We zijn ondertussen bijna op 1/3 van de "tour of duty" en het zal vlug grote (zomer) vakantie zijn... Steeds mooie voortuizichten dus.
Wat mij persoonlijk betreft kan ik enkel zeggen dat we een ongelooflijk team hebben.
Het team verzacht de hiemwee. Er is telkenmale een ongelooflijk hartelijke ontvangst na je verlof hier in het team, en grote interesse naar familie en kids, hoe het was, het afscheid,...
In feite, na ruim 3 maand missie, vertrek je thuis uit België van je familie terug naar... andere familie! Dit is een pleister op de wonde.
Waar er hier en daar wat frustratie was voor mijn verlof met betrekking tot werk(druk), niets anders dan lof voor de hoeveelheid werk erna. Vorige week dinsdag eerste werkdag na het verlof, en mijn TL gaf mij en Zuzy (Slovakije) de opdracht te luisteren naar een slachtoffer van verkrachting binnen een relatie en bedreigingen met een vuurwapen. Ze heeft al een officiële klacht neergelegd bij de KP, doch ze wil absoluut EULEX (TFM) spreken.
Uiteraard met plezier aanvaard.
Het slachtoffer wil niet zomaar met ons spreken, want dit is voor haar een "grote" stap, om EULEX bij haar probleem te betrekken.
Het kwam erop neer dat haar (ex) vriend heel nauwe contacten onderhoudt met bepaalden van de KP van het politiestation waar ze klacht heeft neergelegd, dit is dus de reden om er EULEX bij te betrekken.
Na een uur of 3 geluisterd te hebben, hebben we haar vertrouwen volledig gewonnen en is ze zelf bereid veel meer te vertellen...(vaag uitgedrukt met redens...).
Haar vriend is niet van minsten in de regio. KP doet het in hun broek, vooral uit eigenbelang. De (ex)vriend onderhoudt zeer nauwe contacten met bepaalde milieus die je ook liever niet tegen je hebt, want de stap "eerst wat mondelinge bedreigingen" slaan ze bij "deze groepering" over, als je begrijpt wat ik bedoel...
In het dossier wordt er heel wat heen en weer gelopen, door de door ons ontvangen informatie. Er worden er ook heel wat ongerust. Onze TL had lof voor ons werk, maar zag hem toch ook voor het eerst in 3 maanden wat "stressie", en dat uit hem dan vooral in redelijke korte antwoorden... (en je laat hem dan ook beter met rust.)
De situatie was wat ze was en er wordt een huiszoekingsmandaat afgeleverd door de procureur van Kosovo om te gaan zoeken naar het wapen. Het dossier is "joint", doch alleen op het niveau van politie. (Je kan ook "joint" dossiers draaien op het niveau van de procureurs...)
De manier van werken is telkens specifiek, en maakt het er zeker niet makkelijker op.
Gezien het mandaat door de procureur van Kosovo afgeleverd is, heeft KP de leiding. Wij krijgen een afschrift van het mandaat op 22/05. Kosovo law verplicht ons dan om de huiszoeking binnen de 48 uur uit te voeren.
Eindelijk weer eens wat actie en kreeg (eventjes) de indruk "zie je wel, zo ingewikkeld is alles toch niet"..., zo dacht ik...
Ik controleer (lees: bekijk gewoon eens) het mandaat, dewelke in het Servisch en het Albanees is opgesteld. Je moet geen letter begrijpen van de taal om te zien dat een datum verkeerd geschreven is... Inderdaad!!!! Op het Servisch mandaat staat de datum van aflevering "16/05", op het Albanees staat "22/05". What the f***. Je kan dit toch niet menen?? Je kan je eenmaal vergissen in typen, doch 16/05 stond TWEE maal op hetzelfde mandaat. Hier MOET meer achter zitten??!!
Bij ons in Belgie sturen we het mandaat terug, en krijgen we 10 minuten later een verbeterde versie. Hier gaat dit niet.
We nemen contact op met de procureur en confronteren hem met de fout. Je gelooft niet wat nu gaat komen. Diene procureur vertelde ons doodleuk dat hij het zich niet herinnerde een mandaat uitgeleverd te hebben???!!!! What????
Dan maar enkele stapjes hoger gegaan, en plots was het acute geheugenverlies over... Echter, het mandaat kan niet meer aangepast worden, doch dit zou geen probleem mogen vormen, want de rechtsgang zal in het Albanees zijn... We hebben groen licht voor de huiszoeking
Ik word als "teamchef" van het huiszoekingsteam gebombardeerd (slik).
Door de ongelooflijk slechte timing van de procureur om zijn mandaat uit te vaardigen kunnen de speciale eenheden (IG, Intervention Group) NIET tussenkomen (wapen, remember?). Het is een te korte deadline en er wordt besloten dat wij, TFM enkel bijstand geven aan de KP voor de inval.
Onze TL maakt het operatie-order. Man man, toch wat anders dan de onze hoor... Medische teams worden ingelicht, uitleg hoe we zeer ernstige verwondingen moeten aanpakken, evacuatie routes en "safe points" (eerste plaatsen waar naartoe gevlucht moet worden), plaatsen in de voertuigen,...
Onze TL benadrukt nog eens het punt van wettige verdediging (tot 5 x toe); samengevat: niet twijfelen bij gevaar voor jezelf of je collega's...
Op donderdag besloten we binnen te vallen om 15.00 uur (om politieke redenen). We vertrekken met onze anonieme dienstvoertuigen, met volledige uitrusting, voor onze briefing bij de KP. Aangekomen ter plaatse meldt Dieter Laurent (PZ Oostende) ons, die MMA (Mentoring, Monitoring en Advising/sturen van interventieploegen) doet in desbetreffend politiestation, dat hoofdverdachte ons vermoedelijk zal opwachten met koffie en koekskes, als je begrijpt wat ik bedoel. Frustratie? Awel, minder, want alles went...
Er is een groot vermoeden naar "het lek", zonder meer...
Het station is toch redelijk onder de indruk van ons team (we zijn met 8), en dit in volledige uitrusting.
Zij hebben de leiding, zodus, zij doen de inval...
Gezien ze allen al op de hoogte zijn van het "hoog" risicogehalte van de huiszoeking (er is geen risico, want de huiszoeking is "gelekt") vertrekken alle KP'ers dan ook in volledige uitrusting... hemd uit de broek, kepie schuin, zonder enige bescherming...
Ik weet nu ook dat de vraag voor een eventuele slotenmaker bij huiszoekingen ECHT overbodig is, want de nicht van één der KP'ers woont ook op dat adres. Waarom moet ik het toch altijd zo moeilijk maken, en problemen maken als er geen zijn...)
(Tai Chi zou voor mij een oplossing kunnen zijn, denk ik...)
We vertrekken in konvooi naar de plaats. De TL tegen mij: "Bart, now you're in charge..."
We zetten ons aan beide zijden van het huis, op een 100-tal met van elkaar, met tussen ons de woning. KP doet het nodige om binnen te gaan. Ik zie nu ook dat de slotenmaker inderdaad overbodig geweest zou zijn, één der KP'ers ziet zijn nicht lopen en zwaait en roept naar haar als een gelukkig kind. Wat een plezier toch...
We kunnen beginnen doch verdachte is toevallig boodschappen gaan doen.
De huiszoeking gebeurt uiteraard uiterst professioneel, wat had je gedacht... Kast open, fotootje nemen van de inhoud (what the...), kast dicht. Hetzelfde ritueel met lades. Ik had Michel als back-up gevraagd voor de huiszoeking, en wij kijken elkaar verbaasd aan. Eén KP'er doet de zoeking, terwijl de baas van het politiestation hem passief vergezeld.
Michel en ik vermoedden dat het wel aan ons zal liggen, maar zo zoeken, nooit eerder gezien. Na 2 ruimtes krijg ik het toch wel degelijk op mijn heupen, en ik stel de vraag of hij zo de hele woning zal doorzoeken. De KP'er doet alsof hij mij niet verstaat, en doet rustig verder...
Ik roep de baas van het station bij me, en zeg hem beleefd dat we op zoek zijn naar een wapen. Ik kon het echter niet laten om er toch "een scheven" tussen te steken (en eventjes de politiek en diplomatie te vergeten), en hem te zeggen dat het geen koe is dat we zoeken...
Uiteraard weet ik wel dat we geen wapen meer zouden vinden, maar als de stand EULEX - KP op dit moment 0-1 was, kon ik er toch op zijn minst 1-1 van maken. En ongelooflijk, het was een geldig doelpunt. Opeens haalt de KP collega alles uit de kasten... man man man...
Maar kom, we gaan niet klagen, we zijn toch nuttig bezig, niet?...
Mijn vraag om de zolder te doorzoeken, bleek echter van het goede teveel. Dit zag de KP'er niet zitten. Ik zal het hem dan maar eens zelf voortonen. Ik nam de ladder en kroop op de zolder. Terwijl ik op de ladder stond zei de baas van het station in het Servisch tegen zijn collega, om een flinke duw te geven tegen de ladder, zodat ik met mijn kl.... op de grond zou vallen. Weliswaar lakoniek gezegd, doch, gezegd. Zuzy stond ondertussen ook rond mij, en wat de KP'ers niet weten, is dat zij goed Servisch begrijpt.
Zij meldde me dit voorval na de huiszoeking, alsook werd onze TL daarvan ingelicht. Man, wat was onze TL razend!! Dit krijgt nog een staartje...
Uiteraard moet alles dan op papier komen, en het PV huiszoeking werd dan ook naar Belgische normen afgewerkt. Dan krijgen zij van ons een copie van het PV, en het moet gezegd zijn, ik denk dat de stand momenteel 2-1 is.
Inhoud van hun PV: namen, datum (zonder uren) en de vermelding dat er niets gevonden is (toch een half blad vol).
Ons PV; 23 paginaatjes weliswaar 20 pagina's gedetailleerd fotodossier. Doch, het stak hen wat in de ogen. Zij hebben de eer om beide verslagen af te gaan geven op de rechtbank...
(Ondertussen, na de laatste weken in verschillende dossiers wat Processen-verbaal opgesteld te hebben, voel je je ook groeien in de Engelse vocabulair. De inhoud/vormgeving van een Proces-verbaal in België of ergens anders ter wereld, dit is hetzelfde (buiten de PV's van de KP gerekend...). Doch het gebruik van de juiste bewoordingen, dat is iets anders.
Nadien geeft je dit dan ook voldoening, als anderen er niets meer tussen krijgen, of geen fouten meer vinden, want iedereen helpt daarbij elkaar, gezien er buiten de 2 Amerikanen niemand anders de Engelse taal als moedertaal heeft.)
s' Anderendaags worden we geroepen naar het Politiestation voor verhoor van verdachte. De verdachte heeft zich nu vrijwillig aangeboden, met zijn advocaat.
Zijn advocaat roept een procedurefout in van de procureur, uiteraard, met betrekking tot de datum, wat had je gedacht... Zodus, geen verklaring.
Bye bye, zwaai zwaai verdachte...
(Dit betekent (gelukkig) niet dat betrokkene vrijuit zal gaan...)
Alle gekheid op een stokje, iets compleet anders nu.
Ook binnen de EU breekt de economische crisis los. Er werd besloten om onze dagvergoeding te verminderen met 1,5 euro per dag, vanaf 15 juli. (inderdaad, anderhalve euro). We zullen er geen boterham minder door eten, maar als je rekent; 45 euro per maand, per werknemer, (we zijn met +/- 2000)... Op jaarbasis is er toch een mooie besparing gebeurd... (omdat ik toch zo graag reken: 1.080.000 euro)
Dan is er ook besloten om een kilometervergoeding van 20 cent per km aan te rekenen, wanneer we met ons voertuig "privé-kilometers" in het weekend uitvoeren. Mensen uit Mitrovica zijn hier de grote dupe van, want hier is niets te doen of te beleven. Mensen in Prishtina hebben alles voor handen, kunnen veel beleven, en zitten dicht bij alles.
Er is hierrond nu een hele heisa ontstaan, en het laatste woord is daar nog niet over gezegd. Wij zullen creatief zijn, en dus nog meer in team erop uit trekken in het weekend. Zo kunnen de kosten gedeeld worden door 5, wat op zich dan weer zal meevallen...
Vorig weekend nam ik deel aan een EULEX-trip naar Berat. Dit is een door UNESCO beschermd stadje in Albanië. Zeer mooi dorpje, met de mogelijkheid om er te raften. Dit was ongelooflijk mooi en leuk (foto's op mijn FB). Echter, op zaterdag een trip van 10 uur heen en op zondag hetzelfde terug is toch heel wat "bus" voor 2,5 uur fun. Maar kom, heel leuke companie, en de tijd in de bus ging nog redelijk vlot voorbij.
Wanneer je nog eens 10 minuten tijd hebt, klik op deze link (
http://www.youtube.com/watch?v=OGUQRvO6jQM), dit betreft een promofilmpje voor Berat.
Met betrekking tot het weer zal ik hier zeker niet klagen (België indachtig zijnde), het is steeds rond de 25 graden, met zon en af en toe eens wolken.
Deze week zijn er 3 nieuwe collega's aangekomen. Goodbye rookie-status. Ik stijg op de ladder ;-)...
Ik vind zelf dat deze blog wat lang uitvalt, maar het is moeilijk korter uit te leggen (zeker als je een maand niets schrijft...).
En als je deze zin leest, wil het toch zeggen dat het niet zo langdradig was... ;-))))))
