Bart zijn eerste "werkweek" van het nieuwe jaar zit er bijna op. De eerste dagen waren moeilijk, maar gisteren en vandaag ging het terug wat beter ...... en daar is een reden voor : Bart kan hoe langer hoe beter stappen !!! Hij heeft gisteren en vandaag zelfs helemaal alleen (met een bodyguard achter hem "pakkesgereed") een aantal meter gestapt ! Ik hoef jullie niet te vertellen hoe geweldig dat is ! Bijna onmogelijk om dan de tranen te bedwingen. Heel voorzichtig, stapje voor stapje, maar vooral ongelooflijk hoe hij dat doet. Mooi rechtop, met rechte rug en het linkse been nog een beetje "anders", maar dit komt goed. Bart doet echt zijn best, dat merken we alle dagen meer en meer. Hij begint er ook terug meer in te geloven, en die drive heeft hij nodig. We merken wel dat de dagen voor hem zeer vermoeiend zijn, maar dat hoort er uiteraard bij. Zijn schema is goed gevuld. Morgen staan er zelfs 7 therapiën op het programma. Sommige therapieën duren maar een half uur, maar dat is voor hem soms al zeker lang genoeg, omdat het zo intensief is. Bart, je moest eens weten hoe fier we op jou zijn !! Man man man, hoe moedig kan iemand zijn ? Twee maanden geleden waren het nog tranen van verdriet en wanhoop, nu zijn het tranen van geluk ...... Je komt er wel schatteke !!
Bart zijn revalidatieschema begint aardig vol te geraken. Zijn dagen zijn nu gevuld met kiné, logo, ergo en les. Tussendoor krijgt hij ook nog tips en advies in verband met "het dagelijks leven". Bijvoorbeeld wanneer Bart een bord soep eet, dan legt hij een vork ondersteboven onder zijn bord, zodat hij het laatste van zijn bord ook zelf kan leeglepelen omdat hij zijn linkerarm nog steeds niet kan gebruiken. We merken wel dat hij dagelijks vorderingen maakt, maar voor Bart is het momenteel héél moeilijk. Hij stelt de laatste dagen veel vragen. Vragen waar wij ook geen antwoord op weten. Hoe lang gaat het duren eer ik kan stappen ? Wanneer ga ik mijn arm terug kunnen gebruiken ? Hoe lang moet ik in het revalidatiecentrum blijven ? Waarom moest mij dit overkomen ? Krijg ik ooit mijn onbezorgd leven terug ? Is er kans dat ik nog eens een hersenbloeding krijg ? Wat als ik nog eens hoofdpijn heb ? Bart vertelde ons vandaag dat hij veel "woede" voelt in zich. Hij is boos en gefrustreerd. Eigenlijk zijn dit allemaal "normale" reacties, maar het blijft verdorie moeilijk om hem telkens weer op te peppen en gerust te stellen. We begrijpen uiteraard dat hij het moeilijk heeft, en hij heeft absoluut het recht om eens "boos" te zijn. Dit hoort er allemaal bij. We kunnen alleen maar proberen om hem zoveel mogelijk te ondersteunen en hem laten voelen dat hij altijd op ons kan rekenen. Bart, dappere jongen, de laatste dagen heb je het moeilijk, wat we echt heel goed begrijpen. Hier moet je door jongen ! Je bent echt supergoed bezig, je doet enorm je best ..... je komt er wel schat !!!
