Het dagboek van een jaar in Mitrovica (Kosovo) als "organized crime investigating officer" in opdracht van de fedpol en EULEX. (9 februari 2013 - 9 februari 2014) FACEBOOK: BART IN MITROVICA
11-01-2014
One month to go...
Wat vliegt de tijd toch. 11 maanden in missie, en de laatste maand is ingezet. Eerlijkheidshalve moet ik toch toegeven dat ik toch wel uitkijk naar de terugkeer naar mijn vertrouwde omgeving. Ik bracht recentelijk een mooi verlof door met familie tijdens de kerstdagen, alsook had ik wat tijd om wat vrienden en collega's op te zoeken. Dit was ook de ideale gelegenheid om het "werkfront" in te lichten dat ik binnenkort terugkom. Het lot van een "missieganger" is nu eenmaal onzeker na de missie. Het is wel zo dat je terugkeert naar je eenheid (in mijn geval de FGP), doch je oorspronkelijke dienst is geen zekerheid. Mocht ik nog bij de lokale gezeten hebben zou dit zeker voor problemen gezorgd hebben, bij de Federale gaat deze reïntegratie (gelukkig) vlotter, en heb ik al te horen gekregen dat ik terug kan keren naar mijn oorspronkelijke dienst, namelijk rondtrekkende dadergroeperingen. (Bedankt daarvoor !!) Dit stemt me uiteraard zeer tevreden, en kijk er al vollen bak naar uit om me weer eens uit te leven in "normale" onderzoeken, mét resultaten...
Net voor mijn verlof weer een mooi staaltje van frustratie meegemaakt. (of toch niet?) Na een week van voorbereidingen met de Intervention Group, luchtverkenningen, in kaart brengen van een verdachte, informantenwerking,... hadden we weer eens sinds lange tijd een doel; de arrestatie van een krapuul 1e class, in een regio waar we nooit eerder geweest waren. Het leger (KFOR) diende om die reden ook bij de actie betrokken te worden, om een veiligheids- en controleperimeter te voorzien. (Ik zal geen aantallen van mankracht vermelden, maar ik kan je zeggen; heeeeeeel veeeel!) De hele actie stond onder leiding van de Belgische Procureur (Pascal), die lak heeft aan alles wat gezag heeft, en enkel resultaten (lees arrestaties) wil halen. Na de aanwezige termijn in missie stel je je bij elke (mogelijke) interventie de vraag of deze wel effectief uitgevoerd zal worden. Zo zei ik tegen Pascal; "denk je nu echt dat we die interventie zullen uitvoeren?". Hij was ervan overtuigd en ik lachtte het weg... Daarop vroeg ik hem of hij een weddenschapje wilde aangaan. Gezien zijn zeer harde overtuiging dat alles ging uitgevoerd worden wedden we, en dit voor een uitgebreid diner in het meest fancy restaurant van Mitrovica. (stel je hier zeker niet te veel bij voor). Diner en (vooral) dranken incluis op kosten van de verliezer... D-day nadert, en we zijn van plan tussen te komen op woensdag (een paar dagen voor mijn kerstverlof). We zijn dinsdag, en waarempel, alles lijkt erop dat Pascal de weddenschap zal winnen. Op dinsdagavond komt hij de bureau binnen gevlogen met een big smile op zijn gezicht, en roept me toe: "Bartje, volgende week, past je dit voor den diner, ik heb nu al honger..., we hebben groen licht"! Natuurlijk! Eindelijk weer wat actie, ik betaal je met plezier het diner Pascal...
Zo gezegd, zo gedaan, we spreken af 's anderendaags met alle eenheden om 04.00 AM. Iedereen bewapent zich en maakt zich (met alles erop en eraan) klaar om te vertrekken om 05.00 uur, om de huiszoeking aan te kunnen vangen om 06.00 uur. 04.35 uur; stapt er daar ene onze bureau met slaande deuren binnen; Pascal. Iedereen mag naar huis, de interventie gaat niet door. Er staan ons blijkbaar al een 100-tal man op te wachten, en ze zijn niet tevreden dat we het huis van **** gaan doorzoeken... What the !!! Lekje hier, informatietje daar, en alles was al verbrand (Bepaalde personen van de KP dienden verplicht ingelicht te worden, waarbij ik uiteraard niet wil gezegd hebben dat het lek van daaruit komt...) Niemand kan ons de veiligheid garanderen, zodus "bye bye zwaai zwaai aktie" en terug naar huis. Pffffffff! Welkom in Mitrovica Pascal!! Geen reactie... Ik heb me 8 maanden druk gemaakt in dergelijke praktijken. Frustraties nemen de overhand en dit kan je echt missen in missie, want er zijn al zoveel andere factoren die het je hier heel dikwijls moeilijk maken. Dus nam ik deze aktie heel ludiek op en smste direct een datum naar Pascal om te gaan dineren. Zondag ll hebben we dan samen gaan eten, en we hebben ons geamuseerd...
Ik heb een heel goed contact met de Teamleader van de Intervention Group. Die mannen zijn al maanden niet meer buiten gekomen (voor reele interventies) en man, wat stonden die te popelen. Hij vertelde me dat ze klaar waren, na het rode licht van de missie, om de boel af te breken. Speciale eenheden, van overal uit Europa, (België levert geen manschappen Speciale Eenheden aan de EU), die wekelijks in hun thuisland de meest risicovolle operaties uitvoeren, en er daarbij af en toe eentje neerleggen, die hier in Mitrovica zitten, écht geen leven... Het enige dat hen hier houdt is het feit dat ze nooit zoveel getraind hebben in hun leven, en het financiële aspect.
Oudejaar heb ik in Pristina gevierd, en het moet gezegd, nooit eerder zo'n zwak feest gezien. Eten was niet te vreten, Chateau Migraine,... Gelukkig viel de companie mee, en hebben we er dan toch maar het beste van gemaakt. Al zal de samenloop van omstandigheden (namelijk juist 2 weken thuisgeweest, het idee hoe vrienden aan het vieren zijn, gemis thuis,...) daar ook wel een grote rol in gespeeld hebben.
De voorbije week heb ik mijn laatste "on call" week afgewerkt, mijn laaste week permanentie dus. Een drietal interventies gehad waarbij er in de hoofdstraat van Noord-Mitro een granaatje gegooid werd, omstreeks 20.00 uur. Dit was op Orthodox Kerstmis (07/01). Er was zodoende een massa volk in de straat, en andermaal slagen ze erin om NIEMAND te verwonden. Dit is toch een heel vaak wederkerend fenomeen, dat er zelden gekwetsten vallen, doch met immense materiële schade. Ik vind dit frapant, en onverstaanbaar. Maar goed, beter zo zou ik zo zeggen. Op de Crime Scene staat wat gekend volk, en hoogstwaarschijnlijk de verdachte(n), maar jah, helaas kan ik hier niet verder op ingaan... Frustrerend? Nee, helaas niet meer... Pers was ook onmiddellijk op de crime scene. Klik link hieronder.
http://www.tanjug.rs/videodet.aspx?galID=115426 Dan ook nog een "shootout" in een bar, naar aanleiding van een discussie. Enkele kogels in een paar benen... TFM werd eerst opgeroepen, dan weer niet. KP zou alles zelf afhandelen. KP heeft waarempel 8 daders opgepakt, maar o wee, tijdens het verhoor kan de persoon die geschoten heeft toch wel ontsnappen zekers. Dedju toch... Gefrustreerd? Ba neen, niet meer... En de derde interventie was een kogel die neergevallen was op een EULEX voertuig, waarbij een venster gesneuveld was. De kogel (AK47) werd in beslag genomen, en gezien de geringe schade konden onze vaststellingen bevestigd worden. Kogel werd afgevuurd naar aanleiding van "happy shooting". Man, met die feestdagen, ongelooflijk hoeveel er hier in de lucht geschoten werd. Ik kan me het geluid van een oorlogsgebied, met hevige gevechten, echt levendig voortellen nu... Een échte jungle is het hier, met échte...
Ik kan volgende week beginnen met "mijnen opkuis". Met andere woorden; alle dossiers afsluiten, openstaande PV'tjes afwerken en/of overhandigen aan mijn opvolger. Op deze manier voel je écht het einde naderen... En ik zal heus geen week tijd nodig hebben...
Gezien "het einde" hier nu toch al meermaals gevallen is, hoort bij ieder "einde" een farewell party. Een afscheidsfeest zeg maar. En zo zal dit geschieden, deze avond. We zijn met 5 personen binnen TFM die op 3 weken tijd de eenheid verlaten. We hebben beslist om een collectief afscheidsfeest te houden, waarbij we gemeenschappelijke vrienden/college's uitnodigen, en elk zijn persoonlijke vrienden. Uiteraard ben ik terug drijvende kracht achter het feestje. Locatie werd gevonden, Hongaren staan in voor de catering (met hun typische super lekkere Goulash, gemaakt op zeer traditionele wijze), Fransen staan in voor de aperitief en de Belgen zorgen voor de organisatie en aanvoer van de"diesel" en "anti-gel"... Helaas hebben we moeten afscheid nemen van onze Belgische collega/DJ, die einde missie had op 15 December. Maar vervanging werd gevonden.
Hoogstwaarschijnlijk zal dit zeker één van mijn laatste blogs zijn, doch zeker schrijf ik er nog minstens één juist voor mijn vertrek huiswaarts. Mochten er nog spectaculaire dingen gebeuren zal ik het uiteraard niet laten om erover te schrijven doch het zou me persoonlijk verbazen mochten er nu plotseling toch interventies plaats vinden in het Noorden van Kosovo.
