Ik kan het eerste uur na de feiten in feite kort omschrijven; ongelooflijke chaos op de Logbase, iedereen loopt heen en weer, huilende mensen, hoge pieten lopen op en af bij ons om zich te moeien met onze TL. 

Van een vuurdoop voor onze TL gesproken...

Michel en ik krijgen de opdracht om kort na de feiten de heli in te kruipen voor CSI vanuit de lucht en observatie van de omgeving. Gezien wij het eerder gedaan hebben, vanuit de open deur van de heli observeren en foto's nemen, worden wij aangeduid. Great!

Wij zitten hierbij op de rand van de heli, met de voeten op het landingsgestel. Achter ons zijn de effectieve zitplaatsen voor de passagiers. Op deze plaats worden achter onze rug zwaar bewapende collega's gezet, met automatische machinepistolen. Onze bescherming... Man man, nooit gezien. Het geeft op een manier een veilig gevoel, die "ruggesteun", doch ook beseffende dat ook wij een makkelijk doelwit kunnen zijn. 

Vanuit de lucht uiteraard een ongelooflijk zicht op de Crime Scene, alsook de snipers. Indrukwekkend!

Het onderzoek zelf; kan ik heel vaag iets van vertellen. Mochten de daders ooit gevat worden, zal ik er een apart hoofdstukje van typen, maar nu te moeilijk en te gevoelig.

De grootste storm is ondertussen wat gaan liggen, met betrekking  tot dringende onderzoeksdaden, doch de "intel-molen" (informantenwerking) draait op volle toeren. Hoogstwaarschijnlijk zal de oplossing uit deze hoek moeten komen.

Ongelooflijk hoe frapant het onderzoek momenteel is. En zoals soms de titel was in de X-files series "trust no one", kan je dit hier heel letterlijk nemen. Ik heb hier al verschillende keren vol ongeloof gereageerd, en waan me dan ook soms écht in een film. 

Door dit alles, de week na de feiten meer gewerkt dan geslapen, maar het was extreem boeiend.

Ik ben aangeduid voor alles wat telefonie en bijzondere opsporingsmethodes zijn. Wij zijn twee keer 's nachts op pad geweest voor BOM, en zal er (hoogstwaarschijnlijk) in slagen om iets te verwezenlijken wat nooit eerder gebeurd is in TFM, voor dit deel van de regio... Echter, ik zal nog niet te luid roepen, want momenteel heb ik nog steeds niets... 

Voor de niet politiemensen, sorry, kan verder niets vertellen. De collega's zullen allicht tussen de lijnen kunnen lezen en begrijpen wat er gaande zal zijn... Het is niet groots, maar gewoon niet evident voor de regio... Nu, het moet ook gezegd zijn, de feiten zijn navenant, en plots gaan WEL alle deuren open...

Ook is er boven ons een kleine oorlog bezig bij de leiding. Er is namelijk in Pristina een eenheid "serious crimes". (wij zijn "organised crime, duh!!) Hun bazen willen uiteraard het onderzoek voeren. Dan heb je ook nog eens de EULEX Special Prosecution Kosovo (SPRK), zeg maar Parket Generaal van bij ons die zich de zaak wil aantrekken. Wij hebben dan ook nog onze TFM procureur die de leiding heeft, onze TL, etc... Een kleine oorlog voor een groots onderzoek... Tiens tiens, klinkt me niet zo onbekend...

Voorlopig blijft TFM de leiding van het onderzoek behouden, en wordt de KP door ons met tal van taken bestookt. 

Na de feiten is er een verdacht voertuig waargenomen, waarvan de beschrijving geseind werd in heel Kosovo. Enkel kleur, merk en mogelijk type waren gekend. Een bepaald ogenblik krijgen we van de dispatching telefoon dat een collega met een niet gepantserd EULEX voertuig een auto aan het volgen is die voldoet aan de beschrijving. Het voertuig komt van Pristina en rijdt in onze richting noorden, Mitrovica.

We zijn met 7 in de eenheid, doch iedereen bezig. Hervé (Franse Gendarm), B6 (zwaar gepantserde jeep) bestuurder, laat alles vallen, één blik naar mij, en we begrepen elkaar... Ik wist al langer dat ik met hem altijd buiten kan komen, als je begrijpt wat ik bedoel. We doen ons in minder dan een halve minuut volledig klaar (wapens, kogelwerende vesten en helmen). 

(Wij Belgjes hebben maar 2 laders voor ons wapen, elk ander land heeft er (minstens) 3.

(Het is echter zo dat iedereen wat paranoia begint rond te lopen, tot in het absurde toe, zo ook ikzelf. Mocht ik mijn tekst thuis lezen, ik zou zeggen, "zijn dat daar cowboys?", maar in de gegeven situatie doe je alles om jezelf te beveiligen. Dan ook nog eens het feit dat elk lid van de Special Police department uitgerust is met machinepistolen caliber 5,56, 4 laders van 30 patronen, en dan ook nog eens 4 laders voor hun pistool...)

Zodus, ging ik nog een extra lader vragen voor Glock bij één van mijn collega's. Je weet nooit wat je tegen komt, en we moeten indachtig zijn dat de strijd criminelen - politie heel oneerlijk is, want zij hebben heel vaak meer vuurkracht. Allicht iets wat ik overgenomen heb van mijn Amerikaanse ex-TL... Desalnietemin, met mijn 3 ladertjes kom ik echt niet als meest indrukwekkendste over...)

Voila, volledig klaar! Hervé en ik springen in de B6, en vlammen richting Pristina. 

De weg Mitrovica - Pristina is niet meer dan een tweevaksbaan, waar de gemiddelde snelheid door tal van redenen niet hoger ligt dan 50km/u. Hervé besloot dan maar om het midden van de weg kiezen. Terwijl we deze manier van rijden aannamen vroeg hij me heel ludiek; "ils vont bouger, non?" Doelende op de tegenliggers die een tank van een jeep van bijna 6 ton aan ongeveer 100 km/u zien afkomen, met zwaailichten en sirene. En inderdaad, "bougeren" deden ze )))

De dispatching gaf prioriteit aan onze radiocommunicatie, alle anderen moesten zwijgen.

Een dergelijk voertuig heeft een inwendig alarm als je de "veilige" snelheid overschrijdt. Ik kan zeggen dat het een heel irritant geluid is, en herinner me niet dat het even uit gegaan is... ;-)

Op het moment dat wij horen dat onze collega een bepaald dorp binnen rijdt, rijden wij het dorp ook van de andere kant binnen. We besluiten halt te houden langs de kant van de weg, en juist wanneer we gedraaid zijn, passeert het verdachte voertuig ons. Weer 6 liter door dienen uitlaat ;-), en 15 seconden later kunnen we het voertuig klem rijden. Communiceren met de 2 passagiers heeft geen zin want ze verstaan geen Engels, en we hebben de tolk vergeten. Dedju, jammer voor hen... ;-)

Eenmaal de situatie rond het voertuig beveiligd moet je danig rond je beginnen kijken, want tal van toeschouwers hebben interesse van wat zich afspeelt. Zodus, beide identiteiten noteren, wat nota's nemen van hun GSM's, bedanken voor de "medwerking", en bye bye, zwaai zwaai. Dit is ook voor ons het veiligste, met een maximum aan informatie. Achteraf blijkt dat deze 2 heel brave mensen niets met de zaak te maken hebben.

De adrenaline beleeft hoogdagen...

Vorig weekend had ik vrijaf, en keerde heel kort eventjes terug naar vrouw en kids. Een verlof die al 2 maanden vast stond voor de verjaardag van Lars. Mijn TL had me "bevolen" om de knop eventjes helemaal "off" te zetten, en te "resetten". Want de voorbije week was heel intens, met heel veel tegenstrijdige gevoelens.

Bij toeval kreeg ik te horen van mijn teamchef in België dat het op vrijdagavond FGP BBQ was, en dat ik uiteraard welkom was. Dit vond ik een ideale gelegenheid om nog eens tal van mensen te zien, in één moment. En het was er heel gezellig...

De gevoelens die rond het "thuis zijn" hangen waren meer dan welkom. Want, in de voorbije twee weken stel je je toch ook tal van vragen die op zijn beurt tal van gevoelens opwekken.

Zo ook nam ik dus vorige woensdag mijn vlucht huiswaarts. Ik had mijn vlucht hetzelfde moment als de kist van Audriusz (vermoorde EULEX-collega). Een hele ceremonie was gaande, alsook stond er een C130, om hem te transporteren naar Litouwen. Daar word je heeeel stil van! Ik ga nu naar huis, en hij ook... Ik word thuis opgewacht door vrouw en kids, hij ook door zijn vrouw en tweeling van 10...

Dit laat je de zaken toch anders benaderen, en een geluk dat we in een flow van gigantisch veel werk met een doel zitten, om er in feite niet te veel bij stil te staan.

RIP

(Alle persartikels mbt de moord op mijn FB)