Het dagboek van een jaar in Mitrovica (Kosovo) als "organized crime investigating officer" in opdracht van de fedpol en EULEX. (9 februari 2013 - 9 februari 2014) FACEBOOK: BART IN MITROVICA
15-03-2013
Mooie staaltjes Kosovo
Opnieuw enkele voorbeelden, om wat te schetsen in welke omstandigheden er gewerkt moet worden. Mijn blog wordt stilaan een klaagmuur, doch voor ons westerse flikken, toch steeds weer slikken...
Zoals reeds eerder verteld in vorige blogverslagen is Mitrovica dus verdeeld in twee delen, namelijk het zuid (van de rivier Ibar/waar wij zitten en we overal (vrij) kunnen bewegen) en noord (laat ons zeggen, het "warmere" deel van de stad). Het overgrote deel van het noorden wil deel zijn van Servië, de rest, en het zuiden wil een onafhankelijk Kosovo...
Dit heeft een ongelooflijke repercutie op onze taken en/of onderzoeksdaden, en zorgt voor "pestgedrag" (zo zal ik het noemen) tot in de details. Zo hebben wij dus een diensttelefoon. We hebben een dualSim GSM, dwz 2 simkaarten in 1 GSM. Dit omwille van het feit dat we met onze Sim van het zuiden niet kunnen bellen vanuit het noorden (en omgekeerd). De providers staan elkaar geen "dekking" toe. Tot daar de bereikbaarheid. Gezien wij over een persoonlijke dienstGSM beschikken krijgen we elke maand een mail met onze gesprekken, en de daaraan gekoppelde kosten. Alle dienstgerelateerde gesprekken zijn kosteloos. Zo stelde ik de voorbije week vast, bij nazicht van mijn gesprekken, dat ik een (dienstgerelateerde) SMS gestuurd had naar een collega. De kost van de SMS (in normale omstandigheden) bedraagt hier 0.04 Euro. Desbetreffende SMS van de provider uit het zuiden naar de provider in het noorden bedroeg... 10 (tien, inderdaad) Euro. On-ge-loof-lijk.
Politiemensen weten dit uiteraard, de anderen niet, maar heel veel onderzoeken gebeuren op basis van telefonie. Je ziet me al komen... Telefonieonderzoek voeren in het noorden (grootste deel van ons werkterrein) is zodoende quasi onmogelijk. De telefoonproviders uit het noorden bieden geen medewerking naar aanleiding van vragen inzake telefonie-onderzoeken. Dit kan niet anders, of er zit politiek achter...
Terwijl ik toch bezig ben, nog wat over de KP. Vorige week werd een persoon (voetganger) doodgereden langs de weg. Er was een collega van EULEX getuige van de feiten, hij reed achter de "aanrijder" met zijn persoonlijk dienstvoertuig. Als de KP ter plaatse kwam vroegen de KP hem wat uitleg. Het was overduidelijk dat het slachtoffer de aanrijding niet overleefd had. Na 5 zinnen uitleg gegeven te hebben aan de KP door de collega van EULEX vroeg hij hen of ze geen "papieren" verklaring moesten hebben van hem. Oei oei, papierwerk??!! Dit was niet nodig, ze hadden genoeg met de uitleg, de aangeredene is toch dood...
Deze week is een discussie op straat wat uit de hand gelopen, en werden er messen getrokken. Jammer, 2 gewonden en 1 dode! Voorschriften bepalen dat bij dergelijke zaken wij (TFM) dit onderzoek "joint" (samen) moeten voeren met de KP. Zij dienen ons dus in kennis te stellen van deze feiten omdat interventie eenheden van de KP de eerste vaststellingen doen. We zijn op heden, zondag, nog steeds niet officieel ingelicht... (Oh ja, de 2 gewonden konden verhoord worden maar de KP zal nog wat wachten...)
Frustratie, hoe bedoel je????
Er is nu ook een filmpje wereldkundig gemaakt, in 3 talen (Albanees, Servisch en Engels) over onze dienst voor de inwoners van Kosovo. Kwestie van de budgetten toch op te souperen... Alsof dit ook maar enige indruk zal nalaten. (klik link hierna) http://www.youtube.com/watch?v=wRiL_dnmJQY
Dan nog maar wat over het "leuke" hier in Mitro praten. Gisteren, zaterdag, heb ik samen met 2 andere collega's (Andrej van Slovakije en Ana van Zweden) van TFM, de "Dancon March" (check google) gedaan. Ook de Belgische procureur wandelde mee. De Dancon March is een "wandel"evenement. Je moet 27,3 km (om precies te zijn) wandelen met een minimum van 10 kg bagage, en dit door herbergzaam gebied. Ik had 13 kg mee, want vond geen gewicht van exact 10 kg... Op vrijdag heeft het hier ook 5 cm gesneeuwd. We startten om 07.00 uur en eindigden 11.40 uur. Van een vlotte pas gesproken. Er waren 860 deelnemers, de meesten militairen, volledig uitgerust met hun materiaal... Het was koud, doch een blauwe lucht en zon. Iedere keer we boven op een heuvel kwamen was er een prachtig zicht. Ik kan waarempel spreken over zeer mooie landschappen, weliswaar door het feit dat alle troep ondergesneeuwd was... In het begin loopt iedereen te zingen, en was er zelf één met een doedelzak. Echt een leuke sfeer. Er waren er met een grote muziekinstallatie op hun rug, en een groep Polen greep na 2 kilometer al naar de fles "Slimovic" (plaatslijke Raki/jenever). Deze groep hebben we dan ook niet meer terug gezien. Zo luidruchtig de eerste 10 à 15 km waren, zo stil werden ze na 20 km... De laatste kilometers voel je elke pas in je voeten, benen en schouders (door de rugzak). Elk van deze meters tel je dan ook af. Ik was echter gerustgesteld dat ik niet alleen afzag de laatste kilometers. Ook tal van (de voor ons wereldberoemde) US Marines vochten met zichtzelf om de eindbestemming te halen. We werden in het bezit gesteld van een diploma, de medaile "Dancon March" en een (gekleurde) pin die we voortaan op ons uniform ter hoogte van onze borst mogen dragen. Bij de aankomst hadden we allen hetzelfde gevoel, het verlangen naar een fris pintje, doch nergens op het kamp een tent met die mogelijkheid... (Enkele foto's van de Dancon zullen verschijnen op mijn FB) Dan maar huiswaarts, met een klein hartje of er water zal zijn...
De laatste 2 weken hebben we maar 1 op 2 dagen water. Het gerucht gaat hier de ronde dat dit andermaal een (pest)spelletje is vanuit Servië, men zou het beginnen geloven. Sommige van mijn collega's hebben al 4 dagen geen druppel water, en dat begint zich bij sommigen toch te ruiken... ;-) Ik had geluk, water, en dan nog warm water ook... (Voor de mensen die me in de toekomst zullen aanspreken, over hoe het was "op reis", zal ik hen toch van antwoord zijn...;-))
Vrijdag werd 33 dus niet gevierd, gezien we te vroeg (05.30 uur) op moesten staan voor de Dancon March, desalnietemin had ik mijn team uitgenodigd voor "een zwaai" in "ons" cafeetje op zaterdagavond. Ik kreeg een Magnum fles (2 liter) Finse wodka als cadeau. Mooie geste... Vandaag, zondag, geen topdag, en kom ik enkel mijn zetel uit om mijn spieren wat los te maken in de Gym, verder volledige rustdag.
Wel is het zo dat er, weliswaar heel ver in de tunnel, wat licht te zien is. We hadden namelijk heel hoog bezoek in onze eenheid vorige week. Niet minder dan het hoofd van de missie (hierna HoM) bezocht onze eenheid. Je kan dit vergelijken met een bezoek van de Commissaris Generaal van de Federale Politie in België... Hij kwam er polsen naar de "stand van zaken" hier in Mitrovica. Onze teamleader hield niet echt een blad voor de mond en vertelde hem dat werken in "deze" omstandigheden zeer moeilijk is. De HoM begreep de situatie maar al te goed... Frapant om te zien hoe onze TL op "the American way" spreekt ten aanzien van zijn oversten: Sir, yes Sir - Sir, no Sir, zoals in de films als het ware...
De HoM was vergezeld door het hoofd van de Executive Department, onze eerste "grote" baas met name. Deze bevestigde de problemen en zei dat het inderdaad zo niet verder kan! Hij had dan maar het ongelooflijke idee om enkele van "onze" verdachten op te pakken, binnen 10 dagen, dit out of the blue. We waren desbetreffende dag 07/03. Dit + 10 dagen betekent 17 maart. De exacte verjaardag (5) van de rellen van 17/03/2008, waarbij 1 politieagent om kwam. Verjaardagen liggen hier heel gevoelig, doch daar had die meneer niet direct aan gedacht. Er viel dan ook een korte stilte na deze opmerking. Uitstel van de actie naar een andere datum dan maar, misschien deze week. Qua organisatie kan het tellen, voor de huiszoekingen hebben we om en bij de 100 man Special Units nodig! Al onze "targets" zouden er dan ook niet voor terugdeinzen om te vuren op ongewenst bezoek. Geen spek voor de bek van de investigators dus. Ik zou zo zeggen, gelukkig voor ons... (inderdaad, na 1 maand missie ben ik al een beetje veranderd... ;-)). Wij mogen nadien de vaststellingen doen en de huiszoekingen op papier zetten... Alleen, de hele leiding van de actie zou in handen moeten zijn van de KP! Met de lekken binnen de KP zal het resultaat dan ook navenant zijn. We vermoeden dat de targets zelf koffie zullen zetten voor ons de dag dat we binnen vallen. Super, toch??? Dan rijst het idee om hen de actie te laten voorbereiden, zonder meer. De namen van de verdachten zullen hen niet bekend gemaakt worden, enkel op de briefing juist voor de actie. Duh!? Tot zover het (briljante) idee van onze patron. We zullen zien, maar (we) heb(ben) het idee dat er van "actie" niet veel in huis zal komen. Wij zijn in ieder geval klaar om tussen te komen...
Momenteel is er bij ons (TFM) ook een praktisch probleem. Om ons werk in het noorden te kunnen doen (infogaring, vaststellingen, check crime scenes...) hebben we speciaal gepantserde voertuigen nodig (B4 en B6 voertuigen), doch op heden hebben we er maar... 1) Dit zorgt ervoor dat we momenteel niet veel kunnen doen, want dit voertuig moet ter beschikking blijven voor dringende interventies. Met onze eigen dienstvoertuigen mogen we het noorden niet in. De HoM beloofde ons 3 extra gepantserde voertuigen, alsook 2 anonieme voertuigen. Met één vingerknip 5 voertuigen bij. Deze zouden op vrijdag ll geleverd zijn. We zijn vandaag maandag, doch nog steeds geen voertuigen, maar we leven op hoop.
Onze TL is/was uiteraard tevreden dat we extra gepantserde voertuigen krijgen, om zo meer patrouilles in het noorden te verrichten, en niet verder te moeten werken als bureaurechercheurs... Hij is ook al aan het kijken om de voertuigen binnenin uit te rusten met collectieve wapens (voor elk één) (voor niet kenners; machinegeweren) en extra munitie, zo kan je al eens ergens naartoe, zo zijn zijn woorden... (Americans...)
Binnen het Belgisch Contingent (we zijn met 13, remember), zitten er ook nog andere functies, buiten deze van investigators (2), zoals ik. Je hebt onder andere enkele collega's die de KP (interventiepolitie/patrouilles) sturen en adviseren en je hebt ook de "borderpolice". Daarvan hebben we er 4 in ons contingent. Voor de functie van borderpolice, toch het nodige respect. Als je hun werk ziet, dan zijn wij, de investigators, echt "luxeflikken"! De borderpolice zit in oude containers zonder internet, zonder meer. Het enige wat ze moeten doen is ieder paspoort checken. Deze mensen werken in shiften van 12 uur. Het is anderhalf uur rijden door, en anderhalf terug. dus per shift werken ze minstens 15 uur, als de verplaatsing geen vertraging oploopt door roadblocks en dergelijke. Ook is het steeds een riskante verplaatsing omdat ze het hele noorden moeten doorkruisen. Dit gebeurt uiteraard in colonne met bescherming en de juiste voertuigen, maar toch...
In deze verplaatsingen gebeurde vorige week iets "moois" voor de Belgen. 2 Belgische collega's van de borderpolice (voor de geïnteresseerden Dimitri Muelkens (Luchthavenpolitie) en Serge Vanthillo (Spoorwegpolitie) waren op weg naar hun gate (werkplaats). Er stond op een bepaald ogenblik iemand te zwaaien langs de weg, om te stoppen. Dit mag van de procedure eigenlijk niet, omwille van mogelijke hinderlagen, doch wat verder stelden ze vast dat een vangrail doorreden was. 15 meter lager lag een voertuig in de rivier. Lang verhaal kort gemaakt, de 2 Belgische collega's stopten TOCH, en redden 4 mensen uit de auto. Eén was in kritieke toestand (2 gebroken benen en helemaal onderkoeld) doch zou het overleven. Alle andere convooien reden gewoon voorbij... Dit heeft hier redelijk wat indruk gemaakt, en de collega's worden vandaag gehuldigd... Proficiat Dimi en Serge! Weer naam en faam voor de Belgen...
Verder had ik vorige week, samen met Michel, contact met de procureur, om iets te ondernemen van onderzoeksdaden in het noorden. Ongelooflijk maar waar, maar de procureur vond het een idee met perspectieven, en gaf ons groen licht. Hierbij is echter nog niets bereikt want nu moeten we de nodige eenheden contacteren, alsook de bevoegde instanties... We zijn toch weer met iets (nuttigs) bezig...
Ook is het zo dat ik het dossier voor de Belgische collega's aan de collega's van Pristina heb moeten overhandigen, omwille van het feit dat de onderzoeken zich daar afspelen. De TL vond dit beter, omdat Pristina niet in ons "werkgebied" ligt, en kon hem daar uiteraard in volgen... (voor de Belgische collega's; dossier wordt verder opgevolgd door collega van de FGP Veurne).
Hopelijk eind deze week een verslag over enkele arrestaties, maar na 1 maand missie allich utopisch gedacht. Hoop doet leven!
Het voorbije weekend was ik in Kapaonik, Servië. Dit betrof een weekendtrip van de UN. We konden er skiën. Het was echter maar een half succes. Op zaterdag mist en regen. De sneeuw was, hoe raar het ook moge klinken, van deftige kwaliteit, gezien de omstandigheden. Tegen de middag waren we dan ook doornat. Na een uurtje te hebben "gedroogd" in de apres-ski, stopte het met regenen, en konden we alsnog in het droge skiën, weliswaar nu in de mist... Op zondag zon met af en toe een wolk, gelukkig! Qua gebied moet ik zeggen dat het met betrekking tot accomodatie gelijk is met andere Europese skigebieden. Het is er modern met her en der voorzieningen voor après-ski, doch er was niet veel volk... Het domein heeft om en bij de 50 km pistes, dewelke allen geopend waren. Jammer van zaterdag dus...
Verder kan ik ook beginnen aftellen naar een eerste "break" in de missie om huiswaarts te keren. Eind deze maand keer ik 9 dagen terug naar vrouw en kids... (Het doet trouwens deugd te zien dat het thuis, gezien de omstandigheden, goed gaat met hen... ;-) x)
