Het dagboek van een jaar in Mitrovica (Kosovo) als "organized crime investigating officer" in opdracht van de fedpol en EULEX. (9 februari 2013 - 9 februari 2014) FACEBOOK: BART IN MITROVICA
22-04-2013
Akkoord
Hoera hoera, Pristina en Belgrado hebben een akkoord. Jullie hebben dit misschien ook gehoord in de media in België...
Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik nog een blog gemaakt had, vond nu wat tijd, en bij deze... Mijn eerste verlof zit er ook op, en het was een ongelooflijk leuke skireis en verblijf met "the family". Bij iedere terugkomst hoort ook een nieuw vertrek, en dit was uiteraard terug hard en moeilijk voor de kids (en voor mij)... Echter, op 3 mei keer ik alweer terug huiswaarts voor 3 weekends. In deze periode zal ook de eerste communie van Lars gevierd worden, zodus alweer mooie vooruitzichten...
Om terug te komen op het akkoord. Alle media spreken ervan, waar er echter (bijna) niet van gesproken wordt is dat verschillende politieke partijen dit nog moeten goedkeuren. En wees gerust, alles is nog NIET in kannen en kruiken. Ik kan me vergissen, doch we zijn er nog lang niet!!
Vandaag (22/04) staan er in het noorden heel wat protesten gepland tegen het akkoord. Voor ons dan ook weer een "no go-zone"...
De onderhandelingen voor het akkoord duren ondertussen maanden en maanden, met steeds tal van uitstellen. Eenmaal in de missie volg je dit uiteraard van dichtbij, en kort gezegd, man wat een soap. Het is erger dan 2 kleine kinderen die ruzie maken. Maar dit is uiteraard dan ook zeer simpel gezegd voor mij, als je daar zo goed of niet bij betrokken bent, en het feit dat bepaalde problemen in de balkan al 600 (zeshonderd) jaar duren... (godsdienst, politiek,...)
We wachten af en zien wel wat het geeft. Dit is uiteraard ook weer een trigger tot geweld, maar tot nu (16.00 uur) is het rustig. Er staan wel tal van ordehandhavings troepen klaar in gevechtstuitrusting.
Op 8 april kwam ik dus terug uit verlof. Ik bracht een 10-tal kilo vlees mee (ribben en spek) met het oog op een BBQ. Ik vroos alles in, en we wachtten op een mooie dag/avond. Vorige week woensdag begon het mooie weer (het is ondertussen al bijna een week 20 en meer graden hier). Alles werd rustig ontdooid, en ik kreeg de namiddag vrij van mijn teamleader om alles in gereedheid te brengen. Ik prepareerde wat groenten en wat sauzen, en bracht alles naar de Logbase (onze thuisbasis). Ik regelde alles met de uitbater van onze Logbase-koffiebar, teneinde zijn accomodatie te mogen gebruiken. Dit was allemaal geen probleem, want hij hoefde dan ook niets te doen. We spraken van de "Belgian BBQ". Ik als sponsor van het vlees, organisator en BBQ-master, Michel als sponsor van de drank, en "sous-chef". En man, wat hebben ze gesmuld! Van al het vlees had ik anderhalf ribstuk over. Te weten dat we met 13 waren...
Twee dagen eerder was ik in het compound van de dokters, en hoorde er toevallig een gitaar en zingen. Dit klonk écht heel goed. Ik had daarbij het lumineuze idee om hen uit te nodigen om op onze BBQ te komen zingen. Dit klonk écht super, gekende covers en een gitaar. Ze konden niets beloven... Echter, de avond van de BBQ zelf, wie staat daar plots met zijn gitaar, één van de dokters. Ongelooflijk!! Niemand wist ervan, van een surprise act gesproken. De andere dokter was jammer genoeg op interventie... Maar wat hebben we fun gehad, iedereen zong mee (hoe later hoe meer), en het was of we waren weer kinderen van 12 jaar in de scouts... Heel leuke avond, tot de late uurtjes. Op donderdag werd dit cash betaald... Gelukkig geen interventies, want iedereen draaide op "reserve"... Niet anders dan lof voor de Belgen dus. (Foto's op mijn FB)
Ondertussen zijn er op werkgebied ook enkele kleine succesjes geboekt, met onder andere de identificatie van een dader van een schietpartij... Niet volledig naar de zin de de KP, zonder details, maar wel leuk voor ons. Het betrof een onderzoek in Zubin Potok, een regio die volledig "no go-zone" is, en waar TFM al 8 maanden niet meer geweest was (lees: mocht komen). Jammer genoeg kon ik daar niet heen, enkel de 6 mensen met een B6 rijbewijs konden vaststellingen doen (Grrrr). De TL denkt dan in termen van mogelijke evacuaties. 2 personen per voertuig, elk in de mogelijkheid om de B6 te besturen... Uiteraard kon iedereen zijn zeg doen op het bureel met betrekking tot het onderzoek... KP kan nu niet anders dan tussenkomen, doch elkeen van de KP doet het in zijn broek. Allen zijn ze bang voor "represailles"... Laten we nu maar eens kijken hoe meewerkend ze allen zijn... Er werden vorige week ook 4 KP'ers in de bak gestoken, vanwege corruptie en handel in tal van zaken... Van goed nieuws gesproken ;-). Gaat het hier dan toch de goede kant op??...
Tijdens de wekelijkse looppartijen heb ik ook hier en daar wat mooie voertuigen met Belgische nummerplaat waargenomen. Hmm, bizar? Na hier en daar wat (informele) inlichtingen ingewonnen te hebben, blijken dit effectief Kosovaarse Belgen te zijn. Echter, vorige week zag ik een heel deftige witte bestelwagen waarbij je kon zien dat de reclame stickers er af getrokken waren. Ik kon lezen: "Roelandts en zonen". Voertuig had geen nummerplaten (wat je in Kosovo heel frequent tegenkomt). Hmm, ben ik weer paranoia... Over deze laatste heb ik écht wel mijn twijfels...
Er zouden sinds 3 weken overeenkomsten zijn tussen het noorden en het zuiden inzake telefonie-onderzoeken. Alles wat gevraagd wordt door ons, zou uitgevoerd moeten worden. Dit komt heel goed uit, ik heb juist een dossier van georganiseerde criminaliteit, en telefoonresultaten zouden een godsgeschenk zijn. Al het nodige wordt momenteel op papier gezet, om de nodige vorderingen van de procureur te krijgen. Elke vorm van telefonie-onderzoek is hier een "Bijzondere opsporingsmethode", en vraagt dan ook de nodige rechtvaardigingen op papier. Ik weet wat gedaan, doch vermoed dat het resultaat van de providers toch "geen medewerking" zal zijn. Bij deze kan ik een "statement" stellen, en aantonen dat ze NIET meewerkend zijn... Maar, laten we niet op de zaken vooruit lopen, en positief denken...
Tijdens het weekend hebben we een prachtig deel van Kosovo verkend (echt waar)! Prachtige natuur, niet te veel afval langs de wegen, rotsachtige bergen, kolkende watervallen en rivieren, en off road wegen. We bezochten de Rugova vallei. We waren met 2 voertuigen en vijf collega's van TFM, en wat hebben we fun gehad. Slechts eenmaal onze "winch" moeten gebruiken, en het was om een ander voertuig uit een beek te halen. Deze was gekanteld toen hij over de rivier reed, en een klein afgrondje niet zag... Langs bepaalde off road wegen liggen ook verschillende hotels en restaurants. Het was zon, 22 graden, en we werden weer kinds met de 4X4. Ook moest er over soms (lamentabele) geïmproviseerde bruggen gereden worden. Ergens in de bergen ligt er ook een prachtig meer, doch niet bereikbaar door de nog steeds aanwezige hoeveelheid sneeuw. Normaal gaan we er volgend weekend een sportief weekend van maken, en gaan we "trekken" in deze bergen om naar het meer te gaan... Ook mountainbiken is er prachtig. Ik zal nazicht doen hoe ik mijn MTB hier kan krijgen, want gisteren opende écht perspectieven. De Rugova vallei ligt op 1 uur en kwart rijden van Mitro, en ligt rond Peje (grens met Montenegro). Peje is de streek van het meest gekende bier van Kosovo, namelijk Peja pils. (Foto's op mijn FB)
Gisterenavond werd het verdict geveld inzake de rellen van 2008, waarbij er 6 personen terecht stonden.
3 personen werden volledig vrijgesproken, 3 anderen krijgen celstraffen tussen 1 jaar en 1 jaar en negen maanden, voor hun aandeel in de rellen (niet de moord op de agent). Deze laatste drie gingen onmiddellijk in beroep, en dus (voorlopig) niet opgesloten, wat er dan weer voor zorgde dat alles (momenteel) rustig blijft. Ik ben eens benieuwd wanner het "beroep" zal voorkomen als je ziet dat het in eerste aanleg al 5 jaar duurt... Toch gelijkenissen met België??
En nu, valiezen inladen en naar... België, voor een skivakantie met de Family.
Een volgend verslag zal dus allicht te lezen zijn ergens binnen 10 à 14 dagen...
Om naar het noorden te gaan dienen wij steeds gepantserde voertuigen te gebruiken. Voor onze dienst hebben we daarvoor een B4 en een B6 voertuig (Voor foto's, zie FB).
Beiden voertuigen zijn Toyota Land Cruisers 4x4, de één (B6) 200 Series, de ander (B4) 105 Series. Met een B6 zal ik jammer genoeg nooit mogen rijden, een C-rijbewijs is verplicht. De B4 wel.
Het B6 voertuig weegt namelijk 5500 kg!! De B4 3480 kg! Dit is beiden leeg gewogen. Vanaf er dus een kogelwerende vest in de B4 gelegd wordt komen we dus aan... 3500 kg, en dus... inderdaad een C-rijbewijs. Bij problemen zal dit dus een "verzekeringskwestie" zijn...
Bij dalen dient men verplicht de remmen te gebruiken, omdat remmen op de motor alleen niet kan/mag voor de motor, door het gewicht van het voertuig.
De B4 rijdt écht als een vrachtwagen. De motor is te licht voor het gewicht, en is traag in elke beweging. De B4 is een 4liter met 6 cylinders, en manuele transmissie. De B6 daarentegen is een V8, 4.5 liter en 300 PK, en automatisch. Dit rijdt zeeeer vlot... Verbruik: GEMIDDELD: 20 liter/100 km. (naargelang chauffeur... ;-))
Verschil van het gewicht tussen beide voertuigen zit hem vooral in de bepantsering. De B6 is onderaan ook volledig bepantserd, de B4 niet. De ramen zijn 4cm dik, overal. Deze zijn 7.62 mm proof (kalashnikov), doch zullen toch penetreren indien steeds op dezelfde plaats geschoten wordt. Ramen mogen/kunnen niet naar beneden gedaan worden, want door het gewicht kunnen ze niet meer omhoog. Dit zorgt dan ook soms voor hilarische toestanden als er de dag voordien eens iets verkeerds gegeten is, en bepaalde dingen op de darmen slaan... Deuren openen en uitstappen op bepaalde plaatsen mag niet, ik moet er dus geen tekening bij maken... ;-)))
Mensen kunnen aangesproken worden met een micro van binnen naar buiten uit, en omgekeerd. Beide voertuigen zijn uitgerust met 2 dieseltanks, voor noodgevallen. Er is een intern blussysteem en een extern blussysteem om door brand te rijden. Indien een band "ontploft" of defect is kan er verder gereden worden op een (soort metalen) wiel, binnenin de band, en dit nog voor een 20-tal km. Dit om te kunnen vluchten indien in een hinderlaag gereden wordt. Kostprijs 1 wiel: 6200 Euro. Kostprijs B6: +/- 100.000 Euro.
Het dashboard is dan ook voorzien met tal van knopjes en lichtjes...
Elk voertuig is uitgerust met vooraan een "bull bar", en het uiterlijk van het voertuig zorgt er dan ook voor dat de meesten je wel voorrang geven, ook al heb je geen voorrang...
Oh ja,een tiental dagen geleden mijn rijtest B4 moeten afleggen, en ben geslaagd... ))
Deze morgen, omstreeks 06.30 uur. Een onophoudelijke sirene weerhalmd boven Mitrovica. Deze heeft me dan ook wakker gemaakt. Het deed me onmiddellijk denken aan TVbeelden, waarbij nadien luchtaanvallen volgden. Dit is toch wel een "onwennig" geluid, stond op, keek naar buiten, in de richting van het noorden, alsook checkte ik mijn dienstGSM. Geen gemiste oproepen, geen rookpluimen, in feite niets te melden. Dit zal een test zijn van hun sirenes zeker? Dit, om 06.30 uur? Toch een raar volkje...
Aanvang van de dienst om 08.00 uur in de Logbase. Er staat een heel peleton carabineri in volledige gevechtsuitrusting klaar, traangasgeweren om de schouder, lange matrakken, schilden... Ook 4 gepantserde tanks om de secties te vervoeren. Hmmm, dit heb ik hier nooit eerder gezien...
In onze container roept onze TL ons samen. Briefing guys. Aha, toch iets gaande? We wisten het al eerder natuurlijk, en hadden begin deze week al de opdracht gekregen om ons vandaag (donderdag) klaar te houden, en nergens heen te gaan op het terrein. Vandaag is het uitspraak in de zaak van de rellen van 2008, waarvan ik eerder sprak, waarbij 1 agent om het leven kwam én waarvan er 6 personen terechtstaan, weliswaar niet aangehouden... De TL verwoordde het zo; jongens, zie het donderdag als een betaalde verlofdag, maar dan in het bureel... Niemand gaat nergens heen...
Briefing: De TL geeft ons opdracht om alle interventiemateriaal "binnen handbereik" te houden. De weg naar het gerechtsgebouw is gebarricadeerd door 2 vrachtwagens deze morgen. Geen enkel voertuig kan door. Geen OM, geen rechters kunnen binnen... De te overbruggen weg naar het gerechtsgebouw voor deze mensen te voet is 100 meter, doch wordt niet gedaan. Te riskant voor aanslagen. Elk transport van deze mensen gebeurt in B6 voertuigen en door Close Protection (bodyguards). De sirenes werden aangezet om iedereen buiten te krijgen en zo een demonstratie te creeëren. Daarbij zou een 100-tal demonstranten opgedaagd zijn. Dit valt momenteel nog mee. Resultaat van dit alles, momenteel, geen uitspraak mogelijk...
De TL heeft ons ook gezegd, indien mogelijke demonstraties ontaarden in ook maar kleine rellen, wij NIET ter plaatse zullen gaan. Ik zal jullie niet blootstellen aan onnodige risico's, we hebben daar toch niet de juiste uitrusting voor, en hou de beeden van 2008 in gedachten...
We zijn deze week in het bezit gesteld van de beelden van de rellen van 2008. Beelden door amateurcamera's gemaakt (weliswaar topkwaliteit) door bewijsploegen van de politie en KFOR. Niet-te-doen!! De politie die constant moet wegduiken voor granaten, stenen, en alles wat gegooid kon worden. Ook ontelbare keren hoor je salvo's automatisch vuur door de straat halmen. Tanks en bulldozers van KFOR die aanrukken, doch het was een ongelijke strijd. Een straatoorlog die niet gewonnen kon worden door een ongelooflijke chaos, de verrassing en zonder échte leiding! Iedereen loopt door elkaar, en elke minuut worden gekwetste agenten weggedragen. Er ontploft een bepaald ogenblik een granaat tussen een sectie (allemaal op beeld). Eén agent wordt door een scherf geraakt in de lies, direct veel bloedverlies, en je ziet die man sterven met zijn makkers rondom hem... Een ambulance pikt hem op, doch deze man is al helemaal bleek, en je ziet dan al dat het te laat is...
Zodus, gezien we dus allemaal op ons bureel moeten blijven, en niet buiten kunnen om hier en daar wat contacten te leggen (toch grootste deel van ons werk) én het feit dat er momenteel geen administratie is, een blogverslagske...
Op dit eigenste moment (11.00 uur) hebben de "blokkeerders" toegestaan dat de rechters en OM het gerechtsgebouw mogen betreden, na wat overleg... Ben eens benieuwd wat het verdict/gevolgen zullen zijn, misschien zal ik dit als allerlaatste verslag (voor mijn verlof) melden in mijn blog...
Verder nog wat toelichting over de feiten, uit mijn vorig blogverslag, de "dubbele" moord. In een dossier waarmee ik bezig ben komt een bepaald voertuig in beeld. Een gelijkaardig voertuig komt in beeld bij de dubbele moord. Zodus, ik moet die deur sluiten (of openen) of deze feiten aan elkaar gelinkt kunnen worden (of niet). Daarom gaan we op bezoek bij de RIU (Regional Investigation Unit van de KP), zeg maar de Lokale Recherche. Zij hebben deze moord(en) in handen. Je kon al direct op de TeamLeaders gezicht van de RIU aflezen of we ons niet kwamen "moeien". Onmiddellijk zei hij dat mijn zaak en hun zaak NIET gelinkt zijn. Betreft hetzelfde voertuig, doch een ander type. Ok, geloven op woord? Hij voegde eraan toe, ik zal je iets tonen. Goede medewerking dus! De moord(en) blijken (kort) een afrekening in het criminele milieu waarbij "dader" en "slachtoffer" allebei door wederzijdse kogels gedood werden. Dit alles gebeurd onder het oog van... (ongelooflijk) goede bewakingscamera's. Als je die beelden ziet, de Far West heeft er niets aan, zonder verder in detail te treden. Het was geen fictie, maar écht... Gisterenmorgen is de RIU al tussengekomen met een 100-tal KP'ers, met als resultaat enkele arrestaties in "het milieu". Zonder EULEX, en als het goed is mag het ook gezegd worden; goed gewerkt KP... Echter, op deze manier was de de TL van de KP ook van ons verlost... ;-)
En wat ons (Michel en ik) dossier betreft zie ik omwille van gekende redenen geen perspectieven. Echter, we doen verder tot...
Nog ter info, een simpele basis in het leven, water. Hier in Mitrovica de voorbije 4 dagen geen druppel water beschikbaar. Gelukkig zijn er douches mét warm water beschikbaar in onze eenheid door beschikbare watertanks... Dergelijke zaken zorgt bij ons Europeanen voor frustraties, en het is maar... water.
Ik herinner me juist dat ik in één van de vorige verslagen gemeld heb dat ik onze speciale voertuigen zou specifiëren, kort wat uitleg in een volgend verslag, want heb vandaag toch nog een momentje... ;-)
Het voorbije weekend was er tijd voor ontspanning. We gingen met 14 Belgen uit de missie naar Skopje, Macedonië. We vertrokken op vrijdagmiddag. De rit Pristina - Skopje bedraagt een kleine 2 uur. We hadden voordien al afgesproken met alle Belgen om er één nacht te verblijven, om er dan ook op zaterdag wat "sightseeing" te doen. En het moet gezegd zijn, Skopje is écht een aanrader voor een citytrip. We hadden 2 dagen prachtig weer, blauwe lucht, zon, en 16 graden...
Toen we aankwamen was het rendez-vous punt voor de Belgen de Irish Pub. Overal zag je Belgische kleuren. Overal waren er gezangen. Een machtige sfeer. Skopje is voor 1 avond van ons, en het was of de 3 punten al binnen waren...
Wij arriveerden in de Irish pub omstreeks 16.00 uur. Deze zat stampvol, en er werd onophoudelijk gezongen. Ik had de indruk dat het grootste deel daar al van 's morgens zat, als je begrijpt wat ik bedoel.
Om 19.00 uur werd er verzameld op het centrale plein, aan het standbeeld van Alexander de Grote. Dan met de hele meute te voet richting stadion, op ruim een kilometer van het centrum.
Het stadion van Macedonië oogt zeer mooi, doch was niet volledig uitverkocht, zoals bepaalde media meldden. De eerste minuten van de wedstrijd werd het toch stil in het Belgenvak, en konden we ook niet boven de koren van de Macedoniërs. Als er één Macedoniër zijn keel open zet, volgt de rest, en dan ook iedereen. Mochten we daar 1-0 achter gekomen zijn, én een vol stadion, dan loopt dit daar niet goed af, mijn gedacht. Maar kom, 0-2, toch wat gestolen...
Daarna onder politiebegeleiding naar het centrum, waar alle Belgen zich opsplitsten. Toch een heel groot deel die zich naar de Irish Pub begaf om het feestje verder te zetten. Om middernacht had de patron van de Irish pub geen enkele pint van het vat meer. Daarna gaf hij iedereen Heineken, Bwah! Deze waren ook op de kortste keren uitverkocht. We praatten wat met de zaakvoerder, en had dit nooit eerder meegemaakt! Helemaal uitverkocht, en rond 01.00 uur verliet iedereen dan ook de pub. Het was laat genoeg, en hele grote dorst was er niet meer...
Op zaterdag hele dag fotootjes nemen, marktje bezoeken, terrasje doen... Tegen de avond keerden we terug naar dit andere mooie deel in de wereld, Mitrovica...
Op zondag (gisteren) besloten wij, Michel en ik, de trend van "toerist uithangen" verder te zetten, gezien andermaal het mooie weer. We trokken met ons voertuig naar Skenderaj, ongeveer een half uur van Mitrovica. Daar bevindt zich het kerhof van de familie Jashari. Jashari Adem was de grote leider van de UçK. Deze werd in 1998 vermoord, zo ook nog om en bij de 80 familieleden, zodat de Jashari geen nakomelingen meer zouden hebben. Het ouderlijk huis, alsook het huis van Jashari Adem werd bestookt met mortieren, en doorzeefd met kogels van grote kaliber, en neem dit maar voor letterlijk (zie foto's FB). Dit is zeer indrukwekkend, en je wordt daar ook stil van. Het kerkhof is perfect onderhouden, zonder ook maar één vuiltje, dit in schril contrast met de rest van de omgeving... Telkenmale iemand het kerkhof bezoekt, komen er 2 militairen tevoorschijn, die plaats nemen op het kerkhof, en verder stokstijf blijven staan... Vanop het kerkhof tot boven in de heuvels loopt een perfect onderhouden marmeren trap, naar de voormalige schuilplaats van de leider. Deze schuilplaats geeft zicht op zijn huis.
Daarna besloten we verder te rijden naar Prizren. Dit is een stad waar ook hevig gevochten is in de oorlog. Restanten van verwoestingen zijn nog steeds zichtbaar. We bezochten KFOR van Prizren en aten er wat. Er bevindt zich tevens een oude ruïne, vermoedelijk uit de middeleeuwen. Er stond echter niets van uitleg vermeld, zodus kan ik er ook niet meer over zeggen. Daarna liepen we ook wat rond in het centrum, namen wat fotootjes, een terrasje... Dan terug naar Mitro, een rit van ongeveer 2 uur.
Deze morgen (maandag) ingelicht van een dubbele moord (vuurgevecht) op ons grondgebied, van afgelopen weekend. Terug een bizarre situatie die we misschien aan iets anders kunnen linken... Echter, we dienden niet ter plaatse te gaan... Moorden zijn hier wekelijkse kost, en dit is heel dikwijls gekoppeld aan georganiseerde criminaliteit. De feiten spreken iedere gemotiveerde rechercheur uitermate aan, alleen... Dit dossier spreekt hier echter echt tot de verbeelding, en TFM wordt vandaag toch in bijstand gevraagd. Sommigen hebben twijfels over de reeds gedane vaststellingen. We (en ik erbij) bekijken deze feiten met 4 collega's. Zonder meer...
Komende weken kunnen echter ook nog spannend worden; het verdict wordt geveld voor de moord op een EU politieagent tijdens de rellen van maart 2008, de dialoog in Brussel over Kosovo, die misschien gauw uitkomst zal bieden, en altijd voor één van de partijen nadelig zal zijn...
Dit zal allicht mijn laatste bericht zijn deze en volgende week, want vrijdag keer ik voor de eerste maal terug huiswaarts voor 9 dagen. Dan zal ik de blog ook laten voor wat het is... (tenzij er iets heel interessants gebeurd...)
Gisteren, zon, blauwe lucht en aangename temperaturen. 's Morgens bij aankomst op de Logbase (onze thuisbasis) stelde ik vast dat een B6 voertuig vertrekkensklaar stond ter hoogte van onze container. Bij het binnenkomen van onze burelen stonden Anna (collega van Zweden én van wacht deze week) en Albi (collega van Oostenrijk) klaar om te vertrekken, met volledige uitrusting... "Bart, zin om mee te gaan naar Leposavic?" vroegen ze. (Leposavic is de op één na "moeilijkste" regio, ook gekend voor tal van rellen... Deze ligt heel dicht bij Servië, en dit wordt dan ook als Servisch landgoed aanzien...) Uiteraard, ik nam ook heel mijn uitrusting, en laadde alles in. Dan briefing: er is een granaat gegooid naar het politiebureel in Leposavic. Geen gewonden, wel materiële schade. Een heel foute inschatting van deze dader, aan de politie van Leposavic wordt niet geraakt! Gezien de omstandigheden, kan er enkel ter plaatse gegaan worden met B6 voertuigen, écht gigantische voertuigen.
Ik zal proberen bij een volgend verslag wat technische gegevens mee te geven over die voertuigen, het is fenomenaal.
De afstand naar Leposavic is ongeveer 60 km, ongeveer een uur rijden.
Aangekomen op het bureel worden we ontvangen door een "forensic" van de KP, en nadien zal blijken, en flik/onderzoeker pur sang. Hij heeft vermoedens wie de dader(s) zijn van de aanslag, en gaf ons alle beschikbare informatie. Hij hoopt dat wij (TFM) het volledige onderzoek kunnen doen want als de KP het verder zal afhandelen, zal er toch niets van in huis komen, zo zegt hij zelf... Eventjes wat ongeloof, maar een welgekomen geschenk...
Desbetreffende eenheid heeft de laatste tijd heel wat resultaten geboekt (echt waar) inzake organized crime en heeft enkele drugsplantages opgerold. Ze zijn heel dicht bij de identificatie van de daders, en daarom is de granaataanslag hoogstwaarschijnlijk intimidatie. Geen politiek gemoeid in dit dossier, dus perspectieven voor het onderzoek...
Ik ben samen met Andrej en Michel ook belast met een onderzoek inzake een diefstal van 50.000 Euro (naar Kosovo normen een gigantisch bedrag), en ook hier komt mogelijk dezelfde dader (als die van de granaataanslag) in beeld. We werden terug van alle mogelijke informatie in kennis gesteld en hebben nu toch een basis om op verder te bouwen. Maar, na 6 weken ervaring in de missie, ben ik me al heel hard bewust dat elke vraag tot onderzoek minstens een week (ben dan nog optimistisch) in beslag neemt. Om kort een voorbeeld te geven, wij moeten de namen van de verdachten doorgeven aan een andere dienst, die toegang heeft tot de databanken, teneinde hun verleden, familie, ed. na te trekken. Na deze vraag "officieel" te hebben overgemaakt, moet er gewacht worden op antwoord, wat die week betreft, waarover ik sprak... Bij ons in België, bij manier van spreken, hebben we alle nodige informatie na 10 muisklikken... Het begint echter allemaal te wennen... Einde verhaal (kort samengevat) granaataanslag. In de granaataanslag ben ik tweede verbalisant, laat ons zeggen dat ik het dossier dus verder afhandel, samen met Anna.
Zo was het vlug avond, en dus de dagelijkse activiteit, om 19 uur in de gym.
Omstreeks 20.30 uur verliet ik samen met Michel de gym, kwam thuis, sprong in de douche (er zat waarempel druk op het water) en hoorde omstreeks 20.45 uur mijn dienstGSM bellen. Ik sprong uit de douche, en zag dat het Mojce was (onze Sloveense deputy (adjunct) TL). Op dit uur, Mojce?? Hello Bart, already in Pijama? "Nee, juist terug van de gym". Kom ASAP naar de logbase, we moeten op interventie, en bel jij Michel. Neem voorbereidingen op een mogelijke lange nacht. "Ok, no problemo" zei ik...
Omstreeks 21.00 uur was iedereen aanwezig, en gaf onze TL ons de opdracht om ons klaar te maken voor mogelijk een moeilijke interventie. Voertuigen vol tanken, laders radio meenemen, kogelwerende vesten, helmen, tactische wapengordels... Iedereen neemt 6 liter water mee in zijn voertuig en ook snelle suikers... My god, is het oorlog??? EINDELIJK wat actie??? Als iedereen 10 minuten later zijn hele voertuig uitgerust heeft, briefing. Mensen die Amerikanen kennen beeld je deze mensen in en dan de manier van hun uitleg, ik probeer het redelijk letterlijk te vertalen... Net over de grens in Pudojevo (zuiden van Kosovo), op Servisch grondgebied, is een Kosovaar door de Servische Gendarmerie "doorzeefd" met kogels. Hij was op heterdaad betrapt tijdens een diefstal van... hout (met h). Dit kan aanleiding zijn voor "heel zware" problemen, dit gezien de betrokken partijen... Slachtoffer is overgebracht naar het ziekenhuis en is zeer kritiek. Wij moeten ter plaatse gaan, mogelijke Crime Scene Investigation, en ons tussen mogelijke manifestaties mengen (in een vingerknip weet iedereen wat er gebeurd is, en komt een massa op straat), en de gemoederen proberen te koelen... KFOR gaat ook ter plaatse, samen met TFM. Be prepared, zegt onze TL, neem genoeg water mee, en suikers, want mogelijk zijn we vertrokken voor 24 uur. Mensen die meer dan 2 laders hebben voor hun wapens, meenemen! (Americans...)
We worden verdeeld in ploegen, ik ben samen met Michel. Gezien de problemen zich situeren in het zuiden, kunnen we met onze persoonlijke voertuigen ter plaatse gaan. We zijn met 6 voertuigen, onze TL vooraan, en iedereen MOET volgen. De wegen zijn pekdonker 's nachts, met voetgangers en honden die "out of the blue" over steken, man, een helse rit in het vooruitzicht... ;-)) Pudojovo ligt op ongeveer 80 km, +/- 1 uur 15 rijden, in normale omstandigheden. We arriveerden na... 45 minuten. Ik denk dat de handen van Michel enkel los van de handvaten gekomen zijn om de radio te bedienen... De motor van mijn patrol heeft hier toch enkele maanden van zijn levensduurte ingekort. En dan elkaar nog wat opjutten (via de boordradio) tijdens de rit, als er één niet kan volgen... De TL reed in front, en telkens een voertuig ingehaald werd gaf hij het bericht of het voor de volgers ook mogelijk was om in te halen, met bijhorend commentaar GO GO GO... Het was fun!
Bij aankomst te Pudojevo diende onze TL eerst op "hoog" overleg te gaan, met verschillende partijen. Het is voor iedereen duidelijk dat dit een zeer moeilijke situatie is. Ik zal hier niet te veel over uitwijden, doch op zeer hoog niveau wordt er heen en weer gebeld, en man, wat zijn ze onder de indruk van onze aanwezigheid. IEDEREEN van TFM aanwezig, full gear uitgerust, en dit zorgt bij bepaalde partijen toch voor wat ongerustheid...
Ondertussen is het persartikel verschenen, en kan ik dus zeggen dat wij NIET ter plaatse kunnen gaan zijn op de Crime Scene, het slachtoffer ondertussen "stabiel" is (wat zeer belangrijk is voor de (on)rust), en dat de Servische autoriteiten de zaak grondig zullen onderzoeken... (zonder daarover mijn persoonlijke mening te geven). We konden terug huiswaarts omstreeks 02.00 uur.
Tijdens het overleg van onze TL met de andere partijen dienden wij te wachten. We besloten een koffiehuisje "te overvallen" en hadden dit voor ons alleen. We konden er niet alcoholische dranken nuttigen. We hebben daar toch ruim 3 uur doorgebracht, en hadden we geen werk, wat hebben we ons toch rijkelijk geamuseerd. Met de hele groep in dat cafeetje, de één al wat langer op missie dan de ander, maar de conversaties die gevoerd zijn waren bij momenten hilarisch. We hebben tranen gelachen, en gelukkig waren we daar alleen... (delen van de conversaties vertel ik liever NIET... ;-))).
Deze morgen kregen we vrijaf, we mochten onze dienst beginnen op de middag. Wanneer iedereen aanwezig was op het bureel, riep de TL ons samen. Hij uitte zijn ongelooflijke fierheid op het team. Iedereen van TFM was op 15 minuten aanwezig, en 30 minuten na de oproep aan zijn adres, waren we vertrekkensklaar. Dit heeft eveneens indruk gemaakt op heel wat leidinggevenden in de missie. Onze TL heeft in Irak en Afghanistan gediend, en heeft een dergelijk "teamwork" nooit eerder gezien. TFM wordt hier aanzien als een elite-eenheid (al moet ik voorlopig zelf wel nog ontdekken hoe we aan die naam komen ;-). We hebben operationeel niets moeten doen, maar we waren volledig klaar en voorbereid. Enkel en alleen maar superlatieven van onze TL voor ons. (waarbij ik ook wil vermelden voor de niet Amerika-kenners, een typische manier van spreken). Al ontken ik uiteraard niet dat een gelijkaardige speech én schouderklop voor iedereen deugd deed.
Laten we hopen dat gisteren het échte startschot was van mooie dossiers (of?...)
Opnieuw enkele voorbeelden, om wat te schetsen in welke omstandigheden er gewerkt moet worden. Mijn blog wordt stilaan een klaagmuur, doch voor ons westerse flikken, toch steeds weer slikken...
Zoals reeds eerder verteld in vorige blogverslagen is Mitrovica dus verdeeld in twee delen, namelijk het zuid (van de rivier Ibar/waar wij zitten en we overal (vrij) kunnen bewegen) en noord (laat ons zeggen, het "warmere" deel van de stad). Het overgrote deel van het noorden wil deel zijn van Servië, de rest, en het zuiden wil een onafhankelijk Kosovo...
Dit heeft een ongelooflijke repercutie op onze taken en/of onderzoeksdaden, en zorgt voor "pestgedrag" (zo zal ik het noemen) tot in de details. Zo hebben wij dus een diensttelefoon. We hebben een dualSim GSM, dwz 2 simkaarten in 1 GSM. Dit omwille van het feit dat we met onze Sim van het zuiden niet kunnen bellen vanuit het noorden (en omgekeerd). De providers staan elkaar geen "dekking" toe. Tot daar de bereikbaarheid. Gezien wij over een persoonlijke dienstGSM beschikken krijgen we elke maand een mail met onze gesprekken, en de daaraan gekoppelde kosten. Alle dienstgerelateerde gesprekken zijn kosteloos. Zo stelde ik de voorbije week vast, bij nazicht van mijn gesprekken, dat ik een (dienstgerelateerde) SMS gestuurd had naar een collega. De kost van de SMS (in normale omstandigheden) bedraagt hier 0.04 Euro. Desbetreffende SMS van de provider uit het zuiden naar de provider in het noorden bedroeg... 10 (tien, inderdaad) Euro. On-ge-loof-lijk.
Politiemensen weten dit uiteraard, de anderen niet, maar heel veel onderzoeken gebeuren op basis van telefonie. Je ziet me al komen... Telefonieonderzoek voeren in het noorden (grootste deel van ons werkterrein) is zodoende quasi onmogelijk. De telefoonproviders uit het noorden bieden geen medewerking naar aanleiding van vragen inzake telefonie-onderzoeken. Dit kan niet anders, of er zit politiek achter...
Terwijl ik toch bezig ben, nog wat over de KP. Vorige week werd een persoon (voetganger) doodgereden langs de weg. Er was een collega van EULEX getuige van de feiten, hij reed achter de "aanrijder" met zijn persoonlijk dienstvoertuig. Als de KP ter plaatse kwam vroegen de KP hem wat uitleg. Het was overduidelijk dat het slachtoffer de aanrijding niet overleefd had. Na 5 zinnen uitleg gegeven te hebben aan de KP door de collega van EULEX vroeg hij hen of ze geen "papieren" verklaring moesten hebben van hem. Oei oei, papierwerk??!! Dit was niet nodig, ze hadden genoeg met de uitleg, de aangeredene is toch dood...
Deze week is een discussie op straat wat uit de hand gelopen, en werden er messen getrokken. Jammer, 2 gewonden en 1 dode! Voorschriften bepalen dat bij dergelijke zaken wij (TFM) dit onderzoek "joint" (samen) moeten voeren met de KP. Zij dienen ons dus in kennis te stellen van deze feiten omdat interventie eenheden van de KP de eerste vaststellingen doen. We zijn op heden, zondag, nog steeds niet officieel ingelicht... (Oh ja, de 2 gewonden konden verhoord worden maar de KP zal nog wat wachten...)
Frustratie, hoe bedoel je????
Er is nu ook een filmpje wereldkundig gemaakt, in 3 talen (Albanees, Servisch en Engels) over onze dienst voor de inwoners van Kosovo. Kwestie van de budgetten toch op te souperen... Alsof dit ook maar enige indruk zal nalaten. (klik link hierna) http://www.youtube.com/watch?v=wRiL_dnmJQY
Dan nog maar wat over het "leuke" hier in Mitro praten. Gisteren, zaterdag, heb ik samen met 2 andere collega's (Andrej van Slovakije en Ana van Zweden) van TFM, de "Dancon March" (check google) gedaan. Ook de Belgische procureur wandelde mee. De Dancon March is een "wandel"evenement. Je moet 27,3 km (om precies te zijn) wandelen met een minimum van 10 kg bagage, en dit door herbergzaam gebied. Ik had 13 kg mee, want vond geen gewicht van exact 10 kg... Op vrijdag heeft het hier ook 5 cm gesneeuwd. We startten om 07.00 uur en eindigden 11.40 uur. Van een vlotte pas gesproken. Er waren 860 deelnemers, de meesten militairen, volledig uitgerust met hun materiaal... Het was koud, doch een blauwe lucht en zon. Iedere keer we boven op een heuvel kwamen was er een prachtig zicht. Ik kan waarempel spreken over zeer mooie landschappen, weliswaar door het feit dat alle troep ondergesneeuwd was... In het begin loopt iedereen te zingen, en was er zelf één met een doedelzak. Echt een leuke sfeer. Er waren er met een grote muziekinstallatie op hun rug, en een groep Polen greep na 2 kilometer al naar de fles "Slimovic" (plaatslijke Raki/jenever). Deze groep hebben we dan ook niet meer terug gezien. Zo luidruchtig de eerste 10 à 15 km waren, zo stil werden ze na 20 km... De laatste kilometers voel je elke pas in je voeten, benen en schouders (door de rugzak). Elk van deze meters tel je dan ook af. Ik was echter gerustgesteld dat ik niet alleen afzag de laatste kilometers. Ook tal van (de voor ons wereldberoemde) US Marines vochten met zichtzelf om de eindbestemming te halen. We werden in het bezit gesteld van een diploma, de medaile "Dancon March" en een (gekleurde) pin die we voortaan op ons uniform ter hoogte van onze borst mogen dragen. Bij de aankomst hadden we allen hetzelfde gevoel, het verlangen naar een fris pintje, doch nergens op het kamp een tent met die mogelijkheid... (Enkele foto's van de Dancon zullen verschijnen op mijn FB) Dan maar huiswaarts, met een klein hartje of er water zal zijn...
De laatste 2 weken hebben we maar 1 op 2 dagen water. Het gerucht gaat hier de ronde dat dit andermaal een (pest)spelletje is vanuit Servië, men zou het beginnen geloven. Sommige van mijn collega's hebben al 4 dagen geen druppel water, en dat begint zich bij sommigen toch te ruiken... ;-) Ik had geluk, water, en dan nog warm water ook... (Voor de mensen die me in de toekomst zullen aanspreken, over hoe het was "op reis", zal ik hen toch van antwoord zijn...;-))
Vrijdag werd 33 dus niet gevierd, gezien we te vroeg (05.30 uur) op moesten staan voor de Dancon March, desalnietemin had ik mijn team uitgenodigd voor "een zwaai" in "ons" cafeetje op zaterdagavond. Ik kreeg een Magnum fles (2 liter) Finse wodka als cadeau. Mooie geste... Vandaag, zondag, geen topdag, en kom ik enkel mijn zetel uit om mijn spieren wat los te maken in de Gym, verder volledige rustdag.
Wel is het zo dat er, weliswaar heel ver in de tunnel, wat licht te zien is. We hadden namelijk heel hoog bezoek in onze eenheid vorige week. Niet minder dan het hoofd van de missie (hierna HoM) bezocht onze eenheid. Je kan dit vergelijken met een bezoek van de Commissaris Generaal van de Federale Politie in België... Hij kwam er polsen naar de "stand van zaken" hier in Mitrovica. Onze teamleader hield niet echt een blad voor de mond en vertelde hem dat werken in "deze" omstandigheden zeer moeilijk is. De HoM begreep de situatie maar al te goed... Frapant om te zien hoe onze TL op "the American way" spreekt ten aanzien van zijn oversten: Sir, yes Sir - Sir, no Sir, zoals in de films als het ware...
De HoM was vergezeld door het hoofd van de Executive Department, onze eerste "grote" baas met name. Deze bevestigde de problemen en zei dat het inderdaad zo niet verder kan! Hij had dan maar het ongelooflijke idee om enkele van "onze" verdachten op te pakken, binnen 10 dagen, dit out of the blue. We waren desbetreffende dag 07/03. Dit + 10 dagen betekent 17 maart. De exacte verjaardag (5) van de rellen van 17/03/2008, waarbij 1 politieagent om kwam. Verjaardagen liggen hier heel gevoelig, doch daar had die meneer niet direct aan gedacht. Er viel dan ook een korte stilte na deze opmerking. Uitstel van de actie naar een andere datum dan maar, misschien deze week. Qua organisatie kan het tellen, voor de huiszoekingen hebben we om en bij de 100 man Special Units nodig! Al onze "targets" zouden er dan ook niet voor terugdeinzen om te vuren op ongewenst bezoek. Geen spek voor de bek van de investigators dus. Ik zou zo zeggen, gelukkig voor ons... (inderdaad, na 1 maand missie ben ik al een beetje veranderd... ;-)). Wij mogen nadien de vaststellingen doen en de huiszoekingen op papier zetten... Alleen, de hele leiding van de actie zou in handen moeten zijn van de KP! Met de lekken binnen de KP zal het resultaat dan ook navenant zijn. We vermoeden dat de targets zelf koffie zullen zetten voor ons de dag dat we binnen vallen. Super, toch??? Dan rijst het idee om hen de actie te laten voorbereiden, zonder meer. De namen van de verdachten zullen hen niet bekend gemaakt worden, enkel op de briefing juist voor de actie. Duh!? Tot zover het (briljante) idee van onze patron. We zullen zien, maar (we) heb(ben) het idee dat er van "actie" niet veel in huis zal komen. Wij zijn in ieder geval klaar om tussen te komen...
Momenteel is er bij ons (TFM) ook een praktisch probleem. Om ons werk in het noorden te kunnen doen (infogaring, vaststellingen, check crime scenes...) hebben we speciaal gepantserde voertuigen nodig (B4 en B6 voertuigen), doch op heden hebben we er maar... 1) Dit zorgt ervoor dat we momenteel niet veel kunnen doen, want dit voertuig moet ter beschikking blijven voor dringende interventies. Met onze eigen dienstvoertuigen mogen we het noorden niet in. De HoM beloofde ons 3 extra gepantserde voertuigen, alsook 2 anonieme voertuigen. Met één vingerknip 5 voertuigen bij. Deze zouden op vrijdag ll geleverd zijn. We zijn vandaag maandag, doch nog steeds geen voertuigen, maar we leven op hoop.
Onze TL is/was uiteraard tevreden dat we extra gepantserde voertuigen krijgen, om zo meer patrouilles in het noorden te verrichten, en niet verder te moeten werken als bureaurechercheurs... Hij is ook al aan het kijken om de voertuigen binnenin uit te rusten met collectieve wapens (voor elk één) (voor niet kenners; machinegeweren) en extra munitie, zo kan je al eens ergens naartoe, zo zijn zijn woorden... (Americans...)
Binnen het Belgisch Contingent (we zijn met 13, remember), zitten er ook nog andere functies, buiten deze van investigators (2), zoals ik. Je hebt onder andere enkele collega's die de KP (interventiepolitie/patrouilles) sturen en adviseren en je hebt ook de "borderpolice". Daarvan hebben we er 4 in ons contingent. Voor de functie van borderpolice, toch het nodige respect. Als je hun werk ziet, dan zijn wij, de investigators, echt "luxeflikken"! De borderpolice zit in oude containers zonder internet, zonder meer. Het enige wat ze moeten doen is ieder paspoort checken. Deze mensen werken in shiften van 12 uur. Het is anderhalf uur rijden door, en anderhalf terug. dus per shift werken ze minstens 15 uur, als de verplaatsing geen vertraging oploopt door roadblocks en dergelijke. Ook is het steeds een riskante verplaatsing omdat ze het hele noorden moeten doorkruisen. Dit gebeurt uiteraard in colonne met bescherming en de juiste voertuigen, maar toch...
In deze verplaatsingen gebeurde vorige week iets "moois" voor de Belgen. 2 Belgische collega's van de borderpolice (voor de geïnteresseerden Dimitri Muelkens (Luchthavenpolitie) en Serge Vanthillo (Spoorwegpolitie) waren op weg naar hun gate (werkplaats). Er stond op een bepaald ogenblik iemand te zwaaien langs de weg, om te stoppen. Dit mag van de procedure eigenlijk niet, omwille van mogelijke hinderlagen, doch wat verder stelden ze vast dat een vangrail doorreden was. 15 meter lager lag een voertuig in de rivier. Lang verhaal kort gemaakt, de 2 Belgische collega's stopten TOCH, en redden 4 mensen uit de auto. Eén was in kritieke toestand (2 gebroken benen en helemaal onderkoeld) doch zou het overleven. Alle andere convooien reden gewoon voorbij... Dit heeft hier redelijk wat indruk gemaakt, en de collega's worden vandaag gehuldigd... Proficiat Dimi en Serge! Weer naam en faam voor de Belgen...
Verder had ik vorige week, samen met Michel, contact met de procureur, om iets te ondernemen van onderzoeksdaden in het noorden. Ongelooflijk maar waar, maar de procureur vond het een idee met perspectieven, en gaf ons groen licht. Hierbij is echter nog niets bereikt want nu moeten we de nodige eenheden contacteren, alsook de bevoegde instanties... We zijn toch weer met iets (nuttigs) bezig...
Ook is het zo dat ik het dossier voor de Belgische collega's aan de collega's van Pristina heb moeten overhandigen, omwille van het feit dat de onderzoeken zich daar afspelen. De TL vond dit beter, omdat Pristina niet in ons "werkgebied" ligt, en kon hem daar uiteraard in volgen... (voor de Belgische collega's; dossier wordt verder opgevolgd door collega van de FGP Veurne).
Hopelijk eind deze week een verslag over enkele arrestaties, maar na 1 maand missie allich utopisch gedacht. Hoop doet leven!
Het voorbije weekend was ik in Kapaonik, Servië. Dit betrof een weekendtrip van de UN. We konden er skiën. Het was echter maar een half succes. Op zaterdag mist en regen. De sneeuw was, hoe raar het ook moge klinken, van deftige kwaliteit, gezien de omstandigheden. Tegen de middag waren we dan ook doornat. Na een uurtje te hebben "gedroogd" in de apres-ski, stopte het met regenen, en konden we alsnog in het droge skiën, weliswaar nu in de mist... Op zondag zon met af en toe een wolk, gelukkig! Qua gebied moet ik zeggen dat het met betrekking tot accomodatie gelijk is met andere Europese skigebieden. Het is er modern met her en der voorzieningen voor après-ski, doch er was niet veel volk... Het domein heeft om en bij de 50 km pistes, dewelke allen geopend waren. Jammer van zaterdag dus...
Verder kan ik ook beginnen aftellen naar een eerste "break" in de missie om huiswaarts te keren. Eind deze maand keer ik 9 dagen terug naar vrouw en kids... (Het doet trouwens deugd te zien dat het thuis, gezien de omstandigheden, goed gaat met hen... ;-) x)
Deze week zijn er buiten de dagelijkse afstappingen door de mensen "van wacht" (en ik mee als 2e man) op de crime scenes geen noemenswaardige zaken gebeurd. De frequentie van het aantal aanvallen met granaten en zelfgemaakte explosive devices zou nooit eerder zo hoog geweest zijn. Meer dan eerstelijns vaststellingen zit er niet in... (politics).
Om het kort en zeer simplistisch te schetsen gaat het zo in zijn werk: een Kosovo Albanees gooit een granaat naar een familie van Kosovo Serviërs, voorlopig (nog steeds) om te intimideren. Daags nadien heb je een wraakactie van een Kosovo Serviër ten aanzien van een Kosovo Albanees. Dit om een zeer simpel beeld te geven van die aanslagen...
Morgen ga ik echter wel met een plan naar de procureur (procureur van Kortrijk trouwens), ben eens benieuwd. Het team vindt het een goed idee, doch wordt op wat hoongelach onthaald. Ze wensen me een (ironische) "good luck". Een mens moet toch IETS doen...
Wij, Michel en ik, zijn de nieuwkomers, en zo zeggen de anciens, ze waren ook allen zo. Ze hadden ook steeds plannetjes om bepaalde situaties aan te pakken, doch na 4 maanden in missie zullen we het wel begrijpen, zo zeggen ze ons. Echter, als er hulp geboden moet worden, zal het hele team bijspringen...
Voor onze TL primeert de persoonlijke veiligheid, en onnodige verplaatsingen naar het noorden worden dan ook af en toe afgeraden. De mensen die momenteel wachtdiensten draaien, hebben het echt niet te mooi, iedere nacht moeten zij wel ergens ter plaatse gaan, want, zoals onze TL het mooi verwoordde, ze gooien momenteel granaten zoals een klein kind met smarties gooit...
Waar we ons wel wat mee kunnen bezig houden, is wat informantenwerking. (Praten met (niet officiële) informanten om nuttige informatie te verkrijgen) We proberen zoveel mogelijk buiten te zijn en hier en daar een koffie te drinken. De andere Amerikaanse onderzoeker (hierna Gene) is hier reeds zeven jaar (my god!) en heeft uiteraard heel wat contacten. Nu is het de bedoeling dat ik zoveel als mogelijk met Gene buiten ga om vertrouwen te winnen van die mensen. Ze zijn hier ECHT heel achterdochtig, je zou voor minder, als je weet wat het tarief voor verklikkers is hier...
Zoals dus al eerder vermeld breng ik dagelijks redelijk wat tijd al sportend door. Vrijdag was ik in de gym, en daar was tevens de baas van de speciale eenheden. Je moet weten dat wij, de investigators, nog maar recentelijk de gym mogen gebruiken, deze was volledig toegeëigend aan de speciale eenheden. Dan komt bibi daar dagelijks wat tijd verdoen met Michel, mijn collega, ik moet er geen tekening bij maken he... De eerste maal dat we er kwamen werden de regels ons ferm duidelijk gemaakt, en meldde de baas van de speciale eenheden ons dat hij het feitelijk liever had dat de zaal enkel voor hen was, kwestie van duidelijk te zijn...
Voorafgaandelijk aan de anekdote, moet je in feite ook deze informatie weten: het trainingsdomein van de speciale eenheden ligt net naast onze container. Donderdagmiddag deden de speciale eenheden oefeningen, en daarbij ook rappel uit een heli, een Puma helikopter. Ergens rond 16 uur begint onze container te schudden en te beven, er hangt duidelijk een heli laag boven ons. Wij spurten allen naar buiten, ik met de camera bij de hand. Eenmaal buiten staat er uiteraard nog heel wat volk buiten, je ziet dit niet elke dag in je geboorteland. Ik zie echter dat de speciale eenheden klaar staan om in de heli te springen, doch ben nog wat argwanend om te beginnen filmen, je kent hen he... Ik kijk rond mij, en zie dat er wel tientallen staan te filmen met hun GSM. Het startschot voor mij om ook alles vast te leggen. Man, wat heb ik een prachtige oefening vastgelegd! Het instijgen van de speciale eenheden, het opstijgen van de heli, een toer rond het kamp, het terug dalen, en de rappel van het SWAT. MEGA om te zien, met toch enige jaloezie ... Ik stond op 5 meter alles te fimen, wat in feite nog niet zo evident was, door de mega luchtverplaatsing en het helse lawaai van de heli...
Zodus, terug in de gym, op vrijdag. De baas van de speciale eenheden, lid van de Franse RAID (daar kun je door de insignes die hij draagt écht niet naastkijken) begint op een bepaald ogenblik zowaar tegen mij te praten, omdat ik een bepaalde oefening niet juist uitvoerde. Hij moet uiteraard zijn kennis etaleren, en laat hem dit uiteraard doen. En er begint een gesprek over fitnessen, blablabla, koetjes en kalfjes, blablabla... Op een bepaald ogenblik vraagt die lieve collega mij vanwaar ik kom. Ik antwoord hem: "van België". Dan begint deze persoon wat te praten over enkele samenwerkingen met de Belgen, doch in het bijzonder de Vlamingen. Hij zegt me dat daar in feite niet mee te werken valt, het zijn keikoppen en ze willen niets gezegd worden. Dit moet zowaar het moeilijkste volk ter wereld zijn om mee samen te werken, ik zwijg... Na een goede minuut afgegeven te hebben op de Vlamingen vraagt hij me of ik van "Liege" ben. Ik kijk hem wat verbaasd aan, zwijg 2 seconden en zeg dan; "non non, de Bruges". "Haha, neen serieus" zegt hij. Maar ik ben serieus, zeg ik hem! Man, je had zijn gezicht moeten zien... Ach zo, zegt hij, maar ze zullen wel niet allemaal zo zijn zeker, probeert hij zich nog wat te redden...
Onmiddellijk daarna verandert hij van onderwerp; gisteren, zegt hij, was er een grote persoon onze rappel aan het filmen met een amateurcamera, was dat jij, vraagt hij me. Shit, denk ik bij mezelf, nu gaat het komen, nen preek van hier tot... Enigszinds terughoudend bevestig ik. "Ah, super", zegt hij, "is er een mogelijkheid om aan die beelden te geraken?" Ik repliceer hem, dat Vlamingen nogal moeilijk zijn als het op delen aankomt... Hij begreep de boodschap, doch zei hem onmiddellijk erna dat ik het nodige zal doen om hem die beelden te bezorgen. (lol)
Dan vertelde hij me dat ze dikwijls in de bergen gaan oefenen, met heli, en rappel. Hij zei me dat het wel eens interessant zou zijn om een hele oefening te filmen, en tot nu toe kent hij maar één iemand met een deftige amateurcamera, ikke dus. Ik zou dus een hele oefening moeten filmen, meegaan met de heli in de bergen, en dan hun "fictieve" interventie filmen... pfff, ik heb met tegenzin gezegd dat ik dit wel zou zien zitten...
Ik kan die persoon uiteraard niet inschatten, maar had toch enigszinds de indruk dat hij zich in eerste instantie nog wat wilde herpakken na wat hij enkele minuten eerder verteld had, en weet dus niet of hij de vraag meende... De tijd zal het uitwijzen. Hoe het allemaal kan gaan he, niet?
Momenteel is het hier al 2 dagen blauwe lucht, stralende zon en een graad of 12. Hier is de lente in zicht, en wat groen in de omgeving zal niet mankeren.
Gisteren zijn we een hele dag naar Prizren geweest, dit is het uiterlijke zuiden van Kosovo. We hebben er zowaar een deel splinternieuwe autosnelweg genomen. Dit "grenst" dicht bij Albanië, en hoe meer naar Albanië, hoe mooier de landschappen en natuur. We konden een 50-tal kilometer op snelwegen rijden, de rest gewone wegen. Je mag hier rekenen dat je dan gemiddeld 40 km per uur doet, omwille van de slechte wegeninfrastructuur en de weggebruikers zelf (oa. paarden met kar,...). We reden door verschillende kleine dorpjes, doch die waren niet van die uitzonderlijke aard dat we uitstapten om foto's te nemen, ik bespaar je de details. De afstand Mitro - Prizren is om en bij de 120 km.
Prizren daarentegen bruist en heeft een zeer mooie ruïne, die het bezoeken waard is. Dit houden we echter voor een andere keer. We bezochten de Duitse KFOR basis van Prizren, en shopten er wat. Ik ging er ook naar een kapper, en moet zeggen dat ik liever 15 euro betaal in plaats van de 2 euro op de legerbasis, als je begrijpt wat ik bedoel...
Volgend weekend ga ik met de UN skiën in Servië, Kapaonik. Dit zou het mooiste en bekendste skigebied zijn van de Balkan. Toch weer iets om de tijd te doden, en ben eens benieuwd...
Als alternatief om foto's te bekijken van mijn "avonturen" hier heb ik besloten om deze op Facebook te plaatsen. Ik ben geen voorstander van dit medium, doch het komende jaar misschien toch interessant...
Zo heb ik dus een account aangemaakt; bart in Mitrovica.
De mensen die interesse hebben in de foto's mogen mij dan uiteraard ook een vriendschapsverzoek sturen. Ik zal enkel aanvaarden als de naam me bekend is, zodus, indien je een pseudoniem gebruikt, gelieve deze eerst via mail (vanparysb@gmail.com) aan mij kenbaar te maken.
"Vind ik leuks" en commentaren hoeven liever NIET.
Dan heb ik ook nog twee filmpjes (NIET VOOR GEVOELIGE FAMILIE!!); * 1 van rellen aan de "main bridge", op 300 meter van mijn deur, een tweetal jaar geleden... http://www.youtube.com/watch?v=n03_rImSLho
* en van rellen van maart 2008, waarbij helaas 1 politie-agent om het leven kwam. Momenteel worden er daarvan 8 verdachten vervolgd, en zijn de feiten exact 5 jaar geleden. Ze hechten hier trouwens ook nogal wat belang aan "verjaardagen". Alle beelden zijn met amateurcamera genomen, en wie moet meestal filmen om bewijsmateriaal te verzamelen??... http://www.youtube.com/watch?v=t1iIdolcCGQ
Zoals je dan ook allicht merkt, kunnen we als "investigator" momenteel niet veel doen...
Op dit moment zondagavond, en wat moet een mens dan doen, in Mitro toch... Dan nog maar een blogske aanmaken.
Gisterenavond was het afscheidsdiner voor de Belgen die ons verlaten. Hun jaar zit er op. We waren allen uitgenodigd om te gaan eten in Pristina, en ik moet zeggen, de accomodatie waar we terecht kwamen was toch wel bovengemiddeld. Naar Kosovo-normen chique! We kregen er een mooie menu voorgeschoteld en ik waagde me aan een steak saignant. En het moet gezegd, hij was lekker... En dit voor de volle prijs van 11 euro.
Verder was het deze week op de eenheid vooral horen, zien en zwijgen. Dagelijks worden wij, nieuwkomers, van tal van zaken in kennis gesteld, alsook verschillende procedures die gevolgd moeten worden. Zodus is zwijgen hier de boodschap, en zoveel als mogelijk onthouden en/of opschrijven...
Zoals eerder gezegd is er dus dagelijks een briefing. De hele reeks aanslagen is een hot item. Op de briefing kan ieder zijn zegje daarover doen, en ik besloot een vraag te stellen over een onderzoeksdaad (ik zal jammer genoeg heel vaag uitleg geven, maar ik kan helaas niet anders. De niet politiemensen kunnen deze en de volgende paragraaf misschien beter overslaan, de wel politiemensen zullen misschien tussen de lijnen kunnen lezen...)
Betreffende de onderzoeksdaad die ik aanbracht bleek dat dit nog niet bekeken was. En bijna het hele team kon er zich in vinden, doch er zal toch ook wat geluk bij moeten komen (maar, wie niet waagt...). En gezien het moeilijke werken bij de onderzoeken, kunnen we ons misschien maar beter nuttig bezig houden, en zo zei mijn TL: go ahead man! Groen licht dus...
Na een week kan ik ook al vaststellen dat de hele administratieve molen die we in België kennen hier niet zo is. Zo kunnen we hier bijvoorbeeld zelf pseudoverkopen doen, weliswaar zonder fysisch contact. Dit valt onder de "covert measures" of te wel bij ons gekend als de Bijzondere Opsoringsmethoden (BOM).
...
Wij staan ook steeds in contact met 2 procureurs, die ons voorzien van de nodige machtingen en/of toestemmingen. Voor ons (Belgen) heilig (het contact met de procureur), voor de Amerikanen (lees: onze TL) bijzaak.
Groen licht kreeg ik andermaal van mijn TL om een zaak die loopt in België verder uit te werken. Vanuit Kosovo krijgen de Belgische collega's namelijk niet de feedback die verwacht wordt, zodoende ben ik met plezier vrijwilliger dit werk ter harte te nemen. Ik zal dit samen doen met mijn directe collega van de FGP Verviers. Desbetreffend onderzoek situeert zich in relatief veilige contreien, zodus kunnen we "redelijk" autonoom werken... Nog een dossierke om de tanden in te zetten
De 2 Amerikanen hebben de voorbije week uiteraard al heel wat sterke verhalen verteld, waar ik met open mond (en kwijl) naartoe luisterde. Die mannen hebben toch over alles een heel ander opvatting dan wij Europeanen, amai! Nu ja, zij leven steeds in oorlog, wij (gelukkig) niet. Zo gaan die mannen steeds gewapend buiten, BUITEN hun dienst. (We hebben daarvoor de toestemming, en de Amerikanen raden het zelf aan om veiligheidsredenen. Maar, dan heb je iets voor, trek je je pistool, en dan, 5 kalashnikovs als antwoord, nee dank je...)
Dan ga je 's avonds iets eten en drinken op café (nog maar 1 keer gebeurd ) of restaurant, en hebben die hun wapen half zichtbaar aan hun riem hangen. Als je dan nog eens bier drinkt wringt dat toch ergens, wij zijn dit écht niet gewoon (wat dat wapen betreft uiteraard).
Ook is het zo dat onze TL deze week wat op de toppen van zijn tenen loopt omdat er van alles gebeurd boven zijn hoofd, en hij (zou) er niets van weten. Er vroeg een collega of hij wat nerveus was. Daarop antwoordde hij dat hij in Irak aan de dood ontsnapt is nadat hij in een hinderlaag gereden was, en er naast hem 2 bomauto's ontploften. Daarna werd automatisch vuur op hen geopend. Hij zei dat dit voorval hem toen enigszinds nerveus maakte... (weer die mond open...). The American dream?
Ik denk toch dat ik mijn enigszinds beperkt aantal sterke verhalen voor mezelf zal houden...
Deze week landde er ook een helicopter, type Seaking, van KFOR op onze basis. Deze kwam op 10 meter boven onze container gevlogen om het "SWAT" op te pikken. Dit doet toch het haar in je nek rechtkomen hoor...
Voor ons Belgen weer een ervaring, de Amerikanen komen daar uiteraard niet voor van hun stoel. Ik was echter gerustgesteld, alle andere aanwezige Europeanen sprongen ook van hun stoel...
De TL vertelde me dat indien we onderzoeken moeten doen in het noorden, en er niet kunnen geraken omwille van roadblocks (wegblokkades) en/of veiligheidsredenen we met een Black Hawk helicopter ter plaatse gaan. Dit is nog een heel andere beleving, zo vertelde de TL me... Laten we hopen dat ik van wacht ben bij één van deze aanslagen in het noorden .
Vandaag zag ik enkele Black Hawks geparkeerd staan. We brachten een bezoek aan het GROOTSTE Amerikaanse militaire domein van Europa, Camp Bondsteel! GI-GAN-TISCH. Ik hou het kort, want iedereen zou zeggen dat ik toch overdrijf, maar, in principe kan ik het niet beschrijven. Alleen als je het gezien hebt, kun je het geloven. Eén item wil ik wel aanhalen: de veiligheidsprincipes: bij de ingang staan zwaar bewapende mannen (met machinegeweer M4 (check google) in aanslag). Voertuig per voertuig mag naar "het checkpoint". Wij dienen uit te stappen, alle deuren te openen, en dan gebeurt er een fouille van het volledige voertuig, mét inspectie van de onderkant van het voertuig door middel van spiegels. Je wapen dragen is dan weer geen probleem???? Crazy Americans!! Ik geef mezelf nog wat tijd om ze te begrijpen, maar ik vermoed dat een jaar tekort zal zijn...
Op Camp Bondsteel is er een grote winkel met tal van materiaal en kleding. We hadden dan ook besloten om vandaag te gaan shoppen. Ik kocht er wat kledij en tegen de middag gingen we eten op het Camp. Er is daar namelijk een Burger King! Man, eindelijk eens hamburgers die te vertrouwen zijn én deftige frieten!! Dan had ik ook nog eens het geluk dat een bepaalde burger in reclame stond (-50%), namelijk de "horse-burgers". Ik smulde er 3, doch de Burger-King-assistent bekeek me enigszinds raar. Ik snapte niet waarom...
Er was ook échte mayonaise en échte Heinz Ketchup, zoveel als je wil. Man man man, wat een feestmaaltijd! Deze middag toch wat last gehad van een zware maag, en twijfel eraan of er toch niets scheelde met de hamburers. We zien morgen wel...
Na Camp Bondsteel bezocht ik die andere bekendheid in Pristina, namelijk "Mini Max". Dit is (andermaal) een gigantisch complex. Vier verdiepen boven elkaar met alle mogelijke merken van kledij, brillen, parfums uurwerken, etc, maar, ALLES fake! Zonder scrupules wordt dit aan de man gebracht, en is dit hier blijkbaar wettelijk geregeld??? Er wordt echter wel gezegd én bevestigd dat het van zeer goede "fake" kwaliteit is. Gezien dit in België tegen de wet is kocht ik uiteraard niets...
Ik kan nog meegeven dat het hier in Kosovo "wemelt" van de wilde honden. Her en der liggen kadavers langs de weg, en overal lopen er honden de vuilnis af te speuren. Er zijn al verschillende aanvallen van wilde honden gekend hier in de streek, en dat is ook één van de redenen waarom sommige collega's hun dienstwapen meenemen tijdens hun wekelijkse looptocht. Het probleem situeert zich echter vooral meer buiten het stadsgedeelte, en zo sneuvelt er al eens een hond...
Voorlopig hou ik me bij de loopband in de fitness. Ik zal het "hondengevaar" eerst eens evalueren vooraleer met mijn glock te gaan lopen... Leve Kosovo!
Dan wil ik nog afsluiten met een uiterst knettergek fenomeen hier (en blijkbaar typisch voor Moslims, doch heb 4 jaar in Brussel gewerkt en heb dit nooit eerder gezien). Als je hier 2 mannen ziet lopen in het straatbeeld, lopen die in 60 % van de gevallen ARM IN ARM!!!??? Ongelooflijk hilarisch, doch blijkbaar gewoon een teken van hele goede kameraadschap... Toch liever samen een pint gaan drinken, niet? Leve België!
PS: ik hoop deze week een systeem uit de dokteren om foto's met iedereen te delen. Bloggen.be laat enkel heel kleine foto's toe, en zijn zodoende heel moeilijk zichtbaar. Ik vermoed dat ik daarvoor eind deze week een oplossing zal hebben. (Doch ben het niet zeker )
Dinsdag besloot ik om samen met Michel te gaan fitnessen. Dit is nu een dagelijkse activiteit geworden, na het werk. De fitnesszaal is nagelnieuw, en je hebt er echt ALLES!! EULEX zorgt hier echt wel voor zijn mensen (toch op het gebied van sport en vrije tijd...).
We startten omstreekse 19.00 uur, en er waren nog 2 collega's van het team. Een ervan was Csaba, hij is deze week "on call" (van permanentie). En, je voelt me al komen... 20.15 uur. Csaba krijgt telefoon van de TL. Alweer een aanslag (zonder gewonden), over de rivier, in het warme noorden; "je moet erheen om vaststellingen te doen"... Csaba vraagt: "you wanna come with me?" Dit moet je mij uiteraard geen 2 keer vragen... We nemen vlug een douche want om 20.30 uur pikt het SWAT-team ons op aan onze unit om ter plekke te gaan :))))
We dienen volledig uitgerust (en dan bedoel ik qua materiaal) ter plekke te gaan. Kogelwerende vest en helm (15 kg, remember) en volledige wapengordel...
Dan stap je in in het voertuig van het SWAT. We gaan ter plaatse met 2 voertuigen (Toyota Land Cruisers V8, ruim 3500 kg, granaat en Rocket Propelled Grenade/RPG (check google) proof). Ik moest bijna twee handen gebruiken om de deur toe te trekken. Dan stap je daar als onderzoeker in in een voertuig met mannen tot de tanden gewapend, en neem dit gerust voor letterlijk; kalashnikov, pistool, dolk, taser,... En dat had elkeen... Daar stond ik met mijn pepperspray, telescopische matrak en Glock 9mm aan mijn been...
De V8 motor is fenomenaal!! ;)) Wij hebben binnen de onderzoeksunit ook een dergelijke wagen (hierna B6 voertuig) ter beschikking, doch zal daar jammer genoeg nooit mee kunnen rijden, want men moet een C rijbewijs hebben daarvoor.... :(((
Bij aankomst op de Crime Scene staan er al tal van diensten, waaronder het merendeel Kosovo Police (hierna KP). De crime scene is door middel van lint afgezet en KFOR rijdt heen en weer in de straat met 2 tankvoertuigen... What the F***!!
Ik zal het kort houden wat betreft de "afstapping". Er werd een granaat gegooid naar een woning. Een 10-tal KP'ers had al heen en weer gelopen op de Crime Scene, enkele omwonenden staan daar te kijken, doch heeft geen enkele zin hen iets te vragen, bewoners/slachtoffers in shock (wat dacht je), doch is bijzaak, verhoren blijft bij wat notities, nazicht van GSM's en/of telefonie hoeft niet, want we geloven de slachtoffers op hun woord; er zijn nooit eerder bedreigingen geweest. De KP recherche kijkt ons bijna buiten, en nadat er ongeveer 15 mensen binnen en buiten gelopen hebben komen de "forensics" (labo). Succes guys! Zij hebben het na een kwartier ook al gezien, en dan komt de Bomb Squad om de restanten van de granaat te zoeken... De KP heeft de leiding over het onderzoek en 1 van de aanwezige KP rechercheurs is een goede kennis van het slachtoffer... Als ik dan nog eens (een 2e maal) aan het slachtoffer, via de Language Assistent (vertaler, hierna LA) vraag of er geen dreigementen geuit zijn ten aanzien van haar familie, antwoordt de KP rechercheur, de goede kennis, in haar plaats, dat dit al gevraagd is... Ik begreep de boodschap...
Twee uur later zitten we terug in het voertuig bij het SWAT, richting onze basis. In Belgie zou de straat minstens 24 uur afgezet worden, voor gelijkaardige feiten (zal er niet ver naast zitten), hier 2 uur. Van efficient werken gesproken. Onze taak; het maken van een verslag van onze verrichtingen, verder niets, want KP heeft de leiding...
Eerste dossier, en zo wordt me gezegd, zullen veel dossiers gelijkaardig verlopen, met hier en daar een uitzondering...
Maandagmorgen ll. werd ik samen met mijn directe (Belgische) collega Michel Valette (FGP Verviers) verwacht op de unit (Organized Crime Investigating Unit/hierna OCIU). Michel verblijft momenteel ook nog een week bij mij op mijn appartement omdat het appartement dat hij zal nemen maar volgende week vrij is. Voor de geinteresseerde (i is met trema op de i, weet ik, maar we moeten hier typen met f***ing qwerty-klavier, en een trema bestaat niet!!), het appartement van Luc Braem, die volgende week vertrekt...
Eerst en vooral moeten we nog een hele administratieve molen doorlopen (pff, alweer!) en heel wat nodige materialen ophalen. Vooraleer we hieraan begonnen konden we de briefing van de dag bijwonen. Onze teamleader (hierna Steven of TL) is een Amerikaan (pur sang). Hij deed al "duty" in Irak en Afghanistan, dus respect moet hij al niet meer afdwingen (vind ik). Per zin hoor je dan ook meerdere keren f***, of f***ing of motherf***ers... Ongelooflijk hoe snel je dit zelf dan ook opneemt. Shit zeg!
Een eerste indruk van het team is dat deze groep allicht heel erg aan elkaar hangt (dit zie je aan de begroeting 's morgens) en geen gelegenheid uit de weg gaat om aan "teambuilding" te doen.
In ons team zijn we met 11 collega's, waaronder 2 Amerikanen, 1 Zweedse, 1 Slovaakse, 1 Oostenrijker (Salzburg ;))), 2 Slovenen, 1 Fransman, 1 Hongaar en dus nog 2 Belgen...
Ik heb de indruk dat het de eerste weken serieus "inlopen" zal worden qua manier van werken. Laat het ons zo verwoorden dat we niet in elk onderzoek zullen kunnen doen wat er "normaal" gezien gedaan (zou) moeten worden. Onze TL heeft ons al benadrukt dat leven met (zware) frustraties dagelijkse kost zal worden, en "you'll better get used to it"...
Verder kan ik onthouden (en meegeven) van de briefing dat het team momenteel aan het "verzuipen" is in het werk inzake onderzoeken en vaststellingen. Ik zal niet in detail treden, doch kan gewoon meegeven dat iedereen bezig is met onderzoeken inzake aanslagen met granaten en EOD's (zelfgemaakte bommen) , weliswaar steeds met stoffelijke schade... (ik zal er dan verder maar geen tekening bij maken he...)
De materie lijkt uiterst interessant, doch steeds indachtig zijn dat er veel frustratie bij deze onderzoeken naar voor komt (om, kort gezegd, weer zonder details, politieke redenen... ).
Met betrekking tot de accomodatie kan ik zeggen dat we gezien de omstandigheden zeker niet kunnen klagen. We zijn gehuisvest op de grens tussen zuid en noord Mitrovica in grote containers. We zitten hier samen met de Special Units (SWAT en Close Protection), en dat is heel wat testosteron (en vooral spieren) samen! Het hele domein is omheind door 4 meter hoge betonnen muren, met bovenaan prikkeldraad en her en der hoge uitkijkposten. En ik kan je verzekeren, je komt hier niet zomaar binnen. Maar, zo zeggen ze, het is hier echt wel veilig... Ik kan dit echter tot heden zeker bevestigen, wij hebben op nog geen enkel moment ook maar enige vijandigheid waargenomen.
Hopelijk komt er gauw een einde aan de ongelooflijke administratieve molen en kunnen we aan het echte werk beginnen...
Met betrekking tot het vorige verslag ("gesetteld) sprak ik van het fenomeen "happy shooting". Zondag ll. was het, zoals gezegd, Indepence Day. Ik denk dat IEDEREEN op straat liep te vieren. En ik die dacht dat moslims niet (mochten) drinken... (weer een illusie rijker). We liepen in de menigte met de rest van de Mitrobelgen, doch hebben visueel geen happy shooting vastgesteld. Wel hoorden we een 4-tal schoten (niet automatisch) verder van ons, doch tussen de gebouwen "weerhalmde" dit wel ferm! Dan komt je hoofd toch wat dichter bij je schouders, maar de feestvierders zelf reageerden niet eens...
EINDELIJK, in Mitrovica! Gisteren in de vooravond aangekomen in mijn appartement, alles een plaats gegeven en de eerste boodschappen gedaan. En ik moet zeggen, het voelde goed aan. Naar "Mitrovicaanse, of Mitroviceese (weet in feite het juiste woord niet)", what ever, normen zit ik in feite heel goed. "Heel rustig", en zicht op de Ibarrivier. Dé natuurlijke grens bij uitstek tussen Kosovo en Servië, en geloof me, ze wordt niet onnodig overgestoken (want momenteel hebben we ook een absoluut verbod)...
Mijn appartement ligt in een doodlopende straat, en heb daarom ook weinig last van storend lawaai. Ook zitten er nog 5 andere Belgen in deze straat. De "landlord" (zo noemen ze hier de eigenaars van de appartementen) spreekt hier al van "Belgium street"
Gisteren bood de pater familias mij aan om aan te schuiven voor het avondeten. Gezien mijn prille verblijf hier én het feit dat de maag hier nogal wat te verduren krijgt wat het eten betreft, heb ik mij beleefd geëxcuseerd, met als reden dat we nog een belangrijke briefing hadden met de Belgen. Niet dat dit helemaal gelogen was, want we zijn allen samen gekomen om te gaan eten...
Onder deze Belgen heb ik ook reeds een "partner in crime" gevonden. Mijn buur, Jurgen Willems (PZ Brussel Hoofdstad) is een fanatiek veldrijder en rijdt goed mee bij de amateurs! Toch nog een ander niveau dan ik, de kermiskoerser... Maar goed, hij sport dagelijks, wat uiteraard een super drijfveer is om ook telkens mee te gaan.
Van geluk gesproken!
Deze morgen een eerste keer gaan lopen met Jurgen, en het was pittig. Het gaat hier fel op en neer maar heb de indruk dat de luchtkwaliteit beter is. Maar ook hier terug (ik kan er echt niet over), in feite een mooie natuur, maar volgestort met vuilnis...
(Wat de buur betreft staat dit uiteraard in schril contrast met thuis in België, dit is een ongekende luxe...)
Verder kan ik dus ook meegeven dat de eerste week er zodus al op zit. Het was een hele week opleiding over politiek, culturen, Human Rights en gedragscode. Ook was er een halve dag rijtest met een Nissan Patrol en Pathfinder 4x4. Laat het ons beleefd houden en zeggen dat er interessante en minder interessante momenten waren.
Waar we in de cursus ook van op de hoogte gesteld werden is dat wij hier diplomatieke onschendbaarheid genieten. We dienen altijd in het bezit te zijn van onze EULEX dienstkaart en deze te presenteren bij "controles". Het geeft echter NIET carte blanche om het varken uit te hangen...
De groep was OK, we waren met 25. Heel wat andere nationaliteiten vermoedden dat ik een Zweed ben, ik zou niet weten hoe dat komt.
Deze week ben ik ook 2 maal gaan lopen in Pristina. Iemand die 2 pakken sigaretten rookt per dag, en hoest, ik weet nu hoe die mens zich voelt. Ik denk dat ik daags nadien ongeveer hetzelfde voelde. Heb dan ook maar beslist om er in Pristina mee te stoppen.
(Voor de collega's van het AIK Brugge, die half mei de halve marathon van Pristina komen lopen, heb ik in feite geen raad, maar geloof me, van een gezonde prestatie zal hier NIETS over blijven, en indien mogelijk zou ik een andere halve marathon uitkiezen...)
Gisteren zijn we ook eens gestopt in "Film City". Dit is de KFOR basis van het Amerikaanse leger. Heel wat andere nationaliteiten zijn daar aanwezig met kledij, schoenen, eten, parfums,... On-ge-loof-lijk! Kledij en materiaal voor politie, leger, vrije tijd, en jawel, om te jagen! Als er een hemel bestaat, dan zal deze plaats het allicht dichtst benaderen!! Nu weet ik eindelijk hoe mijn vrouw zich voelt als ze weer een schoenwinkel of een handtassenwinkel binnen stapt! Ik heb dit nooit verstaan, tot gisteren...
In film city heb je tal van gekende merken zoals "the north face", columbia, levi's, nike, 511,...
Om enkele voorbeelden te geven; schoenen van columbia die in AS Adventure 140 kosten, daar 35. Jagersvesten die bij ons 250 kosten, daar 80. Levi's 501 die bij ons 110 kosten, daar 32. PSVita kost bij ons 200, daar 105... Het is fenomenaal! Alles minstens aan de helft van de prijs! Van solden gesproken...
Net naast KFOR heb je dan ook nog eens een gebouw zo groot als een Carrefour, met ook allemaal kledij. Dit is van de Kosovaren, met alleen maar namaak. Echter, er wordt gezegd, zeer goede namaak. Bij mijn volgende dag vrijaf zal ik deze eens bezoeken...
Gisteren heb ik reeds contact gehad met mijn "teamleader". Zij vroeg me om morgen al stand-by te zijn.
Morgen, zondag, is het namelijk "independence day" in Kosovo. Kosovo viert morgen zijn "5e verjaardag". De Serven zullen dit uiteraard niet vieren. Normaal gezien zou alles rustig moeten verlopen, maar zo zei mijn teamleader, "you'll never know"...
De collega's van de "gates" (grenscontrole) zitten in feite toch "iets warmer". De laatste 6 weken zijn daar 8 granaten gegooid. Er zijn er maar 2 tot ontploffing gekomen, en is in feite nooit gericht om slachtoffers te maken. Dit is pure intimidatie, en daarom gooien ze ook soms gewoon granaten met de pin er nog in... Dan komen wij (de investigators) in aktie om dat te onderzoeken...
Morgen dus independence day hier, en heel wat festiviteiten. Als er hier gefeest wordt komt een typisch fenomeen terug (zo hebben "de anciens" mij hier gezegd), namelijk het fenomeen van "happy shooting". Her en der bevinden er zich personen met automatische machinegeweren (AK47 - Kalashnikov). Zij vuren hun lader leeg in de lucht, kwestie van hun geluk te uiten... Voor ons ondenkbaar, hier blijkbaar heel gewoon. Jaarlijks sterven er door het fenomeen gemiddeled 3 tot 6 kinderen (want ook kinderen zouden hieraan meedoen) in Kosovo. Als je die statistieken zou doortrekken naar België zouden er bij ons zodoende jaarlijks 21 tot 42 kinderen verongelukken bij een schietincident. Je ziet, bij ons écht ondenkbaar!
* de jongste bevolking van de EU heeft (gemiddelde leeftijd 27 jaar),
* 30% van de bevolking onder de armoedegrens leeft,
* er een zeer hoge werkloosheidsgraad is (45%),
* het gemiddeld maandinkomen (zoals dat van een politie-inspecteur) tussen 200 en 250 bedraagt,
* ik hier voor mijn appartement 400 betaal (en daarbij een gezin met 5 kinderen onderhoud) - (daar komt nog eens bij dat de sympathieke (oude) vrouw des huizes aangeboden heeft om te kuisen, mijn was en strijk te doen, wat ik uiteraard met veel dank aanvaard heb),
* een brood hier 20 of 40 CENT kost,
* je op restaurant 1 tot max 1,5 voor een halve liter betaalt :))), een cola 90 cent, een grote pizza 3 , een rijkelijk slaatje 2,5, en diesel 1,2/l (benzine is hier zodoende zeer duur voor de bevolking, maar daar hebben de Kosovaren uiteraard iets op gevonden. Vanuit tal van richtingen wordt benzine gesmokkold aan zeer goedkope prijzen. Wat had je gedacht...)
* de EULEX missie uit 1200 leden bestaat uit alle landen van de EU (+USA, Zwitserland, Turkije en Kroatië),
* daarvan 88% mannen en 12% vrouwen zijn,
* onze werkuren van 08.30 uur tot 17.30 uur zijn (1 uur middagpauze)
* we ten allen tijde standby zijn, en daarom in het bezit gesteld zijn van de dienstGSM, die we kosteloos binnen Kosovo kunnen gebruiken,
* we daarom verplicht zijn ten allen tijde onze GSM bij te hebben, alsook onze persoonlijke dienstradio (in geval GSMnetwerk uitvalt),
* we 4 dagen verlof per maand hebben, op te nemen naar eigen keuze,
* de luchthaven van Pristina vergeleken kan worden met het treinstation van Beernem,
* we aangeraden worden om ons appartement te kiezen tussen het 2e verdiep (zodat inbrekers niet kunnen inbreken dmv een ladder, want dit is hier een nogal frequent fenomeen, uiteraard, we zitten in het hol van de leeuw... ;)) en het 6e verdiep (omdat ladders van de brandweer niet hoger reiken dan 6 verdiepen) - (ik verblijf op het 1e verdiep om het wat spannend te maken (een heterdaad is toch altijd fijn, niet?) én omdat mijn appartement maar over één verdiep beschikt ;),
* er aan de Kanun nog steeds (heel veel) waarde gehecht wordt. Wat is de Kanun? Check wikipedia, doch zal in een later blogverslag daar misschien iets meer tijd aan besteden, omdat ik me voorgenomen heb deze in mijn vrijetijd eens helemaal te lezen. Dit kan hier én in mijn verdere loopbaan bij de FGP misschien nog van pas komen. Kort: de Kanun is in feite een erecode die zijn bestaan/oorsprong heeft in de Balkanregio. Vrouwen en kinderen zijn vrijgesteld. Anderen niet. Een voorbeeld: zo is er hier een collega die bij wettige verdediging een Albanese crimineel doodschoot tijdens dienst. De familie van de crimineel vond de wettige verdediging niet zo "wettig". De familie van de crimineel kan de Kanun toepassen en zodoende wraak nemen op deze politieagent (lees vermoorden). Er is echter een regel (en ze respecteren die, zo fair zijn ze) dat er niet geraakt mag worden aan een persoon die op zijn eigendom verblijft. Zo komt deze politieagent al jaren niet meer buiten zijn domein, want dat is de enige plaats waar hij "veilig" is.
Later misschien meer...
* EULEX een zeer goede verzekering heeft voor zijn leden. Indien mij iets overkomt in de missie, zal EULEX (verzekering) mijn vrouw en kinderen "onderhouden", alsook de studies (tot max 25 jaar oud) betalen,
* ik op heden al in het bezit ben van tickets voor de voetbalmatch Macedonië - België van 23 maart as in Skopje :)))
* voor de collega's onder de lezers, ik vandaag vernomen heb dat ik vanaf heden EINDELIJK voor 100% rechercheur ben bij de FGP, want ik ben geslaagd voor FGO luik 2...
Gisteren vertrokken in Zaventem, en het moet gezegd zijn, het afscheid was toch (veel) zwaarder dan gedacht!
Dan het inchecken. Man man man, wat was me dat allemaal! Vooreerst hadden we een hele hoop problemen met onze wapens. De maatschappij was niet op de hoogte dat er wapens mee moesten op de vlucht, een lang verhaal (2 uur) kort gemaakt, en vele lange discussies met de bevoegde diensten later kon onze vlucht vertrekken, met een vertraging (met dank aan de FedPol...)
We dienden een tussenlanding te maken in Slovenië. Daar werd ons het gelukkige nieuws gemeld dat er 11 valiezen niet mee waren, 11 valiezen van ons (we zijn met 11 vertrokken)
De pret kon uiteraard niet op!
Aangekomen te Pristina Airport konden we uiteraard niet wachten om te zien wie er allemaal in de prijzen zou vallen. Er waren collega's die 2 valiezen (we mochten er 3 meenemen) mankeerden, er waren er die al hun valiezen hadden en ik, ik was 1 valies kwijt. Gelukkig de valies met zomerkledij en mijn kogelwerende vest. Op zich niet direct een probleem gezien de tijd van het jaar, doch noodzakelijk om te werken...
Er werd ons beloofd dat deze ASAP bezorgd zou worden, maar konden niet garanderen wanneer...
Dan passage aan de grenscontrole. Alle wapens in orde behalve één, de mijne! Het serienummer, doorgegeven door Brussel aan Kosovo bleek niet te kloppen. Ik zat daar dus met een "onbekend/illegaal" wapen, weliswaar mijn persoonlijk dienstwapen. Na de nodige Kosovaarse mayonaise (lees officieren) erbij gehaald te hebben kon alles met 1 krabbel recht gezet worden... We zijn goe bezig...
Na wat lichte frustratie, niet anders dan lof voor de collega's die ons opvingen in Pristina. We werden er opgehaald en afgezet aan ons hotel. s'Avonds hadden ze een diner voorzien met alle Belgische collega's. Binnen 14 dagen verlaten er ons 18 collega's. Zij hebben hun "tour of duty" zo goed als achter de rug. Dan nemen wij hun taken over.
Het mandaat van de missie loopt af in 2014. Er gaat nu al "het gerucht" de ronde dat wij allicht de laatste lichting "uitverkoren" Belgen zullen zijn, toch zeker wat betreft de executives (hebben mandaat om op te treden zoals in België). Het deel monitoring en advising zou mogelijks wel nog blijven bestaan (maar de fedpol staat op de rand van het faillissement...), maar, tijd zal raad geven, en ik heb alvast geluk...
Vandaag, zondag, ben ik samen met nog een collega (Dieter Laurent, PZ Oostende) naar Mitro gebracht. We zijn op jacht gegaan naar een appartement. We zijn daarbij super geholpen door de collega's Willems Jurgen en Declerq Ine, waarvoor dank. Ik bezocht maar één appartement en het was OK voor mij. Ruim appartement met 2 slaapkamers, in een doodlopend straatje, met nog tal van collega's van andere landen die er logeren. Ook heb ik een oprit aan mijn appartement, wat belangrijk is voor het parkeren van het dienstvoertuig. Ik word namelijk volgende week in het bezit gesteld van een persoonlijk dienstvoertuig, een Nissan Patrol. De leiding vindt het dan ook belangrijk dat het voertuig "veilig" geparkeerd staat...
Wat het werken in Mitro betreft, hangt hier nogal wat mysterie rond... Het is niet echt duidelijk, maar overal krijgen we nu al het nodige respect. Veel vragen hoeven we nog niet te stellen, alles wordt wel duidelijk (zo zeggen ze...)
Ook wordt er ons aangeraden nu al met de nodige discretie te werken, zodoende wordt ons opgedragen geen gegevens met betrekking tot onze onderzoeken bloot te stellen, zodoende kan/mag ik niet in detail treden over het werk...
Dit maakt me alvast heel nieuwsgierig. ;))
Dan is er ook nog het verkeer. Vandaag leerden we alvast één gouden regel: er zijn geen regels!! Dit is wat we moeten onthouden.
Ook is het zo dat de eerste altijd voorrang heeft, nu, met een Nissan Patrol kan je andere bestuurders toch al eens aan het denken zetten :).
Wij hoeven echt niet te klagen in België over het wegennet. Hier heb je overal putten en bulten. Ongelooflijk!
En als je me dan zou vragen, geef eens een indruk van Pristina/Mitrovica, dan kan ik maar een paar woorden aanhalen: dikke smog en een ongelooflijke stank!! Nooit eerder geroken. Het is zoals je in een tunnel staat waar veel verkeer doorrijdt, maar dan veel erger! Je kan er de smog hier effectief zien!
Overal wordt de vuilnis op straat of in de rivier gegooid, en als ze dan al de weg naar een container vinden (dewelke her en der in het straatbeeld terug te vinden zijn) steken ze deze in brand eenmaal vol. Van gemak gesproken... Dan wordt hier ook nog eens gestookt op bruine kool. Fabrieken en huizen stoten een bruine rook uit die ook overal hangt, en uiteraard heerlijk ruikt. Ik had me voorgenomen om weer te beginnen lopen, doch denk niet dat dit zo gezond is in deze omstandigheden. Er werd me wel gemeld dat het beter is in de zomer... Ik denk dat ik toch maar de gesloten fitness zal raadplegen de eerste maanden.
Vandaag een beetje hoofdpijn, ik steek het dan ook op de smog ;))
Voor de rest zijn er geen klachten, en zijn we klaar voor een week "induction training". Normaal gezien zou vrijdag mijn eerste werkdag moeten zijn, en het kan daar in feite niet rap genoeg zijn. Normaal gezien dus eind deze week een nieuw verslag(je)...
(Zojuist de "goednieuwsmelding" gekregen dat mijn verloren valies in Pristina aangekomen is)
Op dit eigenste moment zit ik volgende week al op het vliegtuig richting Pristina...
Sedert begin deze week (28/01) ben ik (voor de periode van 1 jaar) geen lid meer van de FGP Brugge, maar ben ik afgedeeld naar het CGI, de instantie binnen de Federale Politie die zich onder andere bezig houdt met Internationale Politiesamenwerking. Ik word (werd) er afgedeeld om nog tal van opleidingen te volgen in het kader van onze ontplooiing te MITROVICA. Hier kregen we reeds te horen dat er 25 kandidaten door CGI naar voor gebracht werden bij de EU voor de missie naar Kosovo, en dat wij, 12 collega's uit alle windrichtingen van België, de uitverkorenen waren...
De opleidingen zijn vooral briefings, met betrekking tot de politieke situatie, manier van werken, onze plichten én rechten, EHBO, en dergelijke meer...
Woensdag moesten we bij de legerbasis te Ieper ook ons materiaal gaan oppikken. Maar liefst 20 kilo materiaal, waaronder een slaapzak, een gasmasker, kogelwerende helm en vest (categorie 4). Wat die vest betreft, deze weegt maar liefst 15 kilo. Hij biedt echter wel een serieuze bescherming, want deze "zou" bestend zijn tegen cal. 7,62 (oa. Kalashnikov). Laten we maar hopen dat we deze niet te veel nodig hebben...
Oorsprong conflict Kosovo: In de jaren '90 werd er in Joegoslavië een zeer grimmige strijd uitgevochten tussen verschillende minderheden.
Het voormalige Joegoslavië is ontstaan na WOI, en werd geleid door de Kroatische Josip Broz TITO.Joegoslavië was een communistische signatuur, maar de verhoudingen met de Sovjet-Unie waren op zijn minst gezegd woelig
Na het overlijden van TITO (1980) borrelden tal van tegenstellingen (opnieuw) op.
Servië was de grootste deelrepubliek.In 1989 werd de overtuigde nationalist en communist Slobodan MILOSEVIC president van Servië, nadat hij het nationalisme onder de Serviërs serieus had aangezwengeld.Het uiteenspatten van Joegoslavië was nu onafwendbaar geworden.Dé twistappel was KOSOVO, dat bestond uit een minderheid Serviërs (+/- 10%) en een meerderheid Albanezen (+/- 90%).Het zuidelijke KOSOVO en het noordelijke VOJVODINA waren destijds autonome provincies binnen de Servische deelrepubliek.MILOSEVIC voegde de gebieden terug integraal bij Servië.
Met deze evolutie in het achterhoofd, staken de nationalistische bewegingen in de andere deelrepublieken de kop op: Slovenië, Macedonië, Kroatië en Bosnië-Herzegovina.Kroatië, Slovenië en Macedonië riepen de onafhankelijkheid uit (1991).
Naast het uiteenvallen van de republiek was nu ook de burgeroorlog definitief begonnen
Het kwam tot een bloedige oorlog tussen Servië en Bosnië-Herzegovina, dat bestond uit Bosnische Serviërs (31%), Bosnische moslims (44%) en katholieke Kroaten (17%).De Serviërs waren in Bosnië-Herzegovina in de minderheid.De Bosnische troepen stonden onder het bevel van Ratko MLADIC, en diens politieke superieur Radovan KARADZIC.Beiden waren verantwoordelijk voor talrijke etnische zuiveringen.
Het trieste hoogtepunt in de Bosnisch-Servische oorlog is de overmeestering van SREBRENICA in 1995.SREBRENICA was een safe area, een gebied dat onder bescherming stond van de VN, met als doel de gevluchte bevolking onderdak te bieden.Er werd bescherming geboden aan zon 40.000 mensen.MLADIC viel met veel machtsvertoon de enclave binnen en ging over tot moorddadige plunderingen.SREBRENICA is de geschiedenis ingegaan als de grootste slachtpartij in Europa sinds WOII
Tijdens MILOSOVIC beleid werd KOSOVO in de verdrukking geduwd.Dit leidde tot verzet bij de Kosovaren.Woorden werden daden en het Kosovaarse bevrijdingsleger (UçK) zag het licht.Albanese Kosovaren trokken ten strijde tegen de Servische overheerser.De reactie van de Serviërs was navenant: slachtpartijen, plunderingen, brandstichtingen
De oorlog in Kosovo was in feite een oorlog die met horten en stoten plaatsvond, en dit tussen 1991 en 1999.
Het aantal bloedbaden en plunderingen kent een trieste balans, daarom werden tal van organisaties betrokken bij het opgraven en identificeren van lijken.
Een EULEX missie werd evenzeer in plaats gesteld op 09 december 2008.Ze is geënt op 3 pijlers:
·Justitie
·Politie
·Douane
De pijler politie is opgesplitst in 3 delen:
·Police Strengthening Department (Mentor, Monitor en Advise Kosovo Police)
·Police executive Department
·Special Police Department (Close Protection unit, crowd riot control, EOD, )
Ik bevind mij onder de Police Executive Department.
Het betreffen gespecialiseerde onderzoekscellen waar de onderzoeken zeer gevoelig zijn (betrokkenheid hooggeplaatste figuren, discretie bij bescherming van getuigen en informanten, ), en waar het lekken van informatie catastrofale gevolgen zou hebben.
De belangrijkste onderzoekscellen binnen de Police Executive Department zijn:
1.War Crimes investigation Unit
2.Financial Investigation Unit
3.Organized Crime & Counter Terrorism
4.EU office for Criminal Intelligence
Ik maakhet komende jaar deel uit van onderzoekscel 3, en zal me hoofdzakelijk bezig houden met Serious Organized Crime.Wat ik me daar (in Kosovo) moet bij voorstellen is voor mij even onbekend als voor U.Tijd zal raad geven, en meer uitleg daaromtrent zal hoogstwaarschijnlijk volgen in het verdere verloop van de blog en het komende jaar
Via deze weg zal ik jullie proberen op de hoogte te houden van mijn verblijf te Mitrovica (Kosovo). Ik word er te werk gesteld als "organized crime investigating officer". Veel woorden voor het werk wat ik al bijna 7 jaar doe, nl. Rechercheur bij de politie.
Ik heb alvast goede voornemens om de blog up to date te houden, maar ben zelf niet overtuigd...
))
