Vandaag onder een lauw zonnetje (ze deed toch haar best) vertrokken richting Bury. Niemand minder dan Bjorn Eeckhout stond omstreeks 13u aan mijn voordeur om mij te vergezellen richting slagveld. Onderweg nog vlug Smetse en zijn vriendin opgepikt om rond 14u aan te komen in een boerendorp bij uitstek genaamd Bury.
Deze middag stond er een goeie 10-km wedstrijd op het programma waar ik vorig jaar trouwens een aardig uitslagje uit mijn poten schudde (7de pl. 35min.22sec. 3min.22/km). Ik wist bij voorbaat dat ik die tijd vandaag zeker niet zou scherper stellen aangezien ik dit jaar nog geen hoge ogen gegooid heb. Wel wou ik toch nog iets beter doen dan vorige week in Herseaux want na mijn voldoeninggevende intervaltraining met Joost Dewaele (vorige woensdag) wist ik dat dit toch zeker mogelijk moest zijn. Tijdens die intervaltraining bleek toch dat die zogezegde conditie van mij eigenlijk nog zo slecht niet was.
De opwarming bestond uit een 5-tal kilometer loslopen samen met Vanlede, Smetse en Eeckhout. Daar ondervond ik reeds dat die beentjes toch tamelijk zwaar aanvoelden. Ik liet me daardoor niet uit men lood slaan en plaatste nog vlug voor we van start zouden gaan nog enkele pittige versnellingen uit de benen.
Omstreek klokslag 3 werd de start gegeven. Al tijdens die eerste kilometer had ik het moeilijk om het tempo te volgen. Nochthans waren de snelle mannen niet echt snel gestart maar voor mij toch wel voldoende om mij geen lekker gevoel te bezorgen. Ik besloot wijselijk om Olivier Huyghe te volgen want vorige week liep ik toch zo'n goeie 7 km met hem mee. Niettegenstaande moest ik hem algauw laten gaan.
Ik besloot dan maar om het spoor van Vanlede te volgen maar tijdens een pittige beklimming moest ik ook op hem een kloof laten. Niet dat ik problemen had met mijn ademhaling ofzo, maar de benen voelden echt aan alsof ik daags tervoren reeds een wedstrijd gelopen had. Daar liep ik dan tussen km 3 en 4 moedeloos alleen tot ik gezelschap kreeg van, jawel hij was er weer, Bjorn Eeckhout.
Voor de lezers onder ons is Bjorn Eeckhout een toffe pee die in 3 jaar tijd 3x met me mee is gegaan om een wedstrijd te gaan lopen in Wallonië. De vorige 2 edities werd ik telkemale geklopt door deze desbetreffende persoon. Toen hij bij me kwam rond km 4 doemde die sombere gedachte weer op maar deze keer wou ik me toch maar niet zo gewonnen geven. Ik probeerde zijn tempo te volgen toen hij bij mij kwam en dat lukte bij aanvang vrij aardig. Het voordeel hiervan was dat achtervolgers zoals Smetse, Bekaert en Sylvie Verthé op afstand bleven omdat ik mijn koppeke niet liet hangen door met hem mee te gaan.
Voor mij was het wel een huzarenstukje om zijn spoor te kunnen blijven volgen en weerde me als een duivel in een wijwatervat. Jammergenoeg moest ik rond km 9 lossen zodat hij me voor de 3de maal in de luren heeft gelegd. Het is onzen Bjorn van harte gegund natuurlijk want ik had het eigenlijk allemaal aan mezelf te danken.
Vrij ontgoochelend bolde ik als 14de over de eindstreep in een tijd van 37 min.26 sec., wat zo'n goeie 2 minuten meer was als vorig jaar. Terug bij af dus. Na de wedstrijd ben ik me onmiddellijk gaan wassen en heb direct nen vettigen hamburger in mijn kloten gedraaid. Excuses zoek ik niet na vandaag want ik vind er gene. Toch kan ik niet begrijpen dat ik na een intervaltraining (5x1000) in respectievelijk 3,10-3,14-3,11-3,08-3,08/km vandaag niet eens in staat ben om aan een snelheid van 17 km/u te lopen. We zullen wel zien wat de toekomst brengt.
Ons historisch duel dat volgende week gepland staat met Joost Dewaele (zie blog) in Kain zou zo maar eens enkele weken verschoven kunnen worden want ik denk niet dat ik daar al klaar voor ben. Niettegenstaande heb ik met de Joost wel gewed voor een fles champagne als hij mijn tijd die ik er vorig jaar liep kan verbeteren. Hopelijk is hij er in tegenstelling tot ik wel klaar voor.
Deze morgen om half acht opgestaan met kleine oogjes. Meneer hier wou persé nog de beelden zien van Zulte-Waregem tegen Tubize zodoende ik slechts rond half 1 in mijnen nest lag. Rond kwart na acht was ik reeds present aan mijn thuisbasis alwaar ik vaderlief oppikte. Voor hem was het vandaag zijn eerste van het nieuwe seizoen. Vorige week had ikzelf al mijn eerste wedstrijd gelopen en we weten reeds allemaal dat die in mineur eindigde.
Vandaag wou ik vast en zeker een stuk beter doen want ik had deze week reeds ondervonden dat mijn huidige conditie nog zo slecht niet was. Na wat gekeuvel in de auto kwamen we enkele minuten voor klokslag negen aan in Herseaux. Wat me meteen opviel was dat er heel wat vlamingen present waren. Na het afhalen van mijn borstnummer ben ik begonnen aan mijn opwarming tesamen met Joost Dewaele, Claude Putman en Wouter Deconinck (die me onderweg vertelde dat de benen goed zaten).
Tijdens de opwarming ondervond ik ook wel dat het al een heel stuk minder moeizamer ging dan in Velaines. Dit was meteen al een leuke opsteker alvoor we van start zouden gaan. Omstreeks 10u werd de start gegeven en tesamen met een goeie 450 andere atleten trokken we ons op gang. De eerste kilometer kwam ik door in 3min.07 sec. Dit verteerde ik reeds een heel stuk beter dan vorige week toen ik in Velaines startte aan 3min20 de km. Voor mij zag ik niemand minder dan Dimitri Caby die zich als een speer wegschoot om solo als oververdiende winnaar over de meet te komen.
Achter den Dimi was er een achtervolgend groepje van een 5-tal man waarbij Joost Dewaele zat. Zij gingen onder mekaar uitmaken wie de podiumplaatsen 2 en 3 mochten bestrijken. Dan was het aan mijnen toer. Samen met Olivier Huyghe maakten we jacht op het groepje voor ons waar Joost Dewaele inzat. Tot aan km 3 bleef de kloof min of meer gelijk maar naarmate de wedstrijd vorderde werd deze groter en groter.
Het ging dus tussen mij en Olivier wie de 6de plaats te pakken kon krijgen. Jammergenoeg begon ik het rond km 6 lastig te krijgen. Ik heb nog een goeie km op mijn tanden kunnen bijten om bij hem te kunnen blijven maar rond en goeie 7-tal km moest ik lossen. Jammergenoeg moest ik dan nog 3 km alleen lopen en met die vervelende tegenwind was dit niet echt een pretje. Gelukkig was de kloof achter mij tamelijk groot zodat ik mij geen zorgen hoefde te maken op mijn achtervolgers. Zodoende kon ik mijn wedstrijd gemakkelijk uitlopen. Vrij tevreden eindigde ik op een 7de stek.
Achteraf bekeken was ik tevreden maar nu komt het erop aan de komende weken nog telkens ietsje beter te worden. Hopelijk staan we er dan in de beruchte wedstrijd van Kain waar ik Joost partij kan geven. Alhoewel hijzelf zeer goed bezig is en ikzelf waarschijnlijk nog tekort zal komen maarja je weet nooit natuurlijk. Saluttos en hieronder de uitslag van vandaag.
Eindelijk was het zover. Het nieuwe seizoen van het Achro-criterium werd op gang geschoten onder een blakend zonnetje. Voor velen een eerste test om te weten hoe het met de huidige conditie staat. De eerste wedstrijd bracht ons naar Velaines, ergens een boeregat tussen Ronse en Doornik. Ook voor mij was het belangrijk om eens te weten hoe ik er daadwerkelijk voor stond. De voorbije weken heb ik goed kunnen trainen alhoewel deze bestond uit uitsluitend duurloopjes.
Stevig intervalwerk was er dit jaar nog niet van gekomen omdat ik er hoegenaamd niet echt zin in had. Ik wist dus reeds bij voorbaat dat ik het waarschijnlijk voor mijn eerste wedstrijd sinds de kerstcorrida in Deerlijk hard te verduren ging krijgen. Niet getreurd ging ik me eerst lekker opwarmen samen met Dewaele Joost en Wouter Deconinck. Het blakende zonnetje deed enigszins deugd alhoewel het in de schaduw toch nog redelijk frisjes was.
Tijdens de opwarming heb ik me dan ook overtroffen want ik liep zomaar eventjes een goeie 5-tal kilometer. Voor een "Dewaele" is 5 km opwarming slechts een akkefietje wat voor mij eigenlijk al een megaprestatie was. Enkele minuten voor het startsignaal schudde ik nog vlug enkele versnellingen uit de benen en was ik klaar om aan mijn calvarietochtje te beginnen.
Ik had me wel voorgenomen niet mee te gaan met de snelle mannen, want ik had geen goesting om voor mijn eerste van het seizoen over mijn toeren te gaan. Ik installeerde mij op de derde rij en dan was het wachten op het startschot. Om 15u stipt kwam het peleton op gang om zo goed of kwaad mogelijk de wedstrijd te volbrengen.
Al van bij het begin hadden de snelle mannen reeds een peletonnetje van een man of 10. Ik besloot om niks te overhaasten en volgde reeds op enige afstand. De eerste kilometer kwam ik exact door in 3min.20sec. wat voor mij in normale doen "peanuts" is (toch zeker die eerste kilometer ). Na een 2-tal kilometer zag ik me naderen op Duvivier Dany en dat gaf me moed om op hetzelfde elan door te gaan.
Jammergenoeg zo rond een km of 3 stond er toch een pittig hellinkje op het programma. Daar voelde ik reeds dat ik het slachtoffer ging worden van mijn hoogmoed want bij de beklimming ervan was het sleuren en trekken om boven te geraken. Toen was voor mij reeds het vet van de soep terwijl ik in de verte Joost Dewaele gezwind met de koplopers mee zag lopen. Over de rest van mijn wedstrijd kan ik eigenlijk vrij kort zijn. Het ging voor geen meter, en werd ingehaald alsof het een lieve lust was.
Uiteindelijk haalde ik als 33ste de eindstreep in een schamele tijd van 39min.38sec. Bij het zien van deze uitslag werd ik dus stevig met de neus op de feiten gedrukt. Ik kan misschien wel een stevige basisconditie hebben maar met steeds wat duurloopjes te doen kom je er niet. Ik weet dus wat gedaan komende weken. Niettegenstaande weet ik ook wel naarmate de weken die nu komende zijn, mijn snelheid wel zoetjesaan zal terugkeren. In feite is het met mij ieder jaar hetzelfde liedje dus ik weet waarover ik spreek.
Komende week zal ik wel ergens een intervalleke doen zodat ik komende zondag in Herseaux misschien al een beter figuur kan slaan. Hopelijk zie ik de komende weken een duidelijke progressiemarge in mijn wedstrijden zodat ik menig concurrent nog eens pijn kan doen.
Groetjes en tot schrijfs.
PS: als ge de volledige uitslag wilt klik bij mijn favorieten op de link achrocriterium.
Vorige maandag 1u30min gelopen. Ik had die dag verlof dus ik kon wel enige kilometers verdragen. Het was wel tanden bijten door koude en sneeuwval maar toch liep ik een 20-tal kilometer. Dinsdagavond was er de wekelijkse training met bekaert wat goed was voor een 14-tal kilometer. De laatste kilometers hiervan heb ik mijn schuif eens opengetrokken om te zien wat ik nog in de benen had.
Woensdag was ik op de afspraak in Waregem maar door omstandigheden kon meneer Dewaele er niet bij zijn. Zo heb ik dan alleen maar een 15-tal kilometer gelopen op een aardig tempo. Donderdag heb ik dan een 13-tal kilometer gelopen in het Beukenhof, welliswaar op een zeer rustig tempo. Aangezien Ulrike (vrouw van Joost) daar ook was, was het voor mij en Bekaert vertoeven in aangenaam gezelschap.
De vrijdag kan ik altijd schrappen in mijn weekoverzicht aangezien ik van de vrijdag steevast een rustdag maak. Niettegenstaande ga ik met vrouwlief steeds plichtsgetrouw om de wekelijkse boodschappen. De dag nadien, zaterdag dus, ben ik in de voormiddag Bekaert gaan ophalen om in Waregem te trainen. Weeral 15 km erbij op den teller.
Om de week af te sluiten ga ik de zondagvoormiddag regelmatig naar loopclub Grijsloke om er mijn kilometerkes af te bollen. Vandaag was dit goed voor een kleine 20 km. (1u35min.) Dit mede te danken aan Wouter Deconinck die het ook wel zag zitten om menige kilometers af te bollen.
Dus dit brengt mijn eindtotoaal deze week op circa 97 km. Dik tevreden dus. Volgend weekeinde staat voor mij eindelijk de eerste wedstrijd op het programma in Velaines. Ik denk niet dat ik daar al van een serieuze hoogvlieger zal kunnen spreken aangezien ik toch redelijk wat snelheid heb ingeboet. Niettegenstaande ben ik er wel van overtuigd dat naarmate de wedstrijden elkaar nu snel zullen opvolgen, ik terug vlug de oude wordt.
Bij leven en welzijn wens ik iedereen een prettig werkweekje tegemoet.
Nee mannekes, Delombaerde is nog steeds alive and kicking maar aangezien ik momenteel geen wedstrijden loop (gelukkig maar) kost het me meer moeite om mijn blogske te updaten. Niettegenstaande hebben we de voorbije week goed getraind. Het was de bedoeling dat ik vorige zaterdag aanwezig zou zijn op de training van ons waals clubke JCSA maar jammergenoeg is den dezen die morgen maar ziekjes opgestaan.
De dag nadien voelde ik me reeds een stuk beter en ben naar Grijsloke getrokken om een uurtje te lopen. Vandaag echter was den dezen thuis (congé) en vond ik het nodig om deze voormiddag 1u30min te gaan trainen in ideale weersomstandigheden. Het waren blizzard-achtige toestanden maar dat sterkt alleen maar mijn karakter dacht ik bij mezelf.
Morgen staat een training op het programma met Bekaert en woensdag hopelijk met meneer Dewaele. (Als hij enigszins bereid is). Binnen een 10-tal dagen staat de eerste wedstrijd op het programma in Velaines. Voor mij een eerste test om te zien hoeveel er nog moet bijgetraind worden. En ik denk persoonlijk dat dat bijtrainen wel nodig zal zijn.
Gegroet aan allen en hopelijk tot één der dees dagen.
Format PDF
