Vandaag was een spannende dag. Bart is terug op controle geweest in UZA - Edegem. Eerst onder de scanner en daarna gesprek met de professor. De scanner zag er goed uit, zelfs beter dan verwacht. Ook de professor was zeer tevreden om Bart terug te zien. Uiteraard moest Bart laten zien dat hij kan stappen en dat er al wat beweging in zijn arm zit. Ook vandaag vielen de woorden "mirakel" en "wonder" meermaals. Daarna is Bart terug een bezoekje gaan brengen naar de verpleegkundigen van de intensieve dienst en naar de kinesist die Bart behandelde. Ook dit was een leuk weerzien. Verbazing alom. Vandaag werd ook beslist dat Bart op 5 februari terug moet komen voor een operatie. In november werd namelijk een stuk van schedel weggenomen omdat zijn hersenen toen te hard opgezwollen waren. Nu moet natuurlijk dat stuk nog teruggeplaatst worden. Uiteraard zullen dat weer bange uren worden, maar hier moeten we ook weer door. Elke stap die Bart doet is er één dichter bij zijn doel .... Bart, moedige man, vandaag heb je veel mensen verwonderd doen kijken ...... hopelijk geeft jou dat de motivatie en de kracht om verder te gaan. We zijn met z'n allen zoooooo fier op jou !!!
Dat we een héél lange weg zullen moeten afleggen is ons van in het begin duidelijk gemaakt. Niemand die ons iets kon beloven, niemand die ons iets kon garanderen. Zo content dat we het mirakel hebben gekregen dat we zo hard nodig hadden. Weinige die het zich kunnen voorstellen wat het voor Bart moet zijn om van de éne op de andere dag zo hulpbehoevend te moeten zijn. Van de één op de andere dag je zorgeloos leven kwijt zijn. Niet meer zelf uit je bed kunnen, niet meer zelf je kleren aan kunnen doen, niet meer zelf je veters kunnen knopen, niet meer zelf je kunnen wassen, niet meer zelf een boterham smeren, ..... bijna niets meer "zelf" ....... Toch is Bart er volle goede moed aan begonnen. Zoveel doorzettingsvermogen, zoveel wilskracht. Stapje voor stapje maakt hij vorderingen. Telkens hij terug iets "zelf" kan glunderen zijn ogen. Bart geeft echt het beste van zichzelf .... op weg naar zijn grote doel ..... "zijn zorgeloos leven" terug hebben !!! We kunnen alleen maar eindeloos veel respect hebben voor de manier waarop Bart hiermee omgaat. Kop omhoog en "werken". Keihard werken. Bart doet alle therapieën met zoveel inzet, zonder te sakkeren, zonder te mopperen. Geregeld maakt Bart grapjes en tussendoor kan hij vrij humoristisch uit den hoek komen. Hier kunnen wij met z'n allen alleen maar fier op zijn. Toch zijn er dagen, zoals gisteren, dat het voor Bart ook allemaal wat teveel is, en dan lopen er tranen, veel tranen. Tranen die we héél goed begrijpen. Tranen die er moeten zijn om dit te verwerken. Er is zo weinig dat we kunnen doen, want Bart moet dit zelf doen. Het enige dat we hem kunnen bieden is veel steun, troost en aanmoediging. We vertellen hem dikwijls dat hij zijn lot zooo moedig draagt. We zeggen hem dat hij enorm hard zijn best doet, maar dat het allemaal zijn tijd zal nodig hebben. Het moeilijkste voor Bart blijft dat niemand hem iets kan beloven of garanderen en dat niemand er een "termijn" op kan plakken. Dat maakt het voor hem allemaal bijzonder moeilijk. Hopelijk heeft hij vandaag een betere dag en is hij er weer voor de volle 100% voor aan t gaan. Bart, moedige kerel, we begrijpen heel goed dat het voor jou niet elke dag gemakkelijk is, maar weet dat we met z'n allen achter jou zullen blijven staan !! Dat we met z'n allen je zullen blijven steunen en aanmoedigen tot de dag dat jij terug "zorgeloos" door het leven kunt gaan !
