Het dagboek van een jaar in Mitrovica (Kosovo) als "organized crime investigating officer" in opdracht van de fedpol en EULEX. (9 februari 2013 - 9 februari 2014) FACEBOOK: BART IN MITROVICA
21-03-2013
Mooie dag
Gisteren, zon, blauwe lucht en aangename temperaturen. 's Morgens bij aankomst op de Logbase (onze thuisbasis) stelde ik vast dat een B6 voertuig vertrekkensklaar stond ter hoogte van onze container. Bij het binnenkomen van onze burelen stonden Anna (collega van Zweden én van wacht deze week) en Albi (collega van Oostenrijk) klaar om te vertrekken, met volledige uitrusting... "Bart, zin om mee te gaan naar Leposavic?" vroegen ze. (Leposavic is de op één na "moeilijkste" regio, ook gekend voor tal van rellen... Deze ligt heel dicht bij Servië, en dit wordt dan ook als Servisch landgoed aanzien...) Uiteraard, ik nam ook heel mijn uitrusting, en laadde alles in. Dan briefing: er is een granaat gegooid naar het politiebureel in Leposavic. Geen gewonden, wel materiële schade. Een heel foute inschatting van deze dader, aan de politie van Leposavic wordt niet geraakt! Gezien de omstandigheden, kan er enkel ter plaatse gegaan worden met B6 voertuigen, écht gigantische voertuigen.
Ik zal proberen bij een volgend verslag wat technische gegevens mee te geven over die voertuigen, het is fenomenaal.
De afstand naar Leposavic is ongeveer 60 km, ongeveer een uur rijden.
Aangekomen op het bureel worden we ontvangen door een "forensic" van de KP, en nadien zal blijken, en flik/onderzoeker pur sang. Hij heeft vermoedens wie de dader(s) zijn van de aanslag, en gaf ons alle beschikbare informatie. Hij hoopt dat wij (TFM) het volledige onderzoek kunnen doen want als de KP het verder zal afhandelen, zal er toch niets van in huis komen, zo zegt hij zelf... Eventjes wat ongeloof, maar een welgekomen geschenk...
Desbetreffende eenheid heeft de laatste tijd heel wat resultaten geboekt (echt waar) inzake organized crime en heeft enkele drugsplantages opgerold. Ze zijn heel dicht bij de identificatie van de daders, en daarom is de granaataanslag hoogstwaarschijnlijk intimidatie. Geen politiek gemoeid in dit dossier, dus perspectieven voor het onderzoek...
Ik ben samen met Andrej en Michel ook belast met een onderzoek inzake een diefstal van 50.000 Euro (naar Kosovo normen een gigantisch bedrag), en ook hier komt mogelijk dezelfde dader (als die van de granaataanslag) in beeld. We werden terug van alle mogelijke informatie in kennis gesteld en hebben nu toch een basis om op verder te bouwen. Maar, na 6 weken ervaring in de missie, ben ik me al heel hard bewust dat elke vraag tot onderzoek minstens een week (ben dan nog optimistisch) in beslag neemt. Om kort een voorbeeld te geven, wij moeten de namen van de verdachten doorgeven aan een andere dienst, die toegang heeft tot de databanken, teneinde hun verleden, familie, ed. na te trekken. Na deze vraag "officieel" te hebben overgemaakt, moet er gewacht worden op antwoord, wat die week betreft, waarover ik sprak... Bij ons in België, bij manier van spreken, hebben we alle nodige informatie na 10 muisklikken... Het begint echter allemaal te wennen... Einde verhaal (kort samengevat) granaataanslag. In de granaataanslag ben ik tweede verbalisant, laat ons zeggen dat ik het dossier dus verder afhandel, samen met Anna.
Zo was het vlug avond, en dus de dagelijkse activiteit, om 19 uur in de gym.
Omstreeks 20.30 uur verliet ik samen met Michel de gym, kwam thuis, sprong in de douche (er zat waarempel druk op het water) en hoorde omstreeks 20.45 uur mijn dienstGSM bellen. Ik sprong uit de douche, en zag dat het Mojce was (onze Sloveense deputy (adjunct) TL). Op dit uur, Mojce?? Hello Bart, already in Pijama? "Nee, juist terug van de gym". Kom ASAP naar de logbase, we moeten op interventie, en bel jij Michel. Neem voorbereidingen op een mogelijke lange nacht. "Ok, no problemo" zei ik...
Omstreeks 21.00 uur was iedereen aanwezig, en gaf onze TL ons de opdracht om ons klaar te maken voor mogelijk een moeilijke interventie. Voertuigen vol tanken, laders radio meenemen, kogelwerende vesten, helmen, tactische wapengordels... Iedereen neemt 6 liter water mee in zijn voertuig en ook snelle suikers... My god, is het oorlog??? EINDELIJK wat actie??? Als iedereen 10 minuten later zijn hele voertuig uitgerust heeft, briefing. Mensen die Amerikanen kennen beeld je deze mensen in en dan de manier van hun uitleg, ik probeer het redelijk letterlijk te vertalen... Net over de grens in Pudojevo (zuiden van Kosovo), op Servisch grondgebied, is een Kosovaar door de Servische Gendarmerie "doorzeefd" met kogels. Hij was op heterdaad betrapt tijdens een diefstal van... hout (met h). Dit kan aanleiding zijn voor "heel zware" problemen, dit gezien de betrokken partijen... Slachtoffer is overgebracht naar het ziekenhuis en is zeer kritiek. Wij moeten ter plaatse gaan, mogelijke Crime Scene Investigation, en ons tussen mogelijke manifestaties mengen (in een vingerknip weet iedereen wat er gebeurd is, en komt een massa op straat), en de gemoederen proberen te koelen... KFOR gaat ook ter plaatse, samen met TFM. Be prepared, zegt onze TL, neem genoeg water mee, en suikers, want mogelijk zijn we vertrokken voor 24 uur. Mensen die meer dan 2 laders hebben voor hun wapens, meenemen! (Americans...)
We worden verdeeld in ploegen, ik ben samen met Michel. Gezien de problemen zich situeren in het zuiden, kunnen we met onze persoonlijke voertuigen ter plaatse gaan. We zijn met 6 voertuigen, onze TL vooraan, en iedereen MOET volgen. De wegen zijn pekdonker 's nachts, met voetgangers en honden die "out of the blue" over steken, man, een helse rit in het vooruitzicht... ;-)) Pudojovo ligt op ongeveer 80 km, +/- 1 uur 15 rijden, in normale omstandigheden. We arriveerden na... 45 minuten. Ik denk dat de handen van Michel enkel los van de handvaten gekomen zijn om de radio te bedienen... De motor van mijn patrol heeft hier toch enkele maanden van zijn levensduurte ingekort. En dan elkaar nog wat opjutten (via de boordradio) tijdens de rit, als er één niet kan volgen... De TL reed in front, en telkens een voertuig ingehaald werd gaf hij het bericht of het voor de volgers ook mogelijk was om in te halen, met bijhorend commentaar GO GO GO... Het was fun!
Bij aankomst te Pudojevo diende onze TL eerst op "hoog" overleg te gaan, met verschillende partijen. Het is voor iedereen duidelijk dat dit een zeer moeilijke situatie is. Ik zal hier niet te veel over uitwijden, doch op zeer hoog niveau wordt er heen en weer gebeld, en man, wat zijn ze onder de indruk van onze aanwezigheid. IEDEREEN van TFM aanwezig, full gear uitgerust, en dit zorgt bij bepaalde partijen toch voor wat ongerustheid...
Ondertussen is het persartikel verschenen, en kan ik dus zeggen dat wij NIET ter plaatse kunnen gaan zijn op de Crime Scene, het slachtoffer ondertussen "stabiel" is (wat zeer belangrijk is voor de (on)rust), en dat de Servische autoriteiten de zaak grondig zullen onderzoeken... (zonder daarover mijn persoonlijke mening te geven). We konden terug huiswaarts omstreeks 02.00 uur.
Tijdens het overleg van onze TL met de andere partijen dienden wij te wachten. We besloten een koffiehuisje "te overvallen" en hadden dit voor ons alleen. We konden er niet alcoholische dranken nuttigen. We hebben daar toch ruim 3 uur doorgebracht, en hadden we geen werk, wat hebben we ons toch rijkelijk geamuseerd. Met de hele groep in dat cafeetje, de één al wat langer op missie dan de ander, maar de conversaties die gevoerd zijn waren bij momenten hilarisch. We hebben tranen gelachen, en gelukkig waren we daar alleen... (delen van de conversaties vertel ik liever NIET... ;-))).
Deze morgen kregen we vrijaf, we mochten onze dienst beginnen op de middag. Wanneer iedereen aanwezig was op het bureel, riep de TL ons samen. Hij uitte zijn ongelooflijke fierheid op het team. Iedereen van TFM was op 15 minuten aanwezig, en 30 minuten na de oproep aan zijn adres, waren we vertrekkensklaar. Dit heeft eveneens indruk gemaakt op heel wat leidinggevenden in de missie. Onze TL heeft in Irak en Afghanistan gediend, en heeft een dergelijk "teamwork" nooit eerder gezien. TFM wordt hier aanzien als een elite-eenheid (al moet ik voorlopig zelf wel nog ontdekken hoe we aan die naam komen ;-). We hebben operationeel niets moeten doen, maar we waren volledig klaar en voorbereid. Enkel en alleen maar superlatieven van onze TL voor ons. (waarbij ik ook wil vermelden voor de niet Amerika-kenners, een typische manier van spreken). Al ontken ik uiteraard niet dat een gelijkaardige speech én schouderklop voor iedereen deugd deed.
Laten we hopen dat gisteren het échte startschot was van mooie dossiers (of?...)
