Ik ben Peter, gelukkig getrouwd met Daisy, en we hebben drie reeds volwassen kinderen ; Robby, Elke en Davy. Ik ben geboren op 25 januari 1957, en ben nu dus 54 jaar jong. Mijn hobby's zijn : De Natuur, Fauna & Flora, wandelen aan zee of in de bossen en me amuseren met mijn Blog. Ik wens je veel leesplezier, maar bovenal een prettige dag!
Wat je hoort is de opname van krekels. Er zijn twee geluidssporen; een is in normale snelheid weergegeven, de andere is een vertraagde versie. Krekels hebben een snellere levensloop dan mensen. De geluiden van de insecten worden daarom weergegeven op 'menselijke snelheid'. Wat je hoort zijn enkel de geluiden dewelke de krekels produceren. Geen enkel menselijk instrument werd hieraan toegevoegd.
Luister... en beeld je in wat krekels en de grootste klassieke componisten gemeen hebben. Heeft u een idee? Zou het dezelfde goddelijke verbondenheid met het universum kunnen zijn?
Er bestaat een wet in het universum die maar weinigen echt kennen en toepassen: wat in liefde gegeven wordt, keert veelvoudig in liefde terug. Deze wet is niet bedoeld om miljonair te worden. Maar wie hem begrijpt en toepast, zal in zijn leven nooit iets tekortkomen.
Als je iets geeft, laat je linkerhand dan niet weten wat je rechter doet. Jezus (Mt. 6:3)
Geven en ontvangen komen voort uit dezelfde bron. Zoals door de wortels en de kruin van een boom dezelfde levensenergie stroomt, zo stroomt door geven en ontvangen dezelfde energie als gever en ontvanger afwezig zijn. In zelfloos geven en ontvangen is geen sprake van een tekort of teveel. Er is slechts stromen en doorstromen. Het water dat de wortels van een boom geven aan stam, takken, bladeren en kruin hebben ze ontvangen van de regen, want niets staat op zichzelf. Zoals de golven in elkaar overvloeien tijdens eb en vloed, zo vloeien geven en ontvangen in elkaar over als er niemand is die geeft en als er niemand is die ontvangt. Wanneer geven niet onvoorwaardelijk is, wordt de stroom van energie verstoord.
In liefde iets geven doet het ik geleidelijk verdwijnen. Als we onze tijd, aandacht, zorg, energie, geld, iets van onze bezittingen, kennis of inzicht in liefde aan een ander geven, zal hetgeen gegeven is vroeg of laat in veelvoud naar ons terugkeren. Zoals de granaatappel talloze zaden bevat voor nieuwe vruchten, zo bevat de vrucht van geven talloze zaden die eens tot rijping komen. Iedere keer als we iets van harte geven, verdwijnt er een harde schil rondom het hart, gaat er meer liefde stromen vanuit de bron van het ware zijn. Geven maakt vrij van egoïsme. Op de juiste wijze ontvangen eveneens. Wanneer we niet durven te ontvangen als iemand ons in liefde iets geeft, worden we misschien gehinderd door trots, schaamte, eergevoel of andere gevoelens die het ik in stand houden. Ook zo wordt de stromende energie van geven en ontvangen verstoord. Leren ontvangen is vaak moeilijker dan leren geven. Ontvangen leert de hand immers net zozeer te openen als bij het geven.
Als we vrijgevig zijn, geven we onszelf vrij, maken we onszelf vrij van bezit, van vasthouden, van gehechtheid. Het is het loskomen van het oeroude hechten, pakken en grijpen. Vrijgevigheid is de kortste weg tot zelfloosheid, tot het zichtbaar worden van ons ware gelaat: liefde en mededogen. Als we onthecht kunnen geven en ontvangen, zijn geven en ontvangen verbonden met vreugde en dankbaarheid. Dan vormen ze twee bloesemende takken aan de boom van liefde. Wie vrij is van vasthouden, kan een ander mens inzicht in het leven geven. Dan kunnen wijsheid en mededogen opbloeien. Wanneer we zien dat alles één is, is er geen plaats voor twee, geen ruimte voor winst en verlies, voor geven en ontvangen. Bestaat de gedachte aan twee, dan is er een ik en een jij. Dan ontstaan lijden en smart. In eenheid is geen tussenruimte voor een ik. In tweeheid is zelfs de weidse hemel niet ruim genoeg om alle ballonnen van verlangen op te laten stijgen.
Wie zich dagelijks oefent in zelfloos geven, zal merken dat vreugde zijn metgezel zal zijn op zijn levenspad. Als we geven, laten we er dan nooit aanspraak op maken dat wij de gever zijn. Niets is van ons. In werkelijkheid bezitten we onszelf niet eens. Als we de gever willen zijn, nemen we iets in plaats van te geven. Dan verlangen we heimelijk iets terug en worden we de dief van het eigen geven. Een ander proberen te overtreffen met geven is de wieken van de molen van macht in beweging zetten. Met geven en ontvangen als een en dezelfde stroom van liefdesenergie heeft dit niets te maken. Elk gevoel van vreugde en dankbaarheid wordt erdoor vernietigd.
Dankjewel zeggen is heel iets anders dan dankbaarheid. Bedanken is aangeleerd en kan zonder enig gevoel van dankbaarheid plaatsvinden. Dankbaarheid overkomt je en vervult het hart met een vredige energie. Ze rijst spontaan op tijdens het aanschouwen van een zonsondergang, het zien van een boom, een bloem, de bergen, tijdens het luisteren naar een waarachtig mens of serene muziek, het ruiken van de lentegeur, een liefdevolle ontmoeting. Er staat geen denken tussen. Als de linkerhand niet weet dat de rechter geeft, als er geen dualiteit is in het geven, zal dankbaarheid het hart vervullen van zowel degene die ontvangt als van degene die geeft. Maar als er gegeven wordt uit berekening, wordt hetgeen gegeven wordt als een dor stuk hout dat afbreekt in de eigen hand. Wie kan dat in liefde ontvangen? Bij onvoorwaardelijk geven is het de liefde zelf die zich wegschenkt in ontelbare handen. Zal de linkerhand dan nog weet hebben van de rechterhand?
Dankbaarheid ontstaat als we ons niets meer willen toe-eigenen, als we volkomen in het nu kunnen zijn, volkomen tevreden met al wat is, en elke vorm van onwaarachtigheid verliezen. Dankbaarheid brengt het bewustzijn tot rust en vrede, omdat verlangen, grijpen, begeren en lijden op dat moment afwezig zijn. Het leven zelf komt in ons tot ontspanning. In een gebaar, een woord, een oogcontact. Dan viert heel het bestaan het leven. In een tijdloos nu.
Marcel Messing
Uit: Een land zonder pad. Stromend als water, Altamira-Becht, Haarlem 2007, 2de druk, p. 31-33
In het frans met engelse ondertiteling, maar een échte aanrader! Bestaat uit negen delen die aan het einde van elke episode - in hetzelfde kader - het volgende begin aantoont op YouTube.
Terminaal meisje ziet laatste wensen vervuld dankzij blog
Alice kreeg onlangs te horen dat de kanker terminaal is.
Een Brits meisje dat kampt met een terminale kanker ziet haar laatste wensen in vervulling gaan dankzij haar blog. Alice Pyne (15) uit het Britse Ulverston maakte die lijst op aanraden van haar moeder, nadat een scan in het ziekenhuis uitwees dat ze het gevecht tegen de ziekte van Hodgkin zou verliezen, meldt de Daily Mail.
Alice zette de lijst drie dagen geleden online in een blog, die ze startte om te beschrijven hoe ze de verschrikkelijke ziekte had bevochten. Via Twitter werd haar relaas meteen een internethit, waarna de aanbiedingen en steunbetuigingen binnenstroomden.
Lijst
De belangrijkste wens van het meisje is dat iedereen zich zou inschrijven om beenmergdonor te worden. Verder wil ze nog dingen als zwemmen met haaien, een purperen iPad bezitten, Take That ontmoeten "en mijn haar laten doen, als ze er nog iets mee kunnen aanvangen".
Die eerste wens is een beetje moeilijk, maar voor al de rest wordt nu gezorgd. Zo ontmoet het meisje dit weekend Take That, iets waar ze dolblij mee is. "Iedereen bedankt daarvoor. Ik voel me een heel gelukkig meisje," blogt ze. Premier David Cameron is ook mee op de kar gesprongen, en belooft inspanningen te doen om meer mensen op de lijst van beenmergdonoren te krijgen.
Behandelingen
Alice kreeg iets meer dan drie jaar geleden te horen dat ze kanker had, en onderging behandelingen met chemo- en radiotherapie. Ze kreeg ook haar eigen behandelde stamcellen toegediend, maar die procedure sloeg niet aan. Er werd nog een beenmergdonor gevonden, maar de chemotherapie was niet succesvol genoeg om met die behandeling te starten. (sam)
Een mens heeft prikkels, uitdagingen nodig om te leven. Maar in de moderne welvaartssamenleving vallen steeds meer natuurlijke uitdagingen weg. Het gevolg: de mens gaat op zoek naar kicks. Vandaar dat alles steeds harder, sneller en heftiger gaat. De mens raakt gevangen tussen kicks en verslavingen en het ware leven gaat steeds meer aan hem voorbij.
Tijdens de Golfoorlog bleek de hoeveelheid moorden en berovingen in Italië drastisch te zijn geslonken. Zaten de boefjes en masse voor de buis, of was de kick van het televisiegeweld zo bevredigend dat de gebruikelijke ongein achterwege kon blijven? Ook de anders zo afstandelijke CNN- verslaggeefster kickte zichtbaar op de beelden van computergestuurde massavernietiging. Na alweer een geslaagd bombardement kon zij een zucht van bewondering niet onderdrukken: 'Fascinating'.
Wat is toch de kick van oorlog en geweld? Waarom gaan we vrijwillig naar films als de Texas Chainsaw Massacre, beklimmen we de K2 en drommen we om ziekenauto's? Toen ik enkele jaren geleden voor het laatst tijdens een popconcert uit mijn dak ging, schreeuwde een vriend mij na een geslaagde stagedive toe dat de volgende mode ongetwijfeld zou zijn dat we elkaar en masse met boksbeugels te lijf gaan. 'Gewoon, om te voelen dat je leeft, weet je wel'. Het leek me niet onwaarschijnlijk. Wat viel er tenslotte verder nog toe te voegen aan decibellen, lichteffecten, opwekkende middelen en naakte go-go dansers? Inmiddels weten we dat het in ieder geval nog sneller kon. Gabberhouse zweept ons op tot snelheden die boven de 180 beats per minuut liggen. Ter vergelijking: John Travolta danstte in de jaren zeventig op zo'n 120 beats per minuut.
Een mens heeft prikkels nodig om het gevoel te hebben dat hij leeft. Wanneer we geen uitdagingen meer hebben, gaan we langzaam dood. Eerst geestelijk, dan lichamelijk. Niet voor niets is het bestrijden van verveling in bejaardentehuizen letterlijk van levensbelang. Er zijn daar weleens experimenten gedaan waarbij alle inwoners een plant cadeau kregen. Bij de helft werd erbij verteld dat ze die plant zelf moesten verzorgen en bij de andere helft zou het personeel deze taak op zich nemen. Enkele jaren later bleek het sterftecijfer onder de ouderen met de geheel verzorgde plant significant hoger te liggen dan bij de andere groep. Gebrek aan uitdaging?
Er zijn ook wel eens experimenten gedaan op studenten die zich vrijwillig lieten opsluiten in een ruimte waarin geen enkele externe prikkel kon doordringen. Geen geluid, niets te zien en allemaal van elkaar gescheiden. Na een of meer dagen begonnen zij te hallucineren. Bij gebrek aan externe prikkels gingen ze blijkbaar intern prikkels creëren.
Assertiviteit is belangrijk als je een goed zelfbeeld wilt opbouwen. Ook is het nodig als je nee wilt leren zeggen. Waarom?
Je kunt leren om assertief te worden
Je hoeft je niet schuldig te voelen als je nee zegt
Er zitten voordelen aan nee zeggen
Hoe zeg je nee zonder de ander af te wijzen
In het sociale leven, persoonlijk of zakelijk, is het nodig om nee te kunnen zeggen. Het is onmogelijk om iedereen tevreden te houden door altijd maar te doen wat de ander vraagt. Op een gegeven moment zul je alleen nog maar met de ander bezig zijn en niet meer kunnen zien wat je zelf nodig hebt. Het is echt belangrijk om nee te kunnen zeggen. Kun je nee zeggen tegen je kind of voel je je direct een slechte moeder of vader? Dat is niet nodig, want als ouder heb je zelf ook dingen en tijd nodig. Bovendien heb je andere verantwoordelijkheden die net zo belangrijk kunnen zijn.
Op je werk nee kunnen zeggen is een essentieel onderdeel van het zakenleven. Het is dus van groot belang dat je op tijd nee leert te zeggen. Voordat je overspoeld wordt door verzoeken van collega's die het wel makkelijk vinden dat jij hun werk overneemt. Anderen zullen van je gaan profiteren en je goedheid gaan misbruiken. Trap hier niet in.
Voordelen van Nee zeggen
Nee zeggen is een onderdeel van assertief zijn. Van nee zeggen ontwikkel je zelfvertrouwen en zelfrespect. Als je deze vaardigheid niet onder de knie krijgt zal dat stress en frustratie geven. Het geeft je een laag zelfbeeld en de anderen zullen geen respect voor je opbrengen. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen als je nee zegt. Het is een teken dat je naar je eigen behoefen kijkt en dus weet wat je zelf nodig hebt. Als je de gewoonte hebt om altijd maar ja te zeggen om de ander een plezier te doen dan moet je maar eens bij jezelf nagaan welke negatieve gevolgen dat heeft in je leven. De eerst volgende keer dat je in de situatie komt, waarin je nee gaat zeggen, vertel er dan direct bij waarom je nee zegt. Op die manier wijs je hun vraag niet af. Je accepteert dat de ander iets vraagt, maar je zegt nee. Zodat je je niet schuldig hoeft te voelen. Je gevoel om altijd maar ja te zeggen komt uit de behoefte om goedkeuring van de ander te krijgen, omdat je een goed gevoel krijgt als de ander je nodig heeft. Dat is het gevolg van een laag zelfbeeld. Om een goed gevoel te krijgen hoef je geen ja te zeggen.
Wanneer en hoe zeg je Nee
Wanneer zeg je nee:
Als iemand je iets vraagt wat je echt niet wilt of wat niet bij jou past.
Als je geen tijd hebt, omdat je met iets belangrijks bezig bent, leg gewoon uit dat het niet kan.
Als iets gevraagd wordt wat die ander zou moeten doen. Uitleggen dat dit zijn verantwoordelijkheid is en niet de jouwe. Dat hij dat werk zelf beter kan doen.
Als de ander het beter zelf kan doen, zodat er nog wat van geleerd kan worden.
Als er iets gevraagd wordt wat niet goed is in jouw ogen. Gewoon eerlijk zeggen.
Eerlijk zijn en nee zeggen zal je gevoel van eigenwaarde vergroten, omdat je kijkt naar wat jezelf nodig hebt en voorrang geeft aan de dingen die in jouw leven belangrijk zijn.
Hoe zeg je Nee:
Door ik-boodschappen, zeg hoe je je voelt.
Door eenvoudig de reden te noemen.
Door je beleefd te verontschuldigen.
Door te zeggen dat je de ander begrijpt, maar het niet gaat doen.
Door duidelijk te laten zien dat je je niet in de hoek laat zetten en toch ja gaat zeggen.
Omdat het best moeilijk is om te doen, kun je je voorbereiden op vragen waarvan je weet dat mensen die gaan stellen en dan te oefenen in het nee zeggen. De ander zal verbaasd zijn, maar uiteindelijk zal het wel geaccepteerd worden.
Ben je een slachtoffer of schepper van je werkelijkheid?
Blijf ik in moeilijke tijden op de grond liggen of sta ik op om verder te gaan? Verzet ik me of omarm ik de situatie als kans om te groeien?
In het leven komt alles neer op je houding. De omstandigheden die onze levens hebben vormgegeven zijn al net zo uniek en individueel als onze persoonlijkheden. Maar ons vermogen om te groeien als individu, om te ontwikkelen in bewustere en liefdevollere mensen hangt niet af van de dingen die ons zijn overkomen, maar van onze houding tegenover die situaties. Blijf ik in moeilijke tijden op de grond liggen of sta ik op om verder te gaan? Verzet ik me of omarm ik de situatie als kans om te groeien?
Uiteindelijk zijn er twee houdingen die we kunnen aannemen in het leven: de houding van slachtoffer of van schepper.
Het slachtoffer kan de schoonheid, overvloed of de intrinsieke perfectie van elk moment niet inzien omdat hij een idee heeft van hoe de dingen zouden moeten zijn een idee dat onvermijdelijk is verstoord, een idee dat in strijd is met de situatie zoals ze is.
Deze strijdigheid leidt tot woede woede tegenover het leven, tegenover God maar het uit zich in de slachtoffers als een passieve en depressieve zwaarte die eigenlijk meer op triestheid lijkt dan woede. Het is haat voor het zelf, geweld tegen het zelf. Het is de ultieme verwerping van dat wat is: geweld tegen het leven.
De enige manier om los te breken uit deze slachtofferrol, is door een schepper van je eigen leven te worden. Een schepper prijst zijn schepping; een slachtoffer bekritiseert. Een schepper waardeert; een slachtoffer klaagt zonder verantwoordelijkheid te nemen. Dit zijn twee tegenpolen.
De schepper omarmt alles wat op zijn pad komt. Hij zegt ja tegen alles en leeft daardoor in overvloed. Maar een slachtoffer is juist wrokkig en negatief. Hij kan de perfectie of de schoonheid niet zien omdat hij een rigide idee heeft van hoe de dingen zouden moeten zijn. Deze woede is verhuld in passiviteit en is de ultieme woede: het is de verwerping van het bestaan, de ontkenning van dat wat is.
Wanneer ik naar mijn leven kijk met een nee, met het idee dat ik beter weet hoe de dingen zouden moeten zijn, dan wijs ik het leven af. Het is als de reactie van een kind: omdat ik er geen macht over heb, omdat ik mijn zin niet krijg, wil ik niet meer spelen. Ik kan het niet begrijpen, dus ik accepteer het niet. Ons angstige intellect zuigt vervolgens alle vreugde uit het leven.
Wanneer je je bewustzijn ontwikkelt en in contact staat met het absolute, verdwijnt de wanhopige behoefte om alles te begrijpen, omdat je dan vervuld bent van de vreugde van puur zijn. Het hart heeft geen verlangens meer wanneer het liefde heeft gevonden.
Dus hoe transformeer je van slachtoffer naar schepper? Door op je bewustzijn te focussen, op de stille diepten die we allemaal in ons dragen, door je geest tot rust te laten komen.
Waarom? Er is geen waarom. Het is gewoon. Ervaar het. Wanneer je merkt dat je je verzet, laat dan los.
Wanneer ik me met de stroom laat meedrijven, wanneer ik me overgeef aan dat wat is, dan ben ik de schepper van mijn eigen werkelijkheid. Wanneer ik me verzet, ben ik als een boos kind dat geen verantwoordelijkheid wil nemen.
Misschien denk je dat er iets beter kan zijn in dit moment of dat er iets niet klopt. Dat is niet zo. Alles is zoals het moet zijn. Door je over te geven word je de schepper van je eigen werkelijkheid. Geniet ervan.
En toen vroeg de zoeker: "Waar vind ik nu dat evenwicht? In deze wereld is alles zo belangrijk!" "Vlakbij", zei de wijze, "blijf op je eigen weg, en ga voor wat je werkelijk wil."
Tegenwoordig moeten we van alles en nog wat en het moet allemaal ook nog eens perfect zijn. Een geweldige relatie, interessant en goedbetaald werk, een paar kinderen die al even perfect en voorbeeldig zijn en natuurlijk moeten we ook nog ontspannen en iets aan onze spirituele en intellectuele ontwikkeling doen. Als mens zijn we veelzijdige wezens, die een aantal verschillende aspecten hebben. Daardoor zijn we ook in staat om ons, min of meer tegelijkertijd, actief te zijn op deze verschillende gebieden van ons leven. Toch hoor je veel mensen klagen dat het evenwicht zoek is, dat ze worden opgeslokt door hun werk of dat ze niet meer aan zichzelf toekomen omdat de kinderen en oudere familieleden veel zorg en aandacht nodig hebben. En door dit geworstel in het dagelijkse leven verlies je juist weer het zicht op het totaal van je leven. Om het totaalbeeld te krijgen zijn meerdere verdelingen mogelijk. Maar over het algemeen kun je de volgende aspecten in je leven onderscheiden: je eigen persoon, je persoonlijke omgeving (familie, relaties en vrienden), je werk, ontspanning en spiritualiteit. Als al deze gebieden in evenwicht zijn, dan is het geheel groter dan de som der delen. Je voelt je in balans, krachtig en opgewekt en je bent daardoor in staat om in elk van de afzonderlijke aspecten optimaal te functioneren.
Je eigen persoon
Het lijkt egoïstisch om hier mee te beginnen, maar dat is het niet. Zelf ben je het eerste, en belangrijkste aspect van je leven, dat je goed moet verzorgen. Want als je jezelf niet goed behandelt, hoe kun je anderen dan goed behandelen? In dit levens-aspect gaat het om je eigen welzijn, je gezondheid, voeding, voldoende beweging en voldoening. Hoewel het antwoord niet altijd is zoals je zou willen, is het goed om je zo nu en dan af te vragen of je goed bezig bent. En daarmee wordt dan de lange termijn bedoeld. Pas als jezelf goed in je vel zit en gelukkig bent met je leven en de dingen die je doet, ben je in staat om voor anderen te zorgen en je in te zetten voor de levens-aspecten buiten je.
De persoonlijke omgeving
Je persoonlijke omgeving is je nabije sociale kringetje: je familie, je vrienden, je partner en eventuele kinderen. Het is natuurlijk ideaal als hier alles in evenwicht is. Met je partner deel je de meest intieme aspecten van jezelf en ook nog eens een gezamenlijk levensproject. Als het goed gaat geeft dit veel warmte en voldoening maar het kan ook tot hoofdbrekens leiden doordat er toch twee verschillende personen met verschillende eigenaardigheden in het spel zijn. Als het goede overheerst, sticht je misschien een gezin met je partner. Ook het ouderschap geeft als het goed is veel voldoening, maar uiteraard kunnen ook op dit vlak veel, al dan niet overkomelijke, problemen rijzen. Met je familie, je ouders, broers, zussen, grootouders, ooms, tantes, neven en nichten deel je een gezamenlijk verleden, je kindertijd. Dit kan de basis zijn voor een warme band. In sommige families staat iedereen altijd voor elkaar klaar, maar ook hier geldt dat het niet bij iedereen koek en ei is. Ook familierelaties kunnen behoorlijk verstierd worden door pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden of simpelweg botsende karakters en belangen.
Het werk
Je werk is belangrijk, nog even los van of het wordt betaald of niet. Ook huisvrouwen en -mannen, studenten of mensen die vrijwilligerswerk doen, hebben dit aspect in hun leven. Het is het gebied waarin je je vaardigheden en kennis kunt ontwikkelen. Hierin neem je deel aan de maatschappij en draag je bij aan het welzijn van andere mensen. Vaak kun je in je werk je creativiteit en je ambitie kwijt, maar soms zijn er ook perioden in je leven waarin je werk vooral frustratie en kopzorgen oplevert. En dan hebben we het natuurlijk niet om zo nu en dan een rotdag of een vervelende collega. Als je werk je structureel alleen maar stress en ergernis oplevert, en weinig positiefs, zou je bv. kunnen overwegen om een andere baan te zoeken, of zelfs een heel ander beroep.
Ontspanning
Na het werk is het tijd om te ontspannen en te genieten. Ook in je hobby's kun je interesses, je vaardigheden en je creativiteit kwijt, maar als het goed is weer net even andere dan in je werk. Soms lijkt het echter of allerlei verplichtingen van dit levens- aspect er meer een soort tweede werk van maken. Let er dus op dat ontspanning ook echt ontspanning is. Dat houdt dan weer niet in dat je met op de bank voor de televisie hangen dit aspect van je leven goed invult. Ook een sport, of andere activiteit zoals dansen en uitgaan, kunnen heel ontspannend werken.
Spiritualiteit
Dit onderdeel van je leven gaat niet over religie of naar de kerk gaan, maar over de algemene menselijke behoefte om het bestaan en je eigen leven zin te geven en te plaatsen in een groter geheel. Ook dit aspect is heel persoonlijk en het kan dan ook vele vormen aannemen. Voor de een zal het geloven in een god zijn, of in een energie waar we deel van uitmaken, voor een ander genieten van de natuur of van kunst. Hoe dan ook doet het je bij uitstek uitstijgen boven de waan van alle dag. Maar net als de andere aspecten kan dit verwaarloosd worden, dan wel onevenwichtig veel aandacht krijgen, waardoor je niet meer in de realiteit van het dagelijkse leven staat.
Het evenwicht
Als je evenwichtig leeft, dan hebben al deze verschillende facetten in je leven de juiste prioriteit.
Maar vaak zie je dat het overmatig leven in een gebied ten koste gaat van de andere gebieden. Klassiek is het voorbeeld van de personen die te veel werken en weinig aandacht besteden aan hun partner en kinderen. Vroeg of laat wordt de rekening gepresenteerd in de vorm van een scheiding en een gemankeerde relatie met de kinderen of een burn-out, een depressie of een ziekte voor henzelf. Een ander bekend voorbeeld is het lege nest syndroom waarmee moeders kunnen kampen die altijd alleen maar voor hun kinderen hebben gezorgd en er daarnaast geen eigen leven op na hielden. Zo zijn nog wel meer voorbeelden te verzinnen. Het belangrijkste is het evenwicht tussen alle aspecten. Als je het idee hebt dat er ergens een scheefgroei zit, probeer die dan te corrigeren met het geven van tijd en aandacht aan dat aspect of die aspecten die in de loop der tijd zijn ondergesneeuwd. Benader het positief en maak de aspecten belangrijker die je tot nu een beetje hebt versloft. Stel de juiste prioriteiten, doe datgene wat belangrijk is en probeer je tijd daar naar in te delen. Bedenk wat je wilt bereiken in je werk, maar ook wat belangrijk is in je privé-leven. Respecteer je grenzen en probeer zicht te krijgen op je valkuilen en de stress-verhogende elementen in je leven. Veranderen valt vaak niet mee, maar als je je leven in balans hebt zul je je veel evenwichtiger en sterker voelen. Als het nodig is, zoek dan hulp in de vorm van een boek of informatie op internet. Of, als dat niet genoeg is, overweeg een cursus of een coach.
Eigenlijk is het logisch: alles wat in evenwicht is, kan op eigen kracht bestaan. Al wat onevenwichtig is, heeft iets anders nodig om overeind te blijven.
We vragen ons af hoe het komt dat geeuwen zich verspreid als een ziekte; ik geloof dat het juist de ernst, de concentratie en de zorgen zijn die zich als een ziekte verspreiden; geeuwen daarentegen is een antwoord van het leven om weer gezond te worden. Het verspreidt zich door het loslaten van de ernst en zoals een emfatische uiting van onbezorgdheid.
Alain L'art de bâiller (de kunst van het geeuwen)
Waarom geeuwen?
Geeuwen is waarschijnlijk het meest eenvoudige en weldoende dat we voor ons lichaam kunnen doen. Het vormt een goede gymnastiek voor het gelaat. Het ontspant de keel, het gehemelte, het bovenste gedeelte van de hals en het onderste gedeelte van onze hersenen. Het help de stroming van het cerebraal vocht in evenwicht te brengen, wat de hersenen en het ruggemerg proper en soepel houdt. Het help ons om uit ons hoofd te gaan (om uit het compulsief denken te komen). Het verhoogt het aanmaken van speeksel wat zo onze spijsvertering ten goede komt (en onze smaakcapaciteit verhoogd). Meer nog: het helpt het tandvlees en de tanden te reinigen! Het help ook het nodige vocht naar onze ogen te brengen wat hen wast en tot rust brengt. Het help zelfs ons diafragma te openen. Verder verhoogt geeuwen de productie van serotonine wat onze emoties stabiliseert; het kalmeert ons als we te opgewonden zijn en het verbetert onze gemoedstoestand wanneer we somber gestemd zijn. Geeuwen is ook een teken van ontspanning. Dankzij het verhogen van de serotonine, help geeuwen ons in slaap wanneer we moe zijn en het moeilijk hebben om tot rust te komen. Genoeg redenen, neem ik aan, om regelmatig te geeuwen.
Waarom dan ook nog zuchten?
Al wat de ademhaling opent is een goede zaak. Want hoe meer we ademen, hoe levendiger we worden, hoe meer we in contact zijn, wakker en alert, en hoe meer energie we hebben. Zuchten help het centrale diafragma, wat op zijn beurt alle andere diafragmas ten goede komt. Dit geeft ze meer tonus, maakt ze soepeler en geeft ze meer weerbaarheid. Dit helpt alle vochten in ons lichaam (bloed, lymfe, hersenvocht) beter te vloeien, wat ons letterlijk het gevoel van meer beweeglijkheid geeft (minder statisch). Een beter aangepaste vloeibaarheid wil zeggen: een betere verspreiding en verdeling van de energiestromen. En verder ook: een evenwicht in de druk van de vloeistoffen wat ons rechter maakt en ons gevoel van zelfzekerheid ondersteunt.
In haar boek 'A Bittersweet Season' combineert Jane Gross haar persoonlijke verhaal met praktische adviezen over de verzorging van een ouder wordende ouder. En dat is niet altijd een prettige combinatie. Een lezer die meegesleept wordt door het verhaal kan de ingelaste tips hinderlijk vinden. En degene die op zoek is naar een doe-het-zelf-boek heeft misschien geen behoefte aan persoonlijke details. Het relaas over het lichamelijk en geestelijk verval van haar moeder is aangrijpend en haar advies aan de lezers is zeer inzichtelijk, maar de overgang tussen beide verloopt niet altijd even vlot.
Jane Gross is een voormalig verslaggeefster van The New York Times. Haar boek begint ongeveer tien jaar geleden, toen haar moeder Estelle, een weduwe van in de tachtig niet meer alleen in haar appartement kon blijven wonen. Estelle verhuist naar een voorziening voor begeleid wonen, dichter bij haar kinderen in de buurt. Jane was echter totaal niet voorbereid op wat er zou volgen: veel geklaag of eisen stellen aan de telefoon, nachtelijke bezoekjes aan de EHBO, medische tests die op verschillende dagen en tijden worden afgenomen. Maar het meest pijnlijke vond Jane het zien van de aftakeling van haar - altijd trotse en gereserveerde - moeder.
Later verhuist haar moeder naar een verpleegtehuis. In het boek groeit dan de kloof tussen Gross-de-expert met haar verantwoorde adviezen en Gross-de-verteller, die zich in een crisis bevindt. De personages gaan met de billen bloot: Jane als control freak en haar broer Michael, die in toenemende mate zijn charme gebruikt om zijn verantwoordelijkheden te ontlopen. De broer-zus dynamiek herleeft als vanouds. En Estelle? 'Mijn moeder bleef tot het bittere einde zuinig, tegendraads, slim en asociaal', schrijft Gross.
Naarmate Estelle verder achteruit gaat, gebeuren er ook positieve dingen. De spanning binnen de relatie tussen Estelle en haar dochter, die er jarenlang was, neemt af. Gross waardeert de manier waarop haar broer de belangen van haar moeder behartigt en zelfs de manier waarop hij zich kan terugtrekken en afsluiten, zodat hij meer energie en gemoedsrust heeft. Michael, die zich altijd ergerde aan de bemoeizieke betweter Jane, ziet in dat dit voor de enige manier is om met de situatie om te gaan. Zo komen ze uiteindelijk toch dichter tot elkaar. Estelle overleed acht jaar geleden op 88-jarige leeftijd.
Zet een klein cameraatje in een winkelstraat en vraag een willekeurig vijftigtal voorbijgangers waar ze het meeste spijt van hebben in hun leven. Dat is het concept van het succesvolle project 'Fifty People, One Question', dat al in New York, Brooklyn en Dublin gehouden is.
Het levert onverwacht mooie en soms ontroerende beelden op. De mensen gaan echt bij zichzelf te rade wanneer ze misschien beter een andere keuze hadden kunnen maken in hun leven. Sommigen hebben nergens spijt van, anderen hebben het over klein leed, maar ook serieuze zaken als alcoholisme, familieruzies en verloren liefdes worden voor de camera gedeeld.
Maar wat de vrouw zegt vanaf 9:04 is een boodschap waarin ik mij helemaal kan vinden: "Eigenlijk tracht ik om nergens spijt van te hebben, anders zou ik een eeuwige zuurpruim worden. Het beste wat je kan doen is het leven aanvaarden zoals het komt, geniet ervan en zadel jezelf niet op met spijt want dat is de moeite echt niet waard."
Hoe weet een vogel hoe hij zijn nestje moet bouwen? Vaak hoor ik daar mensen zich over verwonderen. Intuïtie, zeggen ze dan. Bij de mens zou er allang geen intuïtie meer zijn, maar is dat wel zo? Kleine kinderen hebben waarschijnlijk nog de meeste intuïtie van alle mensen, totdat het ze wordt afgeleerd. Kinderen, en soms ook volwassenen, likken hun wonden of smeren hun speeksel op de wond. En als zoveel kinderen het uit zichzelf doen, moet het dan niet goed zijn?
Na even op Google gezocht te hebben, had ik meteen het antwoord: je wonden likken heelt sneetjes en schaafwonden veel sneller! Sommige dieren hebben geneeskrachtig speeksel; dat hebben mensen weer niet.
Of neuspeuteren, dat wordt ook veel gedaan.
Volgens prof. dr. Friedrich Bischinger zijn mensen die uit hun neus eten gezond, gelukkiger en waarschijnlijk in meer harmonie met hun lichamen. Volgens hem zou de maatschappij anders tegen neuspeuteren aan moeten kijken en kinderen moeten aanmoedigen het te doen.
Met je vinger kom je op plaatsen waar je met je zakdoek niet in de buurt kunt komen, en zo kun je je neus veel schoner houden," aldus dr. Bischinger. "En het opeten van de resten is een goede manier om het immuunsysteem van je lichaam te verbeteren." Volgens de arts bereikt het opeten van de resultaten van neuspeuteren dezelfde resultaten als die de medische wetenschap constant probeert te bereiken.
Maar mensen zijn ook duidelijk groepsdieren. Het begint al bij het handen schudden, de hand die het meest boven zit, staat hoger in rang. Overal heb je rangen, van beroepen tot onderling. Kijk maar eens naar scholen: je hebt niet alleen maar popies en losers, het gaat veel verder. Je hebt groepjes onderling, vaak gewoon door vriendschap. En je hebt er bijna altijd wel iemand in zitten die het meeste durft, en iemand die er maar stil bijstaat. Voor sommige groepjes heb je respect, en de andere negeer je. Soms heb je ook groepjes binnen de groepen; je hoort er bijna niet meer bij als je niet in een groepje zit. Het klinkt misschien allemaal overdreven, maar als je goed kijkt is het vaak wel zo.
Mensen zijn overduidelijk kuddedieren, daar zijn veel leuke testjes over gedaan. Je had een test met drie stippen: geel, rood en wit. Er was één proefpersoon en de rest moest zeggen dat de witte stip blauw was. De test werd tien keer gedaan, iedere proefpersoon ging met de anderen mee, en zei ook blauw. Maar één persoon zei: "Ik weet niet wat jullie hebben, maar de stip is echt wit!"
Er zijn veel leuke boekjes over hoe we ons onderbewust gedragen. Door te kijken naar bewegingen van de handen, en grootte van de pupil. En hoe we ons in een ander inleven, door het gezicht een klein beetje na te doen. Misschien weten we toch nog niet alles over onszelf. Dingen die niet veel mensen weten: als we door een snelle gebeurtenis (denk aan een zwaar gewicht dat plots op jou of iemand anders valt) even niet meer denken en gewoon doen, blijkt iedereen zo een auto op te kunnen tillen. En rennen op je tenen blijkt schokverminderend, zodat je langer door kunt rennen.
Hoe komt het toch dat alleen zijn met jezelf door de meeste mensen als negatief wordt ervaren? We doen al op maandag de grootst mogelijke moeite om de week zo vol mogelijk te proppen met gezellige evenementen, seks in the city-avonden met vriendinnen, mannenavondjes in de kroeg zodat we niet zielig en alleen op de bank hoeven te zitten. Vluchten in een overdrukke agenda, tot over je oren in het werk duiken, compulsief shoppen of een glaasje teveel te drinken: er zijn vele remedies om het spook der eenzaamheid te bestrijden.
Zelfs binnen liefdesrelaties komt eenzaamheid vaker voor dan we denken. Vooral vrouwen hebben de neiging om 'teveel' lief te hebben, ten koste van zichzelf en hun eigenwaarde. Als hij maar gelukkig is, lijkt het motto. De enkele mooie momenten van samensmelten met je lief doen je bijna vergeten dat de rest van de relatie van geen kant deugt. Binnen zulke relaties staan de zeldzame momenten van intimiteit loodrecht tegenover de onmacht, het onbegrip en het hartzeer. Af en toe een momentje van samenzijn is altijd nog beter dan helemaal alleen zeg maar. Veel relaties sukkelen voort omdat de confrontatie met jezelf en onverwerkt leed beangstigend lijkt.
Natuurlijk mag je even heel zielig zijn en je neus in achthonderddrieënzeventig Kleenex-doekjes snuiten en minstens een week in dezelfde joggingbroek met gaten rondlopen. Je vervolgens met roodomrande ogen bedenken hoe het zover heeft kunnen komen dat je relatie als een kaars gedoofd is, je baas je na jaren van trouwe dienst op de keien heeft gezet of je vriendin je niet meer ziet staan nadat je jaren op haar kinderen hebt gepast. Gesprekken met een psycholoog waardoor je orde en inzicht krijgt in je zielenleven kunnen je helpen om vastgeroeste patronen te herkennen en doorbreken.
Want ook al willen we er maar al te graag voor wegvluchten, toch blijkt dat juist een periode van alleenzijn heel positief en helend kan werken. De situatie die ontstaat wanneer je echt 'op jezelf teruggeworpen' bent schept ruimte voor zelfontwikkeling, creativiteit en balans. Het geeft je een mooie gelegenheid om na te denken over jezelf en je leven tot dusver. Een gebroken relatie, een burn-out, een periode van werkeloosheid: allemaal kansen om een goede relatie op te bouwen met jezelf.
Natuurlijk is het niet gemakkelijk om op jezelf teruggeworpen te zijn, en weer aan 'jezelf' te wennen. Het kan een moeizaam proces zijn dat met veel pijnlijke overdenkingen gepaard gaat. Want de ontmoeting met onszelf kan tijdelijk oude wonden openrijten. Niet zelden weten we niet eens meer wie we werkelijk zijn na relaties en huwelijken waarin onze identiteit steeds verder vervaagde.
Maar eenzaamheid loutert. Na een onwennige en ongemakkelijke periode zul je merken dat de wereld niet vergaat, en dat je eigenlijk best aangenaam gezelschap bent.
Dus trek je stoute schoenen aan en boek eens een leuke reis in je eentje. Kijk dertien afleveringen van de Sopranos met een grote zak popcorn, of ga met een goed boek in een duinpan liggen en bewonder de zonsondergang. Samen met jezelf.
Soms moet je even door een eenzaam dal om het leven weer te waarderen. Dat wordt namelijk pas echt mooi als je geluksgevoel en eigenwaarde niet meer afhankelijk is van de aanwezigheid en bevestiging van anderen. Vaak merken we zelfs dat de juiste dingen op je pad verschijnen als je de reis naar je ik gemaakt hebt, en durft te zijn wie je bent. En last but not least: je innerlijke reis valt ook anderen op! Het maakt je een blijer, krachtiger en evenwichtiger mens in wiens gezelschap het goed toeven is.
Onderzoek laat zien dat het onmogelijk is om tegelijkertijd dankbaarheid en ongeluk te voelen. Een snelle en effectieve strategie om een slecht humeur te verdrijven is daarom: brainstorm over alles wat je kunt bedenken waarvoor je dankbaar bent en schrijf dat op. Begin makkelijk, zoals dankbaar zijn dat de zon schijnt of dat je adem haalt. Eenmaal op gang komen er steeds meer ideeën.
Beoefen mindfulness
Wees aanwezig in het hier en nu, zonder je zorgen te maken over toekomst of verleden. Door je te concentreren op het heden ben je minder geneigd om stil te staan bij omstandigheden van buitenaf waar je geen invloed op hebt. Vervelende of angstige gedachten over het verleden of de toekomst maken je daardoor juist ongelukkiger. Wees dus aanwezig in het moment zonder te oordelen. Neem bijvoorbeeld de tijd om je eten heel bewust te eten. Let op hoe het er uitziet, hoe het ruikt en hoe het smaakt voor je het doorslikt. Of maak een wandeling, en bekijk hoe alles er uit ziet en ruikt. Let op de geluiden, de temperatuur en de wind bij elke stap die je neemt.
Maak geluiden zoals "Aaaaa"of "Oooom"
Het klinkt gek, maar door een geluid als "Aaaa" te maken ga je je beter voelen. Zo'n geluid stimuleert het innerlijke gehoor en brengt daarmee de linker en rechter helft van het brein in balans. Een slecht humeur kan een gevolg zijn van een te actieve rechter hersenhelft , waar negatieve gedachten in het algemeen worden verwerkt. De linkerkant verwerkt juist plezierige ervaringen.
Doe iets aardigs voor een ander
Door iets aardigs te doen voor een ander voel jij je ook beter. Houd de deur open, geef een compliment of lach naar een vreemde. Deze handelingen resulteren meestal in een positieve respons, zoals een vriendelijk 'dank je wel'. Die reacties toveren al snel een lach op je gezicht waardoor jij je ook weer beter voelt.
Zorg dat je kunt lachen
Maak je eigen comedychannel op YouTube met je favoriete sketches en cabaretiers. Ben je in een slechte bui, dan kun je snel een drie-minuten-lach-pauze nemen. Gelach vanuit je buik zorgt binnen enkele minuten voor de aanmaak van een stevige dosis endorphine waardoor je je snel weer beter voelt.
Veel mensen laten zich tegenwoordig nog vooral door hun verstand leiden, ondanks de intuïtieve impulsen die zij constant van het hart ontvangen. Hun verstand dicteert hun inzicht, acties, reacties en beslissingen, grotendeels gebaseerd op aangeleerde reactiepatronen. Dit lijkt bij velen een slot op hun leven te zijn. Keer op keer probeert het hart tussenbeide te komen om advies te geven, maar vaak drukt het verstand dit weg.
We zien dit terug in het gedrag dat sommige vertonen tegenover anderen, ze verwachten de stereotypen die gevormd zijn door hun eigen of andermans ervaringen, ondanks wat het hart hen vertelt. We zien dit ook terug in relaties die haperen omdat een individu al een keer zoiets heeft meegemaakt en niet nog een keer gekwetst wil worden, ondanks een sterk gevoel om naar het hart te luisteren in plaats van naar het hoofd.
Dit is ook terug te zien bij personen die gewoonlijk woedend reageren in stressvolle situaties, ondanks dat ze in hun hart weten dat dit gedrag niet goed voor henzelf en hun dierbaren is. Dit zijn allemaal voorbeelden van situaties waarin geen beroep gedaan wordt op de kwaliteiten van het hart: compassie, liefde, zorg en moed en vele andere, welke allemaal de kern vormen van heart-based living.
HeartMath oprichter Doc Childre legt uit. Heart-Based Living verwijst naar alle intenties en acties waarbij de kwaliteiten van het hart in het dagelijks leven tot uitdrukking komen. Deze hart kwaliteiten zijn bijvoorbeeld waardering en zorgen voor anderen, vriendelijk zijn voor de mensen om je heen, en iets terug geven aan de maatschappij door bijvoorbeeld vrijwilligerswerk om op deze manier het lijden bij andere mensen en dieren te verlichten, en de aarde te helpen.
Door de geschiedenis heen hebben mensen altijd gezegd volg je hart. Dit komt omdat mensen instinctief weten dat de intuïtie van het hart de beste uitkomsten biedt, terwijl dit vaak tegen het verstand ingaat, aldus Doc Childre. Heart-based living is about including your hearts intuition as you navigate through lifes relationships and events. This brings balance to your mind and emotions and unfolds your authentic self. Doc Childre, oprichter van HeartMath
Je ware zelf worden, schrijft hij in zijn artikel, Heart-Based Living, (pdf) dit omvat het verwijderen van egocentrisme en afscheiding door onbevooroordeeld en vergevingsgezind te zijn, verantwoordelijk te zijn voor je eigen energie en vaker liefde en waardering te uiten. Vanuit je hart leven bekrachtigd het samen creëren met anderen, ten behoeve van iedereen. Vooral in de planetaire bewustzijnsverandering die nu plaatsvindt, kunnen mensen die vanuit hun hart leven een snelle, positieve mondiale verandering bewerkstelligen.
Er is jou zopas een droomjob aangeboden, maar het betaald minder dan het werk waar je je nu doorploeterd. Wat zou jij doen?
Als je een moeilijke beslissing te maken hebt zul je er waarschijnlijk uren over nadenken, de pro's en contra's overwegen, om uiteindelijk tot een conclussie te komen. Of misschien ben je wel een impulsief iemand en beslis je het liefst ter plekke, volgens je buikgevoel? Volgens wetenschapslui is er een betere manier om je doorheen moeilijke beslissingen te helpen: slaap er eens een nachtje over.
In een studie die recentelijk is gepubliceerd in de Journal of Consumer Psychologie gaven wetenschappers een aantal vrijwilligers een zee van informatie over verschillende automerken, en vroegen ieder van hen een hypothetische keuze te maken welke wagen het best bij hun persoon zou passen. Aan een aantal van de vrijwilligers werd gevraagd onmiddelijk hun keuze te maken, terwijl de anderen een taak werd opgelegd ter afleiding en het verzoek om niet te kiezen voor de volgende ochtend.
De deelnemers die een goede nacht achter de rug hadden en de volgende ochtend weer fris opdaagden, kozen de wagens met de hoogste kwaliteitsnormen, terwijl de mensen die onmiddelijk hadden moeten kiezen uitkwamen aan wagens die minder essentiële functies hadden. De wetenschappers concludeerden dat mensen die over hun beslissing heen slapen, veel beter in staat zijn om in dromenland informatie te verwerken - een ideale manier om te multitasken.
Dus, als iemand je vraagt een belangrijke knoop door te hakken, doe niets overhaast om onmiddelijke resultaten te verkrijgen, maar wacht even af en slaap er nog een nachtje over. De kans zit er dik in dat je de volgende ochtend precies weet wat je te doen staat.
Menigeen verbaast zich over het gebrek aan tolerantie bij onze medemens, maar we hebben zelf vaak ook geen antwoord. Nu lijken de problemen zich steeds hoger op te stapelen. Van kleine, onnodige irritaties op straat tot oorlogen die zelfs vandaag de dag nog worden gevoerd. Mannen en vrouwen wiens vrijheden worden ontnomen en dagelijks in angst leven. Kinderen die zonder ouders moeten opgroeien. En dan nog de dreigende voedsel- en drinkwatertekorten, het financiële debacle en een immer dreigende milieucrisis. Die zullen de chaos alleen maar vergroten. Kortom, het is tijd voor verandering. Het is tijd voorNEED4PEACE!
Aan een vreedzame wereld werken is een zware opgave voor een enkel persoon. Zeg maar gerust een opoffering. Maar verdeeld over een hele massa valt het alles mee. Daarnaast ontstaan er steeds meer social media platformen waar miljoenen mensen wereldwijd hun ei kwijt kunnen. Al begeeft het fenomeen zich doorgaans nog vooral op de oppervlakte. Deze nieuwste van alle nieuwe media is bijzonder krachtig en kan zelfs een revolutie ondersteunen, zoals recent in Servië, Tunesië en Egypte is gebleken.
Need4Peace wil dit krachtige medium als ideëel middel inzetten en hiermee bewustwording bevorderen voor de noodzaak van wereldwijde vrede. We willen mensen en bedrijven motiveren om een positieve bijdrage te leveren aan een vreedzame internationale samenleving. Hoe klein de bijdrage ook.
Need4Peace is ontwikkeld door twee idealistisch ingestelde internetcreatieven Jordy Wouters en Patrick Rosema. In augustus 2010 bedacht Jordy een ruw concept; een website met fotos van mensen die het welbekende vredesteken geven. Hiermee was de geboorte van Need4Peace een feit. Beide heren bundelden hun krachten en het concept werd uitgewerkt tot wat er nu staat. Het uitgangspunt was mensen de mogelijkheid bieden om een bijdrage te leveren aan het helpen verbeteren van onze wereld. Niet alleen, maar samen. Veel mensen hebben geweldige plannen, groot of klein. Maar ze hebben niet altijd de connecties of de middelen om ze uit te voeren. Zo ontstond het idee om bedrijven de mogelijkheid te geven om vredesprojecten, bedacht door willekeurige mensen, te sponsoren. Bedrijven hebben vaak wel de middelen, maar misschien niet altijd de goede ideeën. Need4Peace brengt middels haar platform mensen en bedrijven bij elkaar en biedt een spreekbuis voor iedereen die wil laten zien dat zijn of haar hart op de juiste plaats zit.
Het lijkt alsof we steeds meer haat zien in de wereld om ons heen. Waar komt dit nu in godsnaam vandaan? Al eerder schreef ik dat alles aan het licht komt. De aarde wordt in deze tijd voorzien van hoogwaardige liefdesenergieën en is met een enorme opschoning bezig. Dit heeft zowel in het groot als in het klein zijn effect. Zo kan iemand, bij wie je al een slecht gevoel had, ineens als een bom tegen je uitbarsten. Vaak gaat dit dan in de vorm van verwijten maken en de schuld leggen bij de ander. Mensen die zo worden benaderd blijven vaak flabbergasted achter en als genageld aan de grond staan en weten niet wat ze overkomt. Meestal is er geen enkele aanleiding die deze uitval rechtvaardigt, maar is het een grote opgekropte, niet geuite en geleefde bom van hatelijke gevoelens en emoties. De ontvanger mag het er mee doen en weet vaak door zon overval niet te reageren. Pas later als alles meer doorgedrongen is en de persoon in kwestie al weer is verdwenen, dan begint alles een beetje te dagen.
Vaak zijn de mensen die dit soort verwijten en een stortvloed aan hatelijkheden over zich heen krijgen, heel lieve en integere mensen die moeite hebben om voor zichzelf op te komen, laat staan dat ze het voor mogelijk houden dat er mensen bestaan die zo gemeen kunnen zijn.
Je hebt verschillende vormen van boosheid:
- Wanneer je voelt dat je onrecht is aangedaan, iemand gaat over je grens heen.
- Irritaties hebben zich opgestapeld en ineens is er een druppel die de emmer doet overlopen.
- Of een ander bewust de schuld geven en hem of haar verantwoordelijk houden voor jouw geluk.
Wanneer iemand het goed voor heeft met zijn medemens zal hij direct na de boze bui een rot gevoel over zich krijgen en het vrijwel direct weer goed willen maken. Iemand die werkelijk in boosheid blijft hangen en de ander de volle lading blijft geven is totaal van zijn gevoel afgesneden en heeft geen contact met zijn geweten, laat staan dat hij werkelijk mee kan voelen wat hij de andere aan doet met zijn hatelijke gedrag.
Iemand die in boosheid blijft hangen en de ander verantwoordelijk blijft houden voor zijn geluk legt de kracht buiten zichzelf en is voor zichzelf en zijn omgeving niet constructief bezig. Mensen die in boosheid blijven hangen zitten vaak in een gevoel van; ik heb niets gedaan, ik ben onfeilbaar goed, jij moet maar veranderen dan ben ik weer gelukkig.
De eerste stap begint met het erkennen van de gevoelens die leven bij degene die boos is. Dit komt vaak neer op jaloezie en het niet geloven in je eigen kracht om je leven vorm te geven naar jouw eigen wensen en gevoel. Ook wel projectiegedrag genoemd; jij hebt alles en ik heb het niet, jij confronteert mij met mijn ongeluk en onvermogen, door jou zie ik wat ik niet heb.
Door deze gevoelens te blijven negeren en een ander maar de schuld te blijven geven van jouw ongeluk blijf je in een vicieuze cirkel. De energieën die je onderdrukt zullen op alle mogelijke manieren hun uitweg zoeken, wat zich laat zien in bijvoorbeeld uitbarstingen van boosheid en hatelijkheid, gemeen gedrag naar je kinderen, je partner of je collegas enz. Erkennen wat er van binnen in jezelf leeft is een eerste stap naar bewustwording en je beter voelen.
Al die haat en boosheid hebben een enorm lage energiefrequentie. Wat denk je wat voor effect dat niet heeft op jouw lijf! Al die energieën die je maar blijft onderdrukken zitten in je stoffelijk lijf opgeslagen, wat een bevrijding zou het zijn als ze eindelijk vrij kunnen stromen! Wat zul je je opgeluchter voelen door te erkennen wat er werkelijk in je leeft. Vaak is het een kwestie van overgave, toegeven dat er iets in jou aanwezig is aan gevoel wat gehoord en geleefd wil worden. Die donkere delen, zo noem ik ze maar even, willen dus gehoord worden.
Het gaat er dus om het onderdrukte gevoel te erkennen, het vervolgens te leven en daarna de stap te maken om te willen komen tot inzicht. Je hebt altijd zelf weer de keuze om je goed te voelen en het goed te willen hebben met de ander.
Alles is een keuze, alleen veel mensen blijven hangen in het maken van geen keuze en blijven hangen in het ontkennen van hun gevoel. Mensen die hun ongeluk blijven projecteren op de ander komen zichzelf onherroepelijk tegen in deze tijd.
Als je blijft hangen in het ontkennen van nare intenties en hatelijke gevoelens naar de ander, dan is er geen verandering mogelijk. Als mensen eens wisten hoe ze zich zouden voelen wanneer ze de keuze gemaakt hadden om dat donkere deel in zichzelf te leven en te erkennen. Dit houdt dan in dat je met alles constructief en positief omgaat en je de intentie hebt iedereen het beste te gunnen en je zelf de verantwoordelijkheid neemt voor je eigen geluk, dan zouden we al een heel eind op weg zijn naar die eerlijke wereld.
Egostrippen, wat is het nu eigenlijk? Het is een verzameling van verrijkende inzichten, intenties en vaardigheden waarmee je je eigen potentie en dat van anderen ontdekt en de ruimte leert geven om te kunnen groeien.
Wie geloof jij dat je bent?
Het ego zien we binnen egostrippen als onze sociale identiteiten. Dit zijn de rollen waarmee we deelnemen aan de samenleving. Vanuit deze rollen, en vanuit de beelden die we hebben bij de wijze waarop deze rollen ingevuld horen te worden, kijken we naar onszelf en naar anderen. We raken daarbij regelmatig gehecht aan deze rollen en onze bijbehorende normen en waarden. Deze gehechtheid door ons ego noemen we trippen. Je hallucineert dan dat je deze rol bent. Je zegt dan bijvoorbeeld: ik ben een slechte moeder, ik ben zon stil type, of ik ben een goede adviseur. Maar is dit nu echt wie je bent?
Trippen beperkt
Als je je egos laat trippen dan blaas je ze op. Er komt als het ware een grote bubbel lucht om ons ego heen. Achter deze bubbel lucht schuilt ons ego en daarachter zelfs nog een hele bron aan potentie die we nog niet hebben aangeboord omdat er zoveel in de weg zit. Vaak horen wij mensen zeggen zo ben ik en dat kan ik niet, dat is niet voor mij weggelegd. Dat zijn gedachten van een trippend ego. Want wist je dat je in alles een bepaalde mate van meesterschap kunt bereiken door tien jaar lang vier uur per dag te oefenen?
Strippen verruimt
Door je ego te strippen, ga je merken dat je veel gemakkelijker bij je potentie kunt komen. Strippen betekent letterlijk ontdoen van het overtollige. Wat is dan het overtollige? Dat zijn bijvoorbeeld de hechtingen aan je gedachten, oordelen, vooroordelen, bezittingen, zelfbeelden en oude gedragspatronen. Je ego laat je hieraan hechten en je geloven dat het daadwerkelijk iets over jou of de ander zegt. Vanuit deze hechtingen zet je je soms af tegen anderen. Degene die je hier uiteindelijk het meeste mee hebt, ben je zelf. Jij benut hierdoor steeds minder van je persoonlijke unieke potentie.
Het evenwicht 
TRANSLATE.png "English"){kind=small}
