mijn sportieve lusten kon op bot vieren. Tijdens mijn verkenningsronde ondervond ik toch een vrij lange strook met enige tegenwind maar liet me daardoor niet uit mijn lood slaan.
Ik zou vandaag nog eens vlammen zoals de voorbije weken om dan met een zeer voldaan gevoel mijn rustweekje te beginnen. Voornaamste concurrenten vandaag waren Didier Verstraete, Mario Vanacker, Lernhout Dries en natuurlijk Vanlede Ludo. Om 15u werd gestart en algauw trok zich een meute van een 300-tal deelnemers op gang.
Aanvankelijk werd niet zo snel gestart en bevond me in een groepje met Vanlede, Verstraete, Vannacker,... Even liep ik zelfs op kop bij aanvang omdat ik dacht dat het iets te traag ging. Anderhalve kilometer verder besloot Didier Verstraete even te gaan versnellen en had onmiddellijk een kloofje. Ikzelf besloot gezwind met hem mee te gaan. Dat was serieus verkeerd gedacht en besloot wijselijk hem na een paar honderden meter aanklampen hem te laten gaan. Mijn benen waren op dit eigenste moment reeds verzuurd door die kleine cartouche die ik verschoten had.
Algauw kwam Vanlede terug aansluiten maar zelfs hier begon ik al in moeilijkheden te geraken. Dit alles speelde zich af in de eerste 3 kilometer van de wedstrijd. Ik moest gewoonweg lossen en met nog een goeie 11 km te gaan wist ik dat ik vandaag nog eens ouderwets ging scoren, ... jammergenoeg op negatieve wijze. Bij passage van de tweede ronde liep ik nog rond een 7de à 8ste positie.
Bij doortocht van de derde ronde was ik al gekelderd naar een 13 plaats om vervolgens mijn laatste ronde zo maar eventjes 11 plaatsen te verliezen en als 24ste over de streep te strompelen. Met een eindtijd van 54min.25sec over 14,6 km was de vernedering kompleet. Ik moet toegeven dat ik echt baalde als een stekker na aankomst want het was toch al een tijd geleden dat ik nog zo'n cutwedstrijd gelopen had. 'k Stel me nu steeds de vraag waar het vandaag misgelopen is maar 'k zou het begot niet weten. Vandaag, kon ik dus echt helemaal geen vuist maken en was ik echt gene stamp tegen mijn kloten waard.
Via deze link www.dwarsdoorgeluwe.be kan je de uitslag van vandaag terugvinden, want 'k heb geen goesting om hier den top 25 mee te geven. 'k Vind het vooral spijtig voor mezelf dat ik nu zo'n desastreuze wedstrijd moet lopen alvorens mijn rustweek in te gaan. Ik had veel liever in schoonheid geëindigd. Enfin, ik zal maar het goede van de voorbije weken maar onthouden zekers.
Om af te sluiten wil ik Vanlede toch feliciteren met zijn prachtige 3de plaats en supertijd. Zelfs in een goeie dag zou hij vandaag moeilijk te kloppen geweest zijn. Ik denk dat we richting de corrida's nog veel misérie zullen kennen om hem te kloppen. Hopelijk kan hij zijn huidig formpeil nog een tijdje behouden. Dit gezegd zijnde wens ik jullie allen nog een fijn weekend toe. Salut.
Deze middag de kleine verplaatsing gemaakt richting Deerlijk alwaar de jaarlijkse statieloop door ging. Aangezien er geldprijzen waren voorzien voor de eerste 3 lauraten wou ik vandaag wel eens mijn kans wagen. Het was mijn eerste keer dat ik deelnam aan deze wedstrijd dus wist ik niet wat ik kon verwachten. Wat ik wel wist was dat Dieter Van De Walle (winnaar vorig jaar) eveneens aanwezig zou zijn dus de tegenstand was best te duchten. Toen ik ook nog Patrick Soetaert, Colle Dieter in goeie doen, Deruddere Geert en eveneens Carlo Verleyen met argusogen bekeek wist ik dat ik mij vandaag geen mindere dag kon permitteren.
Tijdens mijn verkenningsronde kreeg ik al gauw in de smiezen dat de wind vandaag toch nog behoorlijk tegenviel. Een lange strook richting aankomst met wind pal op de kop maakte het toch behoorlijk lastig. Er moesten vandaag 5 rondes afgelegd dus ik voelde geen behoefte om gans de koers alleen te lopen. Gelukkig zag loopmakker Dieter Van De Walle dit ook niet echt zitten en wou mij wel die eerste 4 rondes op sleeptouw nemen.
Dit mooie plan klonk als muziek in mijn oren maar dan moest ik wel nog meekunnen natuurlijk. Ik had hoegenaamd niets te verliezen en van zodra het startschot gegeven werd vlamde ik samen met Dieter meteen naar de koppositie. Even poogde nog een andere atleet mee te gaan maar na een halve ronde moest deze man al vlug de rol lossen. Hiermee heb ik dus ook het spannendste van het wedstrijdverslag meegegeven.
Samen met Dieter bolden we onze rondjes af. De eerste 2 rondes kon ik af en toe nog eens overnemen maar naarmate de wedstrijd vorderde krijg ik het toch lastig. Gelukkig had ik toch een goeie dag want ik kon volgen. Mede ook dat Dieter wel wat medelijden met me zal hebben gehad. Bij het ingaan van de laatste ronde plaatste Dieter een verschroeiende versnelling die ik onmogelijk kon beantwoorden. Hij vlamde van me weg naar een uiteraard oververdiende overwinning. Voor mij was het vet van de soep en kon ik gewoon mijn laatste kilometers vrij confortabel uitmaken. Uiteraard tevreden eindigde ik vandaag 2de.
Na enige cola's, een elektronisch verwarmingsdeken en enige euro's rijker, keerde ik tevreden huiswaarts. Opdracht volbracht en volgende week vlammen we in Geluwe. ('t Is toch de bedoeling dat ik vlam ).
Hieronder de uitslag van vandaag. (top 5). Die 12,8 km zal wel iets te hoog gegrepen zijn aan mijn tijd te zien. Ik heb gezegd.
Na mijn twee wedstrijden van vorig weekend had ik besloten om het deze week wat kalmer aan te doen. Ik ondervond toch enige vermoeidheid in de benen en besloot reeds om vorige maandag een rustdagje in te lassen. Dit kwam mede ook omdat ik samen met vrouwtjelief op consultatie moest bij de gynecoloog. Bij deze kan ik jullie nu allen officieel mede delen dat mijn vrouw in blijde verwachting is van ons tweede kindje. Aangezien alles nog in een beginsstadium verkeerd is enige voorzichtigheid toch geboden maar momenteel ziet alles er goed uit.
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik rustig wat getraind zonder enige vorm van versnellingen of intervals. Traditioneel werd er dan op vrijdag weer gerust zodoende de beentjes toch enigszins gerecupereerd waren voor de wedstrijd in Harelbeke deze namiddag. Het mentale aspect had een kleine knauw gekregen door de iets mindere prestaties van vorig weekeinde maar dit kon ik geenszins als excuus inlassen.
Er was vrij veel volk in Harelbeke deze namiddag. Ook het aantal deelnemers mocht er best wezen. Stiekem hoopte ik op een overwinning maar met John Vanneste maar vooral Lieven Demeestere aan de start was dit geen sinecure. Er moesten vandaag 5 plaatselijke rondes afgelegd worden van telkens 2160 meter. Samen opgewarmd met Meesterke en het moet gezegd, ik had een goed gevoel in de benen.
Om 17u werd gestart, en weg waren we. In de beginfase van de wedstrijd was het vooral onder impuls van Hans Detavernier die er reeds een vrij pittig tempo op nahield. Samen met Meesterke en Vanneste volgden we zijn spoor. Toen Hans het voor bekeken hield aan het einde van de 1ste ronde besloten Meesterke en ikzelf om beurtelings de koppositie over te nemen. Dit was blijkbaar de goeie tactiek want John Vanneste kwam daardoor in de problemen waardoor we halfweg de tweede ronde samen op kop liepen.
Ik voelde me weer als vannouds en besloot meer en meer op kop te gaan lopen. Algauw kreeg ik in de smiezen dat Meesterke het stillaan moeilijk kreeg maar toch besloot ik nog te wachten om volluit mijn kans te gaan. Ge moet namelijk weten dat ik het niet zag zitten om nog 3 rondes moederziel alleen te moeten lopen. Halverwege de derde ronde waren we nog samen maar uiteindelijk besloot ik toch om het tempo wat op te krikken. Dit resulteerde in het afhaken van Meesterke waardoor ik bij het ingaan van de voorlaatste ronde alleen aan de leiding liep.
De laatste 2 rondes kon ik zonder probleem een vrij strak tempo aanhouden waardoor mijn 7de overwinning van het seizoen niet meer in gevaar kwam. Als eerste kwam ik dus over de meet in een tijd van 36min17sec. wat precies 1sec. sneller is dan Joost Dewaele het jaar ervoor. Achteraf was ik natuurlijk dik tevreden over mijn prestatie. Dit jaar werd er ook een ploegenklassement opgemaakt waarbij den dezen ook overwinnaar werd samen met ploeggenoten Meesterke, Detavernier Hans, John Vanneste en D'Halluin Yves. Hulde ook aan hen natuurlijk.
Foto's volgen nog dees dagen en hieronder nog de top 6 van de dag. Groetjes en tot gauw.
Ik ga het van deze keer kort houden. Tijdens deze wedstrijd wou ik toch wel beter doen dan daags ervoor in Vichte. De benen waren tamelijk waardoor ik vrij gemakkellijk samen met mijn compagnon van dienst John Vanneste kon samen lopen. Het moet gezegd dat ik wel de benen niet had om beter te doen dan hem gewoon te volgen. Als klein presentje voor het vele kopwerk heb ik niet meer gespurt tegen allerbeste Vanneste . Daarvoor heb ik teveel sympathie en respect voor deze atleet.
Bijgevolg kwam ik dus als 7de over de meet in een tijd van 34min.16sec. Niet slecht maar in vergelijk met vorige weken niet om over te stoeffen. De foto's hieronder staan op volgorde volgens wedstrijdverloop (met dank aan Tinneke). Veel duidelijker kan het niet zijn. Groetjes en tot de volgende.
Deze middag organiseerde de brandweer van Vichte voor de eerste maal een loopwedstrijd genaamd "Dwars door de kazerne". Deze naam was heel letterlijk te nemen aangezien we bij aanvang van de tweede ronde dwars door hun arsenaal heen moesten lopen. We wisten bij voorbaat dat de eerste 3 in deze wedstrijd dezelfde prijs kregen (handdoekenpakket) dus kwam het erop aan om deze doelstelling te bereiken.
Als het even kon wou ik ook wel voor de overwinning gaan maar dan mocht ik absoluut geen steken laten vallen want goeie vriend Joost Dewaele had ook zijn zinnen gezet op dit wedstrijdje. Tijdens mijn verkennende opwarmingsronde ondervond ik algauw dat het deze middag verdomd warm was. Precies of de zomer zijn laatste eerbetoon wou tonen alvorens de herfst binnen enkele dagen zijn intrede zou gaan maken. Het zweet stroomde al letterlijk van min bakkes en we waren nog niet eens begonnen. Het lekkere gevoel van de voorbije weken tijdens mijn opwarming was vandaag totaal afwezig. Hopelijk was dit geen teken aan de wand.
Niettegenstaande stond ik omstreeks 15u op de eerste rij van het peletonnetje (60 man, incluis deelnemers 4 km) om toch Joost enigszins het vuur aan de schenen te leggen. Er moest vandaag 8km afgelegd worden waarbij we 2 rondjes moesten afleggen. Van zodra het startschot afging vlamde Joost als een speer weg. Ik besloot onmiddellijk hem te volgen met eveneens Carlo Verleyen in mijn zog. We bleven zo'n 3-tal km samen tot ikzelf echt ondervond dat ik niet die benen van de voorbije weken had. Die dekselse warmte kwam er nog eens bij en dat maakte de zure coctail kompleet.
Vanaf die 3de km besloot ik wijselijk om meneer Dewaele te laten gaan en samen met Carlo Verleyen mijn wedstrijdje af te maken. Ik wou absoluut niet meer forceren aangezien ik morgen de 10 km in Waregem loop. Zodoende bleef ik bij Carlo tot 500 meter voor aankomst om hem dan met een kleine versnelling van me af te schudden. Oververdiend winnaar was Joost Dewaele en ikzelf dus 2de. Opdracht volbracht, maar ik heb er geen goed gevoel aan overgehouden. Kwam het van de warmte of is mijn piekje nu echt wel voorbij? Wie zal het zeggen. De wedstrijd morgen in Waregem zal in ieder geval uitsluitsel brengen. Ik hou jullie op de hoogte.
Bij deze nog een dikke proficiat aan Joost. Misschien wel een klein wedstrijdje maar met een marathon in de benen die nog geen week achter hem ligt: dikke klasse!!! Ik wou wel meer tegenstand bieden maar vandaag ging dit echt niet.
Groetjes Delombaerde en hieronder nog de top 5 van de dag:
Het was toch met enige ongerustheid dat ik deze middag richting Wallonië trok. De voorbije week op training voelde ik toch wat enige vermoeidheid in de benen. Begin van de week begon slecht met zware benen. Ik had niet echt meer dat fijne gevoel in de benen ondanks mijn 2 overwinningen vorig weekend. De trainingen verliepen echt moeizaam maar dit beterde enigszins naarmate de week vorderde. Hoedanook hield ik toch rekening met een mindere prestatie vandaag in Péronnes.
Tijdens de opwarming voelde ik me desondanks tamelijk goed. Wat ik wel ondervond was dat er een venijnige wind stond. Voor mij een teken dat ik vandaag niet aan een solo-actie zou beginnen. Omstreeks 15u stond weereens een omvangrijk peleton aan de start (480 deelnemers), klaar om aan het zware werk te beginnen. Vermoeide benen of niet, ik wou vandaag toch het beste van mezelf geven om dan zelf wel te ondervinden waar het schip zou stranden.
Het startschot werd gegeven en algauw vlamden we er vandoor. Een zeer gretige Vanlede besloot om er meteen al de beuk in te gooien en liep onmiddellijk aan de leiding. Ikzelf besloot samen met Domina en Franky Hernould zijn zog te volgen. Het tempo lag in de beginfase tamelijk hoog zodat we algauw een kopgroepje vormden van een viertal man. Atleten van dienst waren dus Domina, Vanlede, Hernould en ikzelf. Aan deze situatie veranderde niet veel tot Franky Hernould omstreeks km 5 besliste om er alleen vandoor te gaan. We wisten toen reeds dat Vanlede, Domina en ikzelf geen aanspraak zouden maken op de overwinning. Daarvoor is Hernould enkele klassen te sterk.
Onder ons 3 gingen we dus uitmaken wie aanspraak kon maken op een eervolle tweede plaats. Rond km 7 stond een stuk aardeweg op het programma die een kleine 3 km lang was. Ik probeerde af en toe wat te versnellen maar ondanks de sterke tegenwind kon ik mijn beide kompanen niet lossen. Dit bleef duren tot we rond km 11 plotseling wel de wind in ons voordeel hadden. Voor mij een uitgelezen kans om mijn kaarten op tafel te leggen. Ik besloot nu stelselmatig te versnellen om zo een kloofje te slaan. Ik slaagde in mijn opzet want Vanlede was de eerste die moest passen. Domina bleef aan mij kleven maar ondervond wel dat ook hij het nu moeilijk kreeg.
Ikzelf voelde me toppie en bleef vol doorgaan. Uiteindelijk kraakte ook Domina zodat ik bij het ingaan van de laatste kilometer alleen 2de liep. Vrij gemakkellijk kon ik standhouden en eindigde dus zeer tevreden op een 2de stek. Domina werd 3de en een imponeerde Vanlede 4de. Achteraf zeer tevreden natuurlijk want dat had ik toch wel niet verwacht. Zo zie je maar dat je toch nooit mag wanhopen na een mindere trainingsweek. De nederlaag van Zulte-Waregem tegen KV Kortrijk achteraf maakte mijn tevredenheid er niet minder om.
Tivolirun Hulste (10,8 km) + Schaliënhofloop Vichte (10 km)
Dit weekend had ik mezelf voorgenomen om 2 wedstrijden te lopen in nog geen 24 uur tijd. Dit was geen bevlieging, eerder een uit de hand gelopen loopagenda. Vrijdagavond stond er de Tivolirun in Hulste op het programma van het Harelbeeks criterium. Aangezien ik dit jaar toch een gooi doe naar de eindoverwinning was ik enigszins verplicht deel te nemen. Daags nadien was er dan de Schaliënhofloop in thuisbasis Vichte. Aangezien ik nu toch reeds 9 jaar trouwe Vichtenaar ben en ik er vorig jaar eindwinnaar was voelde ik me toch aangesproken deze wedstrijd ook te lopen, al was het maar uit prestige.
Eerst en vooral een klein verslagje over de wedstrijd in Hulste. Het weer was best te pruimen alhoewel er tamelijk veel wind was. Er moesten 4 rondes afgelegd worden waarbij een smerig stuk aardeweg van enkele honderden meter die de enige adder onder het gras was. Voor de rest een vrij vlak parcours dus. Lieven Demeestere die stond te supporteren maakte me bij aanvang voor de start wijs dat er toch enige tegenstanders aanwezig waren die mij het moeilijk konden maken. Velen dachten natuurlijk bij voorbaat dat Delombaerde ging winnen maar met mannen als Vanlede, Callens, Lernout Dries, Vermander Glen en John Vanneste was dit niet zo vanzelfsprekend.
Om 20u werd er gestart en met volle overtuiging begon ik mijn wedstrijd. Tijdens die 1ste ronde ontstond een ruime kopgroep van een 8-tal man waarbij ikzelf ook ergens verscholen zat. Ik voelde reeds bij aanvang dat ik een goeie dag had maar besloot wijselijk om niets te overhaasten. Ik wou me eigenlijk zoveel mogelijk sparen om daags nadien in Vichte toch nog wat jus in de benen over te houden. Ook tijdens die 2de ronde ging ik gezwind mee met de kopgroep die nu toch reeds gehalveerd was. Mannen die er toen nog bijzaten waren Vanlede, Vanneste, Callens en Lernout.
Bij aanvang van de 3de ronde besloot ik stillaan zelf wat meer initiatief te nemen. Af en toe kon ik het niet laten wat te versnellen maar hield me wijselijk terug wat in. Toen Vanlede plotseling op kop liep en er wat begon aan te sleuren ging ik mee. Ik besloot toen gauw zelf over te nemen en begon nu stillaan het gaspedaal in te duwen. Toen Vanlede me toeriep dat we nu alleen aan de leiding liepen ben ik er dan vol voor gegaan. Hierdoor moest Vanlede halverwege de 3de ronde lossen en kon ik op zoek gaan naar mijn 5de overwinning van het seizoen.
De laatste ronde liep ik dus ook helemaal alleen aan de leiding en hield het tempo hoog genoeg zodat niemand meer zou terugkeren. Even later kwam ik dus als eerste over de finish. Missie volbracht, en vol tevredenheid keerde ik terug huiswaarts. Ik liep de 10,8 km in een tijd van 36min.20sec. (17,835 km/u). Tweede werd nog Callens Steven in 36min.44sec. (17,641 km/u) en derde Ludovic Vanlede in 36min.53 sec.(17,569 km/u).
Daags nadien en nog geen 20 u later stond dus de Schaliënhofloop in Vichte op het programma. Qua tegenstand valt deze wedstrijd wel mee, ware het niet dat ik reeds enkele weken op de hoogte was dat ook Pedro Dujardin in Vichte van start zou gaan. Bij aanvang van de wedstrijd had ik in gedachten al vrede genomen met een 2de plaats. Ge moet namelijk weten dat het me nog nooit eerder gelukt was om meneer Dujardin tijdens een wedstrijd te kloppen. Met de wedstrijd van gisterenavond in de benen vond ik dit dus ook een utopie.
Dessalniettemin begon ik toch vol vertrouwen mijn opwarmingsronde en voelde algauw dat de benen toch enigszins gerecupereerd waren. Het was dus ook mijn bedoeling Pedro zo lang mogelijk te volgen. Er moesten hier ook 4 plaatselijke rondes afgelegd worden. Om 17u stipt knalde het startschot en weg waren we. Algauw waren Pedro en ik er alleen vandoor. In tegenstelling tot wat ik verwachtte, kon ik aardig mee met meneer Dujardin. Ik die eerst dacht dat ik algauw zou moeten lossen had het dus verkeerd voor. Het ging zelfs zo aardig dat ik regelmatig zelf wat kopwerk verzette en dus terug in zeer goeie doen was.
Het wedstrijdverloop was eigenlijk saai te noemen omdat we steeds bij elkaar bleven. Af en toe werd er wat heen en weer geprikt maar elk van ons kon deze versnellingskes parreren. De wedstrijd viel in een definitieve plooi toen Pedro een 500-tal meter voor aankomst demareerde. Ik besloot zijn zog te volgen om na enige tijd over te nemen en er nog een lapke bij te doen. Misschien wat overmoedig maar toch voldoende om mijn sympathieke concurrent te doen kraken. Met enig euforisch ongeloof haalde ik mijn 6de overwinning van het seizoen binnen waarvan dus 2 stuks in nog geen 24u tijd. Van een topweekendje gesproken. Ik liep mijn 10 km (9,91 km) in 32min42sec. wat wel eens mijn besstijd zou kunnen zijn op een 10 km-afstand.
Ondertussen ben ik nu wel tot het besef gekomen dat ik dit eigenste moment een form te pakken heb die ik nog niet geëvenaard heb in mijn loperscarrière. Dit doet enorm veel deugd maar het besef dat het de komende periode wat minder zal gaan is er destemeer. Nu op dit moment is het puur genieten. Hopelijk kan ik er nog een tijdje bij doen.
Groetjes en bedankt Tinneke voor weeral de prachtige foto's van de Schaliënhofloop.
Sinds gisterennamiddag begon ik zoetjesaan te beseffen dat Dwars door Grijsloke voor de deur stond. Het blijft toch een wedstrijd waarbij ik altijd enige stress ervaar. Eerst en vooral is het in eigen streek te doen wat enige druk met zich meebrengt omdat ge toch niet wil afgaan als een gieterke. Iedereen kent iedereen waarbij de ene niet wil onderdoen voor de andere. Het tweede aspect is de omloop die gerust als "buiten categorie" mag bestempeld worden.
Vandaar toch mijn bewuste keuze om me vandaag nog eens op de traditionele 7 km toe te spitsen. Ik had reeds 3x deelgenomen aan de 10 mijl en deze wedstrijd krijg je die eerste week erna niet zomaar uit je benen geschud. Daar mijnen form op dit moment tamelijk goed is en ik dit nog een tijdje wil aanhouden was die 7 km een juiste keuze. Mijn besttijd op die beruchte 7 km bedroeg 22min53 sec. die ik enkele jaren terug behaalde. Mijn doel was toch om deze enigszins te verbeteren.
Toegegeven, ik wou toch ook zeker een top 10 plaats lopen en met de uitslag van vorig jaar bij de hand moest dit toch zeker te doen zijn. Dessalniettemin was mijn verwondering ook groot dat er dit jaar veel meer tegenstand zou zijn om een top 10 plaats te bemachtigen. Eerst was er een Joost Dewaele die me deze middag doodleuk vertelde dat hij de 7 km ging lopen in plaats van de 10 mijl. Dieter Vandewalle en Fredje Van Den Heede waren er ook bij alsook de immer gevreesde Filip Vanwijnsberghe. Met dan nog een pak mannen als Hocedez, Verleyen Carlo, Smetse in goeie doen, Huybrechts Jurgen en nog enkele anderen was die top 10 plaats bij aanvang allang geen zekerheid meer.
Niettegenstaande wist ik dat ik in goeie doen was maar dan mocht ik vandaag geen zwak moment kennen. Dus besloot ik om wijselijk met meneer Dewaele een serieuze opwarming te volbrengen zodat de motor al goed gedraaid had alvorens te starten. Een 5-tal minuten voor de start daalde ik de Grijslookse heuvel af om me naar de startlijn te begeven. Ik was klaar om strijd te leveren tegen menige concurrentie.
Om 14u werd de boel op gang geschoten en onmiddellijk mocht de gaskraan opengezet worden. Die eerste honderden meter bergop richting kerk vormde zich algauw en kopgroepje van een 7-tal man waaronder mezelf natuurlijk. Onder impuls van Dieter Vandewalle en Joost Dewaele werd een stevig tempo gevoerd richting Pikkelstraat. Ikzelf besloot mee te gaan want ik voelde me best in mijn sas. Tijdens die beklimming van de Pikkelstraat dreigde het tempo even stil te vallen tot Dieter Vandewalle besloot het gaspedaal even in te duwen. Bovenaan de top waren we nog met z'n vijven waaronder Dieter, Fredje, ikzelf, Joost, en Huybrechts Jurgen.
Na die moordende beklimming van de Pikkelstraat was het nu een stuk plat richting kerk alwaar een massa toeschouwers op het appel waren. Ik die dacht even te kunnen recupereren had het dus verkeerd voor. Een ontketende meneer Dewaele besloot op dit stuk fors door te gaan. Ik voelde dat ik dit moordende tempo niet ging kunnen volhouden maar ging bij aanvang toch maar mee. Bij passage aan de kerk te Grijsloke besloot ik wijselijk die mannen te laten gaan en verder op eigen elan door te gaan. Het spijtige was natuurlijk dat ik nu alleen moest lopen. Gellukkig kon een zekere Carmans Timon aansluiting bij me vinden zodat ik de volgende beklimming niet meer alleen was.
Tijdens die lange beklimming tussen km 4 en 5 zag ik voor me Huybrechts Jurgen lossen uit de kopgroep. Deze raapten we even later op zodat ik nu kans maakte op een mooie 4de plaats. Maar dan moest ik wel die 2 man nog van me afschudden. Tijdens een vrij lange afdaling tussen km 5 en 6 besloot ik Huybrechts Jurgen te volgen want hij stormde als een bezetene naar beneden. Ik kon hem volgen, en dat moest wel wilde ik nog kans maken op een 4de stek. Door dit forse tempo naar beneden moest Carmans Timon een gaatje laten zodat we nu met z'n 2 zouden uitvechten wie 4de werd.
Laatste km van de wedstrijd bestaat uit één rechte lijn richting aankomst. Voor mij een ideale uitgangspositie ware het niet dat de aankomst helemaal boven lag. Toch had ik nog wat over en besloot nu zelf het tempo te bepalen. Blijkbaar was dit snel genoeg om Huybrechts te doen kraken want hij moest ook een kloofje laten. De laatste honderden en steilste meters kwam mijn positie niet in gevaar zodat ik zeer tevreden 4de werd in een tijd van 22min03sec., wat zo maar eventjes 50 sec. beter is als mijn besttijd ooit gelopen op de 7km.
Winnaar van de dag werd Dieter Vandewalle gevolgd door Fredje Van Den Heede. Een ijzersterke Joost Dewaele eindigde luttele seconden later mooi 3de. Na de wedstrijd was ik uiteraard zeer tevreden over mijn prestatie. Ik heb het beste van mezelf gegeven en ben vandaag echt op mijn waarde geklopt. Proficiat aan de 3 tenoren voor mij trouwens. Foto's volgen heel snel en bij deze wil ik ook nog Lieven Demeestere proficiat wensen met zijn mooie prestatie op de 10 mijl waarbij hij knap 9de werd. Als afsluiter wil ik jullie toch wel meegeven dat ik blij ben dat het weer gepasseerd is want Dwars door Grijsloke is nu niet bepaal 1 van mijn favoriete wedstrijden. Alhoewel ik van deze editie toch wel genoten heb.
Vorig weekeinde heb ik de trainingen terug hervat maar heb dus geen wedstrijd gelopen. Vandaar mijn "lange" afwezigheid op mijn blogske.
Format PDF
'k Vind het vooral spijtig voor mezelf dat ik nu zo'n desastreuze wedstrijd moet lopen alvorens mijn rustweek in te gaan. Ik had veel liever in schoonheid geëindigd. Enfin, ik zal maar het goede van de voorbije weken maar onthouden zekers.
Deze middag organiseerde de brandweer van Vichte voor de eerste maal een loopwedstrijd genaamd "Dwars door de kazerne". Deze naam was heel letterlijk te nemen aangezien we bij aanvang van de tweede ronde dwars door hun arsenaal heen moesten lopen. We wisten bij voorbaat dat de eerste 3 in deze wedstrijd dezelfde prijs kregen (handdoekenpakket) dus kwam het erop aan om deze doelstelling te bereiken.
Format PDF
