Bart heeft begin deze week terug naar de kliniek geweest voor algemene controle. Daar was alles in orde. We moeten zelfs pas binnen 1 jaar terugkomen. Voorlopig zijn we daar dus al van verlost. Zijn dagrevalidatie verloopt ook goed. Alle dagen zien er zowat hetzelfde uit. Tweemaal per dag kiné, éénmaal logo, éénmaal ergo, en tussendoor krijgt Bart ook nog les. Het feit dat niemand weet hoelang dit allemaal nog gaat duren is voor Bart nog steeds het grootste probleem. Hij is er echt mee bezig. Hij telt de maanden, de weken. Alleen weet hij niet hoever hij moet tellen, want een einddatum hebben we (voorlopig) niet. Dit blijft voor hem echt frusterend. Toch proberen we hem er niet te veel mee bezig te laten zijn, en richten we ons op hetgeen hij al wel kan. We proberen hem ook zoveel mogelijk te betrekken in de dagelijkse bezigheden. Het afwasmachine leegmaken, de tafel helpen klaarzetten. Bart probeert al aardig zijn plan te trekken. Hij geniet ervan om te "kunnen" helpen. Bart, lieve jongen, je doet het echt super goed man !!! Volhouden, volhouden, volhouden ........ dat is de enige manier om er te geraken. We helpen je hier wel doorheen.
