Weer eentje met een dag vertraging wegens te lang, te laat en te moe.
Gisteren in de late namiddag zijn alle “anderen” de bergen ingetrokken. Terwijl ik mijn potje aan het koken was hingen zij waarschijnlijk aan de rotsen. Na mijn potje ben ik nog een terrasje gaan doen aan de bar van de camping en kwamen zij ook per twee of drie terug. Van aan de zijkant heb ik hun wereldje geöbserveerd maar ik heb mezelf niet uitgenodigd en zij ook niet, ik ben dus aan de kant blijven toekijken. Wel een lollige bende samen, met hun tattoo's, lange dreadlocks of paardenstaarten dan wel kaalkop en sik, ...
Bij het opstaan vanmorgen was het fris, grijs en nat, rond 6 uur was het beginnen regenen. Bij mijn vertrek was het nog alleen fris en grijs. De regen was gestopt, al zou het in de loop van de voormiddag nog wel een paar keer miezeren. Tegen de middag klaarde het enigszins op maar de dreiging bleef, vooral in en rond de bergen. Ook een vrij stevig windje, die ik door het kronkelen van mijn route al eens voor en eens tegen had.
Ik had gisteren een vrij stevige rit aangekondigd en die heb ik wel gehad. Het begon dus met uit de vallei te klimmen. Ik moest niet erg hoog klimmen om weg te raken maar het niveau was tamelijk straf, op 2,5 Km stond ik 220 m hoger. Daar bleef het wat schommelen om een eindje verder in een nieuwe vallei, iets hoger gelegen dan de eerste, af te dalen. Ik had ook voor een vlakker begin kunnen kiezen, langs de rivier, maar in zijn totaliteit zou ik waarschijnlijk meer geklommen hebben, alleen gespreid over een extra 20 Km. Dat leek me te gek, vooral omdat het sowieso een lange dag zou worden.
Bij Antequera moest ik even van mijn route afwijken om wat te eten en wat inkopen te doen, overigens bleek Antequera een onverwechtte meevaller. Ik besloot daar om niet naar mijn geplande route terug te keren en een alternatief te zoeken. Ik had een mooie route gepland langs kleine wegen en al de autosnelwegen ontwijkend, wat niet evident is in deze streek. Ik vreesde nu echter dat deze te lang en te lastig zou worden en zocht naar een iets korter en vlakker alternatief. Lokaal advies raadde me aan om via Archidona te gaan en dat deed ik dan maar. Er was wel een vraagteken bij een stuk autoweg dat ik moest passeren. Ik bleek er inderdaad niet op te mogen maar via een pad langs de autoweg kon ik de 4 Km ook overbruggen. Klimmen moest uiteraard toch maar het echte zware werk kwam ik nu pas tegen toen ik terug aansloot op mijn origineel geplande route, het alternatief was zonder twijfel korter en makkelijker dan mijn eerste plan.
Ik heb het al een paar keer over mijn mondje spaans gehad maar het loopt niet altijd vlot, mijn uitspraak is niet altijd even correct en ook het verstaan laat al eens te wensen over. Na een “broodjesstop” in de namiddag zijn de bazin iets over mijn reis en ik antwoordde heel vriendelijk met “gracias”, waarop zij haar opmerking nog eens herhaalde. Het was pas toen ik al een kilometer verder was dat ik me realiseerde dat haar opmerking geen opmerking was maar een vraag en dat ik eigenlijk beter had kunnen antwoorden . Ik had natuurlijk even terugkeren om te verontschuldigen en alsnog te antwoorden maar dat vond ik er een beetje over. Ik zal het trouwens allemaal maar op een, na toch al 90 zware Km, traag werkend brein steken .
Na 124 Km bereikte ik eindelijk Arenas del Rey, waar mijn camping was ... maar wel helemaal aan de andere kant van het stuwmeer. Gelieve er nog een 13 Km bij te doen ... en daarbij telkens weer bergop. Zo werd het vandaag weer een monsterrit maar er was niets dichter of makkelijker mogelijk zonder snelwegen te nemen. Zo verzamelde ik vandaag 137 Km en 2400 hoogtemeters, ik ben dan ook blij dat ik tweemaal voor de kortere optie koos. Ik heb overigens in de bergen vandaag nog mooie beelden gezien maar eerst was het weer niet goed genoeg voor foto's en later ik niet meer.
En zo ben ik dus geëindigd op de camping van Arenas del Rey, waar ik voor het eerst sinds lang nog eens op echt gras kampeer en waar al mijn pikketen vlotjes de grond ingaan.
Km vandaag: 137
Km totaal: 4925

Vanmorgen begonnen met een paar uurtjes in Ronda. Hoewel het best een mooi stadje is moet dat eigenlijk niet meer zijn en “de” foto is toch niet de nemen want de plaatsen waar het écht zou kunnen zijn afgesloten door hotels of toestanden. Ik had dus gisteren eigenlijk niet zo negatief moeten zijn in mijn redenering.
Vandaag ging het nog een eindje verder over de plateau, de eerste 20 Km rustig stijgend en daarna overwegend dalend. Ondanks de stralende hemel werd het niet echt te warm, door een redelijk briesje dat op sommige plaatsen vrij stevig op de kop stond. De omgeving op de plateau bleef erg mooi, zij het iets minder extreem dan gisteren. Echt prachtig werd het vandaag vanaf Ardales, waar ik een lokaal baantje langs een mooi stuwmeer nam. En dan op een bepaald moment draai je over een heuveltje weg van het meer en dan zit je plots midden in de bossen en de bergen, van waar je dan weer daalt in een prachtige vallei. De overgangen zijn in woord en beeld niet te beschrijven. Ik heb ondertussen gedurende 2 maanden al mooie dagen gehad en mooie dingen gezien maar de afgelopen 2 dagen waren echt top. Ik zit nu wel vrij diep in een vallei en dat betekent natuurlijk maar één ding, je moet er op één of andere manier terug uit en dat betekent dan weer klimmen natuurlijk. Morgen belooft een lange en zware dag te worden maar ongetwijfeld weer even mooi en daarna wacht Granada.
Momenteel zit ik echter nog op de camping in El Chorro en hoewel de omgeving prachtig is, is ze iets rustig dan even terug. Hier beneden staat één of andere centrale van het stuwmeer en die maakt nogal wat drukte. Op de camping staat alles in het teken van klimmen. “Ander volk” dan ik, mannen die in bermuda of pyamabroek en bloot bovenlijf tegen de rotsen gaan hangen . En in de aanpalende herberg zitten een massa kinderen op “adventure camp”. Toch valt het hier allemaal wel mee.
Km vandaag: 67
Km totaal: 4788

Ik geloof dat zowat driekwart van de bezetting van de camping gisteren engels sprak, allemaal van GBZ. Nu, ik zou ook die rots zo veel mogelijk ontvluchten. Al zou ik ook opzien tegen de chaos om er telkens terug op te raken.
Wat het weer betreft was vandaag weer hetzelfde als gisteren, wisselend bewolkt en dus met wisselende temperaturen. Als je echter in de zon moet klimmen is het enkel maar braden.
Vanmorgen ben ik nog eens koppig geweest en heb besloten om niet te luisteren naar de raad van de man van receptie gisteren en toch te kiezen voor het alternatief dat er volgens de andere kant op moest zijn ... en het heeft geloond. Ik moet zowat 10 Km bespaard hebben en veel rustiger door een mooiere omgeving gefietst hebben, de aangerade route liep terug een stuk over de autosnelweg. Ik kan niet geloven dat de man mij terug naar San Roque zou sturen, het was zelfs een heel goede weg dus zelfs met de auto zou ik voor dit traject kiezen. Misschien dat hij zijn camping niet veel verlaat, er hing ook een licht alcohol geurtje aan.
Ik heb gisteren stevig klimwerk aangekondigd maar in het begin viel het nogal mee. De eerste 18 Km gaven het klassieke op en af en eens de grotere weg bereikt werd het zelfs een heel eind vlak. Op deze grotere weg wordt trouwens, schijnbaar, wel meer gefietst. Ik ben dan ook verscheidene wielertoeristen tegengekomen, en dat is tekens weer goed voor een groet. Jimena de la Frontera he ik links op zijn berg laten liggen maar een eind verder, na 42 Km, begon het dan toch, het aangekondigde klimwerk. Gestaag ging het bergop om, op 10 Km, 600 meter hoger te klimmen. Daar vlakte het even af tot Gaucin, waar ik stopte voor mijn lunch. Van Gaucin ging het verder richting Ronda ... gestaag klimmend. Op een kleine 5 Km kwamen er nog eens 220 hoogtemeters bij. Daarna volgden enkele grote golven, telkens tussen 840 en 720 meter, om dan nog eens verder te klimmen naar eerst 950 meter en na een korte afdaling nog eens terug verder tot iets boven de 1000 meter. De laatste 8 Km mocht ik gelukkig terug dalen. Het tweede deel van de rit was zo toch goed voor 1500 hoogtemeters. Het was wel schitterend fietsen in de bergen en op de plateau, schitterende vergezichten. Even voor Gaucin kon ik zelfs in de verte de rots van Gibraltar nog zien opduiken, alleen was het de onduidelijk voor een degelijke foto.
De camping van Ronda ligt enkele kilometer voor de stad en ik had vandaag de moed niet meer om nog een eindje verder te fietsen om ze uitgebreid te bezichtigen. Morgen vertrek ik in die richting en het zal dan een beperkter bezoek met bepakking worden. Ik vrees dat ik niet de beroemde foto vanaf beneden naar de brug zal kopiëren. Dat is een nadeel van fietsreizen als je niet rustig genoeg bent om de tijd te nemen, want eigenlijk heb ik er wel de tijd voor om een extra dag te nemen.
Op de camping hebben we trouwens een klein fietsershoekje met mezelf, een nederlander en nog een nederlands koppel.
Al bij al ben ik vandaag overigens tevreden dat ik koppig geweest ben, een extra 10 Km had de zaak vandaag geen goed gedaan.
Km vandaag: 89
Km totaal: 4721

Gisteren “gevierd” met gamba's van de grill, lekker! Ik had overigens gelijk van een eindje terug te rijden naar de camping, aan de andere kant geen campings meer maar alleen bergen.
Vandaag werd, wat het weer betreft, een zelfde dag als gisteren, wisselend bewolkt en daardoor ook wisselende temperaturen. Het is een heel verschil tussen een wolk en een opklaring wat temperatuur betreft. Behalve tijdens het klimmen, dan genereer ik mijn eigen warmte.
Om te beginnen ging het vanmorgen naar en door Algeciras. Voorbij Algeciras hoopte ik een kustweggetje te vinden maar dat bleek niet mogelijk, de enige mogelijkheid was ... de autosnelweg! Na enkele kilometers werd er wel een fietspad afgeleid ... om na de drukke kruising terug naar de autosnelweg te leiden, met aan het eind van het pad de waarschuwing: “opgepast, u bevind zich op een autosnelweg”! Ik werd op die snelweg trouwens een paar keer vlotjes gepasseerd door enkele lokale wielertoeristen die dit waarschijnlijk wel eens meer doen. En zo ging het verder, tot een eindje voor Gibraltar de snelweg eindigde en ik al die auto's terug voorbij kon omdat zij moesten invoegen en verderop sowieso moesten aanschuiven om Gibraltar in te mogen. Er is hier een echte, stevige grenspost. De rots maakt echt wel indruk bij het naderen maar wat volgt is toch vooral chaos, niet in het minst bij het binnenrijden van Gibraltar. Even verder mag je dan ook nog eens stoppen voor een slagboom om een vertrekkend vliegtuig voorrang te geven. Ik ben Gibraltar helemaal rond gereden maar niet tot boven, mocht dat al mogen. Ik heb voor de toeristen oplossing gekozen en de (dure) kabelbaan genomen, heen en terug. Meer dan mooie uitzichten, apen en verder de klassieke toeristentoestanden (restaurant, souveniershop, ...) is er boven niet te zien maar je moet er wel geweest zijn (ik ben misschien niet helemaal eerlijk, er is ook nog sprake van een natuurpark maar daarvoor heb ik niet bijbetaald dus daarover weet ik niets te vertellen. De rots maakt dus echt wel indruk maar verder stelde Gibraltar voor mij niet veel voor. Ik had er wel een veel zuiverder zicht op Afrika dan vanuit Tarifa.
Dan werd het dus tijd om een eindje terug te keren naar San Roque en de camping daar op te sporen. Met de, alweer zeer goede, hulp van een voorbijganger bleek dit geen probleem. De man verwittigde mij wel dat het nog een heel eindje was, bij het verlaten van het stadje nog een 4 Km. Het bleken er uiteindelijk zelfs een 6 te zijn maar ik vond het best meevallen. Ik zal ze echter wel ook nog eens terug te moeten doen want er schijnt geen rechtstreekse aansluiting van hier met mijn route voor morgen. Maar zo kwam ik dus op de, belachelijk dure, camping van San Roque terecht. Ze werken hier met een vaste prijs per perceel, die al zoveel is als een normale nacht in tent maar waar “warme douche en elektriciteit” inbegrepen zijn, en daar bovenop nog een prijs per persoon en per tent. Dat loopt dus op, maar aangezien ik dus toch elektricteit heb blog ik vandaag van bij mijn tent. Ik heb al vanop veel, rare, plaatsen geblogd maar dit is de eerste keer van voor mijn tent en ondertussen laad, ook voor de eerste keer op een camping, een batterij voor de camera op, stopcontacten genoeg bij de hand.
Vandaag heb ik overigens afscheid genomen van de zee voor deze tocht en voor morgen belooft dit alvast stevig klimwerk.
Km vandaag: 83
Km totaal: 4631

Vanmorgen na het opstaan verschenen er al vlug wolken aan de hemel en even zag het er zelfs dreigend uit maar het is uiteindelijk een mooie dag geworden met wisselende bewolking. Soms was het links goed terwijl het rechts bewolkt was. De bewolking en de zeebries maakten het vandaag ook wat minder warm.
Na 46 Km passeerde ik de camping die ik origineel als eindpunt voor vandaag voorzien had maar aangezien het startpunt enigszins verlegd was, kon er van hier stoppen geen sprake zijn. Gaande weg groeide het idee om maar ineens door te gaan naar Tarifa en niet op een 10 á 15 Km nog te stoppen. Bij het naderen van Tarifa reed ik door het grootste windmolenpark van Europa, letterlijk honderden windturbines staan er hier verpreid over enkele kilometers. Doorgaan tot Tarifa maakte het vandaag toch weer een vrij stevige rit. Na Tarifa keerde ik ook nog een eindje terug naar de laatste camping die ik gepasseerd was en waar ik dus zeker van was, liever dan te gaan gokken en zoeken in de richting van morgen. Het gaat tenslotte letterlijk slechts om enkele kilometers. En zo kwam ik terecht op de camping Río Jara in Tarifa, de zuidelijkste camping van Europa (zeggen zij). Voor foto's was het een beetje nevelig maar ik heb wel degelijk de contouren van de heuvels in Marokko gezien.
En zo heb ik dus Tarifa bereikt en de Trans-Europa noord-zuid volgemaakt. Ik denk dat ik in de bar / restaurant aan de overkant van de straat maar eens iets ga drinken en de menu bekijken, misschien dat ik me wel een klein “feestje” gun. En verder nog “gewoon” naar huis fietsen.
Km vandaag: 99
Km totaal: 4548

Geen blog vandaag, dit komt met een dag vertraging. Je zult uit de titel en het verhaal wel begrijpen waarom.
De dag begon goed, voor een keer kwam de praktijk overeen met de theorie. Na het verlaten van de herberg moest ik een links – rechts doen en verder de hele tijd rechtdoor. Ik had zelfs een behoorlijk fietspad, dat wel eens slalomde en zig-zagde aan de kruispunten en al eens veranderde van de rechterkant naar de middenberm en verder naar de linkerkant en terug naar rechts ... maar wel een degelijk goed fietspad. Na een 6 Km was er even een twijfelmoment om de juiste afslag te nemen omdat er geen voor mij bruikbare aanwijzing stond maar alles wees er duidelijk op dat het de juiste afslag was en even verder werd dit ook bevestigd. En na een 25 Km, bij Los Palacios y Villafranca, had ik even hulp nodig om de juiste richting te vinden. Verder verliepen de eerste 50 Km over rustige, “witte” wegen zonder problemen. Vlakke wegen overigens ook, het was al een tijdje geleden dat ik nog zo lang vlak reed. Na 50 Km dook Las Cabezas de San Juan op, een wit stadje op een heuvel en daar moest ik even door en dus over. Aan de andere kant van de heuvel diende zich opnieuw een meer golvend terrein aan. Hier diende zich ook een nieuw gewas in de velden aan. Enorm grote velden graan, niet te overzien. En ik weet niet of het hiermee samenhangt of slechts toeval is maar ik zag hier ook voor het eerst tijdens deze tocht konijnen, véél konijnen. Bij Espera kwam ik dan op de wat grotere weg richting Arcos de la Frontera, mijn eindbestemming van vandaag. Al kilometers op voorhand kon ik het bij het overschrijden van een heuvelrug zien liggen, maar kilometers duren lang in zo'n geval. Na 88 Km stond ik in Arcos, vlak bij de toeristische dienst. Niet simpel om naar toe te rijden in een stadje met veel enkel richting en op een berg gelegen, maar uiteindelijk dus toch bereikt. Hier zou ik dus de precieze richting naar de camping vragen.
De, verraste, reactie van de vrouw aan de balie (vrij vertaald): “De camping? Van Arcos? Maar die is al sinds vorig jaar gesloten, jong! (ik werk ondertussen met 3 bronnen, Mr Michelin, de spaanse toeristische dienst een een andalusisch verbond die allen zeiden dat er hier een camping was maar wiens info schijnbaar verouderd is, zo wordt het moeilijk) De dichtstbijzijnde is die El Bosque, een 20 minuten met de auto” De fietshelm op mijn hoofd was ze even ontgaan. “Oh ja, met de fiets iets langer. Een kilometer of 20.” Zonder verdere uitleg over welke richting dat dan wel mocht zijn en hoe ik die vond. Ik ben alleszins eerst een beetje door het stadje gewandeld, het was tenslotte toch het zien waard. Terug aan mijn fiets heb ik dan El Bosque opgespoord op de kaart en dat bleek pal oostwaarts te liggen, halfweg richting Ronda en daar wou ik helemaal (nog) niet zijn (later bleek het volgens Mr Michelin trouwens ook een 30 Km ver te liggen). Sowieso moest ik voor ik verder ging eerst water kopen. Bij het bijhorend benzinestation heb ik me nog eens verder geïnformeerd want ik had niet veel zin om de inlichtingen van de toeristische dienst zomaar te volgen. Van mijn 3 bronnen was er ook nog een die een camping kende in San Jose del Valle, wel in de goede richting gelegen en zelfs op mijn voorziene route voor morgen. Die camping kende de juffrouw inderdaad maar ze was niet 100% zeker of die al wel open was, een paar jonge gasten die er net tankten dachten van “mogelijk wel”. Ik had alleszins meer zin om die richting uit te gaan dan die andere. De juffrouw wees me in de juiste richting en benadrukte om niet te lang op de hoofdweg te blijven maar eerder af te slaan en langs het stuwmeer te gaan. Ze was alleszins meer behulpzaam dan die er voor betaald wordt.
Ik dus opnieuw op weg en een goede 15 Km verder heb ik de camping inderdaad bereikt. Het was niet zo dat ze nog gesloten was, ze was gewoon gesloten wegens renovatie. En hermetisch gesloten, geen mogelijkheid om eens te zien of ik water en WC zou kunnen vinden. Ik besloot dan maar om, koppig als steeds, nog een heel eind door te gaan tot Alcalá de los Gazules, waar ik met vrij grote zekerheid een camping verwachtte (al had ik die zekerheid ook in Arcos) en nog steeds op mijn voorziene route. Mr Michelin kon mij wel geen afstand geven van dit traject maar het blijft toch lang licht en alles is laat open in Spanje. Een eindje verder passeerde ik dan het stadje San Jose del Valle, waar dit week-end paard- en stierenfeesten plaats hadden (al zullen de stieren het allicht geen feest vinden). Na het op en af van de, ondertussen, afgelopen 60 Km begon het hier pas echt te klimmen, met gedurende 1,5 Km vrijwel de hele tijd aan meer dan 10% en zelfs tot 14%. Vanaf een splitsing een eind verder kon ik de kilometers richting Alcalá beginnen aftellen van de markeerders langs de weg. Ik wist ook dat er nog 4 Km bijkwamen, die de camping naast het stadje lag. Nog een keer hadden ze een verrassing voor mij in peto. Ik bleek niet goed gekeken te hebben en was niet aan het aftellen naar het stadje maar naar een andere splitsing, waar mijn weg zich bij een andere voegde en waar een wegwijzer met nog 10 Km naar Alcalá stond. Gelukkig splitste de weg naar de camping zich een beetje voor het stadje af. Moest ik hier geen plaats gevonden hebben dan had ik me voor de poort gezet, verder kon niet meer. Ondanks de groeiende vermoeidheid was de route die ik volgde wel heel mooi. Met mooie zichten, eerst op het stuwmeer en verder nog gewoon mooie vergezichten. Alleen stond mijn hoofd niet erg meer op foto's nemen.
De camping is wel vrij luidruchtig met zijn entertainnement maar tenslotte is het zaterdagavond veronderstel ik, later zal trouwens blijken dat ze het niet te laat laten worden en wordt het een rustige nacht. Ook veel engelsen hier, met nummerplaten “GBZ”. Ik heb het niet gevraagd maar veronderstel dat dit Gibraltar betekent, ik zal het over enkele dagen wel merken. Ook, uiteraard, enige nederlanders hier, waarvan er een mijn “Gazelle” opmerkte. De eerste keer dat er iemand hierop reageert. Maar hij stuurde wel zijn vrouw om uit te zoeken of ik inderdaad een nederlander was, zoals zij dachten.
Uiteindelijk werd het met een vertrek om 9 uur en een aankomst om 20 uur een behoorlijk lange werkdag, je begrijpt dat ik in bloggen niet veel zin meer had. Ik heb er even aan gedacht om het camping-restaurant te bezoeken maar ik keek op tegen de drukte en heb toch maar rustig zelf mijn pasta gekookt.
Km vandaag: 144 !
Km totaal: 4449

Gisteren heb ik me vooral bezig gehouden met de gebruikelijke karweitjes, de planning voor de volgende dag en met iets te gaan eten. Toen ik ging eten heb ik direkt kunnen vaststellen dat Sevilla een vrij sportieve stad blijkt te zijn, veel mensen zien fietsen, joggen, wandelen (als sport, niet de toeristen die rustig rondwandelen), roeien, ... Ze hebben hier ook een soort Cambio systeem voor fietsen, waarbij je je aansluit en met je elektronische lidkaart ergens een fiets kunt oppikken, gebruiken en ergens terug achterlaten. Wordt hier overigens massaal gebruikt, een ideetje voor onze steden? Toch is het een wonder dat de spanjaarden gemiddeld niet dikker zijn. Niet iedereen doet natuurlijk aan sport, ze eten 's avonds op een ontiegelijk uur en hun ontbijt is pure zoetigheid ..., als je het mij vraagt zijn alle ingrediënten voor overgewicht hier aanwezig.
En vandaag heb ik geprofiteerd van een stralende dag om Sevilla te bezoeken. Het was een strijd om er in te geraken maar het was toch de moeite waard, Sevilla is een behoorlijk monumentale stad. Het eerste indrukwekkende dat ik tegenkwam waren de overblijfselen van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. Mooie oude gebouwen (van 1929 waarschijnlijk ) afgewerkt met typische karakteristieken van de landen die ze vertegenwoordigden, nog in prachtige staat en allemaal met een nieuwe bestemming (uiteraard, de tentoonstelling is al een tijdje afgelopen ). In Brazil zit nu bijvoorbeeld een stuk van de universiteit en in Mexico zit de Guardia Civil. Ook van die tentoonstelling dateert het mooie Parque de María Luisa en de impressionante Plaza de España. Er is ook nog o.a. een gigantische kathedraal maar de Plaza de España maakte op mij toch wel de meeste indruk, geloof ik. Ook opvallend is de Torro del Oro, een zeshoekige Moorse wachttoren uit 1220 die oorspronkelijk met goud versierd was. En verder een massa klassieke gebouwen van allerhande oorsprong en natuurlijk een Plaza de Toros (gisteren overigens de staart van een toro gegeten, bij ons noemt dat waarschijnlijk gewoon ossestaart en wij maken er dan soep van in plaats van een, overigens lekker, stoofpotje). Van de restanten van de wereldtentoonstelling van 1992 heb ik niets gezien, tenzij de lege vlakte van gisteren er misschien een deeltje van geweest is.
En morgen dan maar zien dat ik weer uit Sevilla weg raak, richting zuid. Volgens mijn planning zou het niet te moeilijk mogen zijn maar of dit met de werkelijkheid overeen zal komen???

Bij het opstaan zag het er nog hoopvol uit maar al snel trok alles dicht en nog voor het opbreken begon het (lichtjes) te regenen en dus mocht ik voor de eerste keer mijn tent opbreken in de regen. Kort na m'n vertrek begon het wat steviger te regenen en trok ik ook mijn regenbroek aan, dit betekent dat het echt regent want ik haat het ding. Later regende het al eens wat minder en tegen de middag stopte het ook al wel eens (uit dat rotding dus) maar het bleef de hele dag donkergrijs, met bovendien een onaangenaam windje en vrij fris (een 24° max). Nu doet de zon wel wat schuchtere pogingen maar nog steeds is de lucht (licht-)grijs. De omgeving was vandaag, vooral na de middag bij het naderen van de stad, bovendien ook niet echt inspirerend dus heb ik vandaag geen foto's in de aanbieding.
Vertrekken deed ik door het Parque de Doñana, een natuurpark waar men wel een brede doorgang doorgetrokken heeft die man bovendien langs beide zijden afgesloten heeft door een omheining. Waardoor men dus feitelijk twee natuurparken gecreëerd heeft, behalve voor de overvliegende vogels natuurlijk. Na een 25 Km vond ik dan aansluiting op de grotere weg richting Sevilla.
En dan, bij het naderen van Sevilla, begonnen natuurlijk weer de klassieke problemen maar deze keer misschien wel in de overtreffende trap. Alle wegwijzers wezen me natuurlijk weer naar de autosnelweg. Na enig eigen zoekwerk besloot ik toch maar de weg te vragen en ik werd naar de autosnelweg verwezen. Ik ben tot op de oprit gaan kijken en daar stonden inderdaad geen verbodstekens (die men anders wel steeds ziet aan opritten) maar ik moest bovendien de, enorm drukke, autosnelweg naar links volgen langs minstens 2 aftakkingen langs rechts. Dat leek me puur kamikaze en daar was ik niet toe bereid dus ben ik de oprit terug afgewandeld en zelf toch een alternatief gaan zoeken. Kort nadat ik mijn keuze gemaakt had vroeg ik (aan een paar verkopers in een verkoopzaal van een autogarage) nogmaals de weg naar Sevilla per fiets en één van beide zei me door te gaan, altijd rechtdoor en dan zou ik een oude ijzeren brug tegenkomen. Nadat ik al een tijdje verder onderweg was en in het volgende plaatsje terechtgekomen was, een plaatsje dat ook op mijn plannetje voor kwam, besloot ik toch nog maar eens te checken. De man wees mij terug. Op de terugweg merkte ik, vanaf een rond punt dat ik net gepasseerd was, inderdaad de oude brug op en uiteindelijk vond ik ook, goed verstopt en zonder aanduiding, de oprit van de brug die enkel nog door enkele fietsers gebruikt schijnt te worden. Daarmee was ik al over de rivier maar nog niet over de ringweg. Ik kwam uit op een wirwar van verlaten, ongebruikte en afgesloten wegen en opritten van deze ringweg maar alles leek afgesloten met vangrails. Het leek erop dat men begonnen is met een de ontwikkeling van een nieuw projekt om van deze buurt iets te maken en de chauffeur van een eenzame kipwagen wist me de uitweg aan te wijzen. Daarmee was ik dus al in Sevilla maar nog niet aan de herberg. Ik had wel het adres en een plannetje waarop ik de zone waar het zich moest bevinden aangeduid, mijn plannetje was niet gedetailleerd genoeg om het juiste adres erop te vinden. Toen ik het idee had dacht ik de juiste omgeving wel ongeveer moest bereikt te hebben begon ik met een paar keer naar de straat te informeren. Op die momenten is het toch goed om een mondje spaans te spreken zodat je niet steeds moet beginnen met te vragen of betrokkene toevallig engels, frans of duits spreekt. Ik had onmiddellijk geluk dat de persoon de straat inderdaad wist zijn (ik begon wel telkens met de vraag of hij/zij van de buurt was). Haar richtlijnen werden echter in de war gestuurd, door zware wegenwerken en het daardoor nog drukkere verkeer hielp ook al niet erg, waardoor ik nogmaals moest vragen. Ik was ondertussen was ik schijnbaar al wel echt dicht genaderd wat de volgende heer stuurde me nog één blok rechtdoor en dan de tweede links. Nog zag ik het adres niet en ik richtte me tot een politieagent, die mee het drukke verkeer regelde door manueel de verkeerslichten te bedienen. De agent stuurde me een heel eindje terug en een brug over. Vertrouwend op uw vriend de politie keerde ik dus terug en zag toen dat ik de door mij gezochte straat net voorbij gereden was, de straat lag links van mij (nu rechts dus) en door de verkeerschaos had ik ze niet gemerkt. Gelukkig dat ik de richtlijnen van mijn vriend de politie dus niet helemaal gevolgd ben.
En zo vond ik dus een plaatsje in de jeugdherberg van Sevilla. Morgen een dag Sevilla, hopelijk terug met blauwe hemel.
Km vandaag: 74
Km totaal: 4305

Met het oversteken van de grens gisteren zit ik terug in Europese tijd, Portugal werkt op Engelse tijd. Het voordeel hiervan is dat het een uur frisser fietsen is. Hoewel fris hier een relatief begrip is, echt afkoelen doet het hier ook 's nachts niet meer. Dat merk ik onder andere aan het totaal ontbreken van condensatie op mijn buitentent en ook aan mijn choco. Tot voor enkele dagen maakte ik 's morgens bij het ontbijt “putten” in mijn pot choco, die dan in de loop van de dag dichtvloeiden waardoor ik 's morgens weer een gladde, stevige pot choco had. Tegenwoordig wordt die pot dus niet meer stevig en is mijn choco 's morgens eerder zacht. Zolang ik hem echter niet moet drinken ... Nog een gevolg van het minder afkoelen is dat ik tegenwoordig meer op mijn slaapzak slaap dan er echt in.
Vanmorgen is het na dat niet afkoelen ook niet direkt opgewarmd, het was tamelijk overtrokken vanmorgen. Dat mag echter ook wel eens voor een fietser, voor een fotograaf is het dan even iets minder. Later na de middag kwam dan toch de zon er door en werd het toch nog stevig warm, en in Portugal zou ik dus een uur langer in die warmte gefietst hebben.
9 Km had ik vanmorgen nodig om terug te komen waar ik gisteren ook al geweest was, gisteren waren het er iets meer maar ik heb dus een hoekje kunnen afsnijden. Dan van Lepe tot Cartaya leek het alsof ik over de A12 vanuit Antwerpen reed, behoorlijk druk en een aaneenschakeling van superwinkels met opslagruimtes en magazijnen en grotere en kleinere bedrijfjes. Daarna kwam ik in de afdeling groenten en fruit terecht met uitgestrekte velden en fruitplantages. En nog later kwam ik in de afdeling keukenolie terecht, met zonnebloem- en olijfplantages.
Tussen Gibraleón en Triqueras werd het even moeilijk: slechte asfalt (gebarsten, ruw hersteld, gerimpeld, ...), licht oplopend (1 á 2 precentjes maar) en wind op kop ... geen goede combinatie. Daarna ging het terug vlotter richting Almonte, waar ik de camping zou gaan opzoeken. Na iets meer dan 90 Km bereikte ik Almonte en informeerde ik in een supermarkt naar de camping. Geen camping in Almonte, hoewel ik informatie van de Spaanse dienst voor toerisme heb die zegt van wel, maar er is er wel eentje in El Rocío ... slechts 15 Km verder. 15 Km is toch nog een heel eind dus toch maar de pijltjes richting toeristische dienst, die me notabene tegen de enkelrichting sturen, volgen voor de zekerheid. De toeristische dienst blijkt echter een geest, op een bepaald moment houden de pijltjes zonder meer op. Op naar El Rocío dan maar, 15 Km ver. Veel keuze is er niet maar dan duikt weer de klassieke truk met de autosnelweg op, fietsers niet meer toegelaten. Terug naar de stad om te informeren naar het alternatief. Na mijn vraag aan enkele heren op een terrasje ontstaat een kleine discussie waarbij ontkent wordt dat de weg een autosnelweg zou zijn, behalve door één persoon. Die merkt op dat er wel degelijk een stuk autosnelweg ligt maar dat dit na 100 meter stopt en over gaat naar een gewone weg en dat niemand zich er dus iets van aantrekt. Aangezien er schijnbaar geen alternatief is doe ik maar zoals de locals en inderdaad, de autosnelweg duurt nog maar 100 meter. Op het eind van die 100 meter komt er ook een grindwegje op uit, ik veronderstel dat fietsers officiëel daarlangs moeten komen. En na een extra 15 Km bereik ik camping La Aldea in Rocío, La Aldea is overigens ook de naam die de Spaanse toeristische dienst aan de camping in Almonte geeft. Die mensen zijn dus al in hetzelfde huisje ziek als Mr Michelin (die deze camping overigens niet kent) 15 Km meer of minder, wie maalt daar nu om. Het is duidelijk dat die heren niet fietsen. Gelukkig maakt het voor morgen, in principe, minder verschil. Ik kan van hieruit een stevige hoek afsnijden en het zou slechts 5 Km meer zijn dan vanuit Almonte.
Kamperen wordt de laatste 5 dagen trouwens telkens weer iets duurder. Nu is het vandaag ook echt wel een degelijke camping, waar de bijtjes rustig van bloem tot bloem fladderen maar waar de muggen en de vliegen me weer minder met rust laten. Ik heb hier ook nog 2 fietsende buren, (uiteraard) uit Nederland. Zij fietsen in 4 weken van Granada naar Porto.
Ik heb vandaag ook mijn eerste geheugenkaartje voor mijn camera vol gemaakt, 8 Gb goed voor 2400 foto's ... dat wordt nog even werken na mijn thuiskomst.
Morgen gaat het naar Sevilla, waar ik in principe een dag zal blijven.
Km vandaag: 109
Km totaal: 4231

Er vaart dus wel degelijk nog een veertje tussen Vila Real de Santo António (Portugal) en Ayamonte (Spanje), en er kunnen zowaar zelfs nog (enkele) auto's mee. Er wordt echter vooral gebruik van gemaakt door dagjesmensen, die even vanuit Portugal naar Spanje willen of omgekeerd (ik geloof wel dat in deze streek Portugal iets toeristischer is dan Spanje). Na nog een ritje van een 24 Km zat Portugal er dus op. Na een moeilijk begin in het noorden, waar ik het vooral druk druk druk vond, ging het vanaf Porto veel beter en was het er best goed. Slechts één ding zal negatief in mijn geheugen blijven, de portugese chauffeurs. Daar kan ik weinig goeds over vertellen, een enkele uitzondering niet te na gesproken. Ook mijn laatste avond in Portugal was niet zoals ik me hem gewenst had. Ik ben weer in mijn tentje moeten vluchten vanwege de muggen, lekker lang buiten genieten van een mooie avond was er dus niet bij. Eén van de zaken die ik niet mee heb is een muggenspray, misschien moet ik er toch maar eens naar uitkijken om me er eentje aan te schaffen. Hoewel ik aan die dingen ook een hekel heb.
Ook mijn eerste dag terug in spanje begon niet zo best. Vanwege de ligging van de campings is het een korte rit geworden, maar nog lang niet kort genoeg. Nadat ik eindelijk een weg uit Ayamonte gevonden had (het blijft overal een probleem dat wegwijzers steeds weer richting autoweg wijzen en dat je verder maar moet gokken, ik heb Ayamonte uiteindelijk verlaten via een industrieterrein langs de autosnelweg), bracht een ritje van een 22 Km me in Lepe. Hier zou ik nog wat inkopen doen en dan de camping opzoeken, een 5 Km verder in La Antilla. Hoewel het (ietwat vervallen) reclamebord aan de weg beweerde dat de camping het hele jaar open was en ook een bordje aan de poort beweerde dat ze geöpend was en er een massa caravans op de camping stonden ... was alles hermetisch gesloten en doods stil. Nu was het wel net na 14.00 uur maar dit leek me een beetje overdreven. Dan maar verder gefietst naar een volgende camping, terug richting Portugal. Na nog een 8 Km (terug naar Portugal dus) kwam ik de volgende camping tegen maar die deden alleen in standaard formules en de minimum formule was plaats voor 2 personen met elektriciteit inbegrepen voor 16,80 €. Nog een kilometer verder was er een andere camping die wel in individuele plaatsen deed ... nog een kilometer verder dus. Nadat ik dus al vijf kilometer, in de verkeerde richting, van Lepe was weggefietst om mijn initiële camping te vinden ben ik dus ook nog eens 9 Km terug richting Portugal gefietst. Afstanden die er morgen ook nog eens terug bijkomen omdat ik de andere kant uit moet. Alleszins kampeer ik vanavond op een camping bij Isla Cristina, met alweer een massa gevederde buren.
Km vandaag: 59
Km totaal: 4122

De eerste 25 Km van vandaag liepen over een heuvelrug een beetje land inwaarts. Terwijl ik rechts in de verte de zee zag kon ik links de Serra de Monchique, waar ik gisteren nog over ging, zien. Na die 25 Km verdwenen beiden uit zicht. Bij Loulé ging het nog wat verder land inwaarts en mocht er dus weer wat meer geklommen worden. Eén voordeel vandaag, ook mijn eindpunt lag aan zee dus al wat ik bergop moest mocht ik vandaag ook terug bergaf. De laatste 10 Km verliepen dan ook vrij vlot. Mijn einddoel van vandaag was Tavira. Het leek me tijdens mijn doortocht best een aangenaam stadje en voor een dergelijk toeristische regio ook nog vrij authentiek. Mijn camping ligt echter weer een eindje buiten de stad en een terasje zit er dus ook vanavond niet in.
Ik zit hier op een 25 Km van Spanje maar het is nog niet duidelijk hoeveel ik er nog zal moeten doen om erin te geraken. Er is hier wel minstens één overgang in de buurt maar dat is een autosnelweg . Mr Michelin weet van geen andere overgang voor de volgende 50 Km noordwaarts. Ook Google Maps stuurt me naar diezelfde grensovergang, 50 Km verder. Er is ook een bron die dat er nog een overzetje vaart vanuit Vila Real, op 25 Km van hier dus. Op de receptie van de camping kon men mij niet verder helpen. Ik had ook in Tavira informatie willen vragen maar de toeristische dienst krijgt er een groot onderhoud en ik vond geen aanwijzing naar een andere lokatie. Het is dus nog niet duidelijk waar ik morgen zal zijn, kan Spanje zijn maar kan ook nog net een nachtje Portugal zijn.
Nog een snel zoektochtje op Google bevestigt dat er wel degelijk nog een ferrybootje vaart, waarschijnlijk morgen terug in Spanje dus.
Km vandaag: 89
Km totaal: 4063

Mijn verblijf bij de nederlanders is goed meegevallen. Naast een mooi rustig plaatsje, in het gras!, mocht ik ook nog gebruik maken van de keuken, voor het koken en het eten, en van de WIFI.
De route stelde ook vandaag weer weinig problemen. Eerst naar de (iets) grote(re) weg, goed voor een 15 Km, en dan die voor de volgende 65 Km volgen naar Portimão. Na het gebruikelijke op en neer, mocht ik net voor het binnenrijden van de Algarve nog eens aan de slag voor het iets langere werk, op en over de Serra de Monchique. Eerst 5 Km klimmen van 150 naar 370 m en dan 15 Km rustig voortkabbelend met een maximum hoogte van 500 m. Na een lunchpauze in het stadje Monchique (hamburger!) mocht ik dan gedurende 25 Km dalen naar Portimão, op zowat 0 m want een havenstad(je). Het leek me een goed idee om Portimão te bezichtigen maar de route heen, via Praia de Rocha, en terug, dichter langs de rivier, waren eigenlijk 8 vrij waardeloze kilometers. Daarna besliste ik om door te gaan in de richting van mijn route voor morgen en te stoppen bij de eerste kampeer gelegenheid. In praktijk betekende dit bij Portimão de brug oversteken en daar kwam ik al direkt een wegwijzer naar een camping tegen. Van daar was het echter nog een eindje doorgaan, een kilometer of vijf, iets te ver om terug te keren om het veel gemoedelijkere en mooiere stadje aan de overkant nog even te bezichtigen. Zelfs op de behoorlijk grote camping leek het nog een eind doorfietsen te zijn. Ik heb hier dan ook meer het gevoel in het bos te kamperen i.p.v. aan zee. Maar dan wel een gebetonneerd bos, alweer betonharde ondergrond. Om te slapen is dit geen probleem, met een matrasje,maar om een tent op te stellen is het waardeloos .
Km vandaag: 96
Km totaal: 3974

Het meest logisch zou geweest zijn om deze morgen voor de richting spaanse grens te kiezen, ik heb echter gekozen om eerst nog een rondje Algarve te doen. En dat rondje mag mogelijk letterlijk genomen worden want waarschijnlijk zal ik sowieso moeten terugkeren naar de grensovergang waarnaar ik van Beja uit zou rijden, er zijn niet veel fiets-geschikte grensovergangen in Zuid-Portugal.
Er bleef gisteravond echter nog één probleem: de planning, geen enkele camping op fietsbare afstand richting Algarve. En hier kwam dan toch weer dat fietsboekje, waarvan ik 2 dagen geleden nog zei dat ik het niet zo goed vond, ter hulp. Zij hadden dan toch een adres, niet echt een camping maar een nederlandse (waarover ik ook nog geklaagd heb dat ze met zo veel waren ) B&B waar ik ook zou kunnen kamperen. Het is overigens al wel de 2° keer dat ze ter hulp komen want zij hadden ook de info over de caping in Alcacer do Sal, die Mr Michelin niet kende. Hierbij dus mijn excuses aan alle nederlanders. Het was trouwens ook wel nodig om alle info i.v.m. deze plaats te hebben want anders vind je het nooit en het staat ook nergens aangegeven als B&B of enig gastverblijf. Maar ik heb het dus wel gevonden en kampeer dus vanavond, bij nederlanders in het gras, in São Martinho das Amoreiras.
De rit vandaag was weer vrij simpel. Het vertrek verliep al moeiteloos, nadat ik op een kaartje bij receptie kon zien dat ik vrij dicht bij mijn vertrek route was. En verder waren er weinig knooppunten die voor problemen konden zorgen, een behoorlijk zorgeloze dag onder een stralende zon. Onderweg passeerde ik een gigantisch zonnebloemenveld. Een mens staat er niet bij stil maar als men zonnebloemenolie verkoopt moet er waarschijnlijk wel iemand die dingen kweken, oogsten en bewerken. Verderop passeerde ik de Barragem de Monte da Rocha. Een van de vele stuwmeren in de buurt, om de watervoorziening van de ruime omgeving te verzekeren. En uiteindelijk dus naar São Martinho das Amoreiras. Morgen echt naar de Algarve, een grote naam maar ik weet niet of die echt nog iets te bieden heeft dat de rest van Portugal nog niet getoond heeft.
Km vandaag: 87
Km totaal: 3878

Het regenalarm zal nu wel afgeblazen zijn, een stralende en dus warme dag vandaag.
Na het verlaten van Évora mocht ik voor een kleine 30 Km over dezelfde weg, rechtdoor op en af golvend. De heuvels van de afgelopen 2 dagen zijn wat rolender, minder scherp, dan wat ik de dagen en weken ervoor tegen kwam. Maar het blijft wel op en af natuurlijk, toch nog altijd goed voor 600 hoogtemeters vandaag. Na die 30 Km over de N254 ging het in Viana de Alentejo over op de N257 richting Alvito en over een wat kleinere weg via Cuba naar de IP2, waar het een stukje drukker werd. Op die IP2 zag ik al vanop 10 Km mijn eindbestemming van vandaag, die echter maar langzaam groter werd. Uiteindelijk kwam ik toch op mijn bestemming Beja, waar ik nog eens “op den beton” kampeer. Ik ben het stadje even gaan bezoeken maar erg spectaculair is het niet.
Km vandaag: 84
Km totaal: 3791

Gisteren met mijn keuken gevlucht onder het afdak van de afwasruimte. Het was op die moment wel behoorlijk droog maar de omgeving rond mijn tentje was tamelijk vochtig om te gaan zitten. De fransen en de hollanders (je had daar maar drie soorten: fransen, hollanders en ik ) keken wel even raar op wanneer ze kwamen afwassen maar ze gaven me allemaal gelijk dat het de beste plaats was voor een “tentist” om te koken.
Vanmorgen opgestaan onder een stralende hemel maar dit duurde niet lang, al vlug kwamen er weer wolken opzetten. Bij het uitchecken wist de receptionist me te vertellen dat het hele land in alarmfase geel was vanwege de overvloedige regen. Nu weet ik niet hoe erg alarmfase geel is maar een alarmfase is zelden goed . De regen schijnt trouwens hier en daar al voor problemen gezorgd te hebben, ik hoorde zowel Lissabon (mijn stopplaats van de dag ervoor, maar dan moet het dus na mijn vertrek geweest zijn) als Évora (mijn stopplaats van vandaag maar hier is ook niet veel te merken). Voor vandaag zou nog regen voorspeld zijn maar vanaf morgen niet meer.
Alleszins ben ik droog vertrokken en is het eigenlijk een best goede dag geweest, alleen bij het naderen van Évora leek het toch nog mis te lopen maar het bleef bij een beetje gedruppel. Niet de moeite om mijn regenjasje aan te trekken. Al bij al een goede dag dus.
Ook wat fietsen betreft was het een goede dag, geen route problemen en een aangename omgeving om door te fietsen. Vandaag, voor het eerst in Portugal, massaal veel roofvogels gezien. Jammer genoeg laten die zich niet zomaar fotograferen als de ooievaars maar ik heb ze wel mooie dingen zien doen . Ook verscheidene ijsvogels, ook en prachtig vogeltje dat enorm cameraschuw is, en koereigers, een kleine witte reigersoort die al evenmin op camera's gesteld is, gezien. Nogmaals, een goede dag dus. Bij het oversteken van een riviertje bij Valverde was het, aan de platgespoelde en zelfs uitgerukte begroeiing, wel duidelijk dat dit onlangs iets meer dan een klein, rustig riviertje was.
Het was vandaag een eerder korte rit. Van de vroege aankomst heb ik eerst en vooral geproffiteerd om mijn achterrem van nieuw schoeisel te voorzien, het werd stilaan wel nodig. Ik had dit eigenlijk moeten doen op mijn rustdag in Lissabon maar wanneer men aan het rusten is ... . Na de regendag van gisteren werd het echter echt wel dringend, nu gebeurd dus. Daarna had ik nog ruim de tijd om het stadje te gaan verkennen. Évora is alweer een historisch stadje dat op de Unesco lijst staat en wat mij betreft wel terecht, een mooi stadje.
Naast het gele regen alarm is er nog een geel alarm, de nederlandse nummerplaten. Ze zijn altijd en overal wel tegenwoordig maar de afgelopen 2 dagen is het een overrompeling. Dan zijn er ook nog de fransen maar die rijden ook al met een gele nummerplaat. En het stijgend aantal fietsers is al evenzeer nederlands, in Nederland is er een routeboekje uitgegeven met fietsroutes in Zuid-Portugal. Ik heb dit ook bij maar vind het minder geslaagd dan hun routeboek naar Santiago, dat ik wel volgde. Hier volg ik dus mijn eigen route, die echter wel grotendeels over dezelfde wegen loopt omdat dit gewoon de logische verbinding is tussen een aantal plaatsen. Tot dusver loopt mijn route echter vooral in tegengestelde richting, uitgezonderd voor het koppel van gisteren die ook in tegengestelde richting onderweg waren. Vandaag op de camping is er echter ook een belgische vertegenwoordiging, 3 caravans heb ik gezien, en naar goede gewoonte heb ik geen contact gelegd. Toch blijven de hollanders dus een reizender en fietsender (ik geloof niet dat dit officiële woorden zijn maar ze maken duidelijk wat ik bedoel) volk dan de belgen.
Km vandaag: 68
Km totaal: 3707

Maandag was het zoals al een aantal dagen behoorlijk warm (32°) maar nu was het ook tamelijk bewolkt en dat zorgt, net zoals bij ons, nogal eens voor onweer. Zo ook maandag avond dus. Nog even over mijn bacalhau van maandag, bacalhau is geen verse kabeljauw maar gedroogde (misschien dat ik mijn vis van gisteren 2 jaar geleden wel heb zien hangen op de Lofoten ). Ik heb hem vroeger al wel eens gegeten in een stoofpotje, waarbij het nodige vocht en smaken heeft opgeslorpt van dat stoofpotje en zijn andere ingrediënten. Maandag was hij gegrild en dan blijft hij toch wat taaier en proef je nog meer de geconcentreerde smaak van de gedroogde vis, toch apart.
Gisteren heb ik me dus eigenlijk alleen bezig gehouden met de planning voor vandaag en morgen. Voorwaar geen eenvoudige taak, volgens één bron was er een camping in Alcácer do Sal en volgens een andere niet. Ik heb het dan maar opgezocht op internet en Mr Michelin had (alweer) ongelijk. Ik kan nu helemaal met zekerheid bevestigen dat er één is in Alcácer.
Gisteren is de combinatie warmte en bewolking niet uitgedraaid op onweer maar het is vannacht wel beginnen regenen en dat doet het vanavond nog steeds. Het is vannamiddag wel een tijdje droog geweest, en ook daarvoor voor wat kortere periodes, maar toch weer terug beginnen regenen en ik had maar net mijn tentje opgesteld toen de hemelsluizen weer helemaal open gingen.
Maar eerst nog terug naar vanmorgen en de rit van vandaag. Vanmorgen wat vroeger opgestaan en er voor gezorgd dat ik, reeds gepakt om te vertrekken, bij de eersten aan het ontbijt stond. Het beloofde een redelijk lange dag te worden en ik wou graag tamelijk op tijd vertrekken, wat ook gelukt is. De rit naar de Caias Sodre (de zuiderkaai veronderstel ik), waar mijn eerste veerboot vertrok, verliep vlotjes maar ik kende dan ook al de weg. Ik kwam er aan met 5 minuten voor het volgende vertrek naar mijn bestemming, Seixal. Ruim voldoende tijd om een ticket te kopen en kort genoeg om niet te lang te moeten wachten. Aan de overkant was het toch weer moeilijk om de goede richting te vinden, hoewel er op kaart slechts 1 grote weg was die dan een eind verder in 2 zou splitsen. Nu ja, uiteindelijk vond ik dus weer het goede spoor met bestemming Setúbal, waar ik mijn volgende veer zou nemen, dit keer over de Rio Sado. Een veer overigens “Made in Norway”, maar ze hebben daar dan ook de nodige ervaring van dit soort veren. Ze hebben er zelf ruim genoeg varen. Wie hier echter die vies groene kleur gekozen heeft weet ik niet. Aan de overkant kon het écht niet moeilijk worden. De volgende 15 Km gingen over de Peninsula de Tróia, een duinengordel van hooguit een kilometer breed die de Rio Sado scheidt van de zee. Aan het eind van die peninsula was het even schrikken, de enige weg richting Alcácer was afgesloten en rondrijden zou niet echt aangenaam geweest zijn. We spreken dan toch al vlug over een 25 Km extra. Dus maar langs de versperring gereden in de veronderstelling dat het met de fiets wel zal lukken. Enkele kilometers verder bleek het dus niet te lukken (terugkeren en rondrijden zou ondertussen dus al gauw 30 Km extra zijn). Een onderdoorgang van een riviertje was defekt geraakt en dit had de hele weg over een breedte van een 2 á 3 meter weggespoeld. Toen ik daar aankwam stond daar ook net een hollands koppel de zaak te bekijken. Met vereende gedachten en krachten hebben we dan toch samen een oplossing gevonden. Over een omheining, door het mulle zand en over een zelf gemaakt noodbruggetje hebben we een soort fabrieksterrein bereikt, vanwaar we dan de weg, net voorbij de verzakking, weer konden bereiken. Het hollands, al wat ouder, koppel reed overigens met voorwiel aandrijving. In de as van het voorwiel zit een elektromotortje met de accu onder het zadel, goet voor wat ondersteuning bij het klimmen (tot 300 watt schijnbaar). Een minder verborgen Cancelaraatje dus .
En zo hebben we dus alledrie zonder rondrijden de camping van Alcácer bereikt.
Km vandaag: 99
Km totaal: 3639

Weinig nieuws te vertellen vandaag. Gisteravond een leuk plaatsje gevonden om te eten, praktisch om de hoek van de herberg. Gisteren genoten van een stevig bord pompoensoep met groene bonen en varkensvlees a la portugaise met gebakken aardappeltjes en een extra portie groenten. Vanavond wordt het de bacalhau (kabeljauw). En vanmiddag eindelijk ook sardientjes gegeten, je kan toch niet langs Portugal passeren zonder sardientjes te eten. Ze zijn hier wel vers en een maatje groter dan wat je bij ons in blik vindt. Voor de rest vandaag vooral rond gelopen in Lissabon én een kleine inlichting gaan vragen i.v.m. met mijn vertrek hier woensdag. De route echt plannen doe ik morgen pas, dat kan vanuit de zetel, maar sowieso zal ik vertrekken met een veerboot over de rivier en ik ben me gaan verzekeren dat ik met mijn fiets op die boot mag.
Aangezien ik morgen eigenlijk dus niets doe, zal er morgen dus helemaal geen nieuws zijn en zal ik dus ook geen blog maken morgen.

De camping van vannacht was ondanks de drukke bezetting, waarbij een grote jongeren aanwezigheid, onverwacht kalm. Van geen druktemakers last gehad. Vanmorgen wel opgestaan met een stevig windje, met soms een extra rukje erbij, en dat is de hele dag wel zo wat gebleven. Bovendien stond hij niet erg gunstig, Wisselend van opzij links naar de kop. Dat maakte het vandaag, ondanks de stralende hemel, toch geen echt aangename fietsdag. Door die wind voel je ook de warmte zo niet, waardoor ik mij iets te laat insmeerde met zonnecreme. Mijn armen zijn momenteel iets meer geteint dan eigenlijk de bedoeling was.
De eerste grote stop vandaag was in Sintra, weer een stadje dat op de Unesco lijst staat. Een mooi stadje maar ontzettend druk. Óbidos maakte op mij zeker zoveel indruk maar dat staat niet op de lijst. Op de toeristische dienst wisten ze me wel te helpen met een beter kaartje om, met de fiets, verder naar Lissabon te rijden. De streek tussen Sintra en Lissabon is vergeven van de autosnelwegen, met de fiets was er eigenlijk slechts één degelijke optie. Eerst richting Estoril en dan verder langs het water, eerst de zee en daarna de Rio Tejo, tot Lissabon. Het was vandaag wel vrij stil in Estoril.
Dit stuk was zonder twijfel het meest toeristische en mondaine deel van mijn trip tot dusver, met volgeladen strandden en strandjes, grote luxehotels, casino, enz ... Voor mij was het minder aangenaam om te fietsen vanwege de drukte op de weg. Het verkeer ging vanwege die drukte wel vrij langzaam, dat viel dan weer mee.
Lissabon binnenrijden ging wel redelijk vlot, ook al omdat ik een redelijk plannetje had met een aanduiding van de jeugdherberg, maar leek wel een eeuwigheid te duren. Al lang op voorhand zie je een indrukwekende brug, die echter slechts langzaam groter wordt. Uiteindelijk heb ik dus mijn herberg redelijk vlot gevonden en ik zal hier 2 dagen blijven, één om Lissabon te bezoeken en een tweede om mijn lichaam een keer een echte rustdag te gunnen. Ik zal wel ongeveer halfweg zijn, ik veronderstel dat een echte rustdag wel eens goed zal doen.
Km vandaag: 69
Km totaal: 3540

Elke camping schijnt zo zijn “probleempjes” te hebben, een “betonnen” ondergrond, een slakkeninvatie, ... gisteren waren het muggen. In eerste instantie was er nog geen probleem, ik kon rustig installeren en mijn noodlesoepje maken en eten. Toen ik echter later mijn avondmaal aan het koken was kwam er ineens een invatie. Ik heb nog geprobeerd met een lange broek maar ik ben uiteindelijk moeten vluchten. Toen mijn potje klaar was ben ik met mijn gammel mijn tentje ingevlucht om te eten. Van lekker buiten zitten was er gisteren dus geen sprake.
Na 12 Km ben ik even gestopt in Óbidos, een middeleeuws, ommuurd stadje, waar ik even rondgedwaald ben. Een leuk plaatsje waar het gezellig even rondwandelen was.
Tussen Óbidos en Bombarral werd het even moeilijk. Volgens de kaart waren er maar 2 mogelijkheden. Eentje die in de goede richting ging maar die ik niet mocht nemen wegens autosnelweg en eentje die ik wel mocht nemen maar die in de verkeerde richtinig ging. Ik heb dan maar even gegokt op een van de niet gemarkeerde wegen en heb vrij vlot Bombarral bereikt, waar ik verder op de N8, die parrallel loopt met de nieuwe autosnelweg, terecht kon richting Torres Vedras. Achteraf gezien lijkt het erop dat de N8 al van bij Óbidos langs de snelweg moet lopen maar ik heb Bombarral bereikt met minder kilometers dan aangeduid op de borden die ik kon zien bij het oversteken van de autosnelweg, ik kan het dus zo slecht nog niet gedaan hebben.
Vanaf Torres Vedras ging het terug richting zee maar zoals al eerder gezegd, de kust is hier geen rechte, vlakke lijn ... stevig klimmen af en toe.
Gestopt ben ik bij de camping van Ericeira. Het soort camping is de afgelopen 2 dagen enigszins veranderd tegenover de dagen ervoor en daarmee ook het publiek, de rust en de prijs. Vandaag nog een ietsje meer dan gisteren, nog best doenbaar maar toch het drievoud van wat ik eerder al wel eens betaalde in Portugal (ik kampeerde ook al wel eens voor 2,5 €). Vandaag ook de eerste surfer-boys tegengekomen, van de soort zonder zeil dan wel.
Morgen naar Lissabon, ik kijk er niet echt naar uit om daar aan te komen. Al zal het op een zondag misschien wel meevallen.
Km vandaag: 80
Km totaal: 3471

Ik had gelijk van mijn schoenen binnen te zetten gisteravond, vanmorgen behoorlijk wat slakken mogen (ver)jagen. Ik heb er onderweg nog een moeten van een van mijn tassen moeten jagen en ook vannamiddag bij het uitrollen van miijn tent kwamen toch nog enkele exemplaren tevoorschijn. Of die ooit terug thuis geraken?
Vanmorgen begonnen met goed 15 Km vlak en rechtdoor, door heide en (dennen)bos en langs de zee. Het sap van de dennen wordt hier overigens massaal afgetapt maar ik weet niet waarvoor, mogelijk voor een of andere siroop. Na die 15 Km kwam er wat meer kronkeling en golving in de weg maar het bleef wel langs de zee, ook al kreeg ik die niet steeds te zien. Naast de slakken, die op de camping gisteren wel erg massaal aanwezig waren, zie hier ook overal en de hele tijd hagedisjes. Deze voormiddag zag ik onderweg echter even een iets groter exemplaartje, die schijnbaar nog een nieuwe staart moest groeien.
En zo ging het naar Nazaré. Tijdens een lunchpauze in een pasteleria hoorde ik wat belgische zaken. Een van hen kende duidelijk al zijn portugees en zijn weg, ook in de pasteleria, en werkte schijnbaar in de inmobilieën hier. De anderen waren schijnbaar op zoek naar een stekje. Volgend jaar een nieuwe belgische B&B in Navaré? Tijdens die lunchpauze leerde ik ook waarom al die bedevaarders naar Fatima onderweg waren. 13 mei is dé dag in Fatima. Op de TV werd een plechtigheid vanuit Fatima, voor een internationaal samengesteld en massaal publiek, rechtstreeks uitgezonden. Ik dacht eerst dat het de paus vanuit Rome was maar het bleek dus wel degelijk Fatima te zijn, 'k denk dus niet dat het de paus was.
Even voorbij Navaré heb ik mijn fiets even neergelegd. De weg ging (letterlijk) de hoek om en direkt 13% omhoog, en daar was ik dus niet klaar voor. Ik kon niet snel genoeg klein schakelen, mogelijk ook al door een klein schakelfoutje in de “paniek”. Mijn voet kon ik nog wel uit mijn klikpedaal krijgen maar te laat om mijn fiets, die ondertussen tamelijk dwars stond, nog in evenwicht te houden en dus moest ik hem stilletjes neerlegeen. Zonder schade voor mens en materiaal natuurliijk, alleen wat schaamrood ten opzichte van enkele vooorbijgangers . En aangezien je tegen 13% zomaar niet opnieuw start mocht ik natuurlijk ook nog een eindje duwen, met nog steeds wat schaamrood ten opzichte van andere voorbijgangers. En nadat ik op een vlakker stukje dan toch terug op gang kwam mocht ik nog een heel eindje doorklimmen, op 3 kilometer 160 meter hoger.
En de hele dag kwam er zo af en toe die rare mist vanuit zee. Boven zag ik hem zelfs over de klif landinwaarts gaan.
En zo kwam ik uiteindelijk toe in Foz de Arelho, op een, naar portugese maatstaven, vrij dure camping (6,8 € voor een nachtje in een tent).
Km vandaag: 82
Km totaal: 3391