over-leven als je lichaam een nieuwe periode aankondigt Een dagboek gebaseerd op feiten uit mijn leven, verweven met een aantal fictieve elementen.
Wat volledig echt is, zijn alle passages rond de burnout en mijn weg om deze te boven te komen.
25-03-2008
Proloog
Ik wist al een hele tijd dat ik verkeerd bezig was. De ommezwaai was heel zachtjes begonnen maar, eenmaal goed ingezet hadden een aantal opeenvolgende traumas mij op zeer korte tijd overweldigd. Mijn mooi opgebouwde evenwicht brokkelde af in een razend tempo waarin ik uiteindelijk meewerkte uit een gevoel van onvermogen om de rally te stoppen. Het was al zoveel jaar aan de gang en toch kon ik exact zeggen wanneer het juist begon.
Nochtans was ik 15 jaar geleden een depressie teboven gekomen, veroorzaakt door een aantal traumas uit mijn jeugd en de daaropvolgende onvruchtbaarheid, die mijn leven tot een hel hadden gemaakt. De meditaties die ik in die tijd begon hadden alle nare herinneringen naar boven gestuwd alsof een slapende vulkaan, verstoord in haar diepe rust, al het vuil en vuur met een geweld naar boven stuwde in een allesvernietigende kracht waar niks meer tegen te beginnen was. Ik huilde een ganse week aan een stuk door om het grote verdriet dat diep uit mijn binnenste naar boven bleef borrelen en niet meer leek te stoppen. Slechts nadat mijn schoonbroer Ivo mij in een lang en intiem gesprek zegde dat hij het allang had zien aankomen, besloot ik zijn raad op te volgen en toch maar professionele hulp te vragen. Ik had Ivo altijd omschreven als een crème van een vent. Hij was een prachtpsycholoog met specialisatie in psychotherapie voor kinderen. Wij hadden beiden eenzelfde zwak punt, mijn zus Lies, die met de regelmaat van een klok perfect wist hoe iemand te kleineren op een manier waar weinig tegen in te brengen was, op een wijze die zo geraffineerd was dat iedereen, zij incluis, haar logica als de juiste aanvaardde.
Ik kreeg Prozac voorgeschreven en een aantal psychiaters en psychologen deden erg hun best om mij normaal te krijgen. Toch kon ik die depressie enkel écht teboven komen dankzij een zelfingebouwde regelmaat van dagelijkse meditaties en Taoistische energietechnieken. Deze, ondersteund door mijn nieuwe status als vegetariër, creëerden een perfecte balans tussen rust en mijn hectische leventje als 'verplichte' vrijgezel. Ik werkte als money market dealer in het professionele hart van een van de grootste banken in het land en toch fungeerde ik vrij normaal. Ik, die altijd thuiswerkende moeder van vier kinderen wou worden, werd carrièrevrouw tegen wil en dank, een status waar velen -onwetend- mij om benijdden.
Mijn gezonde balans werd echter ruw verstoord toen de fusie kwam en mijn werkgever op korte tijd een top bankverzekeraar werd in België met de ambitie om Centraal en Oost Europa tot haar tweede thuismarkt te veroveren. Opeens werd mijn ganse leven weer verstoord en werd alles boven mijn hoofd beslist zonder dat ik ook maar iets in de pap te brokken had. Een tweede depressieve periode kondigde zich aan.
Toch vond ik weer mijn eigen uitweg dankzij mijn alternatieve levenswijze die ik ditmaal bevestigd zou zien in een officieel bijberoep. Enerzijds had ik al mijn ganse jonge leven een speciaal aanvoelen voor bepaalde energieën, een eigenschap die thuis nooit begrepen en nog veel minder geaccepteerd werd. Stilaan had ik een rijke ervaring opgebouwd in Reiki en Craniosacraaltherapie. Anderzijds had ik kennis en ervaring vergaard in een aantal klassieke en oosterse anti-stress technieken waardoor ik met zekerheid anderen zou kunnen helpen in hun queste naar evenwicht. Dit alles zou ik verwezenlijkt zien in een bijberoep dat, moest het ooit nodig zijn, wellicht een definitieve oplossing zou kunnen betekenen indien mijn bankcarrière toch vroegtijdig zou eindigen. De beslissing om eindelijk de echte Joanna te laten openbloeien, herstelde mijn psychisch evenwicht in een mum van tijd. Het was een heerlijk gevoel eindelijk te weten dat iemand mijn anderszijn waardeerde.
Toch waren de behandelingen voor mij fysiek zwaar omdat ik de pijn van de cliënt in mijn eigen lichaam binnentrok waarna ik hem, met wisselend succes, terug trachtte af te staan aan Moeder Aarde. In een eerste periode behandelde ik eender wie tot ik besefte dat de meesten enkel mijn positieve energie kwamen aftappen om tegelijk hun vuilbakje leeg te maken. Ik merkte dat het gros van de mensen liever een status quo zagen in hun problemen. Ze volgden nauwelijks mijn instructies op om hun situatie te verbeteren maar bleven regelmatig aankloppen om in een zoveelste sessie terug bij te tanken.
Ik beperkte mij uiteindelijk tot een klein groepje gelijkgezinden die wel de moed hadden om hun leven te veranderen. Ik voelde mij goed en kon mijn eigen bank-stress afwerken in mijn bijberoep. Inmiddels had ik een andere functie gekregen en werkte als project- en programmamanager mee om de fusie van de twee banken en drie verzekeraars in de dagelijkse realiteit tot een succesverhaal te maken. Alles ging prima tot het fusiewerk afgelopen was en ik weer een andere functie in dit nieuwe, veel grotere, bedrijf moest zien te vinden.
Hoewel mijn leven tot dan niet over rozen was gegaan, toch was dit het punt waarop mijn sterren slecht begonnen te keren. Ik besefte maar amper dat mijn zorgvuldig opgebouwde evenwicht uiteindelijk heel breekbaar zou blijken.
Ik ben altijd een bezige bij geweest, een haantje-de-voorste, een trekkersfiguur.
Al heb ik het een aantal keer heel moeilijk gehad in mijn leven (hierover later meer), toch had ik mijn leven en daarom ook mijn gezondheid vroeger goed in de hand. Ik had een (meestal) leuke job bij een bank, dichtbij mijn eigen huisje (en dat van diezelfde bank), een aantal vrienden (dacht ik), mijn beestjes (honden, poes, later ook paarden), een leuk bijberoep (cranio-sacraal therapeute en lesgever anti-stress technieken!), veel contacten met mensen. Mijn evenwicht behield ik door een aantal meditaties en een alternatieve levenswijze...
Door een samenloop van omstandigheden ben ik zo'n 5 jaar geleden terug 'normaal' gaan leven en gestopt met mediteren om langere dagen te kunnen werken in een niet-zo-leuke job meer. Alhoewel ik in die periode mijn lieve man leerde kennen, kregen we samen behoorlijk wat financiele en sociale tegenslagen te verwerken waardoor meer en meer vrienden (nou ja) ons allemaal in de steek lieten. Dankzij de nachtvluchten van Bertje de bleiter was mijn slaap intussen ook al een aantal jaar danig gestoord.
Twee jaar geleden kreeg ik terug een prachtjob, een uitdaging die ik aan 120% aannam en die mijn 'anti-stress therapie' werd... tot ik oktober 2007 instortte. Diagnose: Burnout-depressie, al voelde ik me niet depressief maar enkel gewoon 'op'. Ik had niks energie meer, ik die zoveel jaar energietechnieken had aangeleerd! Ik die meer anti-stress technieken kende dan 90% van de bevolking, had mij laten pakken... en hoe!
Nu, na bijna 6 maanden rust en 'reguliere' behandeling, ben ik nog steeds niet in staat om te werken. Toch geloof ik dat ik terug 'goed' zal worden, alhoewel mijn lichaam daar nu nog steeds anders over denkt. Ik heb intussen wel al een aantal dingen geleerd, zaken waarover ik niets op het www terugvond.
Daarom deze blog: misschien kan mijn ervaring, mijn verhaal, anderen helpen om een burnout te vermijden, te aanvaarden of ook te overwinnen.
Let it be...
PS: ik probeer om de blog gemakkelijker leesbaar te maken door hem in romanstijl te schrijven. Daarom ook plaats ik het laatste bericht onderaan zodat nieuwe bezoekers vanaf het begin kunnen starten.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
