Ik ben Peter, gelukkig getrouwd met Daisy, en we hebben drie reeds volwassen kinderen ; Robby, Elke en Davy. Ik ben geboren op 25 januari 1957, en ben nu dus 54 jaar jong. Mijn hobby's zijn : De Natuur, Fauna & Flora, wandelen aan zee of in de bossen en me amuseren met mijn Blog. Ik wens je veel leesplezier, maar bovenal een prettige dag!
Wie de tijd heeft zich in de tijd te verdiepen, komt uiteindelijk tot de vaststelling dat enkel het NU voor ons reeël is, en we in feite tijdloze entiteiten zijn. Maar het NU is eigenlijk ook heel relatief, want hoelang duurt dat juist? Als we nog maar willen zeggen hoe laat het is, is er al minstens één seconde voorbij, en zijn we alweer in de volgende realiteit. Het is dus zelfs onmogelijk exakt de juiste tijd uit te spreken. Dit schrijfsel mag gezien worden als aanvulling bij mijn blogbericht dewelke ik op 07-03-2011, 11:06 postte, met als titel 'De oneindigheid', waarin ik stel dat, naar mijn persoonlijke mening, snelheid of formaat geen begin of einde heeft. Zo denk ik dat ook het gegeven 'tijd' in dat zelfde rijtje thuis hoort. Men kan naar het schijnt daadwerkelijk het verleden met eigen ogen zien, bijv. als men naar de sterren kijkt, zoals we op dit ogenblik de zon zien hoe die iets meer dan 8 min. geleden was. Maar is dat wérkelijk het verleden dat voor ons nu zichtbaar is geworden, of slaagt dat ook op niets? Men kan d.m.v. de huidige technologie de verste ster in de kosmos bekijken, dewelke "niet meer zóver" verwijdert is van de Big-Bang? Wat als we eens de techniek bezitten om nóg verder te kijken .. gaan we dan zelfs de Big-Bang zien gebeuren?? De toekomst is ook zoiets. Men kan, weerom door de huidige technologie, dingen voorspellen zoals het weer. Er zijn ook super-computers die zúlke fantastische random-berekeningen kunnen maken (op korte tijd) dat de uitkomst meer en meer de toekomst voorspelt die écht zal gebeuren. Naargelang de hoeveelheid gegevens die men de computer kan doen slikken, zal de toekomst dus voor ons steeds duidelijker worden.
Mijn ervaring is alleszinds dat men zich bewuster kan zijn, en daardoor de tijd meer kan beleven .. terwijl men dan juist de tijd compleet vergeet! Naar het schijnt werkt meditatie ook zo, maar met zulke gerichte sessies heb ik geen ervaring. Als ik voel dat ik mezelf aan het voorbijsteken ben en door de dikwijls onbewust-aanhoudende stress zelfs (bewuste) hartkloppingen krijg, kan ik mezelf afremmen. Dan kijk ik heel goed toe hoe mijn handen heel traag dingen doen, en bedenk ik ook de daad zelf heel bewust .. ik voel bijv. hoe koud de koffietas is, ik zie in detail hoe mooi de tas is, ik volg met mijn ogen de tas tot waar ze moet staan, enz. Het duurt even voor ik me inwendig voel vertagen, dat gaat niet zomaar op vingerknip, het wringt zelfs wat. Maar na (relatief) korte tijd merk ik dat de inwendige tijdstrein terug op het juiste spoor zit en 'smooth' de gladde rails volgt. Wonderlijk hoe zoiets op je humeur in positieve zin kan werken, écht wel!
Mensen hollen zichzelf massaal voorbij om zich een rijkgevuld leven te verschaffen .. misschien omdat we ons ervan bewust én onbewust zijn dat we een beperkt leven in dit lichaam hebben gekregen, maar zo zijn we echt wel verkeerd bezig, het geeft het juist tegenovergestelde effect. Men zou kunnen concluderen dat ieder voor zich, bewust of in het onderbewustzijn, zelf uitmaakt hoe lang (zijn/haar) tijd duurt, maar dat is weerom een ander thema ; want wie of wat zijn wij in feite? Daar kom ik nog wel eens op terug.
Maar nóg is er geen verklaring van wat tijd nu eigenlijk is, en ging ik daarom op zoek naar wat andere mensen daarover te zeggen hebben :
Ticking away the moments that make up a dull day You fritter and waste the hours in an offhand way Kicking around on a piece of ground in your home town Waiting for someone or something to show you the way
Tired of lying in the sunshine Staying home to watch the rain And you are young and life is long And there is time to kill today And then one day you find Ten years have got behind you No one told you when to run You missed the starting gun
And you run, and you run to catch up with the sun, but it's sinking Racing around to come up behind you again The sun is the same in a relative way, but you're older Shorter of breath and one day closer to death
Every year is getting shorter Never seem to find the time Plans that either come to nought Or half a page of scribbled lines Hanging on in quiet desparation is the English way The time is gone The song is over Thought I'd something more to say
Home, home again I like to be here when I can When I come home cold and tired It's good to warm my bones beside the fire Far away across the field The tolling of the iron bell Calls the faithful to their knees To hear the softly spoken magic spells
In september 2004 trokken journaliste Annemie Struyf en fotografe Lieve Blancquaert naar Kenia voor de voorbereiding van hun boek Mijn status in positief. Het begon met een eenvoudig idee: een fotoboek over gewone mensen, in Europa en Afrika, allemaal seropositief. Lieve zou de fotos maken, Annemie de onderschriften. Maar de fotos werden beelden en de teksten verhalen. En voor ze het goed en wel beseften, verzeilden beide vrouwen in Kenia bij Achieng, een 36-jarige vrouw die hiv niet als een straf maar als haar opdracht ziet. My status is positive, zei ze, en ze nam hen mee naar de zwarte prostituees Deborah, Lucy, Mbaika, Benta en Winie. In het gezelschap van de verkrachter Abed en de moordenaar Kush leidde ze hen door de sloppenwijken tot ze, op een onbewaakt moment, te lang in de ogen van een klein meisje keken. Plots stond de wereld stil. En voor het eerst, na al die verre reizen, waren ze niet meer in staat zich zomaar om te draaien en terug naar huis te gaan. Om een lang en ingewikkeld verhaal in enkele woorden samen te vatten: Hope, een zwart meisje van veertien maanden, heeft hen verrast en verleid.
Terwijl de documentaire van 'What if Cannabis Cured Cancer' nog maar pas was verschenen, is hij vandaag al niet meer te bekijken (zie ook hier, en hier). Op Vimeo waar de docu oorspronkelijk werd geplaatst is de uitleg :
"Sorry, "What if Cannabis Cured Cancer?" was deleted at 4:55:46 Tue Mar 8, 2011. Vimeo has removed or disabled access to the following material as a result of a third-party notification by Len Richmond Films claiming that this material is infringing: What if Cannabis Cured Cancer?. We have no more information about it on our mainframe or elsewhere."
Nogtans was 'What if Cannabis Cured Cancer', samen met nog enkele andere docu's over hetzelfde thema, uiterst interessant, en zoals gisteren al gezegd ; een échte eye-opener, temeer omdat de heilzame krachten van cannabis door meerdere laboranten, dokters en professoren werden gestaafd.
Raar toch???
Gelukkig vond ik nog meerdere YouTube-docu's van een man (wiens naam me gisteren ontschoot) die ik al jaren geleden zijn boodschap zag verkondigen, en waarvan ik me nog afvroeg wat er van hem geworden is ; Rick Simpson dus. Hij is géén dokter, geen professor of laborant, maar zijn verhaal kan tellen!
(Met nederlandse ondertitteling, en in verschillende delen)
Na zware kwetsuren aan zijn hoofd in 1997, zocht Rick Simpson lindering door middel van het gebruik van medicinale hasj olie. Als Rick ontdekte dat de hasj olie (met hoge concentratie van T.H.C. ) kanker en andere ziektebeelden kon genezen, trachtte hij gratis dit gegeven aan zoveel mogelijk mensen in de praktijk bekend te maken, en genas hierdoor letterlijk honderden mensen van verschillende ziekten ... maar toen het verhaal publiekelijk werd, nam de lange arm van de wet zijn uitvinding af, en vervolgden Rick Simpson voor het bezit en verspreiding van marijuana, terwijl ze zodoende duizenden zieken van de voor hun geschikte medicijn afsneden. Toen hij in Amsterdam verbleef wegens een conventie, namen de Canadese autoriteiten zijn planten, tot zelfs meteen zijn hele huis in beslag. Simpson leeft nog steeds ergens in Amsterdam, terwijl het zijn enige bedoeling was om mensen met kanker te genezen door de helende kracht van zijn hasj olie.
En nu maar hopen dat deze YouTube-docu's blijven bestaan, en dat mensen zich vragen beginnen stellen....
Update 2 : Het weghalen van de originele documentaire van 'What if Cannabis Cured Cancer?' heeft bij nader inzicht met auteursrechten te maken, en is derhalve enkel nog als trailer te bekijken. Toch weerom doodjammer dat men zo'n belangrijke wetenschap niet gewoon vrijgeeft!
Kunnen de chemicaliën die we in marijuana aantreffen verschillende dodelijke kankertypen voorkomen, of zelfs genezen?
Wetenschappers op het gebied van cannabinoids-onderzoek presenteren hier hun frapante ontdekkingen.
'Wat als cannabis kanker geneest?' legt uit hoe we met z'n allen reeds zijn geboren met een vorm van marijuana in ons lichaam zelf. Als we bovendien marijuana consumeren, vormen de endocannabinoids waarmee we zijn geboren, samen met de gedegusteerde cannabinoids via bijv. een joint, een perfecte sleutel/slot-relatie. Daarbij wijzen ze op het feit dit gegeven kankercellen kan doden, zónder dat het de gezonde cellen in het lichaam aantast. Deze film is een sterke eye-opener wat betreft de toekomst van cannabis, en misschien ook wel de toekomst van medicijnen.
'Wat als cannabis kanker geneest?' somt recente indrukwekkende wetenschappelijke bevindingen op van de beschermende effecten die nieuw ontdekt zijn in bepaalde bestanddelen van marijuana, en die met zekerheid een belangrijke rol zullen spelen in de toekomst van de geneeskunde.
Prostitutie heet het oudste beroep ter wereld te zijn, maar drugs dealen zou ook wel eens in aanmerking kunnen komen. Archeologen hebben opnieuw bewijs gevonden van systematisch drugsgebruik bij prehistorische mensen, dit keer in een grot in Spanje.
Afgaande op muurschilderingen in de buurt van het Spaanse Villar del Humo blijkt dat de eerste Europeanen zich te goed deden aan Psilocybe hispanica, een paddestoel waar je gaat van hallucineren. De muurschilderingen zijn minstens 6.000 jaar oud. De ontdekking staat in New Scientist.
Voor wie afgelopen vrijdagavond (jullie tijd dus) op VTM de animatiefilm 'Horton' heeft gezien, en zich afvraagt waar wij in al onze 'grootsheid' verblijven, de volgende filmpjes :
Naar mijn persoonlijke gevoel bestaat er niet zoiets als grootst of kleinst, er is geen einde naar beide zijden. De volgende site geeft daar een idee van. Men heeft enkel tot nu toe de toestellen niet om verder te kunnen kijken. Ons universum is zó onmetelijk (groot .. of klein, te zien welke richting je uit wil, en dewelke in feite begrippen zijn die enkel dienen opdat we het toch min of meer kunnen vatten, maar in werkelijkheid op niets slaan) dat we nooit in staat zullen zijn om het te begrijpen. Zelfs niet als we met lichtsnelheid naar zowel de ene als de andere richting reizen. Ook snelheid is zeer relatief naar mijn gedacht. Er zullen zeer zeker snelheden zijn waarbij die van het licht gewoon verbleken, maar ook daar hebben we (nog) geen toestellen voor, omdat onze hersenen daarvoor nog niet rijp genoeg zijn. We zullen met absolute zekerheid verder en sneller kunnen, maar daar er geen einde is, kunnen we ondertussen enkel genieten van de pluisjes in die onmetelijke speeldoos, misschien wel op de kamer van een kind.
TRANSLATE.png "English"){kind=small}
