Bart zijn revalidatieschema begint aardig vol te geraken. Zijn dagen zijn nu gevuld met kiné, logo, ergo en les. Tussendoor krijgt hij ook nog tips en advies in verband met "het dagelijks leven". Bijvoorbeeld wanneer Bart een bord soep eet, dan legt hij een vork ondersteboven onder zijn bord, zodat hij het laatste van zijn bord ook zelf kan leeglepelen omdat hij zijn linkerarm nog steeds niet kan gebruiken. We merken wel dat hij dagelijks vorderingen maakt, maar voor Bart is het momenteel héél moeilijk. Hij stelt de laatste dagen veel vragen. Vragen waar wij ook geen antwoord op weten. Hoe lang gaat het duren eer ik kan stappen ? Wanneer ga ik mijn arm terug kunnen gebruiken ? Hoe lang moet ik in het revalidatiecentrum blijven ? Waarom moest mij dit overkomen ? Krijg ik ooit mijn onbezorgd leven terug ? Is er kans dat ik nog eens een hersenbloeding krijg ? Wat als ik nog eens hoofdpijn heb ? Bart vertelde ons vandaag dat hij veel "woede" voelt in zich. Hij is boos en gefrustreerd. Eigenlijk zijn dit allemaal "normale" reacties, maar het blijft verdorie moeilijk om hem telkens weer op te peppen en gerust te stellen. We begrijpen uiteraard dat hij het moeilijk heeft, en hij heeft absoluut het recht om eens "boos" te zijn. Dit hoort er allemaal bij. We kunnen alleen maar proberen om hem zoveel mogelijk te ondersteunen en hem laten voelen dat hij altijd op ons kan rekenen. Bart, dappere jongen, de laatste dagen heb je het moeilijk, wat we echt heel goed begrijpen. Hier moet je door jongen ! Je bent echt supergoed bezig, je doet enorm je best ..... je komt er wel schat !!!
Beste blogvolgers, langs deze weg wil ik jullie eerst en vooral mijn beste wensen overmaken voor het nieuwe jaar ! Het klinkt als een cliché als men een "gezond en gelukkig" nieuw jaar wenst, maar wij hebben helaas mogen ondervinden dat het "gezond zijn" een serieus verschil kan maken. Bart zijn revalidatie verloopt vrij goed. In de kerstperiode had hij minder therapie, maar vanaf maandag zal er weer volop "gewerkt" worden. Het stappen begint de goede richting uit te gaan. Hij kan, mits wat ondersteuning, al zelf een beetje stappen. Zijn linkerbeen is dan nog wel niet echt "juist" maar we merken toch al wel een serieus verschil met pakweg 10 dagen geleden. Dat hij er echt voor wil gaan is ons ondertussen wel duidelijk. Ook in zijn linkerarm begint hoe langer hoe meer "beweging" te komen. We kunnen alleen maar hopen dat Bart zo blijft evolueren, maar dat kan men ons uiteraard niet beloven. De momenten dat Bart "afwezig" is zijn ook hoe langer hoe minder aan het worden. Volgens de dokters verloopt ook dit allemaal vrij normaal. Bart is vandaag zelfs op uitstap geweest naar de cinema. Met al de kinderen van zijn leefgroep er even tussenuit. We zagen dat hij daar van genoten had, maar hij was vanavond best wel moe. Het vraagt uiteraard van hem een serieuze inspanning om geconcentreerd naar een film te kijken. Lieve Bart, we zijn zo trots op jou !! Je doet het echt ongelooflijk goed ! Neem rustig je tijd ..... doe gewoon verder zoals je bezig bent.
Beste blogvolgers, een paar dagen "rust" was even nodig. Bart zijn eerste thuiskomst is niet zo simpel verlopen. Het was eigenlijk combinatie van verschillende factoren : héél zenuwachtig, veel spanning, veel emotie en een taxirit met special transport dat hem misselijk maakte. Bart was 3 minuten binnen en begon al over te geven. Door de spanning en de emotie begon ook de druk op zijn hersenen toe te nemen. Zijn botluik was helemaal opgezwollen. Tegen dat het avond was kon hij geen radio of tv verdragen aan zijn hoofd, en ook alle lichten in de living moesten uit. Hij kon zelfs amper gewoon rechtzitten. Rond 21.30 u is hij dan in slaap gevallen en heeft hij een relatief goede nachtrust gehad. Heel de nacht naast zijn bed gewaakt en tegen de morgend begon de zwelling en de druk op zijn hersenen te minderen. Het was pas dinsdag na de middag dat hij begon te genieten van het "thuis-zijn". 'S avonds terug naar het revalidatiecentrum viel ons allemaal bijzonder zwaar. Ondertussen heeft Bart er alweer een aantal dagen opzitten en zijn revalidatie verloopt vlot. Hij kan sinds dinsdag ook een beetje met zijn linkerarm bewegen. Elke dag merken we dat Bart toch wel vooruitgang maakt. Aangezien de dagen in het revalidatiecentrum er elke dag zowat hetzelfde uitzien : logo, kiné, ergo ...... ga ik proberen om in de toekomst tweemaal per week jullie op de hoogte te houden van zijn revalidatie. Lieve Bart, moedige jongen, je thuiskomst was niet wat je ervan verwacht had, maar volgende keer zal dat wel beter lukken. We zeggen dikwijls : "stap voor stap" en dat is met alles zo. Alles zal zijn tijd nodig hebben, op JOUW tempo ........ We blijven ervoor gaan jongen !!!
23.00 : Bart was vandaag behoorlijk zenuwachtig. Morgen is het voor hem een heel speciale dag. De dokters hebben besloten dat hij de Kerstdagen thuis mag doorbrengen. Bart zal dus morgen naar huis mogen komen en met Kerstdag zelf moet hij s'avonds terug naar het revalidatiecentrum. Aangezien wij deze dagen in alle rust en stilte willen doorbrengen, en aangezien dit voor ons een familiale aangelegenheid is, hopen wij dat jullie zullen begrijpen dat we even de blog ook zullen laten rusten. Langs deze weg willen wij jullie toch nog even bedanken voor alle steun en woorden van troost die wij de voorbije weken van jullie mochten ontvangen. Wij wensen jullie dan ook allemaal fijne Kerstdagen toe. Bart, dappere man, wij kijken er enorm naar uit om jou even terug thuis te kunnen hebben. Even terug in het "gewone" leven. Zoals je zelf de voorbije dagen reeds zei : "we gaan genieten van de kleine dingen". We hadden nooit durven dromen dat je met Kerstmis al zover zou staan, op dat gebied ben jij ons kerstgeschenk .....
22.15 u : Bart had een rustige dag vandaag. Hij vond het wel bijzonder spijtig dat het heel de dag regende. Hij had zo graag eens even naar buiten geweest voor een wandeling, maar dat zat er vandaag niet in. Dan maar naar de koers gekeken. We merken ook dat Bart zijn eetlust weer helemaal terug is. Bart is altijd een groter eter geweest, en we merken dat hij hoe langer hoe meer eet. Op zich geen probleem, want na 3 weken in coma te liggen was Bart 12 kg vermagerd. Vanavond was Bart wel moe en daardoor soms weer even "afwezig". Bart, moedige jongen, probeer maar goed te slapen en hopelijk is het morgen héél even gestopt met regenen ........
23.45 u : Bart had weer een drukke dag vandaag. Kiné, logo en ergo staan dagelijks op zijn programma. Daarnaast krijgt hij ook nog les én huiswerk. Voorlopig zijn dit gewone rekenoefeningen en taaloefeningen. En blijkbaar lukt hem dat toch wel vrij aardig. Hij heeft een bundeltje "huiswerk" meegekregen dat hij moet maken. Hij heeft vandaag ook afscheid moeten nemen van zijn kamergenoot wiens revalidatie er opzit. Dat vond hij best moeilijk, maar hij beseft dat voor iedereen in het revalidatiecentrum het verblijf tijdelijk is. Voorlopig ligt hij dus alleen in een kamer, maar die plaats zal waarschijnlijk vrij snel terug opgevuld worden. Bart, lieve jongen, je hebt deze drukke "werkweek" weer goed doorstaan ..... rust nu maar een paar dagen goed uit ......
22.15 u : Het was vandaag een drukke dag voor Bart. Zijn schema begint elke dag hoe langer hoe meer te worden. Zelf vind hij dat natuurlijk goed, dan heeft hij ondertussen niet veel tijd om te piekeren. Hij krijgt sinds enkele dagen ook terug les. Voorlopig is dit nog vrij eenvoudig en zeer beperkt, omdat men moet nagaan of Bart nog zijn algemene kennis kent. In het algemeen ziet dat er nog redelijk goed uit, al zijn er hier en daar een paar puntjes die hij "kwijt" is. Volgens de leerkracht zijn dat de normale symptonen van mensen met hersenschade en kan daar nog héél véél van terugkomen. Voorlopig kan men daar ons nog niet veel over vertellen. Zoals met zoveel dingen zal de toekomst dat moeten uitwijzen. Volgens de opvoeders begint Bart zich er wel goed te voelen nu, en dat is voor ons het belangrijkste. Bart, dappere man, je doet het zo goed ! Blijf gewoon rustig verder doen op jouw tempo. Hopelijk slaap je goed en kan je morgen weer terug aan de slag.
23.30 u : Bart had vannacht goed geslapen. Ook bij de kiné lukte het vandaag weer vrij goed. Hij WIL echt terug leren stappen en zet zich dan ook voor de volle 100% in. Hij vroeg vandaag zelf om zijn facebookprofiel te mogen zien. Hij was héél aangenaam verrast van alle berichten die hij zag. Hij vroeg ons om een tekstje te typen dat hij terug op facebook was en binnen de korste keren kreeg hij ontelbare "vind-ik-leuks" en reacties. We zijn ervan overtuigd dat hij er nog totaal geen benul van heeft hoeveel mensen er aan hem gedacht hebben en nog steeds doen, hoeveel kaarsen er al voor hem gebrand werden en hoeveel reacties we al op deze blog mochten ontvangen !! Hij heeft vandaag ook gevraagd naar de foto van de spandoek die de leerlingen van zijn school gemaakt hadden. We hadden hem dat al wel verteld over de spandoek, maar tot hiertoe was hij er nog niet klaar voor om hem te zien. Toen hij de foto zag ontroerde het hem wel, maar hij vertelde dat die steun hem enorm veel deugd deed. Ik wil langs deze weg daarom ook IEDEREEN bedanken voor de zovele woorden van steun en moed die jullie hem geven. DANK JE WEL !! Bart, moedige jongen, hopelijk heb je een goede nachtrust, want morgen is er weer een drukker schema dan vandaag ..... weer een stapje dichter bij je doel .....
21.45 u : Bart heeft vandaag weer fantastisch gepresteerd !!! Toen wij toekwamen vertelde hij heel enthousiast dat hij vandaag 10 meter "gestapt" heeft ! Veel moeten we er ons waarschijnlijk nog niet bij voorstellen, maar hij moest blijkbaar tussen 2 "baren" gaan en hij werd nog wel ondersteund door de kinesist, maar het lukte al vrij aardig. Bart was allezins supercontent, en dat is het voornaamste. Hij moet elke dag de moed en de motivatie vinden om er voor te gaan. Hij vertelde ons dat hij vannacht een droom had waarin hij gewoon stapte. Toen hij deze morgend wakker werd, was het voor hem weer bijzonder confronterend dat het maar een droom was. We hebben hem dan verteld dat die droom "ooit" werkelijkheid kan worden. Hij had weer héél lekker (en veel te veel) gegeten, en zijn leefgroepgenoten vind hij ook tof. Eén van zijn leefgroepgenoten rookt en gaat geregeld naar buiten om een sigaret te roken. Hij vraagt dan aan de opvoeders of hij ook even mee buiten mag. Met een dikke jas aan mag hij dan met zijn "kameraad" even de buitenlucht opsnuiven. Daar heeft hij enorm veel deugd van ! Bart, geweldige kerel, je doet je mama weer elke dag tranen in haar ogen krijgen van ontroering !! Je hebt er waarschijnlijk geen idee van hoe trots je mij maakt !! Probeer goed te slapen en tot morgen lieverd !!!
23.00 u : De week is weer begonnen ! Alle leefgroepgenoten van Bart waren er terug vandaag ! Je merkt aan Bart dat hij content was dat die jongeren terug waren. Hij had vandaag niet veel tijd gehad om veel na te denken vertelde hij. In de namiddag hadden ze in de leefgroep een "kerstfeestje" gehad, en dat was toch bijzonder emotioneel geweest voor hem. Het deed hem terugdenken aan Kerstmis van "vroeger', zo noemde hij dat. We beseffen ondertussen heel goed dat er voortaan een "vroeger" en "nu" zal zijn. We kunnen alleen maar hopen dat Bart zijn revalidatie optimaal verloopt en dat de schade die hij heeft beperkt zal blijven. Kiné, ergo, logo ...... ze doen allemaal hun uiterste best om er uit te halen wat erin zit. Het is allemaal nog véél te vroeg om nu al te bepalen hoe hij hieruit zal komen. Bart, dappere zoon, we zien elke dag toch wel vooruitgang, al merk je dat misschien zelf niet altijd ...... Neem gewoon je tijd hiervoor jongen, forceren komt er nu niet aan te pas. We wensen je een zalige nachtrust .........
22.30 u : Bart had weer een vrij goede dag vandaag. Weer heel de dag bezoek gehad, kwestie van de dag zo snel mogelijk te laten vooruit gaan voor hem. Als enige van de leefgroep daar moeten blijven in het weekend was iets waar Bart enorm tegenop keek, maar toen wij vanavond naar huis reden vertelde hij ons dat hij eigenlijk een leuk weekend heeft gehad. Hij leek ons vandaag ook vrij goed "wakker". Als Bart moe is, dan gaan zijn hersenen in een soort van "stand-by" en heb je precies even geen contact meer met hem. Die periodes van "stand-by"-zijn worden steeds korter. Hij kan nu soms al bijna een uur "wakker" zijn en dan gaat hij voor een paar minuten "weg". Het blijft wel heel moeilijk om juist te omschrijven hoe Bart ontwaakt uit zijn coma. Tot over een paar weken terug wist ik zelf ook niet hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Wakker is wakker dacht ik, maar dat blijkt niet zo te zijn. De "wakkere" Bart van vandaag is nog steeds niet de "definitieve" Bart. Morgen begint voor hem de "werkweek" terug, en hij ziet het zitten. Dat is voor ons het allerbelangrijkste, dat HIJ de moed heeft om te werken. We kunnen met z'n allen supporteren, maar het is Bart die zal moeten "scoren". Bart, lieve jongen, het eerste weekend hebben we al doorstaan. Hopelijk kan je vannacht goed slapen en morgenvroeg is iedereen van je leefgroep er terug om er weer tegenaan te gaan.
22.30 u : Bart heeft vandaag bijna 11 uur aan een stuk bezoek gehad. Omdat hij als enige van de leefgroep niet op weekend mocht, had men ons toegestaan om al vanaf 10.00 u op bezoek te komen tot 21.00 u. Hij was uiteraard content dat we hem op die manier toch konden "ondersteunen". Tijdens de weekdagen krijgt Bart tweemaal per dag een half uur kiné, en vandaag kreeg hij éénmaal per dag kiné. Hij vertelde ons dat hij op een dikke mat moest gaan liggen en moest proberen om dan zichzelf rond te draaien. Op die manier leert men hem om rekening te houden met zijn linkse kant, en die kant erbij te betrekken. Volgens de kiné lukte dat al vrij goed. Bart heeft nog een lange weg te gaan maar we merken toch wel dat het aan wilskracht zeker niet ontbreekt. Hij heeft het natuurlijk soms nog wel héél moeilijk, maar hij heeft een doel voor ogen, terug leren stappen, en daar trekt hij zich echt enorm aan op. Bart, mijn lieve jongen, we hopen dat je het, ondanks alles, toch een beetje leuk vond vandaag. Morgen kunnen we alweer aftellen tot de andere kinderen van je leefgroep terugkomen. We duimen alvast voor een goede nachtrust lieverd.
23.45 u : Oeps, blog vergeten. sorry. Bart was vandaag vrij goed "wakker". Hij had een leuke dag gehad met ergo, logo en kiné. Goed geslapen, lekker gegeten en zich wat geamuseerd met de andere kinderen die in revalidatie zijn. Maar toen ..... rond 17.00 u mochten alle kinderen van zijn leefgroep in weekend gaan naar huis. Omdat Bart nog niet lang in revalidatie is werd beslist om hem dit weekend nog zeker daar te houden. Dat viel hem bijzonder zwaar. Het was echt verschrikkelijk om hem daar zo te zien. Zoveel tranen en zoveel onmacht. We proberen hem dan uit te leggen dat het voor zijn eigen welzijn is dat hij daar moet blijven, maar dat was voor hem zeer moeilijk om te begrijpen. Op zo'n moment is er weinig dat je kan doen om hem te troosten. We kunnen alleen maar hopen dat hij ondanks alles toch een goede nachtrust heeft. Bart, lieverd, wat was het vanavond moeilijk om je achter te laten. Elke dag is er éne, en elke dag is een stapje dichter naar huis. Schatteke ....... morgen zijn we er weer ...... probeer ondertussen goed te slapen hé !
23.00 u : Bart had een goede dag vandaag. Toen we vanavond toekwamen wou hij persé iets aan ons laten zien. Hij vroeg ons om hem op de rand van zijn bed te zetten en zei : "kijk hé, kijk naar mijn linkerbeen !" ..... hij kon zijn been zoveel hij wilde zo'n 10 cm van de grond optillen. Het kostte hem wel wat concentratie, maar we hadden bijna tranen in onze ogen van ontroering. Hijzelf was superenthousiast. "Ik heb dat vandaag geleerd op de kiné". We hebben hem verteld dat hij zo alle dagen een beetje meer zal leren, totdat hij terug zal kunnen stappen, wat ondertussen zijn volgend doel geworden is. Hij was vandaag ook weer "wakkerder" dan gisteren, zijn "babbel" stond geen moment stil. Soms was hij nog wat verward, maar dat viel eigenlijk best mee. Toen we naar huis vertrokken vertelde hij ons dat hij er eigenlijk best wel graag is. Iedereen is er heel vriendelijk tegen hem, en ze doen allemaal hun uiterste best om het verblijf voor Bart zo aangenaam mogelijk te maken. Zijn bed vind hij geweldig, en het eten vind hij ook héél lekker. Bart, moedige jongen, samen met jou zijn we zo content met elk stapje dat je zet in de goede richting. Probeer de moed erin te houden want we zijn er rotsvast van overtuigd dat jij nog héél ver zal geraken. Geniet van je nachtrust want wie weet wat je morgen weer allemaal zal leren.
21.45 u : Bart heeft zijn eerste nacht in het revalidatiecentrum goed geslapen. Hij genoot er echt van om onder een lekkere warme dons te slapen. In de voormiddag hebben de dokters, kinesisten, logopedisten, ergotherapeuten en verplegend personeel een algemene controle gedaan bij Bart om te zien hoever hij staat. Op basis daarvan zal dan een revalidatieschema opgesteld worden. Langzaamaan zal dit schema opgebouwd worden naargelang Bart zijn evolutie. Bart zelf ziet het tot hiertoe nog wel zitten. Hij was vandaag met momenten emotioneel (hij hoorde een liedje op de radio dat hij kende van "vroeger"). Omdat Bart nog steeds niet voor de volle 100% wakker is verteld hij soms 3 keer hetzelfde of springt hij van de hak op de tak. De artsen vermoeden dat dit nog wel enkele weken zal duren. Het ontwaken uit een coma doe je niet op 1.. 2 .. 3. Heel langzaam zal dit hoe langer hoe beter gaan. Lieve Bart, dappere jongen, ik hoop echt dat je snel je draai een beetje vind ....... hopelijk heb je weer een zaaaalige nacht en kan je morgen weer met veel moed aan je dag beginnen.
22.45 u : De verhuis van Bart naar het revalidatiecentrum is goed verlopen. Bart had heel onrustig geslapen en kon vanmorgen amper eten van de zenuwen. Toen wij om 09.00 u toekwamen in Edegem was hij best nerveus. Verhuizen ... hier had hij zo naar uitgekeken. Nog afscheid genomen van zijn kamergenoot en het verplegend personeel van A4. Bart kreeg een warm onthaal in zijn nieuwe leefgroep. Best grappig om te zien hoe die kinderen gewoon vragen : "waarom ben jij hier? ..... wat heb jij meegemaakt? ...... " We hadden het gevoel dat Bart best wel op zijn gemak was, al is zo'n eerste kennismaking uiteraard wel wat onwennig. Bart heeft nu ook zijn donsdeken van thuis (met flanel overtrek), dus dat slaapt ook al makkelijker dan de lakens van de kliniek. Bart vroeg al een aantal dagen om ons hondje Brislo mee te brengen. In de kliniek kon dat natuurlijk niet, maar vandaag moesten we ons dan ook houden aan de belofte die we hem gemaakt hadden. Na het avondeten werd de hond meegenomen. Hij mag daar uiteraard niet binnen maar we hadden Bart een warme jas, muts, sjaal en handschoenen aangedaan en toen was het tijd voor "het grote moment". Man man man, het weerzien was bijzonder emotioneel. Bart GENOOT er echt van om als grote dierenvriend zijn hondje terug te mogen zien. Tranen van geluk bij ons alle 4. Voorlopig wil Bart nog geen ander bezoek ontvangen dan de naaste familie, omdat het voor hem te confronterend is. Wij vragen dan ook om zijn keuze daarin te respecteren. Eerst zal hij vooral zelf moeten aanvaarden wat hem overkomen is. Al zijn we ervan overtuigd dat hij weldra zijn vrienden zal willen weerzien. Bart, mijn lieve jongen, wat heb je vandaag weer een grote stap gemaakt ...... ik hoop echt dat je je snel een beetje op je gemak voelt daar ..... hopelijk heb je een rustige en deugddoende nachtrust want van nu is het "werkendag" hé lieverd !
23.30 u : Drukke dag vandaag. Alle voorbereidingen zijn getroffen om Bart morgen over te brengen naar het revalidatiecentrum. Hij kijkt er alvast enorm naar uit langs de andere kant niet goed wetende wat hem daar te wachten staat. We hebben deze middag weer mee naar de kiné geweest. De oefeningen die hij daar moest doen lukte vrij aardig. Soms zegt hij nogal snel dat het niet gaat, maar met een beetje aanmoediging doet hij dan toch enorm zijn best. Na de kiné was hij wel wat verward. Soms wist hij niet meer goed wat hij 5 minuten tevoren gezegd had, maar dat komt door de vermoeiheid. Bart, mijn jongen, morgen weer een grote stap. Dag op dag 5 weken geleden werd ons leven helemaal overhoop gegooid .... maar we zijn er altijd in blijven geloven ....... en dat doen we nog steeds ...... dat zullen we altijd blijven doen schatteke ....... Hopelijk kan je vannacht nog goed rusten om morgen die drukke dag aan te kunnen.
21.30 u : Bart had vandaag een betere dag. In de voormiddag zijn we met hem naar buiten geweest. Gekleed met een warme trui, dikke jas, muts op zijn hoofd, handschoenen aan en een sjaal. We konden maar een 5-tal minuten buiten blijven, maar Bart genoot hier echt van. Daarna zijn we gaan eten in de cafetaria. In de nammidag is hij terug naar de cafetaria geweest om iets te gaan drinken, en vanavond wou hij persé nog eens even de buitenlucht opsnuiven. Hij was echt supercontent dat hij nog eens uit die ziekenhuiskamer weg kon, even die 4 muren achterlaten. Vanavond lag Bart in zijn bed met zijn linkse hand op zijn borst. En toen .......... die hand ging 10 cm naar omhoog !! Man man man, kippevel .... tranen in de ogen. Toen we hem erop attent maakten dat hij bewoog met zijn hand begon hij zich daar natuurlijk op te concentreren en lukte het nog een aantal keer. Hoewel we hem natuurlijk niet willen forceren, want als het niet lukt is de teleurstelling des te groter. Ook telt hij heel hard af om te kunnen verhuizen naar het revalidatiecentrum. Dinsdag is het zover. We weten niet goed of Bart eigenlijk beseft wat hem daar te wachten staat. Trainen, trainen, trainen ..... Hiervoor zal hij alle positieve energie goed kunnen gebruiken. Bart, lieve jongen, je hebt vandaag genoten van je dag, en jij niet alleen. Morgen nog één dag een beetje uitrusten en dan beginnen we aan het grote werk. Hopelijk heb je een goed nachtrust na deze vermoeiende maar leuke dag ......
21.15 u : Toen we vanmiddag toekwamen was Bart héél slecht gezind. Hij had buikpijn en krampen, het deed overal pijn, hij was duizelig, hij is het daar beu, etc ...... We vreesden dat het weer een "down-dag" zoals gisteren zou worden. We hebben toen op hem ingepraat dat hij zijn hoofd echt niet mag laten hangen, en dat we maar één weg kunnen/moeten gaan, dat is de weg "vooruit". We hebben hem toen in een soort rolstoel gezet en zijn ermee uit zijn kamer gegaan. Even weg van die 4 muren die op hem afkomen, even weg van "alles". We besloten om even "afscheid" te gaan nemen (omdat Bart dinsdag naar de revalidatie gaat) van het verplegend personeel van de intensieve dienst . Man man man, wat een warm onthaal kregen we daar !!! Iedereen was aangenaam verrast dat Bart er (ondanks alles) zo goed uitzag. Bart heeft "dank je wel voor de goede zorgen" gezegd, maar herinnert blijkbaar zelf niets meer van zijn verblijf op de intensieve. Bart heeft het verplegend personeel moeten beloven dat hij moet terugkomen zodra hij kan "stappen". Dat was voor iedereen zeer emotioneel. Daarna zijn we naar de inkomhal gegaan waar Bart de geur van het restaurant rook. "Mama, ik heb zin in een broodje". Geen probleem, jongen, dan gaan we toch gewoon de cafetaria binnen. Bart "genoot" van zijn broodje met een tas koffie. Achteraf vertelde hij ons dat hij het leuk vond om eens weg te zijn uit zijn kamer. Bart, lieve jongen, er zullen nog wel "down-dagen" volgen, maar we zullen er ALTIJD zijn om jou er terug bovenop te halen. Samen komen we hier wel door lieverd. We hopen dat je na deze "drukke" dag een héél goede nachtrust zal hebben.
21.45 u : Bart had vandaag een mindere dag. Toen wij deze middag binnenkwamen was hij heel emotioneel. Eten lukte niet zo goed. Hij vertelde dat hij héél moe was en niet kon slapen, het deed "overal" pijn, ...... In de voormiddag had hij al naar de ergo geweest, en na de middag mochten we weer mee gaan kijken naar de kiné. Dat ging vandaag heel moeizaam. Hij had precies de fut niet om te "werken". Man toch, dit deed zoveel pijn. Wat zouden wij het zo graag "overnemen" van hem. We kunnen alleen maar proberen om hem aan te moedigen en hem helpen waar nodig. De rest moet Bart, spijtig genoeg, zelf doen. We beseffen ook wel dat het niet alle dagen even goed kan gaan, dus een mindere dag hoort er gewoon bij. We hebben allemaal wel eens een "down-dag". Maaaaaar .................. er is ook wel goed nieuws te melden. We hebben dinsdag in Edegem een "GO" gekregen, wat wil zeggen dat Bart revalidatieklaar is. Vandaag dan het verlossende telefoontje gekregen van het revalidatiecentrum dat Bart daar dinsdag naartoe gebracht zal worden. Niet te beschrijven wat een krop je in je keel krijgt als je dat bericht krijgt. Dit is weer een stap in de goede richting. Bart zal vanaf dinsdag keihard moeten werken, maar het zal nodig zijn. Hopelijk heeft hij de kracht en de moed om ertegenaan te gaan. Bart, moedige man, vandaag ging het minder, maar dat begrijpen we maar al te goed. We blijven erin geloven lieve schat, we blijven je steunen en helpen, we gaan er SAMEN voor gaan hé jongen !! Schatteke, ik zie je zoooooo graag ..... hopelijk kan je vannacht goed slapen zodat je morgen weer meer moed hebt .......
