Gisteravond pakten de wolken terug samen en vannacht heeft het enkele behoorlijke buien gedaan. Ze hebben wel gewacht tot na dat ik volledig gedaan had met eten gisteren en het was terug droog tegen dat ik moest eten vanmorgen. En tegen dat ik gepakt en gezakt was vanmorgen straalde de zon aan de hemel, het begin van een mooie, zonnige dag. Eerst ging het richting Pontevedra en dat ging vlotjes tot net voor de stad, en dan de klassieker. Net voor de stad wordt het een autoweg, fietsers niet welkom. Al bij al viel het nog mee, het enige alternatief, een klein zijstraatje, leidde me vlotjes richting stad. Dit was overigens ook een deel van een Camino. Pelgrims reisden vanuit heel Europa naar Santiago en dus ook uit Portugal, en die passeerden lans Pontevedra. Ik ben overigens later, tussen Pontevedra en Redondela, nog een trio pelgrims tegengekomen. Het was mijn bedoeling om in Pontevedra eerst naar het centrum te rijden, even rondkijken en dan verder te gaan. Ik kwam echter direkt terecht op de geschikte route om door te rijden en Pontevedra leek net zoals elke grotere stad dus ben ik maar ineens doorgegaan, tenminste na een hapje en wat inkopen. Van Pontevedra ging het richting Vigo en daar had ik zowat hetzelfde gevoel. Al kilometers voor Vigo zat ik in de aglomeratie en tegen dat ik Vigo zelf bereikte had ik er eigenlijk al genoeg van, gewoon een grote havenstad. Ik ben er wel, uit noodzaak, doorgereden maar ben nergens naar op zoek gegaan om te bekijken. Zo'n stad rijd je natuurlijk wel makkelijker in dan uit. Ik geloof dat ik een kleine 10 Km in Vigo gereden heb. Na Vigo ben ik dan nog even doorgegaan om uiteindelijk te eindigen op een kleine camping in Canido, even voorbij Vigo dus. Langs deze kant van Vigo hebben ze wel een aantal zandstrandjes en dat is ook aan de omgeving te merken, toch iets meer kusttoerisme. Morgen naar Portugal Km vandaag: 76 Km totaal: 2566
Gisteravond nog enkele lessen geleerd: 1. Bij m'n voorbereiding van de rit van vandaag heb ik vastgesteld dat de camping van Louro officiëel deze van Muros is, ik had dus sowieso naar deze camping moeten terugkeren. 2. Belangrijkere les, vanaf nu bij zonneschijn geen koekjes met chocoladelaag meer mee in de tas. 3. Na gisteren en vandaag, kamperen is duurder dan in albergue. Nu, kamperen mag dan wel wat duurder zijn, buiten het feit dat je eigenlijk op de grond slaapt is het toch ook wel beter. Gisteren lekker om 7 uur lekker gegeten: een oranje groentensoepje, rijst Basquaise (nog lekkerder met 300 gr kip, volgens nonkel Ben, maar die had ik dus niet) en een wijntje uit Rioja (vandaag: dezelfde soep, spaghetti Napolitano en een wijntje uit Galicië). Ik heb ook in dagen niet zo lekker meer geslapen als vannacht, vanmorgen wakker geworden met fluitende vogels i.p.v. snurkende of zingende medemensen. En nog een gevolg van kamperen is de nieuwe timing 's morgens, wat langer blijven liggen en wat meer tijd voor ontbijt en om alles op te breken en in te pakken en dus nogal wat later op weg en wat meer fietsen na de middag. Vanmorgen bij het opstaan zag het er even niet goed uit, dreigende wolken. Het is nog de hele dag overwegend (zwaar) bewolkt gebleven maar het heeft niet geregend en na de middag kwamen er af en toe toch enige opklaringen. Al bij al toch geschikt fietsweer. Na een 30 Km kwam ik terug in Noia, waar ik eergisteren ook nog langs kwam. Zo was dus de cirkel naar Fisterra volledig gesloten. Na Noia ging het even over land richting Padrón, om een schiereilandje af te snijden, en over land betekent natuurlijk even een beetje hoger klimmen, van 0 naar 400 en terug. In Padrón ging ik toch nog eens even bij St Jacob langs. Volgens de overlevering werd hier het lichaam, na enige rondzwerving op de Middelandse Zee, aan land gebracht. Hier is ook de gewoonte van de St Jacobsschelpen ontstaan, vanwege de schelpen die van het bootje zouden gevallen zijn. Inmiddels ligt Padrón, door de verzanding, een eindje van zee langs een rivier. Ook na Padrón ging het nog een beetje land inwaarts en dus omhoog, 150 m op en neer want uiteindelijk eindigde ik toch weer terug aan zee. Toen ik na 78 Km een aanduiding van een camping zag heb ik niet meer getwijfeld en zo ben ik terechtgekomen op de camping van Bamio, die officiëel bij Vilagarcía de Arousa hoort. En zo lig ik terug aan zee, zij het net iets verder en met langs de andere kant een spoorweg. Er is echter weinig treinverkeer, ongeveer zoals in Ieper: elk uur 1 in elke richting. Km vandaag: 78 Km totaal: 2490
Weer een mooie fietsdag vandaag, zonnig en lekker weertje. Vanmorgen ben ik begonnen met een heen en terug naar het einde van de wereld. De bewoners van Fisterra blijken vrij sportief te zijn. De Cabo Fisterra ligt 3,5 Km buiten het dorp op een hoogte van 150 m en verscheidenen van hen begonnen hun (zater-)dag met een fikse wandeling heen en terug naar de Cabo. Na 17,5 Km had ik Km 0,00 van de Camino bereikt, einde van mijn pelgrims bestaan. Daarna moest ik langs dezelfde weg terug naar Cée, van waar ik deze keer de kust volgde in plaats van de landroute van gisteren. Zoals verwacht is deze kustroute ook niet vlak. Wel zijn de beklimmingen wat korter dan deze van voordien. Toch was het vandaag weer goed voor meer dan 1000 hoogtemeters, al viel het grootste deel daarvan wel in de heen en terug tussen Cée en Cabo Fisterra. Ik heb mezelf vandaag weer een achttal kilometers extra bezorgt. Na een 72 Km passeerde ik een kleine, schijnbaar leuke camping tussen de weg en de zee. Ik wou echter liever nog wat doorduwen tot Muros, waar ik ook een camping verwachtte. Toen ik in Muros aankwam vond ik echter dat ik drukte als kampeerder niet nodig had en ben ik teruggekeerd zonder in Muros de camping te zoeken. En dus ben ik geëindigd op een camping in Louro, bij Muros, waar ik naast een beetje verkeer ook de zee kan horen ruisen van in mijn tent en waar mijn kleren ondertussen in de wasmachine zitten. En zo ben ik dus teruggekeerd naar het kampeerders leven en dus met kampeerders eten. Het voordeel daarvan is dat ik kan eten wanneer het mij bevalt en niet wanneer het de spanjaarden bevalt. De albergues vallen best mee en horen bij de ervaring van de camino maar ik ben toch blij dat ik terug in mijn tentje lig. Hiermee loopt ook mijn eerste maand op zijn einde. Het mag dan al wel eens fris en, vooral 's morgens, zelfs koud geweest zijn, en het mag in Spanje dan al eens grijs en grauw geweest zijn, en het mag al eens behoorlijk geregend hebben, echter alleen 's en 's nachts, overdag heb ik slechts een beetje motregen gehad, al bij al ben ik best tevreden met deze maand. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht van met slechts een beetje motregen tot in Santiago te rijden. Tenslotte is het pas april, al is dat in België schijnbaar niet altijd duidelijk geweest . Km vandaag: 80 Km totaal: 2412
Mijn rustdag in Santiago had toch iets rustiger mogen zijn. De bar onder mijn venster had geen voetbal nodig om lang luid te zijn. Er werd gekaart en gezongen, en beiden zorgden voor de nodige luidruchtige reacties. En ook na sluitingstijd werd ik nog een paar keer wakker door passanten die zingend en roepend huiswaarts keerden. En overdag was er ook al niet veel geestelijke rust, dan werd er gerenoveerd op het verdiep boven mij. Toch begon ik vandaag alweer behoorlijk opgefrist aan een nieuwe etappe. En bovendien was het vandaag lekker fietsweer, ik heb voor het eerst in Spanje in korte mouwen gereden. Omdat ik de voorbije dagen, vanwege de ochtendkoude, telkens wat zwaarder gekleed vertrok, hield ik ook op de warmere namiddagen nog een licht shirtje met lange mouwen aan. Vandaag was die zwaarder geklede start niet nodig en al vlug ging dat shirtje met lange mouwen ook uit. Het was een mooie, warme fietsdag vandaag. De route die ik nam uit Santiago stond op de Michelin-kaart als groene route aangeduid. Het duurde echter 12 Km voor ik echt uit de aglomeraties weg was en eindelijk groen zag. Bovendien trok de nieuwe autosnelweg toen ook het doorgaand verkeer van mijn route weg, waardoor deze ook meteen een stuk rustiger weg. Echt mooi en rustig werd het echter pas na 40 Km, een stukje voorbij Noia. Hier heerste weer meer vogelgefluit dan motorgeronk, mooi rustig tussen de bossen. Natuurlijk wel met het nodige op en af, ook vandaag weer 1250 hoogtemeters bijeen gereden. De voorbije ben ik ook langs alle kanten "horreos" gepasseerd. Dit zijn opslagschuurtjes in hout of steen die op een verhoog gebouwd zijn, meestel op palen, om ze te beschermen tegen knaagdieren en ze zijn typisch voor Galicië. En plots was daar dan de zee en daar eindigde meteen mijn rit voor vandaag, in het stadje Cée. Ik wou hier nog een keer het pelgrimsgevoel en wou eigenlijk naar de municipal. Op mijn vraag naar de richting voor de albergue werd ik echter naar de civiele bescherming gestuurd, zij hebben in een kelder ook een kleine ruimte beschikbaar. Ik geloof niet dat dit is wat ik zocht maar er is een WC, een warme douche en elektriciteit, wat heeft een mens nog meer nodig? En zo logeer ik dus op mijn laatste nacht als pelgrim, voorlopig alleen, gratis bij de Civiele Bescherming in Cée. Morgen nog een eindje verder naar Fisterra en dan ben ik pelgrim af, dan word ik weer gewoon reiziger. Fisterra betekent ook het einde van mijn routeboek. Vanaf morgen zal ik zelf mijn route moeten plannen, dat zal ik 's avonds iets nauwkeuriger moeten bekijken. Ik heb echter gisteren nog een geschikte michelin wegatlas voor Spanje en Portugal gekocht, dat zit dus wel goed. Ik zal nu echter ook geen info meer hebben over de te verwachte hellingen, ik zal me wat meer moeten laten verrassen. Morgen volg ik alvast de kustroute terug in de richting van Noia, benieuwd hoe vlak die zal zijn. Ik zal er maar niet op rekenen, de kust is hier niet echt als bij ons. Ik wil ook nog even terugkomen op mijn extraatje van gisteren. Ik heb de mensen hun moment gegund en niet teveel doorgevraagd, maar een en ander weet ik wel. Het waren fransen en ze deden, alvast vanaf de Pyreneeën, dezelfde route als ik. De rolstoel was een gewone rolstoel waarop een beugel voor de koppeling aan het fietsgedeelte en remmen gemonteerd waren. Het fietsgedeelte was zo gekocht en had zo een trommelversnelling, ik weet dus niet eens hoeveel en welke versnellingen de man had. Ik weet niet hoe ze al die hellingen én afdalingen genomen hebben. Op de kortere muurtjes zal de stoel al wel eens afgekoppeld zijn en beide delen apart naar boven geduwd zijn, veronderstel ik. Hoe dan ook, het is lastig maar best doenbaar als je gezond van lichaam en geest bent maar dit vind ik echt schitterend. Want het eindigt natuurlijk niet enkel met het fietsen, er komen waarschijnlijk ook nog een pak extra zorgen voor en na de rit. Daarom, hoed af. Het stralende gezicht van de man en de emoties van de vrouw spraken dan ook boekdelen. Km vandaag: 80 Km totaals: 2332
Het nadeel van een logement dat overal dichtbij is, is dat het ook 's nachts overal dichtbij is. Ik heb een kamer achteraan, maar achteraan loopt een straat met nogal wat bars en restaurants en dan durft het al eens luid zijn 's avonds. En als dan ook nog Madrid Barcelona is voor de Champions Leage, dan durft het al eens lang luid zijn. Alleszins was het vanmorgen ook een keer een stukje later dan gewoonlijk. Na een ontbijt van chocolate con churros heb ik me vanmorgen bezig gehouden met wat karweitjes. Ik heb wel m'n routine wat moeten aanpassen. Normaal doe ik tijdens een rustdag een grote wasbeurt. Santiago doet echter geen wasserettes en mijn was binnengeven om te laten wassen daar heb ik geen zin in, dus heb ik nog maar een handwasje gedaan en reken ik op een wasmachine tijdens een van mijn volgende slaapplaatsen. Na de karweitjes wat afgewisseld tussen eens rondwandelen en wat uitrusten. Ook eens af en toe naar de nieuwe finishers gaan kijken. Ondertussen ook opgemerkt dat ik die hele rondrit langs de achterkant van de kathedraal niet had moeten doen, als ik op de laatste T naar links gegaan was i.p.v. naar rechts. Verder ook mijn plannen voor de volgende dagen eens bekeken. Eerst blijf ik nog even in het spoor van de Camino, met het klassieke verlengstuk naar Fisterre. Oftewel, Cabo Finisterre. Er was een tijd dat dat het einde van de wereld was. En daarna gaat het dus richting Portugal, volgende grote stop Porto. Misschien nog één keer pelgrim spelen onderweg naar Fisterre en daarna wordt het terug kamperen.
Mijn eerste doel is dus bereikt, met 2.552 Km heb ik Santiago de Compostela bereikt. Gisterennamiddag gemerkt dat ik eigenlijk in de verkeerde albergue zat. Ik wou naar de municipal en heb dus later gemerkt dat deze aan de overkant van de straat ligt. De prijs was alvast dezelfde en het niveau zal dat ook wel geweest zijn maar er zaten waarschijnlijk minder tieners. Ik vond het al raar dat men met zo'n groep in deze herberg zaten, in een municipal kan je, in tegenstelling tot de private, namelijk niet reserveren en dan vond ik het toch riskant om met zo'n grote groep af te komen. Tot dus bleek dat in een private herberg terecht gekomen was. Al moet ik toegeven dat ze op het voorziene tijdstip inderdaad stil waren en dat ik er eigenlijk weinig last van gehad heb. Vanmorgen bij het vertrek was het mistig en koud. Waar ik gisteren echter langs de ene kant naar Portomarín mocht dalen, mocht ik er vandaag langs de andere kant uitklimmen. 12 Km lang, ik was dus al snel boven de mist uitgestegen en behoorlijk opgewarmd. Een tijdje later moest ik echter weer door een nevel bank en daar was het weer even behoorlijk koud. Tegen 11 uur begon het echter tamelijk op te warmen en na de middag was het weer wel echt warm. Vandaag de 100 Km net niet gehaald. Mijn routeboek voorzag nog een rustige omweg van 14 Km maar ik vond het al wel goed en heb me wat dichter bij de wandelaars gehouden, zo druk was die weg nu ook weer niet en er was ruimte zat. Bovendien verzamelde ik vandaag, zonder grote hindernis, toch alweer 1550 hoogtemeters, nog een rede om het al wel goed te vinden. Ook de tandem ben ik vandaag nog enkele keren tegengekomen. Sinds we elkaar eergisteren voor het eerst tegenkwamen hebben we 3 dagen zo wat haasje over gespeeld. Uiteindelijk reden zij het plein voor de kathedraal af toen ik er op reed. Ik was heel goed tot de achterkant van de kathedraal geraakt maar om dan zonder trappen aan de voorkant te geraken ...! Het koste me ruim een kilometer extra. Ondertussen is men in Santiago tot het stadium gekomen dat men al voor de kathedraal ronselaars staan heeft om pelgrims herbergement aan te bieden. Omdat ik er niet van houd om op die manier lastig gevallen te worden, heb ik deze genegeerd en ben zelf op zoek gegaan en terecht gekomen in Hospedaje Santa Cruz. Waar ik voor mij en mijn fiets, voor 15 per nacht, een tweepersoonskamertje heb op het 2° verdiep en waar ondertussen ook een van de ronselaars binnen kwam met 2 nieuwe klanten. Nadat ik geïnstalleerd en fris gedoucht was ben ik eerst een pint gaan drinken op het terrasje aan de overkant. Mijn eerste sinds ik België verlaten heb. Morgen is het dus rustdag en hij zal me goed doen, de laatste drie dagen waren toch wel lastig. Om te eindigen nog een kort maar mooi Camino verhaaltje. Vannamiddag ben ik nog zo'n groep tieners gepasseerd. Een van hen was, gearmd aan een vriendin, een blind meisje, beiden gepakt met de volledige bepakking. Ik vond dat knap, van allebei. En voor Bruno, het is toch wel ver man. Alvast veel succes gewenst. Km vandaag: 97 Km totaal: 2552
Eerst nog even over de albergue van gisteren. De maaltijd kon niet echt concurreren met die van St-Jean maar wel goed stevig en best te smaken. Met 6 van de 8 gasten, het was daarmee ook veruit de rustigste albergue op mijn route, zaten we aan tafel. Bij hen ook een jong koreaans koppel dat aankwam terwijl ik buiten nog even voor de deur zat te wachten, ze openden pas om 3 uur, en vroegen of dit wel degelijk Ave Fenix was. Zonder er verder bij na te denken bevestigde ik dit, in de veronderstelling dat ze hier afgesproken hadden met anderen. Helemaal opgewonden werden ze toen tegen het avondmaal Jesús, een lokaal karakter figuur, binnenkwam. Blijkt dat men een tijdje geleden op de koreaanse TV een documentaire uitgezonden heeft over de Camino, tengevolge waarvan er dit jaar opvallend veel koreanen onderweg zijn, en dat Ave Fenix hier een rol in speelde en dan met name Jesús met een of ander ritueel. Toen hij beloofde om dit ritueel later op de avond, er kwam nogal wat vuur bij te kijken en daarvoor moest het donker zijn, uit te voeren was het hek helemaal van de dam. Of hoe een oude spanjaard een ster kan zijn in Korea. Later begon Jesús met een soort wok, een pollepel, suiker, alcohol en een vlam aan zijn ritueel om de slechte geesten van de Camino te verjagen om plaats te maken voor de goeie. Het leek me allemaal nogal heidens voor een Jesús maar met zijn pollepel en de brandende alcohol was het wel leuk entertainment. Uiteindelijk mochten we ook proeven van het resultaat, een niet eens slechte likeur maar ik heb het toch maar beperkt gehouden. Al bij al was het toch een gezellige avond in deze toch ietwat aparte albergue. En dan vandaag, met een frisse start werd het toch weer een zonnige dag. De wandelaars wisten me overigens te vertellen dat zij het wel warm hebben 's namiddags, ik veronderstel dat zij minder met de windfaktor te maken hebben. Vandaag vond ik het na de middag trouwens ook best warm en was ik best blij met af en toe een fris briesje. En door de behoorlijk lange rit en de lange klim in het begin, duurde mijn namiddag ook wel iets langer dan gemiddeld. De klim begon heel rustig, in 20 Km van 500 naar 660 meter. Daarna begon het stevigere werk, 13,5 Km verder stond ik in Cebreiro op 1310 m hoogte, met af en toe stukken van meer dan 10%. 3,5 Km dalen en 1 Km klimmen verder stond ik op de Alto San Roque op 1270 m hoogte, hier kwam ik voor de eerste keer vandaag de tandem weer tegen. En uiteindelijk stond ik na nog eens 4,5 Km dalen en klimmen op de Alto do Poio, met 1335 m de uiteindelijke top. Hier volgde deze keer wel een mooie afdaling, met een goede, brede en overzichtige weg, die met op 14 Km terug naar een 650 m bracht. Daarna ging het gedurende 38 Km weer behoorlijke op en af om uiteindelijk, gelukkig, toch met een afdaling naar mijn eindpunt Portomarín, op 350 m, te gaan. Hier moest ik wel nog een muurtje overwinnen om het stadje binnen te rijden. Portomarín ligt binnen de laatste 100 Km, die nodig zijn om als wandelaar erkend te worden als pelgrim, en dat is te merken aan de drukte en het soort volk in de albergue vandaag. O.a. met enkele groepen spaanse tieners (behoorlijk druk bezig dus). Je merkte het vandaag ook aan het soort fietsers dat ik tegenkwam. Waren het vorige week nog allemaal sportieve mountainbikers over het pad, dan kwam ik vandaag de meer modalere fietsers op de weg tegen. Ook kwam ik hier een koreaan (alweer een dus) tegen met wie ik 2 dagen geleden, in Astorga, nog een kamer deelde. Omdat hij in tijdsnood kwam nam hij van daar een bus naar Sarria, van hier 25 Km terug, om van daar verder te wandelen en aldus in Santiago zijn brevet te kunnen krijgen om mee terug naar Korea te nemen. Het was een behoorlijk zware dag vandaag en morgen kondigt zich ook weer vrij stevig aan. Nog goed 100 Km met behoorlijk wat klim werk naar Santiago, maar daar ga ik nog eens een dagje rusten. Km vandaag: 104 Km totaal: 2155
Vanmorgen stond er in de fietsruimte nog een belgische fiets, eentje van fietsen Rene Reymen in de zone 011 (meer viel er op het etiket niet te lezen). Vandaag was het een goede dag. Een mooi zonnetje en, zonder inspanning, niet te warm (officiëel wel schijnbaar maar dat is dan zonder de koele bries veronderstel ik). Al vlug warmde het dus wel enigszins op tijdens de beklimming. De eerste 10 Km ging het heel rustig naar een 1000 m, waar het de volgende 5 Km rond bleef schommelen. Een tijdje speelde ik hier lokomotief voor een koppel op een tandem. Ze haakte na een tijdje wel af maar bleven de hele tijd een beetje aan de rekker hangen en we kwamen vrijwel samen op de top. Na 15 Km begon dus het serieuzere werk om bij Km 28 op de top van de Cruz de Ferro aan te komen, met 1500 m officieel het hoogste punt. De top had echter nog enkele staartjes en eentje daarvan bracht ons nog 10 m hoger, tot 1510 m dus. Daarna kwam dus een stevige afdaling, die heb ik aangevat met m'n regenjasje als extra laag want terwijl het behoorlijk opwarmt tijdens een klim zo koelt het behoorlijk af tijdens een afdaling. In het begin van de afdaling best echt wel koud. Na een paar kilometers dalen heb ik dan eerst even pauze genomen om in Acebo nog iets te eten en te drinken en bij het veerlaten van Acebo nog even te stoppen bij het monument voor Heinrich Kradse, een pelgrim fietser die hier bij een verkeersongeval om het leven kwam. Het monument staat even buiten het dorp bij een T-kruispunt, het enige kruispunt van betekenis tijdens de hele afdaling. De afdaling was overigens heviger dan de klim. Waar ik de klim begon op een 850 meter stopte de afdaling, na 15 Km dalen, op een 500 meter. Het was echter geen echt aangename afdaling met een groot deel van de weg in vrij slechte staat, miet superslecht maar toch voldoende om steeds een beetje te moeten uitkijken). Uitendelijk stopte de afdaling in Ponferrada. Vandaar is het officiëel nog net iets meer dan 200 Km naar Santiago, de afstand die je als fietser minimum moet afleggen om in Santiago erkend te worden als pelgrim. En die moet je dus bewijzen met stempels op je credencial. Niemand die er echter de eventuele valspelers kan uithalen, voor wie het enkel om het brevetje zou gaan. Mijn rit eindigde vandaag in Villafranca del Bierzo, in de ietwat bijzondere albergue Ave Fenix. Voor de gelegenheid een bij Brazilianen. De douche was alvast ook bijzonder met wisselende hoeveelheden water van een wisselende temperatuur en voor vanavond staat, voor de leifhebbers, weer een family dinner op het programma (zoals in St-Jean dus). Als het daarmee kan concurreren dan is de herberg alvast goed. Voor morgen staat er weer een stevige rit in het vooruitzicht, goed voor een dikke 100 Km en ze begint zoals vandaag. Eerst 18 Km rustig van 500 m naar 620 m en daarna op 14 Km verder tot 1300 m met, na een paar Km dalen, een stevige staart tot 1350 m. Km vandaag: 80 Km totaal: 2051
Vanmorgen weer terug grauw en grijs met af en toe een druppel regen maar niet genoeg om mijn regenjasje aan te doen. En net zoals de voorbije dagen klaarde het op de middag enigszins op. Vanwege het vroege vertrek 's morgens fiets ik echter meer in de voormiddag dan in de namiddag. Al bij het verlaten van Mansilla ben ik afgeweken van het traditionele pad om rustige fietswegen op te zoeken. Dit alternatief was trouwens wel afgepijld voor fietsers, zij het dan voor mountainbikers die dan over een pad net naast de weg fietsen. Je moet al behoorlijk fanatiek zijn lijkt me. Een eind verder ben ik dan afgeweken van de afwijking, omdat ik beslist had om León rechts te laten liggen. Het zal er op deze (paas-) zondagmorgen wel behoorlijk rustig geweest zijn maar ik had er geen behoefte aan om door deze stad te fietsen. In plaats daarvan ging het over landelijke wegen net ten zuiden van León. Op dit stuk kwam ik weer door een klein wijngebied. Ik snap het eigenlijk niet echt, ik dacht dat je voor goede wijn een behoorlijke hoeveelheid zon nodig hebt. Het is nu mijn derde keer in Noord Spanje en telkens was het er grijs, koud en nat. Hoe kom je er dan bij om hier wijn te gaan maken? Na 40 Km kwam ik bij Villar de Mazarife terug op de route van de Camino. Terwijl ik hier in een herberg van een 2° ontbijt zat te genieten, kwam er nog een belg binnen voor een informatie. Hij was gestart in Barcelona en dan via Valencia naar Santiago gereden en nu op de terugweg naar België. Een eindje verder deed ik, gedurende 7 Km terug een stuk van het pad, maar dit keer van een minder aangenaam niveau ... over stenen. Ongeveer halfweg werd het stuk onderbroken door de passage van een dorp en de tweede helft was wel iets beter. Toch was dit niet mijn favoriete stukje Camino. Nog een eindje verder bleek dat ze in Spanje niet alleen wijn verbouwen maar ook hop. Van de planten was nog wel niet veel te zien maar de constructie kwam me toch bekend voor. In Hospital de Órbigo ging het dan over de historische brug, maar dan wel in gevorderde staat van restauratie. Aan de overkant droegen de vrouwen, ter gelegenheid van Pasen, het Maria-beeld rond. Mijn eindpunt vandaag lag in Astorga, waar ik logeer in de albergue van Sierves de Maria. Na mijn installatie en een frisse douche was ik nog net op tijd buiten om ook hier het einde van de paasproccesie mee te maken, een beetje groter en uitgebreider dan die op de middag in Hospital de Órbigo. Overigens staat hospital hier nog wel voor gastenhuis en niet voor ziekenhuis (hopital), in Órbigo staat dus al een hele tijd een hospital. Verder was het vandaag weer een vrij vlakke rit maar morgen komt daar terug verandering in. Na zo'n 5 Km begint het weer te klimmen, een 22 Km lang van 880 m naar 1500 m hoogte. Km vandaag: 77 Km totaal: 1971
Er was vandaag dan eindelijk toch beterschap, er was weer zon vanmorgen. Niet dat het vandaag erg warm geworden is, vanmorgen zelfs pittig koud ... ik moet misschien toch maar eens die handschoenen uitgraven van vanonder in mijn tas. Vandaag stond zowaar een, vrijwel, vlakke etappe op het programma. Kort na het vertrek nam ik voor zo'n 12 Km het pad, maar een pad in goede staat met ruim plaats. Daarna kwam ik terug terecht op de N120 maar hier loopt er praktisch parrallel de nieuwe autosnelweg A231, waardoor de N120 een heel rustige weg geworden is. Het pad liep de hele tijd langs de weg. Ik had er links en rechts al een aantal gezien maar ondertussen zijn ze schijnbaar begonnen met het renoveren van hun nesten, de ooievaars. De meest geliefde plaats daarvoor zijn overigens kerktorens. Het eindpunt lag vandaag in de albergue van Mansilla de las Mulas. Km vandaag: 76 Km totaal: 1894
Goede vrijdag heeft niet echt beterschap gebracht, vanmorgen was weer koud, grauw en grijs met een pittig windje. Het lijkt wel het hoge noorden . Dat windje was er de voorbije dagen ook al wel eens maar toen stond hij overwegend in het voordeel, vandaag stond hij tegen en dat is niet alleen lastig maar zorgt ook nog voor wat extra afkoeling. Ik ben de voorbije dagen nog spanjaarden tegengekomen met handschoenen aan, vandaag heb ik er ook even over nagedacht maar ze staken wat ver weg. De voorbije nacht was ook al niet de beste. De goede week, La Semana Santa, is voor de spanjaarden heel belangrijk. Er is vanalles te doen en naar goede spaanse gewoonte begint het laat en duurt het dus nog later. Ik heb gisteren een kans laten liggen op een culturele ervaring, de witte donderdag processie ging uit in Burgos (dat zijn o.a. die mannen in lange witte kleden en met puntmuts). Ik was behoorlijk op tijd om te gaan kijken maar tegen de tijd dat ik dacht dat het zou beginnen leek er nog steeds weinig te gaan gebeuren. Ik werd (het) wat moe en het weer werd er ook terug niet beter op (het had al enkele buitjes gedaan), ik heb het dan maar opgegeven. Later hoorde ik vanuit mijn bed wel de trommels en toestanden. Het ergste was echter een kampioen snurker. Veel herbergen zijn enigszins opgeknapt met tussenschotten en -muurtjes om een beetje meer privacy en kleinschaliger gevoel, maar het blijven in het algemeen wel grote slaapzalen. Tot nu toe heb ik nog niet veel problemen gehad maar vannacht hadden we een kampioen op de zaal. Tussendoor heb ik wel wat geslapen maar ideaal is het natuurlijk niet. Deze voormiddag nog enkele kilometers onverhard gedaan maar dan van de goede soort, te prefereren boven sommige verharde wegen. Ik heb het in Frankrijk al over die witte jachtvogels gehad, ze hebben die in Spanje ook. Vanmiddag heb ik er eentje behoorlijk goed kunnen observeren (ze zijn eigenlijk grijs). Hij zweefde geruime tijd een vijftigtal meter voor me uit, vanaf lage hoogte de bermen afspeurend met af en toe een kleine duik om iets wat nader te bekijken. Echt wel mooi om bezig te zien tijdens een rit. Naar goede gewoonte klaarde het na de middag toch weer wat op en werd het weer enigszins warm, vanavond dreigen echter al weer enkele buien. Uiteindelijk kwam ik vanmiddag aan in Carrión de los Condes. De laatste 18 Km, vanaf Frómista, volgden de wandelaars een pad net naast de weg, vrijwel het hele stuk recht op recht. Ik heb echt wel bewondering voor die mensen. Km vandaag: 99 Km totaal: 1818
Gisteravond en vannacht heeft het met momenten behoorlijk stevig geregend, ik had gehoopt dat hiermee het systeem zou zijn weggespoeld maar dat bleek niet het geval. Het bleek vanmorgen nog grijzer dan gisteren. Wel wat minder koud, eigenlijk zelfs niet zo onaangenaam om te fietsen maar voor het zicht doet het niet veel goeds natuurlijk. Vandaag heb ik enkele behoorlijke afwijkingen van het pad gemaakt. Het pad volgt in grote lijnen de N120 maar voor de fietser is er zo nabij geen alternatief, een beetje rond rijden dus maar. Het zorgde wel voor een behoorlijk stille morgen. Het doorgaand verkeer gaat over de N120 en lokaal verkeer was er op mijn wegen ook niet veel. Zelfs de dorpjes waar ik door kwam leken nog niet wakker. Na een goed uur passeerde ik de grens met de provincie Burgos en dat heb ik geweten, een behoorlijke vlotlopende weg veranderde plots in een franse route degradé. De provincie Burgos moet dringend wat geld in zijn wegen investeren. Schijnbaar zijn ze daar zelf ook al achtergekomen want een eind verder was de weg onderbroken wegens wegwerkzaamheden. Misschien dat ik het, als goede belg, met de fiets wel had kunnen proberen maar het leek op de kaart toch voor een behoorlijk eind te zijn en de omlegging leek met niet zó veel langer dus ben ik toch maar rondgereden. Na Belorado moest ik toch voor 5 Km over de vrij drukke N120. De spanjaarden hebben, niet geheel ten onrechte, een bedenkelijke verkeersreputatie maar ze houden echt wel behoorlijk rekening me de zwakke weggebruiker. Behoorlijk uitwijken of even wachten is hier zelden een probleem en ook aan oversteekplaatsen wordt, vrijwel, steeds gestopt. Op de N120 werd ik ook gepasseerd door een spanjaard met een rugzakje op een eerderoude koersfiets. Zijn fiets was me vanmorgen in het fietshok ook al opgevallen. Ik veronderstel dat hij de direkte route naar Compostela rijdt en dat hij er waarschijnlijk tegen pasen wel zal zijn. Na 5 Km ging het dus terug op kleinere wegen en daar mocht ik nog eens naar de 1000 meter klimmen, van vergezichten was er echter geen sprake. Ik heb de afdaling dan ook behoorlijk rustig genomen, ook al van wege de koude die hier toch wel heerste. Een eind verder zorgde ik ook zelf nog voor wat extra kilometers. Ik was al een tijdje op een bepaalde weg toen ik merkte dat ik niet de namen tegenkwam die ik hoorde tegen te komen. Even niet goed opgelet en aan de laatste T de verkeerde richtiing genomen, goed voor nog eens 5 extra Km. In de namiddag, tegen het einde van mijn rit, slaagde de zon er toch in om door de wolken te breken. Hopelijk is dit een goed teken voor morgen. Ondertussen verblijf ik in de albergue municipal Casa del Cubo in Burgos. Op zo'n tocht komt men af en toe toch eens écht goede mensen tegen. Terwijl ik op een stadsplan stond te kijken kwam een man mij vragen of ik iets zocht, waarop ik antwoorde dat ik naar de albergue wou. Hoewel het echt niet ver weg was, eigenlijk aan de andere kant van de kathedraal, bleek het toch vrij ingewikkeld om het uit te leggen. Ook al omdat ik met mijn fiets niet echt trappen op kon. Hij heeft me dan maar, samen met zijn vrouw, rondgeleid tot aan de deur van de herberg. Km vandaag: 95 Km totaal: 1719
Koud, grauw en grijs; het warme, zonnige Spanje ligt hier niet. Het is natuurlijk een feit. Dit is niet voor niets het groene Spanje, het natste en koudste stuk van Spanje. En dus was het vandaag de hele dag koud, grauw en grijs met tegen de middag wat motregen. Vanmorgen was ik al vroeg in Logroño. Veel herbergen moeten verlaten worden voor 8 uur en Logroño was maar 10 Km verderop. Met het grijze weer maakt een stad sowieso niet veel kans om een goede indruk te maken en bovendien waren ze nog aan het kuisen. Ik heb er dus niet veel tijd doorgebracht. Voorbij Logroño volgde ik een hele tijd het wandelpad omdat er eigenlijk geen ander (verkeersrustig) alternatief is. Het volgen van het wandelpad heeft twee gevolgen: er is een behoorlijk stuk onverharde zand- en gravelweg en je moet er dus tussen de wandelaars door. Het stoort me eigenlijk om die mensen te moeten storen omdat ik vind dat ze verdienen om rustig te kunnen wandelen. Daarom ben ik geen voorstander van de lichtbepakte mountainbikers die het volledige wandelpad volgen. Het is misschien wel puurder de Camino maar het lijkt me dat ze daarbij de wandelaars behoorlijk moet storen. Voorbij Logroño komt men dan al vlug midden in de Rioja terecht, terug tussen de wijngaarden dus. Verder ging het, slingerend over en onder de drukke N120, naar Navarrete. Waar, bij de Ermita de Sta Maria, Alice De Craemer herdacht wordt, die op 3 juli 1986 overleed tijdens haar pelgrimstocht naar Compostela. Over het hoe of waarom van het overlijden wordt echter niets gezegd, verkeersongeval, ziekte, ...? En verder ging het via Nájera naar mijn eindpunt van vandaag: Santo Domingo de la Calzada. Waar ik verblijf in het Casa del Santo, de herberg van de Cofradia de Sto Domingo de la Calzada. Toen ik hier toe kwam was het vrij druk bij de inschrijvingen. Aan mijn voorganger vroeg de man die aan het inschrijven was of het in het engels of het spaans moest zijn. Ik hoorde duidelijk dat de man niet echt spaanstalig was dus toen het mijn beurt was zei ik dat ik het wel in het spaans wou doen maar dat het me leek dat zijn engels ook beter was dan zijn spaans. Waarop de man, nadat hij mijn credencial opende, antwoorde dat zijn nederlands zelfs nog veel beter was (op de credencial staat het adres vermeld). Het bleek een nederlander te zijn die hier gedurende twee weken, als vrijwilliger, komt helpen met het runnen van de albergue. Km vandaag: 71 Km totaal: 1624
Een behoorlijk frisse start vanmorgen en ook een behoorlijk drukke start, om Pamplona te verlaten. De stadsdrukte op de weg en de pelgrimsdrukte op het voet- / fietspad. De wandelaars hebben de gewoonte om behoorlijk vroeg te vertrekken, terwijl ik minstens wacht tot het licht wordt. Dat gebeurt hier omstreeks 7 uur maar mijn vertrek is tegenwoordig tegen 8 uur. Deze voormiddag trok de lucht stilaan dicht, eerst achter mij en daarna ook voor mij. Boven mij bleef het nog lang positief maar het begon toch een beetje dreigend te worden. Kort na Pamplona week ik even af van de route die ik aan het volgen was, om een eind verder dan aan te sluiten op een andere route die dan weer in Puente la Reina samen kwam met de route die ik volgde. Die lichte afwijking deed ik om te passeren langs een redelijk fotogeniek kerkje Ermita de Eunate. Het licht (de zon) stond wel een beetje slecht om het op zijn best in beeld te brengen. Toen ik daar even was werd er een bus nederlanders gedropt, die me ook enkele kilometers verder in Puente la Reina weer voor de voeten liepen. Van Puente la Reina ging het verder naar Estella. En ja hoor, ook daar, ondertussen 20 Km verder, liepen die nederlanders weer in beeld. Ondertussen was de lucht boven mij ook dichtgetrokken en bij het verlaten van Estella was het zo ver, na 18 dagen trok ik voor het eerst mijn regenvestje aan voor een buitje motregen. Na een half uurtje was het alweer voorbij en trok de lucht zelfs terug open, ik heb het al wel erger meegemaakt . Voorbij Estella kwam ik dan al vlug in een nieuwe wijnstreek terecht, van Navarra. Van Estella ging het verder naar mijn doel voor vanavond, Viana. Daar kreeg ik te maken met de gisteren besproken voorrangsregel voor wandelaars, voor 17 uur worden geen fietsers binnengenomen. Dit betekende voor mij nog ruim een uur wachten met 13 plaatsen in reserve, terwijl ik bij het naderen van Viana zo'n 15 wandelaars passeerde. Ik kon opteren om ineens verder te gaan tot Logroño, 10 Km verder, maar besloot het er toch op te wagen en te wachten, omdat dit zo'n leuk compact stadje is terwijl Logroño weer een behoorlijk grote stad is waarvan ik er sowieso nog enkele zal aandoen. Met nog een half uur te gaan bleven er nog 5 plaatsen open en toen er een kwartier later nog steeds niemand meer opgedaagd was, mocht ik met een kwartier voorsprong mijn plaats innemen. Vanavond zit ik dus de Albuergia Andres Muñoz in Viana. Ik moet hier in Spanje voorlopig niet veel vlakke wegen meer verwachten. De hele dag ging op en af, en soms behoorlijk stevig. Zo'n dag op en af leverde me op het eind van de dag toch een totaal van 1360 hoogtemeters op, dit is zelfs iets meer dan gisteren met mijn grote beklimming. Km vandaag: 95 Km totaal: 1553
Deze voormiddag, nog een stuk voor de top van mijn eerste hindernis, ben ik Spanje binnengereden. En wat opvallender is, is dat ik dit gedaan heb zonder regen. Dit betekent dat ik (in april!) Frankrijk doorkruist heb zonder regen , mijn laatste regen was tijdens mijn nacht in Doornik (het lijkt al een hele tijd geleden). Vlak na het uitrijden van St-Jean begon dus mijn eerste echte beklimming. De eerste 10 Km nog rustig, wat op en af met telkens een beetje meer op dan af. Van 10 tot 12 Km ging het al een beetje steviger, waarna er een afdaling van zowat een kilometer volgde. En dan volgden nog 12 Km om de laatste 700 meter hoogte te overwinnen. Uiteindelijk stond ik na 25 Km, of 2 uur en 20 minuten, op de Ibañeta pas op 1057 meter hoogte. En zoals wel meer op een pas, stond er boven een behoorlijke bries maar ik had me erop voorzien en mijn windvest bij de hand. Vandaar het ontbreken van mijn fluojasje op de foto, voor de afdaling heb ik ze nog wel van plaats verwisseld ... steeds met fluojasje op weg. Op de top heb ik eerst nog even genoten van een deel van mijn lunchpakket, uit de herberg, en dan volgde een korte afdaling tot Roncevalles. Roncevalles is nog een veel gebruikte startplaats, met als voordeel dat je niet moet beginnen met de oversteek van de Pyreneeën. Later volgden nog enkele stevige klimmetjes maar ook een paar mooie afdalingen. En uiteindelijk was meer afdaling dan klim, aangezien Pamplona zo'n 500 meter lager ligt dan de Ibañeta. Op de geografische hindernissen na was er aan de rit van vandaag niet veel moeilijkheid. De hele tijd dezelfde weg volgen tot een beetje voor Pamplona. Bij het naderen van Pamplona verloor ik wel even het spoor maar vond het uiteindelijk vlug terug. De goede week, die me in St-Jean nog een palmzondag proccesie opleverde, houdt nu schijnbaar een pottentiëel probleem op. Nogal wat Spanjaarden maken van de goede week, die schijnbaar voor velen een week verlof oplevert, gebruik om een stuk van de Camino te lopen. Dat maakt dat het behoorlijk druk kan zijn in de herbergen, deze van Pamplona was niet zó lang na mijn aankomst volzet. In principe hebben voetgangers voorrang maar hier heeft men toch steeds een klein aantal plaatsen beschikbaar voor fietsers, in die mate dat ze voor de voetgangers zijn natuurlijk. Mogelijk moet ik verder in deze week hier of daar wel een alternatief zoeken, misschien dat ik toch nog zal kamperen op dit deel. Vannacht overnacht ik alvast in de Albergue Jésus y Maria in Pamplona. Km vandaag: 75 Km totaal: 1458
Mijn eerste indruk van de herberg heeft me niet in de steek gelaten, het was een hartelijke ontvangst en een leuk verblijf. En 's avonds gingen we met zijn allen samen aan tafel voor een internationaal diner met: een koppel uit Venezuela, een koppel uit Canada, een koppel uit Australië, nog een Australiër, vier uit Duitsland, drie uit Nederland, een Zwitserse, een Ierse, een Spanjaard, een Belg en onze Nederlandse gastheer en -vrouw. En het eten was fantastisch, niet alleen was het gewoon stevige huiskost maar het was ook nog eet zoveel je kan. Net wat een fietser (of wandelaar) nodig heeft om terug reserves op te doen. De 'l Esprit du Chemin is dus een aanrader, volgens mij. St-Jean ademt gewoon Camino. Het is historisch altijd een belangrijke stopplaats geweest, de laatste voor de (vroeger) gevaarlijke en (nu) lastige oversteek van de Pyreneeën. Tegenwoordig is het ook een traditionele vertrekplaats voor velen, vanaf nu zal het dus een stuk drukker worden. In 2010 werden in St-Jean 35.698 pelgrims geregistreerd, waarvan 796 Belgen. Er is een enorme variatie in vertrekkers / passanten die je hier ziet: dik/dun, jong/oud, man/vrouw, ... ook de variatie van fietsers is behoorlijk groot: je hebt mountainbikers met een rugzakje, je hebt mountainbikers met een lichte bepakking (de mountainbikers volgen gewoonlijk effektief de wandelroute, met op sommige plaatsen het nodige klauterwerk om met de fiets over bepaalde obstakels te geraken), je hebt weg fietsers met een gewone standaard bepakking (2 tassen voor, 2 tassen achter en een stuurtas) en dan heb je pippo's zoals ik die ook nog een volledige kampeeruitrusting meezeulen . Vanaf hier is de Camino ook gewoon buisseness. Niet zozeer voor de pelgrim zelf, die nog steeds in de stopplaatsen terecht kan voor een goedkope overnachting en (meestal) een goedkope maaltijd, maar er bestaat op vele plaatsen ook een gewone toeristische industrie rond. Toevallig was het vandaag ook nog palm zondag, met proccessie. Een klein extraatje bovenop de gewone passage. En dan morgen dus de herstart. Die wordt vrij stevig, met vrijwel meteen na het verlaten van St-Jean de eerste échte hindernis. Via de Col de Ibañeta over de Pyreneeën, 25 Km klimmen voor een hoogte verschil van goed 900 meter. Tenslotte een Camino verhaal van een van de nederlandse gasten. Zij lijdt aan een spierziekte en kon 5 jaar geleden nog amper gaan zonder wandelstok. Toen beslistte ze om haar leven om te gooien, o.a. door te scheiden. Met opbouwende oefeningen en ondersteunende therapiën (o.a. Muziek) herpakte ze zichzelf, hoewel de ziekte op zich ongeneeslijk is. En nu begint ze dus aan een wandeltocht van zo'n 800 Km. Hoever ze ook komt, elke wandeldag is een mooie dag voor haar. Als je nog inspiratie zoekt om er zelf aan te beginnen ... Voor mij, via de fietsroute, ligt Compostela nog een kleine 900 Km verwijderd.
Vandaag was het gedaan met de vlakke, oneindig rechte wegen. Vandaag mocht er weer al eens geklommen worden, en soms wel eens stevig. Dit is allemaal echter maar opwarming voor wat me wacht na mijn rustdag, de oversteek van de Pyreneeën. Na net geen 100 Km kwam ik vandaag, passend via de "Porte Saint-Jacques", aan in St-Jean-Pied-de-Port, de laatste stopplaats in Frankrijk. En hier houd ik morgen dus rustdag. Dit betekent voor, pakweg, de volgende twee weken het einde van het kamperen. Vanaf nu zal ik gebruik maken van de pelgrimsherbergen. Voor een prijsje krijg je daar een bed in een, in grote variërend van plaats tot plaats, slaapzaal. Om gebruik te maken van die herbergen moet je in het bezit zijn van een credencial del peregrino. Eigenlijk je paspoort als pelgrim, die je onderweg ook op verscheidene plaatsen laat afstempelen als bewijs van je pelgrimstocht. Het eerste dat ik dus deed toen ik in St-Jean-... aan kwam was mezelf zo'n credencial bezorgen in het pelgrims onthaalcenter, ik ben al wel een tijdje onderweg maar pas nu ben ik ook officiëel pelgrim. Je kan zo'n credencial ook al in België verkrijgen maar dan moet je je, volgens mijn info, aansluiten bij het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela en dat vond ik wat overdreven. Bovendien had ik de credencial in Frankrijk, waar ik steeds kampeerde, niet echt nodig. In een officiële pelgrims herberg kan je echter geen 2 nachten verblijven, een pelgrim moet steeds verder. Omdat ik hier toch wel een rustdag wou, ben ik hier in een privaat uitgebate herberg. Keuze genoeg in St-Jean, ik koos maar direct voor de herberg tegenover het pelgrims onthaalcenter l' Esprit du Chemin uitgebaat door nederlanders. Ik ben nog maar pas toegekomen maar de eerste indruk is positief. Ik verblijf hier voor 20 per nacht, ontbijt en avondmaal van de vrouw des huis (en incl. wijn aan tafel) inbegrepen, in een drie persoonskamer. Mijn kamergenoten voor vandaag heb ik nog niet ontmoet maar tenminste één van hen zou ook een nederlander zijn. Km vandaag: 99 Km totaal:1383
Van het weer geen nieuws, 's morgens koud en tegen de middag mooi en warm. Omdat er vandaag een kortere rit op het programma stond heb ik het vandaag wat rustiger aan gedaan. Onder andere deze voormiddag rustig de tijd genomen om wat inkopen te doen. Dat was me de voorbije dagen niet erg gelukt, veel gesloten winkeltjes en anders geen degelijk aanbod, en daardoor zat ik, op brood en konfituur na, vrijwel door mijn voorraad. Voor wie zich afvraagt wat tegenwoordig zowat mijn dagelijkse kost is: 's morgens brood met konfituur of choco (ben momenteel bezig aan een pot konfituur, de volgende is weer choco); tussendoor een variatie aan cereal-bars, gedroogde abrikozen en vers fruit (momenteel vooral banananen); 1 of 2 keer per dag een paar koffiekoeken (gaat er altijd in); kort na aankomst op de camping graag een noedelsoepje maar die ben ik de voorbije dagen niet meer tegengekomen en 's avonds 250 gram pasta of rijst met een bokaal van een of andere saus (vanavond de klassieker spaghetti bolognaise). Na mijn inkopen ging het verder over veelal vlakke, oneindig rechte wegen(tjes) door de, al dan niet gerooide, bossen. Er wordt hier behoorlijk veel gerooid voor de moment. In Scandinavië rooit men ook grote zones, op een paar bomen na die dan voor de herbegroeiing moeten zorgen. Hier kiest men er schijnbaar voor om nieuw plantgoed uit te zetten, allemaal mooi op een rijtje. En zo kwam ik na 76 Km op de camping, die volgens mijn info geöpend was vanaf 1 april maar volgens hun info pas opent op 1 juni en aangezien zij het hier voor het zeggen hebben ... De beheerders, die op de camping woonden, waren wel bereid om me een nachtje te laten blijven maar alle WC's waren proffesioneel buiten werking gezet voor de winter. Verder dus maar. Voor een tiental kilometer verder was er een camping op de boerderij aangekondigt, daar naartoe dan maar. Daar trof ik echter niemand thuis en, nadat ik al even rondgekeken had, toen ik me daar op een bankje gezet had en mijn mogelijkheden voor de volgende dagen te herbekijken, besloot ik om direkt nog maar een eindje door te doen en tegelijkertijd de rest van de rit van morgen bij die van overmorgen te voegen, voor alweer een 100 Km dan, en morgen dus door te gaan tot de voet van de Pyreneeën. Waar ik dan mijn rustdag zal nemen. En dus ging ik verder tot de camping St-Vincent-de-Paul. Het werd dus toch weer een lange dag maar ook een goede dag. Km vandaag: 115 Km totaal: 1284
Vrij frisse start vanmorgen maar geen ijstoestanden meer zoals gisteren. Verder een mooie warme, zonnige dag. Al vrij snel begon ik op St Emilion te naderen, volop terug in wijnland dus. Ik was de voorbije dagen nog op verscheidene plaatsen mini-wijngaardjes tegen gekomen, ik veronderstel van hobby-isten voor eigen gebruik. Nu was het echter weer the real thing, wijngaarden zover je maar kon zien. En dat ging zo nog een zeventig kilometer door, tot ik weer het bos in dook. Maar eerst bereikte ik dus St Emilion. Best een mooi stadje, ietwat toeristisch. Je kan er overal wijn kopen maar een brood, ho maar! Ik heb tijdens mijn bezoek zo wat het hele centrum afgewandeld zonder een bakker tegen te komen. Pas bij het verlaten van het stadje vond ik er een aan de rand. Na de middag passeerde ik dan Cadillac. Een gelijkaardig stadje als St Emilion, ook met veel wijn maar wat minder toeristisch en dus met wat meer gewone zaken in de stad. De laatste 30 á 40 Km gingen dan terug door de bossen. Na weer een lange rit ben ik dan geëindigd op de, vrije, camping bij de gite / vakantiecentrum / natuurcenter in Saugnac-et-Muret. Morgen mag het iets korter. Km vandaag: 120 Km totaal: 1169
.
. Dat windje was er de voorbije dagen ook al wel eens maar toen stond hij overwegend in het voordeel, vandaag stond hij tegen en dat is niet alleen lastig maar zorgt ook nog voor wat extra afkoeling. Ik ben de voorbije dagen nog spanjaarden tegengekomen met handschoenen aan, vandaag heb ik er ook even over nagedacht maar ze staken wat ver weg.
